Overweging 2e Paasdag

Pasen 2015
Eerste lezing: Handelingen,10, 34a + 37-43.
Tweede lezing: Marcus 16, 1-8.
Achter de betonnen muur: LICHT!
Hoe kan je stotteren over iets, dat buiten onze eigen leefwereld valt?
Hoe kan je praten over iets, dat gebeurt achter de betonnen muur, die het
dagelijkse leven scheidt van het gebied na de dood? Onze woorden reiken
niet verder dan onze wereld. Wat te zeggen over een eventuele andere
wereld, die niet de onze is en die wij niet kennen? Hoe te spreken over het
land achter de betonnen muur?
In onze wereld wisselen licht en duister zich af. Prachtig verwoord door
Petrus in de eerste lezing: Alweer wordt een intens goed mens brutaal
omgebracht, omdat machthebbers van zijn boodschap niet gediend zijn.
Dat gebeurde toen, dat gebeurt nu. Bijna cynisch noemen wij dat soms:
“Collateral damage”: bijkomende schade van politieke conflicten. Als je
toevallig woont in een stad, die gebombardeerd moet worden; als je
toevallig in een vliegtuig zit, dat door een verkeerde raket wordt getroffen;
jammer, bijkomende schade.
En daarna bewijs je alle mogelijke eer aan de onschuldige slachtoffers.
Met eerbetoon en in lange stoeten worden de overledenen weer naar hun
land en hun thuis gebracht en geïdentificeerd. Belangrijke personen
spreken ontroerende woorden. Met alle eer worden de slachtoffers dan
begraven. En daarna staan de overlevenden voor de betonnen muur. De
muur van de vraag: “ Waarom? Is dat alles? Moeten wij het hiermee dus
doen? Is alles dus fundamenteel zinloos, want ten dode gedoemd?”
Hoort u het lieve, zorgzame optreden van de vrouwen uit het evangelie
van vandaag?!
Zij begeleiden de geliefde dode tot aan de betonnen muur: “Wie zal voor
ons de loodzware steen wegrollen, die het graf afsluit?” Tot zover is het
een voor ons erg goed te begrijpen verhaal. Wij ervaren het vaak zelf, in
alle bitterheid.
Dan komt er een wonderlijk bericht. Van achter de betonnen muur. Je
schrikt ontzettend, want je ging er toch vanzelfsprekend van uit, dat er
achter de betonnen muur NIETS was! Dat er achter de zinloosheid geen
afdoend antwoord was! Dat alle leven onherroepelijk eindigt in dood! De
vrouwen rennen weg, want zij zijn verblind door het LICHT van achter de
betonnen muur, waar zij veronderstelden, dat het duister zou zijn.
LICHT vanachter de betonnen muur. LICHT vanuit het gebied, waar
wij geen woorden meer voor hebben. LICHT vanuit de diepe duisternis.
Dus stamel maar! Stamel maar over een gebied, waar wij geen woorden
voor hebben. Stamel maar over verrijzenis en nieuw leven; over
opstanding en over God, die het laatste woord heeft; over hoop, tegen
wanhoop in; over zien en toch niet gewoon zien; over het horen van een
stem, die onhoorbaar is; over de dode Jezus, die weer leeft! Over onze
geliefden en ons zelf, die zullen leven, ook al zijn wij gestorven. Over
Pasen na Goede vrijdag. Over het onmogelijke, en toch gebeurt het.
En zoek dan maar kleine Lichtjes van dat grote LICHT, dat grootser is
dan leven en dood. Steek maar een Paaskaars aan en brandt je eigen kleine
kaarsjes. Ontvang en geef de lichtende elementen in ons dagelijkse leven:
liefde en vriendschap; vergeving en onverdiende hulp; hoop en troost;
schoonheid en onverwachte goedheid. Allemaal tekens, dat er meer is, dan
er is.
Allemaal tekens van God, die het laatste woord heeft, vóór en achter de
betonnen muur, die ons gewone leven afsluit. Allemaal tekens van de
lichtende hoop over al onze wanhoop heen. Allemaal tekens van de
verrezen Heer Jezus Christus, gestorven zoals wij sterfelijk zijn. En
allemaal tekens, dat wij altijd leven in Gods liefdevolle aandacht.
Zoals Jezus Christus door zijn leven en dood heen voortleeft in Gods
LICHT, zo ook wij: honderd jaar vóór onze geboorte, en vijfhonderd jaar
na onze dood, als onze namen allang vergeten zijn aan deze zijde van de
betonnen muur. Verrezen en levend in God: zo Jezus Christus en zo ook
wij.
ZALIG PASEN.
Leo Raph. A. de Jong o.p.

Download Report