We hebben het toch gezegd..... Suzy was 20 toen ze John leerde kennen. Hij had al kinderen uit een eerdere relatie (2 en 3 ½ jr). John had de nodige problemen met de moeder van zijn kinderen. Zij hadden vaak verschillen van mening over de opvoeding en dan eiste ze weer meer alimentatie. Er was altijd wel wat aan de hand. Suzy had daar in het begin nog niet zoveel last van. Ze had haar eigen leventje goed op orde, een leuke baan, ging veel uit, hield van lekker uit eten gaan, naar de sauna, op vakantie, etc. Na twee jaar gingen ze samen wonen. Natuurlijk had ze de kinderen al regelmatig ontmoet, en die vonden haar wel leuk. Haar ouders hadden Suzy erg gewaarschuwd. Ze vonden John een prima man, maar ze waren bang dat Suzy onderschatte hoe de aanwezigheid van kinderen op hun relatie zou inwerken. Bovendien zou Suzy bij afwezigheid van John voor de kinderen moeten zorgen en dat vonden ze een te grote verantwoordelijkheid voor haar. Het viel Suzy inderdaad niet mee: de kinderen kregen van hun moeder te horen dat ze niet naar Suzy hoefden te luisteren en de relatie met de kids veranderde behoorlijk. Af en toe wilde ze zich het liefst weer terugtrekken op haar eigen flatje, maar dat had ze van de hand gedaan….. Als ze met vriendinnen op stap ging, sprak ze er wel eens over, maar hun wereld was zó anders!! Zij hadden geen man met kinderen, zij beseften totaal niet wat zij doormaakte. En haar ouders waren schatten, maar ze was bang dat ze zouden zeggen: “we hebben toch gezegd dat je hier veel te jong voor bent!” Dus bleef ze maar flink, zette haar schouders er nog meer onder, bleef aardig voor de kinderen, want ze begreep dat die door hun moeder werden gemanipuleerd. Ondertussen ging het op haar werk ook minder goed en uiteindelijk stortte ze in. Zo zat ze huilend in mijn spreekkamer. Ze wist het niet meer. Ik stelde voor om eerst eens met John samen te komen. Daarin vertelde ze dat ze zich soms eenzaam voelde als de kinderen er waren (John en de kinderen waren dan zo close) en dat ze af en toe ook graag alleen wilde zijn, maar geen ruimte hiervoor had. John begreep het in 1 e instantie niet. Na 3 gesprekken kwamen zij tot de conclusie dat zij ófwel dingen moesten veranderen in en om huis (eigen kamertje) en in hun relatie (begrip van John) en als dat niet zou lukken zij ook nog zouden kunnen gaan “latten”. Dat laatste voelde voor hen beiden in 1 e instantie als een “mislukking”, maar uiteindelijk hebben ze daarvoor gekozen. Ze beseffen nu dat dit op dit moment de beste keuze is. Dat hoeft ook niet eeuwig zo te blijven, tenslotte. Maar ze hebben wel veel geleerd ondertussen. Mw. N. Timmermans-van de Kamp Interpunctie, Smientdonk 2, 5467 CA Veghel Privé 0413-310795 of 06-21.59.24.35. www.stief-gezin.nl
© Copyright 2024 ExpyDoc
