Als je de beste of grootste bent, moet je niet in slaap sukkelen

16
sport
maandag 2 maart 2015
HC
COLUMN
Mario van der Ende
Als je de beste of grootste bent, moet je niet in slaap sukkelen
Een ofﬁcieel schrijven van ‘mijn’
Haagse Scheidsrechters Vereniging
(HSV) in de brievenbus betekent doorgaans: Code Rood en Zandzakken voor de
deur! Het bestuur bleek verontrust over
geconstateerde ontwikkelingen die verdacht veel op een coup leken. Een buitengewone algemene ledenvergadering was
uitgeschreven. Vanzelfsprekend was ik als
lid van verdienste vorige week aanwezig.
In het RAS-clubgebouw, waar de scheidsrechtersvereniging na een geﬂopte vrijage
met SVH inwoont, keek ik in gedachten
terug op kostelijke tijden. Toen in het ’t
Refpunt, het clubgebouw aan de IJzerwerf, de speciﬁeke signatuur nog overeind
kon blijven. Waar wel vijftig arbiters, vaak
twee keer per week, aan hun conditie
werkten en clubavondbezoekers regelmatig met de benen buiten hingen. Het eigen
huis waar leden elkaar scherp hielden,
voornamelijk omdat onder één dak tientallen ambitieuze scheidsrechters rondliepen die tegelijkertijd elkaars collega en
concurrent waren. Waar jaren de vlag in
top hing, omdat de HSV met 800 leden
(inmiddels 156...) de grootste scheidsrechtersenclave van Nederland was.
En precies daarin school het gevaar. Want
als je de beste of grootste bent, moet je
zorgen dat je voorop blijft lopen. Juist dan
moet je durven innoveren, doorselecteren
en ervoor zorgen dat je niet in slaap sukkelt.
Om acht uur zat de vergadering paraat,
wachtend op vuurwerk van het jeugdige
rebellengroepje dat echter muisstil bleef
en in plaats van op
een roedel hongerige
wolven eerder een
De voorzitter
kon al na
twintig
minuten
afhameren
span gecastreerde en gedresseerde schoothondjes leek. De voorzitter kon al na twintig minuten afhameren. Veranderingen,
bravoure, kritiek, onafhankelijkheid zijn begrippen die
inmiddels niet meer bij het
conservatieve, sterk vergrijzende arbitragewereldje blijken te horen. Het was leuk
dertig oude bekenden weer
even te ontmoeten. Toen ik
vroeg huiswaarts ging hieven enkelen nog het glas,
deden een plas en dacht ik:
het wordt nooit meer zoals
het was.
‘Binneneenweekwasikbuddy’
Annemiek Verbeek traint in Den Haag blinde en slechtziende hardlopers
wel goed voorbereiden, want de
groep is heel divers. Het maakt uit
of je veertig procent zicht hebt of
helemaal niets ziet. Bovendien is
het niveau van lopers ook heel divers. De één loopt 8 kilometer per
uur en een ander 12 kilometer. Die
moet ik dus allemaal entertainen.
De warming-up is al vaak anders
dan voor ‘gewone’ lopers. Sommige
oefeningen kunnen we niet doen.
Een touwladder neerleggen om
pasjes te maken, heeft geen zin.
Daar vallen ze over. En als ik deze
met krijt op de grond teken, is het
ook maar de vraag of ze deze zien.
Maar we bereiden ons gedegen
voor. Al lig ik bij de warming up
regelmatig in een deuk. Blinde
mensen zijn nogal gebekt. De grappen en het slappe geouwehoer zijn
niet van de lucht. Soms moet ik
echt ingrijpen want anders wordt
het te veel.’’
DEN HAAG | Hardlopen lijkt
niet de meest voor de
hand liggende sport voor
blinden. Maar sinds twee
jaar is dat via Running
Blind Den Haag in de Hofstad toch mogelijk. Dankzij trainster Annemiek
Verbeek (43) kunnen blinden en slechtzienden met
een buddy hardlopen. ,,Ik
heb een enorm respect voor ze.’’
KLAAS-JAN DROPPERT
Het leven zit vol verrassingen en soms hangen
die af van welke afslag je
op een kruispunt neemt. Zo ook
bij Annemiek Verbeek. ,,Een aantal
jaren geleden heb ik mijn baan opgezegd en ben ik een studie toegepaste psychologie gaan doen. Toen
had ik heel sterk het gevoel dat ik
ook iets voor anderen wilde doen.
Maar wat? Surfend op het internet
kwam ik Running Blind tegen. Ik
wist het zeker: mijn hobby hardlopen uitoefenen en mensen helpen.
Hoe cool is dat?"
Ze hoefde daarvoor alleen maar
een training in haar woonplaats
Rotterdam te bezoeken. ,,Binnen
een week was ik al buddy. Werd ik
in het diepe gegooid, terwijl ik niks
wist omdat ik uit mijn omgeving
geen blinden of slechtzienden
kende. Ik kreeg een koord waarmee ik met de blinde hardloper
verbonden was en we gingen op
weg. Dan vraag je je af wat je moet
zeggen en wanneer, zodat je maatje
veilig kan lopen.’’
Inmiddels weet Verbeek, die ook
parttime bij Bureau Jeugdzorg
werkt, wel wat ze wel of niet kan
zeggen. Ze heeft haar trainerspapieren gehaald en speciaal voor
buddy’s een trainingsplan geschreven.
,,Iedereen kan het worden, maar er
zouden eigenlijk eisen aangesteld
moeten worden,’’ zo is Verbeek van
mening. ,,Je hebt wel de verantwoording. Heel belangrijk is de
communicatie. Afhankelijk van wat
een slechtziende nog ziet, geeft een
Doodeng
Z Annemiek
Verbeek: ,,Er is
één gouden
regel: voorkom dat een
blinde loper
valt, want anders is zijn
zelfvertrouwen meteen
diep aangetast.’’
FOTO ROBERT VAN
STUYVENBERG
buddy aanwijzingen. Mathematisch ingestelde buddy’s zeggen bijvoorbeeld: ‘Over tien meter gaan
we naar links’. Anderen geven vlak
voor de afslag het commando. Wat
je vooral niet moet roepen is: ‘Pas
op!’ of ‘Kijk uit!’ Dat zijn vage aanwijzingen die tot een schrikreactie
leiden. De blinde loper gaat dan direct stilstaan want hij weet niet
wat het gevaar is. Er is één gouden
regel: voorkom dat een blinde
loper valt, want anders is zijn zelfvertrouwen meteen diep aangetast.
Hij heeft juist een buddy om
daarop te vertrouwen.’’
Gebekt
Elke zaterdagochtend traint Running Blind Den Haag bij Haag Atletiek aan de Laan van Poot. Soms
op de baan, maar vaak ook op het
strand of op straat. ,,Ik moet me
PROCEDURE
Hoegaat het in zijn werk?
Vertel ons wie jouw
clubheld is. Nomineer
vandaag nog de held
van jouw favoriete
sportvereniging op
www.ad.nl/clubheld
Dan wordt hij of zij misschien wel de clubheld
van het jaar en wint
jouw vereniging 25.000
euro. Nomineren kan tot
het begin van de stemfase op 14 maart.
Vanaf 14 maart 2015 tot
en met 26 april 2015
kan gestemd worden op
de genomineerden uit
elke Nederlandse gemeente. Er zijn minimaal vijftig stemmen
nodig om een titel te
kunnen winnen. Stemmen ook via
www.ad.nl/clubheld
Na 26 april worden
naast de clubhelden die
gemeentewinnaar zijn
geworden ook de provinciale winnaars bekendgemaakt. Een vakjury
maakt vervolgens bekend welke clubheld de
landelijke winnaar is.
De band met haar lopers is hecht,
geeft ze aan. ,,We gaan zelfs stappen, het zijn vrienden van me geworden. Ik heb ook een enorm respect voor ze. Ze zeuren nooit en
nemen toch de moeite, terwijl ze
afhankelijk van vervoer zijn, om te
komen. Ze willen absoluut niet zielig gevonden worden, gelijkwaardigheid is belangrijk voor hen. De
betere lopers doen zelfs mee aan
de CPC. Razend knap. Probeer jij
maar eens met samengeknepen
ogen 15 kilometer per uur te lopen,
terwijl er allemaal mensen om je
heen zijn. Dat is echt doodeng.’’
Haar groep kan nog wel vers bloed
gebruiken. ,,Ik zou graag willen dat
er meer buddy’s komen. Daaraan
hebben we een tekort. Blinde lopers die zich op een marathon
voorbereiden, hebben aan één training in de week natuurlijk niet genoeg. Ze kunnen niet de schoenen
aantrekken en gaan lopen. Ik kan
me wel opwinden dat er niet genoeg buddy’s zijn. Enorm frustrerend.’’
Verbeek laat haar lopers in elk
geval niet in de steek. ,,Nee, ik ga
hier nooit meer weg. Ik train ook
nog twee andere hardloopgroepjes
met ‘gewone’ lopers, maar dit is
verreweg het leukste. Het geeft zoveel voldoening. Eindelijk heb ik
het gevoel dat ik echt iets goeds
doe.’’

Download Report