Rouwbrief - uitvaartcentrum.be

Dag Georges.
De eerste zin die ge tegen mij zei
Was op het zonovergoten bomvolle terras van de
Hopper,
het café waar ge elke zondag waart te zien en te
horen.
Ik was net samen met evie
En met zweetpollekes zou ik die zonnige dag
kennismaken met haar familie.
Een geblokte seigneur met een moustache
en een maffiose hoed op
En een kleurig hemd aan
stond recht
gaf mij een hand
en bulderde voor heel het terras:
"Mak ou ien ding vroage?
ziede ze geire?"
Het vertelt veel over u:
Ge verwoordde zo indirect uw genegenheid voor uw
nichtje
Hopende dat ze in goede handen was
En ge bewees tegelijk tegenover een derde uw
aangeboren directheid.
De toon was voor mij sinds die middag gezet.
En wat een toon.
Geen stille toon, daar deed ge niet aan.
Nee, het mocht luid,
het mocht lyrisch,
het mocht vol!
Ik ken niemand
Die het volkse en het literaire
Met zo veel flair kon combineren als gij, Georges.
Ge waart charmant en cru tegelijkertijd
Ge gaf altijd een sierlijke krul aan uw grofheden.
Iemand met de glimlach schofferen
en tegelijk een glimlach op het gezicht
van de geschoffeerde toveren,
ge moet het maar doen.
Het was begoochelend om te zien..
Er zat mededogen en empathie onder.
Zelfs uw botheid was stijlvol.
Les pieds dans le plat.
Uw trage stap werd ruimschoots gecompenseerd
door uw radheid van uw tong.
Ge waart het grootste laweit
Van de familie
En ge laat nu dan ook
een oorverdovende stilte na.
Georges Nabarro.
Een denderende naam.
Hij snelde u vooruit.
Hij zat u als gegoten.
Geen stilvallende gesprekken bij u.
De weetjes, de kwinkslagen en de citaten
vlogen ons rond de oren.
Overvloed. Nog zo'n woord dat ik hier mag bezigen.
Ge waart een Bourgondiër, hé Georges.
Ne Pallieter.
Vijf gangen, zeven gangen: veel was niet genoeg.
En wat de rest niet opkreeg, kon er ook nog wel bij.
We kunnen niet tellen in hoeveel
Michelinrestaurants
gij op flamboyante wijze het menu of de rekening
hebt gevraagd.
En dan de afzakkertjes en de doorzakkertjes,
De makkers en de kaartvrienden
In den boer van tienen,
de duifkes,
het pelikontje,
den hopper.
En niet alleen culinair waart ge gretig.
Ook in de actualiteit zette gij graag uw tanden: de
locale, de federale politiek, de Europese en
mondiale politiek:
elke dag keekt ge naar het nieuws in 2-3 talen.
Ook cultureel kon het niet op:
theater in den Bourla,
jazzconcert in den Hopper,
maar vooral heel veel cinema,
massa's films,
gij waart een binge-watcher avant-la-lettre.
Een pelliculaire liefde die al heel vroeg werd
gestimuleerd.
Ge lag met uw broer Harry onder de dekens alle
films en filmsterren op te sommen die ge kende.
Alfabetisch.
En dan een beetje slapen en hup uit de veren en
gaan shotten met baby Annie in de kinderwagen.
Met een voetbal, wel te verstaan, niet met baby
annie.
En: Georges, ge had wel aanleg
voor tennis en voetbal, maar geef toe:
de inspanningen op zich waren er
toch wat te veel aan,
de inspanning in de afspanning achteraf,
de après-tennis, of de après-foot:
dat was het doel dat de middelen heiligde.
We mogen ook uw lach niet vergeten Georges
ge staat zo juist en schoon op de foto vind ik
Dat was nog zo een talent van u:
uw zin voor humor
met al eens te straffe of aangebrande uitspraken.
Het was aandoenlijk om te zien hoe ge met
blinkende oogjes een mop begon te vertellen
en dan totaal niet aan uw clou geraakte
omdat ge er zelf al in bleef van het lachen.
En lachen hebt ge volmondig en in overvloed
gedaan,
ondanks uw laatste slechte jaar mogen we dat echt
niet vergeten,
dat ge uwe reuma
uwe psoriasis
en uw kanker te lijf ging met uw humor en uw rake
oneliners.
'Fais ce qu'il te plait, mais ne fait du mal
a personne.'
Doet uw goesting, maar doe niemand zeer.
Dat zou uw motto kunnen zijn,
daar hebt ge naar geleefd.
Onder uw stoere bolster zat er ook
een volbloed family man ,
uw familie hield ge in ere,
zij waren een constante,
ook de amerikaantjes over de grote plas,
en
ge waart een vaderfiguur voor Evie en David
Dag Georges
Ik ga nu in naam van uw gehavende familie
de mensen bedanken die gekomen zijn
om u de laatste eer te bewijzen
hun égards te betuigen
zoals gij zou zeggen
dank u iedereen
dank u vrienden
dank u vriendinnen,
dank u collega's van den tir en sm3
om bij georges zijn adieu te zijn.
misschien een mooi echtgebeurd beeld om af te
sluiten
gij zit in een honda
op de champs-elysees
(de verblijfplaats van de gelukzaligen
volgens de griekse mythologie
die ge ook kende als uwen broekzak)
gij zit dus in uwen Honda
tuffend op de champs-elysees
op de dag van de arrivée
van de tour
de flikken worden bijgevolg zot en houden u aan
en wat doet gij?
en gij lult u er met uwe flair en bravoure
in uw beste frans uit
en ge moogt verder rijden
zonder boete
ik wil er heel graag een borsalinohoed bijdenken
en gij die luidkeels ferrat meezingt
op weg naar de zon
Georges Nabarro
Dag man met de stok,
Dag man uit één stuk
met een klok van een stem
die nu niet meer klinkt
maar echoot

Download Report