Kerkbrief februari 2015 - Protestantse Kerk

België - Belgique
P.B. - P.P.
9050 Ledeberg 1
3/5030
Kerkbrief nr.2 — februari 2015
Gent - Brabantdam www.protestantsekerk-gentcentrum.be
VPKB-gemeente Gent-Centrum
maandblad (11 x per jaar)
jaargang 2014
Afzendadres &
verantwoordelijke uitgever:
J.A. De Jonge,
Patijntjestraat 214
9000 Gent
P209671
Kerkbrief
Maandblad van de Verenigde Protestantse Kerk in België
Gemeente Gent-Centrum
Gemeente Gent-Centrum (Brabantdamkerk)
Predikant:
Ds. Johan Temmerman
Pontstraat 17,
9031 Drongen 09/223.55.26
[email protected]
Hulppredikant:
Dhr. Jeroen Hozée
0499/28.02.18
[email protected]
Indien niet bereikbaar kan u een van de ouderlingen contacteren:
Ouderlingen: Dhr. Daniël Van Steenkiste Mevr. Aletta Rambaut Mevr. Mini Schipholt Mevr. Marijke Schaefer-Kruyne Mevr. Louise Hanappe-van ‘t Hooft Mevr. Rita Martens Mevr. Micheline Morel Dhr. Francis Van de Walle Mevr. Janny Muthert-Geluk Mevr. Martine De Jonge
09/253.01.83 09/233.67.16 09/222.02.68 09/282.50.81 09/386.25.57 09/362.83.38 09/224.21.26 09/281.05.18 09/265.19.06 09/222.59.79
[email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]
Kinderkerk:
Mevr. Martine De Jonge
09/222.59.79
[email protected]
Organisten:
Dhr. Jacobus van Heest Mevr. Aletta Rambaut Dhr. Charles-Henri Vanden Broucke
09/335.69.45 09/233.67.16
[email protected] [email protected] [email protected]
Koster:
Dhr. Daniël Van Steenkiste 09/253.01.83
[email protected]
Toegevoegd: Scriba: Diakenen:
Kerkadres: Kerkdiensten: Protestants Cultureel Centrum (PCC):
Hoek Brabantdam / Sint Kristoffelstraat te 9000 Gent Iedere zondag om 10.00 uur. Ingang aan de Brabantdam. Keizer Karelstraat 187 te 9000 Gent
Redactieraad van de Kerkbrief: Ds. Johan Temmerman; Dhr. Christiaan Buysse (09/253.01.83 [email protected]). Mevr. Mini Schipholt; dhr. Arnold De Jonge; mevr. Caroline François. Dhr. Nico van Belle; mevr. Jasmien van Belle. Medewerkers: Website:
Financiële verrichtingen: Voor het kerkenwerk: Voor de Vlaamse Olijfberg:
IBAN BE12 0000 3264 0092 BIC BPOTBEB1 Ten name van Protestantse kerk van België IBAN BE10 6527 9979 6004 BIC HBKABE22 Ten name van de Vlaamse Olijfberg vzw te Gent
Gemeente Gent-Noord (Rabotkerk)
Predikant: Kerkadres: Diensten:
2
Ds. Marc Loos, Blauwstraat 34, 9032 Wondelgem tel/fax: 09/253.29.00, e-mail: [email protected] Begijnhoflaan 31, 9000 Gent iedere zondag aanvang 10.00 uur.
Kerkbrief februari 2015
Voorwoord
Ik speelde met de gedachte om op de voorpagina
van deze kerkbrief de slogan Je suis Charlie te
zetten. Maar ik dacht er onmiddellijk bij: dan moet
er ook et Ahmed bij staan. Ahmed is de naam van
de Franse politieagent die op straat koelbloedig
werd gedood. De schepping zelf klaagt de gruwel
aan.
Lezers van de kerkbrief kijken ook naar het nieuws
en bladeren wel eens door de krant. Er is al zoveel
gezegd en geschreven over de gebeurtenissen in
Parijs en de dreiging van terroristen dat ik er niet
nog meer aan moet toevoegen. En toch. Ik koester
stille hoop.
Rijk Gods voor mij gesloten, kan de moslim naar
zijn paradijs fluiten en blijkt er voor de gelovige in
niets toch iets te zijn: nl. vrede en rechtvaardigheid.
Dit is niet zo moeilijk en ik meen dat het in de
toekomst in deze richting zal evolueren.
Ik geloof in het Koninkrijk Gods, maar niet zonder
vrede en rechtvaardigheid nu. Dit is dan ook mijn
gebed: dat vrede en rechtvaardigheid moge
neerdalen en broeders en zusters eenparig mogen
samenleven.
Een gezegend nieuwjaar gewenst.
De stilte is ingegeven door de constatering dat de
gruweldaad wordt aangegrepen om beledigende
spot goed te praten. Maar provocatieve
standpunten ontstaan uit onwetendheid. De meeste
moslims begrijpen dat. Criminelen die op
koelbloedige wijze mensen doden om een
spotprent overschrijden echter de grenzen van
redelijkheid.
Inhoud
Colofon Voorwoord Nieuws uit de landelijke kerk Veertigdagentijd Verkiezingen De rede is precies wat geradicaliseerde mensen
verwerpen. Terroristen misbruiken Koran en islam
om hun uitzichtloos aards levensperspectief in te
ruilen voor een eeuwig hemels paradijs.
Preekteksten Terugblik Oud en nieuw, toen en nu Geschiedenis - hulppredikanten Compassie, een getuigenis Christenen kennen dat, maar maken er hier en nu
het beste van, zoals de meeste moslims. Als de
beeldvorming van het hiernamaals leidt tot terreur
en geweld hier en nu, moet deze beeldvorming dan
niet onder kritiek van de rede worden geplaatst?
Als we nu eens met zijn allen overeenkomen,
zowel gelovigen en ongelovigen, dat het essentiële
in dit leven vrede en rechtvaardigheid is en dat we
wat daarna komt overlaten aan God of Allah of de
leegte. Dan kan je met gerust gemoed zeggen: ik
geloof dat na dit leven het Rijk Gods heerst. Mijn
moslimvriend gelooft dat na dit leven een
paradijselijke toestand bestaat en mijn ongelovige
vriend gelooft dat het na dit leven gedaan is. Maar
allemaal zijn we het erover eens om dit leven te
leiden in vrede en rechtvaardigheid, zo niet blijft het
Een schilderij vertelt Avondcontact Bijbel aan huis Een parabel over rijkdom Pastoraat 2 3 4 5 5 5 6 9 10 12 14 15 15 16 17 Jarigen Missionaire dag Nieuws van de Gaspard Activiteitenrooster Dienstenrooster
Kerkbrief februari 2015
18 18 18 19 20
3
Nieuws van de landelijke kerk
In september 2014 ontving de VPKB een
brandbrief van protestantse kerken in Syrië en
Libanon. Daarin werd gewezen op het onnoemelijk
leed dat de bevolking in hun deel van de wereld
momenteel wordt aangedaan. Zo'n drie miljoen
inwoners van Syrië zijn hun land ontvlucht en
vinden onderdak in vluchtelingenkampen in de
omringende landen. Meer dan de helft van die
vluchtelingen zijn kinderen. Er bestaat een grote
nood aan de meest elementaire levensbehoeften.
De hulp aan vluchtelingen wordt net nu in de
winterpeiode nog eens bemoeilijkt door de
gevechten die het vaak onmogelijk maken dat
hulpgoederen de slachtoffers bereiken. Binnen de
VPKB wordt een collecte georganiseerd waarvan
de opbrengsten gestort worden aan humanitaire
hulpacties georganiseerd door ACT Alliance in
Syrië en omliggende landen. Al uw steunacties voor de oproep uit Syrië zijn
meer dan welkom ! U kan acties ondernemen, giften verzamelen in uw
gemeente of eenvoudigweg een bijdrage storten op
de rekening van Protestantse Solidariteit met als
vermelding "Urgentie Syrië" : IBAN BE37 0680
6690 1028 / BIC GKCCBEBB. Voor privégiften wordt vanaf 40€ een fiscaal attest
afgeleverd.
Voor meer informatie, gelieve Rob Van Drimmelen,
secretaris van de Commissie Kerk in de
Samenleving/VPKB, te contacteren:
[email protected]. Voor informatie over de acties van Protestestantse
Solidariteit, surf op onze website
www.protestantsesolidariteit.be
Teksten volgende Kerkbrief
Graag voor 16 februari naar de onderstaande e-mailadressen:
[email protected] [email protected]
4
Kerkbrief februari 2015
Veertigdagentijd
Op zondag 22 februari begint de Veertigdagentijd.
Dit wil zeggen dat het binnen 7 weken Pasen is.
Ook de lente zou dan de komst van de zomer
aankondigen. Alles begint dan opnieuw.
Traditioneel start de Veertigdagentijd met de
passage over Jezus die door de Geest in de
woestijn wordt gedreven om daar door de duivel in
verleiding te worden gebracht. Het weerstaan van
het kwaad markeert het begin van wat traditioneel
Lijdenstijd noemt. Dit wijst op een samenhang
tussen liefde en lijden. De meditaties in de
Veertigdagentijd hebben dit onderwerp als leidraad.
Verkiezingen
Verkiezing kerkenraadsleden op zondag 26 april
Op zondag 26 april zal de verkiezing voor
kerkenraadsleden plaatsvinden. Ons reglement
schrijft voor dat een kerkenraadslid voor een
termijn van vier jaar wordt verkozen. Kandidaten
kunnen zich aanmelden vóór 1 maart. Diegene die
zich geroepen voelt om deel te nemen aan het
maandelijks overleg, waarbij het reilen en het
zeilen van de gemeente aan bod komt, kan zich
opgeven bij de huidige kerkenraad. De enige
voorwaarde is belijdend lid zijn van onze
gemeente.
Om de grote hoeveelheid aanmeldingen van
mensen die verantwoordelijkheid willen opnemen
een beetje te ordenen, zal de kerkenraad in
zusterlijk overleg de kandidaten voordragen in
functie van het aantal vacatures. Maar laat dit je
zeker niet afschrikken.
Preekteksten
Zondag 8 februari: 2 Kon. 4: 18 – 21 en Mc. 1: 29 – 39
Zondag 15 februari: 2 Kon. 5: 1 – 3 en Mc. 1: 40 – 45
Zondag 22 februari: Gen. 9: 8 – 17 en Mc. 1: 12 – 15
Zondag 1 maart: 1 Kon. 19: 9 – 18 en Mc. 9: 2 – 10
Kerkbrief februari 2015
5
Terugblik
Kerst 2014 Op donderdag 25 december was het zo ver: met
een flinke groep medewerkers werd de kerstdienst
“eens iets anders”. Na de instrumentale intro door
het blaasensemble Matthias, de traditionele
opening en het welbekende “ Komt allen tezamen”,
werd de gemeente verwelkomd door 3 herders. Zij
leidden ons door de dienst. Eerst maakten we
kennis met de voorouders van Jezus, Abraham,
Ruth, David en ook Jozef. Toen mochten 3 profeten
hun droom vertellen: Jesaja! Daarna vertelde de
dominee, in originele toga, wat de herders in het
veld meemaakten. En zo kwamen we in de stal bij
Maria, Jozef en het Kind. De engelen, samen met
de gemeente, zongen uit volle borst: “Heerlijk klonk
het lied der eng’len in het veld van Efrata”. 6
Kerkbrief februari 2015
Het Kerstspel werd opgeluisterd met muziek door
Micheline en Chris. Ko mocht afsluiten met het “
Ere zij God”. Dank aan alle medewerkers/acteurs, ook aan de
mensen die voor de kostuums zorgden, het decor,
de attributen, de cadeautjes en het licht. Op het einde van de dienst namen we afscheid van
2 trouwe kinderkerk bezoekers: Robbe en Jasper.
Zij behoren nu tot de jeugd en zullen regelmatig de
catechese bijwonen. Vergeet jullie Bijbel niet mee
te nemen, jongens! En aan alle andere kinderen:
altijd welkom op zondag, om 10 uur!
Kerstconcert 2014, A Ceremony of Carols
Na de drukke voorbereidingen en feestelijkheden
van Kerst kregen we de gelegenheid om tot rust te
komen bij een kerstconcert in onze kerk op 26
december. Het meisjeskoor Amaranthe uit Oudenaarde (23
enthousiaste jongedames tussen 17 en 30 jaar
oud), onder leiding van Johannes Dewilde en
begeleid door Dieter Dewilde op harp, brachten
een heel mooi programma met enerzijds oude
Christmas Carols en anderzijds, na de pauze, werk
van Benjamin Britten.
In een stampvolle kerk klonk het zo mooi, zo
verzorgd, zo helder en zelfs verrassend! Het is
hartverwarmend te horen en te merken dat ook
jonge mensen zich nog interesseren en willen
engageren voor deze oude muziek. Het koor was blij met de warme ontvangt in onze
kerk. Jammer als u er niet kon bij zijn…
Kerkbrief februari 2015
7
Driekoningenconcert 2015
Het Antwerps Collegium Musicum mocht het
nieuwe jaar inluiden met een Driekoningenconcert
op 4 januari.
Een reeks oude Vlaamse kerstliederen werden in
een “nieuw” barok kleedje gestoken door enkele
componisten: Willem Ceuleers, Wim Allemeersch,
Piet Van Steenbergen en Jetty Janssen. Dit geeft
het koor de gelegenheid om goede muziek te
brengen, ondersteund door boeiende instrumentalisten. Het was een echt “live” concert, met hier
8
Kerkbrief februari 2015
en daar een slippertje, maar dat maakt het
authentiek! De herkenbare melodieën werden
telkens net weer iets anders gebracht. De warme
klanken klonken vol in een goed gevulde kerk.
Tussendoor vertelde Ds. Dick Würsten het verhaal
van “de 4de wijze”, oorspronkelijk van Henry Van
Dyke.
Na de gezellige nieuwjaarsreceptie en de belegde
broodjes, was dit een heerlijke 1ste zondagnamiddag van het jaar 2015!
Martine
Oud en nieuw, toen en nu
Je hoort mensen zeggen: ‘ik zal opgelucht zijn als
die periode voorbij is’. Blijkbaar verheugt men zich
niet altijd op de eindejaarsfeesten omdat het een
koortsachtige week is. Waarom doen we dan mee
aan die jaarlijkse gekte? Misschien omdat het
reeds eeuwen gedaan wordt…? De Germanen
vierden de Joelfeesten. Het ging er gedurende
twaalf dagen en nachten levendig aan toe. Eten en
drinken; het voedsel was bedoeld als offer voor de
goden. Onze oesters , kreeften en oliebollen zijn
daar de vrucht van. De Scandinaviërs wensen nog
altijd ‘en god Jul’ en het werkwoord joelen heeft
daar vermoedelijk ook iets mee te maken. De
Romeinen vierden het feest van de zonnewende en
de Christenen maakten er gebruik van om verholen
de geboorte van Jezus te herdenken. Wanneer zijn mensen begonnen de jaartelling in te
delen in oud en nieuw? Er is een tijd geweest dat
de lente daar een grote rol in speelde; de natuur
bloeide op, het was een begin. In 44 v. Chr .voerde
Julius Caesar de Juliaanse kalender in. De eerste
dag van het jaar werd aan de god van het begin,
Janus opgedragen; vandaar de naam van de
maand januari. Dit systeem zou als tijdsindeling
gebruikt worden tot in de 16e eeuw. Een wijziging
werd tijdens de samenkomst van het Concilie van
Trente (1545-1563) voorgesteld. De suggestie
kwam van de Napolitaanse arts Aloisius Lillius want
het bleek dat correcties aan de bestaande kalender
dwingend waren. Paus Gregorius XIII voerde
uiteindelijk de Gregoriaanse kalender in ; het was
1582. De aanpassing was niet evident want men
worstelde met complexe mathematische problemen
om de duur van de maanden te regelen. De periode van Kerst tot Driekoningen gaat terug
op de twaalf Joeldagen van de oud-Germanen. Kerkelijke feesten zijn geseculariseerd; een groepje
getrouwe gelovigen probeert de christelijke traditie
in eer te houden maar, zonder dat we het beseffen,
zijn de heidense gebruiken steeds in zwang
geweest. De kerstboom is het symbool van de
vrucht-baarheid; een beduidende handel is
ontstaan. De Denen begeven zich jaarlijks naar
Georgië om er de zaden van de sparren aan te
kopen. Dit zaad wordt in Denemarken gezaaid en
geteeld; daar kiemen de kerstbomen die op onze
markten aan-geboden worden. Na Driekoningen
liggen ze ziel-togend op het voetpad, te wachten op
Ivago. Vroeger werden ze verbrand om de
demonen van het voorbije jaar te verdrijven. Het
waren de Nieuwjaarsvuren. Deze boom heeft een
geduchte concurrent gevonden in de plastiekboom,
die een jaar op zolder opgeborgen wordt en die zijn
naalden niet verliest; maar waar is de frisse
dennengeur die onze kamer parfumeerde
gebleven? Een ander symbool is de kerststronk.
Vroeger ging men houten blokken zoeken bij
voorkeur van fruitbomen , omdat zij de overvloed
van de natuur symboliseren. Het blok werd in de
haard verbrand, het vuur mocht niet doven want
dat garandeerde een gezegende tijd; de as werd
uiteindelijk op de akker verspreid om de natuur
gunstig te stemmen. Om middernacht wordt vuurwerk afgestoken; de
massa staat bewonderend in de hemel te staren
omdat vuurpijlen met hard geknal in de lucht
ontploffen. Beseft men dat onze voorouders lawaai
maakten om boze geesten te verdrijven en dat de
Chinezen daarvoor vuurwerk aanwenden en dat wij
dat nu ook doen? Oudejaar wordt aan paus Sylvester gewijd; een
legende vertelt dat keizer Constantijn een aanval
van lepra had; door een ontmoeting met de paus
genas hij op wonderbaarlijke wijze. Vandaar de
Sylvesteravond. En, Driekoningen…De 6e januari is
de laatste dag van de kerstcyclus. Kerkelijk
betekent het ‘de verschijning van de Heer’ ,
Epifanie in het Grieks. Jezus vertoonde zich aan de
wijzen; het waren de eerste niet Joden die de
pasgeboren Messias te zien kregen. Hoe wordt
deze feestdag gevierd? Drie jongens die als
koningen gekleed, van huis tot huis gaan om te
zingen; ze dragen een ster en meestal een
lantaren. Logisch, de wijzen volgden de ster naar
Bethlehem en de lantaren symboliseert de fakkel
die de boze geesten moet wegjagen. Weleens
werd het Driekoningenfeest in de gezinnen gevierd
en had moeder het Driekoningengebak klaar
gemaakt; daarin zat een boon verborgen; hij of zij
die de boon vond, was ‘koning’ gedurende het hele
jaar. Ook de boon is weer een heidense gewoonte.
De Germanen mochten tijdens de Joeldagen geen
peulvruchten eten. Tot op het einde van die periode
verscheen de boon weer op het menu. Zo zijn er talloze voorbeelden die bewijzen dat we
onbewust oude heidense gebruiken in ere houden. Huguette
Kerkbrief februari 2015
9
Geschiedenis - De hulppredikanten
Hulppredikant Jeddens heeft ontslag genomen en
het zoekwerk naar een opvolger kan weer
beginnen. Zullen we meneer Ollieuz weer vragen?
Die is immers weergekeerd uit Katanga waar hij
legeraalmoezenier was onder het regime van
Tsjombe, niet echt een benijdenswaardige job in
een gebied dat zich nog altijd probeerde los te
scheuren van de moederrepubliek Kongo. Toch
maar niet.
voorwaarden. Kerkenraad en Bestuursraad zitten
immers weer eens niet op hetzelfde spoor.
Er wordt weer breedvoerig gediscussieerd over wat
een hulppredikant allemaal zal te doen krijgen en
welke capaciteiten hij/zij daarvoor moet hebben. Er
wordt weer benadrukt dat, aangezien wij een
tweede-predikantsplaats nastreven, de kandidaten
toch eigenlijk een universitaire opleiding moeten
hebben. Maar hoe dat verenigen met de
bezoldiging van een onderpastoor die wij kunnen
aanbieden? Aanvullen met godsdienstlessen?
Maar hoe meer uren onze man/vrouw in de scholen
doorbrengt (Jeddens had op zeker ogenblik 22
uren les) hoe minder tijd er overschiet voor het
gemeentewerk. En als dan nog heel wat tijd moet
besteed worden aan het stencileren en verzenden
van het kerkblad…
Ik hoor u al vragen: een Jónkvrouw? Stel u gerust,
ze had geen jonkvrouwachtige chichi, zweefde niet
op een hoger vlak dan de gewone sterveling en
was zelfs bescheiden en een beetje timide te
noemen. Vanwaar ze komt, welke universiteit ze
heeft bezocht, wat haar vorige werkkring was, het
archief vertelt er ons niets over. Ze is geboren in
Amsterdam op 29 oktober 1928, bijgevolg 34 jaar
oud, en daarmee moeten we het maar doen. Ze
wordt bevestigd op 6 januari 1963 en niet minder
dan 180 mensen zijn daarvoor naar de kerk
gekomen.
En zo komt men tot het volgende profiel: iemand
van universitaire opleiding, met enkele jaren
ervaring maar jong genoeg voor het jeugdwerk, zo
mogelijk zonder gezinslasten en met minimale
financiële eisen; verder met alle capaciteiten die al
zo vaak zijn opgesomd. U merkt het: men denkt
niet meer uitsluitend aan een man wat vijftig jaar
geleden toch wel vooruitstrevend was.
Er vallen nog een paar namen, mevr. Ds. De
Ruyter uit Rotterdam brengt een proefpreek. Dan
volgt de zomervakantie, een nuttige periode voor
contacten achter de schermen en in de
kerkenraadsvergadering van 14 september worden
de details besproken in verband met de
“Predikante in bijzondere dienst” die beroepen
wordt. Pas een halve bladzijde verder verschijnt
ook haar naam. De beroepingsbrief gaat de deur
uit zonder het bijblad met de financiële
10
Kerkbrief februari 2015
En wie is nu de uitverkorene? Van de vorige
hulppredikanten heb ik er een aantal min of meer
gekend; vandaag een voor mij nobele onbekende.
Nobel, welzeker: het gaat immers om Jonkvrouw
Wendela Maria van Lynden, Lijntje voor de goede
vrienden.
En van dan af zien we haar goed bezig. Ze leidt
een deel van de kerkdiensten, zal mettertijd doop
en avondmaal bedienen, huwelijken inzegenen en
rouwdiensten verzorgen, kortom, ze is volwaardig
predikant. Ze werkt onder de jeugd, vraagt al
meteen om het jeugdlokaal wat op te knappen (de
vervallen garage achter het vervallen Centrum in
de Keizer Karelstraat), ze richt contactavonden in
met de atheneumstudenten die godsdienstlessen
volgen (waarschijnlijk ook niet-protestanten). Ze
probeert de jonge gezinnen bij de kerk te
betrekken. Ook sociaal werk heeft haar
belangstelling, ze denkt aan een Diakonaal Sociaal
Centrum voor morele en sociale bijstand, pastorale
zorg, ziekenverpleging. Ze wordt voorzitter van de
Diakonie die voortaan apart zal vergaderen, zonder
de ouderlingen die immers andere taken hebben.
Al heel vlug blijkt de noodzaak om een
geluidsinstallatie te plaatsen in de kerk, haar stem
is (nog meer dan die van ds. van Stipriaan) te zwak
voor de ruimte. Na een jaar ligt het ontwerp nog
altijd ter studie…
Bij het aanwerven van een hulppredikant werden
in het verleden (en nu nog) tal van capaciteiten
opgesomd waaraan de kandidaten moesten
voldoen. Maar nooit werd de mogelijkheid bekeken
dat de hulppredikant misschien ooit tijdelijk het
voorzitterschap en de taken van de hoofdpredikant
zou moeten kunnen overnemen, meer bepaald in
geval van vertrek van deze laatste. Ik weet het, er
is in dat geval een consulent die in de eerste plaats
moet zorgen dat de vacature spoedig wordt
opgevuld en dat dit volgens de geldende regels
gebeurt. In kleinere gemeenten waar geen tweede
of hulppredikant aanwezig is, neemt de consulent
meteen de algemene leiding over kerkenraad en
gemeente in handen.
Nu was Gent gewoon aan lange ambtsperiodes:
Goedkoop 28 jaar, Köster-Henke 20, Blom 23,
Domela 15, Pichal 21 en van Stipriaan 15 jaar;
tussen de laatste twee was er zelfs helemaal geen
vacature. Het was dus van 1927 of 36 jaar geleden
dat de hulppredikant (Van Kesteren) nog eens de
volledige leiding op zich moest nemen.
Maar begin 1964 vertrekt ds. van Stipriaan naar
Eindhoven en de consulent, ds. P. Fagel uit
Brussel, die zelf een belangrijke gemeente heeft,
zal met veel plezier alles wat niet met het
beroepingswerk te maken heeft, overlaten aan ds.
van Lynden hoewel de kerkenraad collectief de
wenkbrauwen optrekt: hoort dat wel zo? En in
gedachten: kàn zij dat wel? Maar zij zal netjes en
vakkundig de kerkenraadsvergaderingen voorzitten
en zich na de komst van ds. de Knijff bescheiden
terugtrekken op de plaats die haar toekomt.
bezoeken. Het moeten geen twee gemeenten in
één kerk worden.
In de zomer van 1966 vraagt (en krijgt) ds. van
Lynden de toestemming om gedurende drie maand
cursussen te volgen in Nederland over pastorale
psychologie.
En dan volgen in het notulenboek nog enkele lege
bladzijden en ook het nieuwe boek begint met witte
bladen. Alsof de scriba even geen tijd had en zijn
verslagen later wel eens zou inschrijven? Maar ook
zijn kladjes van die twee jaar zijn niet bewaard. En
zo moeten we op 1 oktober 1968 vernemen dat ds.
van Lynden weg is, haar afscheidsdienst was op 15
september. Hoe, wat , waar , waarom, waarheen?
Ze is even geheimzinnig gegaan als ze destijds
gekomen is. Iemand meent zich te herinneren dat
zij naar de streek van Groningen is getrokken,
iemand anders meent dat zij (later?) nog in Londen
heeft gewerkt maar ik heb daar allemaal geen
bevestiging van gevonden. En of zij nu nog leeft,
weten we ook niet.
Maar ik meen toch te mogen besloten dat haar
aanwezigheid in Gent, hoewel niet spectaculair,
toch vruchtbaar is geweest. En dat is tenslotte
belangrijk.
Arnold De Jonge.
Nog in 1964 leidt zij een franstalige huwelijksdienst:
een onvermoed talent?
Op 11 oktober 1964 wordt ds. H. de Knijff bevestigd
in het bijzijn van 275 mensen. Of zijn die allemaal
gekomen voor ds. Pichal die de dienst leidt? (Voor
zijn preek die hier voor mij ligt, hadden ze het
alvast niet moeten doen; maar dat is mijn mening).
We lezen nog dat de beide predikanten niet alleen
het werk in het kerkgebouw verdelen maar ook het
werkgebied geografisch splitsen. En na een paar
jaar gaan ze toch mekaars gemeenteleden
Kerkbrief februari 2015
11
Compassie, een getuigenis
De gebeurtenissen van de laatste tijd hebben mij
ertoe gebracht om een inleiding die ik eind vorig
jaar al eens heb gehouden in beperkte kring ook te
delen met jullie als lezers van de kerkbrief.
Door die gebeurtenissen valt er misschien weer
een ander licht op en opent zich een andere
invalshoek op deze complexe problematiek, maar
het oeridee blijft door de eeuwen en jaren even
actueel. Het heeft mij al heel lang bezig gehouden
en daar zal ik zeker niet alleen in staan. Op
verschillende momenten in mijn leven werd ik
ermee geconfronteerd en uiteindelijk heeft een
kleine maar o zo waardevolle getuigenis van mijn
oudste nichtje die zij mij niet zo lang geleden in de
vorm van een klein boekje toezond, toch een
antwoord aangereikt op de hele problematiek van
kwaad doen en kunnen vergeven, vernederd
worden en weer opstaan.
Laat ik iets concreter worden. Zowel Ooms en
Tantes en hun kinderen van Hans en van mij
woonden in de jaren 1930 in het voormalige
Nederlands Indië. Mijn Ooms waren planters, de
ooms van Hans predikanten.
Toen Japan bij de oorlog werd betrokken in 1941
duurde het niet zo lang of Japan bezette ook
Nederlands Indië, met tot gevolg dat alle
Europeanen in kampen werden ondergebracht,
vanaf oktober 1942 tot 1945.
In Nederland en België is eigenlijk weinig bekend
geraakt wat die vrouwen met hun kinderen in die
jaren hebben meegemaakt, terwijl hun mannen in
werkkampen zeer zware arbeid moesten
verrichten.
Toen zij na de oorlog terugkeerden vertelde mijn
familie er niet veel over en die van Hans ook niet.
Toen zij totaal berooid terug naar Europa kwamen
waren ze al lang blij dat ze onderdak kregen bij
familie of vrienden. De diepe wonden van die
vreselijke jaren onder de knoet van de Jap wilden
ze liever vergeten. En de mensen van hier hadden
hun eigen zorgen en snoerden die Indiëgangers
12
Kerkbrief februari 2015
heel vaak de mond. “Jullie weten niet wat wij in de
Hongerwinter hebben doorstaan in die kou!”
De wreedheden in de kampen waren gruwelijk en
gebaseerd op openbare lichamelijke en geestelijke
onderwerping en vernedering, elke overtreding
tegen de regels werd onbarmhartig afgestraft. De
jaren na hun bevrijding en terugkeer naar Europa
gingen voorbij, iedereen probeerde weer recht te
krabbelen, maar tegen het eind van de vorige eeuw
verschenen er dan toch steeds meer verhalen in
boeken en getuigenissen over die kamptijd.
Zo kregen wij ook een schriftelijke getuigenis van
een tante van Hans, Tante Flor, die in 1995 in Na
50 jaar de lotgevallen van haar gezin met toen 3
kinderen voor, tijdens en na het kamp beschrijft.
De schrijver Jeroen Brouwers schreef zijn boek
Bezonken Rood over het leven en sterven van zijn
moeder en de impact die hun kamptijd (Jeroen was
in 1944 een jochie van 4 jaar) op hun verdere leven
heeft gehad.
Een neef van mij heeft in 2013 een kinderverhaal
geschreven om die periode te verwerken (het
boekje gaat over verlangen en begrip voor anders
en anderen).
En tenslotte heeft mijn dierbaar nichtje in de
gezegende leeftijd van 87 Jaar in haar getuigenis
uitgelegd hoe zij compassie ervaart en hoe
compassie kan ontstaan over alle tegenstellingen
en gruwelijkheid heen.
Jeroen Brouwers schrijft dat het jammer is dat zo er
weinig bekend is over deze periode in Z.O. Azië
omdat, toen er eindelijk over werd geschreven dit
na zo’n lange tijd was, dat de verontwaardiging en
haat waren omgeslagen in mildheid en een zekere
vertedering.
Tante Flor schreef in haar inleiding dat zij de
herinneringen aan de kamptijd als het ware in een
fles gestopt had met de kurk er heel stevig op,
maar dat het na 50 jaar tijd werd om die kurk eraf
te halen en dan merk je, schrijft zij: dat de inhoud
een heel andere essence heeft gekregen. Het is
niet meer “omzien in wrok”, het leed heeft diepte
gekregen en zij beschouwde het uiteindelijk toch
als een waardevolle periode in haar leven, die zij
zelfs achteraf niet gemist zou willen hebben, omdat
zij en velen met haar, in benarde tijden pas ten
volle beseften hoe belangrijk het is, als je echt niets
meer bezit en in angst en honger verder moet, dan
te weten dat je in Gods hand bent.
Mijn neef doet er op zijn 80ste alles aan om zijn
kinderverhaal “Es wil ook wel eens op reis” in
Japan uit te delen en om daar in Japan met zijn
vroegere gruwelijke vijand in het reine te komen
door wederzijds eerbied en respect voor elkaar op
te brengen.
Mijn nichtje schrijft het volgende over compassie:
Ik citeer eerst het volgende uit haar getuigenis om
haar conclusie te kunnen begrijpen: “In juni 1945 werd als represaille weer eens geen
brood uitgedeeld, hoewel het er wel was in het
kamp. De sjouwploegen, bestaande uit meisjes
tussen 15 en 20 jaar, waarvan ik deel uitmaakte,
moesten buiten het kamp ergens kuilen graven, wij
wisten niet waarom. Dit gebeurde onder leiding van
Noda de assistent van de wrede kampcommandant
Sonei. Toen de graafwerken klaar waren kwam
Noda tot onze verbazing met een mand brood
aanzetten die hij aan alle meisjes uitdeelde. Het is
dit gebaar dat bij mij (als 17-jarige) insloeg als een
bom en me tot op de dag van heden is bij
gebleven.” Ik werd me bewust van drie dingen. Ten eerste dat
een tegenstander, een vijand/bewaker in dit geval,
nog een andere kant toonde van zichzelf. Dit was
nieuw voor mij. Ten tweede merkte ik op dat de tegenstellingen
wegvielen: er was even geen sprake van
gevangene en bewaker, van vijand en slachtoffer. Tegelijkertijd kwam er een wonderlijk gevoel op me
neer dat op vrede en rust leek. Dit gevoel kon ik
absoluut niet benoemen. Ik had een vaag idee dat
het samenhing met het wegvallen van de
tegenstellingen, maar daar hield het mee op. Het
was een plezierige ervaring en pas tientallen jaren
later is het me gelukt, denk ik, om het te
omschrijven.
Later bleek dat de kuilen dienden om de voorraad
brood te begraven.
Een korte tijd geleden begreep ik, denkend aan het
brood-incident, dat ik toen een ervaring van
compassie mee maakte.
Wat is compassie? Volgens de Westerse cultuur
hangt dit samen met medelijden, mededogen,
erbarmen of empathie. Volgens de Oosterse
cultuur worden juist emoties uitdrukkelijk
afgewezen bij compassie.”
De omschrijving van compassie houdt volgens mijn
nicht een denken, luisteren, kijken en handelen in
vanuit het hart, waar volgens haar de universele
liefde huist. Bij een ontmoeting met een ander
wordt er niet gekeken naar de tegenstellingen, er
wordt holistisch gekeken naar het geheel van de
contrasten; Er is geen oordeel. We kijken naar de
gemeenschappelijkheid. Maar wat hebben we dan
gemeen?
En dan besluit zij dat het hier gaat om het kleine
kosmische vonkje (dat wij als christenen dus geest
of ziel noemen) in ons hart, dat wij allen ontvangen
bij onze geboorte, waardoor wij allen met elkaar
verbonden zijn.
Compassie overstijgt het ego en verlangd geen
beloning of gewin. Als compassie dus emoties
uitsluit dan kan er ook geen boosheid of haat zijn,
maar wordt de deur naar vergeving en verzoening
wijd open gezet.
Ik was getroffen door dit besluit omdat het zo nauw
aansluit op hetgeen Johan ons leert in de Bijbel
aan Huis avonden en in zijn preken. De eenheid
trachten na te streven om zo dichter bij Gods
bedoeling met zijn Schepping te komen om in
eenheid te kunnen leven.
Of wij deze eenheid nu kosmische ruimte noemen
of de Allerhoogste of God is van ondergeschikt
belang.
Het is wonderlijk, dat iets schoons voortkomt uit
lelijkheid. Zoals inzicht kan voortkomen uit zware,
donkere perioden.
Dit is volgens mij een pure boodschap van hoop in
deze tijd die kreunt onder onzekerheid en die hoop
mogen wij in dank aanvaarden en uitdragen naar
de kleine en grote wereld om ons heen.
Marijke
Kerkbrief februari 2015
13
Een schilderij vertelt…
In een zijkapel van de Sint-Baafskathedraal bevindt
zich een schilderij dat bij de eerste kennismaking
een beetje tegen valt; het is een werk van Frans
Pourbus en het stelt Jezus in de tempel voor. De
jonge Jezus bevindt zich te midden van een groep
rechtsgeleerden. De opdrachtgever van het
schilderij was Viglius van Aytta ; hij werd in 1577 in
deze kapel bijgezet. Verborgen achter een
immense kandelaar bevindt zich beneden in het
transept een deurtje dat toegang verleent tot deze
grafkelder. Wie was deze man? Hij is geboren in
1507 in Swichum in de buurt van Leeuwarden in
Friesland. Hij was de zoon van een herenboer; de
verwanten van zijn moeder waren vermogende,
invloedrijke mensen; Bernard Bucho, de broer van
zijn moeder was raadsheer en beschikte over
materiële inkomsten die het hem mogelijk maakten
om zijn jonge neef te laten studeren aan het
Collegium trilingue in Leuven. De jonge Viglius
studeerde er af en reisde naar Dôle in de Franche Comté om er rechten te leren en op 25 jarige
leeftijd behaalde hij er het diploma ; hij zou een der
bekwaamste juristen van zijn tijd worden. Ondanks
het feit dat er geen vliegtuigen en treinen
bestonden waren mensen buitengewoon ambulant.
De jonge jurist reisde naar verschillende franse
steden,ook de Italiaanse steden werden bezocht.
In Padua gaf hij les,in Bologna, ontmoette hij
keizer Karel die hem de functie van mentor van zijn
zoon Filips aanbood. Viglius weigerde deze
opdracht omat hij geen afscheid van de
academisch wereld wilde nemen. In Bazel
ontmoette hij Erasmus; een levenslange
vriendschap werd er gesmeed. .In 1542 werd hij
door Mathias Held, de kanselier van Karel V naar
voor geschoven als raadsheer in de Grote Raad.
De bestuurlijke indeling van het land bestond –
zoals onder de Bourgondische hertogen- uit de
Collaterale raden: de Grote Raad, de Financiële R
aad en de Geheime Raad. Viglius werd kanselier
van de Geheime Raad en tevens hoofd van de
politie. Het leven van Viglius speelde zich af tussen
Brussel en Mechelen en buitenlandse steden. De
politieke toestand was bedenkelijk en de humanist
verlangde naar rust. Meerdere keren bood hij zijn
ontslag aan, maar dat werd hem steeds geweigerd
omdat het rijk hem nodig had. Viglius was ambitieus; financiële voordelen
14
Kerkbrief februari 2015
versmaadde hij niet. Toen Keizer Karel het besluit
genomen had om de Sint-Baafsabdij op te heffen
en er een citadel op te richten, kreeg Viglius een
buitengewone kans om zijn droom te verwezenlijken. Abt Lucas Munich werd proost van het
nieuwe Sint-Baafskapittel en Viglius werd door hem
testamentair benoemd tot co-adjutor met recht van
opvolging. Viglius wachtte tot Munich zou inslapen
om hem op te volgen. Niet alleen een prebende viel
in zijn schoot maar alle bezittingen van de proosdij
werden zijn deel. Hij zag zichzelf reeds overwinteren in de somptueuze woning aan de Schelde
in Gent .In de zomer zou hij genieten van het
verblijf als kasteelheer in één der vier kastelen die
deel uitmaakten van de proostdij. Hetzelfde jaar
benoemde de koning hem ook als kanselier van het
Gulden Vlies. Troostprijs voor de geweigerde
pensionering? Viglius had er twee functies bij
gekregen; hij was nu ook Ridder van het Gulden
Vlies. Hij was weduwnaar geworden en kon de
priesterwijding verkrijgen; dit was nodig om het
ambt van proost te kunnen beoefenen. Tijdens
deze glansperiode besliste Viglius om zijn grafkapel
in te richten.
Frans Pourbus (1545-1581)werd
gecontacteerd om een drieluik te schilderen. In de
16 e eeuw waren opdrachtgever en schilder
verplicht een religieus schilderij te creëren want het
moest tenslotte in een grafkapel geëxposeerd
worden. Profane kunst was uit den boze.
Viglius‘bedoeling was zich te laten portretteren te
midden van vrienden, familieleden en zijn
superieuren. Pourbus had een doordacht idee; de
opdrachtgever zou uitgebeeld worden te midden
van rechtsgeleerden in de tempel… De personages die op de triptiek voorkomen zijn
niet fictief. Het zijn familieleden en vrienden die in
Viglius’ leven een belangrijke rol gespeeld hebben;
ook meerderen en politici die tijdens de 16e eeuw
een beduidende functie bekleedden in de SpaansNederlandse geschiedenis staan afgebeeld..
Sommigen konden geïdentificeerd worden;
mannen met lange baarden, anderen met korte kin
beharing. Ze lijken een beetje stereotiep; dat komt
omdat Pourbus gebruik moest maken van
bestaande portretten want de keizer en zijn zoon
kwamen vanzelfsprekend niet poseren bij de
schilder. Men herkent Karel V, afgebeeld als keizer
van het Heilig Roomse rijk, zijn zoon Filips II, vader
en zoon Perrenot de Granvelle, die de
kanselierfunctie gedurende vele jaren beoefenden,
de hertog van Alva die van 1566 tot 1573
landvoogd was en die een terreurbewind uit
oefende. Bovendien herkent men Hessels, de neef
van Viglius ,zijn zwager Pieter Damant, Morillon, de
‘reporter van dienst’ tussen Spanje en de
Nederlanden, Jansenius, de eerste bisschop van
Gent, Evrard Baeck, proost van de SintPietersabdij, en… jonker Jan van Hembyse die de
leider van de Calvinistische republiek zou
worden .Diens aanwezigheid op het schilderij heeft
de kunsthistorica Elisabeth Dhanens laten
veronderstellen dat het schilderij een weergave is
van de vertegenwoordigers van de Katholieke kerk
en de Hervormden is. Hembyse was echter in de
periode dat het schilderij ontworpen werd,
Katholiek en maakte deel uit van het t personeel
van Sint-Baafs. Dat verklaart zijn aanwezigheid op
het doek. Dit werk van Pourbus verdient meer dan een
achteloos bezoek want het is een getuigenis van
onze geschiedenis. Dit verslag herinnert aan een bezoek van enkele
gemeenteleden aan de kathedraal in 2014.
Huguette
Avondcontact
Donderdag 19 februari, Mieke Felix E e n L i e f d e s l i e d – Ve r t e l l i n g r o n d d e
Mattheüspassie van J.S. Bach Mieke Felix volgde een theateropleiding aan het
Koninklijk Conservatorium te Antwerpen en
kunstwetenschappen aan de UGent. Meer recent
studeerde ze af aan de theologische faculteit te
Leuven. Ze was 10 jaar artistiek directeur van het
reizend gezelschap Teater Poëzien. Daarna trok ze
rond met zelfgemaakte bewerkingen van
mythologische verhalen. Ze is een begenadigd
verteller. In “Een Liefdeslied” zal Mieke Felix ons inwijden in
het passieverhaal volgens Mattheüs zoals dit door
J.S. Bach op muziek is gezet. Alhoewel het een
artistiek project is, deed Mieke Felix voorafgaand
heel wat research, o.m. in verband met de
zogenaamde kruisstructuur waar de
Mattheuspassie op gebouwd is, met de
verloochening van Petrus in het centrum. Ze laat
de alt (solostem) het verhaal vertellen, aan de hand
van citaten uit het evangelie van Mattheus, de
teksten van aria's en koralen en andere Bijbelse
verwijzingen. Vooral uit het Hooglied, omdat in het
begin van deel II de alt de rol speelt van de bruid
die haar geliefde zoekt. Dit belooft een boeiende
ervaring te worden.
Bijbel aan huis
Vrijdag 27 februari om 14u30 bij Marleen (Keizer Karelstraat 195)
en om 19u30 bij Ann en Francis (Keistraat 173
te De Pinte)
over MARIA Vorige maand konden we kennismaken met de
bijzondere parabel over Esther en Mordekai.
Daarmee sloten we de visie op de vrouw in de
antieke Hebreeuwse traditie af. We zoemden
dichter in op Eva, Sara, Debora en Esther. Het
apocriefe boek Judit, dit is ‘verborgen’ en wil
zeggen ‘niet in de canon opgenomen’, heeft
dezelfde strekking als Esther. Aangezien niet
iedereen de beschikking heeft over de apocriefe
boeken, zullen we ons vanaf deze maand tot het
Nieuwe Testament wenden. Met Maria begeven we ons op glad ijs. In de
katholieke traditie wordt ze ‘moeder Gods’
genoemd. Op zich een interessante titel.
Protestanten hebben het niet echt voor deze
Mariacultus. We zullen het dus hebben over de
vrouw die Jezus baarde. Ik wil erop wijzen dat het
niet over Maria van Magdala (Magdalena) gaat. Zij
zal volgende maand aan bod komen. Ook niet over
Maria wiens zus Martha heette en wiens broer
Lazarus uit de dood werd opgewekt. We vorderen in ons onderzoek over vrouwen in de
Bijbel, maar er wachten ons nog enkele
verrassende wendingen. Kom en zie.
Kerkbrief februari 2015
15
Een parabel over rijkdom
Er was eens een koning die aan het hoofd stond
van een groot rijk. In zijn rijk woonde een oude man
die, verzadigd van jaren, al zijn bezittingen had
weggegeven en leefde van de schamele
aalmoezen die hij kreeg, waarvan hij het grootste
deel weggaf aan arme kinderen, want zij hadden
het meer nodig, zei hij. De oude man had dus geen
centen meer over om af te dragen aan de koning.
Omdat hij geen belastingen betaalde, liet de koning
de oude man in de boeien slaan. Daarop brak
tumult uit in het rijk. De mensen namen het niet dat
de oude man in de gevangenis zat. Elke ochtend
kwamen inwoners van het rijk in grote getale naar
de poorten van het koninklijk paleis om in stilte hun
ongenoegen te uiten. Daarop riep de koning zijn
raadgevers bijeen en legde hen de kwestie van de
wanbetaler voor.
gevangene te halen, hem te wassen, kleden en
parfumeren en een herenkleed om de schouders te
draperen. Toen de opgetutte oude man wat
onwennig de troonzaal werd binnengeleid, bogen
alle aanwezigen het hoofd, behalve de koning. De
oude man echter, verrast door de buigende
hoogwaardigheidsbekleders en raadgevers van de
koning, draaide zich onmiddellijk om en liep de
troonzaal weer uit. Maar soldaten blokkeerden de
deur.
De eerste raadgever zei: ophangen! Er is een wet
uitgevaardigd die de doodstraf voorschrijft voor
iedereen die de koning beledigt en weigert
belastingen te betalen. Daarom, o grote koning,
moet jij de oude man laten ophangen. Zijn collega
zei: maar dan zal er opstand uitbreken. Het is
noodzakelijk dat de koning de oude man de vrijheid
teruggeeft, want pas dan zal de rust in het rijk
terugkeren. Wat maakt het ten andere uit: enkele
centen meer of minder. Een opstand kunnen we
missen als kiespijn. De derde raadgever, die de
ganse tijd stilzwijgend de verschillende argumenten
had gewogen, rechtte zijn rug en zei: waarover
maakt de koning zich eigenlijk druk? De oude man
heeft geen geld om af te dragen, waarom vraagt de
koning hem wat hij niet heeft. En reden tot oproer,
mijn beste collega’s, zal er altijd zijn. Maar indien
nu de koning de oude man promoveert tot hoofd
van de belastingen, zal hij twee vliegen in één klap
slaan: de opstand zal hij afwenden en de
wanbetaler zal geld opbrengen in plaats van geld
kosten.
De oude man sloeg de ogen neer en zei: met alle
respect, mijnheer de koning, maar ik kan niet op je
voorstel ingaan. Ik heb ten andere geen familie,
want ik was nooit getrouwd en alle verwanten zijn
reeds gestorven. Mijn enige verlangen is spoedig
bij de voorvaderen verzameld te worden. Dan zal ik
rijk zijn. Maar door mij te laten leven heeft God aan
de koning een gunst bewezen, want de Heer heeft
jou, grote koning, gepromoveerd tot instrument van
zijn verlossing. Het enige wat je moet doen is al je
bezittingen uitdelen aan de armen in je rijk en ook
aan de burgers vragen om hetzelfde te doen. Dan
zal er overvloed zijn en voor iedereen genoeg.
Tevens zal je naam doorheen de eeuwen blijven
klinken als een welluidende klank. Doe je het niet,
zo vervolgde de oude man, dan zal je ten onder
gaan, samen met je grote rijkdom.
De verzamelde raadgevers stonden versteld van
zoveel wijsheid. Ook de koning kon deze
tussenkomst smaken. Het weze zo, zei hij, ik zal de
oude man tot hoofd van de belastingen maken.
Daarop gaf hij de opdracht aan zijn dienaren om de
16
Kerkbrief februari 2015
Mijn vriend, zei de koning, wees niet bang. Je bent
immers in mijn gunst gekomen. Ik zal je voortaan
rijkelijk belonen. Het enige wat je te doen staat is
de belastingen in mijn rijk innen. Verder zal alles
voor jou voorzien worden. Ook je familie zal zich in
rijkdom mogen verheugen.
Er staat immers geschreven: waar je hart is, daar
zal je schat zijn.
De koning was echter niet opgezet met deze
woorden. Hij was immers heel rijk. Hij liet de oude
man die hem had terecht gewezen naar het
schavot brengen en ophangen. Daarop brak
opstand uit in het gehele land. De koning moest
alles achterlaten en vluchten. Hij werd evenwel
onderschept door de woedende menigte. Zijn hoofd
werd nooit meer teruggevonden.
Pastoraat
Nu de winter is toegeslagen en nogal wat lopende
neuzen en griepjes in het land zijn, hopen we
gespaard te blijven van grote aandoeningen. Mw.
Simonne Vereecken verblijft een tijd in de Ceder
om op kracht te komen. Ook voor oudere mensen
blijft het uitkijken in deze tijd van het jaar. Laat ons
de verbondenheid in gebed dag aan dag
beoefenen
In Memoriam
Jules BEIRNAERT
Gent, 23 augustus 1931 – Gent, 4 januari 2015
Weduwnaar van Nicole Goossens
Echtgenoot van Christa Gallus Op zaterdag 10 januari laatstleden namen we tijdens een uitvaartplechtigheid in onze kerk
afscheid van dhr. Jules Beirnaert. Als enige zoon kende Jules, na het vroege heengaan van zijn
vader, een moeilijke jeugd. Hij maakte op zijn eigen wijze de nadelen tot een voordeel en
bouwde een mooie carrière bij het stedelijk havenbedrijf uit. Met mw. Nicole Goossens kreeg hij
een dochter, Carine, maar toen ook zijn echtgenote vroeg uit het leven werd geroepen, sloeg
het noodlot een tweede maal toe. Liefde overwint alles. Jules huwde in 1980 met Christa.
Sindsdien waren ze onafscheidelijk. We kenden Jules als een erg minzame persoon, soms
zwijgzaam, maar steeds open en eerlijk. We danken Jules voor de jarenlange inzet als
bestuurslid van onze gemeente. Hij was voor zijn omgeving een betrouwbaar en evenwichtig
persoon, ‘een rots in de branding’ volgens Carine en een fijne persoonlijkheid. Zo willen we hem
bewaren in onze herinnering, in de vaste overtuiging dat bij God niets verloren gaat en we dus
elkaar opnieuw in de armen zullen sluiten. Christa, Carine en familie bidden we troost en
verbondenheid toe. Alles heeft zijn tijd. We zien elkaar weer.
Kerkbrief februari 2015
17
Jarigen
Bea Smetrijns-Baetens Josine De Vloed-Nathon André Otto Blommaert Ivy Gérard Aude Marti Mini Schipholt-Tuender Karel Piesen 02 februari 04 februari 07 februari 08 februari 11 februari 11 februari 13 februari Francis Van De Walle Hans-Christian Lehmann Alexia Voorham Paul Voorham Micheline Morel 17 februari 21 februari 22 februari 22 februari 26 februari Henny Demesmaeker-Van
Kesteren
02 maart
Missionaire dag
Op zaterdag 7 februari vindt de conferentie 'Op
vleugels van de hoop', een dag van inspiratie om
kerk te zijn voor elk-ander, plaats in de
Protestantse kerk te Brussel. We nodigen u
hiervoor hartelijk uit. Op deze dag willen we de
vraag stellen welke kansen we als kleine kerken
hebben missionair te zijn. Het programma ziet er
als volgt uit: 9.30
Ontvangst met koffie 10.00 Opening, lied 10.15 De inspiratie om kerk voor iedereen te zijn,
Steven Fuite, voorzitter van de VPKB 10.40 Kansen voor kleine kerken, Jaap de Lange,
hoogleraar praktische theologie 11.15 Pauze 11.30 Presentatie van de brochure over de
praktijk van de missionaire kerk in de VPKB 12.15 P a u z e m e t e t e n ( w i l t u u w e i g e n
lunchpakket meenemen?) 13.15 De protestantse kerk in de toekomst,
Werkgroep Eigentijds kerk-zijn 14.00 We presenteren enkele werkvormen 15.00 Slotbeschouwing van Jaap de Lange en
besluit Na elke inleiding is er gelegenheid om te reageren
en met elkaar in discussie te gaan. Ter gelegenheid
van deze conferentie hebben we een boekje
uitgegeven. Een vragenronde door de kerk leverde
zinvolle ideeën op, die ons op een spoor kunnen
zetten. U vindt het in de bijlage. In verband met de
catering vragen we opgave van tevoren aan. Schrijft u even aan [email protected]. Voor meer informatie zie vpkb.be.
Nieuws van de Gaspard
Goede vrienden, het is weerom zo ver. Op vrijdag
20 februari zal de jaarlijkse kaas- en wijnavond in
de Gaspard de Colignyschool (Rijsenbergstraat )
plaatsvinden. De meeste onder jullie gebruiken
deze avond als een vaste afspraak om bekenden
te ontmoeten. Ten overvloede weze gezegd dat de
School met de Bijbel de fondsen goed kan
gebruiken. Het schoolbestuur heeft namelijk plannen om de
capaciteit van de school uit te breiden. Nu zijn we
reeds geconfronteerd met een nijpend plaatsgebrek en om de werking vlot te garanderen is het
18
Kerkbrief februari 2015
noodzakelijk dat er leerlingen bijkomen. We zijn
dus toe aan uitbreiding. Ook de Stad is vragende
partij, omdat er plaatsgebrek in de scholen te Gent
is. De School met de Bijbel wil graag aan deze
maatschappelijke taak gevolg geven. Vandaar dat
we bezig zijn met zorgvuldig alle mogelijkheden af
te wegen om dan een plan voor capaciteitsuitbreiding op te stellen. Wat kan je doen? Kaas eten, bijvoorbeeld, en dit
doorspoelen met een goed glas wijn van het
gekende huis.
Activiteitenrooster
Woensdag 4 februari om 14u:
Gemeenschapsdansen in St. Pauluskring
Vrijdag 20 februari om 18u: Kaas- en wijnavond Gaspard de Colignyschool
Maandag 9 februari om 19u: bijeenkomst werkgroep Lutherjaar 2017 bij E.H. Dirk De Backer (St. Pietersplein)
Woensdag 25 februari om 14u:
Gemeenschapsdansen in de St. Pauluskring
Woensdag 11 februari om 14u:
Gemeenschapsdansen in St. Pauluskring
Woensdag 11 februari om 19u30:
kerkenraadsvergadering bij Mini
Vrijdag 27 februari om 14u30: Bijbel aan huis bij Marleen
Vrijdag 27 februari om 19u30: Bijbel aan huis bij Ann en Francis
Donderdag 19 februari om 19u30: Avondcontact Mieke Felix over de Mattheüspassie
Martine en Nico geven een impressie
over Andalucia, Sevilla, Granada…
er wordt u een Spaanse maaltijd
aangeboden door onze huiskok Phillippe
Prijs: 12 € - inschrijven noodzakelijk
Opbrengst is voor Hulpverlening Bolivië
project van Dr. Rik Celis.
Kerkbrief februari 2015
19
Dienstenrooster
zondag 8 februari 2015 om 10.00
voorganger ouderling / diaken collectes organist kinderkerk en -oppas
Ds. J. Temmerman Daniël Van Steenkiste / Janny Muthert kerkenwerk / diakonie Ko van Heest Martine zondag 15 februari 2015 om 10.00
Viering H. Avondmaal
voorganger ouderling / diaken collectes organist kinderkerk en -oppas
Ds. J. Temmerman Mini Schipholt / Rita Martens kerkenwerk / Ik help een kind Mizue Fukushima Janneke zondag 22 februari 2015 om 10.00
Eerste zondag van de Veertigdagentijd
voorganger ouderling / diaken collectes organist kinderkerk en -oppas
Dhr. Herman Fresen Marijke Shaefer / Martine De Jonge kerkenwerk / kerkbrief Ko van Heest Jeroen zondag 1 maart 2015 om 10.00
voorganger ouderling / diaken collectes organist kinderkerk en -oppas
20
Kerkbrief februari 2015
Ds. J. Temmerman Aletta Rambaut / Francis Van De Walle kerkenwerk / bloemen Mizue Fukushima Etty 