Toegangsproef Dramatische Kunsten 1 Tekstfragmenten // Persoonlijke theatrale interpretatie 1ste fragment Philotetes antwoord op Neoptolemos' halve leugen dat hij door de Grieken (meer bepaald Odysseus) verraden werd PHILOKTETES Heb jij de Grieken een plezier gedaan? Dan hebben ze je terecht daarvoor gestraft. Alleen een Griek kan zo stom zijn dat hij een andere Griek helpt. Maar zwijg, praat liever ergens anders over: hoe ver mijn leven is gevorderd, hoe lang de strijd om Troje nu al duurt, wie van de mensen die ik haat of liefheb zijn gestorven? Ik zat op de eerste vloot die uitvoer en voor de eerste slag geleverd werd, was ik al uitgeschakeld, zat ik hier. Hoe lang weet ik niet. Hier trekt de zon steeds weer dezelfde baan, en na duizend keer tellen was ik het tellen moe. Zeg mij: hoe lang duurt deze oorlog met mezelf? Want die is met gruwelijker wapens mij te lijf gegaan dan de Trojanen. De Trojanen heb ik nooit gezien! En de pijn waarmee mijn zieke voet mij velde, was voor mij nog niet de ergste. Wat mij bovenal bleef kwellen, was: mijn vijand is er één zonder gezicht. Kon ik mijzelf maar in de ogen zien, kon ik de wind, die speels de zee, mijn spiegel, troebel maakt met golven maar met mijn pijlen aan de zon spijkeren, misschien zou ik mezelf dan kunnen zien! In jouw ogen vind ik mijn gezicht. Au! Elk van jouw ogen kost mij mijn gezicht! Weg met die ogen, Griek! Ze liegen! Weg, met die ogen, of ik krab mijn beeld met al mijn nagels uit je ogen weg! Ben ik niets anders dan herinnering aan mijn vroegere glorie? Je zegt niets, maar je houdt je adem in voor mijn nabijheid. Dat weet ik dus: mijn stank is echt. Nee, loop niet weg, wees niet bang. Ik ben de omgang met mensen verleerd. Ik spreek alleen met schimmen. Noem mij de doden, zeg mij hoeveel jaren er verstreken zijn. 2 2de fragment Uit ‘Mind the Gap’ van Stefan Hertmans Inmiddels was mijn man blind geworden De kleine teef hield hem in haar greep Hij liep met haar aan zee En deed alsof men dingen kan herhalen - ‘Ze neukten slecht en voelden zich verheven’ – Zoals het oude liedje zegt. Mijn broer had ik onderweg verloren Zoals men het geheugen verliest Of een pink bij het onhandig hanteren Van een zaagmachine Ik verloor mijn dierbaren als ledematen En mijn lichaam ruiste als een stroom Toen besloot ik het huis leeg te halen Terwijl hij op vrijersvoeten was Ik kwam met mijn kleine zweterige minnaar Met de sluike haren We reden in een koets van cederhout Bijeengehouden door de vodden die We in de straten vonden Werklui boden ons vluchtelingenhulp aan Bij dit makkelijk verraad Ik was trots op de armoede Waarin ik werd gestort Ik voelde mij een koninklijke hoer Ik stapte het huis van mijn vergane liefde binnen Ik hapte naar adem toen ik De geur van de vertrouwde dingen rook Ik wou mijn minnaar in het gezicht spugen Maar ik telde snel tot honderd en liep door Ik kwam in de verlaten kamers en de zalen Ik brak de kruiken en de lampen Ik wreef de olie in mijn kut Ik zag het omgewoelde bed Ik gooide alle dingen om Ik liet me door mijn minnaar nemen Op het bed dat ooit van hem was en mij Was geweest Ik strooide de lakens vol Met doornen, brandnetels en giftige bessen Ik beet zijn kleine smalle lichaam alleen daar Waar men het bot kan voelen Wie in mals vlees bijt tijdens de liefde Heeft geen benul van wat hij doet En ik dacht liefdevol aan hem, mijn verrader Terwijl de ander zwoegde Om me plezier te doen. 3 3de fragment Uit ‘ Westkaai’ van Bernard-Marie Koltès En jij, zeg tegen die waterdruppels dat ze ogenblikkelijk ophouden van je knikker te vallen, ophouden te kletteren op de grond, dat geluid maakt me moe,jij hebt geen enkel recht dat geluid te maken, geen enkele toestemming, niets, jij hebt niet eens het recht te bestaan.Welke prijs heb jij betaald, jij, om in vrede te leven in dit land ? Waarom ben jij van huis vertrokken ? Heb je je moeder vermoord ? Heb je aan politiek gedaan ? Een man verlaat zijn land niet en onteert de naam van zijn moeder niet zonder een misdaad.Jullie brengen ons ellende, met die lucht van jullie misdaden, van jullie schande, van jullie zwijgen, van alles wat jullie verbergen. Met jullie, hier gekomen zonder vader, zonder moeder, zonder ras, zonder navel, zonder taal, zonder naam, zonder god, zonder visa, is de tijd van de ene ellende na de andere begonnen; door jullie is de ellende bij ons binnen gekomen, is hij onze trap opgeklommen, heeft ie onze deuren ingetrapt en zo is de armoe begonnen, het begin van het geldgebrek, het begin van duisternis als er licht nodig is en van zonnen die niet willen onder gaan; het begin van schepen die niet meer aanleggen, het verlaten van huizen door eerbare burgers, het begin van de wanorde, de beledigingen, de messteken, de angst voor de nacht, de angst voor de dag, de angst die aan je schouders plakt, van de ontregeling van de dag en de nacht; het begin van de ziekten in ons bloed geprikt door de vliegen die zich verstoppen in jullie haar. Vroeger was de zon de zon en hij gehoorzaamde aan je vinger en aan je oog, en de nacht de tijd om te slapen; de deuren konden op slot, de ramen hadden ruiten, en uit de kranen kwam water; maar jullie hebben de laatste druppel water uit onze kranen gedronken en jullie hebben voor niemand iets overgelaten. Vroeger was hier alles goed; er was geen pijn in de benen, geen pijn in de rug, in de nek, in de ogen, geen koorts die je uit de slaap houdt, geen buikpijn, geen pijn in de borst. Toen liep het lichaam van ons recht overeind, de schouders naar achteren en de rug soepel. Maar jullie schande heeft langzaam onze schouders gekromd en ons hoofd gebogen, en dat is het begin geweest van onze ellende. Ik wil je niet meer zien, ik wil niets meer zien. KIJKT OMHOOG NAAR HET PLAFOND. Onder ! 4 4de Fragment Uit ‘Russische opening’ van Heiner Müller Ik zat in mijn bunker Blik naar de grond Hield met de handen mijn hoofd vast en dacht Wat moet ik doen dat deze mensenhoop Een bataljon wordt voor de eerste slag Toen kwam de luitenant en de tijd stond stil Kameraad Commandant een aanvoerder Is met de anderen mee het woud in gelopen En dat is niet het ergste Niet het ergste Wat nog Hij heeft zich in de hand geschoten Zo In de hand geschoten En wat meer Niets meer Kameraad Commandant Een ongeluk Kameraad Commandant het was geen ongeluk En wat heb je gedaan Hem doodgeschoten Verbonden heb ik hem En aangehouden Hij wacht daarbuiten Ik wil hem niet zien Waarom schoot je hem niet dood Ik Ik weet het niet En ik zou het moeten weten Breng hem naar binnen Kameraad Commandant Neemt u mij niet kwalijk Spreek de waarheid Het was louter toeval Ik weet zelf niet hoe Ik ben gestruikeld toen ik het woud in liep Ben het woud ingelopen met de anderen Dat was verkeerd Men verstopt zich niet Voor de vijand Hoewel Kameraad Commandant U weet zelf het was alleen een oefening Geen Duitser ver of nabij Alleen een oefening Zo En het schot in je hand het is De rechter nee was ook alleen een oefening Je hebt je niet gespaard nee Tot bloedens toe Heb je geoefend nee En heb je pijn Ja Kameraad Commandant Misschien zul je Je hand niet meer kunnen gebruiken en Misschien kan de oorlog jou niet meer gebruiken Met een hand te weinig als soldaat Misschien Kameraad Commandant Hou op 5 Met liegen Ga uit mijn ogen Blijf hier Zal ik je zeggen wat je bent Dat ben je Een lafaard een verrader van het vaderland De wonde bloedt nog Een zuiver schot Dit is de laatste keer dat je je bloed ziet Dat je hebt vergoten En niet voor ons Over een uur mag je je vrede hebben Geen Duitse kogel meer voor jou Kameraad Luitenant Brengt u hem weg Ik wil hem niet meer zien En zijn mannen Moeten hem neerschieten voor het bataljon Over een uur Dat is mijn bevel 6 Opgelegde'scène' ! Deze!oefening!peilt!naar!jouw!persoonlijke!verbeeldingsvermogen!als!toneelspeler.!Het!is! belangrijk!dat!je!de!scène!exact!uitvoert!zoals!ze!hieronder!beschreven!staat.!Tegelijk!vragen! we!je!om!als!speler!een!persoonlijke!interpretatie!van!de!scène!te!brengen,!zonder!er!een! instructie!aan!te!wijzigen.!Jouw!interpretatie!kan!donker,!kolderesk,!duister,!licht,!grappig,!! doodernstig,!hyperconceptueel!of!domweg!onnozel!zijn,!maar!ze!is!wél!creatief:!jij!laat!zien! hoe!je!als!speler,!door!gebruik!te!maken!van!je!lichaam,!je!stem,!je!intelligentie,!je!instinct!en! je!intuïtie,!deze!scène!tot!leven!brengt.!NietFrokers!hebben!uiteraard!de!vrijheid!om!de! sigaret!niet!echt!op!te!roken.!De!rokers!trouwens!ook.!Met!betrekking!tot!kostuum!en!kledij! heb!je!alle!vrijheid.!! ! Duw$de$deur$traag$open.$Wanneer$de$deur$helemaal$open$is,$kijk$je$aandachtig$rond.$Neem$ alles$in$je$op.$Traag.$Wanneer$je$klaar$bent$stap$je$de$kamer$binnen.$Sluit$de$deur.$Beweeg$je$ traag$langs$de$muren$tot$je$de$stoel$bereikt.$Ga$op$de$stoel$zitten$alsof$het$de$allereerste$keer$ is$dat$je$op$een$stoel$zit.$Traag.$Steek$de$sigaret$die$je$op$de$tafel$vindt$aan,$zonder$er$naar$te$ kijken.$Leg$je$kleren$in$de$koffer.$Sluit$de$koffer.$Blijf$even$staan.$Om$dan$plots$op$de$grond$te$ vallen$en$een$kat$te$worden.$Kruip$over$de$vloer,$op$de$stoel,$op$de$tafel,$en$opnieuw$op$de$ grond,$zoals$een$spin.$Blaas/Sis$naar$het$publiek.$Sta$traag$op.$Ga$op$de$stoel$zitten.$Kruis$je$ benen.$Traag.$Neem$de$sigaret$zonder$er$naar$te$kijken$and$rook$ze$verder$op.$Als$je$klaar$ bent,$zeg$je,$traag,$onderstaande$tekst.$Tweemaal.$ ! ik!droom!van!zwemmen! moeiteloos!ademen! in!een!groen!meer!met!vriendelijke!algen! die!lachen!en!vragen! 'hoe!is’t'! op!de!bodem!van!het!meer!! liggen!de!huizen!en!straten!! een!verzonken!beschaving! is!dit!Atlantis!! 'welkom'!! zingt!een!lijk!met!lange!golvende!blonde!lokken! als!exotische!onderwaterbloemen!met!een!grimmas! 'welkom'! ! ik!volg!een!school!lichtgevende!organismen! en!kom!terecht!in!het!ouderlijke!huis! mijn!kamer! mijn!bed!is!leeg!! alles!goudgroen!! ik!kijk!naar!de!spiegel! en!zie!mezelf!FandersF! ! I!like!it! I!like!it! ! 7
© Copyright 2024 ExpyDoc
