Rick Brauwers - Klooster Wittem

© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad.
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt
uitdrukkelijk voorbehouden. Vrijdag, 24 oktober 2014
Van rouwdagboek naar roman
Rick Brauwers is 27 als zijn
moeder sterft en 28 als zijn
vader overlijdt. Zijn therapeut adviseert hem te gaan
schrijven. Twaalf jaar later
verschijnt zijn debuutroman. Op basis van een
rouwdagboek dat hij heeft
bijgehouden.
door Michiel Goertzen
H
et zijn twee zwart omrande data in het leven van Rick Brauwers, 26-02-2001 en
10-10-2002. Op die eerste dag
in februari sterft zijn moeder
aan borstkanker na een ziekbed van een jaar.
Anderhalf jaar later op 10 oktober overlijdt
zijn vader aan hartfalen. Brauwers - dan 28,
geen broers, geen zussen - blijft alleen achter.
Twaalf jaar lang heeft Brauwers niets dan
slechte herinneringen aan die data. Totdat
uitgeverij B for Books belt. Op 26 februari
van dit jaar. Zijn debuutroman Alpe d’Huez
gaat gepubliceerd worden. „Kitty van de uitgeverij belde me op 26 februari. Ik dacht in
eerste instantie dat ze wist dat het de sterfdag van mijn moeder was, dat ze dat uit het
boek had gehaald. Maar ze heeft me bezworen dat het toeval was. Later bleek dat het
boek op 10 oktober klaar zou zijn, de sterfdag van mijn vader. Dat maakte het helemaal bijzonder. Het is voor het eerst dat beide data iets positiefs voor me betekenen.”
OUDERS
„Mijn moeder had borstkanker. Ze is ongeveer een jaar ziek geweest voordat ze stierf.
Mijn vader had voor die tijd al last van zijn
hart. Maar tijdens het ziekbed van mijn moeder heeft hij dat verwaarloosd. Anderhalf
jaar later is ook hij gestorven. Het was heel
raar om op die leeftijd al alleen te zijn. Ik
woonde tijdelijk bij mijn ouders omdat mijn
relatie net was uitgegaan. Ik heb getwijfeld
om in het huis te blijven wonen. In het begin durfde ik nog geen potje te verplaatsen.
Het was heel confronterend. Uiteindelijk heb
ik het helemaal verbouwd en heb ik van hun
huis mijn huis gemaakt.”
Rick Brauwers is na het overlijden van zijn ouders op advies van zijn therapeut gaan schrijven.
van mijn leven weer opgepakt. Ik ben snel
weer gaan werken en deed alsof er niks aan
de hand was. Maar ik sliep heel slecht en
hield me overdag staande met koffie. Een
vriend wees me erop. ‘Het verlies van jouw
ouders lijkt mij meer te doen dan jou’, zei
hij. Dat was een eyeopener. Ik ben naar de
huisarts gegaan en heb slaappillen gekregen.
‘De rest van de problemen moet je zelf oplossen’, zei hij en hij stuurde me naar een psycholoog.”
DAGBOEK
„Op advies van mijn therapeut ben ik gaan
schrijven. Ik was veel gebeurtenissen kwijt,
ik had zwarte gaten in mijn geheugen. Door
het op te schrijven, is er veel teruggekomen.
Ik schreef het op en mijn therapeut las het
voor. Zodat ik hoorde wat ik geschreven had.
Het heeft me echt geholpen. En mijn vrouw
Angeliek ook. Die kende mijn ouders niet,
maar heeft ze door het dagboek leren kennen.”
VERLIES
BOCHTEN
„Na de dood van mijn vader heb ik de draad
„Het rouwdagboek vormt de basis voor de ro-
man. Angeliek zei op een dag: ‘Hier moet je
iets mee doen. Misschien hebben andere
mensen hier ook iets aan’. Het zijn twee verhaallijnen geworden die door elkaar lopen.
De eerste gaat over mijn ouders en is in de
verleden tijd geschreven. De tweede is in de
tegenwoordige tijd en gaat over Richard. Dat
is de naam die in mijn paspoort staat. Richard beklimt ongetraind de Alpe d’Huez.
Hij gaat in alle 21 bochten kapot. Onderweg
ontmoet hij Youp, een geslaagde topmanager
die kanker heeft overwonnen. Hij geeft Richard adviezen, levenslessen die ik graag gekregen had toen ik 28 was. De verhaallijn
over mijn ouders is non-fictie, in het andere
deel loopt fictie en non-fictie door elkaar.”
FIETSEN
„Mijn vader keek graag naar fietsen op tv.
Zelf heb ik vroeger gemountainbiked. Een
jaar of acht geleden heb ik die hobby weer
opgepakt en heb ik ook een racefiets gekocht. Ik ben in 2010 zonder training de Alpe d’Huez opgereden. Net als Richard in het
boek ben ik kapotgegaan. Elke bocht was
een doel op zich om uiteindelijk boven te komen. Het boek is vernoemd naar die berg. Ik
foto Luc Lodder
heb getwijfeld om een andere berg te nemen, de Alpe d’Huez is immers platgereden.
Maar de uitgever zei dat ze het boek dan niet
gepubliceerd zou hebben. Die berg heeft
zo’n mythische naam in Nederland, dat trekt
publiek. Vorig jaar heb ik meegedaan aan Alpe d’Huzes. Met een foto van mijn ouders op
het stuur. Ik ben in totaal vijf keer naar boven gereden. Tijdens de derde klim rende iemand met me mee. Hij zag de foto op m’n
stuur en riep ‘ik zie voor wie je het doet, ga
door’. Toen brak ik. Ik kwam huilend boven.
Het was een bijzondere ervaring.”
NAAKT
„Vrienden en familie hebben het boek al gelezen. Een zus van mijn moeder als eerste, ik
wilde weten wat zij ervan vond. Het is zo’n
persoonlijk boek geworden. Zij vond het gelukkig heel mooi. Ik ben benieuwd wat de
reacties zijn nu het echt uitkomt. Vrienden
en familie zullen je nooit de waarheid vertellen als ze iets slecht vinden. Die zullen altijd
voorzichtig zijn. De rest van de wereld niet.
Ik vind de presentatie volgende week heel
eng. Alsof ik naakt op een marktplein moet gaan staan.”

Download Report