verslag spinningmarathon van Elke

Middagje spinnen voor Tsjecho
Als ervaren sporter maar onervaren spinner stapte ik op 9 februari vol goede moed op de fiets. Het was geen
vraag òf ik mee zou doen met de spinningmarathon voor team Alpe du Stech, die op 5 juni de Alpe d’Huez
gaan beklimmen. Maar wel of ik de 2 uur zou volhouden. Bij Ladies Gym stonden 30 spinningfietsen te
wachten op in totaal 4 uur spinnen. Er waren mensen die een uurtje kwamen, maar ook die zich voor 4 uur
hadden ingeschreven. Ik had ingetekend voor uur 1 en 3. Even tussendoor een uurtje pauze.
Er heerste meteen een geweldige sfeer. Gezamenlijk met elkaar iets doen voor een mooi doel. Sporters,
echte fietsers (gezien de prachtige outfits) en familieleden zaten net voor de start al lekker op de fiets.
Zachtjes een beetje infietsen, zadel en stuur een beetje verzetten. Bas Haans was druk aan het fotograferen.
Ulco, de broer van Tsjecho Mes, nam het woord. Meteen een brok in mijn keel. Het verhaal van Tsjecho
raakt iedereen. Daarom zitten we nu met zijn allen op de fiets. Een heel team gaat 5 juni de Alpe D’Huez op.
Maar kanker moet de wereld uit. Ik fiets vandaag voor mijn overleden ouders en zus, die in 2 jaar tijd alle
drie overleden aan kanker. Voor vrienden die hebben gestreden en het moesten opgeven; voor vrienden die
wel genezen zijn verklaard, maar toch nog in onzekerheid zitten. Wat twijfel ik dan nog of ik 2 uur volhoud?
De eerste instructrice Jolanda zette meteen goed de sokken erin. Met een heerlijke beat nam ze ons mee op
de fiets, tempo, bergop, weer even uitfietsen. Heerlijk. Het eerste uur was zo om. Even rekken en strekken
en allemaal even opfrissen (lekker fruit, krentenbolletjes en kanjers stonden op de bar).
Het tweede uur begon, en mijn fiets bleef leeg. Was er iemand te laat? Ik wachtte even, maar niemand
kwam. Hop er weer op. Jacqueline van Ladies Gym had een heerlijk programma met dance classics. Daar
spinden we weer, bergop, tempo, en met de beelden van de beamer leek het ook echt of we de berg
opgingen. Dit uurtje was zo voorbij…het gaf een kik, gemakkelijk vol te houden. Weer opfrissen en wat eten
en op naar uur 3.
Weer alle fietsen vol, nieuwe gezichten naast me. Onervaren spinners…. zo had ik me ook 2 uur geleden
gevoeld. Ik trapte weer lekker door. Joyce deed uurtje 3 en weer heerlijke muziek. Spinnend de berg op, in
tempo, ik ging steeds sneller en soepeler. Gemakkelijk te doen dus eigenlijk. Zou ik het dan morgen pas
voelen?
Uurtje drie ging gemakkelijk en ik stapte nog best fit van de fiets. Beetje strammig, maar goed, had voor mijn
gevoel de berg ook echt omhoog gefietst…
Het vierde uur was volle bak, geen enkele fiets meer vrij en eigenlijk vond ik dat best jammer. Ik stond langs
de kant, zag iedereen gaan op het programma van Tinny, met roze pruik, en Hollandse hits en had nog best
een uurtje mee kunnen doen.
Er is een mooi bedrag opgehaald en er hebben ruim 100 mensen meegefietst. Dankzij veel sponsors is het
een geweldig evenement geworden. Voor iedere deelnemer was er een lekkere fles wijn. Er was nog een
gezellige afterparty in de Kerkstraat en daarna ging ik naar huis.
En ja hoor, na een uur op de bank schoot de kramp in mijn kuiten….dus bad laten vollopen, en even lekker in
het warme bad de spieren wat warmte geven, terugkijken op een hele bijzondere ervaring.
Team Alpe du Stech, petje af voor wat jullie straks gaan doen op 5 juni. En Tsjecho, wat jammer dat ik je niet
heb gekend, maar wat heb jij een geweldige vrienden die dit doen voor jou en om die rotziekte de wereld uit
te helpen.

Download Report