“ Zoals het nu gaat, wil ik wel honderdtien worden”

Laurens Krant - editie Feijenoord, IJsselmonde • zomer 2014 - nr. 2
Mevrouw Leeflang woont nog steeds zelfstandig
“Zoals het nu gaat, wil ik wel
honderdtien worden”
Rotterdam – Mevrouw Leeflang doet haar naam eer aan: ze is op 3
mei honderd jaar oud geworden. Dat heeft ze uitgebreid gevierd, samen met vrienden en haar neef en nicht. “Al die mensen die weleens
tegen me hebben gezegd ‘ik hoop dat jij honderd jaar wordt’ zouden
me nu eigenlijk moeten zien! En zoals het nu gaat, wil ik wel honderdtien worden.”
Mevrouw Leeflang werd honderd
jaar geleden geboren in Den Haag
als middelste kind in een gezin
van drie. “Mijn ouders vonden het
belangrijk dat ik ging studeren. Ik

wilde eigenlijk apotheker worden,
maar mijn huisarts zei: je kunt beter
laborante worden. Dat leek me ook
wel wat. Ik ben de opleiding gaan
doen en daarna ging ik als tweede
vrouw aan de slag in het ziekenhuis
aan de Oude Coolsingel. Na het
bombardement in 1940 zijn we verhuisd naar een noodlaboratorium op
de Bergweg.”
“Mijn honderdste
verjaardag was een heel
leuk feest”
Mevrouw Leeflang
Elektronenmicroscoop
In honderd jaar tijd ziet een mens
de wereld veranderen. Wat vindt
mevrouw Leeflang de belangrijkste
uitvinding van de vorige eeuw? “De
elektronenmicroscoop. Tot die werd
uitgevonden, konden microscopen
maar tot vierhonderd keer vergroten.
Dit apparaat, dat ik in Delft voor het
eerst zag, kon wel tot tienduizend
keer vergroten. Opeens kon je virussen in beeld brengen. Een heel belangrijke uitvinding. En de televisie is
er eigenlijk ook uit voortgekomen.”
Mooi feest
Mevrouw Leeflang woont nog zelfstandig in IJsselmonde, alleen bij het
opstaan en naar bed gaan komt een
verzorgende van Laurens Zorg aan
Huis haar helpen. “Mijn maaltijden
worden aan huis bezorgd door maaltijdservice Apetito en de kruidenier
om de hoek bezorgt de rest van de
boodschappen in de keuken. Ik ben
nu slecht ter been, maar tot ik op mijn
94ste mijn dijbeen brak, heb ik nog
auto gereden. Mijn honderdste verjaardag was een heel leuk feest. De
burgemeester bood aan om langs te
komen, maar dat vond ik niet nodig.
Mijn nicht en neef, de enige familie
die ik nog heb, hebben geholpen
met hapjes en drankjes. Na afloop
keek ik naar de ruim tachtig kaarten
en alle bossen bloemen die ik heb
gekregen en dacht ik: wat bijzonder,
dat al deze mensen speciaal aan mij
hebben gedacht en moeite hebben
gedaan. Zelfs mijn oud-werkgever,
waar ik al 35 jaar geleden met pensioen ging. Dat is toch prachtig?”
Schilderijen dagbehandeling te
zien in Stadswinkel IJsselmonde
Rotterdam – Veel klanten van de dagbehandeling voor mensen
met lichamelijke aandoeningen in Laurens Antonius IJsselmonde
zijn heel creatief. Ze schilderen prachtige schilderijen. Zo’n
twintig exemplaren zijn van 25 september tot en met 30 oktober
te zien in de Stadswinkel IJsselmonde, waar ook het Streek
archief is gevestigd.
De expositie heet Pingo ergo sum’ - ik schilder dus ik ben. Die titel raakt aan
de kern van de doelstellingen van de dagbehandeling in Laurens Antonius
IJsselmonde, vertelt Yvonne Gilijamse, teamleider van de dagbehandeling.
“Doorgaans gaat het om mensen met een chronische ziekte. De activiteiten
die we organiseren tijdens de dagbehandeling, zoals sporten of schilderen,
dragen in brede zin bij aan het omgaan met de ziekte. Zo helpt schilderen bij
de fijne motoriek en de oog-handcoördinatie. Maar ook doet het iets met je
zelfbeeld als je ziek wordt en je hebt bijvoorbeeld Parkinson. We willen dan
graag uitgaan van wat mensen nog wel kunnen, op een bij hen passend
niveau”, vertelt Yvonne. Daarnaast dragen de schilderlessen bij aan het ontwikkelen van interessegebieden. “Zo zijn er mensen die zich specialiseren
in landschappen of naakten. Er zitten werkelijk prachtige schilderijen bij. De
emotionele verwerking van de ziekte speelt daarbij ook een rol.”
Eén van de
schitterende
landschapschilderijen
Parkinson Café
De officiële opening van de expositie is op 2 oktober om 14.00 uur aan de
Herenwaard 23. Tijdens deze middag staat een collectebus opgesteld voor
het Parkinson Café dat maandelijks op wisselende locaties in Rotterdam
wordt gehouden op elke vierde donderdag van de maand. Deze laagdrempelige ontmoetingsplaats is bedoeld voor klanten, mantelzorgers en lotgenoten.
Het reizend Parkinson café is een initiatief van Laurens in samenwerking met
het Havenziekenhuis, Zuster Minnaar en Meldpunt Krimpen a/d IJssel.
2
zomer 2014 - nr. 2 • Laurens Krant - editie Feijenoord, IJsselmonde
Jong en oud samen in
Laurens De Beukelaar
Rotterdam – Laurens De Beukelaar staat pal achter basisschool
De Piramide. En toch ontmoeten de ouderen die in De Beukelaar wonen en
de leerlingen van de school elkaar zelden. Om daar verandering in te
brengen, en om de leerlingen uit te leggen wat dementie is, hebben de
school en de Beukelaar deelgenomen aan een speciaal project.
Iedere bewoner in De Beukelaar heeft een eigen nisje,
waarin voorwerpen zitten die het verhaal van zijn of haar
leven vertellen. Deze nisjes zijn een initiatief van Stichting
Flagen, een stichting die mensen en verhalen op een crea
tieve manier wil samenbrengen. Diezelfde stichting heeft
ook een lespakket voor basisschoolleerlingen gemaakt,
genaamd ‘Herindernisjes – chaos in de boven
kamer’.
Leerlingen leren daarbij over dementie en ze denken na
over wat ze zelf in een nisje willen stoppen.
Schilderij
Rianne van Dorp, projectmedewerker bij Laurens: “De leerlingen van groep 8, de vroegere zesde klas, van De Piramide
kregen dit jaar lessen over dementie. Ze leerden wat dementie is en dat het niet eng is wanneer opa of oma zich soms
misschien een beetje anders gedraagt dan vroeger. Ook
leerden ze over de nisjes. Tijdens een bezoek aan De Beukelaar ontmoetten ze de bewoners met dementie en maakten
ze voor hen een bijzonder schilderij. De kinderen schilderden
namelijk wat zij zelf in hun eigen nisje zouden zetten.”
Leuke ervaring
Rianne: “Voor zowel
de kinderen als de
ouderen was dat een
leuke ervaring, die hopelijk volgend jaar een
vervolg krijgt. ”Mogen
we hier vaker komen?”
riepen een paar leerlingen alvast. En ook de
bewoners van De Beukelaar genieten van de
aanwezigheid van de
kinderen. “Blijf maar
bij die jongen in de
buurt hoor, dat wordt
nog een hele grote!” zegt een van de ouderen over een
leerling. En één leerling, die Portugees sprak, bleek prima
te kunnen praten met een oudere die alleen nog Spaans
spreekt. Dat was heel bijzonder.”
Foto boven:
een ‘herindernisje’
van een bewoner
Foto links:
Een nisje van een
basisschoolleerling
Betere dementiezorg door
samenwerking in de buurt
Rotterdam – Wanneer u te maken krijgt met dementie is het fijn
om te weten dat er goede zorg en ondersteuning in de buurt is. In
Rotterdam-Zuid werkt Laurens daarom samen met andere partijen,
om ervoor te zorgen dat u de best mogelijke zorg krijgt.
Yvonne Gilijamse, teamleider van
ontmoetingscentrum
Sandelinghof voor mensen met dementie
en hun naasten, vertelt dat er vaak
veel op mensen afkomt wanneer
ze te maken krijgen met dementie.
“Laurens Zorg aan Huis heeft een
speciaal team voor mensen met
dementie en hun naasten, het mobiele dementieteam. Sommige andere thuiszorgorganisaties hebben
deze expertise niet in huis. Daarom
werken wij inmiddels veel met deze
organisaties samen, zodat degene
met dementie het best geholpen
wordt. Ook huisartsen kennen ons
inmiddels. Ze kunnen met vragen bij
ons terecht.”
Huisbezoek
Denise Lesierse, teamleider bij het
mobiele dementieteam, vertelt dat
mensen met dementie dankzij de
nauwere samenwerking met huisartsen beter worden geholpen. “De
huisartsen gaan regelmatig op huisbezoek bij 75 + -ers die ze al een tijdje
niet meer in de praktijk hebben ge-
zien. Dat heeft er bijvoorbeeld toe
geleid dat we onlangs zijn begonnen
een mevrouw met dementie te begeleiden die anders nog niet bij ons
terecht was gekomen. Nu kunnen
wij haar helpen om zo lang mogelijk
zelfstandig te blijven.”
Partner
Marian van Dijk, verzorgende IG bij
het mobiele dementieteam, vertelt
dat zij er niet alleen voor de oudere
met dementie zelf is, maar ook voor
de mantelzorgers. “Vaak begrijpen
partners niet zo goed wat dementie precies inhoudt en hoe ze ermee
om moeten gaan. Wij kunnen hen
daarover informatie geven en hen
begeleiden. Maar we kunnen er ook
voor zorgen dat zij even ontlast worden. Met een van mijn klanten met
dementie ga ik wekelijks een rondje
wandelen, zodat hij zijn verhaal kwijt
kan. Zijn vrouw gaat in de tussentijd
naar de markt, waar ze erg van geniet, omdat ze dan even een uurtje
niet de zorg voor haar man heeft. Zo
helpen we beide partners.”
Wilt u meer weten over de zorg voor mensen met dementie in uw
buurt? Neem dan contact op met Ontmoetingscentrum Sandelinghof
aan het Sandelingplein 16H, T 010 870 08 92.
Denise, Marianne en Yvonne (vlnr) op het dakterras van Sandelinghof, dat dankzij een donatie van de Vrienden van Laurens mooi is ingericht

Download Report