Column maart 2014 - door Maurits Vuister

Column maart 2014
- door Maurits Vuister -
Onlangs kwam het rapport uit van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid
(WRR) over toekomstige verdienmodellen van onze economie. In de inleiding wordt
uiteengezet dat de vanzelfsprekendheid van verbetering ten einde loopt. De huidige
generatie zal het vermoedelijk minder goed hebben dan de vorige generatie. En succes is
altijd tijdelijk. Er worden in het rapport veel voorbeelden gegeven waar de economie
terugloopt, maar het laat ook zien dat we tot de mondiale top-vijf horen van meest
concurrerende landen. Enerzijds is er somberheid en anderzijds neigt onze
wereldpositie tot achteroverleunen. Er wordt gepleit voor het verder bouwen aan een
lerende economie en we moeten inzetten op kennisproductie en kenniscirculatie. Goed
onderwijs is daarbij het sleutelbegrip.
In het rapport wordt het voorbeeld gegeven dat het niveau van de ouders op het
schoolplein steeds verder stijgt, terwijl het niveau van de leerkrachten gestaag daalt. En
het is te verwachten dat deze trend zich nog wel even voortzet.
Ik wil het WRR rapport graag spiegelen aan de fysiotherapie. Ook wij blijken steeds
slimmere patiënten te krijgen die informatie al vooraf op het internet hebben gevonden.
Het is aan de fysiotherapeut om die informatie op waarde te beoordelen. De
fysiotherapeut van de toekomst vergt andere competenties dan die van gisteren. Als
oplossing bij de leraren wordt genoemd: academische vorming, leren van elkaar en hun
omgeving en een visitatiestelsel.
De fysiotherapie staat aan de vooravond van een nieuw kwaliteitsstelsel. Een systeem
waarbij kwaliteit inzichtelijk wordt gemaakt op een manier die uitnodigt tot
vernieuwing. Kwaliteit is een doorlopend systeem van toetsen, analyseren en aanpassen.
Vooral het begrip academische vorming zou in het nieuwe kwaliteitsstelsel het
uitgangspunt moeten zijn. Dat betekent echter niet dat de fysiotherapeut moet worden
opgeleid tot onderzoeker of wetenschapper, maar dat de fysiotherapeut van morgen
voldoende analytische vaardigheden heeft om zich in de wereld van morgen te
verplaatsen en zich aan te passen met voldoende veerkracht. Daar ligt een grote taak
binnen de beroepsgroep om leden enthousiast te maken zich academisch te vormen wat
naar mijn mening zal leiden tot echte verdiensten van de fysiotherapie in de toekomst.