de krant van amsterdam

€ 1,95 donderdag 8 januari 2015
DE KRANT VAN AMSTERDAM Vrij, Onverveerd
opgericht in het oorlogsjaar 1940 - 75ste jaargang nr 21.228
De terreuraanslag op het Parijse weekblad Charlie Hebdo, waarbij twaalf doden
vielen, mag ons niet de mond snoeren, zegt columnist Theodor Holman.
C
harlie Hebdo-redacteuren
die ik wel eens een hand had
gegeven, zoals Cabu en
Wolinski, zijn vermoord.
Dat waren collega’s voor wie
ik grote bewondering had.
Geweldige satirici!
Het is allemaal waar wat wordt gezegd:
het is een aanslag op de vrijheid van
meningsuiting, een aanslag op de cultuur,
een aanslag op de rechtsstaat.
Het is eveneens een aanslag op u, Nederlander, Amsterdammer. Gisteren is er namelijk een aanslag gepleegd op uw recht
van spreken. Op uw cultuur. En op uw
rechtsstaat.
Wanneer het vrije woord de mond wordt
gesnoerd, blijven er alleen nog maar valse
woorden over.
Wil je daar iets aan doen, dan heb je
moed nodig.
Hoe moet ik moedig zijn? Wanneer gaat
moed over in het offer dat je bereid bent te
brengen? Wanneer gaat moed over in
naïviteit die tot de dood kan leiden? Hoe
beteugel je je woede, de woede die ik na
tien jaar weer tegenkom als een grote vijand en waarvan ik destijds ook al bang
werd?
Charlie Hebdo is onthoofd.
Net als ik hadden de vermoorde redacteuren een vrouw, kinderen, kleinkinderen.
Wie had ooit gedacht dat humor een
reden kon zijn om mensen te vermoorden?
Waar ben ik eigenlijk het bangst voor?
Misschien wel voor de overgave. Misschien wel voor het besef dat ik – wij – verloren had.
We zijn in oorlog, maar ik wil er niet aan.
Ik voel mij machteloos. Als er iets is, zoals
een profeet die je niet mag bespotten, niet
kritisch mag bestuderen, op geen enkele
manier mag afbeelden, dan blijf je machteloos.
Tenzij...
Wat wil en wat kan ik doen? Ik hoor graag
de stem van mijn kleinzoon en wil niet
dood.
En ik werk bij Het Parool. Daar ben ik trots
op.
Soms als ik door de stad loop, herinner ik
mij de verhalen van de mensen die de
krant zijn begonnen. Bijna tachtig verzetshelden zijn om hun werkzaamheden voor
Het Parool gestorven. Sommigen vonden
de dood in kampen, anderen zijn domweg
gefusilleerd.
In deze krant moet hun mentaliteit voortleven, juist door de vrijheid je mening te uiten op de wijze die zij voor ogen hadden:
informatief, kritisch, nu eens woedend,
dan weer met humor, tegendraads en eigenwijs. Zo beloon je hen postuum en is
hun offer niet voor niets geweest.
Wij zijn vrij, onverveerd, en wij zullen
nooit zwijgen.
THEODOR HOLMAN
Hoe beteugel je de
woede die ik na tien
jaar weer tegenkom
als een grote vijand?

Download Report