Uitkomstbekostiging in de zorg

Uitkomstbekostiging in de zorg: vaarwel uurtje-factuurtje of een dodelijke cocktail?
Tijdens het VGE-congres op 30 januari 2014 hebben verschillende partijen uit de zorgsector
zich kunnen laten horen over de stelling: “Uitkomstbekostiging in de Zorg: Panacee of
Utopie?”
Wat de discussie interessant en levendig maakte, is dat uiteenlopende partijen aanwezig
waren, van farmaceuten en ziekenhuizen tot zorgverzekeraars en het Ministerie van VWS.
Het antwoord op bovenstaande stelling is net als ieder antwoord op een stelselwijziging: “het
zou een panacee kunnen zijn, mits voldaan wordt aan de juiste randvoorwaarden en de
gewenste effecten opwegen tegen de ongewenste effecten”.
Het thema werd belicht door toonaangevende sprekers uit de zorgsector. Zo deelde dr. Dana
Gelb Safran een succesvol voorbeeld vanuit de Verenigde Staten, vertelde dr. Dirk
Ramaekers hoe uitkomstbekostiging vorm zou kunnen krijgen in België, en sprak dr. Pieter
Hasekamp vanuit het perspectief van Zorgverzekeraars Nederland dat uitkomstbekostiging
het einde zou kunnen betekenen van de “uurtje-factuurtje”-cultuur. Wat mij zeer verheugde,
is dat met de presentatie van Hugo van Kasteel ook het Ministerie van VWS
vertegenwoordigd werd, aangezien deze een grote rol speelt in de vorming van het
raamwerk waarbinnen uitkomstbekostiging ingevoerd kan worden.
Tijdens de paneldiscussie, waarbij alle aanwezigen werden gehoord, kwamen
randvoorwaarden als “het meetbaar maken van resultaten”, “het creëren van draagvlak”, en
“het weghalen van schotten tussen 1e en 2e lijn” ruim aan bod. Wat ik zelf miste, maar als
simpele student niet durfde te vragen, is hoe deze schotten tussen de 1e en 2e lijn
weggehaald kunnen worden. Dit vergt een cultuuromslag, waarbij allereerst de belangen van
beide partijen op een rijtje gezet moeten worden. Zolang alle neuzen niet dezelfde kant op
staan, lijkt het weghalen van schotten tussen 1e en 2e lijn een utopie.
Een andere kink in de kabel is de registratielast die uitkomstbekostiging met zich meebrengt.
Nog geen maand geleden stond in de krant dat het grootste deel van de Nederlandse
zorgverleners vindt dat de balans tussen patiëntenzorg en registratielast flink verstoord is
geraakt. Het lijkt mij daarom belangrijk om de registratie die benodigd is voor
uitkomstenmetingen te integreren met o.a. de registratielast voor de reeds aanwezige IGZindicatoren.
Gezien deze randvoorwaarden is de individuele zorgverlener degene die uitkomstbekostiging
in de zorg kan maken of breken. Een suggestie voor een volgende bijeenkomst zou dan ook
zijn om zorgverleners uit de 1e en 2e lijn uit te nodigen, zodat ook zij gehoord kunnen worden.
Al met al was dit een zeer inspirerende dag, en ik zou de Vereniging voor
Gezondheidseconomie dan ook willen bedanken dat ik hierbij aanwezig mocht zijn.
Abby Verkerk
MSc Student Health Economics, Policy and Law (iBMG)

Download Report