klik - Stichting Jachthaven Scharendijke

De zeiltocht van Scharendijke naar de Azoren
Omdat leden van onze jachthaven mij gevraagd hebben om iets te schrijven
over onze tocht heb ik geprobeerd een stukje te schrijven voor iedereen die er in
geïnteresseerd is. Wij hebben sinds 2012 onze First 31.7 “Ingeling” in de haven
van Scharendijke liggen. Na een jaar gezworven te hebben in de haven is onze
vaste ligplaats “P9” geworden. Nu kom je pas kijken op de haven en leer je
langzamerhand de mensen een beetje kennen.
Dit jaar had ik acht weken vakantie en mijn zoon Pascal was klaar met de
middelbare school en ging studeren, waardoor hij ook een lange vakantie had.
Nu we dit konden combineren hadden we besloten om naar de Azoren te zeilen.
Een droom waar je nooit aan toekomt. De Azoren. Leuk, spannend, is het
haalbaar, zijn de vragen die door je hoofd gaan. Eerst voorbereiden, diesel,
water, brood, fruit hoeveel moet je meenemen? Niet te zwaar worden maar wel
genoeg hebben! Het belangrijkste ( heb ik geleerd ) is los gooien en gewoon
gaan.
We vertrokken op vrijdag 13 juni 2014 om 18:00 richting Mosselplaat, daar
kwamen we na een halfwinds rakje tegen de avond aan. Nu waren we al een
beetje ont strest en na een lekkere maaltijd
gingen we vroeg onder de wol.
Omdat we nog gewend waren vroeg op te staan stonden we om 8 uur op en
vertrokken naar de Roompot. Om een lekker lopend tij mee naar buiten te
hebben, rustten we in de binnenhaven van de Roompot nog even uit en na een
maaltijd gingen we richting Falmouth (de laatste makkelijke haven in het uiterste
puntje van Zuid-Engeland). Na een onrustige oversteek tegenover Oostende
kwamen we onder de kust van Engeland aan en bleven we boven de
scheepvaartroute langs de zuidkust van Engeland. We hadden wind mee
(lekker). De wind viel rond de middag vaak weg en trok in de nacht aan tot 5-6.
Na heerlijk voor de wind gevaren te hebben langs Beachy Head, Wight, Needless,
Portland, Eddystone Rocks komen we aan in Falmouth, een plaats voor
vertrekkers. Leuk om te zien. Jerrycans voor water en diesel, zonnepanelen,
windgenerators, radars, bijboten, reddingsvlotten en reddingslijnen.
Nadat we diesel, brood, water,
yoghurt
en
fruit
hadden
gekocht zijn we het plaatsje
wezen bekijken en hebben we
“fish and chips” gegeten. Op
de haven hadden we nog een
vertrekker naar de Azoren
gevonden, dat maakt het extra
leuk om een beetje te praten
over de reis die we gaan beginnen. Na heerlijk geslapen te hebben zijn we
vertrokken naar Sao Miguel, een groot eiland dat met de heersende winden
makkelijk aan te lopen was. Hoge druk boven Engeland sloot aan bij het Azoren
hoge druk waardoor er een lang stuk voor de wind varen in het verschiet lag. In
de nacht Bishop rock licht gezien en richting einde continentaal plat. Een gebied
waar veel vissersboten te zien waren op de AIS. Omdat we ´s nachts het
continentaal plat verlaten hadden hebben we niet zo veel dolfijnen gezien. Er
was ook geen deining die tegen het continentaal plat opliep, hierdoor was het
weer makkelijk varen voor ons. Drie dagen na het verlaten van Engeland zagen
we tegen de avond voor het eerst walvisspuitjes hier en daar. Als je nagaat hoe
hoog onze ogen t.o.v. het water en hoe hoog walvissen spuiten moeten ze
ongeveer binnen 1 mijl aanwezig zijn. Om zo vroeg in het begin van onze tocht
al walvisleven te zien geeft een heel bijzondere gevoel. De waterdiepte is 3 tot 5
kilometer. Als je op de kaart een bergruggetje onder water ziet zie je ook
meteen meer leven op en in het water. Doordat je veel tijd hebt om na te
denken en om een logboek te schrijven heb je eindelijk een keer in je leven een
periode waarop je de tijd hebt om je leven weer op een rijtje te zetten en niet
geleefd te worden, ook een bijzondere ervaring. Onderweg viste ik met twee
zware hengels waar ik tien tonijnen mee heb gevangen. Nu gaat het niet om het
vangen, maar het bezig zijn met een aasje waar ook heel veel vogels naar
kwamen kijken. Hierdoor zag je duidelijk het zeeleven veranderen. Eerst Mantel-,
Zilvermeeuwen, Noordse stormvogel, Jan van Genten, naar Vale stormvogels en
donkere Jan van Genten, een duif en Kleine stormvogels.
Na het eerste stuk voor de wind gevaren te hebben zakte de wind in maar we
konden op onze halfwinder nog net een slakkengangetje blijven lopen. Toen de
nacht viel zijn we toch maar met het enige zeil waar we wat aan hadden
doorgevaren. In de ochtend trok natuurlijk de wind aan. Na een uurtje op Pascal
gewacht te hebben tot hij wakker werd hebben we met veel moeite de
halfwinder binnen gekregen. Later kregen we twee dagen een kruisrak wat toch
wel even wennen was na zo’n rustig voordewind rakje. Het komt voor dat er
geen boot te zien is, ook niet op de AIS. Daarna zeilden we het laatste stuk in
een halfwind rak naar de Azoren. Wel met grote golven, 3 tot 4 meter. Na 10
dagen kwamen we bij Sao Miquel
aan.
Daar
werden
we
verwelkomd door een potvis met
jong. Daarna zat er een touw in
de schroef met eendenmossels.
Deze kan je eten had ik gelezen
en dat was ik zeker van plan. Een
eindje
verder
zwommen
meeuwen op het water, het was
rustig weer en we voeren er met
de motor naar toe. Nu zaten de
meeuwen boven een school
kleine visjes waar de dolfijnen omheen zwommen. Hierdoor werd de school
visjes compacter en dan schoten de dolfijnen erdoorheen om visjes te pakken.
Een bijzondere gebeurtenis zo onder de
boot. Je maakte het allemaal zelf mee. Dit
was leuk voor onze onderwatercamera in dat
heldere water. Na een tijdje stak er weer
een beetje wind op en gleden we naar de
haven. Met een snelheid van 4 knopen
voeren we tussen 4 vinvissen (27m lang), 2
links en 2 rechts. Het is niet te beschrijven
wat voor gevoel dit gaf (de geur van de adem van een vinvis zullen wij ook nooit
meer vergeten. Wat een stank..).
Zoals alle toeristen zijn we Sao Miquel en Terceira gaan bekijken, en we voeren
tussen de eilanden door naar Sao Jorge. Hier aan het begin van de Sao George
en Pico zagen we wel 1000 meeuwen. En zoals overal rond de Azoren, waar
meeuwen zijn zijn dolfijnen. Pascal zei: “ik ga zwemmen met dolfijnen”. Het was
rustig weer, het water was super blauw en het wemelde van de dolfijnen. Nu is
het zo dat deze dolfijnen erg nieuwsgierig zijn en ze komen dus naar je kijken.
Ze zwemmen met een beetje hogere snelheid dan normaal naar je toe en
zwenken dan op het laatste
moment af. Ze zwemmen onder je
of rond je heen en gaan weer door.
Een belevenis die je nooit meer
vergeet. We hebben Sao Jorge (met
een leuk klein haventje) bekeken.
Daarna vertrokken we naar Faial
met
haven Horta, het zeilers
Mekka,
ons einddoel. Na onze
(papieren)
post
opgehaald
te
hebben in het “Peter Cafe Sport”,
en onze club vlag ingewisseld te hebben voor een “Peter Cafe Sport vlag” zijn
we naar de boot teruggegaan om alle kaarten en brieven te lezen. Dit geeft
natuurlijk een heel warm gevoel en dan denk je aan de mensen die je mist en
die om je geven. Nadat we ons logo in een rots gebeiteld hadden en touristje
hadden gespeeld vertrokken we naar Pico. Daar is een zeer klein haventje waar
een paar zeilboten kunnen liggen. Vanuit dit plaatsje reden we met de auto naar
“Het Berghuis” op Pico. Deze berg hebben we beklommen zonder gids wat echt
een aanrader is.
Na gedoucht te hebben bij de duikclub in het dorpje vertrokken we richting
Kanaaleilanden. Veel wereldzeilers wachten op goede wind. Maar wij wilden nog
meer zien. Eerst windkracht 5 tegen, toen door een hoge drukgebied heen (de
wind viel weg) en daarna langzaam toenemende wind richting Guernsey.
Een paar keer heb ik beet gehad van zwaardvissen. Je zag dan eerst een grote
vin achter je nepvisje, daarna kwam er een groot zwaard uit het water en die
pakte dan een beetje onhandig de nepvis. Maar ondanks dat ik beet had, heb ik
de vis der vissen helaas niet gevangen. Onderweg heb ik veel vinvissen gezien.
Er waren een keertje allemaal kolken naast de boot en aan de andere kant van
de boot kwam ineens een groepje boven. Ze zijn 17 tot 27 m lang, pfff… Ook
was er een vinvis aan het eten en zwom een soort rondjes (3x ademhalen 1
duik, enz.), toen we dichter bij huis kwamen en het een beetje doorwaaide
sprongen 2 walvissen met ons mee, keerden terug en sprongen weer met ons
met de golven mee. Wat een belevenis.
Verder vliegende vissen gezien en één van 40cm lang met een vlucht van wel 40
meter. Ook hebben
we aan de wind
zeilende
kwallen(Portugese
oorlogsschepen)
gezien.
En
nog
waterschildpadden,
fluorescerende
kwallen, en een
heel veld vol met
duizenden kwallen.
Omdat naar huis
zeilen
altijd
makkelijk is in ‘Het
Kanaal’ (je heb meestal een paar lage druk gebieden) verwachtten we 3 fronten
over ons heen en windje mee in ‘Het Kanaal’. Maar natuurlijk gebeurde het weer
net iets anders. We kregen maar 1 front over ons heen en bij ‘Het Kanaal’ lag
weer een hoge drukgebied. Hierdoor hadden we het laatste stuk weinig wind en
moesten we kruisen. Zodoende veranderde ons plan. We gingen niet naar de
Kanaal eilanden maar naar de Scilly eilanden. Heel leuk, Papegaaiduikers en
zeehonden gezien, heerlijk geankerd bij St. Agnes, ‘Porth conger’ en ‘Kettle’. Er
kwam een mooi windje om naar de Kanaaleilanden te varen en we vertrokken
naar Guernsey, Sark (geankerd), St. Malo (10 m getijden verschil), Jersey en
Alderney. Vanuit Alderney zijn we vertrokken naar Zierikzee en onder de
scheepvaartroute gebleven. Na 2 nachten kwamen we aan in Zierikzee. Na 3900
NM is het weer fijn thuis te zijn bij de rest van mijn gezin, familie, vrienden en
collega’s . Het was een onvergetelijke reis.
Pascal en Camille Callaert
Zie ons youtube filmpje (alleen op een PC te bekijken):
Scharendijke Azoren Ingeling 31.7 azab

Download Report