INTERVIEW met een CLUBLID

INTERVIEW met
een CLUBLID
INARA DE KEYSER
leeftijd: 27 jaar jong
partner: Matthias De Grande
verzorgt, kweekt en speelt op
tentoonstellingen met:

job:
verkoopster bij
Leenbakker
woont:
in Oostveld
lid van
De Witte Mus
Lichtervelde





exoten
(goudamadines)
inlandse kwartels
fisheries
King duiven
kleine grasparkieten
…
Dag, Inara! Stel jezelf even voor aan onze lezers (van alle leeftijden!)…
Hallo! Ik ben een jonge, energieke vrouw van 27 jaar jong. Ik ben afkomstig uit Damme.
Momenteel woon ik al een tijdje samen met mijn vriend Matthias De Grande op een hoevetje
in Oostveld (nabij Oedelem). Overdag werk ik als verkoopster bij de firma Leenbakker.
’s Avonds ben ik er voor mijn ventje als hij thuis komt van zijn werk, als zelfstandig
tuinaanlegger. Daarna…verzorgen we samen onze vogels elke avond!
Je zegt het zelf: 27 jaar jong, een relatie, een job én een Facebookpagina...
Waarom begin je dan met…vogels te verzorgen als hobby!?
Eerlijk? Mijn vriend Matthias heeft me serieus besmet met zijn vogelliefhebberij… Het begon
allemaal nogal onschuldig toen we gingen samen wonen. Natuurlijk wist ik dat hij zot was
van vogels; en geen klein beetje! Geen wonder dat hij de jongste keurmeester van
Vlaanderen werd… Die passie heeft hij eigenlijk op mij over gezet.
Het begon nochtans niet zo romantisch als het nu klinkt; het was eerder uit noodzaak.
Hoezo, uit noodzaak?
Wel, omdat Matthias meestal vrij lange werkdagen klop(te), zag ik hem minder dan ik wel wilde.
Bovendien bracht hij na zijn thuiskomt meestal nog meer dan een (anderhalf) uur door in zijn
vogelhok. Eigenlijk…ben ik dus begonnen samen met hem te vogels te verzorgen om meer tijd
SAMEN met elkaar door te brengen. Gaandeweg leerde ik welke zaden en welk type eivoer er
voor welke vogelsoorten bestemd waren. Zo leerde ik ze van heel nabij kennen en waarderen!
Matthias, klopt haar versie van de feiten? Ben jij echt zo gebeten van de vogelarij?
Ik vind dat Inara geen moment overdreef. De liefde voor de vogels werd ik ingelepeld door mijn
opa. Elke zondag gingen wij beiden met de fiets naar de vinkenzettingen in mijn geboortestreek.
Uiteraard wilde ik dan vogels voor mezelf; geen vinken eerst, maar valkparkieten, zebravinken
en kanaries. Als puber probeerde ik ook al eens mee te doen aan een tentoonstelling…ik werd
allerlaatste… Maar, ik leerde er wel dat ik beter kon uitkijken naar kweekkoppels met de juiste
kleur en tekening, grootte en vorm. Je ziet, vanaf het begin was ik eigenlijk bezig met de vogels
‘te keuren’.
Geen wonder dus dat je al erg jong een gooi deed naar het keurmeesterschap, met
succes!
Tja, 21 jaar was inderdaad erg jong, maar het opende een wereld, letterlijk dé wereld voor mij. Je
komt bij zoveel mensen, op zoveel plaatsen, dat je doordrongen geraakt van de vogels, de
liefhebbers en van alle mensen en verenigingen die zich belangeloos inspannen voor onze hobby.
Vergeet niet dat elke keurmeester makkelijk 7 keer aan de slag gaat per tentoonstellingsseizoen;
provinciale, nationale en internationale kampioenschappen niet meegerekend.
Amaai, Inara, verteer je dat gemakkelijk dat je vriend in het tentoonstellingsseizoen haast
elk weekend de deur uit moet?
Dat is geen probleem, hoor! Het is zijn enige
uitlaatklep na een week lang zwoegen in de
tuinaanleg. Matthias houdt niet van half werk:
perfect is net genoeg. Dan klop je veel uren
natuurlijk… Als het even kan speel ik dat weekend
dan op een andere plaats de vogels die ik zelf heb
gekweekt. Ook dat heb ik met vallen en opstaan
van Matthias geleerd. Mijn eerste succesje heb ik
gekend met mijn goudamadines. Daarna volgden
witte padda’s en fisheries. Momenteel probeer ik
ook kleine grasparkieten uit; met succes!
(Ze toont trots een flink gevulde nestblok met grasparkietjes die al aardig pluimen beginnen te krijgen!)
Heb jij dezelfde ambitie zoals je vriend om met zoveel verschillende soorten naar
tentoonstellingen te trekken?
Hallo?? Nee hoor, het is nu al welletjes om na het voeren en verzorgen van mijn vogels, ook nog bij
te springen bij die van Matthias: Engelse parkieten, kleurkanaries, Japanse kwartels, Gambo
kwartels, lachduiven, Princess of Wales, halsbandparkieten, pruimkopparkieten, inlandse
groenvinken, sotuurkanaries, noordse barmsijzen, zebravinken en een resem kruisingen…
Nee, dit volstaat voor mij! Geef mij maar liever…Marietje!
Je bedoelt…
Wel! Onze gloednieuwe aanwinst: Marie, een schat van een papegaai!
We hebben haar zonet meegebracht uit Zwolle. Is het geen schatje?
(Matthias kan niet onderdoen natuurlijk, dus haalt hij er
de pruimkopparkiet bij, die meteen over zijn rug kruipt.)
Geven jullie al jullie vogels zo’n karaktervolle naam?
Dat klopt! Ze krijgen er niet allemaal een natuurlijk, maar voor sommige vogels voel je nu eenmaal
meer dan voor een ander. Soms komt dat door de prima resultaten die de vogel scoort, maar dat
kan evengoed omwille van een grappige gebeurtenis of een speciaal gedrag die precies die ene
vogel stelt. Zo hebben we al een heel familiealbum verzameld…
(Inara haalt er onmiddellijk enkele plakboeken en albums bij, bomvol foto’s van hun gevederde vrienden,
voorzien van aardig wat grappig commentaar…)
Zie je, hier heb je: Marcel, Louis, Pluizebol, Grumpy, Oscar, Louiza, Tjakko, Koddigaart, Plumeau,
Tito en… ga zo maar door!
Inara, Matthias, we wensen jullie beiden een fijne toekomst:
veel geluk samen, succes met de zelfstandige tuinaanleg en…een prima kweekjaar!!
Graag gedaan! Altijd welkom in Oostveld…Ciao!

Download Report