Bespreking: Guus van der Veer

Bespreking: Guus van der Veer
Nikki Van Gestel: ‘De stilte voorbij’ Het verlies van ons zoontje & nieuw geluk... puur
vanuit het hart. Uitgeverij Boekscout, Soest, 2014, ISBN 97894 o2207323.
(Zwangerschapsproblemen/ Aangeborenafwijking/Hart aandoeningen/PO/1) Zie
ook: www.boekscout.nl
Soort boek/ziekte/stijl: De schrijfster vertelt in dit kleine boekje (66 bladzijden)
over een problematische zwangerschap en het overlijden van haar zoontje kort na de
bevalling. Ze beschrijft zowel de gebeurtenissen als haar eigen reacties op die
gebeurtenissen.
Over de schrijver: De Vlaamse Niki Van Gestel (1969) is lerares. Ze is getrouwd en
moeder van drie kinderen, waarvan de middelste kort na de bevalling overleed.
Korte beschrijving: Tijdens de zwangerschap van hun tweede zoontje in 2000
krijgen de schrijfster en haar echtgenoot te horen dat hun nog ongeboren kind een
zéér ernstige hartafwijking heeft en eigenlijk niet levensvatbaar is. Er volgt een
beschrijving van het verdere verloop van de zwangerschap, de bevalling en het
overlijden van het kindje. Enkele maanden later heeft ze een miskraam. Maar nog
eens een kleine anderhalf jaar later bevalt ze van een gezonde dochter. Het boek is in
de eerste plaats bedoeld als een eerbetoon van de schrijfster aan haar overleden
zoontje. Maar het is ook geschreven om hoop te geven aan mensen die iets
vergelijkbaars hebben meegemaakt.
Wat viel op: Het boek is duidelijk geschreven door een Vlaamse, maar toch zeer
toegankelijk voor de Nederlandse lezer.
Citaten:
Blz 17: “De moeder van Eric is een vrij nuchtere en sterke madam die altijd zegt wat
ze denkt. Ze flapt eruit: ‘Ik snap niet waarom ze daar in Leuven niet beslist hebben
om het weg te halen! Moeten ze nu nog verder in de miserie blijven zitten? Hoe lang
gaat dat nu nog duren?’ Haar woorden klinken op dit moment heel hard voor mij.
Mijn buik krimpt ineen terwijl ik mijn kindje voel stampen. Ik voel me ineens enorm
misselijk worden.”
Blz 28: “Eric en ik zijn heel stil en genieten van elke seconde samen met ons kindje
terwijl we zijn beeld proberen vast te houden. We willen dit prachtige kindje
voorgoed in ons geheugen opnemen. Al de rest lijkt nu onbelangrijk. (..) Gelukkig
hadden we een fototoestel bij ons en een verpleegster herinnert ons eraan foto’s te
nemen. (..) de verpleegster neemt de foto’s en zegt dat we onze tijd mogen nemen zo
lang als nodig.”
Blz 62: “Om 22u23 komt ons Noa ter wereld. Ik bibber en kan hetgeen ik voel
onmogelijk beschrijven. Ons bomma had gelijk, alles is uiteindelijk goed gekomen.
Ons meisje te horen huilen doet zo verschrikkelijk veel deugd. Het contrast met de
geluidloze bevalling van onze Dean kon niet groter zijn.”
Recensies/Extra: Zie http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=4727.
“Dag Niki, net je boek in één ruk uitgelezen ... en ben ontroerd door de emotie ... ben
stil van het verdriet ... ben onder de indruk van je vlotte manier van schrijven en ik
ben vooral hoopvol... met jouw verhaal breng je echt wel over dat je niet mag blijven
hangen in verdriet en dat het leven de moeite waard blijft. Dat verdriet een sterkte
kan zijn ... Je hebt dat bijzonder knap overgebracht !! Je schreef dit boek voor Dean
en met een boodschap ... zeer geslaagde missie in mijn ogen . Dus lieve Niki, je mag
terecht trots zijn ... niet alleen op je boek, maar zeker ook op wie je bent !! x”

Download Report