Sander Buesink INKTMIST 2 Waar je ligt is nog niet bekend en wat er van je overblijft na de grote besloten verdwijntruc of wat van verdwijnen nog overblijft als er verse bloemen staan. Noot: Er zijn tekstkolommen. Elke kolom heeft een eigen speler, tenzij anders aangegeven staat. Niemand hoeft zich aan het bovenstaande te houden. 3 4 *** In de overbodige winkel aan de vergeten straat op het vergeten plein onder de duidelijke woorden praatzing je zinnen gedragen door alles dat maar armen heeft en luistert en wacht tot het over gaat en tot het nergens óver gaat en tot het alarm loeit en tot het boek gekocht is en van open weer terug dicht is en vervangen is en gemaakt is en compleet is en uit en af en dood Daarop wachten we daarop staan we op daarop volgt een stilte waaruit te leren valt en valt en valt en de luiken dicht gaan en de toeters stokken en de dronkaards wachten ook op een soort einde op een dag stond ik alleen alleen maar over mijn schouder te kijken tot het tijd was die zich loszong van de aarde van het smuk van het juk van je gezicht van je schouders van het lidwoord dus te grijpen dus proberen dus verzuchten dus ontleren 5 wat geweest is om gemeend te zeggen dat het vroeg is dat het nacht was nog geen ochtend waar ik in stond dat rond morgen wel weer hartzeer en gezag wacht tot het tijd is als een storm komt als er water valt zonder intentie zonder urgentie zonder meer is gewogen en te licht bevonden onze zoon onze maandag onze zomer onze lakens slaan we om als een bladzij waarop ik zei waarop ik keek waarop het leek alsof er woorden konden doden uitgelekt gecondenseerd geoxideerd in tegenstelling in absentie in feiten ingericht verzoenend beige geklinkerd reliëf losgezongen van de straatstenen aan de schade te zien redelijk betaalbaar worden toegekend en berekend en weggegooid zichzelf zijn en af en dood 6 een hart dat sloeg een slag om de arm om het been om de buik om het hoofd omdat longen verlangen blijven hopen het bloed om zuurstof stropen ging ik weg en af en dood en ademde ik vrolijk door en door en door tot alles in het rood stond tot mijn hoofd te groot stond tot de morgen opstond en een lichaam vond en verwachtte dat er tranen waren en ik staarde en ik staarde tot ik moe was en af en dood voor even om een levenslang later te stikken te breien iets uit te maken op te maken en af en dood. 7 *** Hier waart een virus rond in de avond als een spook door je hoofd, een spook dat vertelt hoe ziek je bent als je hier langer dan 10 minuten zit nestelt het zich, onhoudbaar, het baant zich een weg in alle hoeken, je lichaam, je geest, en tien minuten later is je geest ook in een spook veranderd en zal het straks, buiten, andere geesten infecteren je geliefde zal je niet meer herkennen, de wijn zal anders smaken je weet niet wat je overkomt, want je zal dit allemaal vergeten en door onbekende straten lopen de maan vervloeken om het licht dat hij geeft en op het moment dat je wakker wordt, door een aanraking, een glimlach, een blik, net op het moment dat je beseft dat je niet slaapt – als je je geliefde aankijkt en weer met volle overtuiging zegt “ik hou van je” zal je merken dat je juist die persoon geïnfecteerd hebt. Je had niet moeten komen vanavond. Oh. Nou. We hebben een goede dag gehad met elkaar beter dan we verwacht hadden het was maar een dag dat we geleefd hebben maar toch een dag in angst maar toch Dag duizenden bloemen 8 We worden vrolijk van ik weet niet meer wat Als jij nu mij vasthoudt Was het in de tijd dat we negentien waren tien jaar lang? Een avond in juni weet ik nog We liggen uitgeteld op kroegvloeren wakker worden of wat daar voor door mocht gaan en dan maar besluiten nemen alhoewel we twijfelden of het maken van beslissingen het overdenken wel waard was Steeds maar besluiten nemen over besluiteloosheid Ik ben nog steeds zo teruggetrokken als toen Ik zou later clown worden In zekere zin is dat waar geworden Als er in mijn vingers werd geknipt zou ik wel praten We hebben toch een goede dag gehad? Perfectie Een goede dag Ik zou wel een lied willen aanheffen Maar je ogen worden zwaar steeds zwaarder zo zwaar Ik kan ze niet meer openhouden De luciferhoutjes knappen onder het gewicht van je oogleden En als ik in je vingers knip doet dat ontzettend pijn want de schaar is bot en roestig. 9 De nacht beloofde mijn nagels met rust te laten De nacht breekt zijn beloftes *** Ik zag een spook over straat lopen en in zichzelf praten Ik doe alsof ze het tegen mij heeft. Ik zou haar niet herkennen. Ik weet niet wie ze is. Ze praat honderduit tegen alle straatstenen die om woorden verlegen zitten maar haar gedachten schreeuwen harder dan haar mond en ik schreeuw terug, ik schreeuw honderd woorden in honderd beelden, verkeersborden nummerplaten huisnummers LP-hoezen foto-albums boekomslagen, maar mijn achterhoofd is een spiegel. Alles weerkaatst en loopt stuk op mijn voorhoofd. Alles wat ze ziet is een opgetrokken wenkbrauw. ***WEERBERICHT*** Morgenavond gaat het gebeuren. Je kunt het zien op de luchtdrukkaart: het is druk in de lucht waar het inktzwart het blauw wegdrukt. Je kunt het zien in de wolken: De lucht staat stil. Wie zon wil moet verderop kijken naar een ingezonden foto van de andere kant van de straat, waar de zon het zand tot glas heeft gedrukt en de wind er huizen van heeft geblazen. Bij ons vannacht al windkracht 7 recht naar beneden, morgenmiddag zal hij met windkracht 9 door de straten huilen. Ik heb voor de zekerheid een zonnetje op de kaart gezet voor het geval u niet van regen houdt. Ik loop al dagen door de straten te huilen en ik produceer een briesje dat nèt voldoende is om een wenkbrauw te doen optrekken. Wat is er toch gebeurd met stilte voor de storm? Weggewaaid. Staat er een laag water vol woorden en kun je niet praten? Gutst het in een stroomversnelling door kelders naar zolders over daken en verdampt het dan weer? 10 ik zou je wel willen kussen maar ik heb hoofdpijn van de wolken Er is maar een beperkte hoeveelheid hoofdpijn in de wereld en in mijn pijn heeft zich een hoofd genesteld. Het spook voor de storm. Het sluipt onaangekondigd binnen en zet de verwarming iets hoger. Als je thuiskomt en de politie wil bellen doet het zijn hoed af en maakt een kleine buiging het zegt: er valt inkt op onze ogen zwartkijkers er komt een storm aan die kinderen verdrinkt mama mama mama ik ben een vis mama Wat worden ze snel groot Ga maar lekker slapen voor de inkt de lucht nog zwarter kleurt Mama ik ben een vis ik maak luchtbelletjes en alles is wit mama mama Het waait hier iets harder dan normaal het is wat vochtig en drukkend op je schedel Je ogen zijn zwaar en je hoofd is opgezwollen, adem goed in, adem goed uit. Beeld je in dat je op een mooie kalme plek bent met smaakvolle inrichting. Je ogen zijn zwaar. Adem in. Adem uit. Als ik in je vingers knipdoe alle deuren op slot of beter nog ga zelf naar buiten Het spook knipte in mijn vingers. Ik heb de deur dicht gedaan en ben over straat gaan lopen, waar het water in de loop der jaren steeds hoger is gekomen, uit verveling. Ongetwijfeld. Iedereen heeft alleen maar oog voor het spook voor de storm het spook staart kalm terug 11 rokend op straat het fluistert: Maak je geen zorgen ik kom alleen kijken Waar ben je bang voor? Voor de klokken die oneindig doortikken Voor de stemmen die de wind overstemmen *** Verdomme, afgelopen, einde er lopen fluisterende spoken, ik moet ergens anders zijn Ga niet, ik begin net van je te houden nu het zo prettig regent Wat betekent dat en hoe heeft dat met mij te maken Als er maar geen einde komt Als je maar schrijft Dat het goed gaat, het liefst Maar het is tijd om alles achter te laten! met je bemoedigende woorden ze hangen als stroop aan mijn schoenen Aha je wilt niet weg want je houdt toch van me Wat betekent dat en waar is mijn regenjas Onder de paraplu En waar is de paraplu? Onder de regen Maar het regent overal En hoe wil je dan weg eigenlijk want er rijdt geen trein die niet ontspoord is water op de rails enzo ik zal wel lopen met een knapzak en een houding van ‘ach kan mij het schelen’ Het avontuur tegemoet dat zul jij nooit begrijpen 12 maar ik heb een moment van inspiratie ik heb mijn ogen open en hoor de wind beuken en de regen applaudisseren en ik kijk naar je En je zegt: Waarom ga je niet? En wat betekent dat? En ik sta op en loop naar buiten en zie dat de straat leeg is en denk hier moet ik heen omdat het nodig is, niet omdat het hoort Je kunt beginnen met opstaan en uit bed gaan en kleren aandoen Prioriteit één is de juiste route uitkiezen eentje die niet van tevoren te bepalen is Verdwalen moet Als ik de weg eenmaal vergeet te weten ik weet bijvoorbeeld dat ik hier links moet en ik ga rechtdoor want rechts is weer zo rebels Denk je dat het ergens anders beter weer is soms? Waar heb jij dit eigenlijk aan verdiend? Hoe oud ben jij nou eigenlijk? Ga je de wereld anders bekijken? Zul je aan me denken? Zul je me missen? Neem je cadeautjes mee? Ga je nou nog of hoe zit dat? Ik heb niet de hele dag geduld ga maar ga dan ga dan en keer terug op holle pootjes zonder nieuw inzicht of cadeautjes met waardeloos prul een souvenir aan een overstroming of iets dergelijks De deur klemt Wacht – Ach Kijk hoe de wind hem oppeuzelt En rondslingert op zoek naar een plek om uit te spugen 13 *** Nu komt de postbode zijn onleesbare brieven schrijven hij schrijft ze zelf in de regen op elke letter rolt een druppel, de adressen verdampen en regenen weer neer, zodat niemand weet of het een liefdesverklaring, een rekening of een uitnodiging is, en de kaalhoofdigen voelen het water op hun hoofd en vragen zich af wie er woont. Hij schrijft brieven aan zichzelf om de pijn uit zijn hoofd te houden tenminste dat las ik ergens in zijn gezicht Beste Postbode, Ik weet niet welke kleur de inkt gaat zijn op het moment dat ik de pen in het afgevoerde regenwater dompel Dezelfde regen die dan verdampt een dag later opzet. Zwart blijft lang hangen en kan elk moment vallen je kunt het weer niet maken Liefs, je Postbode Op mijn hand staat geschreven in uitgesmeerde inktregen: ‘Wees niet bang. Morgen is er weer een dag.’ Alweer. een neergeslagen brief geklaterd in rode inkt Het droogt tot het bij het kleinste zuchtje wind verkruimelt, als roest door de straten loopt, verdampt en als naalden naar beneden stort (P)Beste Postbode, niemand is gediend van je gratis acupunctuurkuur. Liefs, je Postbode. 14 *** Even tussendoor: Waar halen de mensen hun viooltjes toch vandaan? 15 *** De deur is open Lig je daar? Ja In jezelf te kronkelen? Ja Ik ben de woorden vergeten Dat vind ik erg Het is niet mijn gewoonte niet tot woorden te komen vergeef me Ik kan me niet herinneren dat ik je heb leren praten zeker niet gedragen praten laat staan met zwaarte Is dat een uitademing? Ik kan niet goed luisteren Meestal heb ik zelf woorden Kom luisteren Ik kan niet dichtbij komen ik heb een mes dat door de jaren heen steeds scherper geworden is niet eens geroest in de storm van vandaag en gisteren en eergisteren en twintig jaar geleden toen ik ineens in zee geworpen werd. Het gaat niet om de scherpte als het maar schoon is is het schoon? Het ziet er vies uit ik heb het bloed van mijn handen eraan afgeveegd Je kunt het voelen Hoe dan Met je armen met je buik precies daar 16 Ik kan niet voelen zonder kleine sneetjes te maken Kom op het bed zitten Ik kan beter staan Steek een hand uit Welke hand ik ook uitsteek er zit altijd een mes in Laat een arm volgen Adem je uit? Adem in Adem lucht in en woorden uit Er zit geen kleur op mijn lippen al was er iets te zeggen ik heb het al gedacht Kom dichtbij dichterbij nog dichterbij Ga zitten trek het kussen onder mijn hoofd vandaan Je ademt woorden in Adem ze uit Luister kom zitten breng het mes over mijn ogen naar mijn lippen naar mijn hals Adem lucht in adem woorden uit adem lucht in adem woorden uit Breng het mes naar mijn longen Ik kan niet voelen zonder wonden te maken Over mijn longen door mijn aderslag en druk druk Ik kan niet hechten 17 *** Navigeren door de mistinkt Ook wel ‘inktmist’ genoemd is het missen van instinct om tussen mistslierten van groen en geel en rood het zwart nog van het blauw te kunnen onderscheiden ik zie groen bont en blauw Ik loop niet zo makkelijk hoe gaat dat voet voor voet een storm haalt het instinct weg een storm maakt clowns van ons maakt van een mens een stuk meubilair maakt van een hartslag een messteek maakt van een woord een waterval maakt van een doodskist een fotomoment maakt van een menigte een slachtpartij van een slachtpartij een zuipfeest van een zuipfeest een lammetje van een lammetje een kraaieneter van een kraai een meeuw van een kraan een druppel van een emmer een gordijn en van een vraag een handtekening op een raam in de mist *** Stil eens Ik geloof dat ik een spook zag lopen. Niemand zal me zien, hoogstens een schaduw Ik zweer dat er iemand voor het raam staat Ik zie hoogstens een schaduw Kom wat dichterbij Als het maar niet binnen komt Een schaduw is een spook met dit weer Dat het een spook is, zal je wel denken ik wil doorbreken ik wil dit raam verpulveren ik wil niets meer horen dan het ruisen van scherven in de storm hoe harder ik schreeuw 18 hoe meer het geluid in regen verdrinkt of misschien fluister ik Is deze muur te slechten is het mogelijk dat ik meer kan zijn vanavond dan een spook Een spook is een spook een schaduw die op je af rent Ik doe de deur open En als het binnenkomt? Als het spook je aanspreekt? En je straks hoogstens een schaduw bent? Anders komt het door het raam naar binnen Doe alle deuren op slot of ga zelf naar buiten. Hee Hee Hee kom naar het raam schuif het open beetje bij beetje en dan een ander raam en dan het volgende ruk de gordijnen van de rails zet de deur op een kier hij waait niet dicht de wind staat van binnen pak een stoel gooi hem door het raam waar ik niet onder zit zet het wagenwijd open nog wijder tot het gebroken glas tegen het plafond drukt en naar beneden splintert pak een aansteker pak een whisky 19 drink er niet van giet het over de gordijnen steek ze aan kijk hoe het brandt van centimeter voor centimeter tot meters tegelijk gooi ze naar buiten door een raam zie hoe het glas smelt van druppel voor druppel tot een vloedgolf aan woedend sijpelend glas zie hoe het gordijnenlaken naar buiten zweeft als een spook opgezweept in de storm die vuurvliegjes als vallende sterren de lucht in schiet zie hoe de deur van een kier naar half open is geblazen kijk nog eens om pak alles wat je niet nodig hebt televisie laptop bijzettafel telefoon nog een telefoon nog een telefoon voor als de andere twee het niet doen Gooi het allemaal in één vloeiende beweging richting de deur, en zie hoe die met alle geweld opengedrukt wordt en ontwricht, en uit zijn voegen en schroeven en scharnieren gezet wordt en de storm in vliegt, eindelijk vrij, kakelend van het lachen, altijd een scheiding geweest, nu zelf in de buitenwereld, nu is de deur echt iemand en is je huis geen huis meer, hoogstens een grot, zonder deur is er niets meer over, en nu is niet de tijd om je zorgen te maken over dat je bed niet opgemaakt is en of je wel genoeg gegeten hebt, en of er wel lucht in de banden zit, je hebt ze toch niet nodig. Loop naar de drempel. Stap eroverheen zonder te stoppen. Kijk. Het voelt elke keer weer nieuw als ik hier binnenkom de lucht is zwaar en toch misschien ben ik het jij kan het zijn ik kan jullie allemaal aankijken maar ik sta hier te stamelen 20 ik zou nu het liefst uit het raam willen springen en zacht landen zo’n landing waar je niks van merkt zo ben ik tenslotte ook hier gekomen om een beetje naar een einde toe te werken of een begin, zo u wil wat heb ik je lang niet gezien heel lang ik heb je gemist ik heb ’s avonds in een leeg bed gelegen met mijn ogen dicht en mijn hoofd richting de deur zodat ik me kon voorstellen hoe je binnenkwam het was gewoon niet in me opgekomen om zelf deze kamer in te stappen wie zijn al die andere mensen? Ben je eenzaam? Ik wel maar niet zo dat ik dertig mensen nodig heb om de dag door te komen de dag komt vanzelf wel door raast voorbij en zuigt mij een beetje mee hiernaartoe het is lang geleden dat ik zo’n enorme stap heb gezet ik heb er spierpijn van ik voel me toch wat ongemakkelijk ik heb het gevoel dat iedereen naar me kijkt jij ook die grote ogen het is alsof de wereld zich in jouw ogen afspeelt alsof jij alles zo’n beetje naar buiten projecteert hoe ik hier zacht ben geland de deur opendeed en tegenover je sta omdat je zelf nooit op het idee zou komen om de deur open te doen om te zeggen “waarom deed je de deur niet open?” er zit niet eens een slot op ik zal hem op een kier laten je bouwt een muur van dertig mensen met dertigers en jonger en ouder, allemaal met dertig problemen, oude en oudere, allemaal met hun eigen bedden die elke avond leger worden en die daarover vertellen en denken en in het gunstigste geval zelfs iets voelen ik neem ze niks kwalijk – ze zijn muisstil en keurig gekleed maar hoe moeilijk ademen het hier is was ik vergeten 21 *** Ik ben redelijk tevreden over deze plek maar waar de mensen hun viooltjes vandaan halen en blijven halen Is mij nog steeds een raadsel Je houdt hier wel van van het zware gevoel dat in je botten zit en je ziel naar beneden sleurt met zwarte teerachtige sferen je wil afhankelijk zijn wil je dat niet? Dat wil je wel anders was je hier niet geweest. Blijkbaar, blijkbaar, als wij regendruppels op ons hoofd laten vallen of inktregen van onder het afdak vandaan halen en ons laten overspoelen smaakt alles anders dan daarvoor en jij jij smaakt anders en de inktregen zal ons allemaal in kleuren verven en achterlaten groene kleuren elke schaduw net anders we zullen rode mensen zijn en groene mensen en blauwe Speeksel overal, dat er met die kleur geen speeksel vrijkomt dat het speeksel helemaal het punt niet is maar de dopamine wil ik overdragen en in je speeksel tot ontploffing brengen. Zoals ik je gezicht heb gedragen en je tong rond die van mij draait, zo ben ik tot ontploffing te brengen met twee kogels om te schieten een voor mij en een voor mij Jij smaakt anders, beter, en ik heb de overtuiging gemist die ik wel had je smaakt anders ouder ouder dan ik maanden dagen en jaren uren een kort moment ouder dan ik je smaakt anders Niet naar een bepaalde vrucht? nee niet naar vijgen of sinaasappel je smaakt anders als jezelf, een nieuw experiment in geur en kleur wist je dat er zoveel geur en kleur in de wereld was en dat we dat eruit neuken als we goed ons best doen? Waar halen mensen, in godsnaam, hun violen vandaan zo laat op de avond en bloemen we zijn niet gemaakt of ingekleurd en ik zal je inktbloed verdampen en neer laten storten 22 is dat wat je horen wil en heb ik geaccepteerd dat als de wolken optrekken er zonder mist dingen te zien zijn die je niet wil zien? en je eigen reflectie en je naar water happen als een vis kijk kijk hoe een vis hapt, en dat zonder longen, een hele prestatie, al zeg je het tegen me zonder te weten wie hier de eerste clown was en de grootste waterdrager je zult nooit meer gelukkig zijn als de wolken optrekken je kinderen je consequenties er is niets mis ik heb wat zwaarte op mijn borst, benen, armen, enkels, ellebogen, dijbenen, liezen, verliezen, verloren, gerouwd, benen die armen kunnen dragen. In die ribbenkast een flipperkast een ribbenflipperkast Ribbenflipperkast gespeeld Van mijzelf gewonnen Ergens ruik je toch naar iemand anders op bepaalde plekken Je bent vies Je bent anders gaan ruiken je ruikt naar iemand die anders smaakt Naar de rozen en de tulpen en het grote geluk? Waar mensen hun violen vandaan halen en hun tranen laten en beginnen te veranderen steeds verder te veranderen tot niets meer bewolkt is en de zon schijnt en dat je op zich best wel tevreden zou kunnen zijn dat de grote dagen over zijn voor altijd over zijn de grote dagen en de associaties en je vriendschappen je liefde met jou vooral, met jou is alles over je hoofd je schouders je geur en je smaak, je smaakt naar alles wat ik niet mocht proeven lavendel je smaakt naar de geur van lavendel terwijl ik je schouders afpel en je jurk in mijn mond neem om op te kauwen en die geur nooit meer los te laten en je zal voorbij gaan de grote dagen zijn voorbij de dagen met water de dagen zonder hoofdpijn, weggevlogen op zoek naar nieuwe zieltjes in slaap gewiegde zieltjes, die grote dagen je slaapt als een kind je drinkt als een kind je rookt als een kind *** Beste Postbode, mijn linkerbeen is in constante staat van verzuring de dokter zegt dat ik dan mijn rechterbeen moet gebruiken dat het zuur vanzelf verdampt 23 en in een giftig wolkje naar de lucht stijgt en dat het 16 jaar lang zuur zal regenen PS. er staat trouwens een clown in de kamer Kijk een ballondier kijk hij kwispelt kijk een ballonkraai kijk hoe hij eendenkuikens tot op het bot ontdoet van ballonvlees maar ik heb nog een verrassing kijk een konijn het is hier zo vies en leeg dat er geen muizen lopen maar konijnen aan kabels valt niets meer te knagen alleen nog waterleidingen Kijk een stippenneus Hij was rood Heeft een infectie ballonleeuw ballondompteur Het regent ander water zout Ik zou zweren dat het zout regent. Liefs, je Postbode. *** Tekstfragment voor meerdere spelers Hee Clown Clowntje Hee Hee Clown Stil eens. Hoor je dat? Nee he? Zie je Ik ben geen clown. Ik had ooit een nachtmerrie waarin ik op straat overvallen werd door de verstoorde geest van een clown, een doorschijnend lichaam met een felrode stippenneus – infectie – en dat ik zelf een spook werd. En je angsten moet je altijd aangaan. Dus? Dus elke keer dat ik op straat ben gaan mijn angsten aan. 24 Zijn dat weer grappen? hè clown clown Hé clown, hee Hé hee hee clowntje hee hé hé clown hee Ik hoop dat je kanker krijgt En langzaam van binnen uit wegrot Beginnend in je lever En je darmen en je longen en je alvleesklier verschrompeld of juist opgeblazen onder het gewicht van zoveel extra weefsel dat tegen je huid drukt zodat we denken dat de onderhuidse builenpest is uitgebroken en je bloed hoest of gewoon kanker zonder dat je het merkt alleen wat wazig ziet en dan sterft zodat ik bij je kan zijn aan je bed in je huis om je te zien je hand vast te houden je rimpels te voelen het zweet van je voorhoofd te vegen je lakens te verschonen een bad voor je te laten lopen en bij te vullen even naar binnen te lopen te fluisteren dat je iemand was en bent dat je voort zal leven dat ik van je gehouden heb 25 om je hand vast te houden tot je niets bent en af, en doodgaan is nog nooit zo prettig geweest. In een klein hoekje van een kleine kamer, gescheiden van een groter vertrek door glazen deuren, hangt een clown als een klein slapend kind aan een touw aan een uitstekende spijker aan een plafond. Hij heeft een tevreden glimlach, nauwelijks een glimlach, meer een uiting van perfectie. Het was een goede dag. Hij had het voor elkaar. Hij schreef zichzelf nog een aanmoediging. Hij wees zichzelf de deur. Hij liet zichzelf uit en keerde terug de kleine kamer in. De kleine kamer, die steeds kleiner werd doordat het water steeds hoger kwam te staan. Veel stiller kan een clown niet hangen. Je denkt: die ogen kunnen echt nog wel spreken. Je denkt: ik laat hem maar met rust. Je denkt: in zijn eigen woorden gestikt. En zo wordt een woedende optocht, met bezems bij gebrek aan rieken, met aanstekers bij gebrek aan fakkels, met toeters bij gebrek aan woorden, met schreeuwers bij gebrek aan sprekers, met ruzie bij gebrek aan verveling, Zo wordt een woedende optocht een begrafenisprocessie. Wat doen we hier nog? Stil zijn. De mensen die echt stil willen zijn hoor je toch niet. 26 *** Naam Nee Geboortedatum Nee Geboorte Nee Liefde Ja op de bank twee jaar geleden toen er nog geen regen was of geen regen om van te spreken we spraken niet we lagen in elkaar gedrongen en verwikkeld onder een statisch geladen dekentje zonder dat er sprake was van taal en spreken en de deken verwarmde niets en de vonken vlogen ervan af het was koud, zo koud, zo koud, we spraken niet we lagen en zagen niets dan gezichten dichtbij, elkaars gezichten, gezicht één twee en zo verder in elk flikkertje van elk kaarsje zat een andere uitdrukking van liefde, en pijn in ritmische oogwenken, daarna was ik zo leeg, zo leeg… En de muur had een hoek van negentig graden? De muur bestond uit drie delen en vond het best zo Naam? Nee Geboortedatum? Nee Liefde Ja in het bed waar ornamenten waren die bewogen en de regen tegenhielden, toen ik zei dat er al een andere kamer over deze heen lag en ik zag twee plafonds tegelijk en ze hield mijn arm vast en legde haar hoofd op mijn schouder en kneep zachtjes in mijn bovenbeen en zei dat er geen andere wereld was, dat ik de regen had verzonnen en dat was waar, dat was waar als zij het zei, te weinig geluisterd, te veel gesproken had ik, en ik was stil, en ze bewoog niet maar kroop mijn hoofd in en bleef daar, en ik wist ook wel dat er geen regen was en dat het plafond op dezelfde plek was en niet bewoog, niet boog, niet verdoofd, niet wegdrijvend, en ze deed mijn ogen dicht en liet me geloven dat de kamer gevlogen was, daarna was ik vol, zo vol… 27 En het plafond was van pleisterwerk? Ja. Beroep? Postbode Beste Postbode, vertel mij nou eens hoe het zit hoe komen de mensen toch aan hun viooltjes? *** Er ligt een lichaam niet dat van mij er ligt een lichaam om dat van iemand anders heen er ligt een lichaam tussen dat van iemand anders door er ligt een lichaam in mijn richting er ligt een lichaam over mij er ligt een lichaam over mijn borstkas, er ligt druk op mijn borstkas, er ligt een hand over mijn borstkas niet die van mij er staat een gedaante in de deuropening er staat een gedaante op de drempel er ligt een vloerbedekking onder mijn lichaam er ligt arm over mijn vloerbedekking er staat een badrand in de kamer er staat water tot net boven de rand er ligt een lichaam in de badkamer er staat een gedaante op de drempel aan een hand er staat een gedaante aan een hand er staat een bedrand tussen mij en het lichaam er staat een deken tussen mij en een gedaante er staat een ademhaling tussen een lichaam en de lakens er zit een gedaante op de lakens niet die van mij er staat een bed vol water er ligt een lichaam tussen mijn ademhaling er ligt een vloerbedekking tussen de kale plekken er ligt een hoofd tegen mijn gedaante er zit een lichaam op de lakens er staat een badkamer in de weg er staat een gedaante bij het raam er staat een opening boven de vloerbedekking er staat een gedaante bij de lakens er ligt een ademhaling tussen de bedrand er valt een stilte. 28 *** Kijk nou Kijk hoe een storm slachtoffers maakt alsof het fruitvliegjes zijn De fruitvliegjes hebben een rode jurk aan deze avond Alsof het feest is Bloedfeest Het is net of ik je met iemand anders hoor praten De deur stond open. Ik ben naar binnen gegaan. Het dak is weggewaaid, ik heb alleen mijn schedel nog. Toen ben je gaan liggen Gaan liggen zonder iets te verwachten. Dus let niet op mij. Ik kan niet om je heen. Ik verwacht niet dat je om me heen gaat. Ik ben bang dat je botten breken als ik op je stap. Ik verwacht niet dat je rekening houdt met mijn botten. Ik ben bang dat ik niet zo van gezelschap houd. Ik zie mezelf ook niet als gezelschap. Meer als meubilair. Beschouw me als een luxe bijzettafel. Ik ben niet zo’n luxedier. Een eenvoudig model dan. Een bouwpakket desnoods – en je bent maar matig tevreden over de aankoop, dus je besluit me niet in elkaar te zetten. Ik ga hier niet voor betalen. Dan ben ik een ongewenst cadeau van een onbekende neef, van een lang vergeten kerst. Je hebt me neergelegd en niet meer naar me omgekeken. Dan zal ik je maar teruggeven. Ik weet niet hoe hij ooit heeft kunnen denken dat jij bij mijn interieur zou passen. 29 Je hebt zijn nummer niet en hij heeft geen vaste woon- of verblijfplaats, en je mocht hem toch al niet zo, dus toen hij eindelijk overleed heb je niet gehuild. Je dacht: sommige mensen verdienen het niet om oud te worden. Ik kom net van een begrafenis. Dat wist ik niet. Het was niet mijn neef. Ik heb je gekwetst. Het spijt me. Ik draai me op mijn buik. Je zal niet meer naar mijn ogen hoeven kijken. Het was bij hem thuis. Het was er erg vochtig dus ze hebben besloten het lichaam maar te laten hangen, buiten is het ook al slecht weer, en het wordt er niet beter op, en als ze het zouden verplaatsen zou het niet meer herkenbaar zijn tegen de tijd dat het de aarde inkan. En omdat er verder niemand woont is de geur niet zo’n probleem. Ik neem aan dat je gezicht op huilen staat? Er stond iemand kunstjes te doen om de mensen wat op te vrolijken. Je gezicht staat op huilen. Rouwfase één: verslagenheid. Rouwfase twee: ballondieren. En er was een rouwcursus voor kinderen. ‘Hoe verwerk ik de dood – in mijn dagelijkse agenda?’ Reuze handig ook voor als je een druk leven hebt. Ik voelde helemaal niks. Ik ben voor straf in de hoek gaan staan. Wil je niet even op mijn rug zitten? Hij ziet er wel comfortabel uit. En er verkocht iemand paraplu’s. Want het is alleen maar harder gaan regenen. Ik merk het. Sorry. Ik zit doorgaans niet op mijn meubilair. Doe maar alsof ik er niet ben. Maar je bent er toch. Ik zal doen alsof ik je verzin. 30 *** Voorbij zijn de grote dagen ik zie kleine dagen met kleine kabouters in kleine huisjes waar zij toch ooit hun kleine viooltjes vandaan hebben gehaald en ik zie de kaboutertjes steeds kleiner worden omdat de daagjes kleiner worden en de nacht ze zal doen verdwijnen de nacht die zal waken de nacht die zijn donker gebruikt om je te waarschuwen en veilig te maken de zon zal de nacht over je laten waken voorbij zijn de grote dagen En ik schuim met de gedachte aan je bek en het speeksel en ik waag in je te zoeken als een zingende zaag en waar halen mensen hun violen toch vandaan ik zeg kaboutertjes en een kamer loopt vanzelf leeg, sinds ik twintig jaar en ouder ben. Ik heb pas gewerkt aan je mond en je schaduw ik heb pas de schaduw van het weer gezien van de wolkzon Dat ene weer dat altijd in zijn eigen vrolijkheid verdampt en de ellende uit de blazende zomerzon zigzagt? Ik heb rubberflippers waarmee ik ribbenflipperkast speel tegen mijzelf en win Ik waag het naar buiten te gaan het licht van de koelkast aanlatend zodat ik nog iets van een entree maak terwijl niemand het ziet en er geestig, spokig licht uit mijn deur schijnt tussen de kier en over de straat Je spokige licht Kom dan dichterbij he zeg ik terwijl ik die spokige lichten vanuit mijn ogen schijn, kom dan en vertel me waar de mensen hun viooltjes vandaan halen. Je komt hijgen Blijkt een kraai te zijn Waar halen kraaien hun violen toch vandaan? Dat zou ik eens willen weten. Door de lust Hoe ik je kleren af wil rukken je buik wil overnemen je borsten klemmen En waar halen mensen hun vocht vandaan? En hun kraaiachtige meeuwtrekjes? 31 en de roodborsten zonder werk die ook maar langs de weg blijven wachten op de winterwaaiende regenwolken die in sneeuw veranderen? Je komt hijgen Niet bewegen nu tot ik zeg dat je beweegt Speelt met zichzelf ribbenflipperkast Verliest Ik doe het lichtje aan Mijn kleren afrukkend zeggend dat groen een betere kleur is in de natuur dan bosbessenkleur en dat ik ook wel zie dat er regen is en dat alles onder water staat maar je moet alles onder water laten staan en lust komt ook uit het water en uit de kou die je daar voelt als kou zonder einde en je lust heeft geen einde als je laat en niet verkrampt met de oude drukkende lust en de waterslang en het giftige kaboutertje Je moet ook binnen kunnen groeien als plant zijnde Je spokige armpjes Je hoestige keeltje Je paraplu en je grootste dag Ik verbind puntjes zonder groen te gebruiken want rood is de kleur van bloed, ook geel bloed. Waar halen mensen toch hun violen vandaan, zo snel en zo vlug als dat gaat? Ik sta weer onceremonieel te wachten op een opwachting. Ik vergeet de tweede keer te ademen en zal voor het gemak niet onthouden dat jij buiten dit lichaam ook niets hebt. Je bent niet zonder je enkels en je knieën en je grijze hersenstof. Longen, longen die zuurstof uit je maag houden. Nee, niets zonder je ribben. Niets zonder je kleur. Je kleur is van paars naar geel gegaan. Je kan nu verhuizen je kan een ander leven beginnen je kunt een poel vol modder vinden en je hoofd verdrinken omdat je zonder je enkels niets bent Ik lig altijd met mijn hoofd onder de dekens en voeten op het kussen Ik wil wel dat lampje aanlaten en nu de deur op slot doen Je spokige armpjes, waar zijn je spokige armpjes? Je geestige houding je vogelachtige huid Wacht tot 24 uur en pak de benen op om ze richting uitgang te dragen en een weg te maken tussen ochtend en avond, negeer niets. Je bent niets zonder je armen maar waar je je violen vandaan haalt is mijn nog steeds een raadsel net als de geur van bloemen je smaakt anders je smaakt naar een viooltje in C gestemd je smaakt naar het einde je smaakt naar een lichaam 32 je smaakt naar de saaiheid die je ruikt als ik naar buiten ben geweest je smaakt naar een piano zonder vleugels en naar een vallende ster je smaakt als een nieuwe smaak, jij smaakt naar lavendel Want je bent groen geworden in de inktregen zoals je nog steeds geel en groen wordt en rood draagt en paars wenst en groener, steeds groener bent. ik ben blauwe inkt en zeg je gedag want de grote dagen zijn voorbij je hebt nog kleine dagen je hebt nog kans het groen het blauw en het geel staat daar nu in het licht de eindeloze koelkast wil je schieten op mij of de ander, wil je een richting, een kruisje? Ik wil weten waar mensen toch hun violen vandaan halen en hoe die klinken smaken en kleuren. Eventueel ben ik langzaam begonnen aan deze maaltijd eventueel heb ik nog honger Eventueel zal het zwarte gat ter hoogte van mijn borstbeen alles opslokken en mij erbij, mij laten weten dat het goed komt zo en dat ik de kleine miezerige prins ben in de blauwe regen en de rode schrikregen en de vogelgroene mistlucht De grote groene dag. Het verhaal dat besloot niet af te lopen. En door te ademen, tegen beter weten in. Mij vergeet je niet zomaar, nee, om mij te vergeten doe je actief moeite. Ik geloof dat ik nog steeds niet snap waar mensen hun viooltjes halen en wat je ertoe bracht mijn kleren los te rukken zoals ik bij mijzelf deed. Zo komen mensen aan hun violen: door er recht op af te lopen en niet te vragen waar het postkantoor is of de oude inktrivier door zich niet af te vragen wat de rivier doet met de inkt Bah, inktwater Waarom is de inktregen stroop geworden Waarom kleurt het groen waarom wil je naar de straat zoeken en vallen waarom duik ik vanaf dit dak waarom is het grind eerder beneden dan ik Omdat jij anders smaakt. Ik ben blauw. De straat is rood. De kraai is grauw 33 Jij smaakt anders Daar waar de kleine insecten je hoofd bevolken je uitdagen je kapotmaken. Je bent een miezerig klein kaboutertje met ingevallen hersentjes weet je nog welke kleur het huis is? welke kleur de gang is? de gang is groen geel rood *** Kom dan dichterbij Dichtbij genoeg? Nog een stapje Vooruit of terug Opzij Ik kan niet goed zien waar je staat Voorbij de overkapping In de regen? In de regen Heb je een vuurtje? Ja Voorbij de overkapping? Ja Tussen het vuilnis? Onder de bank Ik voel kiezels die als net gebruikte aanstekers in mijn voeten branden Net uit het raam gegooide kiezels decoratieve kiezels Het gaat langzaam 34 Als het maar opzij gaat Die bank is bekend Net uit het raam gegooid Ben ik er al? Nog iets dichterbij Dichtbij genoeg? Nog een stapje Vooruit? Opzij Ik denk dat ik het weet Wat? Niets Wat wil je zeggen? Zoveel Kom dan dichterbij Ik kan niet fluisteren Dat hoeft niet Je kan het in mijn oor schreeuwen Is dat je huid Mijn wang Onder de overkapping Iets dichterbij Is dat je ademhaling? Tussen mijn lippen Is dit je hals? Is dat een mes? Ik weet het niet Dit is mijn hartslag Dit niet meer (Einde) 35 36 Met dank aan: Anouk Saleming, de beste persoon op de wereld. Don Duyns, voor de scherpte. Sofie Tseng, mijn liefde. 37
© Copyright 2024 ExpyDoc
