Toespraak voor 11 -2- 2014 Geachte aanwezigen, Namens

Toespraak voor 11 -2- 2014
Geachte aanwezigen,
Namens de Nationaal Regering van de Republiek West Papua en ook de Nationaal Papoea
Vereniging ’95 West Nieuw Guinea, wil ik u allen welkom heten hier op ons kantoor Beeklaan 266.
Samen met ons deze bijzonder dag mogen vieren. Misschien heeft u in uw uitnodiging kunt lezen, dat
vandaag precies 30 jaar geleden dat de Papoea’s gevlucht zijn uit Papoea (voormalige Nederlands
Nieuw Guinea). Het was op 11 februari 1984, ik herinner me nog, als een klein meisje 5 jaar oud met
het hele gezin en ook andere gezinnen samen in een prauw in de nacht Djaya Pura verlaten. Het was
een heldere nacht, maan en steren schijnen in de herder lucht. Het was schitterend weer. Het was
een zware beslissing voor elk gezin die toen die avond of daarna thuis land moeten verlaten, en naar
buurland Papua new Guinea te gaan om bescherming te zoeken, vanwege de politiek onderdruk die
op dat moment aan de gang was in Papoea door Indonesische regering. Er was plannen gemaakt
door bepaalde groep mensen dat hoofdstad Djaya Pura zou vernietig worden of zou worden
aangevallen. En dat heeft veel opschudden veroorzaakt voor de mensen die deel genomen hebben in
de strijd voor de onafhankelijkheid van West Papoea. Vluchten is de enige manier om te kunnen
overleven. Dat geld ook voor mijn familie, maar ook voor andere gezinnen die op die op die dag
moeten vluchten. Daar was geen andere optie, blijven of vluchten, als je blijft dan moet je betalen
met dood. Wat ik vandaag aan u allen aandacht brengen is dat op dit moment de vluchtelingen
hebben geen wat zij wel recht of status wat eigenlijk voor elk vluchteling geldig. Jammer genoeg
Papua New Guinea overheid ziet niet dat de Papoea’s die in Papua New Guinea verblijft als politieke
vluchtelingen maar als grens oversteker. Wij zijn voor hun als vertegenwoordigen in het buitenland
die nog steeds vluchtelingen status hebben zullen voor hun recht proberen of vechten tot dat zij
ook herkend als politiek vluchtelingen. En dat zij ook erkend worden als politieke vluchtelingen. Wij
zijn niet geëvacueerd zoals andere Papoea’s die in de jaren 60 naar Nederland zijn toe gekomen. Zij
zijn hier heen geëvacueerd omdat Nederland heeft verloren van Indonesië. Wij zijn ook niet
gedeporteerd, maar GEVLUCHT! Vanaf 1984 tot op heden zijn er nog steeds mensen uit Papoea
naar buurland PNG zijn gevlucht. Zij verblijven langs de grens en verblijven dus in de jungle.
Ik hoop het ook de vluchtelingen die in 1984 gevlucht zijn, vandaag een herdenkingen kunt houden
voor de 30 jarige jubileum. Het is niet een jubileum om te feesten, maar het is meer tijd waar
moeilijke beslissen worden genomen. Het is ook een moment om elkaars verhalen te horen of
vertellen hoe zwaar de tijd was toe iedere zijn/haar eigen weg zoeken om te vluchten.
Op dit moment wonen nog duizenden Papoeavluchtelingen in de kampen die geplaats zijn door de
VN, waar nu geen aandacht meer van de buitenwereld ook niet van de VN naar de mensen toe. In
Iowara kamp, Kiunga Western Province Papua New Guinea. Langs de rivier Fly wonen nog duizenden
die niet meer terug naar thuisland kunnen en daarom verblijven zij langs de grens wonen. Ook in
Port Moresby hoofd stad van Papua New Guinea en andere delen van Papua New Guinea wonen
nog ook Papoea’s vluchtelingen.
Met name mensen die langs de rivier Fly wonen hebben veel te voorduren , zij zijn volgens de
berichten niet in de goede gezondheid toestand wonen. De rivier waar zij dagelijks voor hun leven
voorzien gebruikt wordt vervuild, door de goudmijn The OK Tedi in Tabubil. Die de mineralen eruit
gehaald en naar de Westerse Wereld verkocht en milieu wordt vernietigd. Sterf gevallen is best
groot, met name jonge kinderen en ouderen mensen. Door het vuil water te drinken, zij worden ziek
en overleden. Men die geen kennis of niet goed weten over vervuild milieu denkt dat door de
malaria (malaria is een van meeste voorkomende ziekte die in dat gebied voor komt). Maar als je
goed onderzoekt het ligt niet alleen aan malaria maar ook te danken aan het chemische afval dat in
het water gedumpt is door de goud mijn bedrijf.
Ik denk het is een consequentie als je gevlucht uit je eigen land en ergens op de wereld bescherming
te zoeken. Je wordt behandeld niet zoals wat je hoort behandeld te worden.
Wat ik vaak oneerlijk vind is dat , als er ergens op de wereld iets gebeurd, wordt gelijker tijd aandacht
aan besteden voor de mensen die gevlucht zijn, maar voor de Papoea’s worden niet zoveel
aandacht aan besteden of wordt niet in media gepubliceerd. Over het leven van de Papoea
vluchtelingen die in slechte gezondheid omstandigheden wonen worden niet meer gesproken in het
publiek, maar wordt gezwegen.
Vandaag vragen de Nationaal regenring van de Republiek West Papua en de Nationaal Papoea
Vereniging ’95 West Nieuw Guinea , uw aandacht om deze dag mogen aan uw achterband vertellen
dat er waren ook Papoea’s die gevlucht zijn in de jaren 84. Die in de moeilijke of in erbarmelijk
omstandigheden leven. Die hoop voor een goede toekomst. Met uw hulp en aandacht kunnen we
samen wat betekenen voor deze vluchtelingen.
Ik wil uw allen bedanken voor uw tijd en uw aanwezigheid. En voor straks wel thuis.

Download Report