interview de standaard

!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
NTJES !
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
DE STANDAARD
DE STANDAARD
INTERVIEW
STEVEN VAN WATERMEULEN ACTEUR
Vriend en vijand gingen in de modder van de Westhoek door
dezelfde miserie, zo toont het aangrijpende theaterstuk ‘Front’.
‘Persoonlijk verdriet vindt een
klankbord in het grote verdriet’
VAN ONZE REDACTEUR
GEERT VAN DER SPEETEN
!
Tom Ford: sexy tegengif voor braafheid.
onden
Londen toonde
zoveel broek­
pakken dat een
simpel zwarte
versie zelfs even
deed opkijken
©
reuters
Orthopedisch is
het nieuwe sexy
athan Saunders. Is de strik ooit weggeweest? © epa
le mode,
over ma­
Stella
haar col­
pet Chal­
ecycleer­
ke mate­
en wor­
t stofres­
en toon­
liotheek.
Mary Ka­
ctie op­
n van de
Pangaea
n en de
n jurken
agma ge­
met zwe­
moesten
che pla­
e zat het
het touw
nknoop­
macra­
Christop­
D7
WOENSDAG 17 SEPTEMBER 2014
WOENSDAG 17 SEPTEMBER 2014
her de Vos, het half­Belgische mo­
deduo achter het label Peter Pilot­
to, vergden de kleuren­ en motie­
vencombinaties het nodige her­
senwerk.
3. Bloemen en strikken
Het bloemenmeisjesgevoel stak
op menige catwalk de kop op. Bij
de woodstockjurken met bloe­
menkransen van Marchesa, bij­
voorbeeld. House of Holland in­
spireerde zich op groupies en stak
die in bloemenprints die iets
stoerder oogden dan de modale
pastelroos. Klassieke bloemen
dan weer bij Mulberry, het oer­
Britse merk dat zowel dit als vorig
seizoen zwaar inzet op de tassen­
collectie van model en actrice Ca­
ra Delevingne. Dat lijkt trouwens
meer media­aandacht naar zich
toe te trekken dan de collectie zelf,
die geïnspireerd was op de Engel­
se tuinen.
Opvallend ook hoeveel er gestrikt
werd. Burberry Prorsum knoopte
stroken gekleurde tule op taille­
hoogte, als waren de modellen ca­
deaus die ingepakt moesten, en
Jonathan Saunders vond de strik
van een kunstschilderskiel weer
uit, zowel op kinhoogte als in de
taille. Dat laatste deed ook Jona­
than Anderson, maar dan met een
leren strik.
4. Pakjes
Het broekpak is zo oud als de
hoogdagen van Yves Saint Lau­
rent, maar Londen toonde zoveel
broekpakken dat een simpel zwar­
te versie zelfs even deed opkijken.
Opvallend veel pakken met lange­
re jasjes en kunstig bedrukte stof­
fen, soms in Japanse kimono­
stijl. Te zien bij onder meer Mat­
thew Williamson en Jonathan
Saunders, die ook speelde met
shortcombinaties. Zelfs Vivienne
Westwood ging voor de bij elkaar
horende stukken textiel en voor
de dubbelzinnige deftigheid. Al
smukte ze alles op met de Yes­bad­
ge, waarmee ze haar visie over de
Schotse onafhankelijkheidsvraag
de wereld in stuurde.
5. Blote chic
Zwart als de nacht, maar ook het
zwartgroen van een Jan Fabreke­
ver, seventiesglamour met olifan­
tenpijpen, plateauzolen, en nylon­
kousen met kleefband die geen en­
kele reden zagen om zich te ver­
bergen, een overdosis transpa­
rant, met iets wat op censuur­
bandjes en dito stippen lijkt als
enige zedige bedekking. Tom Ford
leek te putten uit zijn Gucci­verle­
den en bracht met veel glamour
het sexy tegengif voor de braaf­
heid. Marios Schwab ging halfweg
dezelfde richting uit, maar bleef
hangen bij een soort van nude chic
met veel transparante stoffen die
wel bloot maar minder sexy aan­
deden.
In de golf van theatervoorstel­
lingen rond het thema 14­18 is
Front een uitschieter. Het stuk
werd bejubeld in Hamburg (DS 29
maart) en is nu, na haltes in Ber­
lijn en Edinburgh, in Gent beland.
Regisseur Luk Perceval roept de
oorlog op vanuit een literaire in­
valshoek. Zijn bronnen zijn dag­
boeken, brieven en eersterangsge­
tuigenissen, zoals die van Erich
Maria Remarque in zijn beroemde
roman Im Westen nichts neues.
Perceval vond een bijzondere
vorm: een ‘polyfonie van stem­
men’ in vier talen, die de frontsol­
daten aan het woord laat. Hun in­
dividuele verhalen komen recht
uit het grote horrorboek van de
Eerste Wereldoorlog. Daarnaast
hoor je ook een ‘lijden in koor’. Op
de scène zie je twaalf acteurs van
het Thalia Theater in Hamburg en
van NTGent. Duitsers en Vlamin­
gen door elkaar dus. Steven Van
Watermeulen is er een van.
Wat maakt deze voorstelling zo
uitzonderlijk?
‘Ze heet Front, maar er is helemaal
geen frontlijn in te zien. De ac­
teurs zien er achter hun pupiters
veeleer uit als het orkest dat blijft
spelen terwijl de Titanic zinkt.’
‘Op de voorgrond woedt de grote
oorlog, waarvan niemand nog
lijkt te weten waarom die precies
gevoerd wordt. Daarnaast wemelt
het ook van de kleine, persoonlij­
ke oorlogjes en conflicten. De gro­
te kracht van deze voorstelling is
dat ze de oorlog verinnerlijkt.
Front opvoeren heeft voor ons, ac­
teurs, elke avond iets van een her­
denking. Een eredienst.’
De reacties zijn uitgespro­
ken. Verschillen ze in elk land?
‘Bij de Schotten was het heel stil.
In Hamburg ging een golf van on­
behagen door de zaal – de Duit­
sers hebben de neiging de Eerste
Wereldoorlog te verdringen. Wat
het in Gent wordt, moeten we af­
wachten. De voorstelling reist
De Standaard/DS2 17/09/2014, bladzijden 6 & 7
All rights reserved. Gebruik
and
reproductie enkel mits toelating van de uitgever via De Standaard/DS2
The Wooster
Group
© PAULA COURT
!"#$%&&''&()*+','-.%'/($(&0$((0'123','/41525'/$.&&%6&'
19 . 20 . 21 SEPT - LEFFINGE
Steven Van Watermeulen (vooraan).
©
rr
daarna nog naar bijzondere plek­
ken zoals Sarajevo en Gdansk,
maar ook naar Ieper.’
‘Front raakt zo diep, omdat de af­
stand in het spel de gruwel en
waanzin goed oproepen. Zelf zie
ik niet alleen dood en destructie.
Oorlog kan ook nieuwe dingen tot
stand brengen, het begin van een
evolutie.’
‘Front’ vraagt muzikaliteit van
de acteurs. Hoe lukte dat?
‘Het was hard werken om er een
vloeiend geheel van te maken. De
talenkennis speelt de Vlamingen
dan in het voordeel. De Duitse ac­
teurs hadden meer moeite om in
te pikken. Hun speelstijl is door­
gaans meer op psychologisering
gericht.’
‘Front is een muziekstuk, een zen­
oefening, een misviering. Het
voelt alsof ik met vertraging de le­
gerdienst door moet die ik nooit
gedaan heb.’
‘Ik speel De Wit, een luitenant die
ontdekt dat zijn vrouw met de vij­
and aanpapt. Persoonlijk verdriet
vindt een klankbord in het grote
verdriet. Maar het publiek in Gent
mag ook een zekere lichtheid en
herkenbare taal verwachten.’
‘Front’, 20>27/9 en
25/2 > 1/3/2015 in NT Gent.
Oude knar houdt de teugels strak
'
KLASSIEK ¨¨¨èè
sukkelt een baslijn tussen wal
en schip. Maar het legendarisch
TRENTEMØLLER
OSCAR & THE WOLF
TRICKY
WOVENHAND
MAGNUS LIVE
BLOOD RED SHOES
GABRIEL RIOS
ADMIRAL FREEBEE
THE OPPOSITES
INTERGALACTIC LOVERS
DOTAN
TOM MCRAE
BOMBINO
WOODS
GRUPPO DI PAWLOWSKI
LAPALUX
MADENSUYU
THE WYTCHES
AMATORSKI
CHILDHOOD
BRNS
THE DELTA SAINTS
THE JOHN STEEL SINGERS
HET ZESDE METAAL
GEPPETTO & THE WHALES
QUILT
HOLY WAVE
THE WHATEVERS
HYDROGEN SEA
ROBBING MILLIONS
POORBOYS & PILGRIMS
77789"#$%&&8:%','(&;6<9"#$%&&8:%'