SINT-PAULUSKRANTJE 24e jaargang nr. 7 november 2014 EUCHARISTIEVIERINGEN SINT-PAULUSKERK zondag 10u30 Hoogmis WIJKKAPEL Londenstraat 44 zaterdag 18u00 zondag 10u00 weekdagen 18u00 PAROCHIESECRETARIAAT Sint-Paulusstraat 22 – 2000 Antwerpen 03/231.33.21 maandag, dinsdag en donderdag van 10u00 tot 12u00 PASTOOR Paul SCHEELEN dagelijks bereikbaar tussen 09.45 en 10u30 op tel. 03/233.81.24 (St.Joris) dinsdag en donderdag van 10u45 tot 12u45 St-Paulusstraat 22 Antwerpen [email protected] KERKFABRIEK ST.-PAULUS voorzitter Walter Vrinssen tel. 03/231.31.48 of 0477/500190 [email protected] ONTHAAL - pastoraal gesprek, doop, huwelijk, uitvaart: Pastoor Paul Scheelen 03/233.81.24 - public relations, kerkgebouw en crypte: Walter Vrinssen 0477/500190 - concerten en evenementen: Leo Van achter 0473/978336 [email protected] - toerisme en rondleiding Sint-Paulusvrienden: Robert Vanherp 0495/570292 Walter Geluyckens 0494/448253 ZATERDAG 1 NOVEMBER FEEST VAN ALLERHEILIGEN. Om 10.30u Plechtige Eucharistieviering voorgegaan door pastoor Paul Scheelen. Uitvoering van de “Es-Dur Messe D950” van Franz Schubert, door Emilie De Voght, sopraan – Paul Schils, tenor – Paul Foubert, tenor Ana Naqe, alt – Jurgen Vollens, bas. Sint-Paulus Camerata, Musici Dominicanorum. Concertmeester Hans Cammaert. Aan het orgel Nicolas De Troyer, titularis. Algemene Leiding Ivo Venkov. Tijdens deze mis vieren we het 25- jarig jubileum van de heren Jozef Phlippo en Paul De Moor als kapelheer van het Heilig Sacrament in de Sint-Pauluskerk. ZONDAG 2 NOVEMBER “ALLERZIELEN”. Tijdens de eucharistieviering van 10.30U, voorgegaan door Z.E.H. Hugo Dierick gedenken wij de overledenen waarvan de uitvaartdienst het afgelopen jaar heeft plaats gehad in de SintPauluskerk. Zondag 9 november. Om 10.30u Plechtige Eucharistieviering, voorgegaan door Z.E.H. Louis Soetewey. Wij gedenken de overleden leden van de Venerabelkapel. Muzikale omlijsting door het koor “Die Cierlycke” olv. Geert Vermeyen. Uitvoering van de ‘Missa Solemnis op.23” van J. Schweitzer. Predikatie door Paul Bistiaux. Zondag 16 november om 10.30U plechtige Eucharistieviering voorgegaan door Pastoor Paul Scheelen. Jaarlijks St. Ceciliaviering. 400 koorzangers zingen de “Deutsche Messe” van Franz Schubert. Zo Zo 23/11 10.30u Orgelmis voorgegaan door Pastoor Paul Scheelen 30/11 10.30u Orgelmis voorgegaan door Z.E.H. Louis Soetewey WEL EN WEE IN ONZE GEMEENSCHAP Gehuwd: Michel De Haen met Dorien Veys 04.10.2014 Overleden: 3/10 Georges Vandenberghe – uitvaart 9 oktober ALLERHEILIGEN Een wandtapijt wordt geweven, niet aan de voorkant, maar aan de achterkant. Wat je ziet is een kluwen van draden, een wirwar van knopen. Je snapt er niks van en je zou zo graag het tafereel aan de voorkant willen zien. “Onmogelijk, zegt de wever, “wachten tot het klaar is dan pas zie je het hele beeld” De waarachtige betekenis van een mensenleven wordt geweven met duizenden kleine dingen. Door elkaar gevlochten die rode draad van veel liefhebben en die paarse van pijn, en al die kleurschakeringen daartussen met veel grijs en een zeldzaam toefje goud. Geen mens die het échte beeld doorheeft, geen woord in de krant want niets opmerkelijks geschiedt. Alleen achteraf, en je wist het niet, achteraf zeg je: ”ze was formidabel” of “hij was ne mens om nooit te vergeten”, je zegt dan: “eigenlijk heb ik alles van haar gekregen” of “ons moeder was ’n heilige”. Gelovige en niet gelovige proberen dat woord, heilig, omdat het iets vertelt van ons sprakeloos staan voor die voorkant, nu we dat beeld, waarschijnlijk te laat, volledig aanschouwen. Daarom verzamelen we ons in vieringen met Allerheiligen want we zijn content dat de kerk de kleine, vergeten mensen in de hoogte steekt. Op die dag maakt ze eens heel duidelijk wat ze gelooft en steeds luid verkondigt, dat God houdt van mensen die in hun gewoon bestaan op een buitengewone manier het gewone goed hebben gedaan. Dan zeggen we dat er poëzie zit in het leven van al die mensen die nooit een gedicht maakten. Dat er muziek zit in die tallozen die nooit een melodietje gecomponeerd hebben of een noot gezongen. Van de glorie hebben ze nooit geleefd maar ook niet voor de glorie. Ze hebben alleen maar gesproken met kleine woorden, veelal in het dialect. Weet je nog hoe zacht hun gemoed was en hoe triestig om kleine en grote ruzies. Ze waren bereid om te vergeven en ze konden in hun handen klappen voor het succes van de anderen. Soms hebben ze veel en stil geleden. Omdat ze zelf het zo totaal anders aanvoelden, begrepen ze niet waarom mensen zo hard en genadeloos konden zijn. Herinner je je nog hoe ze hun kop schudden als ze hoorden wat anderen moesten missen: brood op de tafel, een beetje genegenheid, een dak boven het hoofd, wat balsem voor de wonden. Gelukkig de eenvoudigen van geest, had Jezus gezegd, zij die niet zelfingenomen leven, hun veiligheid niet zoeken in dingen die vergaan, die pijn hebben, om het kwaad in hun eigen hart en in de wereld, mensen die niet leven voor de schone schijn die zich laten raken door het verdriet van anderen en het leed helen van wie door de hardheid werd gewond, die door hun kwetsbaarheid en argeloosheid weerstand oproepen, schraapzucht aanklagen en daardoor opzij geschoven worden. Gelukkig zijn zij, hou vol zegt God want eenmaal zal je Mij zien van aangezicht tot aangezicht. een vreugde, waarvoor geen woorden zijn. Wij hebben ze gekend, die mensen. Zij hadden een hart voor datgene wat God het liefste wenst: dat hun kinderen, hun kleinkinderen, dat geliefden om hen heen zouden open bloeien omdat ze helemaal uniek zijn. En zo zat er heil in hun poetsen en zorgen, in hun treuren en lachen, in hun wassen en elke dag naar het werk gaan Met Allerheiligen zeggen we dat ze zalig zijn, dat ze op aarde iets toonden van Gods glimlachen. Meer zeggen we: dat liefde sterker is dan elke dood. paul scheelen IK BEN EEN PELGRIM Laat ik mij even voorstellen; Mijn naam is Herman Van Hees en ik ben een gewone keuzeparochiaan in de Sint-Paulusgemeenschap. Enkele jaren geleden vertrok ik voor een voettocht van ongeveer 2.600 km van uit Antwerpen met als doel het graf van sint-Jabob te bezoeken. Mijn voettocht duurde drie en een halve maand, dus ongeveer 100 dagen. Omdat ik niet goed kan stil zitten probeerde ik het dit jaar opnieuw langs een andere weg. Je weet wel, Jacobus is een van de eerste drie volgelingen van Jezus. Zowel Marcus, Matteüs en Lucas vertellen in het evangelie over de wonderbare visvangst. Er zijn direct drie vissers die Jezus sympatiek vinden en hem onvoorwaardelijk willen volgen. Dat zijn Simon en de zonen van Zebedeüs. Simon die door Jezus Petrus wordt genoemd en dan de twee broers, Johannes en Jacobus. Ook later als Mozes en Elia boven op een berg aan Jezus verschijnen zijn deze drie leerlingen daar getuige van. Volgens verschillen verhalen zou Jacobus begraven zijn in het noord-westen van Spanje, in de provincie Galicië, namelijk Santiago de Compostela. Nog voor het begin van de middeleeuwen trokken pelgrims naar Compostela en deze bedevaart is vandaag levendiger dan ooit. Mensen hebben altijd al de behoefte gehad om op weg te gaan om elders op een stille plaats te gaan bidden. Pelgrimeren is een onderdeel van vele godsdiensten. Als de joden uit Egypte wegvluchtten, trokken zij 40 jaar door de woestijn. Niet te geloven als je weet dat Egypte en Palestina aan elkaar grenzen en dat je te voet er maar een week voor nodig hebt om die afstand af te leggen. De moslims gaan naar Mekka en medina. De Hindoes die gaan zich baden in de Ganges. De boeddhisten trekken naar Kapilavastoe en Bodh Gaya. Velen onder ons zijn al wel eens te voet naar Scherpenheuvel gegaan en Lourdes is zeker geen onbekende. Gisteren nog vroeg iemand mij: “Zeg, als je zo lang onderweg bent, wat neem je dan allemaal mee? Voor zo een lange reis moet ge toch heel wat kleren en eten bij hebben. Als ik een weekend ergens doorbreng heb ik op zijn minst twee grote valiezen bij en dan stel ik vast dat ik nog vanalles vergeten ben.” Wel, mijn antwoord daarop is zeer kort. Zo weinig mogelijk! Ik probeer mij in te leven in de middeleeuwse pelgrim. Die had niet meer bij dan, om het in het oud-nederlands te zeggen, een “Palster” en een “Scerpe”. Dat vraagt natuurlijk een beetje uitleg. Als men zo een 1000 jaar geleden op pelgrimstocht vertrok was dat niet vanzelfsprekend. De meesten kenden zelfs nauwelijk hun buurgemeente. Het was onveilig. Er waren nauwelijks wegen en bruggen. Men kon kennis maken met beren en wolven. Struikrovers maakten de wegen onveilig en zelfs de herbergiers waren niet altijd te vertrouwen. Men moest zich dus zeer grondig voorbereiden alvorens te vertrekken. Er zijn verschillende redenen om op pelgrimstocht te gaan. Men kan gaan uit vroomheid. Men kan gaan bidden op het graf van een of andere heilige om er speciale gunsten te gaan vragen. Bij voorbeeld om er genezing te vragen voor zichzelf of een familielid. Men kan het avontuur opzoeken of moet gaan als straf voor een of andere misdrijf dat men gepleegd heeft. Omdat het helemaal niet zeker is dat men gaat terugkomen moet ge eerst thuis alles in orde maken. Je maakt je testament op, je probeert om je medemens om vergiffenis te vragen voor al het onrecht dat je hem hebt aangedaan. Je geeft de spullen terug die je onrechtmatig hebt verkregen en dan ga je te biechten. Je schaft je een palster en een scerpe aan. De palster is niet meer dan een heel gewone stok het is in feite een bedelstaf. In het Latijn een baculum en in het Frans bourdon. De mensen moeten weten dat je bij de onderste laag van de bevolking hoort. Je bent een vreemde, een zonderling, een bedelaar. Vanaf nu ben je niets meer. Je legt je leven in de handen van God. Je moet je dan ook zo gedragen. Je moet je nederig opstellen en tevreden zijn met wat je aangeboden krijgt. Een stuk brood, wat water of een onderdak. Soms word je weggejaagd, soms wordt je eten aangeboden en dan ben je dankbaar. Je bent geen verwende toerist met onredelijke eisen of grove opmerkingen tegenover hotelbedienden. Maar de stok dient ook als je derde been. Hij helpt je overeind te blijven en je kunt je er mee verdedigen bij een eventuele aanval van mens of dier. Het is je enige gezelschap voor lange tijd. De scerpe, pera, ransel of gewoonweg een reistas (in deze moderne tijd een rugzak). De scerpe was in oorsprong een kleine tas van dierenvel met een heel dunne draagriem. De tas mag niet groot zijn en hij moet open zijn. Hij dient om een kleine hoeveel mondvoorraad in te steken maar ook niet te veel. Je moet meer op God vertrouwen dan in je eigen beschikbare middelen. Als je hem volpropt weegt hij te zwaar en begint in je schouders te snijden. Met onze weersomstandigheden geraakt het eten al heel gauw bedorven. De tas moet open zijn om er gemakkelijk iets te kunnen insteken en je moet er even gemakkelijk iets kunnen uithalen om te delen met iemand die niets heeft. Je moet zowel leren ontvangen als te geven. Bij zijn vertrek ontvangt de pelgrim van zijn plaatselijke bisschop een geloofsbrief. Dat is een aanbevelingsbrief of een “Credencial” waarin staat dat alle burgerlijke en kerkelijke overheden alles in het werk moeten stellen om de pelgrim in staat te stellen om zijn opdracht tot een goed einde te kunnen brengen. Deze brief is in het Latijn opgesteld maar ook in de verschillende talen van de landen waar men doortrekt. In de middeleeuwen was men verplicht die bij zich te hebben anders riskeerden zijn een veroordeling voor vele jaren als roeier op galeien. De schelp of Sint-Jacobsschelp is een uiterlijk kenteken dat men op de bovenkleding draagt om aan iedereen te laten weten dat men op weg is naar het graf van de heilige Jacobus. Deze schelp was vroeger alleen maar te vinden aan de kust van Galicië het was een soort bewijs dat men daar geweest was. Al eeuwen nu geeft de bisschop van Compostela de pelgrim een brief als bewijs dat hij gebeden heeft bij Jacobus de meerdere. Om te besluiten wil ik u meegeven dat het menselijk leven wordt vergeleken met een pelgrimstocht. De mens is hier tijdelijk op de wereld. Hij mag tijdelijk wat stoffelijke zaken gebruiken maar hij heeft geen recht op eigendom. Wat hij bezit moet hij met anderen delen. Hij zal zijn hele leven blijven ronddolen. Hij gaat moeilijkheden tegemoet en leert er mee om te gaan. Onze godsdienst biedt ons middelen aan om de goede weg te vinden. Op weg gaan om heilige plaats bezoeken is niet het uiteindelijke doel. Zowel de weg als de eindbestemming zijn slechts een middel om het eeuwig leven te vinden. Herman Van Hees VOORZITTER VAN KERKRAAD NETJES INGEKADERD RELIGIEUZE NUMISMATIEK 17. Naar de herkomst van deze mooie medaille heb ik lang gezocht. Ze is gemaakt uit zilver en ingezet in een zilveren omkadering, een gedraaide zilverdraad omsluit het geheel, bovenaan is het oog gevat in een soort filigraandraad die eindigt op twee bloemen met daaraan bevestigd een eikeltje en dit aan beide kanten. Op de voorzijde zien wij Christus aan het kruis met links van Hem de geknielde Maria Magdalena die wenend naar Hem opkijkt. Alles in een mooi landschap geplaatst. De tekst luidt als volgt : “Jesus meine liebe ist gecreüsziget” en is geschreven in het oude Duitse handschrift soms ook Gotisch schrift genaamd “ Jezus mijn liefde is gekruisigd”. Op de keerzijde staat een tekst met bovenaan een engel, mooie krullen omkaderen het geheel. “Jesus Shristus der Sohn Gottes hat mich geliebet und sich selbst fur mich dar gegeben.” GAL.II.vers . xx. Ook deze tekst is gedrukt in het Gotisch schrift. Het is een tekst uit de brief aan de Galaten geschreven door de Heilige Paulus. De woorden van Paulus worden vertaald in het Nederlands: Jezus Christus, Zoon van God heeft mij liefgehad en zichzelf overgeleverd voor mij. Een verwijzing naar de afbeelding op de voorkant. Het is een grote medaille: 7 cm hoog met oog en drager inbegrepen. De totale breedte is 6.5 cm. Bij nader bestuderen zien we op het oog van beide eikeltjes stempels, eerst de kop van een eenhoorn, deze afbeelding werd gebruikt in de Duitse stad Gmünd in de XVIII eeuw. Er staat ook het cijfer 13, een oude maat die erop wijst dat dit stuk vervaardigd is in zilver met een gehalte van 875/1000 . Zo geeft deze medaille zelf haar ouderdom aan en kunnen we ze plaatsen in de loop van de 18de eeuw. Shwäbisch Gmünd is een stad in de Duitse deelstaat Baden Württemberg in het zuiden van Duitsland, eeuwen geleden een centrum waar mooie voorwerpen werden gemaakt door goudsmeden en zilversmeden, stempelsnijders en zelfs kunstschilders. Ze was een van die vele Duitse steden zoals Mainz, Neurenberg, Ausburg en München waar ook o.a. kunstsmeedwerk werd vervaardigd. Het was een plaats waar men ook paternosters fabriceerde die over de grote steden van Europa werden verspreid. Aan deze gebedssnoeren werd soms als afsluiting een grote medaille gehangen ter vervanging van het kruis. Vermoedelijk is onze medaille daar ook voor gemaakt, vandaar de grote afmetingen. In vele Duitse streekmusea kan men dergelijke voorwerpen bekijken. Misschien de moeite waard om zo een museum te bezoeken als je op reis bent in Duitsland. Jean Marie Wielemans HEILIGE PLAATSEN, HEILIGE BOEKEN. Deze groots opgevatte tentoonstelling wil niet alleen informeren over de rol van heilige plaatsen in de joodse, islamitische en christelijke traditie, maar ook de heilige geschriften van deze tradities onder de aandacht brengen. Het MAS toont van 19 september tot 18 januari 2015 aan de hand van meer dan 200 soms verbluffende stukken (op de derde verdieping) hoe deze grote religieuze bewegingen belangrijke gelijkenissen, maar evenzeer grote verschillen vertonen. De stukken uit de Sint-Pauluskerk dragen hier in belangrijke mate toe bij. De erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience concentreert zich in diezelfde geest op belangrijke geschriften uit deze godsdiensten. Liefhebbers zullen daar unieke stukken kunnen bewonderen tussen 19 september en 21 december. Op maandag 1 december wordt aan de werkende leden van de SintPaulusvrienden, de leden van de broederschappen en de medewerkers van de Sint-Paulusparochie een inleiding op deze beide tentoonstellingen aangeboden. Zij vernemen wat de beweegredenen zijn van bedevaarders, waarom bepaalde locaties de status van bedevaartplaats krijgen en wat er nu echt aan is van relikwieën. Twee Dominicaanse invalshoeken krijgen extra aandacht: 1. de Dominicaanse monnik Felix Fabri die in de 15de eeuw 2 maal naar het H. Land en verder reisde en daar uitvoerig over berichtte ("Fratris Felicis Fabri Evagatorium in Terræ Sanctæ, Arabiæ et Egypti peregrinationem.") 2. onze Calvarie/ Verrijzenistuin die als “Antwerps Jeruzalem” pelgrimsplaats gedurende eeuwen een plaats van gebed, verstilling en spiritualiteit was. Verder wordt verteld hoe de heilige geschriften zijn ontstaan en hoe met de inhoud wordt omgegaan. De inleiding zal zowel historische als godsdienstige invalshoeken bieden. De aanwezigen zullen zicht krijgen op het verschijnsel van pelgrimages vroeger en nu. Concreet: maandag 1 december 2014, in de crypte van de SintPauluskerk. Aanvang 19.00 uur Toegang langs de Sint-Paulusstraat. Voor wie: werkende leden van de Sint-Paulusvrienden, de leden van de broederschappen en de medewerkers van de Sint-Paulusparochie. Dit is geen voor iedereen toegankelijke bijeenkomst. Bijdrage: gratis Duur: 90 minuten. Spreker: Leo Vereecken, lic. Godsdienstwetenschappen K.U.Leuven, gids Sint-Pauluskerk, secretaris Sint-Paulusvrienden Inschrijven noodzakelijk op [email protected] of 0486 57 52 35 of bij de parochiale verantwoordelijken. OP ZOEK NAAR WAT ONS OVERSTIJGT… ZIN GEEFT, STUWT EN DRAAGT… Zaterdagmorgen 18 oktober kwamen we met een twintigtal personen samen in de gastvrije abdij van Westmalle voor de jaarlijkse bezinningsdag geleid door onze pastoor Paul Scheelen. Mooi herfstweer, de ingetogen rust van een abdij, een begenadigd spreker, we hadden echt alles om er een mooie dag van te maken. Pastoor Paul begon zijn bezinning ,met een kort fragment uit het boek Pallieter van Felix Timmermans. De taal die de Fé gebruikt om uit te leggen dat in iedere vergankelijkheid telkens weer nieuw leven schuilt, dat een mens steeds opnieuw kan beginnen, raakte ons. Het zegt ook veel over ons geloven, over onze kerk, altijd weer zijn er tekenen van hoop. Pastoor Paul begon nadien zijn zoektocht naar wat ons overstijgt, wat het woord God betekent, in objectieve zin niets, maar het krijgt zijn betekenis binnen de context van een samenleving. Het verhaal begon bij de Homo Sapiens, bracht ons bij Abraham, Isaak en Jacob, de Babylonische ballingschap, de Messiaanse droom. Het middagmaal gebruikten we samen in de gastenkamer, een trappist van de huisbrouwerij kon niet ontbreken. De (nieuwe) mannen deden nadien samen de afwas. Om 14 uur baden we met de broeders in de kerk de middaggebeden (noon). Broeder Benedictus toonde achteraf een film over de abdij en haar bewoners en beantwoordde onze vragen over deze wel heel aparte levensvorm. Nadien was het tijd om ons terug te verdiepen in wat ons draagt en stuwt. Aan de hand van foto’s van een aantal schilderijen, getuigden sommigen onder ons welk schilderij hen het transcendente, het overstijgende deed aanvoelen. Deze vraag was de aanleiding voor een diepgaand en boeiend gesprek. Walter Geluyckens ALS JE PARTNER OVERLEDEN IS Van 21 tot 23 november 2014 is er Verder leven zonder jou - weekend voor mensen van wie de partner overleden is. Dit weekend wil door de ontmoeting met lotgenoten de kans bieden om stappen te zetten op weg naar de heling en verwerking van het partnerverlies. Tijdens het weekend wisselen praten, luisteren, stilte en beweging elkaar af. In kleine groepen wordt de tijd genomen om de eigen ervaringen en gevoelens te verwoorden en om naar elkaar te luisteren. Wie dat wenst, kan zich na het weekend inschrijven voor vier zaterdagnamiddagen die gelden als nazorg. Het weekend start vrijdagavond om 19 uur en loopt tot zondag 19 uur in Hof Zevenbergen aan de Kasteeldreef 22 in Ranst. De begeleiding is in handen van Poel Gevers, Min Storms ([email protected]) en Marijke Marijnissen (tel. 03 297 45 12). Deelnemen kost 140 euro (volpension). Inschrijven kan tot uiterlijk één week voor aanvang van het weekend. Informatie bij de begeleiders van het weekend of bij CCV in het bisdom Antwerpen, tel. 03 287 35 83 of [email protected]. Dit weekend wordt twee keer per jaar georganiseerd. Voor de volgende data en voor alle info kunt u kijken op www.verderlevenzonderjou.tk. SINT-PAULUS TEGEN ARMOEDE Armoede heeft zovele gezichten, meestal erg verborgen. Daarom heeft de geloofsgemeenschap van Sint-Paulus haar diaconale functie gekoppeld aan St.-Vincentius, aan C.A.W., aan de verbinding met de St.-Jorisparochie en De Loodsen. En dit geeft telkens een andere invalshoek en een ander doelpubliek. Maandelijks bezoekt en ondersteunt de groep van St.-Vincentius armen ter plaatse terwijl C.A.W meer dan honderd gezinnen en alleenstaanden begeleidt, velen ook door persoonlijke budget begeleiding. In samenwerking met de parochie worden maandelijks vele honderden warme maaltijden verschaft aan hen die zonder deze hulp, verstoken zouden blijven van gezonde voeding. Een heel andere invalshoek is de aandacht voor asielzoekers-gezinnen met kleine kinderen. Meestal mama’s die in onmenselijke situaties toch blijven vechten voor hun kroost terwijl vele vaders weggetrokken zijn. Elke maandag en vrijdag voormiddag stroomt de gang, de ontvangstkamer, de wachtruimte van de pastorie op het Mechelseplein vol. “Of ik de heer Notaris even kan spreken..?” Ik leg uit dat het om een huurhuis gaat voor een asielgezin met 7 kinderen waarvoor maandelijks 850 euro bij hem dient gestort te worden. “Even kijken of de notaris beschikbaar is… Het spijt mij, hij is in vergadering.” Ik vertel, misschien met wat minder tact, dat deze woonst een krot is en dat waarschijnlijk de heer notaris niet op de hoogte is van de miserabele toestand waarin dit gezin gevestigd is. Ik opper met diepe fijngevoeligheid mijn vermoeden dat de sociale inspectie dit wel eens ‘huisjesmelkerij” zou noemen met alle gevolgen van dien. Geen minuut later telefoneert de notaris, himself. Hij is een tikkeltje verveeld met mijn telefoon waarbij ik hem aanraad om in het vervolg voor deze krot, 50 Euro ipv 850 Euro aan te rekenen. ‘Het zou toch jammer zijn als de bouwpolitie iets verdachts zou opmerken’. Van januari tot september waren er meer dan achthonderd persoonlijke gesprekken met hulpzoekers. Het ging over meer dan 350 kinderen. Er werden contacten gelegd met Kraamvogel, Ocmw, Sociale diensten, scholen, deurwaarders, eigenaars, Waterlink, ziekenhuizen, Dokters van de wereld, energieleveranciers enz. Huisbezoeken hebben ons geleerd dat de situaties van asielzoekersgezinnen veel schrijnender zijn dan wat moeders ons vertellen. Met de vinger op de knip hebben we op acht maanden 23.291 Euro uitgegeven aan absoluut dringende tussenkomsten. Dit was maar mogelijk dank zij o.a. de mooie ondersteuning door de NOCTURNE EVEN VERPOZEN MET DE SINTPAULUSVRIENDEN DIE MEER DAN 70.000 BEZOEKERS VERWELKOMDEN. En het jaar is nog niet gedaan. PAROCHIALE COÖRDINATIEKALENDER Za Zo Ma Zo Wo Zo 01 02 03 09 12 16 Do Za Zo 20 22 23 Vr Zo 28 30 10.30U 10.30U 10.30U 10.30U 10.00U 10.30U 12.00U 20.00U 20.00U 10.30U 12.30U 15.00U 20.00U 10.30U Za Zo Wo Za Zo Do Vr Za 06 07 10 13 14 18 19 20 14.00U 10.30U 20.00U 11.30U 10.30U 14.00U 20.00U 11.00U Zo Wo Do Zo 21 24 25 28 10.30U 24.00U 10.30U 10.30U NOVEMBER Allerheiligen – Orkestmis Allerzielen – koormis Vergadering St.Vincentius Koormis Vergadering werkgroep “Nocturne” Feest St.Cecilia – Vlaamse koren zingen “Schubert” Doopviering ….. Brouwers Concert Jeugd en Muziek Concert – organisatie Arti Vocali Orgelmis Doopviering Leonie Van Hooydonck Concert – orgnisatie Arti Vocale “Nocturne” – St.Paulus tegen armoede Orgelmis DECEMBER Huwelijksviering – Meurat Bilham en Linda Knigge St.Elooiviering – Orkestmis Vespers van Rachmaninov door VL. Radiokoor Huwelijksviering Martinus Heinrichs en Esmee Joosten H.Luciaviering – Koormis Vergadering Kerkraad Kerstconcert – St.Paulus Camerata Huwelijksviering Björn Ottevaere en Margot Caris alias Reynders 4° Zondag van de Advent – orgelmis Kerstnacht – Orkestmis Kerstdag – koormis Orgelmis teksten en afbeeldingen werden opgenomen zoals door de auteurs aan de redactie bezorgd Verantwoordelijk uitgever: P. Scheelen, St.-Paulusstraat 22, Antwerpen Foto’s: Jean-Marie Wielemans, Paul Scheelen, Walter Geluyckens, Mas, Wikipedia, Piet De Smet Redactie: J. Phlippo, Leo Van achter, P. Scheelen
© Copyright 2024 ExpyDoc
