Brief ouderraad Corbulo College

Geachte lezer,
De ouderraad van het Corbulo College is de afgelopen tijd door de media benaderd om te
reageren op de tragische gebeurtenis van vrijdag 10 oktober 2014: de steekpartij waarbij
een leerling van de school om het leven kwam. Na de schok was onze eerste prioriteit de
opvang en begeleiding van onze kinderen en zijn wij niet direct ingegaan op verzoeken van
de media. Graag willen wij nu in deze open brief onze ervaringen en gevoelens rondom het
incident naar buiten brengen.
Als eerste willen wij ons medeleven en het diepe verdriet dat wij voelen uitspreken naar de
moeder, de zus en andere geliefden van Wesley en naar de moeder, de broer en andere
geliefden van Anthony. Als ouders voelen we allemaal de enorme pijn die beide gezinnen
momenteel in hun greep houdt.
Wij kunnen niet inhoudelijk reageren op het lopende onderzoek of u informeren over de
oorzaak die aanleiding heeft gegeven tot deze tragedie. Simpelweg omdat dit
privacygevoelige informatie is, welke niet met de ouderraad wordt gedeeld. Wat we wel
willen benadrukken is dat dit op elke school had kunnen gebeuren. Het is natuurlijk
verleidelijk om te denken dat dit op de middelbare school van jouw kind niet kan
voorkomen maar dat is geen reeele gedachte. Dat dit juist op het Corbulo College wel is
gebeurd is extra wrang omdat wij als ouders hebben ervaren dat er juist op deze school
veel aandacht is voor de leerlingen. Er heerst hier een bijzondere sfeer waarbij de
betrokkenheid van schoolleiding en docenten in het oog springt.
Als moeder van een leerling zal de brief even verder gaan in de ik-vorm om u een beeld te
geven van het verloop van mijn vrijdagmiddag 10 oktober 2014. Om 14.00u belt mijn zoon
vanuit huis mij op mijn werk. “Mam, ik ben thuis. Er is iets verschrikkelijks gebeurd, met
mij is alles ok! Maar wil je alsjeblieft naar huis komen?”. Vol ongeloof luister ik naar zijn
verhaal, ik kan niet bevatten wat hij mij vertelt.
Ik vertrek direct naar huis en kom op de terugweg langs het park aan de Prins
Bernhardlaan, waar de traumahelikopter met draaiende wieken klaar staat. Om te
vertrekken? Ik weet het niet. Journalisten en veel belangstellende staan er om heen. Snel
fiets ik door.
Thuisgekomen wordt er eerst flink geknuffeld en daarna gepraat. Mijn zoon zat in de
kantine toen er een jongen binnenkwam, er was bloed. Het was geen jongen uit zijn klas.
Hij was gestoken door een andere jongen, ook niet uit zijn klas. Er kwam politie,
ambulance, traumahelikopter. Ze moesten op het schoolplein komen. Daar werd verteld
dat de school ging sluiten. Als ze nog spullen uit hun locker moesten hebben dan mochten
ze in kleine groepjes nog naar binnen.
Buiten stond het vol met journalisten. Ze wilden vragen stellen. In gezelschap van een
paar klasgenoten is hij is snel naar huis gefietst.
We praten die middag veel met hem. Hij is verbaasd, boos en verdrietig, allemaal tegelijk.
Dit is te onwerkelijk. Hij heeft nooit gedacht dat dit hem ook zou kunnen overkomen. Hij
voelt zich veilig op school. Het is toch duidelijk op school hoe je met elkaar omgaat. Soms
is er wel eens wat, maar dat wordt door de docenten direct aangepakt.
De berichtgeving in de media zorgt niet voor een rustige eerste verwerking. Leerlingen
worden niet geïnterviewd maar ondervraagd en voelen zich verplicht een antwoord te
geven. Al dan niet met een juiste weergave van de situatie. Ik vraag hem of hij, als er
morgen eventueel een bijeenkomst wordt georganiseerd, daar naartoe wil of dat hij het
misschien lastig vindt om weer naar school te gaan. Nee, daar heeft hij geen last van, hij
wil graag. De volgende dag is er inderdaad een bijeenkomst, een moment om stil te staan,
om verdriet te delen met leerkrachten, leerlingen en ouders . Op maandagavond volgt een
informatieavond met burgemeester, politie, justitie en slachtofferhulp.
Beide bijeenkomsten hebben op de leden van de ouderraad een diepe indruk gemaakt. Wij
willen de schoolleiding, mede namens vele andere ouders, complimenteren met het
organiseren van deze moeilijke bijeenkomsten in zo’n korte tijd. Leerkrachten, leerlingen
en ouders die elkaar op gelijk niveau ontmoeten als mensen die hetzelfde verdriet delen.
Er werd gehuild, geknuffeld en gepraat.
Met deze brief wil de ouderraad van het Cobulo College haar vertrouwen uitspreken in de
school, de schoolleiding, de leerkrachten en alle andere medewerkers. Wij spreken uit ons
hart als wij zeggen dat wij het Corbulo College ervaren als een school die buitengewoon
betrokken is bij haar leerlingen: dat was al zo voor het incident en werd de afgelopen tijd
nog eens extra bevestigd.
Ouderraad Corbulo College

Download Report