Nieuwjaarsreceptiegedicht 2014 Hedwig Het maakt nogal wat uit van welke kant je deze stad komt aangewaaid, over zee of over asfalt – er is hier weinig gras en wat er is veelal door voorgangers weggemaaid. Kwam ik van buiten deze poorten, de klei nog vers tussen mijn tenen. Had over heel wat vensters uitgeleund; nu neergestreken in WF Nijverland de rug goed recht, met extra sokken aan. Mara Ik wist zelf nog maar net dat ik dichten kon, Toen ik de stadsdichter wedstrijd won. Het is allemaal bij Annie M.G. Schmidt begonnen, Over haar heb ik op school mijn eerste gedicht verzonnen. Mijn meester en klasgenootjes moedigden mij aan, Om met een gedicht naar de bieb te gaan. Ik had geen idee waar ik aan ging beginnen, En ik had al helemaal niet verwacht dat ik zou winnen. Wat was het in die weken toch een gekkenhuis, Ik stond in veel kranten en zelfs de tv kwam bij mij thuis. Hedwig Schutterig en joviaal, soms tandenknarsend was de groet. Er kwamen mooie mensen langs met bloemen, een kikvors uit een sloot sloeg mij tot ridder, kwam ik nader en de stad mij nader. Toch vroeg ik steeds de weg aan elke voorbije ganger, Fluisterend, om niet voor schut te staan, vond telkens wonderbaarlijk weer de juiste route Hengelde de stad mij naar zich toe en ik de stad naar mij. Mara Het moeilijkste gedicht dat ik tot nu toe heb gemaakt, Is over de kermis, omdat het mij niet zo raakt. Wat heb ik mijn hersenen laten kraken, Om dat gedicht goed te maken. Mijn publiek was op leeftijd en niet geïnteresseerd, Ze waren geheel door hun poffertjes geobsedeerd. Al voordragend moest ik goed blijven uitkijken, Om af en toe weer een rolstoel te ontwijken. Maar de meeste ervaringen zijn top, En eentje steekt er uit met schouder en kop. Ik had met veel plezier een gedicht geschreven, Over hoe de koning zijn koningsdag zou beleven. Ik won met onder andere dat gedicht de wedstrijd, En door dat gedicht ontmoette ik een beroemdheid. Het is niet te geloven, maar toch waar, Ik mocht het overhandigen aan het koninklijk paar. Hedwig Een tussenstand na 1 jaar stadse dichten laat mij vredelievend en vastberaden verdergaan krijgt de Horinees alsmaar meer contour, hoor ik hem lachen in het kittig waaien van de wind Men zei me: ‘je kroige bokken met gebroken poten’ en of ik daar wel tegen kon. Zei ik: ‘ook de gnapste moid het welders een snotbriebel’, daar moeten we het ook voor t komend jaar maar weer mee doen. Mara Ik kan nog wel een wedstrijd winnen, Maar alleen kan ik niets beginnen. Als ik iemand moet bedanken verdient mijn moeder een dikke kus, Zij is mijn spellingscontrole en ideeënbus. Mijn vader heeft zichzelf tot manager gebombardeerd, Dan heb je nog Miranda die alles voor me organiseert. En als ik moet optreden en mijn ouders moeten werken, Komt mijn oma mij versterken. Het komt door de lieve feed back van mijn oma, Dat ik zonder vrees het podium op ga