Nieuwsbrief 3, 2014

Opgericht 1 maart 1961 door Charles Pahud de Mortanges.
Ereleden: Albert Milhado † (1981), Sjabbe Bouman † (1986), Dick Loggere (1986),
Wim van Zijll † (1987), Jan Nieuwenhuyzen Kruseman † (1991), Fanny BlankersKoen † (2000), Hans Muller (2002), Chris Mijnarends (2003), Marie Smit-Vierdag †
(2005), Ruud Onstein (2005) Klaas Nuninga (2006), Jan Jiskoot (2011)
Nieuwsbrief 2014.03, juli, augustus, september
Redactie: Jos van Kuijeren en Leo van de Ruit
Vaste correspondent: Ruud Onstein; Vaste fotograaf: Ed Verheijen
Website DE 144
Kijk voor de nieuwsbrieven en ledenlijst en agenda en foto’s ook op www.de144.nl
Het secretariaat van DE 144:
Kirsten Aardewijn - van der Kolk, Kastanjelaan 48, 1161 VC Zwanenburg
E mail: [email protected]
Van de voorzitter
Met fris elan zijn Kirsten, Andrea, Leo, Bert, Louk en ondergetekende begin dit jaar
begonnen aan de schone taak een kleine bijdrage te leveren aan DE 144. Mocht u ooit iets
met ons willen delen of heeft u (opbouwende) kritiek, dan horen wij graag van u. Deze keer
wil ik graag een klein raamwerk schetsen waarbinnen ik denk dat wij onze taak zullen
proberen uit te voeren.
In de naam ‘Genootschap van Sportvrienden’ zit veel opgesloten. Het woord
sportvrienden herbergt in het tweede gedeelte een zekere verbondenheid en verplichting
aan elkaar. Alleen goed te zijn geweest in sport is dus niet genoeg. Het vraagt een zekere
investering in tijd en aandacht voor elkaar. Natuurlijk begrijpen vrienden ook dat het leven
soms andere prioriteiten stelt en dat de vriendschap op een lager pitje kan staan om daarna
weer opgepakt te worden. Maar met één of twee keer per jaar aanwezigheid wordt de
vriendschap wel beter onderhouden.
Het woord genootschap staat voor een vereniging met een specifiek doel of een ter
bevordering van een onderwerp. En het is niet gemakkelijk gebleken om dat doel duidelijk te
krijgen. Er zit zoveel ervaring en kennis in dit genootschap dat er toch iets mee gedaan
moet worden. Wij hebben daar ideeën over die we graag met u willen delen en gezamenlijk
ontwikkelen. Wij gaan graag samen met u hierover verder van gedachten wisselen.
De verbintenis met ABN AMRO willen we ook gaan inzetten om aan de bovenstaande
definities van het ‘Genootschap van Sportvrienden’ invulling te geven. Ondertussen gaan
we gewoon door met het organiseren van gezellige en sportieve bijeenkomsten, waarbij
sport en vriendschap bovenaan staat. Zo waren er deze zomer de prachtige WK's hockey
en roeien waar DE144 te gast mocht zijn. Letterlijk evenementen van wereldklasse! Dank
aan Johan en Irene voor de uitnodigingen en felicitaties voor de successen.
Deze winter gaan wij hard werken om DE144 voor de volgende jaren 'vorm' te geven, met
een nieuwe website en activiteitenkalender. Ook over de invulling van de verbintenis met
ABN AMRO binnenkort meer nieuws. Fijn dat er vele leden bereid zijn om hun steentje hier
aan bij te dragen. Duidelijk sportvrienden onder elkaar!
Namens uw Bestuur, Daan Slooter, voorzitter
1
Hans Sleeswijk kampioen in ingekort Klaas Nuninga Open Lage Vuursche
Tekst en foto-impressie Leo van de Ruit & Co
Bijna 80 jaar is hij, en daarom verbaasd dat hij kampioen kon worden in een sport
die hij nooit eerder op competitie-niveau had beoefend. Hans Sleeswijk won op een
natte 24-ste september in Lage Vuursche het zoveelste Klaas Nuninga Open.
De naamgever èn titelverdediger overhandigde de voormalig topzeiler de door wijlen
Joan Dudok van Heel beschikbaar gestelde antieke putter in Café-Restaurant Lage
Vuursche aan de nieuwe maestro van ons midget-golf.
Hans Sleeswijk deed over acht holes slechts zestien slagen en ging daarmee
sportjournalist Charles Taylor met één slag en Jan Sallé, de echtgenoot van Enith
Brigitha met twee slagen vooraf.
Hans Sleeswijk zei in zijn speech dat hij voor de eerste keer meedeed aan het KNO.
En hij was blij verrast met de ontknoping. Voor wie het is vergeten. Hans Sleeswijk
zeilde voor Nederland Finnjollen in de Baai van Napels tijdens de Olympische
Spelen van 1960. Hij eindigde op de 24-ste plaats. Aan de Olympische Spelen van
1956 in Melbourne kon hij niet deelnemen wegens de boycot van Nederland.
Sleeswijk was daar reserve voor de zeilploeg.
Het jaarlijkse KNO werd deze nazomer geteisterd door slecht weer. Het had de hele
dag al geregend, maar toen de 32 deelnemers in Lage Vuursche bijeen kwamen,
hield Pluvius eventjes in en kon er worden afgeslagen. Helaas niet voor de volledige
achttien holes. Toen een onweersbui zijn gedonder liet horen, besloot de
wedstrijdleider tot inrukken en vervroegd borrelen. De kwartet-teams hadden
allemaal minimaal acht holes gespeeld en dus werd de uitslag naar die maat
vastgesteld.
Hans Sleeswijk viel dubbel in de prijzen want hij behoorde ook tot het winnende
team waarvan ieder lid met een mooie fles wijn naar huis ging. Het winnende team
bestond uit Alma Bouwer, de vrouw van bestuurslid Bert, Charles Taylor, Paulien
Kroon en Hans Sleeswijk die tussen zijn prachtige tweeën ook een hole-in-one liet
registreren. Het regende trouwens holes-in-one. Verschillende 144'ers maakten er
zelfs twee. Voor de jury – Leo van de Ruit met de eminente assistentie van Kea
Ontstein-Okker – was het daarom een hele klus om de beste holes-in-one-speler
aan te wijzen tussen de speler die er twee hadden gemaakt. Het ging vooral tussen
Wim Büchel en Wim de Heer. Beiden kregen een prijs, Wim de Heer veroverde de
door Jaap Rijks beschikbare putter (met geheim drankvakje) omdat hij totaal minder
punten scoorde. Hij volgde Eddy Pieters Graafland op, die met lede ogen afscheid
nam van de fraaie golfclub.
Het zestiende Klaas Nuninga Open was andermaal een geweldige happening van
met name de senioriteit der 144'ers. Zij wachten volgend jaar tot de tanden toe
bewapend op de jeugd. Een uitdaging!
Iets te vertellen, of een goed idee? Meld het aan het centrale
aanspreekpunt voor de redactie: Leo van de Ruit, Curaçaostraat 22,
2405EA Alphen aan den Rijn, [email protected]
Vergeet ook niet adreswijzigingen door te geven aan het secretariaat.
2
In Memoriam: Jeen van den Berg
“Een ECHTE sportman ben ik nooit geweest, alleen een LIEFHEBBER. Ik wou wel
graag uitblinken en deed dan ook altijd mijn uiterste best.”
Jeen van den Berg schreef dit in 1999 persoonlijk in de rubriek Estafette, onderdeel
van van de 144-nieuwsbief.
De Friese onderwijzer was wel degelijk een echte sportman, een groot sportman.
Een van de grootste sportmannen van Nederland. Vier Elfstedentochten reed hij als
wedstrijdrijder. De Tocht der Tochten van 1954 won hij. “Toen had ik meer geluk dan
in 1947. In 1947 was het voor mij een verkenning. Ik wist niet of ik met de grote
mannen kon meekomen en deed rustig aan. Ik ging zelfs nog met Auke Adema,
tegen wie ik hoog opkeek, terug om zijn startkaart weer op te zoeken, die hij
verloren had. Stom hè. Ik werd 23ste.”
Van den Berg komt als eerste over de streep tijdens de Elfstedentocht in 1954. © ANP
In 1956 eindigde Jeen als zesde en in de barre tocht van 1963 als derde. Later reed
hij de Elfstedentocht nog die keer als toerrijder uit: 1985, 1986 en 1997. Daar
kwamen nog tientallen elfstedentochten op skeelers, op de fiets en op
wandelschoenen bij. Wanneer het in Nederland onvoldoende vroor voor natuurijs
toog Van den Berg naar Finland en Oostenrijk voor tochten over 200 kilometer. Toen
hij 70 was gepasseerd werd Jeen nog wereldkampioen bij de '70 years and up',
waarbij hij ook maar even de wereldrecords op drie afstanden verbeterde.
In 1956 en 1960 nam Jeen deel aan de Olympische Winterspelen. “Ik heb vijf jaar in
de kernploeg schaatsen gezeten. Als we in Noorwegen trainden, werd wel een hotel
voor ons betaald en kregen we één gulden zakgeld per dag. Maar mijn loon ging niet
door, ik moest een vervanger voor mijn werk betalen. Toch hadden we een mooie
tijd, ik had het niet graag willen missen.”
Jeen van den Berg is heel lang lid geweest van de 144. Hij kwam graag en
veelvuldig naar bijeenkomsten en evenementen. Toen hij problemen kreeg met zijn
gezondheid en niet meer zo ambulant werd, zegde hij zijn lidmaatschap maar op.
Dit jaar richtte het Schaatsmuseum in Hindeloopen ter ere van de Friese
schaatsheld een tentoonstelling in. Jeen van den Berg was op 3 februari, precies 60
jaar na zijn overwinning in de Elfstedentocht, aanwezig bij de opening. Kort daarna
kreeg hij een hersenbloeding. Op 8 oktober is Jeen van den Berg overleden, 86 jaar
oud.
4
De 144 bij de WK Roeien op de Bosbaan
Op één wereldtitel na was de medaille-oogst van Nederland bij de WK Roeien een
tegenvaller. Er was op (veel) meer gerekend, al was dat alleen maar vanwege het
thuisvoordeel. Mochten de prestaties van rood-wit-blauw wat teleurstellend zijn, de eerste
wereldtitelstrijd sinds 1977 binnen onze grenzen vormde wel een fantastisch topsportevenement.
Dit WK-toernooi, georganiseerd door roeiers, zat geweldig in elkaar. Niet alleen met de acht
dagen durende wedstrijden op het water in 27 verschillende nummers. Ook om de Bosbaan
heen was er veel te doen en te zien. Een groot aantal leden van ons genootschap heeft dit
persoonlijk meegemaakt op verschillende dagen en met een speciale ontvangst door het
WK Comité waarin Irene Eijs een prominente rol speelde.
Foto's: Merijn Soeters
Méér 144'ers waren actief bij deze wereldkampioenschappen. Secretaris Kirsten van der
Kolk fungeerde als coach van vrouwenploegen in de categorie lichtgewicht, waar de
dubbelvier goud prolongeerde. Nico Rienks was als adviseur bij het totale toproei-gebeuren
betrokken en Diederik Simon als coach bij de vrouwen in de open klasse. Sportjournalist
Leo van de Ruit signeerde in de bookstore een aantal dagen zijn recente werk Helden op
het Water. Op de foto staat hij met de roeister Janneke van der Meulen die het boekje
Supersnel Herstel schreef over voeding.
DE144 Lid Bob van Oosterhout (Triple Double) weet niet van
ophouden in Eindhoven (bron: De Telegraaf)
De Nautoiren, nieuw netwerk van oud-zwemmers
Op zondag 28 september is Op de plaats van het vroegere zwembad aan de
Mauritskade in Den Haag zag eind september een nieuw netwerk van topzwemmers het
levenslicht, genaamd De Nautoiren (spreek uit: Nautoren). DE 144 leden Conny van
5
Bentum en Johan Kenkhuis behoren tot de initiatiefnemers van de netwerkclub, die
generaties met elkaar wil verbinden om zo een bijdrage te leveren aan de Nederlandse
zwemsport. Bij de inauguratie, geleid door Jos van Kuijeren (ook van DE144), waren nog
meer leden van ons Genootschap aanwezig zoals Erica Terpstra, Cees Vervoorn, Reggie
deJong en Enith Brigitha. Voorbeeld is de club van ex-hockey internationals, de Batavieren.
***********************************************************************************************
DE 144 lid (sinds 2013) John Volkers is voor de Volkskrant veelvuldig op
pad. In deze Nieuwsbrief zijn eerste journalistieke bijdrage over het
meest succesvolle topsportjaar 2014 voor Nederland.
Oppoetsen, inlijsten en nooit meer vergeten.
Het was 10 september en ik schreef voor mijn krant, de onvolprezen Volkskrant, een artikel
over al die successen van dit sportjaar. Infostrada uit Nieuwegein, het bedrijf in
sportstatistieken, had voor mij nog eens alles nageteld en meldde dat Nederland het
succesvolste sportjaar uit de eigen geschiedenis beleefde. Zóóó!
Ik citeer: ‘Het percentuele Nederlandse aandeel in mondiale titels en olympische gouden
plakken was met 6,46 procent nooit groter dan in 2014. Een op de vijftien eerste prijzen van
dit jaar in de wereld was voor Nederlanders. In absolute aantallen waren de jaren 2008 en
2012 vooralsnog een ietsje succesvoller.’
Het sportjaar 2014 bracht tot dan, aldus de analyse van Infostrada, 21 keer een
Nederlander of Nederlands team op de hoogste trede van een mondiale competitie, WK’s
dan wel Olympische Spelen. In 2008 was dat 24, in 2012 23 keer. Namens Infostrada
tekende hoofd analyse Simon Gleave aan dat het jaar 2014 nog niet voorbij is.
Of hij gelijk had. We hadden op die dag nog niet eens de zojuist behaalde wereldtitel in de
motorracerij meegenomen. Die mondiale titel was van Michael van der Mark, in de
Supersport.
Ik schreef: ‘In het landenklassement van mondiale overwinningen staat Nederland met 21
titels vijfde. Die rangschikking wordt aangevoerd door Rusland met 31 goud, 9,54 procent,
voor Duitsland, Groot-Brittannië en Verenigde Staten. Die laatste twee, goed voor elk 22
mondiale trofeeën, zijn eigenlijk dit weekeinde door Nederland achterhaald. Motorcoureur
Michael van der Mark veroverde in Spanje de wereldtitel in de SuperSport, het 22ste
wereldkampioenschap van Nederland dit jaar. Infostrada telt die prijs pas mee, als de hele
competitie achter de rug is. Er wachten nog twee racedagen in deze WK-klasse.’
Er zou nog meer komen. Ik vertrok op 17 september naar Santander en een dag later kon ik
op de kade van de Spaanse haven twee Nederlandse zeilwereldkampioenen verwelkomen.
Eerst werd Marit Bouwmeester, sterke Friezin die als het moet haar eigen zeilen kan
volblazen, wereldkampioen in de Laser Radial. Twee uur later voer Nicholas Heiner, ook in
zijn dinghy van de Laserklasse, naar de eerste plaats in het WK-klassement. Wat zijn vader,
grootheid Roy, nooit was gelukt, deed Nick. Hij werd wereldkampioen.
De teller stond op 24. Ik durfde Gleave niet meer om extra commentaar te bellen. Ik nam me
voor het einde van het jaar daartoe maar af te wachten.
Oktober was nog niet eens halverwege of er was weer een wereldkampioen. Turner Epke
Zonderland greep in China de wereldtitel aan de high bar, de rekstok. Zijn oefening was
weergaloos. We stegen naar 25.
Dat was feitelijk een tegenvaller, want wat schreef ik op die 10e september: ‘Er lijken
overigens nog wereldtitels voor de wielrensters Van Dijk en Vos en de turner Zonderland in
het verschiet. Motocrosser Herlings lijkt door een beenbreuk zijn wereldkampioenschap te
verspelen.’
Ik rekende dus minstens op twee, met een beetje fortuin drie wereldtitels extra, 26, 27 en
mogelijk 28. Van Dijk kon in de Spaanse regen van Ponferrada haar wereldtitel op de tijdrit
6
niet prolongeren. Dat gold ook voor de vrouw die niet eens wist hoe je het woord nederlaag
zou moeten spellen: Marianne Vos. Zij belandde voor het eerst in negen jaar naast het
podium. Herlings verdedigde zijn titel in de MX2 met een been dat in een manchet verpakt
zat. Hij kwam maar net tekort, maar toonde meer karakter dan hij in die voorgaande
winnende jaren (12 en 13) nodig had gehad.
Hoe dan ook: 25 hoogste prijzen in de mondiale sportcompetities. Hoger kwam Nederland
nooit. Cijferaar Gleave van Infostrada laat in zijn jaarlijkse analyse continentale
kampioenschappen als Europese titeltoernooien buiten beschouwing. Het zou een scheef
beeld opleveren, omdat in Azië en de Pacificlanden minder toernooien bestaan. Het gaat
wereldwijd om meer dan 300 gouden medailles, zo hoorden we van Gleave.
Voor de referentie haalden we er een prachtjaar uit het begin van deze eeuw er even bij. Ik
schreef: ‘Tot nu toe werd 2000, het jaar van de Olympische Zomerspelen van Sydney, als
het beste Nederlandse sportjaar uit de geschiedenis beschouwd. In dat jaar werden naast
de twaalf gouden olympische medailles ook nog negen andere eerste plaatsen veroverd.
Het bracht Nederland toen op een overwinningenaandeel van 3,65 procent. Het gemiddelde
van 2 werd de laatste jaren telkens overstegen. Maar in het rijtje van de laatste vijf jaar,
2,74, 2,41, 3,02 en 2,75, is de 6,46 van dit jaar (dus tot en met de 21ste overwinning, JV) een
haast dwaze uitschieter. Veel daarvan is verklaren uit de acht gouden medailles die in
februari op de Olympische Winterspelen van Sotsji werden veroverd.’
Ook van 10 september (in december te vervangen door een nieuw artikel, met nieuwe data):
‘Een betere indicatie van de Nederlandse kracht is de aanwezigheid van ’s lands sporters
op de erepodiums, de plaatsen een, twee en drie bij grote toernooien. Dat geschiedde dit
jaar 52 keer, goed voor een percentagescore van 5,15. Nederland is daarmee zesde in het
wereldklassement. Rusland, winnaar van de medaillespiegel bij de ‘eigen’ Winterspelen van
Sotsji, is de nummer één op die ranglijst (8,32 procent).’
Gleave: ‘Nederland was in de lijst van podiumvertegenwoordiging redelijk stabiel door de
jaren heen, met een score van 2 procent. Maar dit is het vierde jaar van een score boven
die 2 procent. Net als bij de gouden medailles zien we nu een grote sprong naar boven,
bijna een verdubbeling zelfs. De beste score ooit. Of dit een trend is, met voor Nederland
een hoger niveau op de lange termijn, moeten wij zien in de komende jaren.’
De Nederlandse topsport is sinds twee jaar bezig met de herschikking van zijn financiële
middelen. De ambitie daarachter is een plaats te veroveren bij de toptien van Olympische
Spelen. Bij de Winterspelen werd Nederland dit jaar vijfde, met 24 medailles in totaal.
Bij de Zomerspelen van Rio moet minimaal drie plaatsen terreinwinst worden geboekt. In
Londen (2012) werd Nederland dertiende in de medaillespiegel. Met twee gouden medailles
meer dan de zes van Londen zou Nederland vrijwel zeker de toptien binnenschuiven.
Het was, tot nu toe, een fantastisch sportjaar voor Nederland, dat niet snel herhaald zal
worden. Oppoetsen, inlijsten en nooit meer vergeten, zou deze 144’er tot zijn clubgenoten
willen zeggen.
Harry Vriend herstellende
Het was bij de meesten bekend dat Harry in Spanje werd behandeld voor
prostaatkanker. Voor bestralingen was hij al 26 keer naar Girona gegaan. Begin augustus
kreeg Harry echter ook nog een herseninfarct. Vijf weken verbleef hij hierdoor in een
ziekenhuis om te revalideren van ernstige bewegingsproblemen en aantasting van zijn
spraakvermogen. Gelukkig gaat het beter met hem. Hij loopt weer beter en zijn spraak is
ook verbeterd.
7
Zijn echtgenote de oud zwemster Lenie de Nijs werd in dezelfde tijd geopereerd aan haar
longen en verbleef in een ander ziekenhuis dan Harry. Ook zij kreeg een herseninfarct na
thuiskomst en is daarvan herstellende. Haar spraakvermogen was weg is ook weer aan het
herstellen.
Zowel Harry als Lenie rekenen op een lange revalidatie, maar zijn optimistisch. Vijf weken
lang kregen zij hulp van hun dochter Helen. Lenie kan nu weer veel zelf in huis doen.
Zij wensen DE 144 goede bijeenkomsten en Harry hoopt volgend jaar weer aanwezig te
kunnen zijn bij activiteiten van het genootschap.
De144 lid Frederik Enschedé overleden.
Op 27 augustus is op 89 jarige leeftijd De Haagse kinderarts was een van
de eerste leden van DE 144. Als jonge arts van de KNSB begeleidde hij schaatsers in de
vijftiger jaren van de vorige eeuw. Onder die schaatsers bevonden zich toen o.a. Kees
Broekman, Jan Pesman, Wim van de Grift en Egbert van ’t Oever.
Hij gebruikte al de fietsergometer om conditietests van de schaatsers af te nemen. In die tijd
was dat heel vooruitstrevend.
De laatste jaren kwam hij niet meer op bijeenkomsten van het genootschap. Ook niet
wanneer je probeerde vervoer voor hem te organiseren. Wanneer je hem sprak was hij wel
vol belangstelling hoe het met het genootschap ging.
Jan Jiskoot
Donderdag 30 oktober 2014:
Vrijdag 12 december 2014:
Nationaal Coach Congres op
Papendal
Jubileum
Schermvereniging Zaal Kardolus
Zondag 18 januari 2015:
Nieuwjaarsborrel DE144
Dinsdag 4 november 2014:
Najaarsdiner bij La Place in Utrecht
Adreswijziging: R.E. van Erven Dorens:
Nieuw correspondentieadres: Artemisstraat 114, 1076 BW Amsterdam. (Oude adres:
Diepenbrockstraat 54, 1077 WB Amsterdam).
8

Download Report