2014-2015, week 16, 15 december

website pastoraal@school:
www.kobrugge.be/pastoraal
Advent
is zien voor wie God kiest:
de kleine en voorbijgelopen mensen,
en ervoor zorgen dat die keuze
ook aan ons te zien is.'
Mgr. Romero
15 december - 19 december
Maria
De stille godsverwachting.
die wij "advent" noemen
leert je anders kijken,
voelen,
spreken,
handelen.
Ik denk dat je heel diep
bent neergedaald in de nood,
dat je Kind daaruit ontvangen is;
dat je door te buigen en af te dalen
langzaam maar zeker
één en al oor bent geworden
voor je man en je zoon
en voor wat mensen zo drukt;
dat je daarom soms
een vuist hebt gemaakt
en hebt gezongen van
‘kleine mensen maakt Hij groot’.
Want niets is onomkeerbaar
of voorgoed verloren.
Alles blijft wachten
in zijn diepste kern
op - God weet een bewogen menselijke hand
waarmee al het gekneusde en vertrapte
weer kan worden aangeraakt
en in het licht getild.
Ik hoor jou zingen
voor al wie uitgesloten is
en arm gemaakt, Maria.
Om onaantastbaar als een ster te schijnen.
De stille godsverwachting
brengt je in een sterke tegenstroom vandaag,
in deze wereld.
Ik hoor jou zingen van God
Maria, uit jouw oren en jouw horen
zijn vele kleine mensen herboren…
Maria, groot door haar geloof.
Vrouw van het ja-woord,
ook in moeilijke situaties.
Ze geloofde openhartig,
ze stelde haar hart open
en deed wat ze dacht
dat God haar vroeg.
Een tegenstroom van hoop, ondanks onheil,
van recht doen, onvoorwaardelijk,
van zachte kracht als antwoord op geweld,
van mildheid en van mededogen.
Kris Gelaude
Ja, zegde ze, ’t is goed zo!
Mij geschiedde naar Uw woord!
Het is goed in zich altijd een kamer
leeg te laten, voor een gast die langskomt.
God kan zo'n openheid
niet voorbijgaan.
Wanneer Hij langskomt,
geraak ik in verwarring.
Hoewel ik de gastheer ben,
kom ik pas door zijn bezoek
thuis bij mezelf.
Hij komt en gaat
en ik verander.
Geert De Decker
Het begon met een ja...
Het begon met een “ja” van Myriam van
Nazareth, zonder dat ze de gevolgen ervan
kende. Dit “ja” werd een vraag aan Jozef. Hij
zei ook “ja”, zonder de gevolgen van de liefde
te kennen. En zo gaat het door via de herders
en de leerlingen van Jezus. Tot vandaag: een
“ja”van liefde zonder te weten wat dit
meebrengt. En “ja” blijven zeggen, desondanks,
desalniettemin, en toch.
Erik Galle
wakker voor vrede
DPB - Brugge – december 2014, week 16
Kris Depoortere
website pastoraal@school:
www.kobrugge.be/pastoraal
Wees waakzaam
-zegt Goden hou je ogen en je hart open
voor wat er rondom je gebeurt.
Durf te zien waar mensen in nood zijn
en probeer er iets aan te doen,
op je eigen, beperkte manier,
kwetsbaar, maar toch vastberaden.
Riskeer het om je leven te delen
met armen en kleinen
en ontmoet in hen mijn eigen Zoon,
onverwacht, soms, heel even.
In eenvoudige en gekwetste mensen
wil Ik geboren worden.
Kijk om je heen
en je zult Mij ontdekken
in de glimlach van een kind
en in de ogen van een zieke.
Wees dus waakzaam,
want misschien herken je Mij niet.
Ik heb je nodig
-zegt Godom aan arme en gekwetste mensen
een goede boodschap te vertellen,
net zoals Jezus.
Ik hoop dat je eenheid kunt brengen
waar verdeeldheid heerst;
liefde waar haat is
en licht en vreugde
waar mensen in duisternis leven.
Blinden zullen dan weer zien
en kreupelen lopen;
doden zullen op staan
en nieuw leven vinden,
voor altijd!
Durf je die uitdaging aan?
durf je vorm geven
aan mijn rijk van liefde?
Probeer het maar!
Het zal je gelukkig maken!
Bekeer je
-zegt Goden durf resoluut kiezen
voor de weg van het evangelie
en van de dienende liefde.
Zorg dat je hart openstaat
wanneer Ik in jou mens wil worden
en wanneer Ik je uitnodig
om met Mij te bouwen
aan een rechtvaardig
en mensvriendelijke wereld.
Ik heb je nodig
om aan mijn liefde
handen en voeten te geven
en om mijn tederheid
voelbaar en ervaarbaar te maken
voor armen en kleinen.
Durf je dat?
Ik hoop het!
Het zal je gelukkig maken!
Gezegend ben je
als Ik in jou
mens mag worden
-zegt God.
Ik zal je gelukkig maken,
omdat je in Mij gelooft
en omdat je je leven
in mijn handen legt.
En niemand zal je dat geluk
ooit kunnen afnemen.
Het zit geworteld
in het diepste van jezelf;
in de schatkamer van je hart.
Ik heb je bij jouw naam geroepen
en Ik ben blij
dat je met heel je wezen
op die roepstem antwoordt.
Je vreugde zal volkomen worden
en je zult een bron van leven zijn
voor je medemensen.
wakker voor vrede
DPB - Brugge – december 2014, week 16
website pastoraal@school:
www.kobrugge.be/pastoraal
Maria: vrouw van hoop.
Wat vragen biddende mensen aan Maria? Komen zij vragen om wonderen en mirakelen? Meestal niet,
denk ik. Mensen zijn realistisch genoeg om te weten dat het gewone leven niet bestaat uit spectaculaire
gebeurtenissen of veranderingen. Wat mensen wel aan Maria komen vragen of voorleggen is hun
verlangen naar een ommekeer of naar een nieuw begin. Ze bidden voor een begin van genezing bij
een ernstig zieke, voor een begin van verzoening in een verdeelde familie, voor een begin van herstel
na een depressie, voor een begin van geluk na een huwelijk of een nieuwe relatie, voor een begin van
groei na de geboorte van een kindje, voor een begin van heropleving in de kerkgemeenschap of in de
parochie. Wat mensen tot bij Maria brengt is vooral hun hoop: hun verlangen dat iets nieuws mag
groeien en door God gezegend worden. In de heilige Schrift is Maria niet de vrouw van de grote
wonderen. Jezus deed wonderwerken, Maria niet. Zij bleef op de achtergrond. Zij was de vrouw van
het bescheiden begin. Twee keer was Maria erbij toen iets nieuws begon. De eerste keer was in
Bethlehem, toen zij Jezus ter wereld bracht. Daar maakte zij mee hoe God in onze wereld iets geheel
nieuws aanvatte, iets waarvan zij het verloop en zeker het einde niet kon overzien. De tweede keer
was in Jeruzalem, toen de Geest over de apostelen neerdaalde. Maria was erbij toen de
kerkgemeenschap ontstond en de apostelen aan hun zendingswerk begonnen. Daar maakte zij mee
hoe de kerkgemeenschap aan een nieuw verhaal begon, een verhaal waarvan zij het verloop en het
einde evenmin kon overzien. Tweemaal was Maria aanwezig als een moeder: als de moeder van Jezus
en als de moeder van de Kerk. En moederschap heeft alles met het begin te maken: met het begin van
het leven en met het begin van de opvoeding. Het treft mij als ik jonge moeders bezig zie, hoe
gefascineerd zij kunnen kijken en spreken over wat hun kind al voor de eerste keer kan doen: ‘Kijk, het
begint al te kruipen!’, ‘kijk, het trekt zichzelf recht aan een stoel en kan al stapjes zetten!’, ‘Kijk, het kan
al zelf met een koffielepel wat babyvoeding in (of meestal naast) zijn mondje steken!’, ‘Kijk, het eerste
tandje zit er al!’. Van elke nieuwe stap is moeder de eerste waarnemer en supporter.
Wat we hopen valt niet zomaar uit de lucht, het moet groeien op de grond van ons gewone leven. De
hoop die ons bezielt heeft niet enkel goede ogen nodig om ver te kunnen kijken, hij heeft ook stevige
voeten nodig om lang te kunnen lopen. Zelfs het mooiste waarnaar we verlangen begint met kleine
stappen en gebaren. Als een moeder blijft Maria in onze buurt. Aan haar voorspraak mogen we alle
kleine stappen en gebaren toevertrouwen, die de deur van de hoop voor ons open houden.
Mgr. Johan Bonny
wakker voor vrede
DPB - Brugge – december 2014, week 16

Download Report