Download IOP Nieuwsbrief September 2014

Stichting
Gebed van de kalmte:
Ilula Orphan
Program
Een sponsoring programma
om (wees)kinderen in Ilula-Tanzania
onderwijs en zorg te bieden.
STICHTING
IOP-Nederland
Nieuwsbrief
8e jaargang nr 3
God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan
veranderen,
de moed om te veranderen wat ik kan veranderen
en de wijsheid om het verschil te zien.
Om één dag tegelijk te leven, om van één moment tegelijk te genieten.
Om moeilijke tijden te accepteren als het pad naar de vrede.
Om de zondige wereld te nemen zoals hij is, niet zoals ik hem zou
willen.
Vertrouwen dat U alle dingen goedmaakt als ik me aan uw wil
overgeef.
Om in dit leven gelukkig genoeg te zijn en met U overgelukkig te zijn,
in de eeuwigheid.
Amen.
Dit mooie stukje wil ik, u en jou voor de komende tijd meegeven. Vaak
willen wij veel dingen veranderen in dingen, zoals wij het zien. Er zijn
dingen, waar het bij voorbaat echt niet zal lukken. Het gedicht laat
duidelijk zien, dat er ruimte is om dingen te veranderen als we naar de
ander kijken en proberen ons in te leven in de ander of om even van
een afstand naar de omstandigheden te kijken. Vertrouwen hebben in
het goede of God kan ons helpen in lastige situaties. Vanuit dit
vertrouwen werken we aan een goede toekomst voor de kinderen en
volwassenen in Ilula Tanzania.
Een goede tijd toegewenst en een hartelijke groet van de voorzitter
Truus Storm
De volgende nieuwsbrief
Rommelverkopen 2014
Het is toch nog gelukt een 3e nieuwsbrief uit te brengen met dank aan twee
vrijwilligers die verslagen ingeleverd hebben.
Vlak voor kerst hopen we de 4e een laatste nieuwsbrief van 2014 uit te brengen
met daarin een verslag van Annelies haar trip.
We hebben onze eerste verkoop na de zomerstop er al weer op zitten.
De opbrengst was € 666,85
Sponsoring (herhaalde oproep)
M.i.v. dit jaar (2014) gaan nieuwe sponsors een vast jaarlijks bedrag betalen. Dit
om alle kinderen evenveel kansen te geven. Vaak werden alleen de kleintjes
gekozen en bleven de kinderen die naar de middelbare school wilden op de
wachtlijst(en) staan. Voor de continuïteit van het sponsorprogramma leek het ons
beter voor ieder kind, ongeacht waar hij of zij een opleiding volgt (m.u.v. een
universitaire opleiding), hetzelfde sponsorbedrag te vragen. Dit bedrag is
uitgekomen op € 240 per jaar (dat komt neer op € 20 per maand). Voor onze
huidige sponsors verandert er niets, zij blijven gewoon het afgesproken bedrag
betalen.
Maar mocht u voor ons nieuwe sponsors rekruteren dan verzoeken wij u ons
nieuwe tarief te hanteren. Sponsoren kan ook met een door de sponsor zelf
bepaald bedrag aan het “IOP-NL schoolfonds”. In dat geval wordt men niet
gekoppeld aan een kind. Ook zoeken we voor de meisjes in het weeshuis nog ‘life’
sponsors voor de huisvesting en medische kosten. Deze sponsoring bedraagt
€ 300 per jaar. Ook hier krijgt men dan een ‘eigen’ kind. Uiteraard mag men hier
ook een eigen bijdrage doen zonder koppeling aan een kind.
Ten slotte hebben we nog de mogelijkheid om donateur van het IOP-NL te
worden. Dit kost € 20 per jaar en hiervoor krijgt men de nieuwsbrieven.
Voor elk wat wils dus.
Probeert u eens in uw familie en/of kennissenkring nieuwe sponsoren te vinden!
Asante sana.
Onze volgende verkopen zijn:
Zaterdag 4 oktober
Zaterdag 1 november
Zaterdag 6 december
Om een goede omzet te kunnen draaien hebben we wel voldoende aanvoer
nodig. Vertel iedereen in uw omgeving dat men zijn bruikbare tweedehands
spullen bij ons kan inleveren (geen meubelen).
Dit kan op werkdagen tussen 7.00 en 17.00 uur in de blauwe container aan de
Boonsweg 65 te Heinenoord.
Op zaterdagen, zon- en feestdagen is het niet altijd mogelijk. Als BUKO niet werkt
is de poort namelijk dicht.
Vrijwillig Wereld Wijd (VWW)
De aanmeldingen stagneren momenteel. Dat komt waarschijnlijk door de ebola
uitbraak in West-Afrikaanse landen. Ondanks dat deze ziekte (nog) niet in het
oosten en zuiden van Afrika voorkomt kiezen vrijwilligers momenteel in het
geheel niet voor Afrika.
Dat is heel jammer.
Heeft u ook zin om eens in Ilula de handen uit de mouwen te steken?
Kijkt u dan eens op de website van VWW: www.vrijwilligwereldwijd.nl wat de
mogelijkheden zijn.
Bezoek aan Tanzania door Annelies
Prijsjes en koffers
Als deze nieuwsbrief uitkomt ben ik al bijna vertrokken voor 5 weken Tanzania.
In de vorige nieuwsbrief heeft een oproep gestaan brieven mee te sturen voor uw
sponsorkinderen. Helaas heb ik hier (nog) niet veel reacties op gehad.
Maar het kan nog net.
Alle brieven die t/m vrijdag 19 september bij mij binnen zijn (Schaduwrijk 97 3297
SC Puttershoek) kunnen nog mee.
Op zaterdag 8 november staan we weer op de ponymarkt in Puttershoek. Op
deze markt willen we weer een “altijd prijs” verloting houden. Die lopen daar
altijd erg goed.
Maar daar hebben we dan wel voldoende prijzen en prijsjes voor nodig. Dus heeft
u nog nieuwe spulletjes staan die u zelf niet gaat/wilt gebruiken? Doneer ze dan
aan het IOP. U mag ze afgeven bij één van de bestuursleden of gewoon in de
container zetten. We kijken de container altijd zeer zorgvuldig na en leggen alle
nieuwe spullen meteen apart.
Rabobank fietsdag 30 augustus
Sponsorkliks en Terracycle.
Op onze website www.iopnederland.nl staat nog steeds de sponsorkliks link.
Hij is overigens wel vernieuwd; u kunt nu zien hoeveel het ons al opgeleverd
heeft.
Als u toch uw boodschappen online doet, doe dit dan via deze link.
In dat geval krijgen wij een kleine commissie.
De terracycle pennen-inzameling gaat ook nog steeds door. Er staan intussen
weer twee dozen met cartridges en mobieltjes klaar voor verzending.
In de nieuwsbrief van december zullen we de resultaten van al deze acties
vermelden.
Blijft u allen a.u.b. flink mee sparen en flink internetshoppen.
Wij zijn er blij mee.
De regen kwam met bakken uit de hemel maar toch
hebben nog 11 mensen voor ons gefietst.
Wat een die-hards!
Er zijn ook lieve mensen geweest die zich wel
aangemeld hadden maar het niet zagen zitten.
Zij hebben de bijdrage spontaan zelf gedoneerd.
In totaal heeft deze dag ons € 140,- opgeleverd.
En daar zijn we HEEEEEL blij mee.
boekhouden en wat marketing. De wil en de spirit is er, alleen hebben ze nog
leiding en coaching nodig. Vandaar dat ik, terug in België, begonnen ben een
sponsorprogramma op te zetten voor een docent voor de komende twee jaren,
waardoor deze meisjes goed genoeg in hun vak kunnen worden om echt op eigen
benen te kunnen staan. Stella heeft als droom docent in het naaivak te worden.
Dat wordt hierdoor ook mogelijk. En daardoor kan zij in de toekomst weer nieuwe
meisjes van het weeshuis opleiden.
Ik kan nog lang vertellen over mijn ervaringen in Ilula. Wat mij heel veel geraakt
heeft is de verbondenheid, die ik gevoeld heb met de Afrikaanse mensen. Zoveel
aardige, lieve en open mensen, die iedere dag weer de moed hebben om door te
gaan, gesteund door hun geloof en bereid om elkaar te helpen, ondanks eigen
armoede en struggle.
Dat is wat ik hier vertel. Dat is wat we het meeste kwijt zijn geraakt in onze
welvaart.
Dank je wel lieve mensen uit Tanzania!
Asante sane!
De kanjers van het naaiatelier!!!
Lemina-Stella-Edda-Oselina-Ahnet
Vijf weken ben ik in Ilula geweest, bij het IOP. Mijn voornaamste werkzaamheden
waren in het naaiatelier! Ik heb kennisgemaakt met vijf lieve, hardwerkende
meiden. Ieder met hun eigen speciale levensverhaal, waar ik stil van word, omdat
het ongelofelijk was, hoe ze iedere dag met zoveel inzet en positiviteit aan het
werk gingen. Ik heb nog niet vaak zulke leergierige studenten meegemaakt. Deze
meisjes zijn allemaal afkomstig uit het weeshuis of hebben gesponsord hun
school gevolgd. Nu zijn ze hard aan het werk om hun eigen geld te verdienen met
het werken in het naaiatelier. De afgelopen vijf weken heb ik ze geleerd met
grondpatronen te werken, afwerkingen te verfijnen, wat beginselen van het
Tineke te Water Mulder
Tanzania
Na een half jaar bezig te zijn geweest met allerlei voorbereidingen, was het 7
maart zover. Ik ging eindelijk iets doen dat ik al van kleins af aan wilde doen.
Vrijwilligerswerk in een arm land. Waarom? Omdat ik denk dat het nodig is en ik
zelf wil ervaren hoe het is om te leven in een arm land. Na lang uitzoeken besloot
ik om naar Tanzania te gaan via Vrijwillig Wereldwijd.
Na een reis van meer dan 36 uur kwam ik eindelijk aan in Ilula waar de vrolijke
Tamari me opwachtte. Ik kreeg een korte rondleiding en de regels werden
uitgelegd. Eindelijk kon ik even slapen, want ik was kapot van die lange reis. ’s
Avonds na het eten kwamen de meisjes van het weeshuis naar de eetzaal om te
zingen. Dat doen ze altijd als er een vrijwilliger komt of weer weggaat. Wat
kunnen ze mooi zingen en dansen zeg! Ook waren er nog andere vrijwilligers uit
Noorwegen, Amerika, Zweden en Nederland.
computers of elektronica, iets wat je je hier niet meer voor kan stellen. De
mensen werkten ontzettend hard, zowel fysiek als mentaal.
Dinsdag ging ik samen met Tamari naar Iringa, dat is de grote stad in de buurt. Ik
moest namelijk een werkvisum regelen en in Iringa kon ik boodschapjes doen.
Met de Dala Dala, een soort busje dat daar het openbaar vervoer is, gingen we er
erheen. Dat is al een hele ervaring op zich. De busjes zijn namelijk oud, versleten
en als het regent lekt het, dus word je als nog nat. Lekke banden zijn daar ook
heel normaal. De Dala Dala’s volgepropt met mensen, dieren en spullen. En als je
denkt dat er echt niets meer bij kan, vinden ze altijd nog wel een plekje voor een
geit of kippen. Levende!
Woensdag was het eindelijk zo ver. Mijn eerste werkdag. Die ochtend gaf ik les
aan de Pre-School, de kinderen leerden Engelse woorden. Erg leuk om te doen
want de kinderen waren zo schattig.
Doordat je tussen de lokale bevolking leeft merk je pas hoe arm het allemaal is.
De kleine dingen die in Nederland zo vanzelfsprekend lijken, miste ik de eerste
week. Zoals een warme douche, schoon water, een normaal toilet en een
normale winkel. Echter, alles went behalve een koude douche!
Het leven daar is simpel, mensen hebben niet veel omdat er gewoon geen geld
voor is. Maar tegelijkertijd is het leven ook heel rustgevend. Geen tijdsdruk, geen
stress. In Afrika gaat de tijd minder snel dan in Europa. Ik bracht veel tijd door
met de kinderen van het weeshuis en met de vrijwilligers. Iedereen kwam voor
hetzelfde, namelijk helpen, en dat schept toch een band.
Maandag kreeg ik een rondleiding langs alle projecten van het IOP. Het was erg
indrukwekkend en schokkend tegelijk. De mensen werkten namelijk zonder
De derde weekend dat ik er was, ging ik samen met twee andere vrijwilligers op
safari. We gingen naar National Park Ruaha. Dit park staat vooral bekend om de
olifanten en giraffen. Onderweg er naar toe kwamen we een auto tegen met
autopech. Onze chauffeur stopte om deze mensen te helpen. In Tanzania helpt
iedereen elkaar. Ze zijn ontzettend behulpzaam! Achteraf gezien was het
ontzettend goed dat hij ze geholpen had, want ook wij kregen autopech! Toen
hielpen zij ons… Drie uur later dan gepland kwamen we aan in Ruaha. Na drie
weken alleen maar armoede om me heen te hebben gezien was dit een mooie
afwisseling. Alles was zo luxe in vergelijking met het weeshuis. We hadden geen
elektriciteit, dus ook geen telefoon of iets. Maar we hadden een warme douche,
lekker eten en een heerlijk bed! Ook hebben we heel veel dieren gezien.
Olifanten, herten, apen, zebra’s en noem maar op. We stonden zelfs op drie
meter afstand van een leeuw. En tijdens de lunch zagen we dat we bezoek van
een nijlpaard hadden bij onze hut. De safari duurde drie dagen en het was heerlijk
om er even tussenuit te zijn.
Ook was er een Dutch Day georganiseerd met allerlei typisch Nederlandse
spelletjes, een quiz over Nederland en een zoektocht naar de schat, gevuld met
lollies. Het was leuk om te zien hoe geïnteresseerd de meiden waren in Nederland
en hoeveel ze wisten tijdens de quiz.
Toen we terug in het weeshuis waren hadden we het alle drie even moeilijk om te
accepteren dat er zo’n verschil is in dit land. Aan de ene kant zijn er mensen die
nauwelijks geld hebben om eten te kopen en daardoor alleen maar Ugali eten.
Aan de andere kant zijn er mensen, vooral toeristen, die genieten van alle luxe
tijdens safari’s en geen benul hebben hoe mensen hier leven en dat de mensen
letterlijk werken om te kunnen overleven.
Tijdens mijn verblijf was er voor de meiden van het weeshuis een Ladies Night
georganiseerd waarbij de oudere meiden hun nagels konden lakken, op de foto
konden en daarna een film kijken. Wat voor ons zo gewoon lijkt is voor hen heel
speciaal
Het laatste weekend heb ik samen met de andere vrijwilligers een Masai dorp
bezocht. Een dag hebben we met een Masai familie doorgebracht en we zijn
blijven slapen. De Masai is een van de bekendste stammen van Afrika. We
mochten het opperhoofd van de stam vragen stellen over het leven daar. Hij was
getrouwd met zes vrouwen, één was al overleden, die was namelijk opgegeten
door een krokodil in de rivier waar men zich waste. Daarbij had hij ongeveer 60
kinderen. Hij had ze nooit geteld want volgens de Masai brengt dat ongeluk. Zijn
oudste zoon, daarvan wist hij de leeftijd niet zeker, maar was in ieder geval ouder
dan 35 jaar. Zijn jongste zoon was nog geen jaar oud. Ik had eigenlijk helemaal
geen vriendelijke mensen verwacht, maar wilde graag zien hoe zij leven. Maar de
Masai waren echt ontzettend vriendelijk en gastvrij. Toen we aankwamen hadden
ze een lunch voor ons
gemaakt, we kregen op alle
vragen antwoord, ze dansten
voor ons en ’s avonds na het
avondeten was er een
kampvuur. We mochten zelfs
in een huisje van hen slapen.
Met zeven vrijwilligers sliepen
we op een harde grond in hun
mini-huisje, precies zoals zij
ook slapen, zonder matras of
kussen. Ook was er geen
elektriciteit. De vrouwen van
de Masai namen ons mee naar
de rivier om water te halen.
Dat is namelijk echt een
vrouwending. Het was
ongeveer een uur lopen naar
de rivier en het was de rivier
waar een vrouw van het opperhoofd was opgegeten. De Masai vrouwen wilden
zwemmen, maar net toen we aankwamen begon het heel hard te regenen.
Eenmaal terug bij de Masai waren we helemaal doorweekt.
Ik wist dat Tanzania arm is. Dat was ook de
reden dat ik erheen wilde. Echter had ik niet
verwacht dat het zo arm was en dus schok ik
toch van de omstandigheden daar. Als je er
bent is er maar één ding wat je kan doen.
Gewoon de knop omzetten en accepteren
dat het zo is, waar mogelijk je steentje
bijdragen om de mensen daar te helpen en
vooral genieten van de mooie momenten.
Dat heb ik ook zeker gedaan. Het is zo mooi
om te zien dat je zonder materiaal en
elektriciteit zo kan leven. Toch lijken de
mensen daar veel gelukkiger te zijn dan wij
Europeanen. Ik zie deze reis als een
ontzettend mooie ervaring en ik hoop dat ik ooit een keer terug kan naar het
mooie Tanzania.
Op bezoek bij fosterfamilies.
Ik heb in Tanzania gezien dat onderwijs daar echt een verschil maakt. Het is zo
belangrijk dat kinderen daar naar school kunnen. Hierdoor heb ik besloten een
Ladies Night te organiseren waarbij de opbrengst geschonken wordt aan het IOP
voor onderwijs. Alle dames zijn welkom. De flyer vindt u ook in deze nieuwsbrief.
Angelique de Mooij
Angelique en Helena.
Buko Verhuur regio Rijnmond
Boonsweg 63a
3274 LH Heinenoord
Tel: 010-501 17 55
Fax: 010-501 06 73
Mail: [email protected]
HIER KAN UW ADVERTENTIE STAAN
Hele pagina € 20 per jaar
Halve pagina € 10 per jaar
[email protected]
Verhuur van tijdelijke
accommodaties.
JMS
Jense Machine Service
b.v.
 Machinereparatie
 Draaierij
 Draaidiameter tot 11 00 mm


Postbus 5040 3274 ZJ
 Nijverheidsweg 12
 3274 KJ Heinenoord
 Tel. 0186-603119
 Fax 0186-603081
Email: jms@jensebv/demon.nl
Contactgegevens Stichting IOP-NL
Schaduwrijk 97
3297 SC Puttershoek
06 33 31 84 96
[email protected]
www.iopnederland.nl
k.v.k nr: 24432681
Regio banknummer: NL15RBRB0827956843
t.n.v. Stichting Ilula Orphan Program Nederland

Download Report