Nieuwsbrief #3 - september

nieuwsbrief
Geloof in Colombia
Cora en Antonie Treuren
# 3-2014
In april 2014 zijn wij door de GZB en een
aantal kerken in Nederland uitgezonden
naar Colombia waar wij de Presbyteriaanse
kerk ondersteunen in haar diaconale taak.
En de vrucht van de gerechtigheid wordt
in vrede gezaaid voor hen die vrede
stichten. Jacobus 3:18
In dit nummer
“Diagnostico”
Bericht van de thuisfrontcommissie
Tot nu toe
Alles wordt geregeld… op z’n tijd
Dank- & voorbedepunten
“Diagnostico”
Op dit moment voeren wij zoals ze dat hier zeggen een
‘diagnostico’ uit. We spreken met de kerken en
congregaties (startende kerken die nog te klein zijn om
zelfstandig te functioneren), over het verleden, het
heden en de toekomst van de diaconale en sociale
presentie van de kerk. In deze ‘diagnostico’ stellen we
iedere gemeente hetzelfde pakket vragen. Bijvoorbeeld
wat betekent het om een missionaire kerk te zijn, wat
zijn de krachten van uw gemeente en wat ontbreekt er
nog om diaconaal present te zijn? Om deze vragen te
jfdkjstellen hebben we de afgelopen weken 1000 km
dfdfafgelegd. In een Nederlandse context niet ver, maar
gemiddeld rijden we hier 20 tot 30 km per uur vanwege
de hobbeligheid van de wegen of vanwege de koeien
die op de weg liggen. Dat laatste is erg gekoppeld aan
de streek waar we gereisd hebben, Noroeste.
Presbiterio Noroeste bestaat geografisch uit de
departementen Cordoba en Antioquia en ligt in het
noordwesten van Colombia. Het grootste deel
1
behoort bij de Cariben en het is er gemiddeld
tussen de 35 en 45 graden Celsius. Het is ook
het gebied waar 15 jaar geleden het geweld
hoogtij gevierd heeft. Dat weten we door de
verhalen die we horen, het fluisteren waarmee
de verhalen verteld worden maar ook door
bijvoorbeeld de namen van boerderijen als ‘la
gracia’ (de genade) en ‘la luz’ (het licht) in deze
omgeving.
Soms is het best lastig om verhalen aan te horen
en te verwerken. Soms prikken de tranen achter
mijn ogen na een gesprek. Verhalen over het
feit dat meisjes tussen de 12 -14 jaar een
mobieltje krijgen aangeboden om hun lijf te
verkopen. Verhalen over jongens die niet naar
school kunnen en wapens aangeboden krijgen
en daarmee een toekomst krijgen als
kindsoldaat. Ondanks de heftige verhalen zijn de
gesprekken goed. Het is goed om met de >>
kerk te spreken over hun visie van diaconale
presentie in bijvoorbeeld thema’s als kinderprostitutie en kindsoldaten. Hoe kunnen ze als
kerk een alternatief bieden, maar ook hoe kun
je als kerk een positie innemen in armoede,
educatie etc.
Tegelijkertijd lopen we ook tegen uitdagingen
aan. In sommige kerken waar we komen zijn
mensen teleurgesteld dat in onze tas geen zak
met geld zit. Of we krijgen ontzettend mooie en
veelbelovende plannen te horen maar die zijn
tot op heden nog niet uitgevoerd omdat er geen
geld beschikbaar is, waarna al snel de vraag
komt of wij dat geld niet beschikbaar kunnen
stellen. Wanneer we aangeven dat geld >>
beschikbaar stellen niet de reden van onze
aanwezigheid in Colombia is, maar dat wij willen
focussen op hoe je eigen middelen en talenten
kunt gebruiken om present te zijn in de
gemeenschap, geven mensen ook aan waar ze
vaardigheden missen. Vaardigheden als plannen en administratie voeren, maar ook hoe
kunnen we ervoor zorgen dat we als kerk één
zijn. Voorlopig staan er nog twee langdurige
bezoeken op het programma in de laatste twee
kerkprovincies. We zijn benieuwd welke
verhalen we hier zullen horen, want elk gebied
heeft zijn eigen karakteristieken en uitdagingen.
We zijn benieuwd welke karakteristieken de
stedelijke gebieden zullen hebben.▪
Onze camera geeft via GPS aan waar we zijn geweest
Toe nu toe
We zijn behoorlijk veel op reis maar het is fijn
om te merken dat Ibagué ons thuis is. Iedere
keer wanneer we de vier trappen op hebben
gelopen met onze koffers en de deur opengaat
zeggen we: ‘Hé, fijn, weer thuis.”. Aan de
andere kant zijn de reizen best intensief. Iedere
dag ontmoeten we nieuwe mensen, die ons het
beste willen aanbieden. In Colombia betekent
dat vooral een groot bord eten. Op onze eerste
reis zijn we behoorlijk ziek geweest van de
hoeveelheden en hebben we een week ziek op
bed gelegen, om die reden hebben we de
afgelopen reis wat vaker afgeslagen. Het is fijn
om te merken dat mensen bemoedigd >>
Terwijl Antonie en Cora druk bezig zijn geweest
met het bezoeken van diverse kerken hebben
wij als TFC zomervakantie gevierd. Nou ja,
vakantie… we hebben even geen vergaderingen
gehad. Tussen de bedrijven door zijn we
allemaal bezig met verschillende taken. Het
werven van donateurs, bijhouden van Facebook
en Twitter, financiën regelen, Roemeniëmarkt
voorbereiden, nieuwsbrief bericht schrijven, et
cetera. Met de start van het winterwerk zullen
ook wij als TFC weer regelmatig ons gezicht
laten zien en uw aandacht vragen voor het werk
van Antonie en Cora. Mogen we ook dit jaar
weer op uw steun, door middel van gebed en
giften, rekenen?
Roemeniëmarkt 2014
Bericht van de thuisfrontcommissie
2
Hartelijke groet,
TFC Geloof in Colombia
Nico, Aris, Jeanette, Ine, Hilbert,
Willy-Janne, Donald en Rhodé
worden door onze bezoeken, vooral ook
wanneer we de groeten van Nederland
overbrengen en daarmee de verbondenheid van
kerken wereldwijd willen laten zien. In sommige
gebieden is het soms 30 tot 40 jaar geleden dat
er voor het laatst mensen van buitenaf zijn
geweest vanwege de veiligheidsrisico’s.
De verhalen die we horen zijn soms schrijnend,
gruwelijk en hard. Wanneer we tussen of na een
reis even thuis zijn kost het tijd deze te
verwerken.
Wanneer we thuis zijn bezoeken we dezelfde
kerk zodat we een beetje het idee hebben
gemeentelid te zijn. De mensen herkennen ons
en zo kom je ook in de kerk een beetje thuis.
Door de vele bezoeken is het nog wel lastig om
echte contacten op te bouwen. Elke dag nieuwe
mensen maakt het opbouwen van een relatie
lastig.
De taal hebben we mede door de interviews
steeds beter onder de knie. Ook Cora praat
steeds meer en steeds vloeiender, al wil ze dat
zelf niet geloven. Gisteren had ze een heel
gesprek over de reformatie met iemand in de
boekhandel, dus zeg nu zelf? ▪
danken we waarschijnlijk als volk onze reputatie
als ‘direct’ aan. De Colombiaan is niet zo direct
en zal niet zo snel ‘nee’ of ‘ja’ zeggen maar
eerder termen als ‘waarschijnlijk’, ‘misschien’ of
‘zou kunnen’ gebruiken. Daarnaast blijkt het
onderwerp ‘planning’ ook een Europees
dingetje, al heeft dit zeker niet alleen negatieve
effecten in een land als Colombia.
Een aantal voorbeelden: Het authentiseren van
documenten bij de notaris (daar komt in
Nederland toch echt een formele afspraak aan
te pas) is hier binnen 30 minuten geregeld,
zonder afspraak. Het betalen van een rekening
gaat hier nog niet met internetbankieren maar
doe je tijdens het boodschappen doen. Je legt
de rekening op de toonbank met het
corresponderende bedrag en de rekening is
betaald.
Ook bij bezoeken aan kerken gaat deze regel op.
Toen het op een bepaalde dag hard geregend
had konden we niet op bezoek gaan bij een kerk
op het platteland, de auto zou het terrein niet
kunnen trotseren, dus we moesten wachten tot
de weg begaanbaar zou worden. Na het
verstrijken van enkele uren stond er ineens een
Miljoenenstad Bucaramanga gelegen in presbiterio Central
3
Alles wordt geregeld… op z’n tijd
Na vier maanden Colombia beginnen we de
cultuur van het land een beetje te begrijpen. Ik
schrijf bewust ‘een beetje’ want de Colombiaan
zit voor een Nederlander vol verrassingen. Eén
van de grote verschillen is dat de Nederlander
graag de dingen ‘duidelijk’ wil hebben, daar
man in de deuropening. Het bleek de predikant
te zijn van de betreffende kerk. Deze had,
hoewel zelf naar het leek griep te hebben, op
zijn motor 5 uur gereden en gegleden om met
ons te praten over zijn gemeente. Dezelfde
predikant vertelde ons het verhaal van een zieke
man uit zijn gemeente die voor een behandeling
naar een ziekenhuis in de grote stad moest en
voor langere tijd weg was. Bij terugkomst bleek
Dank- & voorbedepunten
de oogst voor hem gedaan te zijn door
gemeenteleden in zijn kerk. Deze gebeurtenissen zetten ons wel aan het denken.
Misschien is plannen zo gek nog niet, maar we
kunnen in ieder geval bewondering hebben voor
de creativiteit, flexibiliteit en het doorzettingsvermogen van de Colombiaan. ▪
Diaconie. De reizen die we maken zijn soms
lang en in gebieden waar het niet altijd
even veilig is. We danken dat we zijn
bewaard
en
dat
we
geen
veiligheidsincidenten hebben meegemaakt.
Wilt u ook voor de komende periode
bidden voor veiligheid onderweg.
Thuis. We zijn dankbaar dat we ons steeds
meer thuis voelen in Ibagué en dat de taal
ons steeds meer eigen wordt. Wilt u
bidden voor genoeg energie om de taal
verder onder de knie te krijgen en dat we
meer persoonlijke contacten mogen
opbouwen.
te zien. ‘s Middags waren we met elkaar in
gesprek
en vroegen
wij hen
heeftpresent
het je

Zending
verbindt.
De ook
kerkwat
is soms
gekostinom
hier te zijn.
Eén en
vangebieden.
de vrouwen
gafu
moeilijke
wijken
Wilt
antwoord
op deze
Hiereen
haargetuigenis
verhaal: van
bidden
dat vraag.
de kerk
vrede mag (blijven) zijn en dat het voor
mensen een toevluchtsoord is.

Synode van de presbiteriaanse kerk
“Cora, zullen we een foto met alle vrouwen maken?”

Website:
www.geloofincolombia.nl
E-mail:
[email protected]
[email protected]
[email protected]
Colofon
De GZB werkt graag mee aan de verspreiding van deze
nieuwsbrief. Hartelijk dank voor uw meeleven en
gebed! U kunt uw betrokkenheid ook tot uitdrukking
brengen door een gift over te maken op IBAN: NL51
FVLB 0225 389657 t.n.v. Hervormde Gemeente
Woerden inzake ‘geloof in Colombia’ of via de
doneerknop op de website. We zijn dankbaar voor uw
onmisbare steun!
zending verbindt
4

Download Report