De Molenaar
STICHTING
Z O R G C O M B I N AT I E
Ja n u a ri 2014
Winter 2014
SZMK | Januari 2014
Project
‘Informele zorg en
formele zorg verbinden’
In het project ‘informele zorg en formele
zorg verbinden’ werken SZMK en VIT-hulp bij
mantelzorg samen aan verbetering van de
samenwerking tussen formele en informele
zorgers. Doel hierbij is dat iedereen, mantelzorger, vrijwilliger en betaalde kracht zo goed
mogelijk samenwerken in de zorg voor de
bewoner/cliënt, waarbij het er uiteindelijk om
gaat dat de cliënt zich zo goed mogelijk voelt.
Om inzicht te krijgen in wat er nodig is om de
samenwerking te verbeteren zijn er twee pilots
gestart in De Pelkwijk, een woonzorgcentrum
in Winterswijk en in Mariënhof, kleinschalig
wonen voor cliënten met dementie in Lichtenvoorde. De pilots lopen tot de zomer van 2014.
Een klankbordgroep met mantelzorgers,
vrijwilligers en medewerkers denkt mee over
de activiteiten die in deze pilot uitgevoerd
gaan worden.
Pilot De Pelkwijk
In De Pelkwijk gaan we tijdens de pilot
aandacht besteden aan de zorgrol van
mantelzorgers, het leggen van verbanden
tussen informele zorg extramuraal (buiten
De Pelkwijk) en intramuraal (in De Pelkwijk)
en het verbreden van de betrokkenheid van
de buurt/wijk bij De Pelkwijk.
Pilot Mariënhof
In Mariënhof gaan we vooral kijken naar de
rol van de informele zorg (mantelzorgers en
vrijwilligers) en naar het betrekken van de
buurt en wijk.
De informatiebijeenkomsten in De Pelkwijk
zijn in volle gang. In de tweede helft van
november wordt op basis van de uitkomsten
van deze bijeenkomsten bekeken, welke
verbeteracties in De Pelkwijk in gang worden
gezet.Ook in De Pelkwijk zullen klankbordgroepen meedenken over de activiteiten in de
pilot.
Een eerste start is inmiddels gemaakt. Tijdens
informatiebijeenkomsten hebben mantelzorgers, vrijwilligers en beroepskrachten kunnen
meepraten over hoe de samenwerking nu gaat
en op welke terreinen er nog dingen verbeterd
kunnen worden. Met deze verbeterpunten
gaan we binnenkort aan de slag.
Presentatie project in De Radstake
Op 17 november jl. hebben SZMK en VIT
samen een presentatie verzorgd over het
project ‘informele en formele zorg verbinden”
tijdens de bijeenkomst van het Achterhoeks
Netwerk in De Radstake. Ruim 200 belangstellenden hebben deze bijeenkomst bijgewoond.
De dokter
Twee aardige dames zaten in het zitje bij de receptie te wachten
op iets of iemand. Op het moment dat ik hen voorbij liep hoorde
ik één van de dames zeggen “dat is mijn dokter, dat is de heer
Hulshof”. Dames en heren als u dit leest, schrik dan niet, want ik
zal nooit bij u op de stoep staan als dokter. Of het moet zo zijn
dat we bezigheid als arts der natuur gaan zien. Dan zou ik deze
opmerking wel kunnen plaatsen.
We weten ondertussen dat bezigheid belangrijk is voor
alle mensen en dieren. Als we niets meer te doen hebben,
wat is dan de zin van ons bestaan?
Colofon
De redactie van De Molenaar houdt zich het recht
voor om een artikel niet
te plaatsen als het artikel
kwetsend voor anderen
is, onwaarheden bevat of
discriminerend is.
De redactie meldt dit
aan de schrijver van het
gewraakte stuk.
Redactie
Peter Hulshof
coördinator vrijwilligers
Ria Ars
secretaresse sector
zorg/wonen-zorg
Groenlo
Lida Wissink
afdelingshoofd
Bernadette Tilley
verzorgende
We merken dat ook aan ons vrijwilligersbestand. Vol trots
vertelde ik op de vrijwilligersavond van 16 oktober dat we
vanaf 1 januari tot 16 oktober 53 nieuwe vrijwilligers aan
hadden genomen. In de laatste anderhalve maand zijn er
daar nog eens 15 bijgekomen en het einde is nog niet in
zicht. De nieuwe vrijwilligers geven ook aan dat men wat
voor anderen wil betekenen en dat men geen zin heeft
om doelloos thuis te zitten.
Wat ik vooral hoop dat u, bewoner van De Molenberg,
hiervan gaat profiteren zodat we met zijn allen kunnen
zeggen “wat lopen hier toch veel artsen der natuur rond”.
De redactie wenst u een hele fijn kerst en een goed
Nieuwjaar toe.
Peter Hulshof
SZMK | Januari 2014
Sportjournaal:
Koersbalclub
Vandaag, 23 augustus, spelen wij met zeven
koppels. De bekerwinnaar van vorige week, de heer
Bos, moet het deze keer opnemen tegen de heer
Goossens. Het zit beide spelers niet mee. Uiteindelijk wist de heer Bos nog twee punten in de wacht
te slepen, alhoewel de heer Goossens, al is het voor
zijn doen matig, de stand wist te brengen op 1-2.
Ook de uitslag van de heer Steuber tegen mevrouw
Te Kaat was verrassend. Een uitslag als deze, 0-6,
had toch niet mogen gebeuren? Maar ja, een veel
gehoorde kreet op de vrijdagmiddag tijdens dit spel
is wel: ‘er kan maar één de beste zijn’ of ‘laat de beste
winnen’. Ondanks een hoge score van zes punten
was dit voor mevrouw Te Kaat niet voldoende om
de beker mee naar huis te nemen. Het was opnieuw
de heer Spekschoor, die triomfantelijk de beker in
ontvangst mocht nemen. En tegen wie speelde hij
dan wel deze middag! Het was het koppel mevrouw
Arfman tegen de heer Spekschoor. Met één punt
verschil op mevrouw Te Kaat ging hij met de eer
strijken.
Vrijdag, 30 augustus, werd met vijf koppels
gespeeld. Er waren deze middag enkele afmeldingen waaronder de bekerwinnaar van vorige
week. Het leek erop of iedereen de beker eens mee
naar huis wilde nemen. Er werden deze middag
vijf games gespeeld. Daar de heer Bos geen
tegenspeler had, mocht hij het proberen tegen een
vrijwilliger. Dat moet toch kunnen, niet dan? Wel, de
heer Bos heeft het geweten. In de tweede game
wist Gerrie, vrijwilliger, een gelijk spel te behalen.
Game één, drie en vier leverden hem zeven punten
op. In de vijfde game deed Bram een poging.
De heer Bos was er zo van overtuigd zijn tegenstander te kunnen verslaan. Tot driemaal toe wist
hij zó zijn bal te raken dat de opgebouwde punten
hem gingen toebehoren. Maar ja, er was nog een
vierde bal. Met veel moeite wist de heer Bos die
ene punt binnen te halen. Uiteindelijk eindigden
vier spelers met negen punten. Zij gingen een
onderlinge strijd met elkaar aan. Op de eerste plaats
eindigde mevrouw Op den Akker, op de tweede
plaats mevrouw Visser, op de derde plaats mevrouw
Te Kaat en als vierde op rij de heer Bos.
Op 1 november mogen we mevrouw Klein Tank
welkom heten. We hopen, dat zij zich spoedig thuis
zal voelen bij de club. Deze keer zien we in vier
partijen dat mevrouw Te Kaat het op gaat nemen
tegen mevrouw Visser. Hier zitten we natuurlijk al
langer op te wachten. Uiteindelijk wint mevrouw
Te Kaat met 4-2. De heer Goossens neemt het deze
keer op tegen de heer Spekschoor., waarbij de heer
Spekschoor met zeven punten tegen twee punten
van de heer Goossens, zich bekerwinnaar mag
noemen. Dit bekent voor de heer Spekschoor, dat
hij de beker mag behouden. Hij is immers vier maal
winnaar geweest. Maar doordat er geloot wordt,
zien we dat de heer Goossens het opneemt tegen
mevrouw Van Druten. Doordat de heer Goossens
reeds in de eerste partij met 4-0 van mevrouw van
Druten wint en maar drie partijen worden gespeeld,
lukt het haar niet om een overwinning op de heer
Goossens te behalen. Uiteindelijk wordt de uitslag
4-2 in het voordeel van de heer Goossens.
Vandaag, 8 november, zien we mevrouw Te Braak
weer terugkomen. Mevrouw Te Braak gaat het
vanmiddag eens proberen tegen een nieuweling en
wel mevrouw Klein Tank. Een prachtkoppel, waarbij
mevrouw Klein Tank in twee rondes vier punten
bijeen sprokkelt en mevrouw Te Braak het in de
laatste game met 1-0 wint van haar tegenstander.
De winnaar van vanmiddag, de heer Rooks, gaat
met zes punten naar huis terwijl zijn tegenstander,
ook niet onbekend met koersbal, totaal niet aan
de beurt komt ook maar één punt te scoren. Dit
betekent wel dat de heer Rondeel de beker mag
behouden en dat we op 15 november een nieuwe
wisselbeker moeten hebben. Mocht de heer Bos of
mevrouw Op den Akker de beker winnen, dan gaat
ook deze beker eruit.
Het is al weer een paar maanden herfst. Er zit nog wel veel
blad aan de bomen. Het weer is
grijs en grauw. En in mijn tuintje
is het ook rustig. De bietjes
staan er nog, maar groeien niet
meer zo snel. De prei is niet
veel meer gegroeid, toch te laat
geplant, maar de boerenkool
groeide goed. Zo goed zelfs
dat de rupsen de planten aan
het opeten zijn. In het begin
van alles geprobeerd om ze
weg te krijgen, maar helaas,
deze slag verloren. Aan veel
bladen zit alleen de nerf nog.
Ik laat ze maar staan, de rupsen
moeten ook eten. Ik heb hier
en daar wat tips gehoord om ze
te bestrijden, maar dat is voor
volgend jaar.
We hebben veel groente uit
de tuin gehad. De courgettes
waren een succes, er waren er
zoveel dat ik ze weg moest gaan
geven. De hele zomer geen
tomaten gekocht. Heerlijke
tomatensoep van eigen tomaten, en nu nog tomatensaus in
de diepvries. De paprika’s zijn
het niet geworden, een paar
kleine paprika’s hingen eraan,
maar dan vielen ze er weer af.
Volgend jaar ga ik niet meer
voor de paprika’s. De sla was
niet erg succesvol, dat ga ik
volgend jaar anders aanpakken.
De peultjes deden het goeden
ook de radijsjes waren heerlijk.
Deze ga ik weer planten.
We gaan het stukje grond iets
vergroten. Een paar tegels meer
eruit en zwarte aarde erin en
we hebben er weer een paar
vierkante meter bij. Ik wil wat
aardappels gaan verbouwen.
Echte nieuwe aardappels die
je kunt schrappen, koop je niet
in de winkel. Dus dan maar zelf
proberen.
We hebben veel plannen.
Maar dat kan pas als de winter
weer voorbij is en die is nog niet
begonnen.
Bernadette Tilley
SZMK | Januari 2014
Het opmaken
van de balans
Hoe ervaren de bewoners van De Molenberg
het nieuwe concept rondom eten en drinken na één jaar?
Afgelopen zomer was het tijd om de balans op te
maken na een jaar waarin De Molenberg een totaal nieuw maaltijdconcept voerde. In september
2012 sloot de productiekeuken, maar opende het
vernieuwde restaurant De Moriaan haar deuren en
werden de keukens op de afdelingen ingericht voor
de maaltijdbereiding.
Naast een nieuwe insteek op gastvrijheid, hebben
we ervoor gekozen om niet alle maaltijden zelf te
produceren, maar om maaltijdcomponenten af te
nemen bij een externe leverancier. In De Moriaan
werken we nog wel gedeeltelijk met verse ingrediënten, maar de maaltijdcomponenten worden
zowel hier als op de afdelingen geregenereerd
(verhit). In het restaurant worden niet alleen maaltijden geserveerd, maar kunnen bewoners ook
terecht voor een kopje koffie of deelnemen aan
activiteiten. Bij de invoering wilde De Molenberg
zo optimaal mogelijk voldoen aan een goede
beleving rondom eten en drinken in een prettige
sfeer. De sfeer wordt niet alleen gecreëerd door
de omgeving (restaurant, de huiskamer of de
eigen kamer), maar ook door de kwaliteit van het
product en het gedrag van de medewerkers. Zij
bepalen voor een groot gedeelte de beleving en
sfeer. Voor de invoering van het nieuwe maaltijdconcept, is in 2010 is een soortgelijk onderzoek
gehouden. Deze uitkomsten hebben wij naast
het nieuwe onderzoek uit 2013 gelegd, want hoe
staan we er voor?
Om de balans op te kunnen maken hebben we
de bewoners gevraagd naar hun mening over
de omgeving, het product en het gedrag van de
medewerkers. Aan dit onderzoek heeft 60% van
de populatie van De Molenberg deelgenomen,
een klein gedeelte van de medewerkers en
gasten van buiten. Het onderzoek is in samenwerking met IFC (Independent Foodservice Consultants) afgenomen door middel van de gastvrijheidsbarometer. De gastvrijheidsbarometer is
een instrument om gegevens te verzamelen uit
een interview, waarmee de gastvrijheidsbeleving
rondom eten en drinken in kaart is gebracht.
Product
In 2010 waren de bewoners tevreden over de
maaltijden en dat is in 2013 niet anders. De
bewoners zijn positief over de warme maaltijd.
Aspecten als het keuzemoment, de temperatuur,
de smaak en de presentatie van de maaltijden
worden als goed beoordeeld. Ook niet onbelangrijk is de koffie. Hiierover is men erg tevreden.
Enkele bewoners geven aan dat de warme maaltijd niet zo lekker is als thuis en dat de maaltijd
soms te pittig is. Bij de presentatie wordt zowel in
2013 als 2010 genoemd dat er te veel schaaltjes
op de tafel staan. Dit is voor sommige bewoners
lastig om uit te scheppen of het is niet duidelijk
van wie welk schaaltje is. Aan de presentatie heeft
De Moriaan al een verandering doorgevoerd.
De maaltijden en garnituren worden nu op een
bord uitgeserveerd (zgn. plateservice). Zo staat
het minder vol op de tafels en kan ook flexibeler
omgesprongen worden met de portiegrootte en
hoeft minder te worden weggegooid. Over het
tijdstip waarop de maaltijden worden geserveerd
is men tevreden, maar enkele bewoners geven
aan dat zij ook wel ’s avonds de maaltijd willen
nuttigen. De animo hiervoor is nog niet groot,
maar in de toekomst zou dit er wel eens kunnen
zijn en daar zullen we op moeten inspringen.
In totaal merken 11 bewoners op dat zij lang
moeten wachten op de maaltijd in het restaurant.
Het wachten op de warme maaltijd wordt ook
in 2010 genoemd. Door de afwisseling van
tafelnummers hoopt De Moriaan het gevoel van
lang wachten te beperken. Hier zal een balans
gevonden moeten worden in wat de bewoners
wensen (snel de maaltijd op tafel) en wat we voor
ogen hebben in De Moriaan (in een ongedwongen sfeer verblijven).
SZMK | Januari 2014
Gedrag
De bewoners in De Molenberg hebben een
positief gevoel over de medewerkers, zowel in de
zorg als in het restaurant. Ten opzichte van 2010
blijft dit gelijk. Als verbeterpunt in het restaurant
wordt genoemd dat het uithalen van het servies
in een wat rustiger tempo kan. In tegenstelling tot
wat eerder genoemd is over het lange wachten,
zal het een uitdaging zijn hier de juiste vorm aan
te geven. Een mogelijkheid kan zijn om meer rust
te creëren, want ook in 2010 gaf men aan dat er
drukte heerst in het restaurant. Daarnaast wordt
in het laatste onderzoek aandacht gevraagd voor
het volgen van de tafelnummers bij het serveren
van de maaltijd. De indruk bestaat dat het hoogste tafelnummer als laatste de maaltijd geserveerd krijgt. Om deze indruk weg te nemen wordt
afgewisseld in de volgorde van tafelnummers.
Een verbetering is te zien op het gebied van het
afhandelen van vragen en klachten. Hier wordt
meer tijd voor genomen dan in 2010. Ook de
vriendelijkheid en openheid worden genoemd.
De medewerkers in het restaurant gebruiken de
naam van de bewoners en er is altijd tijd voor
een praatje. Dat wordt zeer op prijs gesteld.
Wel geven bewoners die niet van oorsprong uit
Groenlo komen aan, dat zij het lastig vinden om
contact te leggen met medebewoners die wel
van oorsprong uit Groenlo komen.
Omgeving
Omdat een groot gedeelte van de sociale
contacten van de bewoners plaatsvindt rondom
het eten en drinken, hebben we in het restaurant
De Moriaan veel aandacht besteed aan de sfeer
en inrichting. In het bijzonder het gevoel welkom
te zijn in het restaurant wordt als positief ervaren.
Bewoners nemen dan ook graag bezoek meer
naar De Moriaan. Het meubilair wordt als comfortabel ervaren en ook de schoonmaak is in orde.
Als aandachtspunt wordt de verlichting aangedragen. Deze is wat aan de felle kant. In 2010 zijn
de meningen verdeeld over de sfeer, meubilair
en aankleding in het restaurant. De functionele
zaken werden als goed ervaren, bijvoorbeeld
de hoogte van de tafels. Over de aankleding
waren de bewoners neutraal; hier werd niet veel
aandacht aanbesteed. De meeste bewoners zijn
vandaag de dag tevreden over de georganiseerde
activiteiten, al neemt niet iedereen deel aan de
activiteiten. Deze bewoners hebben hiervoor
uiteenlopende redenen (afstand, spreekt niet aan,
is niet op de hoogte) en daarin zien we ruimte om
de verbinding met het restaurant nog meer tot
stand te laten komen.
Ten opzichte van 2010 is er vooral verbetering
gevonden in het aspect omgeving (sfeer en
aankleding). Ook bij het aspect product hebben
we een verbetering kunnen realiseren door o.a.
de invoering van plateservice. Het gedrag van de
medewerkers wordt onverminderd als goed ervaren door de bewoners. Kortom, uit het onderzoek
van 2013 blijkt dat de service- en dienstverlening
van De Molenberg op een goed niveau is, waar
haar bewoners tevreden over zijn. Er is aandacht
voor de bewoners en ze hebben het gevoel
toch een beetje in de watten te worden gelegd.
Immers, ieder mens telt.
Dat wil niet zeggen dat we niet kritisch moeten
blijven kijken naar de aandachtspunten waar we
mee aan de slag kunnen om de dienstverlening
nog meer te optimaliseren. Deze aandachtspunten zullen opgenomen worden met de afdelingen
en het restaurant, zodat we een mogelijk neutraal
gevoel bij bewoners kunnen omzetten naar
een positief en gastvrij gevoel. Graag wil ik alle
bewoners die hebben meegewerkt aan het
gastvrijheidsonderzoek, heel hartelijk bedanken
voor hun bijdrage!
Anne Stokkers
Songs 4all
In het laatste deel van 2013 kon men ook
genieten van diverse optredens, te beginnen met Songs4All op vrijdag 30 augustus
‘s middags om half drie in zaal ‘t Kormelink.
Het koor bestond uit dertig ervaren en enthousiaste zangeressen en solisten. De leden kwamen
uit alle windstreken zoals uiteraard Oost Gelre
(Groenlo-Lichtenvoorde), Eibergen, Neede, Mariënvelde en staan onder leiding van André te Bogt
met Tonny Stoverinck en Benny Leevers aan de
knoppen. Onze ladyspeaker was mevrouw Vennebekken. Zij praatte alles aaneen. Het gezelschap
bracht naast Nederlandse ook Duitse en Engelse
liederen ten gehore. Maar ook songs in het dialect
behoorden tot het repertoire. Iedereen kwam aan
zijn of haar trekken. De naam zegt het immers al:
Songs4All. Door de variatie en de solozag presenteerden zij zich op een verrassende en bijzondere
manier. Als openingslied kon u genieten van een
lied van Corrie Konings genaamd: ‘Adio, Adio,
Adio’. Het tweede lied dat zij ten gehore brachten
was ‘Blauwe Korenbloemen’. Kon u er vroeger ook
zo van genieten? Ook zongen zij over dromen.
Of ze allemaal uitkomen is maar de vraag. Het lied
kreeg de naam mee van: ‘I have a dream’. Elk lied
kreeg van onze ladyspeaker een duidelijke uitleg.
Als soliste trad voor het voetlicht Anita met het
prachtige Duitstalige lied: ‘Seemann lass das
träumen’. Met ‘Let it be’, een Engelstalig lied uit de
jaren vijftig waarbij de solopartij werd gezongen
door Tonny Stoverink, kwamen we toe aan de
pauze.
Het eerste lied na de pauze was een lied uit 1960
van Gert en Hermien Timmermans: ‘Alle duiven op
de Dam’. Ja, en zo zijn we al weer aan het laatste
lied van vanavond: ‘Bye, Bye my love, een lied uit
1957. Het betekent niets anders dan ‘Vaarwel’.
Het was weer een geslaagde avond. Misschien
ook wel doordat er personeelsleden uit volle
borst meezongen. Bedankt!
SZMK | Januari 2014
Tijd voor
een feestje
Begin september viel een uitnodiging voor een feestje bij opa en oma
Donderwinkel in de bus. “Tijd voor
een feestje” stond er op de kaart die
namens zijn kinderen en kleinkinderen was verstuurd. Joop en zijn vrouw
Marietje gingen er vanuit dat er een
nieuwe familiefoto gemaakt zou worden, omdat de foto die tot dat moment
in de kamer hing, niet meer zo actueel
was.
Zaterdagmorgen 14 september kwam
de auto voorrijden met de verwachting
in het achterhoofd dat men op weg ging
naar de fotograaf. In plaats daarvan ging
het richting het huis van hun dochter
waar vele oud-collega’s, vrienden en
familie het echtpaar opwachtten.
In plaats van een foto, kreeg Joop een
onderscheiding op zijn revers gespeld.
De vrijwilliger, die al jaren actief is in
De Molenberg, werd door waarnemend
burgemeester Rob Metz de versierselen
opgespeld en is daarmee Lid in de Orde
van Oranje Nassau.
Zijn grote hobby is dieren verzorgen.
Dat merk ik als hij in zijn tuin vol trots zijn
kippen en talloze vogels laat zien die in
zijn volière rond fladderen.
Het sociale leven is Joop in de genen
meegegeven. Tijdens zijn werkzame leven
was Joop al voorzitter van de Ondernemingsraad en voorzitter van de Voedingsbond FNV afdeling Groenlo. Vanaf dat hij
in 1998 met de VUT ging, heeft hij diverse
vrijwillige functies bekleed binnen het
sociale leven van Groenlo.
Zo was hij penningmeester van de
Groenlose Pluimvee en Konijnenhouders
Vereniging, voorzitter van de Groenlose
schietvereniging en sinds 1999 vrijwilliger
in De Molenberg.
Daar verzorgt hij de vogels, kippen en
volgens hem ook een beetje de mensen
want Joop vindt dat als je van dieren
houdt, dan hou je ook van mensen.
Hij zorgt ervoor dat bewoners, kinderen
en kleinkinderen kunnen genieten van
de goed verzorgde dieren in de tuin van
De Molenberg.
Joop van harte gefeliciteerd met je
Koninklijke onderscheiding.
Namens bewoners en medewerkers,
Peter Hulshof
Bingo
Op donderdagavond 19 september was in restaurant ‘De Moriaan’
weer een gezellige bingoavond georganiseerd. Op een groot scherm
was duidelijk te zien welke hokjes men mocht dicht doen. Er waren
weer mooie prijzen te winnen. Maar of er vleesprijzen beschikbaar
waren gesteld, dat was afwachten. Het liefste kneep de heer Vrieze er
met een half varken tussenuit. Ja, beste mensen, dit speelde zich al af
vanaf het begin toen bekend werd dat er weer een bingoavond zou
worden georganiseerd. Het enige dat wij van hem te horen kregen
was, dat het plankje niet de juiste getallen bevatte. Toch was het
de afdeling Oosteresch waar weer een gelukkige als eerste ‘bingo’
riep. Het was mevrouw Scholz, terwijl de prijzen voor de volle kaart
gingen naar de dames Visser en Te Kaat.
Daarna werd nog een ronde gespeeld waarin de heer Payers het voor
het uitkiezen had.
Nu was het tijd voor een borreltje. Ook mensen van buitenaf hadden
evenveel kansen. Het lukte mevrouw Fien Bunte meerdere malen een
prijs te behalen. Ook mevrouw Ikink behoorde tot de gelukkigen.
Alle prijswinnaar vanaf deze plaats proficiat. En voor de familie Vrieze
geldt: een volgende keer beter.
SZMK | Januari 2014
Optreden van
‘De Vier Winden’
uit Vragender
Op dinsdagmiddag 24 september traden ‘De Vier
Winden’ uit Vragender op in zaal ‘t Kormelink’.
“Fijn dat jullie hier allemaal in zo’n groten getale
naar toe zijn gekomen. Ook de vrijwilligers, van
harte welkom. Wat zouden wij zijn zonder vrijwilligers”, aldus Jolanda in haar openingswoord.
Ook een woord van welkom aan de gasten
van vanmiddag: ‘De Vier Winden’. Een aantal
dansen waarvan wij getuige konden zijn waren:
‘Goa weg ie’, ‘de Kruispolka’, en voor wie nog niet
gegeten had ‘een pot met bonen’. Ook ‘de Veleta’
werd gedanst. Ditmaal op de Aaltense manier.
Ook over de kleding was wel het één en ander
te vermelden. Om te beginnen bij de heren.
Zij droegen een gestreepte broek met een vestje.
Met daaronder een boezeroen, een bokse met
een presenteerblad. In vakjargon zouden we
zeggen: secretaire. Op hun hoofd droegen zij een
petje van satijn, die door de groep zelf gemaakt
is en een sjaaltje. De dames echter droegen een
als harmonica gevouwen schort, een knipmuts
van rond 1850 met daaronder een zwarte muts.
De stof voor de knipmuts moest men helemaal uit
Staphorst halen. De leden van de groep kwamen
uit alle windstreken.
Ook de pauze werd deze keer ingevuld met
accordeonmuziek. Zo kon men luisteren naar
o.a ‘Door je tranen heen kun jij weer lachen’ en
‘Oh heideroosje’.
Na de pauze, waarin u onder het gebruik van een
drankje, hebt kunnen napraten van wat u hebt
gezien en gehoord, ging de groep verder met een
Duitse Polka, eveneens op de Aaltense manier.
Alvorens de middag werd afgesloten, kon men
nog genieten van ‘de Streetwalz’.
Na een woord van dank aan allen die aan deze
middag hadden meegewerkt, werd deze grandioze middag afgesloten en verlieten de dansers
onder muzikale begeleiding van het lied
‘Wij gaan u groeten’ de zaal.
Herdenkingsbijeenkomst
in de Vincentiuskapel
Op donderdagavond 26 september was er
weer een herdenkingsbijeenkomst voor
familieleden en naasten van bewoners van
‘De Molenberg’ en ‘De Wieken’ die ons ontvallen zijn gedurende de periode 22 december
2012 tot 1 augustus 2013.
Medewerking aan dit samenzijn werd
verleend door: R.K. Dames- en Herenkoor
van de Calixtuskerk in Groenlo o.l.v. de heer
Ton Steintjes en mevrouw Rita te Riet, Belinda
Smit verzorgde de bloemen, mMedewerkers
van De Molenberg, en de heren Nagelmaeker
en Knol, geestelijk verzorgers.
In een overvolle kapel was het fijn om nog
eenmaal bijeen te komen om met gepaste
eerbied stil te staan bij uw dierbare, die wij uit
handen hebben moeten geven. Tijdens het lied
‘Licht dat ons aanstoot in de morgen’ werd de
paaskaars ontstoken ten teken van de verrezen
Heer. Aansluitend aan dit prachtige lied las Ilona
Janssen een gedicht voor naar een tekst van
Franciscus van Assisi.
Heer, maak mij tot een instrument van uw vrede.
Laat me liefde brengen waar mensen zijn verdeeld.
Laat me geloof brengen waar twijfel is en hoop
waar mensen wanhopen.
Laat me licht brengen waar duisternis is en
vreugde waar droefheid heerst.
Dat ik niet zozeer zoek getroost te worden als wel
om te troosten, begrepen te worden als wel om
te begrijpen, bemind te worden als wel om te
beminnen.
Want we ontvangen door te geven, we vinden
door onszelf te verliezen, we ontvangen vergeving
door vergiffenis te schenken en worden tot eeuwig
leven geboren door te sterven.
Daarna lazen we psalm 23: ‘De Heer is mijn herder,
niets kom ik te kort’.
Na deze bemoedigende woorden van de
psalmist werd het lied ‘Wek mijn zachtheid weer’
gezongen, met aansluitend een meditatie met
als rode draad dat de dood zo vaak anders is dan
verwacht. Om hetgeen we tot nu toe gehoord
hadden goed op te kunnen nemen, konden we
luisteren naar een ‘Wiegelied’ van W.A. Mozart
genaamd ‘Schlafe mein Prinzchen, schlaf ein’.
Tijdens het noemen van de namen van hen
waarvan wij afscheid hebben moeten nemen,
werd onder het aansteken van een lichtje aan de
paaskaars gespeeld ‘Heer, herinner U de namen’
van H. Strategier.
De slotgedachte werd uitgesproken door Gonnie
Wopereis. Het is afkomstig van een Joodse auteur,
waarvan de naam onbekend is.
‘Weten wat de ander pijn doet’
Rabbi Mosje vertelde aan zijn leerlingen hoe we
onze naaste werkelijk lief kunnen hebben:
Twee vrienden hebben een gesprek. De eerste zegt:
‘Vertel me, vriend Ivan, heb je me lief?’
Ivan zegt: ‘Ik heb je heel erg lief.’
Igor zegt: ‘Weet je dan wat me pijn doet?’
Ivan zegt: ‘Hoe kan ik nu weten wat jou pijn doet?’
Igor zegt dan: ‘Als je niet weet wat me pijn doet,
hoe kun je dan zeggen dat je me echt lief hebt?’
‘Begrijp het’, zei de rabbi:
‘Liefhebben, werkelijk liefhebben, dat is weten wat
de ander pijn doet!’
Met het lied ‘In paradisum’ zijn we aan het einde
gekomen van deze bijeenkomst.
Je dag moge goed zijn en je nacht genadig;
De hand van een vriend moge je vasthouden,
je zegenen en troosten;
En God zelf moge je hart vervullen met vrede
en vreugde.
Als herinnering mocht u het blaadje en een herinneringslichtje mee naar huis nemen, terwijl u in
een ongedwongen sfeer, onder het genot van
een kopje koffie of thee nog wat kon napraten.
De geestelijk verzorgers, dominee Henri Knol en
pastor Simon Nagelmaeker, bedanken u voor uw
aanwezigheid.
SZMK | Januari 2014
Optreden van
‘De Bloazepeters’
uit Lievelde
Op dinsdag 8 oktober was er een
­optreden van ‘De Bloazepeters’ uit
Lievelde. Jolanda opende deze avond
door bewoners, vrijwilligers en onze
gasten van harte welkom te heten.
Tevens mochten we een tweetal
­nieuwe vrijwilligers welkom heten te
weten Natasja Lieftink, onze freelance
fotografe en Carla Meekes.
De Bloazepeters zijn een onderdeel van
Sint Willibrord en zij treden vooral op
tijdens carnaval, feesten en partijen en
natuurlijk de kermissen. Er werd begonnen met de Egerländer Musikanten
Marsch van Ernst Moss, de grondlegger
van dit soort muziek. Ook de Süddeutsche
Polka en Egerland Heimatland kwamen
op ons pad. En zo waren we bijna alweer
toe aan de pauze. Maar, voordat een
drankje werd geschonken, kon nog
genoten worden van een Tsjechische
Polka. En natuurlijk...ook ‘de Bloazepeters’ hadden een clublied. ‘Wie bunt de
bloazepeters’ met een borreltje erbi’j op
zien tied’.
Na de pauze liet Bennie Weenink, zanger
uit Lievelde (volgens hem de mooiste
streek bij Erve Kots) van zich horen.
Dit alles ging onder het motto: ‘Kun je
zingen, zing dan mee’. Te beginnen met
het lied van Frans Duyts: ‘Je denkt dat je
mag van mij’. En deze kende u vast wel:
‘De Smokkelaar’ van Johnny Hoes. Met het
lied ‘Bis bald auf Wiedersehen’ met vrijwilliger Bas Hoefman in de spotlights werd
de avond afgesloten.
Jolanda wenste in haar slotwoord iedereen wel thuis en een goede nachtrust.
Vrijwilligersavond
De Molenberg
Woensdag 16 oktober was het weer tijd voor de
jaarlijkse vrijwilligersavond in zaal ‘t Kormelink.
Als dank voor hun geweldige inzet werd alle vrijwilligers een feestavond aangeboden. Er hadden zich
voor deze avond ruim 200 vrijwilligers aangemeld.
Daarmee was de zaal dan ook maximaal gevuld.
Dit jaar waren er vier vrijwilligers die extra in het
zonnetje werden gezet. Bert Nieuwenhuis, Jan Roerdink en Stien Wielens waren reeds 12½ jaar werkzaam in De Molenberg als vrijwilliger en Ria Wolters
al 25 jaar.
In zaal ‘De Moriaan’ werden, onder het
genot van een kopje koffie met wat
lekkers erbij, de jubilarissen toegesproken
door de heer Sletering, sectorhoofd, die
voor elke jubilaris een persoonlijk woordje
had, wat door de jubilarissen zeer op prijs
werd gesteld. Tot slot werd dit formeel
samenzijn besloten met het in ontvangst
nemen van een boeket bloemen uit de
handen van Peter Hulshof, coördinator
van de vrijwilligers.
Zaal ‘t Kormelink was, zoals reeds vermeld,
maximaal gevuld met uiteraard de
vrijwilligers van zowel De Molenberg als
van Mariënhof en hun contactpersonen.
Men kon tijdens het nuttigen van een
drankje genieten van de muzikale noten
van ‘Time2Play’. Bij binnenkomst van de
jubilarissen werd volop geapplaudisseerd
en zong men hen spontaan toe. De heer
Hulshof vertelde nog eens hoe belangrijk
het voor de bewoners is, dat zij kunnen
rekenen op een vrijwilliger, al is het maar
voor een praatje. Het vrijwilligersbestand
is in korte tijd toegenomen met 53 nieuwe
vrijwilligers. Ook de heer Sletering kwam
aan het woord, al was, zo memoreerde hij,
door zijn voorganger al het gras voor zijn
voeten weggemaaid. Toch had de heer
Sletering nog een mededeling, dat naar
de vrijwilligers een brief zou uitgaan met
het doel te polsen welke cursus hij of zij
zou willen volgen. Al vrij snel erna werd
het buffet geopend en kon men genieten
van een warm en koud buffet, waar
alle vrijwilligers dankbaar gebruik van
maakten. Het was al met al een geslaagde
avond. Vrijwilligers bedankt!
SZMK | Januari 2014
Mimi ten Wolthuis
bereikt de gezegende
leeftijd van 80 jaar
Op zaterdagmiddag 26 oktober was
het een gezellige bedrijvigheid in zaal
‘t Kanon.
Wat zou er toch aan de hand zijn! Wat een
mensen waren er op de been. Ook Bas
Hoefman was van de partij. Maar dat is
niet zo verwonderlijk; hij komt wel vaker in
De Molenberg. Ik zal u niet langer in spanning laten zitten. Mimi vierde in aanwezigheid van genodigden en allen die haar lief
waren haar tachtigste verjaardag. Een hele
mijlpaal in een mensenleven. Nu wordt
het mij ook een beetje duidelijker, wat
voor rol Bas Hoefman hierin speelde.
Hij was natuurlijk de muzikant, die voor
de vrolijke noot moest zorgen. Na de
koffie met uiteraard iets lekkers erbij, werd
overgegaan tot het borreluurtje en werd
een toast uitgebracht op al die jaren dat zij
in ons midden is. Natuurlijk werd ook even
stilgestaan bij haar zus Joke. De middag
werd afgesloten met een broodje.
We mooie jaren voor zich heeft.
Antje Roerdink, voormalig pianiste van
het Molenbergkoor, viert haar eeuwfeest
Wie kent haar niet, Antje Roerdink,
geboren Hofstede, bereikte op 28 oktober de gezegende leeftijd van 100 jaar.
Deze markante vrouw heeft in de
afgelopen eeuw veel voor de Grolse
gemeenschap betekend. We hebben het
over een heden ten dage nog bijzondere
vrouw.
Muziekvereniging Groenlo heeft haar,
terwijl zij samen met haar familie op het
bordes van het stadhuis stond, hoe kan
het ook anders, een muzikale serenade
gebracht gevolgd door een massaal
gezongen ‘Lang zal ze leven’ door de
op dat moment aanwezige burgers.
Zo’n hoge leeftijd bereiken is op zich al
uniek, maar wanneer dat iemand betreft,
die op muzikaal gebied zoveel heeft
betekend voor de gemeenschap van ons
vestingstadje, mag dat wel extra uniek
genoemd worden. Een voorbeeld waar
zij zich op muzikaal gebied verdienstelijk
heeft gemaakt is wel als pianiste voor het
Molenberkoor. Elke woensdagmorgen
begeleidde zij op muzikaal gebied ons
koor, zelfs nog toen het derde lustrum
gevierd werd. En ook bij sportvereniging
Grol speelde zij in het Huisorkest van de
vereniging. En vergeet u vooral niet het
‘Antjes Showorkest’. Elk jaar, tijdens het
uitstapje van de bejaarden, waren zij het
die voor de muzikale noot zorgden.
En nu we het toch terloops over het
Molenbergkoor hebben, ook hier krijgen
we wel eens een zoete inval. Zo bezochten enige tijd geleden kinderen van een
dagverblijf in Groenlo ‘de Mattelier’, bij u
misschien beter bekend als ‘Groepsverzorging’. Onder leiding van Tessa, groepsleidster van de kinderen en Bernadeth van de
afdeling ‘de Mattelier’, zongen zij uit volle
borst ‘Op een grote paddenstoel’ en ter
afsluiting het ‘Olifantenlied’. De leden van
het koor vonden dit een mooie geste.
Zoals u allen weet, beste koorleden, is
er door onze cameraman de heer Harry
Langenberg van de huisomroep op
woensdag 6 november een DVD van
het Molenbergkoor gemaakt.
Met de feestdagen in het vooruitzicht is
het misschien een mooi gebaar om óf zelf
deze dvd aan te schaffen óf als cadeau te
geven aan iemand die u dierbaar is.
De kosten zijn zo laag mogelijk gehouden.
De DVD kost inclusief de hoes 10 euro.
Koorleden kunnen hem bestellen bij
Jolanda en Rian tijdens de repetitie en
anders kunt u hem verkrijgen bij de heer
Langenberg zelf. Hij is telefonisch te
bereiken onder nummer: 0544465521.
SZMK | Januari 2014
Harmonicagroep ‘De Ahof’
uit Aalten verzorgde
een geweldig optreden
Woensdagmiddag 6 november verzorgde
de harmonicagroep ‘De Ahof’ uit Aalten een
geweldig optreden in zaal ‘t Kormelink.
Deze middag werd geopend door Jolanda.
Welkom, u als bewoners, de vrijwilligers en
natuurlijk… zij die het vanmiddag voor ons gaan
maken ‘de harmonicagroep ‘De Ahof’. In een
overvolle zaal kun je dan opmerkingen horen
als: “Ik kan ook helemaal niets zien”. Hierop wist
Jolanda wel een passend antwoord: U hoeft ook
niets te zien, als u de muzikale klanken maar kunt
horen, dan hebt u de juiste plaats.
Het eerste nummer dat zij voor ons speelden
was ‘Rosalie’, bestaande uit muziek en zang.
Duitstalige liederen zoals Egerland, Heimatland
gingen aan ons voorbij. Maar ook van liederen
in het dialect waaronder ‘Doar an de bekke’
konden wij genieten. Een veel gehoord lied is wel
‘‘t Kleine Café aan de Haven’. Om mee te kunnen
zingen werden boeken uitgedeeld. Ook kon men
verzoeknummers indienen. Hier was dan ook veel
vraag naar.
Met het lied ‘Ons Gelderland, waar der beuken
breede kronen’ werd het tijd voor een drankje.
Na de pauze kwamen er vele verzoeknummers,
afgewisseld door nummers die niet in het
boek stonden aan ons voorbij. Tot één van die
nummers behoorde ook ‘Sierra, Sierra Madre
del Sur’. En wat vond u van ‘Sarie Marijs?’ Een
lied dat we ook zingen in ons eigen koor, ‘het
Molenbergkoor’.
Met ‘bis bald auf Wiedersehen’ werd deze voortreffelijke middag afgesloten.
Jolanda sloot als gewoonlijk de middag af door u
allen te bedanken voor uw komst en wel thuis.
10 November
‘Dag van de
Mantelzorg’
Mantelzorgers,
een belangrijke stille groep mensen,
die zich inzetten voor een geliefde
naaste of de behoeftige mens.
Zichzelf vaak wegcijferen,
zonder maar een klacht.
De zware zorg met liefde blijven
vervullen en volbrengen,
zolang deze taak hun wacht.
Personeel woning 22B
Mariënhof
SZMK | Januari 2014
Sint Maarten
De maanden november en december zijn bij uitstek: ‘de maanden der feesten’.
Het begint met 11 november, het Sint Maartensfeest. En toch kan het ook heel
anders zijn. Leest u even mee?
Geen Sint Maartensfeest
Koortsig ligt hij op het bankje
Straks loopt iedereen met lampionnen
Wordt geplaagd door zere oor
En hij ligt ziekjes op de bank
Het Sint Maartensfeest vanmiddag
Niet bij elke deur een liedje zingen
Gaat voor hem vandaag niet door
Niemand hoort zijn zuivere klank
Want vanmiddag gaat hij naar de dokter
Kon ik zijn pijn maar overnemen
Krijgt misschien druppels voor de pijn
Dan zou ik dat met liefde doen
Oorontsteking voor die lieve kleine
Voor hem geen lampionnenoptocht
is beslist geen pretje en beslist niet fijn
Alleen van oma een beterschapszoen.
Zij voor wie het bovenstaande niet van
toepassing was, kon volop genieten
van een oude traditie die in ere werd
hersteld. Initiatiefnemers in deze waren:
het Groenlose Ondernemers Verbond en
de RK Calixtusker. Medewerking aan deze
Sunte Matten optocht werd verleend
door De Knolle, de werkgroep Onder de
Regenboog en geestelijk verzorger de
heer S. Nagelmaeker. Tevens beeldde
laatstgenoemde Sint Maarten uit. Ook in
de jaren vijftig trok een Sunte Matten
optocht door Groenlo. Maar alvorens aan
de optocht, begeleid door ‘De Knolle, werd
begonnen, was er een samenzijn in de
RK Calixtuskerk, In de kerk werd omstreeks
17.00 uur gezamenlijk het Sint Maartenlied
gezongen. Kent u hem nog?
Elf november is de dag dat mijn lichtje, dat mijn lichtje,
Elf november is de dag dat mijn lichtje branden mag.
Het volgende lied dat we gingen zingen was ‘Eens
deelde Sint Martinus’.
Wij lopen met ons lichtje en we zingen hier ons lied.
Het lichtje van Sint Maarten dan vergeten wij hem niet.
Eens deelde Sint Martinus, Romeins soldaat en fier
te paard een bedelaar zijn mantel. Zo wordt het ons
verhaald.
Elf november is de dag dat mijn lichtje, dat mijn lichtje
Elf november is de dag, dat,mijn lichtje branden mag.
Daar komen wij met lichtjes aan,
het is Sint Maartens feest.
En dat gij ons nu lang laat staan dat
is niet goed geweest.
Mijn kaarsje is haast afgebrand, zeg nooit
“Wij geven niets!”
Sint Maarten, ja die brave man die
gaf toch altijd iets.
Elf november is de dag dat mijn lichtje, dat mijn lichtje.
Elf november is de dag, dat mijn lichtje branden mag.
En zoals bij elk samenzijn in de kerk werd ook nu
begonnen met het maken van het kruisteken,
waarna een gebedje volgde.
Lieve God,
St. Maarten was een bijzonder man.
Hij heeft gedeeld met andere mensen.
Net als Jezus ons heeft voorgedaan.
Lieve God ik wil ook graag delen
van iets dat ik heb, en anderen niet.
Wilt u me daarbij helpen?
Want dat is best moeilijk. Amen
Refrein:
Delen en niet heersen, verdelen. Delen en niet heersen. Marinus leert ons geven van harte aan elkaar.
De mens werkt bijna onvermoeid voor eigen brood
tot aan zijn dood. Maar zelden wil hij zorgen voor
medemens in nood.
Refrein:
Delen en niet heersen, verdelen. Delen en niet heersen. Martinus leert ons geven van harte aan elkaar.
De opdracht blijft voor allen: Sta altijd klaar, deel
met elkaar. Wordt dat na zoveel jaren dan nu
misschien eens waar.
Refrein:
Delen en niet heersen, verdelen. Delen en niet heersen. Martinus leer ons geven van harte aan elkaar.
Aansluitend kon men luisteren en via een presentatie kijken naar het verhaal van St. Maarten.
Vertelster was Fleur van Aa. En dat kon ze goed.
Toen werd er weer een lied gezongen ‘Vandaag is
het Sint Maarten’.
Vandaag is het Sint Maarten, een heilige tegen de
kou. Hij geeft zijn halve jas aan jou en jou en jou.
En geef maar wat terug, want buiten is het guur
en geef maar wat je hebt voor’t grote vreugde
vuur.
Wanneer u dit leest kunt u toch volgen hetgeen
er in Groenlo leeft en wanneer dan uw mede­
bewoners het over de Sinte Matten optocht
hebben, weet u meteen waar ze het over hebben.
SZMK | Januari 2014
Een geslaagd optreden
van de ‘Grolse Twins’
Na 35 jaar pakken de ‘Grolse Twins’, Gerda
Eskes en Joke Garstenveld, de draad weer op.
Dit gebeurde op dinsdagavond 12 november in restaurant De Moriaan. Zij hebben een
breed repertoire aan liedjes. Het zijn zowel
meezingers uit de oude doos, als bekende
popliedjes van de afgelopen decennia. Maar
ook het modernere repertoire van vaderlandse bodem. Dit alles onder het motto: ‘Kun je
zingen, zing dan mee’.
In de jaren zestig maakten de zingende zusjes al
furore in Groenlo en weide omgeving. Destijds
traden ze op onder de naam: De Loco Sisters en
in Duitsland traden ze op onder de naam: Die
Zwillinge aus Holland. Gerda Eskes en Joke Garstenveld, zoals ze tegenwoordig door het leven
gaan, zijn geboren aan de Oude Aaltenseweg in
Groenlo. Op vrij jonge leeftijd zongen ze samen,
met name als ze in bed lagen en moesten slapen
dan zongen zij hun hoogste lied. Op hun twaalfde
jaar namen ze gitaarles bij Ruus Nales, de oprichter van een fantastische muziekgroep van accordeon en gitaren, Con Brio genaamd. Uitstekende
zangers en zangeressen mochten hierbij uiteraard
ook niet ontbreken. Hun eerste optreden vond
plaats in het toenmalige parochiehuis, thans
City Lido geheten. Bij de boerenkapel ‘de Knolle’
traden zij op onder weer een andere naam De
Radieskes. Maar ja, als je groter wordt en verkering krijgt, dan moet je soms een keuze maken.
En dat kan vrij moeilijk zijn. Nu na 35 jaar heeft
het tweetal de draad weer opgepakt. Ze namen
weer enkele gitaarlessen, zetten nieuwe snaren
op hun gitaren en ze kochten een zanginstallatie.
Ze hebben maar één doel voor ogen: de ouderen
vreugde en vrolijkheid bezorgen.
“Lieve mensen”, aldus het duo “we hopen van
ganser harte dat u een gezellige avond heeft, dus
zing even gezellig met ons mee”.
Na deze voorgeschiedenis gaan we weer terug
naar de avond waarvoor u allen gekomen bent
namelijk het optreden van De Grolse Twins. Nadat
zij iedereen van harte welkom hadden geheten,
begonnen zij met een welkomstliedje getiteld:
‘geniet maar fijn in de zaal; wij hebben er zin in;
zingen is onze passie’. En zoals u reeds aan het
begin van dit artikel hebt kunnen, lezen zingen
zij niet alleen liedjes uit de oude doos of een wat
moderner repertoire, maar ook bekende popliedjes van de afgelopen decennia. Het volgende
lied is er één van Corrie Konings: Leven en laten
leven’. Of van Imca Marina. Wist u trouwens dat
zij uit Hoogezand-Sappemeer kwam? Het is
een fantastisch nummer ‘Carrousel van geluk’.
En dan komt er één uit de oude doos van Gert en
Hermien Timmermans met als titel: ‘Alle duiven op
de Dam’.
Na een korte pauze vervolgden zij met een lied
van de Zangeres Zonder Naam ‘Het parelsnoer’,
gevolgd door ‘Brandend zand en een verloren
land’ met als afsluiting voor de tweede pauze
‘Twee reebruine ogen’ van de Selvera’s. Na deze
pauze ging het duo aan het laatste blok beginnen. Hiervoor gingen zij even de grens over en
kwamen terecht in Duitsland. Al lopend door de
zaal zongen zij ‘Herzliche Berge, sonnige Höhen’.
Alvorens aan de potpourri werd begonnen,
konden we allen mee- deinen met het lied: ‘We
hebben een stoomboot, hij ligt in de Amstel’.
Op de melodie van ‘Aan het strand stil en verlaten’
volgde de potpourri, waarvan de eerste versregel
van elk lied werd gezongen zoals bijvoorbeeld:
Aan het strand stil en verlaten, daar moet op
gedronken worden, waarom liet je mij alleen en
ga zo maar door.
Zij vervolgden hun optreden met ‘het Kuffsteinlied’, ‘Daar bij die molen’ en als slot ‘Op de woelige
baren’. Met als afscheidslied ‘Het zonnetje gaat
van ons scheiden’ kwam er aan deze avond een
einde. De Grolse Twins bedankten iedereen voor
hun aandacht en zongen als toegift nog een Duits
lied: ‘Gute Nacht Freunde’.
SZMK | Januari 2014
Advent, een tijd ter
voorbereiding op het kerstfeest
Op zondag 1 december begint de Advent.
De Adventstijd duurt vier weken lang.
­Gedurende deze periode hoort u her en der
de midwinterhoornblazers. Al weken hopen
ze op strenge vorst. Met de witte nevel over
de velden klinkt de aloude roep van de midwinterhoorn op z’n mooist. Al laten echte
liefhebbers zich door regenweer niet weerhouden.
Het is winter, koud en donker. De wind waait door
de kale boomtakken. De sfeer van het komende
kerstfeest is overal aanwezig. Ergens in de verte
klinkt een klagelijk geluid. Wat is dat? Vanuit de
andere richting weerklinkt ook dat geluid. Het
bespelen van het lange smalle blaasinstrument
van de midwinterhoorn is met vele tradities
omgeven.
Het blazen gebeurt alleen in de periode vanaf
de eerste Advent tot Drie Koningen (6 januari).
Wat is nu de reden waarom op de midwinterhoorn juist in deze periode wordt geblazen?
Geschiedkundig wordt een verklaring over
de reden van het midwinterhoornblazen al
­beschreven kort na het begin van onze jaartelling.
Echt duidelijk is de reden niet, maar wel dat het
blazen alleen tijdens de laagste zonnestand
geschiedde. Was het om de zon weer wat hoger
aan de hemel te krijgen? Of moesten de boze
geesten van de in het najaar ingezaaide velden
verjaagd worden of werd juist de vruchtbaarheid
aangeroepen om de oogst voor het komende
seizoen te garanderen?
Volgens het christendom wordt Kerstmis, de
geboorte van Christus, ook wel het feest van het
Licht genoemd. De geboorte van Jezus Christus
betekent immers: ‘Vrede op aarde’. Mogen we ons
dan de vraag stellen, dat alles weer goed komt en
dit feit in verband brengen met de natuurlijke rust
van de winter?
Nu nog even iets over het instrument zelf.
Het blazen is voor iemand die een blaasinstrument speelt gemakkelijk te leren. Voor anderen
kost het nogal oefenen. Het aantal tonen en
het geluid variëren nogal per hoorn. Tijdens de
jaarlijks te houden Kerstmarkt in de veste Grol
zal een aantal midwinterhoornblazers met
elkaar communiceren oftewel ‘roepen’ genoemd.
Zij kondigen het feest van Kerstmis aan.
Nieuwsflits
Dinsdag 17 december
Kerstconcert Molenbergkoor
zaal: ‘t Kormelink
19:00 uur – 21:00 uur
Donderdag 19 december
Kaarsen maken; Balsemientje
zaal: ‘De Moriaan’
12:00 uur – 16:30 uur
entree: gratis
Kerstconcert met muziek
van fluitiste Mirjam v.d. Burg
zaal: ‘De Moriaan’
om 19:30 uur
entree: 3 euro
Dinsdag 31 december
Oudejaarsactiviteit
oliebollen en muziek van Bas en vuurwerk
19:00 uur – 21:00 uur
entree: 3 euro
SZMK | Januari 2014
Welkom in brasserie
De Heerlyckheid!
Graag stellen wij ons aan u voor.
Sinds september 2012 zijn wij gestart
met de brasserie in Mariënhof aan de
Lievelderweg 22 in Lichtenvoorde.
Mariënhof is een onderdeel van Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé
(SZMK). De naam van de locatie verwijst naar de villa Mariënhof die hier
voorheen was gevestigd. De villa heeft
lang als onderkomen voor de zusters
Ursulinen gediend. Voor veel mensen
uit Lichtenvoorde en omstreken is
dit een bekende plek. Op de begane
grond kunt u brasserie De Heerlyckheid vinden.
In brasserie De Heerlyckheid kunnen
bewoners, bezoekers en vrijwilligers
van de groepswoningen terecht, maar
ook senioren (55+) uit Lichtenvoorde
en omstreken zijn van harte welkom!
Meerdere dagen per week is brasserie
De Heerlyckheid geopend. Bij speciale
gelegenheden, zoals het vieren van uw
verjaardag of huwelijksjubileum, is het
mogelijk om dit te vieren in brasserie
De Heerlyckheid.
Om Mariënhof is een ruime tuin aangelegd, waar u veilig kunt wandelen en
zitten. U kunt genieten van een aantal
kunstobjecten. Daarnaast is de tuin zo
ingericht dat er activiteiten kunnen
worden georganiseerd. Aan deze
activiteiten kunnen ook ouderen uit de
omgeving deelnemen. Wij hopen u te
mogen begroeten!
De brasserie is iedere woensdag tot en
met vrijdag geopend van 11:00 uur tot
17:00 uur. In de even weken zijn wij ook in
het weekend geopend van 11:00 uur tot
17:00 uur. In de brasserie kunt u gebruik
maken van de kleine kaart. De gastvrouw
Thea Elschot bespreekt graag samen met
u de mogelijkheden uit ons assortiment.
Op woensdag en vrijdag serveren wij
in brasserie De Heerlyckheid vanaf
12:00 uur een heerlijk twee gangendiner
voor slechts € 8,50. Een mooie gelegenheid om in contact te komen met andere
senioren uit uw omgeving!
Reserveren
Als u ‘s middags in de brasserie van een
warme maaltijd wilt genieten, verzoeken
wij u hiervoor te reserveren.
Dit kan - tot 17.00 uur de dag ervoor
- telefonisch via nummer 0544-394028
of via de mail ­[email protected].
Voor grote groepen is het wenselijk uw
reservering wat langer van tevoren door
te geven. Reserveringen voor groepen van
meer dan tien personen zijn in overleg
ook buiten de gebruikelijke openings­
tijden mogelijk.
Wij verwelkomen u graag in brasserie
De Heerlyckheid
Welkom,
…. en neemt u gerust een heerlyck kopje
koffie of thee. Daarnaast heeft u de keuze
uit heerlycke lekkernijen en broodjes.
Welkom,
…. voor het organiseren van een
gelegenheid, zoals verjaardagen.
Wij denken graag met u mee voor de
heerlycke invulling hiervan. Loopt u
gerust binnen of neem contact op per
mail ­[email protected] of telefonisch
via 0544 – 394028.
En wist u ook dat,
Heerlyckheid woensdag tot en met
•Devrijdag
én eens in de twee weken het
weekend van 11.00 uur tot 17.00 uur
geopend is?
Het heerlyck vertoeven is met een
geurend kopje koffie of thee met een
heerlycke lekkernij?
U welkom bent voor een glaasje fris,
een lekker advocaatje, een borrel of
om gezellig even bij te praten?
U een keuze kunt maken uit de kleine
kaart: van een smakelijke soep van de
dag tot een uitsmijter?
Wij graag gezelschappen ontvangen
voor een heerlycke lunch?
Er de mogelijkheid is om gebruik te
maken van een warme maaltijd in
De Heerlyckheid?
Wij voor iedereen die iets te vieren heeft
een leuke invulling kunnen maken?
•
•
•
•
•
•
Heel graag tot ziens in brasserie
De Heerlyckheid
SZMK | Januari 2014
Het is december
Het is december. Anke en Lize zitten
samen in de kamer en fluisteren met
elkaar. Weet jij wanneer de Kerstman
komt?, vraagt Lize aan haar zusje.
Nee Anke weet het niet. Hoe kan zij dat
nu weten, Sinterklaas is nog maar net
geweest. Maar op school wordt er al
dagen over gesproken, misschien zelfs
wel al weken. Iedereen is het erover
eens, de Kerstman komt en ze krijgen
veel cadeautjes. Cadeautjes bij de
kerstboom.
Dat is toch spannend en leuk, wie wil
er nu geen cadeautjes? Ja iedereen wil
cadeautjes, Anke en Lize ook. Ze willen er
wel tien, misschien zelfs wel twintig. Maar
ja dat zal wel niet gebeuren. Mama zegt
altijd: ‘Als ik een geldboompje in de tuin
krijg dan mag je kiezen wat je maar wilt
en dan maakt het niet uit hoe duur het is,
dan kost het mij niets, want dan krijg ik
het geld gratis.’ Ja dat zou mooi zijn, maar
dat snappen Anke en Lize wel, dat kunnen
ze wel vergeten, want een geldboompje
in de tuin is onmogelijk.
Toch kunnen Anke en Lize er haast niet
meer van slapen. De Kerstman komt en
zelfs de juf had er nog iets over gezegd,
tja dan moet hij wel komen, maar
wanneer? Ze weten het echt niet en in
bed liggen ze er steeds over te kletsen.
Wanneer komt hij toch?
Dan is het bijna kerstfeest, papa en mama
hebben al een kerstboom neergezet. Het
is erg gezellig in de kamer. De kinderen
mogen de boom versieren en dat doen
ze met enorm veel plezier. Ze maken
de boom echt prachtig. Papa en mama
zijn het erover eens, de meisjes hebben
goed hun best gedaan. Als Anke en Lize
op vrijdag weer uit school komen zegt
mama: ‘Lluister eens ik heb goed nieuws.’
‘Komt de Kerstman, komt de Kerstman?’,
roepen Anke en Lize gelijk in koor. ‘Nee
nee, zegt moeder, natuurlijk komt de
Kerstman niet. Opa en oma komen logeren en ze blijven bij ons tot na de kerst­
dagen.’ Oh maar dat vinden ze ook erg
leuk, natuurlijk willen ze graag cadeautjes,
maar bezoek van opa en oma dat is altijd
erg fijn. Opa kan zo mooi vertellen, prachtige en spannende verhalen. De kinderen
genieten er altijd erg van.
Die avond is het zover, opa en oma komen
met de auto de parkeerplaats oprijden.
Snel lopen de meiden naar buiten om
opa en oma te begroeten en vlug nemen
ze hen mee naar binnen. ‘Opa, opa vertel
eens iets leuks’, zegt Anke. ‘Ik ben er nog
maar net’, zucht opa, ‘ach vooruit dan
maar. En opa vertelt weer een spannend
verhaal over kinderen in het donker die
verdwaald zijn en toch weer veilig thuiskomen. Ademloos hebben ze geluisterd,
zó mooi, ja zó mooi kan alleen hun opa
vertellen.
Ondertussen denken de kinderen nog
steeds aan de Kerstman die komen zal.
Hun vriendjes en vriendinnetje weten
allemaal zeker dat ze iets krijgen onder
de kerstboom. Anke en Lize hebben er
nog niets over gehoord. Mama zegt niets
en papa al helemaal niet, die houdt niet
van dat gezeur om cadeautjes.’ Misschien
komt de Kerstman pas op kerstavond of
kerstnacht’, zegt Lize tegen Anke. Ja dat
kan natuurlijk ook, misschien willen ze het
wel weer veel te snel.
Maar dan is het eindelijk de avond voor
kerst, nu zijn de kinderen haast niet meer
te houden, nu moet die Kerstman toch
echt een keer komen. Hij zal hun toch niet
overslaan? ‘Marietje heeft al cadeautjes
en Jeroen ook’, zegt Lize teleurgesteld.
‘Nou Martin heeft ook al wat gekregen’,
moppert Anke. De meisjes kunnen er niet
van slapen. In hun bed liggen ze te kletsen
en als ze dan toch eindelijk in slaap vallen
dromen ze er ook nog van.
Heel vroeg in de morgen wordt Lize
wakker van tikgeluidjes op het raam.
Ze rent naar het raam toe en ziet ineens
allemaal sneeuw, de straten zijn helemaal
wit en nu hagelt het ook nog. Ze roept
Anke wakker:’ Anke, Anke kom, kom kijk…
sneeuw, allemaal sneeuw.’ Als Anke bij
het raam komt, zien ze iemand met een
rood pak en een rode muts in de sneeuw
staan. Het lijkt wel alsof die ergens naar
kijkt, naar de lucht of zo. Anke roept:
‘Daar heb je hem al de Kerstman, de
Kerstman.’‘Zonder rendieren?’, vraagt Lize.
‘Ja daarom kijkt hij vast naar de lucht’, zegt
Anke, ‘hij zoekt zijn rendieren’. Tja dat zou
kunnen. Ze zijn dolenthousiast en rennen
naar de kamer om te kijken bij de kerstboom, maar daar ligt nog helemaal niets.
Ze rennen schreeuwend naar buiten.
‘Kerstman, Kerstman waar zijn de kado’s?’
Ineens draait de Kerstman zich om en kijkt
de kinderen verbaasd aan. De kinderen
zijn gelijk stil: Het is de Kerstman helemaal
niet, het is opa. ‘Oh’, zegt Anke teleurgesteld, ‘het is opa maar.’‘Ja’, zegt Lize nu
ook, ‘het is opa maar.’‘Ho ho ho…’, zegt
opa, ‘wacht eens even: Het is opa maar?’
‘Nou ja’, zegt Lize, ‘sorry opa, maar we
dachten dat u de Kerstman was. Waarom
doet u dan ook een rode muts op en een
rood pak aan?’‘Dat is mijn pyjama en mijn
slaapmuts’, zegt opa. Hij moet lachen,
hij vindt het allemaal erg grappig, maar de
meisjes beslist niet. Zij zijn teleurgesteld,
nu hebben ze alweer niets gekregen.
Dan zegt opa: ‘Komen jullie maar even
mee, dan zal ik jullie iets héél belangrijks
vertellen’. Samen gaan ze naar binnen en
dan krijgen ze de belangrijkste les van hun
leven, want opa vertelt wat kerst eigenlijk
betekent.
Hij vertelt het verhaal van God, die zo
graag de wereld wilde redden, die zo
graag de mensen die bij Hem weggelopen waren wilde helpen. Hij stuurde
daarom Zijn eigen Zoon naar de wereld
toe. Zijn eigen Zoon werd geboren in een
stal in Bethlehem. Hij werd neergelegd in
een voerbak van dieren en weet je, Hij was
toen echt nog maar heel klein, een baby’
tje en toch werd Hij toen al de Redder
van de wereld genoemd. Opa vertelt hun
hoe die Redder kwam als een cadeau, een
geschenk voor de mensen. Weten jullie
wel dat de Kerstman heel leuk is, dat is
vast een aardige man, maar het gaat niet
om de Kerstman en niet om cadeautjes.
Ja natuurlijk willen de kinderen dat wel
heel graag, maar het gaat om het cadeau
dat jullie al gekregen hebben: ‘De Here
Jezus. Als Hij in jullie hartjes woont dan
heb jullie het allermooiste, allergrootste
cadeau heel dichtbij jullie. Onthoud
dat goed en weet je wat de Here Jezus
van jullie wil? Hij wil ook graag een
cadeautje van jullie.’‘Wat dan?’, zegt Lize.’
‘Een autootje. Een bouwdoos?’ vraagt
Anke. ‘Nee’, zegt opa, ‘Hij wil graag jouw
hartje Lize en ook die van Anke. Hij wil
graag wonen in jullie hart en altijd bij jullie
zijn. Niet alleen met kerstfeest, maar altijd.’
De meisjes zijn heel stil, ze vinden het
een prachtig verhaal en ze hebben veel
geleerd. Het draait niet om de Kerstman,
maar om de Here Jezus, de Zoon van God
en die willen ze heel graag in hun hart.
SZMK | Januari 2014
De kerstboom
Een kerstboom is een naaldboom die
traditioneel rond Kerstmis in huis wordt
gehaald en met kaarsjes, ballen, slingers,
engelenhaar, uiteenlopende decoratieve
figuren zoals engelen, rendieren, pakjes
en eventueel een piek versierd wordt.
De traditie van de kerstboom is uitgebreid tot
verlichte en versierde bomen op pleinen en
in parken, straten en tuinen. In veel steden en
dorpen wordt een grote verlichte kerstboon
neergezet, meestal op een markt, plein of
andere centrale plaats. In Nederland is het een
ongeschreven regel dat de kerstboom wordt
opgezet na 5 december dus na Sinterklaas.
Uiterlijk met Driekoningen (6 januari) wordt
de boom weggehaald. Volgens overlevering
brengt het ongeluk als de kerstboom na
Driekoningen nog in huis staat.
Over de oorsprong en ouderdom van de
kerstboom lopen de bronnen uiteen. De kerstboom zou van een oud-Germaanse oorsprong
zijn, waarbij de boom (eik) centraal stond in
de winterviering (eigenlijk de kortste dag).
Mogelijk werd de boom dan verlicht. Als de
boom in de winter oud was, werd hij verbrand
door de warmte. De Germanen geloofden in
boomgeesten. Deze boomgeesten hadden
bijzondere krachten en zorgden voor een
goed leven. In de winter werden de bomen
allemaal kaal en verloren hun bladeren,
behalve de groene den.
Om de boomgeesten gunstig te stemmen en
te zorgen dat de bladeren zo snel mogelijk
zouden terugkeren en vruchtbaarheid zou
brengen besloot men de kale bomen te gaan
versieren met allerhande zaken om zo de
Boomgeesten weer terug te lokken. Dit werd
gedaan door de boom met appels, slingers en
zelfs met goud en zilver te versieren.
De kerstboom werd lang geweerd door
de christelijke kerken; de kerstboom heeft
inhoudelijk niets met het christelijke kerstfeest
te maken. In de negentiende eeuw werd de
traditie van de kerstboom overgebracht uit
Duitsland. In het begin hadden alleen rijke
gezinnen een spar in huis, de zondagschool
zorgde bracht hem brede populariteit.
Sindsdien staat de kerstboom volgens
sommige kerken symbool voor het licht.
De katholieke kerk heeft haar eigen invulling.
De driehoekige vorm van de kerstboom zou
de heilige drie-eenheid van de Vader, de Zoon
en de Heilige Geest vertegenwoordigen.
En natuurlijk worden bij ons in De Molenberg
de verzorgingsafdelingen, verpleegafdelingen
en openbare ruimtes altijd rijkelijk versierd.
Eerst versieren we veel ruimtes met pakjes
en afbeeldingen van Sinterklaas en Zwarte
Piet, en als de goedheiligman weer terug is
gekeerd naar Spanje, halen de verzorgenden
en vrijwilligers de kerstspullen weer van zolder
en wordt er weer hard gewerkt om de afdelingen weer gezellig te maken. Ook de donkere
dagen in december worden hier mooi verlicht.
En dan is er na de feestdagen altijd weer het
wennen aan de leegte na de kerstversiersels.
Eerste Kerstdag
Tweede Kerstdag
Nieuwjaarsdag
Stoofperencocktail
Runder-groentesoep
Wildsoep kastanje champignons
Toscaanse tomatensoep
Kalfsstoofpotje in eigen jus
Romanesco
Mix bonen spekrolletje
Stoofperen
Aardappelstrips
Selderijsalade
Hazenpeper
Aardappelpuree
Rode kool
Broccoli met saus
Oranjesalade
Tutti frutti
Cherry-chocolade triffle
IJscoupe oud/nieuw
Gevuld varkenshaasje
Koolrolletje gevuld
Wortelbundeltje
Gebakken kriel uien/spek
Röstiblaadjes
Rode bietensalade kaantjes
Appelcompote
Mini taartje bosaardbeien
Bavaroise
SZMK | Januari 2014
Einde jaar
En zo langzamerhand naderen we
het einde van 2013 en zijn wij aangekomen bij 31 december, ook wel het
feest van Sint Sylvester genoemd.
Maar wie was hij nu eigenlijk? Sylvester was paus van 314 tot zijn sterfdag
op 31 december 335. Veel meer feiten
zijn er over zijn leven niet bekend.
Volgens een populaire legende werd
hij in Rome geboren en genoot hij een
­christelijke opvoeding.
Toen Timotheus uit Antiochë (Turkije) in
Rome het christendom kwam verkondigen, werd hij gevangen genomen
en gedood. Dit gebeurde onder keizer
Diocletianus. Hij leefde van 284 tot
305. Sint Sylvester begroef het lichaam
van deze onfortuinlijke in de buurt van
Paulus’ graf en moest daarna hals over
kop uit Rome wegvluchten. Nadat keizer
­Constantijn, hij leefde van 306 tot
337, Rome had veroverd, begon hij de
christenen te vervolgen. Prompt werd hij
door melaatsheid getroffen. Zijn heidense
priesters gaven hem de raad zich in het
bloed van kleine kinderen te baden.
Constantijn liet de kinderen samenbrengen maar bedacht zich op het laatste
moment. Diezelfde nacht droomde hij dat
twee mannen hem het bevel gaven Sint
Sylvester te gaan halen.
Sint Sylvester wist hem te vertellen dat
de mannen Sint Pieter en Sint Paulus
geweest waren. Constantijn liet zich
dopen en genas op wonderbaarlijke wijze.
Sint Sylvester slaagde er ook in een
vraatzuchtige draak te verslaan. Constantijn was hem bijgevolg erg dankbaar,
beloonde hem met geschenken en gaf
hem de verantwoordelijkheid over heel
West-Europa.
In 1227 maakte paus Gregorius IX, hij
leefde van 1227 tot 1241 de feestdag van
Sint Sylvester algemeen in de Latijnse
Kerk. Omdat die dag samenviel met
oudjaar wordt ook wel eens van ‘Sylvesteravond’ gesproken. Deze dag sluit het
burgerlijk jaar af.
En zo zijn we gekomen aan de jaarwisseling, waarbij we elkaar het beste wensen
voor het jaar dat komen gaat. Ook het
afsteken van vuurwerk hoort hierbij.
Maar kent u de geschiedenis van het
vuurwerk?
Pas sinds de middeleeuwen is vuurwerk
bij ons bekend. Toen werd het vooral bij
oorlogen gebruikt: bommen vol kruit
waarmee kasteelmuren kapotgeschoten
werden en vuurpijlen die de vijand
doodsbang moesten maken. Vuurwerkmaker was toen een heel belangrijk en
geheimzinnig beroep. Maar ze rommelden maar wat aan en er zijn dan ook heel
wat vuurwerkmakers zelf met kruit en al
de lucht in gevlogen.
Zo’n 200 jaar geleden werd scheikunde
een echte wetenschap en toen ging de
ontwikkeling van vuurwerk met sprongen
vooruit. Nu kun je vuurwerk in alle soorten
en maten kopen en hoef je geen expert
meer te zijn om het veilig af te steken.
Over strijkers, rotjes, kanonslagen en
dergelijke is in de vorige eeuwen niet veel
bekend. Natuurlijk werd de jaarwisseling
wel gevierd, maar de gebruiken waren
heel anders dan nu. Er werd wel veel
lawaai gemaakt. Dat was nodig om de
kwade geesten weg te jagen die tussen
Kerstmis en Nieuwjaar volop in de lucht
zweefden. Hoe harder het lawaai, hoe
beter. Daarom werd veel met vuurwapens
in de lucht geschoten.
In de loop van de 19e eeuw verdween het
gebruik van buskruit op oudejaarsavond
grotendeels om in de 20e eeuw volop
terug te komen, vooral in 1945. Voor die
tijd ging men natuurlijk ook wel tekeer,
bijvoorbeeld met het melkbusgrapje.
Boeren namen een melkbus en boorden
er vanachter een gaatje in. Ze vulden de
bus met water en carbid en helden een
vlammetje bij het gat. Met een knal werd
de deksel van de melkbus gelanceerd,
met of zonder voet van een enkele
waaghals.
Tijdens de Duitse bezetting hoorde men
knallen genoeg en piekerden de meeste
mensen er niet over het nieuwe jaar met
vuurwerk te begroeten. Pas rond 1965
kwamen rotjes, zevenklappers, vuurpijlen
en gillende keukenmeiden weer in trek.
Het afsteken van kanonslagen stond wel
stoer, maar werd veelal beschouwd als
uitsloverij. Na een half uurtje was alles
weer bekeken.
De Chinezen in Nederland deden er
nog korter over. De uitvinders van het
vuurwerk bouwden vroeg op de avond
grote stellages op waar ze siervuurwerk
op aanbrachten. Na de klok van 12 uur
staken ze dit aan en binnen tien minuten
was alles voorbij. Het spreekt voor zich
dat je toen ook al in de krant las over
ongelukken, maar die kwamen niet zo
vaak voor. Er werd niet geëxperimenteerd
met eigen gemaakt vuurwerk en er waren
geen dubieuze handelaren bij wie je al in
oktober terecht kon voor onbetrouwbaar
vuurwerk.
SZMK | Januari 2014
Kniepertjes
Een kniepertie (knijpertje of kniepertje,
soms ijzerkoek) is een zoete, dunne harde
wafel die traditioneel rond de jaarwisseling wordt gebakken en gegeten in met
name Drenthe, Groningen (kniepertjes,
kniepkoukies), Twente (knieperkes), en
de Achterhoek.
Knieperties worden gebakken in speciale
wafelijzers. Vroeger waren dit smeedijzeren knijpijzers die boven het haardvuur
werden gehouden. Nu worden elektrische
wafelijzers gebruikt. Ze worden ook
commercieel geproduceerd; een grote
fabrikant is Jac. Vegter BV.
Het meest lijken knieperties nog op
oubliehoorns zoals gebruikt voor schepijs,
echter het recept is anders: zoeter, en
met kaneel. Direct na het bakken, als het
baksel nog warm is, kan het rond een
stokje opgerold worden. Na afkoelen blijft
een knapperig, hol rolletje over, dat door
sommige mensen volgespoten wordt
met slagroom. Anderen verkiezen een
platgehouden kniepertie.
Oprollen
Volgens de traditie behoren de wafeltjes
in december plat, als kniepertie, gepresenteerd te worden en vanaf nieuwjaarsdag
als nieuwjaarsrolletje. De gedachte hierachter is dat in december het oude jaar
zich volledig heeft ontvouwen. Op nieuwjaarsdag symboliseert het rolletje het
onbekende nieuwe jaar. De platte versie
wordt vooral in Drenthe en Overijssel
gegeten, de opgerolde versie meer in
Groningen, Twente en de Achterhoek.
Kniepertjes kennen een andere receptuur
dan rolletjes. Beide worden in eenzelfde
wafelijzer bereid. Rolletjes worden
gemaakt van een vloeibaar beslag dat in
het ijzer wordt geschonken. Na enkele
seconden wordt het uit het ijzer gehaald
en vlug rond een houten stokje opgerold
tot een rolletje. Eenmaal afgekoeld kan
het desgewenst opgevuld worden met
slagroom.
Kniepertjesbeslag is een soort deeg.
Dit wordt in kleine bolletjes gerold die
vervolgens in het ijzer geplaatst worden.
Na enkele minuten is het wafeltje gaar en
kan het uit het ijzer verwijderd worden
om af te koelen en gegeten te worden.
Jubilarissen
Cliëntenraad
Op 12 september werden drie personen in het
zonnetje gezet vanwege hun 12½ jarig jubileum
als lid van één van de Cliëntenraden binnen
de SZMK.
Een heel bijzonder jubileum vierden wij op
12 september 2013. Drie leden van cliëntenraden
vierden ieder dat zij 12,5 jaar aan een cliëntenraad
verbonden waren. Mevrouw Boeijink-ten Hagen
in de Vredense Hof, de heer Wevers in Het Hoge
Veld / Stegemanhof en de heer Lammers in de
Centrale Cliëntenraad.
In het jaar dat het woord participatiesamenleving
prominent in het nieuws kwam, gaven deze drie
mensen daar al ruim 12,5 jaar invulling aan.
v.l.n.r. Dhr. Wevers,
mevr. Boeijink-ten Hagen,
dhr. Plessius en
dhr. Lammers
Dat ze alle drie verrast waren dat wij hier
aandacht aan wilden schenken toont dat ze het
werk altijd in stilte hebben gedaan en het niet
deden voor wat voor soort van waardering dan
ook. Doe goed en zie niet om is hen op het lijf
geschreven!
Namens iedereen die bij de Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé betrokken is, willen wij de
drie jubilarissen hartelijk bedanken voor het vele
werk dat ze de afgelopen 12,5 jaar hebben verzet.
D. Plessius
SZMK | Januari 2014
Mevr. Boeijink- ten Hagen
Dhr. Wevers
Het was een grote verrassing dat ons, namens
de Raad van Bestuur van Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé, een receptie aangeboden
werd voor het feit dat wij drieën 12½ jaar in de
Cliëntenraad zitting hadden.
Toevallig hebben we ook allen zitting gehad in
de Centrale Cliëntenraad, dhr. Lammers nu nog.
Dhr. Plessius memoreerde in zijn toespraak dat
dit nog niet eerder voor gekomen was in de
Stichting.
Twaalf en een half jaar geleden werd ik gevraagd
om namens bewoners van Homansbos plaats
te nemen in de Cliëntenraad van het naastgelegen Vredense Hof. In die tijd werd er nog
hulp verleend vanuit de Vredense Hof, nu is dat
overgenomen door Thuiszorg Marga Klompé.
Ik hoefde eigenlijk niet na te denken om ja te
zeggen, daar ik in onze vorige woonplaats ook al
tien jaar met veel plezier vrijwilligerswerk in een
verzorgingshuis had gedaan. Het contact met
bewoners vind ik heel fijn en als je dan ook nog
iets kunt betekenen voor de mensen, dat is waar
je het voor doet.
In de verschillende vergaderingen brengen wij
naar voren wat er speelt bij bewoners. Als er wat
verbeterd kan worden of er gaat wat veranderen
dan kunnen wij daar ook onze mening over
geven.
Nog vaak denk ik terug aan 12 september: de
aanwezigheid van zoveel leden van de cliëntenra­
den, de mooie woorden, de bloemen en cadeaus
die ik mocht ontvangen. Hartelijk dank daar voor.
In het bijzonder dank aan dhr. Plessius voor zijn
aanwezigheid, de toespraak en het mooie beeldje
namens de SZMK. Ook mag ik zeker Trudy en Ini
van het B.O.C. niet vergeten voor hun bijdrage
aan dit gebeuren.
Samen met mijn vrouw zijn we vanaf de opening
van het Hoge Veld als vrijwilligers betrokken
geweest bij het huis en met veel plezier. Het
heeft me altijd bijzonder aangesproken om iets
te kunnen betekenen voor de bewoners. Immers
- zeker nu - zijn de meeste mensen die in het
huis komen zeer kwetsbaar. Toen ik destijds dan
ook gevraagd werd om zitting te nemen in de
Cliëntenraad heb ik niet lang hoeven te twijfelen.
Ik heb altijd met heel veel plezier het werk voor
de Cliëntenraad gedaan. Dit was niet het geval
geweest als we door de jaren heen niet zulke fijne
medeleden hadden gehad. Het is ons altijd gelukt
om een stel goede mensen te vinden, al was en is
het wel moeilijk om mensen te vinden die in het
huis wonen. We zijn bij ons werk altijd bijzonder
geholpen door de ondersteunster en secretaresse van Bureau Ondersteuning Cliëntenraden
waarvoor ik zeer dankbaar ben. Ook de contacten
met de verschillende hoofden van de locatie
waren altijd zeer zinvol en prettig. Dat kan ook
gezegd worden van de locatiebezoeken van de
heer Plessius. Ik meen in alle bescheidenheid te
mogen zeggen dat we tijdens mijn periode toch
verschillende zaken gerealiseerd hebben en dat
geeft voldoening. Ik heb het bijzonder gewaardeerd dat aan ons jubileum zo’n aandacht is
geschonken. Ik wil de Stichting daarvoor hartelijk
danken. Mijn taak als lid van de Cliëntenraad zit er
nu helaas op. Zoals bij sommigen al bekend heb
ik om gezondheidsredenen moeten besluiten om
te stoppen, maar ik kan terugkijken op een hele
fijne periode.
Hartelijke groeten,
Minie
Hartelijke groeten,
Richard
Dhr. Lammers
Een jubileumviering maak je niet elke dag mee. Ik werd dan
ook erg verrast toen men mij vertelde dat de SZMK middels
een receptie aandacht wilde besteden aan mijn 12½ jarig
jubileum bij de (Centrale) Cliëntenraad.
Natuurlijk is het dan zo’n moment dat je terug denkt aan hoe
het begon en waarom je nu nog steeds lid bent.
Toen mijn moeder naar verpleeghuis Pronsweide in Winterswijk verhuisde en mijn vader kort daarna overleed nam ik als
contactpersoon deel aan het familieoverleg, Cliëntenberaad
geheten. Meteen op de eerste avond werden mensen gezocht
voor de Cliëntenraad. Het iets betekenen voor anderen sprak
mij aan en ik heb eigenlijk direct ja gezegd. En daar heb ik
nooit spijt van gehad. De SZMK heeft als lijfspreuk “Ieder mens
telt” en dat draagt de organisatie ook uit. Het openstaan voor
de mening en de ideeën van cliënten is de basis voor een
goede samenwerking. Gelukkig heeft mijn moeder nog vele
goede jaren mogen hebben in Pronsweide en later in Meddo.
Een geweldige verzorging heeft daar zeker aan bijgedragen.
Dat is ook een stimulans geweest om dit werk te doen en
daarbij ook zitting te nemen in de Centrale Cliëntenraad.
Zo vliegen de jaren voorbij en ook al heb ik afscheid genomen
van de lokale Cliëntenraad, ik hoop mij nog geruime tijd
met veel plezier voor de Centrale Cliëntenraad in te kunnen
inzetten.
Degene die mij kennen weten dat ik, ondanks dat ik wel wil
meepraten, niet graag in de belangstelling sta. Toch was
de 12de september ook voor mij een heel fijne ervaring.
De aanwezigheid van zovelen, de mooie woorden, bloemen
en presentjes die geven je het gevoel dat je toch iets goeds
doet. De toespraken blijven in mijn geheugen hangen en het
beeldje blijft een tastbare herinnering. Ik wil dan ook iedereen
bedanken voor de bijdrage hieraan. Maar zonder iemand
te kort te doen wil ik zeggen dat ik dit werk alleen maar kan
volhouden vanwege een fijne club mede raadsleden, een
management dat cliënteninspraak hoog in het vaandel heeft
plus een geweldig goede club personeel die dat ten uitvoer
brengt. Dank daarvoor.
Hartelijke groeten,
Wim
SZMK | Januari 2014
Kerst: tijd voor een ander lied
Kerst, al eeuwenoud en ieder jaar weer
nieuw. Kerst is Jozef, Maria en het
kind in de kribbe. Natuurlijk is kerst
ook de herders en de wijzen uit het
oosten. Hoe dit eeuwenoude verhaal
te verstaan in 2013? Wie of wat kunnen
we eigenlijk vinden wanneer we goed
luisteren naar dit oude verhaal?
Misschien dat een eigentijds kerstverhaal ons hierbij tot gids kan zijn.
Eén zo’n eigentijds kerstverhaal
verscheen op cd en heeft de naam:
Jowena en de viool. Jowena is een
dochter van rondtrekkende handelaren.
Haar vader heet Georg en haar moeder
Diana. Kort na haar geboorte legt vader
Georg aan iedere kant van zijn pas
geboren kind iets bijzonders neer.
Aan de ene kant een zakje met gouden
munten, aan de andere kant een viool
die al heel lang in de familie is. Waarop
zal Jowena later in haar leven vooral
gericht zijn? Op de handel of op de
muziek? Er is trouwens ook nog iets
bijzonders te vertellen over die oude
viool. In haar zit een klank die nog door
niemand echt tot leven is gebracht.
Zou het de nieuwe telg in de familie
wel lukken? Gespannen kijken Georg
en Diana toe welke kant hun baby
oprolt: naar de kant van het goud, of
naar de kant van de viool. “De viool”,
roept Diana enthousiast wanneer ze
ziet dat Jowena haar gezicht richt op
het prachtige familie-instrument. Dit
instrument zal Jowena de weg wijzen
naar een ander lied:
“Er is een lied, al eeuwenoud,
dat door de wereld gaat.
Zoals een golf komt, af en aan,
de aarde draait om zon en maan,
zo houdt dit lied nooit op.”
Maar ja, hoe klinkt dit lied nou precies
en wie bepaalt dat?
De jaren verstrijken. Vanaf haar vijfde
oefent Jowena elke dag op haar viool.
Zeker in de winter, wanneer ze in hun
hut in de bergen wonen, heeft Jowena
hier tijd voor. In het voorjaar gaat ze
samen met vader en moeder naar het
dal om daar houten lepels, kleden en
sieraden te verkopen. Vanwege hun
anders-zijn worden ze in het dal soms
uitgescholden en zeer onvriendelijk
benaderd. Alsof de mensen in het dal
bang voor hen zijn. Tegelijk zijn Jowena
en haar vader en moeder soms zelf ook
bang voor de woede van de mensen in
het dal.
“Dat is de angst, de angst,
de angst, die je voelt
als het plotseling donker wordt.
Als een stem snoeihard roept
of er niemand voor je is.
als je in de diepte stort.”
Zeker wanneer soldaten hun intrede
doen in het dal dan wordt het leven er
niet gemakkelijker op. Toch zijn er ook
in deze oorlogssituatie altijd mensen
die blijven opkomen voor het recht.
Zij leggen zich niet neer bij de macht
van de mens op zijn of haar hoge troon.
Ze verzetten zich tegen het onrecht en
zijn boos:
“Ik ben boos,
ik ben boos
en dat ben ik al een poos.
‘k Voel me machteloos
en radeloos en hopeloos
dus ben ik boos.”
Wat een geluk dat de soldaten na
drie jaar weer het veld ruimen en het
weer vredig lijkt te worden in het dal.
Maar ondanks de nieuwe voorspoed
blijven de bewoners van het dal vijandig naar de rondtrekkende handelaren.
En terwijl het nog midden in zomer
is en het verkoopseizoen nog lang
niet voorbij, besluiten de ouders van
Jowena om toch maar weer terug naar
de bergen te gaan. In de bergen bij hun
familie, daar zijn ze veilig. In het dal valt
voor hen niets meer te verdienen en
moeten ze misschien wel vrezen voor
hun leven.
Ondertussen is Jowena steeds blijven
oefenen op haar viool. Maar hoe vaak
ze ook oefent: het eeuwenoude lied
dat door de wereld gaat, dat lied heeft
ze nog niet ontdekt. Of, nee maar wat
hoort ze daar? Bij het oversteken van
de brug over de rivier op hun weg naar
hun hut in de bergen hoort ze een
prachtig, maar ook verdrietig lied:
“Verdriet
waar komt het vandaan?
Waarom ben je niet altijd blij?
Je loopt er soms zo tegenaan.
Waarom gaat verdriet
niet aan mij voorbij?”
Maar juist wanneer Jowena denkt dat
dit het eeuwenoude lied is, juist dan
wordt ze gecorrigeerd door moeder
Diana: “Dit is het lied niet”, zegt ze.
“Dat eeuwenoude lied, dat lied voor
alle mensen is geen verdrietig lied.”
En verder lopen ze, steeds hoger de
berg op.
Maar ze zijn nog niet een paar kilometer verder of wie horen ze daar? Jowena
hoort een vrouwenstem, en wanneer ze
dichterbij komt dan ziet ze een vrouw
met een kind op haar arm.
En de vrouw die zingt, zo
mooi en Jowena pakt haar
viool en ze speelt
en ze speelt
en ze speelt…
Dit is het lied. Luister:
“Opzij. Maak plaats.
Geef ruimte aan de kleinen;
je hoorde hen nog niet.
Stap op. Ga weg.
Verlaat je hoge troon
het wordt nu tijd voor een ander lied.
Een lied voor de mensen
die niet zijn gehoord;
die krijgen een plek die je ziet.
Niet langer in de bergen,
bespot en gesmoord.
voor hen is juist dit lied.
God zij dank!
Een lied voor de mensen
die weg zijn gerend;
die krijgen een plek in het licht.
De straat wordt voor ons allen;
voor wie je ook bent.
Er slaat geen deur meer dicht.
God zij dank!
Een kind zal dat vertellen;
het leeft het aan je voor.
Het klinkt en zingt
als feestmuziek;
dat lied gaat altijd door.”
Mede namens mijn collega’s Hanny
Wassink, Lotte Kleijn en Simon Nagelmaeker wens ik u een zalige kerst; een
goed en gezegend kerstfeest.
Met hartelijke groet, Henri Knol,
geestelijk verzorger SZMK
SZMK | Januari 2014
De
boom
van
Jesse
In het Oude Testament, om precies te
zijn in het boek Jesaja, hoofdstuk 11,
vers één wordt de geboorte van
Christus als volgt aangekondigd: ”En er
zal een rijsje voortkomen uit de tronk
van Isaï en een scheut uit zijn wortelen
zal vrucht dragen.” Dit thema ziet u hier
afgebeeld.
Als je het houten paneel dat 89 bij
59 centimeter meet wilt bekijken hoef
je niet ver te reizen. Het hangt in het
museum Boymans van Beuningen in
Rotterdam. Het paneel werd zo rond
1500 geschilderd. In de Duitse kunst
werd het thema veelvuldig in de 15e en
de vroege 16e eeuw afgebeeld. In de
Nederlandse paneelschilderkunst is het
echter een uniek stuk.
Wie maakte het? Ja dat is niet met
zekerheid te zeggen. Sommigen
zeggen dat het de in Haarlem werkzame Geertgen tot Sint Jans is geweest.
Qua stijl en kleurgebruik komt het
dicht bij hem in de buurt. Een andere
aanwijzing is de biddende witte non
en de man rechts met het open­
geslagen boek. De non zou gezien haar
witte habijt lid kunnen zijn van twee
kloosterorden in Geertgens woonplaats
Haarlem: de orde van Maria Magdalena
of die van de Wittevrouwen. De man
rechts zou dan de rector kunnen zijn
van het klooster van de non.
Die non is overigens tijden niet zicht­
baar geweest. Bij een restauratie in
1930 kwam ze plotseling te voorschijn.
Men had er de bakstenen muur die u
rechts in de voorgrond ziet overheen
geschilderd. Waarschijnlijk hebben
na de reformatie de toenmalige
protestantse eigenaren de non letterlijk
weggewerkt.
Als we de datum van 1500 echter
vergelijken met de sterfdatum van
Geertgen, dan blijkt dat hij rond 1465
al was overleden. Een andere naam die
ook wel genoemd wordt is die van de
meester van de Brunswijkse Diptiek,
een noodnaam die in de kunstgeschiedenis wordt gegeven aan kunstenaars
waarvan we de naam niet kennen,
maar die gekoppeld worden aan een
kenmerkend kunstwerk dat aan hun
wordt toegeschreven. We weten wel
dat hij zich in Noord Nederland ophield
en tussen 1480 en 1510 leefde.
Het gezoek naar de naam van de
kunstenaar zegt iets over hoe kunst
in de Middeleeuwen werd gezien.
Het ging niet om te kunstenaar, maar
om het kunstwerk en vooral dan nog
om de boodschap van dat kunstwerk.
Kunstenaars waren ambachtslieden die
in het kader van een gilde hun werk
deden. De kerk was de grote opdrachtgever en kunst in de kerk diende o.a.
om mensen die niet konden lezen toch
het verhaal mee te geven.
Wat zien we? Helemaal beneden ligt
Isaï, de vader van koning David te
slapen. Uit zijn zij groeit een boom.
De eerste die we aan de boom tegenkomen is koning David. Steeds hoger
komen we de andere voorvaderen van
Christus, 25 in getal, tegen. Helemaal
bovenin zit Maria met het Christuskind.
Ook de profeet Jesaja is afgebeeld.
Natuurlijk niet in de stamboom, want
hij is geen familie, maar vlak achter de
non. Hij heeft een pelgrimstas aan zijn
gordel en leunt op een stok.
De voorstelling zit boordevol symbolen
en verwijzingen. Van sommigen weten
wij niet meer de betekenis. Belangrijk
is de plaats waar Isaï slaapt: in een
omsloten hof. Het is de verwijzing
naar de maagdelijkheid van Maria, een
metafoor die uit het bijbelboek Hooglied stamt. Er zijn op het paneel heel
wat rozenkransen afgebeeld. Ook dat
is een aanwijzing dat het hier naast het
weergeven van de afstamming van
Christus toch vooral om het bidden en
vereren van Maria gaat.
Het is op het paneel één en al devotie
en het vormt in dat opzicht een scherp
contrast met onze tijd. Toch kan het ook
nu nog een functie vervullen. Namelijk
die van een beetje tegenwicht tegen de
steeds verder oprukkende commercialisering van het kerstfeest. Wij wensen
u, mede namens de Raad van Toezicht
een in alle opzichten vredig kerstfeest
toe.
D. Plessius
SZMK | Januari 2014
Aanbieden van kluisjes in
de locaties van de SZMK
De bewoners van een appartement in een woonzorgcentrum
of groepswoning of van een kamer in een verpleeghuis zijn zelf
verantwoordelijk voor het bewaren van kostbaarheden of geld in het
eigen appartement of kamer. Bij de PG-bewoners is dat de familie.
Bij opname wordt met nadruk aangegeven het appartement of de
kamer zoveel mogelijk af te sluiten en geen kostbaarheden en veel
geld te bewaren. Bij vermissing is de SZMK niet aansprakelijk en moet
men zelf aangifte doen bij de politie.
Toch realiseren we ons dat het soms
onvermijdelijk is om geld en of
kostbaarheden in het appartement of
de kamer te hebben. Vandaar dat het
mogelijk is om een veiligheidskluisje
te huren. De kosten bedragen € 5,- per
maand. Bij aanvang van de huur betaalt
u een borgsom van € 50,- die u uiteraard terug ontvangt als u het kluisje
aan het einde van een huurperiode in
ongeschonden staat oplevert. Door de
huismeester wordt het kluisje geplaatst,
resp. geactiveerd als het kluisje al
geplaatst is. Tevens wordt bij de
codekluisjes een eenvoudige gebruiksaanwijzing af gegeven.
De cliënt (of familie) blijft zelf
aan­sprake­lijk voor kostbaarheden
en geld in het appartement.
Medewerkers mogen de cliënten onder
geen beding helpen bij het openen van
de kluis. Ook mogen zij geen sleutels
en/of codes in bewaring nemen of
houden voor een cliënt.
Als u interesse heeft in het huren van
een kluisje, kunt u in de locatie nadere
informatie vragen bij het hoofd interne
zaken. Eventueel kan dat via uw Eerst
Verantwoordelijk Verzorgende (EVV).
J. L. Molenbroek
sectorhoofd wzW
Wat is van waarde?
In de zorg telt de relatie
In het contact tussen mensen zijn verschillende waarden van
belang. Denk maar aan trouw en respect. In de zorgrelatie is dat
niet anders. Tegelijk is het contact tussen mensen in de zorg van
een aparte categorie. Er is iemand die zorg geeft en er is iemand
die zorg ontvangt. De posities zijn dus verschillend. Wat vinden
cliënten of bewoners binnen dit contact van belang? En hoe wordt
er binnen Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé over waarden
gedacht? Een verkennend artikel over waarden in de zorg.
Allereerst het woord ‘waarde’. Het wordt
veel gebruikt, maar wat is het eigenlijk? Als je iets van waarde vindt, dan
hecht je er belang aan. Waarden zou
je kunnen omschrijven als doelen die
mensen belangrijk en goed vinden om
te bereiken of na te streven. Dit geldt
zowel voor hun eigen leven als voor
de samenleving als geheel. Waarden
zijn dus ook idealen. Voorbeelden van
idealen zijn: vrijheid, trouw, rechtvaardigheid, geluk, respect, veiligheid en
liefde. Grote woorden die handen en
voeten moet krijgen. Anders worden
het holle frasen.
Serieus genomen
In de zorg spelen waarden een
grote rol. Want zorg is naast een stuk
ambachtelijkheid of handwerk van
de kant van de zorgverlener vooral
mensenwerk. Goede zorg valt of staat
met integer gedrag. Voor een bewoner
of cliënt is het van belang dat hij of zij
zich respectvol bejegend voelt. Dat zijn
of haar vragen, zorgen en ervaringen
serieus genomen worden. Binnen de
stichting is daar uiteraard ook over
nagedacht. In het beleid zijn een viertal
kernwaarden vastgesteld, namelijk:
• Gelijkwaardigheid
• Betrouwbaarheid
• Veiligheid
• Solidariteit
Zorgverleners dienen zich hieraan te
houden. Wat betekenen deze woorden
in het leven van alledag op een afdeling
of bij cliënten thuis? En welke invulling
krijgen deze woorden voor de mensen
die zorg ontvangen?
SZMK | Januari 2014
Gelijkwaardig, niet gelijk
Het woord gelijkwaardigheid geeft
aan dat mensen van gelijke waarde
zijn. Dat is niet hetzelfde als ‘gelijk’.
Als zorgontvanger en zorgverlener zit
je niet in dezelfde positie. De een geeft
zorg, de ander heeft daar behoefte aan
en ontvangt. Een verzorgende heeft
doorgaans meer kracht, vitaliteit en
mobiliteit dan een cliënt. Degene die
zorg ontvangt is afhankelijk. Dat speelt
altijd een rol in de omgang met elkaar,
daar moet je je van bewust zijn.
Van gelijke waarde betekent dat de
ene mens de ander waarneemt als
een uniek, heel en waardevol persoon.
Dat geldt over en weer. In een zorgrelatie is altijd sprake van wederkerigheid.
Degene die zorg ontvangt is kwetsbaar
en behoeftig, maar geeft ook terug.
Je zou kunnen zeggen dat de ene mens
steeds iets van het leven van de andere
mens in de hand heeft. In het contact
met mensen met dementie, geven
verzorgenden aan dat zij ook ontvangen (brochure ‘Mag ik even bij je zijn?’):
‘Er gebeurt heel veel met jezelf. Een bewoner kan je zó raken. En tegelijk besef ik
dan: ik kan andersom ook een bewoner
zó raken. Dat is nogal wat.’
‘De lach die je krijgt, daar kun je
heel warm van worden en kan zelfs
een traan geven.’
In andermans handen
Naast gelijkwaardigheid is betrouwbaarheid een belangrijke waarde in
de omgang tussen mensen. Zeker in
de zorg. Kan ik van de ander op aan?
Als bewoner of cliënt lever je je uit aan
een verzorgende. Dan is het waardevol
als je weet dat de ander jou niet laat
vallen, zowel letterlijk als figuurlijk.
Betrouwbaar betekent ook dat je als
cliënt de ervaring hebt dat je met
respect behandeld wordt. Bijvoorbeeld
tijdens het wassen. Je wilt als een mens,
als een persoon benaderd worden,
niet als een object van schoonmaak.
Dat vraagt van de verzorgende inlevingsvermogen en fijnzinnigheid.
Als een verzorgende zich om een cliënt
bekommert zal zij of hij deze met
schroom benaderen. Dat schept ruimte
voor deze unieke mens.
Als cliënt geef je je over in andermans
handen. Je hoopt en vertrouwt erop
dat andermans handen staan voor:
•Open armen.
Je wordt benaderd zonder
voorwaarden vooraf.
•Therapeutische handen.
Dat wil zeggen: de verzorgende
verstaat haar of zijn vak, is deskundig.
Dat geeft vertrouwen.
•Pedagogische handen.
De verzorgende is erop gericht om
de cliënt weer los te laten als dat kan.
Dat geeft de cliënt zo veel mogelijk
vrijheid.
Veilig en saamhorig
Veilig zijn betekent dat je je veilig voelt.
De omgeving is zodanig dat een bewoner of cliënt zich beschermd voelt.
In bovengenoemde brochure staat een
voorbeeld van een verzorgende die een
bewoner heel lijfelijk veiligheid biedt:
‘Ik kom vanochtend bij een mevrouw
die er vaak gespannen bij ligt en de
ogen vaak dicht heeft. Ik wieg haar in
een deken. Eerst merk ik geen reactie.
Dan buig ik over mevrouw heen en wieg
haar met mijn eigen lichaam. Nu zie ik
wel een reactie. Mevrouw doet haar ogen
open, volgt de bewegingen en raakt meer
ontspannen. Waarschijnlijk is er op deze
manier meer houvast voor haar en geeft
het haar meer veiligheid en warmte.’
In de waarde solidariteit komt naar
voren dat je er voor elkaar bent. Je bent
met elkaar verbonden en steunt elkaar
waar nodig. Dit geldt voor verzorgenden onderling, maar zeker ook voor
cliënten, familie en vrijwilligers. In het
samenspel tussen al deze mensen die
in een zorgrelatie met elkaar te maken
hebben is saamhorigheid van groot
belang. Je deelt met elkaar en bent er
voor de ander, ook als het minder goed
gaat.
Een bekende regel uit een gedicht
van Lucebert zegt: ‘Alles van waarde is
weerloos’. Alles wat werkelijk waardevol
is – als het er in het leven écht op
aankomt – is kwetsbaar. Je kunt het
niet ‘pakken’, niet vasthouden. Je kunt
het wel aanraken of er door aangeraakt
worden. Die aanraakbaarheid maakt
ons leven rijk.
Gebruikte literatuur
Frits de Lange, In andermans handen, Meinema 2011.
‘Mag ik even bij je zijn?’ Een bijzonder onderzoek in
De Hoge Weide naar het welzijn van mensen met
dementie in een vergevorderd stadium. Brochure
SZMK 2013.
J. Aartsen
SZMK | Januari 2014
Woordzoeker
M
S
O
R
S
N
R
Q
N
A
S
J
D
T
F
E
R
N
O
I
Z
L
H
I
I
A
W
G
C
C
U
L
J
S
E
O
M
S
I
B
I
Q
O
E
B
E
U
M
T
T
P
N
X
C
A
O
T
L
E
S
A
E
A
O
S
S
S
C
J
U
S
C
E
H
T
T
I
E
G
S
U
E
K
E
W
E
S
A
R
H
R
I
S
E
S
T
I
S
I
I
N
S
O
H
G
L
O
T
N
D
R
R
K
O
R
G
A
R
F
Z
G
R
C
H
R
A
X
B
H
F
G
S
A
P
E
A
F
E
R
R
L
E
C
F
L
A
J
N
M
E
R
E
F
U
L
K
W
E
E
M
U
I
R
M
J
D
N
K
E
I
Z
U
M
K
N
B
L
N
J
C
P
N
C
E
P
C
U
A
K
S
O
H
R
M
I
X
I
F
E
N
S
F
P
S
O
K
O
E
E
S
A
E
W
A
U
D
C
S
A
X
E
N
I
E
O
A
T
E
U
C
T
L
Z
V
H
T
Q
N
T
G
H
L
E
E
T
W
M
E
N
N
E
O
A
S
G
B
R
S
Z
K
R
E
J
O
S
D
E
E
I
N
ZOEK DE 6 VERSCHILLEN
R
I
V
R
E
D
E
A
N
A
N
O
E
N
I
O
Y
S
E
O
F
T
M
S
R
A
A
K
T
R
F
O
D
N
C
A
A
E
G
E
B
O
O
R
T
E
S
D
M
H
S
H
S
A
Zoek de volgende
woorden:
muziek
sinterklaas
december
kaars
geboorte
woord
vrede
elkaar
ster
eten
nieuwjaar
gelukkig
diner
Vieringen in
de Grolse Vincentiuskapel
Dag VoorgangerDienst
01 december
Pastor Trieschnigg
Woord en Communie
08 december
Dominee Knol
H. Avondmaal
15 december
Pastor Escher
H. Eucharistie
22 december
Pastor Aagten
Woord en Communie
25 december
Pastor Engelen
Woord en Communie
29 december
Pastor Nagelmaeker
Woord en Communie
05 januari
Pastor Escher
H. Eucharistie
Tijd van vrede en van lichtjes
Tijd van vrede en van lichtjes,
versierde bomen, blije gezichtjes,
voor and’ren tijd van pijn en spijt,
van winterkoud en eenzaamheid,
de bomen groen, de kleur van hoop,
een zalige kerst is niet te koop!
Beste kerstwensen aan iedereen!
SZMK | Januari 2014

Inschrijfformulier training

Bestuursleden Stichting Kaasmuseum Bodegraven Voorzitter

rooster ​van aftreden

Liturgie Johanneskerk Leersum, 18 mei 2014, (ds

25-01-2015: nieuwsbrief - Ontmoetingskerk Gorredijk

Orde van dienst

Orde van de dienst 3 augustus om 09.30 uur Voorganger: Ds. B.J.S.

Ambtelijke Regiegroep (ARG)

04-01-2015: nieuwsbrief - Ontmoetingskerk Gorredijk

Liturgie - Protestantse Wijkgemeente Ambacht-Oost