April 2014 - Guus en Annemiek Peters

Guus en Annemiek Peters
Edisonstraat 35
4532 LL Terneuzen
( 0115-617125
@ [email protected]
: www.havenevangelisatie.nl
Giften:
ING: NL56 INGB 0005 0985 93 of Rabo: NL62 RABO 0362 3972 44
t.n.v. Evangelische Gemeente de Kandelaar te Terneuzen,
ten gunste van: Guus en Annemiek Peters, of
ING: NL61 INGB 0002 7779 72 t.n.v. Guus en Annemiek Peters,
ooooo te Terneuzen.
“Mijn nieren in mijn binnenste versmachten van verlangen.” (Job 19:27c)
Terneuzen, april 2014.
Lieve vrienden,
Bemoedigen van zeelieden
Op zijn schip Federal Elbe in de haven van Gent ontmoette ik in februari de 20-jarige deck-cadet
Rean Hidalgo uit de Filippijnen. In de Filippijnen heb je vaak geen eigen keus en zo was Rean door
zijn familie opgedragen om te gaan varen. Hij had een contract voor een jaar, zat 5 maanden aan
boord en hij was ziek van de heimwee. Hij is christen en voor zijn gevoel was God heel ver weg.
Ik heb hem proberen te bemoedigen door hem te zeggen, dat, ook al voel je het niet zo, dat God
toch dichtbij hem is en dat hij echt alles aan Hem mag vragen. Ik heb hem verder een
Tagalog/Engels Nieuwe Testament mogen geven en een correspondentiecursus en ook mijn eigen
boekje. En natuurlijk heb ik voor hem gebeden.
In maart was zijn schip terug in Gent en het was goed om te zien, dat het al beter ging met Rean.
We hebben een tof gesprek met elkaar gehad. Ik heb hem verteld, dat Jezus vast ook heimwee
heeft gehad toen hij door Zijn familie (God de Vader) naar onze aarde werd gestuurd. Geloof
maar, dat Hij de Hemel miste. Dit was een hele bemoediging voor Rean.
Van mijn collega Ian Dennis, die werkzaam is in de haven van Melbourne (Australië) ontving ik
een bemoedigende mail over Edgardo Planas, een Filippijnse christen, die ik in 2005 (!) ontmoet
had in Gent en die ik onder andere een tweetalig Nieuwe Testament had gegeven.
Vaak hoor je niets meer van zeelui en toch blijf je in hun herinnering. Edgardo vroeg Ian om mij
de hartelijke groeten over te brengen en Gods Zegen. Hij is al die jaren een geweldige getuige
aan boord van zijn schepen.
En dan zijn er veel zeelieden, die eigenlijk al
bij je familie horen. Zo zijn er de Yara
schepen, die op Sluiskil varen en waarvan ik
veel bemanningsleden al meer dan 15 jaar
regelmatig ontmoet.
Een aantal van hen zijn ook christen geworden
en we hebben een heel intens en nauw contact
met elkaar.
En zo ben ik een bemoediging voor hen, maar
zij zeker ook voor mij.
Mijn lieve collega’s van Apostolatus Maris
Ik ben heel blij met een aantal collega’s van de rooms-katholieke organisatie Apostolatus Maris
(Stella Maris). Zo heb ik een heel fijn contact met Caroline Smits, secretaris-generaal van het
Algemeen Bestuur van Apostolatus Maris en haar man John. Caroline verzorgt verder op
vrijwillige basis de administratie van het zeemanshuis in Antwerpen en ik kan altijd een beroep
op haar doen. Niets is haar te veel, ze staat altijd voor me klaar en ik ben heel blij haar te mogen
kennen.
En dan ben ik op bezoek geweest bij Dirk Demaeght in Oostende. Dirk bezoekt de vissersschepen
in een aantal havens aan de Belgische kust. In september 2014 gaat hij de zeeschepen bezoeken
in Zeebrugge. We hadden meteen een klik en hebben geweldig met elkaar besproken. En zowel
voor Dirk als voor mij, was deze ontmoeting heel bemoedigend. Dirk is zeker mijn broer in de
Heer. Het komt niet zo vaak voor dat je meteen zo’n goed contact hebt. Dirk heeft mij gevraagd
of ik hem behulpzaam kan zijn met het opstarten van zijn werk straks in Zeebrugge in september
en natuurlijk wil ik dit. Ik zie nu al uit naar onze toekomstige samenwerking.
En dan is daar natuurlijk mijn lieve collega
Ann van der Sijpt, die in Gent de zeelui
bezoekt voor Apostolatus Maris.
Voor haar zijn de zeelui haar jongens.
Ik kom haar regelmatig tegen aan boord en
we hebben vaak hele fijne gesprekken samen
en we bidden ook regelmatig.
Ik ben ook blij haar tot mijn vrienden te
mogen rekenen.
Gezondheid
Ik ben heel blij, dat ik het jaar met leukemie zo goed ben doorgerold en dat ik al die tijd gewoon
de zeelui heb kunnen blijven bezoeken. En toch staat mijn weerstand op een laag pitje. De
afgelopen twee weken zijn heel slecht voor me geweest. Ik heb 10 dagen in het ziekenhuis
gelegen met een longontsteking, de A griep, een bacteriële infectie en ook nog nierproblemen.
Een geweldig tof moment was dat opeens Jan
de Koning Gans aan mijn bed stond. Jan is
samen met zijn broer Arend kapitein van hun
eigen kustvaarder, de Hendrika Margaretha.
Hun schip was in Gent aangekomen en Jan was
op weg naar zijn woonplaats Hasselt. Hij zei
mij: “Jij hebt ons nu zo vaak opgezocht aan
boord, dat ik nu vond dat ik jou maar eens op
moest zoeken.” En weet je, zulk soort bezoeken
hebben een genezende werking. Ik was heel erg
geroerd door zijn bezoek.
Ik voel me al weer een grote meneer op het moment, maar de specialist heeft me dringend
aangeraden om in ieder geval de komende drie weken geen schip te bezoeken. Ik moet rust
pakken en op krachten komen. Voor mij is dit erg moeilijk. Als Gods zwerver doe ik niets liever
dan van schip naar schip te gaan om Zijn Woord kenbaar te maken. Dit is meer dan mijn leven.
Dus het is ook echt een oefening in geduld. Ik zal maar luisteren naar de specialist, maar als ik
eerlijk ben, zou ik dit liever niet doen.
Blijft u ons svp steunen. We hebben constant materiaal nodig; binnenkort onder andere weer de
‘God of Wonders’ dvd en de Engelse Bijbels gaan ook in een rap tempo.
Zoals altijd veel liefs en Gods Zegen
Guus en Annemiek

Download Report