Wandelvakantie Ischgl – Oostenrijk van 10 tot 17 - Trip

Wandelvakantie Ischgl – Oostenrijk
van 10 tot 17 augustus 2014
Zondag 10 augustus 2014
Tienen – Ischgl
Stipt om 4u45 komt de bus van Lindencars in Tienen aan, de laatste groep Trip
Trappers kunnen instappen voor de wandelvakantie naar Ischgl.
De reisweg kennen we natuurlijk al een beetje van verleden jaar.
De eerste uren wordt er nog wat ingedut, maar rond 7u zijn we reeds in
Peppenhoven en hier wordt halt gehouden om te ontbijten en tevens gebeurt hier
ook de chauffeurswissel. Benny zal ons vanaf hier begeleiden naar Oostenrijk.
De reisweg verloopt vlot: weinig opstoppingen, goed weer en af en toe een
welgekomen tussenstop, en via Landeck rijden we het Paznauntal in en bereiken we
rond 18u ons hotel “Ischglerhof”.
Na een korte opfrisbeurt worden we om 19u verwacht voor de verwelkomingdrank
en de nodige uitleg door Willy, de gastvrouw en onze gids Toni.
Het eerste avondmaal smaakt en na de lange bustrip gaat iedereen tijdig naar bed.
Maandag 11 augustus 2014
Kopssee (1.809m)
Als we wakker worden heeft het reeds flink geregend, we halen dan maar dadelijk
onze regenkledij te voorschijn voor de eerste wandeling.
Na het ontbijt staat Toni groep 1 op te wachten; terwijl groep 2 op stap gaat met
Willy.
Met groep 1 (22 personen) vertrekken we te voet vanuit Ischgl (1.360m) richting
Galtür (1.584m).
Aan beide zijden van de Trisannarivier lopen wandelwegen en we volgen eerst het
“Mathias Schmid Kunstlehrpfad” tot Mathon. Langs het pad staan verschillende
kapelletjes met reproducties van
deze kunstenaar uit Ischgl. Aan het
wildpark steken we de Trisanna over
en wandelen we richting Galtür,
achter het Alpinarium door, waar
Toni ons nog wat vertelt over het
lawinedrama van 1999.
Ondertussen blijven de bergtoppen
omringd met wolkensluiers en
kunnen de regenjassen zelfs even
uit.
's Middags houden we halt aan het
Wirlerhof, maar de middagpauze
brengt geen weersverbetering en de regen zorgt opnieuw voor afkoeling.
We stappen nu verder langs de Talwanderweg in de richting van
Zeinisjoch(1.822m).
Spijtig genoeg wordt het uitzicht meer en meer wazig, maar we houden toch nog
even halt voor een paar foto's van de “Landsgrenze tussen Vorarlberg en Tirol” en
de “Wasserscheide Rhein-Donau”, het water vloeit westwaarts naar de Rijn en
oostwaarts naar de Donau.
Tussen de regendruppels komt nu ook de Kopssee te voorschijn en de 500m hoogte
die wordt overbrugd is best pittig. Het is ook weer even wennen aan die hoogtes.
Aan de Zeinisjoch nemen we de lijnbus terug naar Ischgl.
Na een opwarmertje in de jacuzzi zijn we weer fit voor het avondmaal gevolgd door
een spelletje UNO en een slaapmutsje.
Dinsdag 12 augustus 2014
Ascherhütte (2.256m)
Vanmorgen is Paul als eerste weg want hij klimt niet alleen naar de Ascherhütte
maar hij klimt ook verder naar de
Rotpleiskopf (2.936m).
Onze 20-koppige groep1 neemt in
See de Seilbahn naar de Medrigalm
(1.800m) vanwaar we onze klim
aanvangen. Van de imposante
bergtoppen en de Medrigalpe is er
weinig te zien door de lage
bewolking.
Af en toe krijgen we uitzicht over de
indrukwekkende bergwereld en zelfs
de hut komt even in zicht.
In de hut worden onze verloren
calorieën aangevuld met Brettjause,
Apfelstrudel, goulashsoep....
Om 13u bereikt ons het bericht dat ook Paul de top van de Rotpleiskopf bereikt
heeft en aan de afdaling begint, terwijl wij beginnen aan de afdaling richting
Medrigalm.
Van hieruit kunnen we terug naar See via de Seilbahn of voor de onvermoeibare
wandelaars nog een afdaling naar het dorp.
In het dal is het ondertussen wat zonniger geworden dus wordt het nog even
genieten van een terrasje in Ischgl om de vermoeidheid door te spoelen.
Het avondmaal is welgekomen en daarna kunnen we nog wat napraten met een
glaasje wijn.
Vandaag is Michel weer een jaartje ouder geworden: een dikke proficiat van ons
allen!!!
Woensdag 13 augustus 2014 Regendag of Rotdag
Om 7u gaan de gordijnen open: wat een rotdag, het regent pijpenstelen.
Na het ontbijt horen we dat de wandeling van groep 1 afgelast wordt.
Voor de vrijwilligers is er een wandeling vanuit Galtür naar Mathon via de
Wildererhütte (bij sommigen reeds gekend voor de frischen forellen), anderen
kunnen het Alpinarium bezoeken of met de lijnbus het Paznauntal doorkruisen.
Het dal is ongeveer 30km lang en omvat de gemeenten Galtür, Ischgl, Kappl en See
en vandaar uit bereik je dan Landeck.
Ik neem samen met nog enkele mensen de bus naar Landeck om daar wat op
verkenning te gaan, maar ook hier regent het onophoudelijk en van sightseeing is er
niet veel sprake. Dan maar genieten van een warme chocomelk met rum!!!
Op onze terugweg merken we hoe de rustige Trisannarivier plots is omgetoverd in
een kolkende, bruine wilde bergrivier.
Tientallen watervallen voeren langs de bergwanden massa's water naar beneden.
Verleden jaar vertelde Toni ons nog over de grote overstroming van augustus 2005
in dit dal.
Wij zijn deze namiddag dan ook vroeg terug in het hotel en kunnen wat gaan
genieten van de wellnessfaciliteiten.
Na het avondmaal gaan we naar een Tiroleravond in See en hier kunnen we de regen
even vergeten.
Donderdag 14 augustus 2014 Friedrichshafenerhütte (2.151m)
Oef!!! Het is droog als we onze ogen openen.
Na het ontbijt brengt de bus ons naar
Mathon waar groep 1 (19
wandelaars) de tocht kan aanvangen
naar de Friedrichshafenerhütte.
Vandaag heeft Toni ook zijn 2
Husky’s bij: Kosmo en Akito.
We stijgen langzaam naar boven en
overbruggen
de
600m
hoogteverschil via een 16-tal
haarspeldbochten, na een zoveelste
bocht zien we af en toe ook de hut
opduiken.
Paul, Willy, Martine en Michel
nemen het smalle pad naar boven en
bereiken als eersten de hut maar ook wij verdienen een verpozing in de hut die mooi
is gelegen aan een bergmeertje in de Muttenalpe.
Na weer wat calorieën te hebben opgeslagen kunnen we de terugweg aanvangen.
Paul en Michel verkiezen een wat spectaculairdere weg naar Galtür, terwijl wij
afdalen langs hetzelfde bochtige parcours en nog wat genieten van de klaterende
bergriviertjes, de ruige rotsen en tussen alle woestheid ook van de almen vol
bloemen.
En
vermits
het
deze
namiddag droog is gebleven
gaan we vanuit Mathon terug
te voet naar Ischgl.
Na het avondmaal gaan we
nog even naar het dorpsplein
voor een plaatselijk concert,
maar het is nogal aan de
frisse kant en spoedig zakken
de meesten terug af naar het
hotel en wordt er daar nog
een opwarmertje gedronken.
Vrijdag 15 augustus 2014
Heidelbergerhütte (2.264m)
Het ziet er alweer zwaar bewolkt uit, maar niets houdt ons tegen om na het ontbijt
onze wandelschoenen aan te trekken voor de voorziene tocht.
Vanuit Ischgl nemen we de Silvrettabahn tot het Mittelstation (1.925m), als we
uitstappen worden we reeds
getrakteerd
op
de
eerste
regenvlaag, maar deze is echter
van korte duur. Via de Bodenalp
en de Fimbaalpe wandelen we het
Fimbatal in dat de scheiding vormt
tussen de Samnaun- en de
Silvrettabergketens.
Tussen de opklaringen door
overschrijden we ook de grens
tussen Oostenrijk en Zwitserland.
In de hut kunnen we ons
opwarmen en genieten van de
bergspecialiteiten.
Als we aan de afdaling beginnen krijgen we weer een flinke bui van sneeuwregen
over ons heen, dus steken we een tandje bij en enkel een paar koeien kunnen ons de
weg versperren terwijl ook de Haflinger paardjes het gure weer trotseren op de
almen.
Halverwege de afdaling klaart het open, we kunnen nog een paar foto's nemen en als
we achterom kijken zien we de Silvrettatoppen bedekt met verse sneeuw.
Wij verpozen nog even aan de Bodenalpe en als we met de Seilbahn terug afdalen
ligt het dal in de zon.
Nog even opwarmen in het zwembad en dan fris gewassen aan tafel want deze
avond is het dansavond in het hotel.
Zaterdag 16 augustus 2014
Niederelbehütte (2.310m)
Het wordt alweer onze laatste wandeldag.
De wandelbus brengt ons naar Kappl om van hieruit met de Diasbahn te stijgen tot
1.830m.
Onze groep is uitgedund tot 14 personen, maar we gaan met z'n allen er nog eens
tegen aan. In plaats van te stijgen moeten we eerst een paar honderd meters dalen,
dat belooft voor wat komen gaat.
We kunnen weer genieten van het mooie dal waar we door wandelen maar het
genieten maakt al vlug plaats voor
puffen, beetje bij beetje valt de groep
uiteen en iedereen klimt op eigen
tempo. Ondertussen zijn Paul en
Willy er alweer vandoor om via een
smaller pad naar de hut te klimmen en
ook nog verder door te klimmen naar
de Kapplerkopf (2.404m).
Wij houden ons aan een breder pad,
onderweg steken we bergriviertjes
over, soms wanen we ons in
niemandsland en in de luttele
zonnestralen glinsteren de enorme
rotsblokken om ons heen.
Het laatste smalle stuk naar de hut loopt steil omhoog tegen de bergwand en over
een puinhelling, maar iedereen haalt het en wij zijn al in de hut als we Paul en Willy
ook zien afdalen naar de hut. Juist op tijd want er is weer een winterse bui in
aantocht.
De Niederelbehütte is mooi gelegen aan een helder, diepblauw meertje en een
klaterende waterval en de besneeuwde bergtoppen maken het berglandschap
kompleet.
Het is alweer opgeklaard als we de hut verlaten en we kunnen in de frisse berglucht
rustig aan de afdaling beginnen en een laatste maal genieten van de ongerepte natuur
en het Tiroolse landschap.
Moe maar voldaan nemen we de Diasbahn terug naar Kappl en gaan we verder met
de lijnbus naar Ischgl.
Het is alweer onze laatste avond en dus gebeuren ook de nodige bedankingen aan al
de mensen die ons weer een mooie wandelweek bezorgden.
Nadien gaan we nog een glas drinken op de vriendschap en moeten we zorgen dat
onze valies gepakt is voor de terugreis.
Zondag 17 augustus 2014
Ischgl - Tienen
Het wordt vroeg opstaan want om 6u30 worden onze valiezen in de bus geladen en
vanaf 7u kunnen we gaan ontbijten zodanig dat we ten laatste om 7u45 aan onze
terugreis kunnen beginnen.
Wanneer we Ischgl verlaten stralen de bergen in een prachtige morgenzon en de
eerste uren kunnen we nog wat genieten van het mooie berglandschap rondom ons.
De eerste morgenstop is in Raststätte Illerthal, even de benen strekken en dan verder
langs de Duitse autosnelwegen richting Heilbronn voor het middagmaal in Rasthaus
Hohenlohe. Ook de terugweg verloopt vlot en Benny onze chauffeur brengt ons
veilig de grens over richting Tienen waar de eerste Trip Trappers rond 20u45
aankomen.
Het is weer een mooie wandelweek geworden, en ondanks het minder goede weer
hebben we toch ons hart kunnen ophalen en hebben we kunnen genieten van de
fascinerende wandeltochten in één van de mooiste bergregio's van de Alpen.
En hopelijk zien we volgend jaar mekaar weer in Neustift!
Bedankt aan alle mensen die zich hebben ingezet voor het welslagen van deze
wandelvakantie!!!
Marie Louise VDW
=======

Download Report