Click Me

Gun weeskinderen
in Mozambique
ook het Leven
Babyhuis Abia/Ruama
WWW.RUAMA.NL
Het is april. We hebben net Pasen gevierd. En het voorjaar is in alle hevigheid los gebarsten. In dit
jaargetijde is Gods grootheid zó zichtbaar. De prachtige natuur die tot bloei komt!
Tevens is het de hoogste tijd om u weer bij te praten over het leven van Jannie Kruize en de kinderen in
huis Abia. De afgelopen maanden zijn heel heftig geweest voor Jannie. Ingrijpende gebeurtenissen die
voor angst en onzekerheid hebben gezorgd.
We zijn ons er pijnlijk bewust van geworden hoe gevaarlijk het kan zijn om te werken in een land als
Mozambique.
Leest u maar snel het verhaal van Jannie……….
Brief van Jannie
Lieve allemaal,
Het moet er toch weer eens van komen…. Het lijkt eeuwen geleden dat we nieuws gemeld hebben vanuit
Marromeu en Luabo. En inmiddels is er ook wel wat tijd verstreken.
Ruama
Huis Ruama ligt in rust. Voorlopig even geen bezigheden in en rond het huis. Ik informeerde jullie al
eerder dat we van de overheidsinstanties het kindertehuis moesten sluiten.
Een aantal medewerkers zijn er nu nog wel voor de zorg van het gebouw en het terrein. Maar er is goed
nieuws te melden. Net voor ons vertrek besloot de Administrator van Marromeu ( een soort burgemeester
)om toestemming te geven voor een andere bestemming van het huis. Huis Ruama heeft toekomst! We
zullen daar na de verlofperiode samen met Janine Zandee plannen voor gaan maken. Daar horen jullie
later meer over.
Luabo
Huis Abia in Luabo, aan de overzijde van de rivier, wordt steeds mooier. 19 Prachtige kindjes hebben er
een thuis en 6 huismoeders zorgen voor het hele stel. Er wordt gegeten, geslapen, gespeeld, geknuffeld
en ook ondeugd uitgehaald. Kortom: er wordt geleefd! Drie “huisjes” hebben we inmiddels, met in ieder
huisje ongeveer 6 kleintjes. Goed hanteerbaar zo. Er is een speelplek in de tuin maar er is ook een plekje
om binnen te spelen onder begeleiding. Er heerst rust.
Sinds een paar weken is de waterpomp klaar en in gebruik. Daar is hard aan gewerkt. En ook dat brengt
rust. Als er geen water is merk je pas voor hoeveel dingen je het nodig hebt. Voor het wassen/douchen,
koken, bouwwerkzaamheden en voor de tuin. Voor zoveel. En als je dan niet zomaar een kraan open
kunt draaien waar het uitkomt, brengt dat een hele organisatie met zich mee.
Gelukkig hadden we al wat dakgoten aangebracht en daar een paar flinke vaten onder gezet. Na iedere
regenbui, die in tropisch Afrika nooit zuinig is, hadden we dus wel een mooi voorraadje. Maar na een paar
dagen wonen en werken was die voorraad toch ook iedere keer weer behoorlijk geslonken en tja, het
regent ook in de regentijd niet iedere dag in Mozambique. Dus moesten er ook weer regelmatig bezoeken
aan de rivier gebracht worden om daar voorraad water vandaan te halen.
De rivier bevat behalve water ook levende wezens en een aantal daarvan bezorgden ons rusteloze
momenten. Voornamelijk de krokodillen! De afgelopen maanden zijn die erg actief geweest, In één week
tijd zijn er acht mensen omgekomen. Dat is vreselijk! Het idee dat je collega’s bloot stelt aan dit gevaar
was niet verantwoord. Dat is nu dus verleden tijd. Gelukkig. Nu alleen nog de emmer onder de pomp. Wat
een voorrecht. Wat een rust.
Er zijn nog meer zegeningen. Ons rijstveld! Met hulp van veel broeders en zusters uit omliggende kerken
is dat een succes geworden. Het veld werd schoongemaakt, geploegd, gezaaid, onkruid gewied en rijst
uitgeplant. Dan is het nu nog wachten op de oogst. Helaas zal ik die moeten missen, want dan zijn we in
verband met ons geplande verlof even afwezig. Maar Pai Kosta heeft beloofd foto’s te maken. Dus op
afstand kijken we mee.
En tja, ook al “draaien” we nog niet zolang in Luabo. Het eerste afscheid zit er al aan te komen. Ons
Madaleentje gaat binnenkort bij haar vader wonen. Bijna 5 jaar woont ze al bij ons. Als klein wurm kwam
ze binnen. Kwam helemaal uit Meringue. Zo klein en kwetsbaar dat we toch wel even gevreesd hebben of
ze het zou halen. Maar ze was een vechtster. Bleef lang klein. Maar na haar verhuizing naar Luabo
begon ze ineens te groeien. Geweldig om te zien. Langzaam aan begonnen we te denken aan naar huis
gaan. Toen begonnen de onlusten hier en daar in het land en ook in haar geboortedorp. Hoe zouden we
vader zo terug kunnen vinden? Want veel mensen sloegen op de vlucht. Dankzij een bevriende priester is
vader opgespoord en kan Madalena binnenkort naar huis. Dat wordt voor ons allemaal even slikken.
Persoonlijk
Ik lees even terug en merk dat ik vaak schrijf over rust. Eigenlijk is dat nu net wat er op dit moment
ontbreekt. Die rust is heel ruw verstoord op 13 februari toen een tiental bewapende mannen ons huis in
Luabo binnendrong. Ze bedreigden en beroofden ons van persoonlijke spullen, maar vooral ook van ons
gevoel van veiligheid. En vooral dat laatste werkt lang na. We proberen afstand te nemen, rust te zoeken,
te verwerken. Maar op de meest onmogelijke momenten staat het weer voor je.
Het heeft veel teweeggebracht in de levens van juf Corine, Stef, Mateus, Nando en mij. En hoe gaat het
nu verder?
We hebben eerst een tijd in Marromeu gebivakkeerd. Maar dat was te dicht bij “de plaats” waar het was
gebeurd. Waarschijnlijk kwam een aantal van de dieven uit Marromeu of omstreken. En het idee ze tegen
het lijf te kunnen lopen was niet echt een rustgevend gevoel. Maar het was ook niet goed om gelijk te
vertrekken. Ik ben met de kinderen nog een aantal dagen teruggegaan. Gewoon om de draad vast te
houden, om het gevoel van thuis niet te verliezen. Vrienden van de bijbelschool waren er ook om wat
klussen te doen en daardoor voelden we ons wat prettiger.
Verlof
Maar het idee om er alleen te moeten verblijven voelde nog niet goed en dus zijn we langzaam aan wat
verder getrokken en groeide ook het idee om onze reis naar Nederland wat eerder te plannen. En dat
plannen gaat soms niet zoals we hopen en denken. Zo lukt het nog niet om de reisdocumenten voor
elkaar te krijgen. Daardoor duurt dat plannen langer dan gedacht. Voor juf Corine ging het wat sneller. Zij
heeft besloten om al naar huis te gaan. En zo wordt ons clubje toch wat kleiner.
We moeten nog even geduld hebben. Maar we hopen op korte termijn bij jullie in Nederland te zijn.
Liefs van Jannie, Stef, Nando en Mateus.
Gezien de omstandigheden waarin Jannie zich momenteel bevindt, is er dit keer geen “wordt vervolgd”
stukje in deze nieuwsbrief. We hopen dat u toch een goed beeld hebt gekregen van het wel en wee in
Mozambique van dit moment.
Mocht u vragen hebben, neem gerust contact op met iemand van het thuisfront. We vertellen u graag
meer. Tijdens de verlofperiode van Jannie zal ze ook presentaties geven; op deze bijeenkomsten kunt u
haar ook ontmoeten. De data waarop de presentaties gehouden zullen worden, staan op de website.
We hopen dat u het werk van Jannie blijft steunen. Ze heeft uw steun nog nooit zo nodig gehad als nu. En
wilt u ook voor haar en de kinderen blijven bidden? Dat ze weer de rust mag vinden, na de traumatische
gebeurtenis van 13 februari. Zonder de hulp van God zijn we nergens.
Giften Filadelfia Zending
Buitenland, Maarssen
Giro 221 953 of bank
496 875 000
onder vermelding van
“Project Mozambique”.
Filadelfia Zending heeft
De ANBI code, zodat u
Gift fiscaal aftrekbaar is.
Wilt u de nieuwsbrief digitaal ontvangen, mail dan uw e-mail adres door aan: [email protected] Hierdoor
kunnen er heel wat kosten worden bespaard.
Als u de nieuwsbrief liever niet meer wilt ontvangen, of u hebt een adreswijziging, geeft u dit dan ook aan
bovengenoemd adres door.
Babyhuis Ruama Informatie
WWW.RUAMA.NL
E-mail: [email protected]
(alstublieft geen foto’s mailen en duidelijk vermelden bij onderwerp: “Babyhouse Ruama”)
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met:
Wim Dam
Telefoon 0591 619 766
[email protected]
Erik Wubs
Telefoon 0570 631 655
[email protected]
Regina de Ruiter
Telefoon 0546 644751
[email protected]
Aanmeldingen als sponsor / geïnteresseerden en adreswijzigingen:
Wim Dam
Slenerbrink 197
7812 HR Emmen
Uw adres wordt niet aan
derden verstrekt.

Download Report