Iron Man 70.3 Luxemburg (21-06-2014) Tijdens de Doornenburgse kermis werden de eerste plannen gesmeed voor deelname aan de triatlon van Luxemburg, 1.9 km zwemmen, 90.1 km fietsen en 21.1 km lopen. Een zevental heren werkten de plannen uit en voor Sven, Hes en Han was het hun eerste ‘halve’. Vanuit de BTP gingen Ed, Sjoerd en John mee en Stefan maakte het 7 tal compleet. Op vrijdag werd de fiets aangeleverd in het Parc Fermé. De hele ploeg logeerde in Luxemburg stad, vrouwen, vriendinnen, ouders en een dochter waren mee. Dit gaf ons de kans om in de vroege avond nog lekker te dineren bij de plaatselijke pizzeria. Daarna volgde de eigenlijk vanzelfsprekende ‘onrustige’ nacht. Omdat we in de middag pas zouden starten konden we rustig opstaan en onze weg zoeken richting start. Er werd gestart in waves van ongeveer 200 man, er moesten immers 1800 man te water. Huisfotograaf en triatlon liefhebber Alfred was in de ochtend heel vroeg opgestaan, naar Luxemburg gereden om te genieten van de wedstrijd, maar ook om prachtige foto’s te schieten. De bijgevoegde foto’s zijn van hem, nogmaals dank hiervoor. Toen iedereen te water was bleek zwemmen, in de bijna niet stromende Moezel, een plezier te zijn. Iedereen kwam in een zeer respectabele tijd het water uit. Er werd snel gewisseld in het strak georganiseerde ‘Parc Ferme’. De organisatie had het perfect voor elkaar. Omdat het weer prachtig was, werd het fietsen een ultieme, Ooooh ervaring. Langs de Moezel en door de wijnheuvels, het was een schitterende omgeving die volledig verkeersvrij was. Ondanks een dalwindje had eenieder zijn‘ gaskraan’ lekker open. Er werden mooie gemiddeldes gereden. Genieten dus. Na de eerste 40 km gefietst te hebben pakten we voeding aan op de eerste serieuze klim. De heuvelzone was pittig, maar niet ondoenlijk, dus bijna iedereen kwam goed van de fiets af. Nu zorgen dat het ‘afgemaakt’ zou worden. Drie rondjes van 7 km, moest kunnen. Inmiddels was de temperatuur flink opgelopen, dus zorgen dat je goed gekoeld bleef tijdens het lopen. Zoveel mogelijk eten en bijten. Ondanks pijn kwam ook iedereen hier ook goed doorheen. Met de medaille om de nek en een traantje wegpinkend kon iedereen trots zijn op de prestatie. Vooral ook de debutanten ‘chapeau’ voor hun erg goede prestatie. In de vroege avond werd er nog even lekker na geborreld en gegeten in de relax zone. Nog nagenietend van alle indrukken reden we de volgende dag weer huiswaarts. Luxemburg; het was al het trainen weer waard en wellicht tot +een volgende keer. JJJ