Beste familie, vrienden en bekenden van Anton

Beste familie, vrienden en bekenden van Anton
Ongelooflijk!
Zo’n 6 weken geleden belde Anton mij dat hij zojuist had gehoord ernstig ziek
te zijn zonder kans op herstel.
Ik viel stil, wist niets te zeggen. Wat kon ik ook zeggen.
Maar, zo ging Anton verder, het is zoals het is en we zien wel hoe het loopt. Ik
hoop nog wat tijd te krijgen.
En nu zijn wij hier om afscheid van Anton te nemen.
Afscheid van een warm, gevoelig mens met het hart op de goede plaats.
Anton had oog voor zijn medemens, was zorgzaam, bescheiden, onopvallend,
trouw, betrouwbaar en altijd bereid om te helpen.
Maar Anton was geen meeloper, hij had wel degelijk een duidelijke eigen
mening.
Anton’s leven speelde zich af in zijn eigen woonwijk waar hij vele jaren met
Ellie de kracht van de bewonerscommissie was.
Maar ook leefde hij voor ‘t Hoekie, zijn geliefde buurthuis waar hij als
vrijwilliger vaak actief was.
Bardiensten, hulp bij het kookcafé, darten, openen en sluiten in avonden en
weekenden, gasten voorzien van drankjes en aandacht. Samen met Nel de
ramen zemen, hulp bij Sinterklaas en andere feesten, secretaris van de
vrijwilligersraad en een belangrijke kracht bij de rommelmarkten.
Zelden werd er tevergeefs een beroep op Anton gedaan.
Zijn laatste krachten gaf hij aan de rommelmarkt van 30 augustus jongstleden.
3 Wekenlang was hij dag in dag uit in ‘t Hoekie te vinden. Hij nam de
aangeboden spullen in ontvangst en selecteerde ze en knipte ondertussen de
heg. Het moest er toch een beetje netjes uit zien. Na de rommelmarkt heeft hij,
zo moe als hij was, ook nog geholpen met het leegruimen van ‘t Hoekie, zijn
geliefde buurthuis, wat tot zijn groot verdriet ging sluiten.
Zijn Hoekie. Ja, dat deed hem zeer, want waar moesten nu alle buurtbewoners
naar toe voor een bakkie troost en wat gezelligheid.
De klus was geklaard en Anton was doodop. Maar uitrusten kon hij nog niet,
want nu was het tijd om na de renovatie zijn wisselwoning te verruilen voor zijn
eigen opgeknapte woning.
Maar helaas, vlak voor de verhuizing werd Anton heel erg ziek en kwam in het
ziekenhuis terecht. De ziekte sloeg ongenadig toe.
De verhuizing werd door vrienden en familie overgenomen. Daar was hij heel
dankbaar voor.
Anton heeft maar kort van zijn nieuwe huisje kunnen genieten.
Lieve Anton,
Het is gedaan.
Je had nog zo graag wat meer tijd gekregen, want je was nog niet klaar voor het
afscheid.
Helaas is dat niet gelukt. Het ging niet meer.
Anton, zoals je was ben je van ons weggegaan: onopvallend en bescheiden.
Een ding weet ik zeker : er is je veel verder lijden bespaard gebleven en daar
zijn wij allen dankbaar voor.
Anton, bedankt voor wie je was en wat je deed.
We gaan je heel erg missen.
Rust zacht
Namens alle vrijwilligers van jouw oude buurthuis ’t Hoekie.

Download Report