ED - kroft.nl

Eindhovens Dagblad 03/10/2014
Copy Reduced to %d%% from original to fit letter page
Mijn ED 35
n - Tadzjikist
ekista
an
Uzb
na
t
is
n
e
km
ur
Ne
d
Thee en
waterpijp
Fietstour
naar
Thailand
dee
l4
:I
ra
n
-T
EINDHOVENS DAGBLAD VRIJDAG 3 OKTOBER 2014
land
er
afstand: 17000 km
beginpunt
Nederland
eindpunt
(Eindhoven)
Tadzjikistan
Uzbek
ist
(Dushanbe)
an
k
Tur men
ist
an
Bert van
der Kroft
Ir
an
Leeftijd:
62 jaar
Afstand
gefietst:
6900 km
Thailand
17000 km
6900 km
Opgewaaid zeer fijn zand over de
weg in Turkmenistan
Duur:
21 weken
Iran en de Stan-landen
PP
RA EN
D*
NA T
DOEL
NAAR
THAIL
N
a de picknick in Tabriz heb ik nog
bijna vijf weken
mogen
genieten
van Iran. De gastvrijheid van Tabriz was eerder regel dan uitzondering voor Iran.
Over de drukke hoofdweg vol fotogenieke oude trucks met legendarische namen als Mack, White,
International en Brockway belandde ik een aantal dagen later
via Zanjan en Qazvin in de hoofdstad Teheran. Een knotsdrukke
grote stad met héél veel verkeer.
Waar het lijkt of er geen voetganger veilig is voor de haastmakende autobestuurders.
Moeders met kinderen zie je regelmatig opzij springen op zebrapaden met groen licht. Waar motoren claxonnerend over de trottoirs racen. De vriendelijke gastvrije Iraniër waant zich heer en
meester zodra hij in zijn auto of
op een motor zit.
Teheran was voor mij ook de stad
om visa te scoren. Voor Uzbekistan en Tadzjikistan, Turkme-
Bert van der Kroft fietst 17.000 km
van Valkenswaard naar Thailand.
[email protected]
nistan en China. Het heeft een
week gekost, metro uit en taxi in,
maar toen was het ook allemaal
geregeld. Ook de verlenging met
twee weken van het 30-dagen visum voor Iran heb ik in Teheran
kunnen regelen. Het land is te
groot voor een verblijf van 30 dagen.
Mijn geplande route liep eigenlijk
van Teheran naar Mashad, maar
je kunt niet door Iran reizen zonder het zuiden te hebben gezien.
Dat advies had ik me toch wel ter
harte genomen. Met de fiets is dat
eigenlijk niet te doen. Het is er
smoorheet in de zomer en de afstanden zijn wel erg groot. Daarom ben ik met de bus naar Esfahan en Yazd gereden. En het was
een goede keuze om deze twee
steden aan te doen. Esfahan is
een stad die tot de verbeelding
spreekt. Het echte Perzië. Het immense Imamplein met o.a. de
Masjed-e-Shah is niet alleen een
toeristisch trekpleister, het is ook
de plek waar de inwoners van Esfahan ’s avonds recreëren, picknicken of aan hun thee zippen.
Het is ook het plein waar de polo-sport zijn oorsprong vindt.
Een rit per trein door de woestijn
naar Mashad ging niet door. Twee
weken vooruit volgeboekt vanwege de verjaardag van de invloedrijke Imam Reza. Daarom 24 uur in
de bus terug via Teheran naar
Mashad.
Even heb ik gedacht van: „Goh
dat is eigenlijk ook wel relaxed
dat reizen met de bus”. Maar na
die 24 uur hobbelen was ik daar
helemaal van genezen. Het blijft
gewoon heerlijk om met de fiets
een land te doorkruisen, een land
echt te beleven. En doorkruisen
moest ik Turkmenistan. Een transit visum van vijf dagen is het
maximale wat je kunt krijgen in
deze voormalige Russische staat.
Vijf dagen door een grote zandbak met vaak heel erg slechte wegen, gaten in bruggen waar je
met je fiets in zou kunnen verdwijnen. Maar ook een stad als
Mary, met veel te brede straten,
pompeuze overheidsgebouwen
en schooljeugd in keurige kledij.
Jammer van dat korte visum
want ik had ook graag de hoofdstad Ashgabat gezien. Een stad
waar je een bekeuring krijgt als je
auto niet gewassen hebt en waar
de gebouwen nog groter moeten
zijn.
In Uzbekistan had ik gelukkig
meer tijd voor
de prachtige steden Buchara en
Samarkand. Er
is zoveel te zien
in dit land, een
bezoek dubbel
en dwars waard. Vanuit Samarkand ben ik via twee bergpassen
van 1700 en 1600 meter en een
hobbel-lift in een DAF-Truck aangekomen in de hoofdstad van
Tadzjikistan, Dushanbe. Een stad
waar alles groot is, van de grootste vlaggenmast ter wereld (165
meter) tot de grootste bibliotheek
ter wereld. Groot qua gebouw,
veel boeken schijnen er niet in te
staan. Het grootste theehuis ter
wereld is nog in aanbouw.
Vanuit Dushanbe ga ik naar de Pamir Highway, een van de hoogste
bergpassen op onze planeet, tot
een hoogte van 4700m. Maar
daarover de volgende keer meer.
Bert van der Kroft is te volgen via
bert.kroft.nl/benfietsen. Daar is alle
actuele informatie te vinden over
zijn route.
Schoolkinderen
in Sarahs Turkmenistan
De Registan in
Samarqand Uzbekistan
Copyright (c)2014 Eindhovens Dagblad 03/10/2014
Oktober 3, 2014 4:15 pm / Powered by TECNAVIA

Download Report