Triangel juni-augustus 2014

TRIANGEL JAARGANG 26
nr. 3
4 juni - 27 augustus 2014
kopij kunt u inleveren tot en met 17 augustus a.s.
1
PINKSTEREN: DE ANGST VOORBIJ
Sprakeloos waren ze, die leerlingen van Jezus. Ik vind het nieuwe testament zo
charmant, omdat het de menselijkheid van de grote mannen (en vrouwen) van het
begin niet verhult. Sterker nog, in het boek van de Handelingen van de Apostelen
komt het zo mooi tot uitdrukking, dat de vrienden van Jezus de bemoediging
nodig hadden van Maria, de moeder van Jezus. Zij hield ze bij elkaar en wekte in
hen vertrouwen op. Als het aan de sterke mannen gelegen had, waren ze allang
teruggegaan naar het vertrouwde van alle dag: vissen vangen en geld tellen.
De angst voorbij. Angst is zo’n slechte raadgever en toch lijkt ze in elke
organisatie en situatie wel de moeder van alle wijsheid. Angst herken je als
vooroordelen de plaats innemen van ontmoeting, interesse en gesprek van hart tot
hart. Je in de ander verplaatsen, dat is voor mij Pinksteren. Dan heb je immers
lief: je wisselt je hart uit. Je denkt en spreekt vanuit het hart van de ander. Dat kan
alleen als je vertrouwen hebt, als er ruimte is. Die ruimte is even kostbaar als
zeldzaam. Met Pinksteren sta je in de ruimte van God zelf: die ruimte droeg Jezus
in zijn hart en het maakte Hem tot een ‘leraar met gezag’. Het is een ruimte die je
raakt, omdat Hij de kunst verstaat om je aan te kijken met liefde zonder een
afwerend oordeel in zijn blik. Het is een ruimte die je doet opkijken, omdat je
onmogelijke dingen ziet: genezing, vergeving, trouw, de Ander eerst.
Park Lee Young is een jonge vrouw die ruimte had. Ze was lid van de bemanning
van de veerboot die ten onder ging bij Zuid-Korea. Waar andere crewleden, de
kapitein voorop, zich lieten leiden door angst en zelfbehoud, deelde zij moedig
zwemvesten uit, verbond een hoofdwond en zocht naar nog meer overlevingsmiddelen. Ze heeft haar moed met de dood bekocht, maar ze redde een natie. Ze
krijgt postuum de hoogste onderscheiding van haar land: The Good Samaritan.
Park Lee had ruimte. Ze dacht en handelde uit een andere geest en haar
gedachtenis maakt stil en nederig.
Paus Franciscus heeft de presidenten Abbas en Perez uitgenodigd om ‘bij hem
thuis’ te komen bidden. Het lijkt zo’n vroom gebaar. Hij ging hen in zijn bezoek
aan het Heilig Land voor in de kunst van het overwinnen van angst. Hij drukte
zijn mede-lijden uit met de lijdende Palestijnse bevolking, door te bidden bij die
vreselijke scheidingsmuur, die zoveel leed en agressie oproept. Hij drukte zijn
mede-lijden uit door te bidden bij het monument voor Israëlische burgers,
omgekomen door terreuraanslagen. Zijn uitnodiging om alleen maar samen te
komen en te bidden is niets anders dan de uitnodiging om in een grotere ruimte te
stappen. De ruimte van God, die angst verdrijft en losmaakt uit de steeds zwaarder
wegende boeien van het verleden.
Dat er angst heerst zagen we ook in de uitslag van de Europese verkiezingen. Zo
weinig mensen maken gebruik van hun recht om te stemmen. En in sommige
andere landen zijn de anti-partijen wel erg groot geworden. Maar ja, als politiek
2
zich opsluit in zichzelf en steeds onpersoonlijker wordt ? Nee, dan het voorbeeld
van Annie, boerin in Overijssel. Ze was gevraagd als lijstduwer van het CDA,
maar ging volop de boer op. Ze sprak en spreekt de taal van het volk en dat volk
sprak op zijn beurt: Annie kreeg 110.000 voorkeursstemmen. Nooit was Brussel
dichter bij Twente. Het kan. Denken en handelen vanuit de ander. Geen angst.
Geen oordelen. Ik wens het ons toe om zo te zijn. De wereld kan wel wat meer
liefde gebruiken: menselijkheid, tederheid, aankijken, spreken en handelen van
hart tot hart.
pastoor Matthieu Wagemaker
BOAZ BERICHTEN
EVEN BIJPRATEN
Het nieuwe bestuur voor de vier parochies begint aardig op stoom te komen. Het
vindt zijn weg in de nieuwe organisatie, die we stap voor stap met elkaar aan het
ontdekken zijn. De financiële commissie werkt goed: de jaarrekeningen van de
verschillende parochies zijn nu op orde en kunnen worden afgetikt. Alle parochies
maken een begroting en de penningbeheerders maken volop gebruik van elkaars
expertise om dat goed en verantwoord te doen. De volgende stap is, dat zij samen
bekijken hoe kosten bespaard kunnen worden door meer gebruik te maken van de
voordelen van samenwerking in inkoop, gebruik van machines, etc.
De onderhoudscommissie is volop bezig met het in kaart brengen van het
noodzakelijk onderhoud aan de kerkgebouwen voor de komende zes jaar. Dan
weten we waar we aan toe zijn, kunnen we ons hoofd breken over de vraag hoe
dat onderhoud te financieren en maken we gebruik van elkaars talenten en de
prima onderhoudsgroepen in de parochies, om het zo kosteneffectief mogelijk uit
te voeren. Het bestuur heeft iedere vergadering een ontmoeting met sleutelfiguren
in de parochies om onderlinge bekendheid te vergroten en in goed overleg een
koers uit te zetten: oecumene, caritas, ouderenpastoraat, communicatie, locatiebeheer, secretariaat, pastoraat binnen de gemeenschappen, familiepastoraat,
samenwerking buiten BOAZ, leerhuis… Niets gaat overhaast, maar er is
dynamiek en we zetten stappen.
Onbezoldigd diaken Gert-Jan van der Wal zal per 1 september voor 70% van de
gewone werktijd benoemd worden als diaken-pastor voor onze BOAZ-parochies.
Bestuur en Pastorale Raad wensen diaken Gert-Jan geluk met deze benoeming. Ik
ben zelf reuze blij, dat de parochies mogen rekenen op een tweede pastor die een
man is met grote liefde voor mensen, praktisch ingesteld en een diep gelovig
mens. De Pastorale Raad en het bestuur gaan zich met ons buigen over een goede
3
taakverdeling. Bernadette Boom is gevraagd door het bestuur om de ouderenbezoekgroepen te begeleiden en voorstellen te doen voor versterking van het
ouderenpastoraat. Ze werkt samen met Sandra Kluyskens namens de Pastorale
Raad. Naar invulling van het familiepastoraat wordt nog gezocht. De kandidate
die we op het oog hadden heeft zich om privéredenen teruggetrokken.
Voor de kerk van Overveen is een kleine werkgroep binnen het bestuur opgezet
om, in overleg met Mieke Schobbe, een plan te maken voor aanpassingen in het
interieur van de kerk. Deze aanpassingen richten zich er vooral op om het
kerkgebouw in zijn devotie te versterken, frisser en warmer te maken. De plannen
zijn nog in een beginnend stadium.
In Zandvoort is door vrijwilligers het initiatief genomen de tuin stevig onder
handen te nemen en te verrijken met een Mariagrot. Het resultaat mag er zijn (zie
blz. 28). De Mariagrot zal op een feestelijke manier in gebruik genomen worden
met een Mariaviering en een feestelijke avond. De datum is nog niet bekend,
omdat we nog op zoek zijn naar een passend Mariabeeld.
De werkgroep BOAZ-leerhuis is volop aan de slag voor het seizoen 2014-2015
een aantrekkelijk en divers aanbod te organiseren. Verdieping, meditatie, bijbellezingen, een collegetour-achtig programma in Aerdenhout rond thema’s geloof,
werk, zingeving staan op de agenda. De werkgroep werkt zoveel mogelijk samen
met de bestaande groepen.
De viering van de Eerste Communie in Overveen en Aerdenhout was voor mij
ontroerend. Ik heb dit jaar de communicanten zelf intensief begeleid. Dat bouwt
een band op en ja, ik was ook onder de indruk van de toespraken van de ouders en
grootouders. Vrijdag 13 juni komen ze weer bij elkaar en gaan we ze uitnodigen
voor de club in de BOAZ. Zeven keer per jaar een uurtje samenkomen om verder
te groeien!
Ik heb het bestuur voorgesteld, dat ik van half september tot het einde van het jaar
gebruik maak van de sabbatregeling. Vorig jaar was ik 20 jaar priester en had ik
dat voornemen al gemaakt. Ik denk dat nu de mogelijkheid is er even tussen uit te
gaan en te werken aan mijn eigen ziel! Het bisdom staat er positief tegenover en
wil zorgen voor vervanging. Als het allemaal gaat lukken volgt meer nieuws.
Het gaat niet zo geweldig met de kerk in Nederland vertelt een onderzoek van het
Sociaal Cultureel Planbureau. En toch is er zoveel te doen en blijken zoveel meer
mensen gevoelig voor wat ons beweegt… Ik moet dan denken aan Jezus’
uitspraken: de velden staan wit van de oogst. Er is nog zoveel te ontdekken en
zoveel om van te genieten. De Geest blijft verrassen!
pastoor Matthieu Wagemaker
4
VERDIEPING
■ ZATERDAGMIDDAGCONCERTEN ROND HET WILLIBRORDUSORGEL
In de Kathedrale Basiliek St. Bavo aan de Leidsevaart vinden van 3 mei tot 27
september voor de 41e keer wekelijkse orgelconcerten plaats. In de serie van 2014
komen twee thema’s aan bod;
-Fantasie en Variatie, twee muziekvormen die op het orgel bijzonder tot hun recht
komen;
-1914-1918, La Grande Guerre, muziek rond de Eerste Wereldoorlog.
De toegang is gratis.
■ BISDOMBEDEVAART NAAR ROME
Gaat u met de beide bisschoppen uit het
bisdom mee op bedevaart in mei 2015?
In samenwerking met reisorganisatie VNB
wordt in die periode een 10-daagse busreis van
30 april t/m 9 mei en een 6-daagse vliegreis
van 2 t/m 7 mei naar Rome georganiseerd.
De bisschoppen willen speciaal ook de jongere
leeftijdsgroep uitnodigen met deze bedevaart
mee te gaan. Tieners en jongeren zullen hun
eigen programma-momenten hebben. Ook wordt in het programma rekening
gehouden met ouders met kinderen. Het programma in Rome betekent veel lopen.
Het is dus belangrijk, dat deelnemers goed ter been zijn.
In de volgende Triangel leest u meer over deze bedevaart. Mocht u nu al vragen
hebben dan kunt u terecht bij Ans Klunder, tel: 5245018 of Sandra Kluyskens,
tel: 5731225.
■ ONTMOETINGSDAG NIEUWE KATHOLIEKEN
Op zaterdag 13 september zal in het Julianaklooser, Hoogeweg 65 te Heiloo
van 9.45-16.00 uur voor de vierde keer een ontmoetingsdag voor nieuwe
katholieken plaats vinden. De dag is bedoeld voor mensen die nog niet zo
lang geleden zijn opgenomen in de katholieke Kerk.
Voor meer informatie & opgave: Mirjam Spruit, afdeling Catechese, tel: 51126 35
of e-mail: [email protected] .
5
■ STICHTING CLASSIC CONCERTS ZANDVOORT
Protestantse Kerk, aanvang: 15.00 uur, toegang: € 5,--:
*zondag 22 juni
pianorecital - Frederic Voorn
*zondag 21 september Laureaten - Prinses Christina Concours
■ VORMINGSAANBOD BISDOM HAARLEM-AMSTERDAM/DE TILTENBERG
Het programma vindt u op www.bisdomhaarlem-amsterdam.nl en
www.tiltenberg.org of vraag informatie via tel.nr: 5112600 of 0252-345345.
■ PROGRAMMA KARMELITAANS CENTRUM VOOR SPIRITUALITEIT
Het programma vindt u op www.kcs-haarlem.nl of bel naar: 5274675. Het
Karmelitaans Centrum voor Spiritualiteit is gevestigd aan de Parkstraat 1 in
Haarlem.
DIACONIE
allerlei manieren waarop christenen zich solidariseren
met mensen in nood of (mee-)werken aan het oplossen
van maatschappelijke problemen.
Al deze activiteiten worden georganiseerd vanuit de IPCI van de parochies
Agatha en Antonius&Paulus, rek.nr: NL29FVLB 0227 0527 30, Aerdenhout
►WEEK NEDERLANDSE MISSIONARISSEN, PINKSTERACTIE
Als vanouds is de Pinkstercollecte bestemd voor de Week Nederlandse
Missionaris (WNM), waarmee we het welzijn en werk van missionarissen
ondersteunen. Missionarissen geven veel en vragen weinig. Hooguit vragen zij de
WNM om een bijdrage voor kosten van werk, woning, parochie, zorg of
welverdiend verlof.
Met het vuur van de geest van Pinksteren steunen wij de Week Nederlandse
Missionaris. Daarmee steunen wij onze zusters en broeders in de missie, die ons
geloof met hart en ziel in praktijk brengen. Daarnaast steunen wij de jongere
missionair werkers, die in hun voetsporen treden. Ook zij verbinden zich met
mensen die in armoede en verdrukking leven.
Elke bijdrage aan de WNM is van wezenlijk belang voor de missionaire traditie.
6
Van 29 mei t/m 8 juni vindt de Pinksteractie plaats. Deze collecte is één van de
belangrijkste pijlers van de Week Nederlandse Missionaris.
Geef tijdens de collecte met Pinksteren of maak een gift over op rekeningnummer
IBAN NL30RABO 0171 2111 11, WNM, Den Haag.
►SAM’S KLEDINGACTIE
Op 11 en 12 april vond de halfjaarlijkse kledinginzameling plaats van Sam’s
Kledingactie voor Mensen in Nood.
Velen van u hebben aan deze actie bijgedragen. In totaal werd in Zandvoort 1250
kg. en in Aerdenhout 160 kg. kleding ingezameld. Wij willen u, namens Sam’s
Kledingactie, heel hartelijk danken voor deze opbrengst.
Sam’s Kledingactie voor Mensen in Nood levert al 45 jaar een bijdrage aan het
werk van Cordaid Mensen in Nood. De opbrengst van de ingezamelde kleding van
dit najaar wordt gedoneerd aan een project binnen India. Binnen dit project wordt
voor mensen (de kastelozen (Dalit) en tribale groepen), die het ergste getroffen
worden bij overstromingen of bij zware stormen, evacuatiecentra gebouwd zodat
zij kunnen overleven. Kijk voor meer informatie over Sam’s Kledingactie en de
gesteunde projecten op www.samskledingactie.nl .
►OOK DIACONIE
Tijdstip: zaterdag 17 mei
Locatie: de stoep voor 'Appie'
Een grote kraam met een spandoek, waarop in grote letters VOEDSELBANK en
daarom heen zwermen vrijwilligers in een groen T-shirt met logo 'voedselbank'.
Het kan niet anders: hier wordt een actie ten bate van de voedselbank gehouden.
Iedereen die de supermarkt van A.H. in wil gaan om de zaterdagse inkopen te
doen, krijgt een flyer toegestopt met de vraag iets extra's te willen kopen voor de
mensen, die het minder breed hebben en aangewezen zijn op het wekelijkse
pakket van de voedselbank.
Gelukkig lijken de weergoden ons goed gezind. Het is een prachtige dag, droog en
warm. Ook het winkelend publiek geniet duidelijk van het mooie weer en dat
maakt ze extra goedgevend, hopen wij.
De coördinator van het geheel, Paul Sweerts, heeft zijn zaakjes goed geregeld,
alles loopt op rolletjes, want je wilt niet weten wat er voor zo'n dag allemaal
geregeld moet worden. Allereerst moet Albert Heijn akkoord gaan met deze
inzameling voor zijn deur en de 'overlast' voor zijn klanten. Dan moeten vergunningen aangevraagd worden bij de gemeente voor een parkeerverbodontheffing
7
van één dag voor de vrachtwagen en het plaatsen van de kraam. Ad hoc-vrijwilligers moet hij charteren, die hun vrije zaterdag op willen offeren en desnoods in
de stromende regen willen staan om mensen aan te spreken en naast de gulle
gaven ook schampere opmerkingen te incasseren. De jongste nauwelijks 13, de
oudste 73 jaar, ze waren er weer, vol goede moed om de recordopbrengst van 59
kratten, van een vorige inzameldag bij de Vomar, hier minstens te gaan evenaren.
Er hangt ook een pamflet met de tekst: gevraagd een dames- of herenfiets en een
koelkast.
De eerste aanzet die dag zijn de gekregen 60 blikken maaltijdsoep, dat tikt lekker
aan: 3 volle kratten.
De zaterdagdrukte komt op gang. Om 12 uur staan al twaalf kratten in de
vrachtauto. Van 12 tot 2 uur draaien we topuren, Het aantal kratten loopt op tot
boven de dertig. Gaan we een recordaantal halen? Van een eerdere donatie gaan
Emke en Tilly inkopen doen. Opnieuw zes kratten met dank aan de gulle gevers.
Een vader met zijn zoon, op weg om een nieuwe fiets te kopen, ziet ons pamflet
hangen en besluit ter plekke om de nog zeer mooie 'oude' fiets van zijn zoon aan
de voedselbank te schenken. Iemand meldt nog een goede koelkast beschikbaar te
hebben. Onze dag kan niet meer stuk. Zou het de uitstraling van de zon zijn of het
enthousiasme van al de vrijwilligers? Zelfs heel jonge kinderen en winkelende
pubers komen ons iets brengen, omdat op school over de voedselbank verteld is.
Een oude dame komt de winkel uit en geeft een pak rijst af. Na een uurtje komt ze
terug met een tas vol blikjes en potjes. Ze heeft haar voorraadkast eens nagekeken
en dit is de opbrengst. 'Wel even nakijken', zegt ze zelf, 'want in mijn tijd kenden
we nog geen vervaldata'. Inderdaad zijn enkele blikjes zwaar over de datum, maar
de intentie was goed.
Vijf uur, winkels in de buurt houden het voor gezien en sluiten hun deuren.
Ook wij vinden het welletjes en gaan opruimen. Hebben we onze score gehaald?
Later op de avond krijgen we per e-mail de opbrengst door: maar liefst 64 volle
kratten!
Dank, dank, aan alle mensen die met hun bijdrage deze kratten gevuld hebben.
We zijn als vrijwilligers trots op het winkelend publiek van ons dorp.
Leve Zandvoort aan Zee !!!
Tilly Boddaert - Geerards
►EEN JAAR SINT ANTONIUS KOOKT - SANT EGIDIO HAARLEM
Een jaar geleden startte een groep enthousiaste vrijwilligers op dinsdag 22 mei in
Haarlem met de buurtkeuken Sint Antonius Kookt.
Een bijzonder eetmoment, waar eens in de twee weken voor € 5,-- een driegangen
diner in restaurantsfeer wordt aangeboden aan met name oudere en eenzame
mensen en cliënten van de voedselbank. Elke avond komen zo’n 45 bezoekers.
8
De 20 vrijwilligers die dit mogelijk maken, vormen gelijktijdig de Sant Egidio
Beweging Haarlem. Een lekenbeweging die zich middels het eeuwenoude
principe van Ora et Labora inzet en verbindt aan de kwetsbare mensen in de
samenleving. Een verbond dat men aangaat vanuit vriendschap en oprechte
betrokkenheid en wederkerigheid.
De Sant Egidio Beweging kent een karakteristiek gebedsmoment, dat lijkt op die
uit de kloostertradities. Het is, naast de vriendschap met de armen, dit
gebedsmoment dat eenheid brengt in een beweging die verspreid is over meer dan
70 landen en meer dan 50.000 leden telt.
Op dinsdag 10 juni zal om 19.00 uur het eerste officiële Sant Egidio gebed in
Haarlem plaatsvinden in de Groenmarktkerk. U bent hierbij van harte uitgenodigd.
Vanaf die datum zal dit gebed in eerste instantie om de twee weken plaatsvinden.
Wilt u meer weten of vrijwilliger worden? Kijk dan op www.sintantoniuskookt.nl
of e-mail naar [email protected] .
►NIEUWS UIT STEM IN DE STAD
Zonder de steun en betrokkenheid van de kerken in
de omgeving Haarlem, zou het werk van Stem in de
Stad niet mogelijk zijn. Ook uw kerk is betrokken. Hartelijk dank daarvoor!
Graag informeren wij u in dit bericht over Asielzoekers en het Nieuwe
Wereldhuis, de afdeling voor asielzoekers, vluchtelingen, ongedocumenteerden,
onuitzetbaren en arbeidsmigranten in Haarlem e.o. De afdeling staat hen bij, helpt
hen op weg en stimuleert hen om hun eigen kracht te ontdekken en in te zetten.
In nauw contact met juridische en medische beroepskrachten wordt met de
asielzoekers gewerkt aan een oplossing voor hun situatie. Er wordt gekeken naar
de mogelijkheden een verblijfsstatus te verkrijgen, maar ook naar andere opties,
zoals terugkeer of doormigratie. Het zijn langdurige en intensieve trajecten.
Asielzoekers die in Nederland hun hoger beroep afwachten, krijgen geen opvang
en mogen ook geen regulier werk doen en verkeren daardoor vaak in een
onmogelijke situatie. Stem in de Stad biedt aan een zevental ‘sans-papiers’
(tijdelijk) onderdak. Stem in de Stad vraagt aandacht voor de soms onhoudbare
situatie, waarin deze doelgroep verkeert. Bijvoorbeeld door het organiseren van
ontmoetingen met politici en door artikelen in de pers. Recent heeft Stem in de
Stad haar verontwaardiging kenbaar gemaakt over het opnieuw in Vreemdelingendetentie zetten van Straatjournaal verkoper Mohamed Rugamana. Dat is reeds 3x
eerder gebeurd en telkens is gebleken, dat het niet mogelijk was tot uitzetting over
te gaan en werd Mohamed na een aantal maanden detentie weer op straat gezet
zonder enige vorm van opvang.
In 2013 begeleidde de afdeling intensief 17 personen.
9
Het Nieuwe Wereldhuis is gericht op ontmoeting en ontwikkeling. De
voornaamste activiteit is de Nederlandse les. Maar ook andere initiatieven zijn
mogelijk (gespreksgroepen, fietslessen, computerles). De cursisten worden
nadrukkelijk uitgenodigd zelf mee vorm te geven aan de activiteiten. Het animo
voor de lessen neemt jaarlijks toe.
In 2013 volgden 65 cursisten taallessen, een stijging van 25%.
Diane Martens is coördinator van de afdeling Asiel en Wereldhuis. Wilt u meer
informatie over deze afdeling, dan bent u van harte uitgenodigd contact met haar
op te nemen via [email protected].
Meer informatie over Stem in de Stad vindt u op www.stemindestad.nl .
Twitter@stemindestad
Facebook www.facebook.com/stemindestad
VOOR A.A.P. 63
Voor aap staan wil niemand, voor ‘A.A.P.’ hopelijk wel.
In deze rubriek gaat de redactie op zoek naar wat onze parochianen beweegt. Soms
n.a.v. een bijzondere gebeurtenis, soms om een medewerk(st)er in het zonnetje te zetten.
Een gesprek over geloof en hoe je dat kunt uitdragen, vandaag de dag. Dagblad Trouw
legt regelmatig de tien geboden voor aan een bekende Nederlander; TRIANGEL stelt
elke keer dezelfde zes vragen, om te ontdekken wat ‘het zesde zintuig’ van de
geïnterviewde is.
interviewer: mevr. T. Boddaert
HET ZESDE ZINTUIG VAN GERARD MOL
G. J. J. Mol, huisarts. Zo stond hij jarenlang in het telefoonboek vermeld.
Drieëndertig jaar lang heeft hij zijn kennis en zorg als zodanig ingezet voor de
Zandvoortse gemeenschap. Ter gelegenheid van hun 50-jarig huwelijksfeest vroeg
ik hem samen met zijn vrouw Ineke, als trouwe kerkgangers, te mogen interviewen
voor het zesde zintuig. Hij stemde toe, maar mevrouw Mol wilde liever de haar zo
vertrouwde plaats van hulp en steun op de achtergrond blijven innemen. De
plaats die ze zo als vanzelfsprekend gekregen had, toen ze met hem als huisarts
trouwde. Een dokter is gewend te luisteren en zijn privé voor zichzelf te houden,
maar voor deze gelegenheid geeft hij ons een kijkje achter de schermen van zijn
en hun leven.
1. Bent u met kerk/geloof grootgebracht ?
In 1931 ben ik in Amsterdam ter wereld gekomen als jongste in een gezin van vijf
kinderen. Doordat al vrij gauw bleek dat ik astma had en daardoor altijd ziek of
onderweg was, heb ik binnen het gezin altijd een uitzonderlijke plaats gehad. Mijn
ouders waren heel brave mensen. Elke morgen gingen ze samen naar de mis van
half zeven en dan kwamen wij. Samen hebben ze ons het geloof voorgeleefd. Mijn
10
vader was chef van de Gooise Stoomtram. Hij was wat strenger en meer gesloten
dan moeder. Ik herinner me, dat hij bij zorgen of verdriet in zichzelf keerde. Je
voelde dan dat er iets was, je zag het ook, maar wist niet wat. De oorlog heb ik
heel bewust meegemaakt. In Amsterdam waren veel Joden. Toen in 1943 het
dragen van een gele ster verplicht werd, kende je hen daaraan. We woonden niet
zo ver van de Hollandsche Schouwburg en ik herinner me de lange rijen mensen
met een bundeltje kleren op weg naar het Poortstation, anderhalve kilometer
verderop. Beelden van de Grüne Polizei die mensen uit hun huizen haalde, de
razzia's later, je vergeet het nooit meer. Een van mijn oudere broers had een
schuilplaats gemaakt tussen plafond en vloer van de bovenste verdieping en de
zolder die afgesloten werd met een klep, waar de wasmachine dan bovenop
geschoven werd. Een veilige schuilplaats in geval van huiszoeking, want mijn
beide broers waren toen in de leeftijd van de Arbeideinsatz. Zulke situaties, die
angst en dreiging, ook al gebeurde het niet, nemen je gevoel van veiligheid weg
waardoor de astma alleen maar erger werd. Twee keer ben ik in het kader van de
Amsterdamse bleekneusjes voor zes weken in een kinderkoloniehuis in Bakkum
geweest, waar ik overigens helemaal geen last van astma-aanvallen had. Astma
was er ook de oorzaak van, dat ik na de lagere school niet naar het Ignatius
College kon, want een half uur fietsen was te ver voor mij. De andere
mogelijkheid, de Rijks HBS tegenover onze deur, vonden mijn ouders als goede
katholieken geen optie, dus werd het MULO-B. In de jaren die volgden ben ik in
Zwitserland geweest voor een astmakuur en heb ik een tijd in Nijverdal op een
boerderij gewoond. Goede herinneringen heb ik aan het plattelandsleven daar,
waar ik als schillenboer rond reed en het voer voor de varkens maalde. Op
aandringen van mijn moeder heb ik ook nog spraakles gevolgd, om door
ademhalingsoefeningen meer stemvolume te krijgen, iets waar ik later zeker
voordeel van heb gehad. Toen ik in 1949 eindexamen MULO deed ben ik op een
bedrijfslaboratorium terecht gekomen, waar een opleiding aan verbonden was tot
chemisch analist t.b.v. de suikerindustrie. Aangestoken door mijn medestudenten
uit Indonesië wilde ik, na een cum laude afgesloten studie, in 1952 naar Java toe.
Maar de situatie daar, de onafhankelijkheidsoorlog en zo meer, maakte dat
onmogelijk. Toen besloot ik arts te worden, deed in 1955 Staatsexamen HBS en
24 jaar oud begon ik als werkstudent aan de studie medicijnen. Na mijn doctoraal
examen kwam ik als co-assistent interne geneeskunde in het O.L.V. Gasthuis in
Amsterdam en daar ontmoette ik op het lab Ineke. Mijn eerste praktijkervaring
was een waarnemingspost in Nunspeet. Het was in die hele strenge winter '62- '63,
dat ik bij het uitstappen van de auto op de gladde weg onderuit ging. Heup
gebroken. Ik voelde het al direct. Negen weken ziekenhuis waren het gevolg.
Herstellende zag ik een advertentie: gevraagd seizoensarts voor het strand te
Zandvoort. De zee ! Mijn astma ! Zo ben ik hier gekomen. Juist in die tijd zocht
dr. Robbers een assistent-arts, om het zelf wat kalmer aan te doen. In 1964, na een
halfjaar, kon ik de praktijk overnemen.
11
In hetzelfde jaar zijn Ineke en ik in de kerk van Overveen, de kerk van haar jeugd,
getrouwd. Het overnemen van huis en dokterspraktijk-met-goodwill aan de
Emmaweg kostte een kapitaal. Er brak een heel moeilijke, zware tijd aan. Als arts
alleen moest ik dag en nacht beschikbaar zijn. Vakantie was er niet bij. Een
assistent of vervanging kon ik me in die beginperiode niet veroorloven. Ineke was
mijn assistente. Zij moest altijd thuis zijn om de telefoon te beantwoorden. Ze was
administratrice en boekhoudster, steun en toeverlaat, alles in een. Toen na enkele
jaren de praktijk begon te groeien, werd het beter en kreeg ik ook ondersteuning in
de praktijk. Nu kunnen we terugkijken op een mooi leven. We hebben hard
gewerkt en ook verdriet gekend. Kinderen hebben we helaas nooit gekregen.
2. Heeft de kerk u in de weg gestaan ?
Nee, ik heb de kerk en de kerkelijke regels nooit als een obstakel in mijn leven
ervaren, ook niet in de 33 jaar dat ik huisarts was. Dat ik mijn studiedoel via een
omweg moest bereiken. omdat ik door de geloofsovertuiging van mijn ouders niet
naar de Rijks HBS mocht, zou je zo kunnen bekijken, maar daarin speelde mijn
gezondheid ook een rol. In de jaren zestig en zeventig, de jaren van de seksuele
revolutie, van 'flower power' en vrije seks, van grote onwetendheid over
voorbehoedsmiddelen en slechte voorlichting, ook toen was mijn geloof geen sta
in de weg. De kerk bleef vasthouden aan oude regels van onthouding en geen seks
voor het huwelijk, maar de mensen hadden daaraan geen boodschap meer. Ik heb
het toen als mijn sociale taak en verantwoordelijkheid gezien, hierin een
voortrekkersrol te nemen. Ik ben voorlichting gaan geven over voorbehoedsmiddelen en veilig vrijen. Liever 100 maal de pil dan één keer een abortus ! Tot
ver in de omtrek werd ik gevraagd lezingen te komen geven. Ik heb dat gedaan
vanuit mijn visie en mijn geloof. Je zou inderdaad misschien kunnen zeggen, dat
ik daarin ruimer van opvatting was.
3. Wat heeft uw geloofsopvatting beïnvloed ?
Mijn geloof heeft zich in de loop der jaren met de tijd mee ontwikkeld, maar een
spastisch streng geloof heb ik nooit gehad. Wel is het altijd van invloed geweest
op mijn manier van leven, ook bij mijn partnerkeuze. Ik wist dat mijn toekomstige
vrouw katholiek zou zijn. Maar toen ik verliefd werd op Ineke, heb ik heus niet als
eerste aan haar gevraagd of ze katholiek was. Ze werkte in een katholiek
ziekenhuis… dus. Of mijn geloof beïnvloed wordt door alles wat er nu in de kerk
speelt ? Ik zit achter in de kerk en kijk met verwondering hoe het nu gaat. Ik leef
mijn eigen geloof, maar je moet je natuurlijk wel thuis kunnen voelen in zo'n kerk.
Voor mij is persoonlijk contact heel belangrijk, maar een pastoor met vier
parochies heeft altijd tijd tekort, dat begrijp ik wel. Trouwens dat gemis aan
aandacht speelt overal, ook in de artsenpraktijk van nu. Zomaar bij een patiënt
langsgaan, alleen maar om eens te kijken hoe het gaat, waar hoor je dat nog ? Het
is een verarming van de samenleving.
12
4. Waarom bent u gelovig betrokken in de parochie ?
Vanuit mijn interesse in mensen en in mijn patiënten heb ik me altijd ingezet in
het pastoraat van de samenleving. Die belangstelling, die betrokkenheid zal altijd
wel blijven, het is mijn levensinstelling. Mijn beroep en mijn inzet bracht met zich
mee, dat ik voor allerlei functies gevraagd werd. Zo ben ik jarenlang voorzitter
van Pro Juventute geweest, een stichting die steun geeft aan projecten voor
kinderen en jongeren in problemen. Lange tijd was ik medisch adviseur van het
Wit-Gele Kruis en zo heb ik ook zitting gehad in de patiëntenadviesraad van de
Maria Stichting.
5. Wat moet volgens u hoog op ieders agenda staan ?
Geen makkelijke vraag. Ik denk: het besef dat je niet alleen voor jezelf leeft. Je
leeft in een gemeenschap en dat vraagt aandacht hebben voor de ander en voor de
samenleving als geheel.
Vanuit mijn geloof sta ik in de samenleving, wil ik er zijn voor de ander en mijn
interesse in hen tonen.
Ik denk dat als dit hoog op ieders agenda zou staan er tijd en warme aandacht voor
elkaar zou zijn.
6. Welk beeld van God is u dierbaar ?
De God met het opgeheven strenge vingertje is het nooit geweest. Mijn opvatting
over zonde is verdwenen, met de tijd mee geëvolueerd . Ik zie God als een goede
vriend die je alles kan toevertrouwen, die met weinig woorden weet wat er aan de
hand is, waarvoor een blik al voldoende is. Een relatie die je ook binnen een goed
huwelijk krijgt. God is onbewust altijd aanwezig. God is ook te zien en te
ontmoeten in een ander. Ik zie God als een evenbeeld. De God ons vroeger
aangepraat door de geestelijkheid is uitgegroeid tot een grotere, allesomvattende
God: Hij die is en altijd zijn zal.
JONGLEREN IN DE AAP (83)
In deze rubriek staan berichtjes, informatie, suggesties, die in
ruime zin te maken hebben met kinderen, jongeren en geloof.
Het gaat om nieuws uit beide parochies: Agatha en Antonius
& Paulus (AAP). De titel zegt iets over jong. Dat is ruimer
dan ‘kinderen’. Over leren, ervaringen van kind en jongeren.
Soms serieus, soms speels: jongleren.
►EERSTE
COMMUNIEVIERING
In onze BOAZ-parochies was de meimaand de eerste communiemaand.
Na wekenlange voorbereiding was op 11 mei het feest van de Eerste Communie in
de kerk van Overveen voor: Toine van Bakel, Sjoerd Creyghton, Roberto
13
Dinkelberg, Casper Groenendijk, Lisa de Groot, Julian en Justin van Loon, Chris
Waardijk, Annemijn de Weerd en Yara Workel.
Op 18 mei was het feest in de kerk van Aerdenhout voor: Fee de Bruijn, Mariska
Doveren, Esmée Draijer, Valérie Frese, Nout Geldof, Tess Kloeck, Daniël de
Kramer, Mai Lin Muis, Siebe Lycklama à Nijeholt, Floortje Magielse, Pleuntje
Nijhuis, Helena Paap, Lore en Niek Tollenaar.
Voor Mieke Lawlor was het feest van haar eerste communie 31 mei in Ierland.
►VORMELINGEN
2014
Op 14 juni zullen in Schalkwijk 17 jongeren uit onze regio gevormd worden. De
afgelopen maanden zijn zij 9 keer bij elkaar gekomen. Eind vorig jaar is gestart
met een fietstocht langs alle kerken van Schalkwijk tot en met Zandvoort. Met de
groep zijn opdrachten gedaan, waarbij zij bezig zijn geweest met hun geloof, de
geloofsbelijdenis in eigen woorden opschrijven, kwartet over de goede week.
Ook is deelgenomen aan de Bavodag, een dag voor alle vormelingen uit ons
bisdom, waar goede gesprekken zijn gevoerd met o.a. een uitvaartondernemer en
brandweermensen over wat hen bezielt.
De jongeren hebben een persoonlijk wapen geschilderd en zullen deze presenteren
tijdens de vormselviering.
De vormelingen zijn:
Patrick Aarts
Jacob Bakker
Enrique van der Donk
Renske Gebe
Ole Grootes
Simon Grijmans
Michelle Hilbers
Sheldon Kakaire
Anouk van Lent
Larissa van Loenhout
Marjolein van de Nes
Florentien van Rijsoort
Eline van Steijn
Michelle Termote
Emma Theloosen
Sean Twonig
Mathijs Zoon
►VORMSELPROJECT
2014 – 2015
De vormselviering 2014 moet nog plaatsvinden, maar… we starten binnenkort
ook met de groep voor 2015. Het vormselproject wil een voorbereiding zijn op het
ontvangen van het Sacrament van het Heilig Vormsel. Dit sacrament hoort bij het
doopsel, dat een kind meestal ontvangt als baby. Bij het vormsel zijn de kinderen
groot genoeg om er over mee te praten, wat het betekent bij een kerk te horen.
Kinderen die nu in groep 8 zitten en ná de zomervakantie naar het voortgezet
onderwijs gaan, worden voor dit project uitgenodigd. Kinderen die in ons bestand
staan ingeschreven krijgen automatisch een persoonlijke uitnodiging.
Heeft uw kind interesse, kom dan naar de informatieavond op woensdag 11 juni
2014, aanvang 19.30 uur in de pastorie van de Sint Bavo Kathedraal, Leidsevaart
146 te Haarlem. De avond duurt tot 21.00 uur. Er zal een apart programma zijn
voor de kinderen. Opgave kan voor 6 juni via: [email protected].
De bijeenkomsten starten na de zomervakantie, maar op zondag 22 juni vindt een
gezellige fiets-/speurtocht plaats langs de kerken van onze regio.
14
►KATHOLIEKE JONGERDAG
De jaarlijkse landelijke Katholieke Jongerendag is van vorm veranderd en is nu
een openluchtfestival. Op 28 en 29 juni zal op het terrein van de Abdij
Mariënkroon in Nieuwkuijk bij Den Bosch de eerste editie plaatsvinden. Op
zaterdagavond is de inhoud ontmoeting, een programma voor jongeren van 16+
met diverse optredens. De jongeren slapen in eigen tenten. Het dagprogramma op
zondag is een mix van aanbod voor tieners en jongeren. Voor meer info, zie
www.jongbisdomhaarlem.nl/WJDag .
OP DREEF
Zeg dat wel. Letterlijk had ik er de vaart in. Als je eenmaal in
België Sint-Job-in-‘t-Goor en daarna Lille achter je hebt, rijd je
op de tolweg richting Reims op een prachtig glooiende weg alsof
de hele wereld van jou is. Wauw. Laat je om te beginnen
verleiden niet het links hooggelegen Laon voorbij te sjezen.
Ik heb een korte tour de France gedaan. Eigenlijk meer een
pelgrimage langs bij voorkeur oude romaanse kerken en
kloosters. Terug naar de 11e-12e eeuw. Maar de versieringen aan portalen, pilaren
en kapitelen vertellen een nog altijd actueel verhaal. Van de sobere romaanse
architectuur hebben bouwers en kunstenaars tot in onze tijd gevoel voor
verhoudingen geleerd. Heel basaal deden zij het met vierkanten, cirkels,
rondingen, rechthoeken. Het rechthoekige is de aarde, de boog is de hemel, is hun
boodschap. Een verbeelding van de hele kosmos, hier samengebald in enkele
vierkante meters. De kubisten en constructivisten van de vorige eeuw hebben er
naar hartelust uit geciteerd. Mondriaan en ‘de stoel’ van onze Rietveld zijn zonder
die (anonieme) kunstenaars en monniken van toen, ondenkbaar. Een
adembenemend voorbeeld van navolging heb ik opnieuw gezien in Ronchamp, de
kapel van O.L. Vrouw Nôtre-Dame-du-Haut, ontworpen door de architect Le
Corbusier.
Ze ligt op een hoogte, volkomen in harmonie met het landschap. Ik wist niet dat
enkele jaren geleden, verbonden met de kapel, een nieuw klooster is gebouwd.
Het ontwerp is van niemand minder dan Renzo Piano, de architect van
wetenschapsmuseum ‘Nemo’ aan het Amsterdamse IJ. Ik beperk me tot waar ik
erg naar uitzag en waar het nooit van was gekomen: Moissac. Gelegen tussen
Touloose en Cahors in de Languedoc. Het portaal van de benedictijner abdijkerk
heeft me onmiddellijk te pakken. Het is een diep overwelfde voorhal mét een
verhaal. De reliëfs aan de rechterzijde beelden het goede uit en het leven. Daar
draait het natuurlijk om de geboorte van Christus.
Niet zomaar een kerstplaatje met Maria naast de kribbe geknield en Jozef als een
oude sukkel ernaast. De kunstenaar heeft de jonge moeder tijd in bed gegund. Het
gaat om de geboorte van het nieuwe leven. Mag het lieve mens er even van
15
bijkomen. De drie wijzen uit het Oosten komen er al aan. Zij vertegenwoordigen
de volken van de wereld. Het kind is al vroeg bij de les en heet ze hartelijk
welkom.
Het wemelt er van engelen, die de zaak goed in de gaten houden. Eerst al Gabriël,
die de geboorte aankondigt. Van begin af aan is leven bedreigd. De oude Anna en
vooral Simeon zijn in de tempel van Jeruzalem in alle staten van opwinding over
de beloftevolle tijd die is gekomen. Simeon knuffelt het kind, zoals grootvaders
dat mogen. Anna en Maria staan er stralend bij.
Maar daar is weer de engel, die Jozef tipt. ‘Pas op voor Herodes.’ En daar gaan ze.
Op weg naar Egypte op een stoere ezel. Die gaat door roeien en ruiten, door
gebarricadeerde stadspoorten.
Links is het andere koek. Kwaad, uitbuiting, list en bedrog lagen voor de
middeleeuwers altijd om de hoek. Ze blijken van alle tijden. Het kwaad wordt
demonisch verbeeld in een plofdikke satan en wulpse verleiding. Daaronder ook
een verhaal van een bed. Nu is het een doodsbed. Het bed van de rijke Lazarus.
Het is een en al treurnis.
Ze hadden het zo prettig gehad aan die copieuze maaltijd. Alleen die vervelende
melaatse aan de deur. Een hond likt zijn zweren. In het paradijs is gelukkig
Abraham. Hij wiegt de arme op zijn schoot. Toch weer leven.
Dit alles als een stripverhaal met elkaar verweven. Tussen goed en kwaad, rechts
en links, sta je nu recht voor de ingang. Ik kijk omhoog nar het hoogtepunt van het
gebouw, het timpaan. Een deur met Jezus in het midden, niet als de gekruisigde.
Het is het paasvisioen naar de Apocalyps van Johannes. Een beeld vol troost met
24 ‘oudsten’ om hem heen, een en al leven. De vier levende wezens, die je in
zoveel kerken ziet, zijn er natuurlijk ook. Het zijn de vier evangelisten. De mens is
Matteus. De leeuw is Marcus. Het rund is Lucas. De arend is Johannes.
Deze gekroonde Christus, die zelf door goed en kwaad is heengegaan, ziet nu als
het ware vanuit het midden toe op wie naar binnen gaan in dit gebouw van
vierkant en cirkel. Hier ben je thuis.
Ik moet ophouden, want eenmaal binnen, raak je niet uitgekeken. Om alleen maar
te noemen de kruisgang in de kloosterhof met 76 bewaard gebleven kapitelen en
hun verhalen, uitgebeeld op iedere vierkante centimeter.
Andere hoogtepunten waren Arles (met o.a. een heel geestige Vincent van Goghexpositie), Angoulême, Poitiers. De allerleukste verrassing was in Lyon, in het
Museé des Beaux Arts. Dat klinkt al zo vrolijk. In een vitrine met beeldjes uit
Egypte van 2200 jaar vóór Christus, een beeldje van een boer, die een koe helpt
kalven. Ik kom uit Noord-Holland en ik weet niet waarom, maar dit beeldje van
leven, zo’n trouwe koeienkop, zwartgevlekt, verwacht je niet daar eeuwengeleden
tussen de piramides. Van een ontroerende directheid en van alle tijden.
Wie vakantie heeft, geef oog en ziel de kost.
Dick Duijves, pastor emeritus
16
Een terugblik op een bewogen jaar door emeritus pastor Landa Rave:
EEN JAAR VERDER
Het is nu een jaar geleden, dat velen van u me een ‘denderend’ afscheid
bezorgden: het zingt nog altijd na.
Inmiddels is mijn huis opgeknapt en staat er een prachtige geluidsinstallatie
(vandaar dat nazingen), waar ik volop van geniet. Dank zij u !
Dat ‘huis opknappen’ ging natuurlijk niet vanzelf. Het is verhuizen in je eigen
huis: hoe krijg ik het spul in dozen ? Even later: waar laat ik ze ? Nog weer later:
in welke doos zat dat ook alweer ? De onderste, ja.
Toch was dit geklus goed: met concrete dingen bezig zijn, handen uit de mouwen
en . . merken dat je geen twintig (of veertig) meer bent. Ai !
Langzamerhand heeft alles zijn plek gekregen.
Nu ik nog, want ik ben heel wat tegengekomen. Er is veel gebeurd vanaf 1974,
toen ik hier kwam wonen en later werken. Ik ben blij en het doet me goed met de
tijd en de ruimte die er nu is op een nieuwe manier verder te kunnen gaan.
Intussen is ook in ons kerkenland veel gebeurd. We ondervinden veranderingen in
eigen parochies aan den lijve of lezen erover op de website of in de
parochiebladen. De één wordt er blij van, een ander boos, een derde onzeker en
weer anderen wachten af.
Wie breder kijkt, ziet meer. Of heeft erover gelezen in de krant. In ruim één jaar
tijd zijn de vier pastoraal werk(st)ers van regio Haarlem Kust verdwenen. Er
waren verschillende redenen voor, maar het maakt wel iets zichtbaar.
Bij mij was het de leeftijd. Maar de drie collega’s – één midden veertig, twee
midden vijftig – moesten het laten gebeuren dat hun taken drastisch werden
ingekort, met name op het gebied van liturgie en m.b.t. hun zelfstandigheid.
Dit maakt zichtbaar, dat de beleidslijn van een priesterkerk met alleen
(mannelijke) diakens stevig wordt omklemd. Zij bepalen. Vrouwen en
parochiegemeenschappen (‘leken’) hebben een ondergeschikte plaats. Zij dienen
te volgen. Nu hoeft er met diakens en priesters niets mis te zijn. Maar als vitale
delen van de kerkgeschiedenis worden overgeslagen en trouw moet worden
beloofd aan de huidige bisschoppen, die wetten en regels als hoogste prioriteit
stellen, wordt het wel moeilijk. Als het om loyaliteit en trouw gaat, zijn angst en
gewetensnood gauw geboren. Problemen ook.
Want voor wie de letter van de wet sterker geldt dan de geest, deugen momenteel
een aantal dingen niet, zoals vrouwen en ‘leken’ die dingen doen die niet ‘mogen’
(ik krijg dit woord bijna niet op papier). De letter van de wet eist controle.
Dus moet er worden gesaneerd. Een bisdom verschilt hierin niets van een
commercieel bedrijf (waarbij financiën ook vaak de vlag zijn die de lading dekt).
‘Saneren’ betekent letterlijk: gezond maken. Figuurlijk: orde op zaken stellen. Zo
wordt het bedrijfsmatig ook gezien.
Kennelijk zijn we dus erg ziek en hebben wij, met velen, geheel verkeerd gedacht.
17
In de antwoorden die mijn collega’s op deze ‘sanerende’ veranderingen hebben
gegeven, hebben zij gemeen dat zij in hun hart trouw zijn gebleven aan Jezus’
woorden: ‘Bemin de Heer, uw God, met geheel uw hart, geheel uw ziel en geheel
uw verstand. Dit is het voornaamste en eerste gebod. Het tweede daarmee
gelijkwaardig: Bemin de naaste als uzelf. Aan deze twee geboden hangt heel de
Wet en de profeten.’ (Mt. 22, 37-40)
Om hieraan trouw en daarmee zichzelf te kunnen blijven, zagen zij zich tot een
keuze genoodzaakt. Spanningen kun je één of twee jaar uithouden (mits er een
positief perspectief is), maar geen tien jaar en langer (zonder positief perspectief).
Collega Erna Peijnenburg is inmiddels tot priester gewijd in de Oud-Katholieke
Kerk en tot pastoor benoemd. Ze maakt het goed.
Collega Clementine van Polvliet is als zelfstandige een nieuwe weg ingeslagen om
mensen in een andere pastorale setting nabij te kunnen zijn. En in tegenstelling tot
de kop destijds in de krant, is ze niet uit de R.K. kerk getreden. Ik hoop dan ook
van harte, dat ze in onze parochies welkom blijft in voorkomende gevallen.
Collega Alfons Bartholomée heeft, na een jaar tussen wal en schip te hebben
gezeten, inmiddels eervol ontslag gekregen. Maar hoe eervol voelt het om, na
bijna dertien jaar altijd voor mensen klaar te hebben gestaan, te horen dat er geen
plaats meer voor je is en je eigenlijk een herscholingscursus Liturgie zou moeten
volgen ?
Je kunt als pastoraal werk(st)er ook andere keuzes maken.
Blijven bijvoorbeeld. Maar in de loop der jaren heb ik al heel wat collega’s zien
verdwijnen naar het zg. categoriale pastoraat (ziekenhuizen, zorgcentra en andere
bijzondere zorg). Dat was echt niet omdat ze het werken in een parochie vervelend
vonden, integendeel. Het waren vaak mensen, die meer konden dan ze mochten
van de plaatselijke priester.
Je kunt ook redenen hebben om in te stemmen met een takenpakket, waarin
liturgie en zelfstandigheid geen noemenswaardige rol hebben. Het is voor
iedereen anders en ieders keuze verdient respect.
Ik heb buitengewoon veel respect voor mijn regio-collega’s en voor hun keuze. Ze
hebben karakter en het lef de gevolgen van hun trouw te dragen.
U zult begrijpen dat deze ontwikkelingen mij bijzonder raken. Ik heb me altijd één
met hen gevoeld. We waren ook één met de priesters van onze parochies, ieder
met zijn/haar eigen taken en verantwoordelijkheden. Zo konden we ons van harte
inzetten voor onze parochiegemeenschappen. In feite hebben deze gemeenschappen, die ons hun vertrouwen gaven - u dus - ons gewijd tot de toegewijde mensen
die we hopen te zijn geweest.
Ik heb niet hoeven kiezen. Maar zij werden voor het blok gezet. Dan valt er
weinig meer te kiezen, als je jezelf nog recht in de spiegel wilt aankijken. Maar de
prijs is hoog, héél hoog.
Daarom wil en mág ik het niet onvermeld laten. Het gebeurt immers voor onze
ogen. Eerst en vooral is er hun persoonlijke pijn, onmacht, boosheid en onzeker
18
toekomstperspectief. Maar er is ook schade die onze parochies door het huidige
beleid oplopen. Mensen wegsaneren - hoe elegant dit ogenschijnlijk ook gebeurt
en hoe kostenbesparend het ook mag zijn - lost geen problemen op, maar maakt ze
zichtbaar. Problemen zijn al ongemakkelijk genoeg, maar ze wegstoppen maakt
het nog ingewikkelder. Want wat bovengronds wordt weggemaaid, groeit
ondergronds verder. Dus des te belangrijker is hoe we ermee omgaan.
Over omgaan met problemen worden boeken vol geschreven.
‘Wij’ hebben ook zo’n boek. De Bijbel staat vol problemen: over macht en de
laatste en de eerste (willen) zijn; over wijs en dom; over hebben en geven; over
doen en laten; over vrouwen en mannen; over het oog van de wereld en het oog
van het hart.
Laatst vroeg ik me af of we geen toren van Babel aan het bouwen zijn. Waarbij
snelle bouwers, die voor het oog van de wereld tot in de hemel willen reiken, en
degenen die aan de fundamenten van de parochies werken (of hebben gewerkt)
niet meer met elkaar kunnen praten. We weten wat ervan kwam: chaos.
Oplossingen vind je niet in de Bijbel. Wel wegen om te gaan. En dat we ze niet
alléén hoeven te gaan . . . . mits we de ander en De Ander in ons leven toelaten.
Ruimte geven zelfs.
Eerdergenoemde woorden van Jezus maken duidelijk, dat je daarvoor je verstand
niet hoeft in te leveren (integendeel) en ook jezelf niet hoeft af te schrijven.
God zij dank hebben mijn collega’s dat goed begrepen en er naar gehandeld.
We hebben allemaal onze eigen weg hierin te gaan. Voor niemand is dat
makkelijk. Wil het geen chaos worden zoals in Babel, dan dienen we elkaar ècht
serieus te nemen, d.w.z. met elkaar te praten, te overleggen, ruimte te laten en te
geven. Je hoeft die ander niet te worden, maar wel net zo serieus te nemen als je
jezelf neemt. Als je elkaar niet het juk oplegt om te denken of te worden als jijzelf
kan er ruimte ontstaan – om te ademen, te leven en wie weet iets nieuws te zien
gebeuren.
We hoeven het niet alleen te doen.
Dus, zet open die ramen van het dichtgetimmerde huis, dat de kerk aan het worden
is. Dan kan de Geest van Pinksteren naar binnen, die ons leert elkaar te verstaan.
’t Zou toch zonde zijn, als Zij buiten de kerk moet waaien.
Mag het u goed gaan !
met hartelijke groet voor ieder,
em. (dat is nog niet echt gewend) pastor Landa Rave
19
WEEKENDVIERINGEN IN DE KERKEN IN DE REGIO
R.K. Parochiegemeenschap Bloemendaal
Bispinckpark, Bloemendaal
zon. 10.00 uur
O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangen
Korte Zijlweg, Overveen
zon. 11.30 uur
Kathedrale basiliek St. Bavo
Leidsevaart, Haarlem
zat. 19.00 uur
zon. 10.00 uur
Antonius van Padua
Nieuwe Groenmarkt, Haarlem
zat. 17.30 uur
zon. 10.30 uur
Moeder van de Verlosser
Prof. Eijkmanlaan, Haarlem-Schalkwijk
------------------------------------
zon. 10.00 uur
Taizé-diensten in Zandvoort
Eerste vrijdag van de maand van 19.30 tot 20.00 uur.
Wie op de hoogte gehouden wil worden over de Taizédiensten in Zandvoort
kan mailen naar [email protected] .
Dialoogvieringen in Schalkwijk (Molenwijk)
Elke eerste zondag van de maand om 10.00 uur in basisschool ‘De Brandaris’,
Frieslandlaan.
Vredesvieringen in de Groenmarktkerk, Haarlem
Elke eerste maandag van de maand om 12.30 uur een half uur durende
middagpauze-dienst voor de Vrede.
ACTIE KERKBALANS
DAAR GEEF JE VOOR !
2014
20
DOORDEWEEKSE DIENSTEN

St. Agathakerk, Zandvoort
Op woensdag en vrijdag
6 juni en 4 juli
5 september

08.30 uur eucharistieviering
19.30 uur Taizédienst Prot. Kerk
19.30 uur Taizédienst Agathakerk
Huis in de Duinen, H. Heyermansweg, Zandvoort
(2e en 4e vrijdag 10.00 uur: 2e door r.k. kerk; 4e door protestantse kerk)
13 en 27 juni
11 en 25 juli
8 en 22 augustus
Elke 3e vrijdag: gesprekskring met de geestelijk verzorger Yvonne Kleinveld.

Nieuw Unicum
(zaterdag 10.45 uur, Stiltecentrum)
7 en 28 juni

Bodaan
(4e dinsdag van de maand, 16.00 uur)
24 juni
22 juli
26 augustus
ANTONIUS & PAULUS
BENTVELD/AERDENHOUT/HAARLEM ZUIDWEST
UIT DE KOORBANKEN
IN MEMORIAM
= Muziek = Onderscheiding
*Het heeft de koning behaagd…..het was weer een
lintjesregen, wat heet,…..een hoos.
*De clerus heeft zichzelf heilig verklaard…. Twee
pausen maar liefst.
*Maar….. het heeft God behaagd tot zich te nemen
en te plaatsen in het koor der engelen: ‘Truus
Donkelaar-Turkenburg’, jong bijna 93 jaren. En….
op een speciaal plekje - vlak bij Onze Lieve Heer en
Maria, een ereplaats !!!
21
Ik weet één ding heel zeker….. mocht dit sprookje bestaan,
dat dit grote engelenkoor op elke 29e mei, tijdens het: ‘Heilig,
heilig, heilig, de God der hemelse machten’ het voor ons zo
bekende: ‘Lang zal ze leven’ zal zingen!!
Lang zal ze leven in de gloria.
namens het Antonius&Pauluskoor,
Max Koning
PERSONALIA
HUWELIJK
Ze wonen in het verre Nieuw Zeeland, de Nederlandse LISELORE
GEENEVASEN en de Nieuw Zeelander ROBERT DAUGULIS. Daar werd hun
burgerlijk huwelijk voltrokken.
Zaterdag 17 mei luidden de kerkklokken van de Antoniuskerk voor Liselore en
Robert, waar de inzegening van hun huwelijk plaatsvond.
Wij wensen het jonge paar een liefdevol en gelukkig huwelijksleven.
OVERLEDEN
Dinsdag 25 maart in de vroege morgen overleed thuis WILHELMUS
JACOBUS MARIA -WIM- WOERDE. Hij was 74 jaar. Wim is in
Haarlem geboren en opgegroeid als oudste in een gezin van drie
jongens. Na de lagere school ging hij als 12-jarige jongen naar
Maastricht en volgde een opleiding tot broeder. Na een paar jaar voelde
Wim, dat zijn roeping om broeder te worden toch niet voor hem was
weggelegd. Hij ging terug naar Haarlem. In 1956 ontmoet Wim op de dansschool
zijn Iet. Ze trouwen in 1963. Er worden drie kinderen geboren: Patty, Ellen en
Erik. Wim was op zijn best als hij kon besturen, organiseren, regelen. Een boek
lezen was niets voor hem. Hij was o.a. jeugdleider bij de voetbal, heeft aan de
start gestaan van het Jeugdsportfonds in Kennemerland, later actief in en voor de
KBO, o.a. ouderen behulpzaam zijn bij het invullen van hun belastingpapieren.
Wim was een heel actieve vrijwilliger. Ook in zijn werk waren de banen, waarin
hij wat voor mensen kon betekenen op zijn lijf geschreven. Wim heeft vele banen
gehad, maar zijn werk bij het GAK, nu UWV, was zijn topbaan. Hij kwam veel
bij mensen thuis. Hij was in zijn element. als hij iets kon doen voor de ander. Zijn
gezin was zijn alles, trots op zijn kinderen en kleinkinderen. Vorig jaar februari
waren ze 50 jaar getrouwd en dat is met het hele gezin in Winterberg gevierd. Hij
was een man, die kon genieten van de kleine dingen. Twee jaar geleden werd
22
kanker geconstateerd bij zijn oog. Gesteund door zijn Iet en de kinderen heeft
Wim al het mogelijke gedaan om de kanker de baas te worden. Het heeft niet zo
mogen zijn.
In zijn afscheidsviering zijn o.a. de volgende woorden gesproken: ‘Wij willen
Wim dankbaar zijn voor alles wat hij eenvoudig en liefdevol gedaan heeft.’ Op de
door de kleinkinderen mooi versierde kist lagen twee onderscheidingen: de
erepenning van de stad Haarlem en de Koninklijke Onderscheiding Lid in de Orde
van Oranje-Nassau.
Wij wensen Iet, de kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte met dit verlies
Na de gebedsviering was de crematieplechtigheid in Driehuis.
† Donderdagmorgen, 24 april, overleed in het Spaarne Ziekenhuis
GEERTRUIDA WILHELMINA MARIA -TRUUS- DONKELAAR–
TURKENBURG op 92- jarige leeftijd. Truus, geboren in Amsterdam, komt uit
een groot gezin en is opgegroeid in Hillegom. Ze ontmoette Ab Donkelaar bij het
dansen in Brinkmann op de Grote Markt. Ze trouwden op 15 augustus, feestdag
van Maria Hemelvaart en gingen wonen op de Bentveldsweg 134, naast de ouders
van Ab. In 1977 werd Ab ernstig ziek. Zijn gezondheid bleef kwetsbaar en broos.
10 Maart 2001 overleed Ab. Truus heeft altijd hard gewerkt. Een ieder die hulp
nodig had, kon op haar rekenen. Ze was een zeer betrokken tante, geïnteresseerd
in haar neven en nichten; verjaardagen werden niet vergeten. Truus was een heel
actief koorlid. Tot het einde aan toe heeft ze haar wijsheid, kennis, haar muzikale
talent en vriendschap gedeeld met leden van het koor. Ze kwam trouw naar de
repetitie-avonden op de dinsdag en de laatste vier jaar werd op vrijdagmiddag de
altpartij thuis bij Truus doorgenomen. En ook maakte Truus nog steeds deel uit
van de koorcommissie. De Gregoriusonderscheiding voor meer dan 40 jaar
koorlidmaatschap was dan ook meer dan terecht. Truus zag er altijd goed verzorgd
uit, genoot van de kleine dingen: een glaasje port, lekker eten en van haar
zelfstandigheid. Ze reed haar auto nog ! Truus genoot van de aandacht die anderen
haar gaven, maar zeker genoot ze ook van de aandacht die zij aan anderen gaf.
Toch gingen ook bij haar de jaren tellen. Ineens ging het allemaal heel snel.
Donderdagmorgen 24 april is Truus, toch nog voor velen plotseling, overleden.
We wensen haar familie en de leden van het Antonius&Pauluskoor heel veel
sterkte met dit verlies. Dinsdag 29 april was de afscheidsviering in de
Antoniuskerk.
Voor deze ene keer zat het koor voorin, dicht bij hun Truus, hun koorlid en
vriendin.
Clementine van Polvliet
23
AGATHA
ZANDVOORT
VAN DE EVENEMENTENCOMMISSIE
De laatste klaverjasavond van het seizoen is in mei geweest.
Het nieuwe seizoen start in oktober.
ZOMEREXPOSITIE
Evenals voorgaande jaren organiseert de Lokale Raad van Kerken Zandvoort ook
dit jaar in juli en augustus een kunstexpositie in de St. Agathakerk, geïnspireerd
op het jaarthema: 'Delen, Geven en Nemen'. Meer informatie leest u t.z.t. in de
lokale media. De opening vindt plaats op 5 juli om 14.30 uur.
Mariagrot en vijver, tuin St. Agathakerk (zie ook pagina 4)
24
PERSONALIA
OVERLEDEN
Met uiterste inspanning van al haar kwetsbare krachten richtte ze zich op
om - zoals ze dat op feesten wel deed - haar allerliefsten toe te spreken.
Tijdens de zalving met chrisma-olie, de balsem voor de ziel. Ze belde
nog met een zus en een kleinkind aan de andere kant van de oceaan.
Als trotse oma en overgrootmoeder van 19 kleinkinderen en 10
achterkleinkinderen was ze altijd attent naar iedereen. DOOR BUSEMMELKAMP had het leven lief. Het liefst zou ze feestend en dansend de hemel
ingegaan zijn. En wie zal het zeggen ? Geboren Amsterdamse had ze op turnen
Jac Bus ontmoet. In 1946 trouwden ze. Haar man was politiek geïnteresseerd
vanuit grote sociale gevoeligheid. Door werkte als gastvrouw in een radio/ tvzaak. De kleurentelevisie kwam op. Technisch wist ze er niets van, maar door haar
charme en handelsgeest gingen ze als warme broodjes. Als pedicure had ze haar
klanten. Veel zorg had ze om Jac, toen hij in 1991 ziek werd en uiteindelijk zorg
nodig had in Huize ‘De Rijp’. Zeven jaar later overleed hij. Alleen zijn viel haar
zwaar. In haar leven was ze altijd een verbindend mens geweest. Ze zocht contact
en avontuur. Tot hun beider verwondering kwamen Door en Kees van Staveren op
elkaars weg…. op het Agathakerkhof. Schuin tegenover elkaar lagen hun lief.
Plantjes verzorgend en pratend met hun overleden schat vinden ze in hun rouw de
liefde. Door werd Dorien. Samen praatten ze veel, ondernamen reizen, Het was
opnieuw een schok, toen Kees in 2009 plotseling overleed, juist na een
fitnesstraining. Toch probeerde ze haar leven weer op te pakken, met steun in de
rug van Maria, in wie ze veel vertrouwen had. Na de uitvaartdienst werd ze
begraven bij Jac en dicht bij Kees.
D. Duijves
†De kist was aan alle kanten bezaaid met foto’s. Het waren geen selfies, de rage
van deze tijd. Als 91-jarige was hij van een andere generatie. De foto’s gingen om
de ander, om de belangstelling, de moeite die anderen namen hem op te zoeken.
Daarvoor had TON BAKELS zijn fototoestel altijd binnen handbereik, tot op het
laatst. Zo stond hij op 6 mei gewikkeld in deze warme fotodeken van mensen
vóór in de Agathakerk.
Net als zijn vader en grootvader kreeg hij als eerstgeborene de naam Anthonie.
‘Anthonie Bakels fotografie’ werd een instituut in de Zandvoortse gemeenschap.
Na zijn opleiding elektro-techniek ging hij toch in de fotografie. De zaak in de
Kerkstraat, die hij beheerde met zijn vrouw Jos Moison en broer Fred. Jos en Ton
hadden elkaar leren kennen op hun dagelijkse reis met de trein naar Amsterdam.
Ton moest naar school. Jos werkte op reclamebureau’De La Mar’. Ton had zijn
geestelijk huis in de protestantse kerk. Dat baarde in die tijd vader Moison grote
25
zorgen. ‘Twee geloven op één kussen, ….’, het oude spreekwoord. Bij Jos zelf
was de verbondenheid met het katholieke geloof ook heel diep. Om haar en
uiteindelijk ook uit eigen overtuiging is Ton katholiek geworden. Gelukkig
behield hij zijn protestantse ziel. Waarschijnlijk was hij een van de weinigen, die
pastoor Piet van Diepen in die tijd weerstond en wist te bespelen. Ton kende de
Agathakerk al eerder door de trouwreportages die hij er maakte.
Liefde voor de zee had hij van zijn vader meegekregen. Vorig jaar nog werd hij
onderscheiden om zijn 75-jarig lidmaatschap van de Zandvoortse Reddings
Brigade.
Ton heeft achter de schermen ontzettend veel hand- en spandiensten in de
parochie verricht. Duizenden ‘Brandingen’ en ‘Triangels’ afgeleverd in het
stenciltijdperk en liturgieboekjes. Ton was een precieze werker. Tijdens
koorrepetities, waarin ‘Josje’ meezong, waste hij af. Natuurlijk genoot hij ook
mee in de nazit.
We hebben stilgestaan bij zijn talent van zien. Voor een fotograaf is kijken niet
genoeg. Met velen namen we afscheid. Er was in het familiegraf op de algemene
begraafplaats nog precies één plek voor hem vrij gehouden. Moge hij zien met
nieuwe ogen wat voor ons nog is verborgen.
D. Duijves
De redactie
wens u een fijne
zomer !
Indien u opgenomen bent of wordt in het ziekenhuis en u wenst bezoek vanuit de Agathaparochie, wilt u dan contact opnemen met mevrouw A. Spierieus, tel: 5249563
(ziekenhuizen mogen uit privacy-overwegingen geen opnames doorgeven aan derden).
26

Download Report