Via Bundesliga terug in Oranje

© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad.
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt
uitdrukkelijk voorbehouden. Dinsdag, 09 december 2014
JASMINA JANKOVIC
Na aan afwezigheid van zes jaar keerde Jasmina Jankovic in 2010 weer terug bij Oranje.
foto Lé Giesen
Via Bundesliga terug in Oranje
Het Nederlands vrouwenhandbalteam startte gisteren het EK
in Kroatië met een zege tegen Duitsland. Eerste keepster van
Oranje is Jasmina Jankovic (28), van 2005 tot 2008 actief voor V&L
in Geleen. Een verhaal over haar vlucht uit Bosnië, de Limburgse
jaren en haar carrière in Duitsland.
door Peter Schoeber
D
at de ene ‘wereldstad’
de andere niet is, merkte Jasmina Jankovic in
2005, toen ze de Randstad verruilde voor
Limburg. Opgegroeid onder de
rook van Rotterdam kwam ze als
achttienjarige handbalster terecht
bij V&L, in die andere ‘Waereldsjtad’, Geleen. „Mijn eerste vraag
was: waar is de metro? Maar die
was er niet in Geleen. En er reed
ook geen tram. Daar schrok ik van.
Ik vroeg me af waar ik eigenlijk terecht gekomen was. In Rotterdam
was ik gewend te reizen met metro
en tram. Uiteindelijk is alles goed
gekomen. Geleen is een leuk stadje,
waar ik me meteen thuis voelde.
Met Miranda Robben woonde ik in
een flat, samen met vier ijshockeyers van de Eaters. In die tijd gingen we vaak naar wedstrijden van
elkaar kijken.”
In Geleen vond Jankovic haar eerste liefde: Steven Lichteveld. „Een
heel aardige jongen, die ik tegenkwam in de disco. Na het weekend
kwam ik in de sportkantine van
V&L, en daar zat Steven tot mijn
verrassing ook. Bleek Steven ook
bij V&L te handballen. Ik heb nog
steeds contact met hem. Dat geldt
ook voor de vriendengroep uit die
tijd. Wanneer ik vanuit Duitsland
terugrijd naar mijn ouders in Schiedam, probeer ik nog altijd een tussenstop in Limburg te maken om
met mijn vrienden bij te kletsen.”
Ze is de jongste uit een gezin met
twee broers en nog een zus. Geboren in Doboj in Bosnië maakte ze
als vijfjarige de Balkan-oorlog mee.
„Ik was nog jong en heb niet veel
van de oorlog meegekregen. Wel,
dat we het land zijn uitgejaagd en
heel lang op de vlucht waren. De familie van mijn moeders’ kant is
moslim, mijn vader orthodox. We
hadden nooit problemen met elkaar. Plotseling kregen we te maken met de oorlog. Wilden de buren ons vermoorden vanwege het
geloof. We kregen niet eens de tijd
om onze spullen in te pakken en
hebben alles achter moeten laten.”
Ruim twintig jaar na dato komen
de emoties naar boven om haar kinderervaringen in Bosnië. „Mijn familie is het enige wat ik mis in
Duitsland. Ik ben ook altijd blij
wanneer ik even naar huis kan
gaan. Gelukkig woont mijn oudste
broer met zijn gezin op een uur rijden van Metzingen, het stadje
waar ik woon en handbal.”
Begonnen bij Ventura in Schiedam, vertrok ze als veertienjarige
naar Hellas Den Haag. Vervolgens
verbleef ze een seizoen bij de handbalschool van GOG Gudme in Denemarken, die destijds een samenwerkingsproject had met het Nederlands Handbal Verbond en
waar Bert Bouwer de trainer was.
„Ik was nog jong en had behoefte
om langer op een plek te blijven.
V&L sprak me aan, het leek een
leuk team te worden met Mirjam
Collart als trainster. Om extra uren
te maken trainde ik mee met de
jongens A-junioren van V&L, onder Martin Vlijm. Ik heb ook veel
geleerd van keeperstrainer Dick
Mastenbroek.”
Ze bleef drie jaar in Geleen. In
2008 viel het team uit elkaar, de
speelsters vertrokken vooral naar
het buitenland. Jankovic verkaste
opnieuw naar Denemarken, waar
ze belandde bij Odense HK. Het
avontuur zou door een fusie tussen
Odense en GOG slechts een jaar du-
ren. Sinds 2009 speelt ze in Duitsland: SVG Celle (samen met Desiree Comans), Buxtehude (keepster
achter de Roermondse Debbie
Klijn), drie jaar Frisch auf
Göppingen en sinds dit jaar Tus
Metzingen, de huidige nummer
drie in de Bundesliga.
Metzingen, nabij Stuttgart, is vergelijkbaar met Geleen, zegt de doelvrouwe. Ze heeft een appartement
en auto van de club en kan van het
salaris goed rondkomen. Op straat
wordt ze herkend. En ze keept onder rugnummer 23. „Ik ben een
groot basketliefhebber. 23 is het
nummer van mijn idolen Michael
“
Toen ik in Geleen
terechtkwam,
was mijn
eerste vraag:
waar is de metro?
Jasmina Jankovic
Jordan en LeBron James. Ik ben blij
dat ik van mijn hobby mijn beroep
heb mogen maken. In Metzingen
spelen we in een kleinere hal, waar
zestig minuten lang de trommelaars, cheerleaders en het publiek
van zich laten horen. Ik kan daar
enorm van genieten. Gemiddeld
speel ik voor duizend toeschouwers, maar een derby tegen
Göppingen trekt al gauw 3500 toeschouwers. Ik voel me thuis in
Duitsland. Bij mijn club werk ik inmiddels in de marketing, iets waar
ik op het Johan Cruyff College
voor geleerd heb.”
Al in 2004 maakte Jankovic haar debuut bij het grote Oranje onder
Sjors Röttger. In Roemenië mocht
ze even het veld in om een strafworp te stoppen tegen Duitsland.
Daarna was ze zes jaar uit beeld.
Pas in 2010 selecteerde Henk Groener haar opnieuw. „Ik zat erop te
wachten. Bij V&L ben ik gegroeid
en in Duitsland heb ik me verder
ontwikkeld. Op dit EK ben ik voor
het eerst de eerste keepster van
Oranje. Dat vind ik prettig. Als
tweede keepster kom je toch vooral
binnen de lijnen wanneer de wedstrijd al beslist is.”

Download Report