Kiezen De Deense filosoof Sǿren Kierkegaard (1813-1855) zegt: Het leven is voortdurend kiezen. Dat moet ook wel, want ieder mens staat voor de opgave om zichzelf te worden. Die opgave is je roeping van Godswege. Die roeping betekent dat je verantwoordelijkheden aangaat die bij jou passen en dat je je verbindt met andere mensen. Heel concreet in het dagelijks leven. Maar als je de ene verantwoordelijkheid kiest – je gaat voor die ene baan, je selecteert juist die opleiding of die vrijwilligerstaak , dan kies je niet de andere verantwoordelijkheden die zich ook aandienen. En als je voor die ene man of vrouw als levenspartner kiest, dan kies je niet voor die ene ander. Achteraf kunnen we ons verhaal dan wel mooi egaal vertellen, alsof het allemaal precies gegaan is zoals we graag wilden. Alsof we de hoofdpersoon zijn in een soepel lopende roman. Alsof we elke minuut, elke dag de juiste wegen zijn ingegaan. Maar in werkelijkheid blijven we diep van binnen ook een kleine (of grote) wond voelen. Die wond zegt: we hadden het ook ánders kunnen doen. En: we zijn op sommige vlakken misschien toch niet geworden die we zouden moeten worden. We hebben sommige wegen níet gekozen. Deze wond kan pijn doen. Want de niet gemaakte keuze is een oningeloste belofte, een voor eeuwig niet gerealiseerde mogelijkheid. Naarmate je leven vordert, word je steeds meer jezelf, maar word je je ook meer bewust van je wond. Maar ook dán heb je de keuze. Doe je alsof die wond er niet is en steek je je hoofd in het zand? Of kies je ervoor om over je gemiste kansen te rouwen en er berouw over te hebben? Als je dat laatste doet, leer je langzamerhand jezelf te aanvaarden. Maar let op! Zelfaanvaarding is niet: jezelf geweldig vinden. Zelfaanvaarding is wel: jezelf erkennen, inclusief je schuld en falen en vervolgens in staat zijn om vergeving te vragen. Aan God of aan je medemens bij wie je tekort bent geschoten. En zo blijven we in een soort spanning leven. Enerzijds hebben we de roeping en opdracht om te worden zoals God ons bedoelt. Maar anderzijds weten we ook van ons tekort en van de keuzes die we niet maken of níet gemaakt hebben. We kunnen het in die spanning uithouden door te hopen op God. Hij zal ons uiteindelijk voltooien en vernieuwen, zoals hij heel de schepping zal voltooien en vernieuwen. Ds. Hetty Boersma