NIEUWSBRIEF sept - Prof. Waterinkschool

NIEUWSBRIEF VAN STICHTING HOPE AND DREAMS UGANDA
IN DEZE EMAIL:
In Nederland
Operatie Julliette
De allerliefste kinderen
Nalubega Allen en baby Emmanuel
Het weer
Eric, Aaron en Mary
De verhuizing
Vanuit het bestuur
Bezoek onze site
www.homeofhopeanddreams.org
Eric; 9 maanden oud
SEPTEMBER 2014
In Nederland
We zijn alweer een hele tijd terug uit Nederland, maar ik wil toch nog even
kort iedereen bedanken voor alle steun en de leuke tijd die we weer gehad
hebben. We waren ‘stiekem’ een weekje eerder gekomen, zodat ik eerst even
lekker vakantie kon houden met de kinderen en mijn familie. Daar was ik echt
even aan toe na die hectische tijd die we hier gehad hadden vanaf maart.
Het waren leuke weken in Nederland, druk met presentaties en allerlei acties,
en gelukkig tussendoor ook nog wat tijd om leuke dingen te doen met de
kinderen. De sponsordagen waren een succes. Elk jaar als ik terug kom in
Nederland merk ik dat we weer een beetje meer naamsbekendheid hebben
gekregen. Elk jaar als ik terugkom in Nederland zijn er weer onverwachtse
verrassingen voor ons, wat het natuurlijk extra bijzonder maakt om weer even
terug te zijn.
Iedereen bedankt voor de donaties en sponsoring, we zijn jullie allemaal heel
erg dankbaar voor de steun!!
Operatie Julliette
De laatste dagen in Nederland waren spannend, ik kreeg een telefoontje uit
Uganda, dat mijn rechterhand en naaste collega Julliette erg ziek was en
geopereerd moest worden. De avond dat ik terugkwam was ze al opgenomen
en de volgende dag zou de operatie plaatsvinden. Ik ben natuurlijk gelijk ’s
middags naar het ziekenhuis gegaan om er te zijn als ze wakker zou worden.
Gelukkig was alles goed gegaan; de dokters hebben een afstervende cyste die
helemaal verdraaid in de darmen zat, verwijderd. De eerste dagen was
Julliette nog erg zwak en had ze veel pijn, maar gelukkig mocht ze na een paar
dagen mee naar huis. Daar was de eerste week nog erg pijnlijk, maar we
kennen Julliette allemaal als een sterke, hardwerkende vrouw. Het was voor
ons dus een hele strijd om haar 6 weken rustig te houden. Nu is ze weer
helemaal de oude en kan eindelijk alles weer doen wat ze wil.
De allerliefste kinderen van de heeeeeele wereld ;-)
Wat heb ik ze gemist en wat heb ik een heimwee gehad naar mijn lieve
kinderen. Wat was ik blij toen ik ze allemaal uit bed kon slepen toen ik thuis
kwam en kon knuffelen. De eerste weken dat ik in NL was zijn de kinderen
allemaal ziek geweest; malaria, diarree, hoesten, griepjes en noem maar op.
Dat zijn geen leuke dingen om te horen als ik zover weg ben. Gelukkig vond ik
alle kinderen helemaal gezond en helemaal blij, precies zoals ik ze achter
gelaten had.
Nalubega Allen en baby Emmanuel
Nalubega Allen en baby Emmanuel
We hebben een nieuw ‘kind’ en een nieuw ‘kindje’ in The Home of Hope &
Dreams.
Julliette kwam op een dag in juli naar me toe met een verhaal over haar
gehandicapte nichtje van ongeveer 25 jaar; ze is lam aan een hand en een
voet en heeft het gedrag van een kind. Nalubega woonde altijd bij haar opa in
de village. Ik was er wel een aantal keer op bezoek geweest, dus kende de opa
en Nalubega wel. Ongeveer een jaar geleden werd de opa erg ziek en is door
de familie weggehaald uit de village, Nalubega bleef alleen achter.
Toen de buurmannen en andere gemenerds uit de village merkten dat
Nalubega alleen in het huisje was, kwamen ze vaak ‘s nachts met een groep
langs om het arme meisje te verkrachten. Ze is meerdere keren verkracht,
door meerdere mannen en is daaruit zwanger geworden. Doordat ze ook
geestelijk zo’n achterstand heeft kwam ze daar pas laat achter. Nou komt het
ergste van het hele verhaal: door die verkrachtingen is de arme Nalubega HIV
positief geworden en is de baby dus ook besmet met het HIV virus.
Toen Julliette me dit verhaal vertelde, greep het me zo aan. Nalubega had een
baby gekregen, maar ze kon nergens naartoe met de baby. Terug naar de
village zou geen optie zijn, want daar zouden de verkrachtingen door blijven
gaan. Het zou ook belangrijk zijn dat moeder en baby allebei aan de
aidsremmers zouden beginnen, zodat de kans er is dat de baby uiteindelijk
nog weer vrij van het HIV virus kan worden. Julliette is op zoek gegaan naar
andere familieleden, maar er was niemand die voor Nalubega en de baby kon
zorgen. Uiteindelijk heb ik gezegd dat ze hier bij ons konden komen (voor
onbepaalde tijd) en dat wij zouden helpen met de verantwoordelijkheid van
gezonde maaltijden, goede medische zorg en helpen bij het opvoeden van de
baby.
Nalubega is zo blij als een kind dat ze bij ons mag wonen; stroom, een
televisie, 3 maaltijden per dag, een schoon bed... ze is de koning te rijk in haar
nieuwe thuis.. en daar doen we het dan weer voor 
Woonkamer in het nieuwe huis
Het weer
Het is alsof ik in de herfst in Nederland ben... wat een kou, wat een regen, wat
een onweer.. het is goed voor het gras dat we pas geplant hebben, maar voor
de kinderen is het niks aan! Door de regen kon zelfs onze solar niet meer
opladen en konden we helemaal niks meer. Heel vervelend allemaal. Gelukkig
is er een positieve kant aan de regen en dat is dat onze tuin er perfect bijligt
en alles goed groeit.
De kinderen hebben alle ruimte!
Muwanguzi Eric
Ons allerliefste, allerschattigste babietje.. wat een schat van een jochie is Eric
zeg, onvoorstelbaar! Hij huilt ongeveer nooit, is altijd blij en is hyperactief. Ik
vond het zo erg om dit kleine ventje bijna 2 maand niet te kunnen zien.
Bij zulke jonge kinderen zijn er zoveel veranderingen in 2 maanden. Hij had
tandjes gekregen en kon bijna kruipen. Nu kan hij al opstaan als hij zich
vasthoudt en probeert zelfs om alleen te staan. Hij heeft al 8 tandjes en
scheurt het hele huis door op zijn knieën of in zijn loopautootje. Zijn
linkerbeentje lijkt nog steeds een beetje een probleem te hebben, alsof de
knie wat gedraaid is, want hij kan er niet recht op staan. Er was een dokter die
zei dat we de knie moesten breken en rechtzetten, maar daar geloof ik niks
van. Als het zo blijft ga ik met hem naar een goede kinderarts om te checken
wat er aan de hand is.
De buitenkeuken is helemaal af
Ssentongo Aaron
Uncle Aaron had altijd zoveel last van eczeem en hoesten. Hij is in NL goed
onderzocht door dokter Fagel, een kinderarts in Hardenberg. Na heel veel
buisjes bloed, poep, een zweettest en een hartfilmpje, kwam eruit dat de
kleine man een bepaald type wormpjes had die de wondjes en misschien ook
het hoesten veroorzaakten. We hebben medicijnen gekregen en na 13 dagen
aan de medicijnen was het afwachten. Het goede nieuws is dat de wondjes tot
nu toe nooit terug zijn gekomen. Het hoesten is al lang weer terug, maar
gelukkig zijn we nu van het vervelendste af want hij had er echt heel erg last
van altijd.
Nansubuga Mary
Mama Mary is nog steeds ons grote zorgenkindje. Het is alsof ze autistisch is
of zoiets. Mary is in maart 1 jaar geworden, maar ze kan nog steeds niet alleen
staan of lopen; ze is bang voor hoogtes, zelfs als ze opstaat is het te hoog. Als
we haar eten geven in een bord met de verkeerde kleur begint ze te
schreeuwen en gooit ze het bord om. Als de verkeerde persoon dicht bij haar
komt, begint ze te schreeuwen. Ze is altijd in haar eigen wereldje, zit geluiden
te maken of heen en weer te schudden. We proberen Mary nu structuur en
regelmaat te geven om het zo een beetje makkelijker te maken voor haar en
voor ons. We proberen nu hard om een weg te vinden hoe we Mary moeten
behandelen.
De binnen-keuken is nog in aanbouw. We
gebruiken ‘restjes tegels’ voor de vloer om
kosten te besparen.
Pizza uit de nieuwe oven
De grote verhuizing
Na lang wachten en uitkijken naar de verhuizing was het dan eindelijk zover
op vrijdag 29 augustus. De bedoeling was eigenlijk om in juli al te verhuizen,
maar toen ik terugkwam uit NL zag ik dat er toch eigenlijk nog best wel wat
gedaan moest worden. Het gras moest nog wat groeien aan de voorkant, er
moesten nog deuren in de badkamers en toiletten en de keuken moest nog
gemaakt worden. De week voor de 29e zijn we met ons allen druk in het huis
geweest. Ik heb alle tegels opnieuw ingevoegd, Ritah en Julliette hebben alle
kamers schoongemaakt en de kastjes moesten in de kamers gezet worden.
Het was druk van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Die donderdag hebben
zelfs de bouwjongens overgewerkt tot 9 uur om het klaar te krijgen voor
vrijdag. Vrijdag hebben we alles uit het huis gehaald en schoongemaakt, de
kinderen zijn deze dag nog gewoon gebleven waar ze waren. Toen hebben we
langzaam samen alle spullen naar beneden gedragen en in de slaapkamers en
woonkamer gezet. ’s Avonds na het douchen mochten de kinderen komen.
Toen moesten ze gelijk in bed en dat was maar goed ook want ze waren zo
wild en enthousiast.
Gini blij met de nieuwe ovens!
Heerlijke warme broodjes uit de oven
Spelletjes spelen als het regent
Zaterdag stond alles op de kop; het ‘oude’ huis en het nieuwe huis, met de
kinderen en ons erbij. De kinderen waren zo blij en wild. Rennen in de gangen,
schreeuwen met die mooie echo die er nog hing. Wij moesten nog kleding en
kasten leeghalen en naar het nieuwe huis brengen. Het was een vreselijke dag
met veel lawaai en hectiek.
Zondag hebben we eerst maar even gezeten met de kinderen en wat regeltjes
in de groep gegooid, want het kon niet zo blijven als de eerste zaterdag. Na
een paar dagen ging het al een stuk beter. Het is hartstikke gezellig, ik heb een
vloerkleed gekocht waar ze lekker op spelen. Ook als het regent (en dat doet
het elke dag) gaan de kinderen lekker spelen in hun kamers met spelletjes als:
mens erger je niet, schaken, 4 op een rij, scrabble en rummikub. Het is heel
leuk en ze genieten ervan dat ze eindelijk een eigen plekje hebben om te
spelen en een eigen kastje met kleding en een bekertje met hun eigen
tandenborstel op hun eigen kastje. Het was altijd een chaos als het regende
want ze moesten allemaal samen in een kamertje van 3 bij 3 zijn, dus dat liep
altijd op ruzie uit.
Ik heb van de week een tv gekocht, dus nu kijken we lekker samen films en
genieten we van het huis en elkaar zoals elke familie doet.
Ook hebben we in onze nieuwe keuken een mooie grote brandhoutoven. We
hebben al cakes, broodjes en pizza’s gebakken, heerlijk! Ook de kinderen
vinden het erg leuk en lekker natuurlijk!
Vanuit het bestuur
Op bezoek in Oeganda
Op 4 juli was het dan zover. Ik ben samen met Gini, Sarah en Aaron naar
Oeganda gevlogen. Het was inmiddels een ruim jaar geleden dat ik was
geweest, dus ik wilde graag zien hoe het nu met de kinderen en de nieuwbouw
ging. De kinderen zijn in dat jaar natuurlijk enorm gegroeid en dat is
fantastisch om te zien! Veel van de kinderen herkenden me ook nog van mijn
vorige bezoek, dus dat was erg leuk!
Ik heb weer een geweldige tijd gehad en hier een kort verslagje van
geschreven. Deze is binnenkort te lezen op onze website!
Groeten Tineke Bakker, voorzitter stichting Hope and Dreams
Kalender 2015
Na het grote succes van vorig jaar, brengen we ook dit jaar weer een nieuwe
‘Home of Hope and Dreams’-kalender voor 2015 uit! Er is al hard gewerkt aan
het ontwerp en komende zondag zal een inschrijvingsposter liggen in de
kerken die behoren tot de Protestantse gemeente Hardenberg-Heemse.
Vanaf zondag 21 september zal er ook een inkijkexemplaar bij liggen!
We hopen weer op een goede verkoop! Ook is vorig jaar de kalender door
verschillende bedrijven als kerstattentie cadeau gedaan aan hun
medewerkers. Ook dat is natuurlijk weer mogelijk. Dan graag even contact
opnemen, zodat we deze kalenders voor u kunnen reserveren.
Groeten van,
Tineke Bakker op bezoek in Oeganda
Gini Pullen, kinderen en medewerkers van The Home of Hope & Dreams
| Stichting Hope & Dreams Uganda, Hardenberg, Nederland |
| Rabobank: NL73RABO0121662349 t.n.v. Stichting Hope & Dreams Uganda, Hardenberg |
| Copyright © 2014 Tineke Bakker | All Rights Reserved |

Download Report