Ton van Eck Ton van Eck studeerde orgel bij Bernard Bartelink aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam, bij wie hij het diploma Uitvoerend Musicus met aantekening voor improvisatie behaalde, en van 1972 t/m 1975 bij Marie Claire Alain te Parijs. Sinds 1 december 1999 is hij titulairorganist van de Kathedrale Basiliek SintBavo aan de Leidsevaart in Haarlem. Hij is prijswinnaar/finalist op internationale improvisatieconcoursen te Chartres, Haarlem en Rennes, en behoort driemaal tot de prijswinnaars op het César Franckconcours te Haarlem (1976 en 1979: 3e prijs, 1982: 1e prijs). Voor zijn inspanningen voor de Franse orgelcultuur ontvangt hij verschillende malen een onderscheiding van de Société Academique des Arts, Sciences et Lettres. Sinds 1967 concerteert hij regelmatig en verzorgt hij radioopnamen in Nederland en vrijwel alle Europese landen als ook Noord en ZuidAmerika. Tijdens deze concerten tracht hij door een originele programmering zijn publiek kennis te laten maken met onbekend repertoire. Ook wordt Van Eck internationaal regelmatig uitgenodigd als jurylid, voor het geven van cursussen en lezingen en als gastdocent aan conservatoria en universiteiten. Hij componeerde een Concerto voor orgel en strijkorkest (1977) en enige andere werken voor koor en orgel. Zijn Psalm ‘De Profundis’ voor gemengd koor en orgel kreeg de 3de prijs bij het Alphons Diepenbrock compositieconcours in 1995. Vanaf 1979 is hij werkzaam als adviseur bij de Katholieke Klokken en Orgelraad, waar hij inmiddels de bouw en restauratie van vele (historische) orgels heeft begeleid. Hij verzorgt talrijke publicaties, waaronder vele orgelmonografieën en artikelen in internationale vaktijdschriften over orgelbouw, orgelhistorie, uitvoeringspraktijk en componisten. Daarnaast organiseerde hij internationale symposia rond Charles Tournemire (1989) en de orgelkunst rond 1900 (1991) en verzorgde hij de uitgave van de bundel Abraham zien (1984) en van het boek L'Orgue à tuyaux (1986) van Pierre Veerkamp (beide in samenwerking met drs. V.H.M. Timmer). In het bijzonder deze laatste uitgave oogstte internationaal lof. Ook is hij eindredacteur van het boek Orgelkunst rond 1900 (1995, samen met Herman de Kler) en Gratia Discipulorum (1996), het liber amicorum dat MarieClaire Alain van haar oudleerlingen kreeg aangeboden. Daarnaast is meer dan de helft van de tekst van het Nederlandstalige handboek over de r.k. orgelkunst “Van Satans Fluytencast tot Vox Angelica” (2003) van zijn hand.