hoogwater voorheen laagwater

Recensie - THEATER
HOOGWATER VOORHEEN LAAGWATER **
(naast Paul Koek van de
Veenfabriek), hij musiceert (naast
de musici van de Veenfabriek).
Struikelend komt hij op, ligt een
tijdje voor dood en doet vervolgens
een moppie Mozart op de piano.
Mooie ingrediënten, maar het wil
toch niet meer worden dan een
sympathiek samenraapsel.
KARIN VERAART
Hoogwater voorheen Laagwater
door Veenfabriek en Adelheid|
Female Economy i.s.m.
Toneelschuur. Toneelschuur
Haarlem, 7/1.
Een bloemkool in de herentoiletten.
Een aan lager wal geraakte
professor op het toneel. Niet meer
zo heel verliefde stelletjes op zoek
naar een lekker plekje.
Horecabezoekers die iets proberen
te bestellen. Een gloednieuwe
herenfiets met gloednieuwe
fietstas. Mensen die hun toekomst
binnenstruikelen.
En zo gaat het nog even door in de
Toneelschuur in Haarlem. Na het
applaus voor Hoogwater voorheen
Laagwater, nieuwe
muziektheatervoorstelling van en
met Wim T. Schippers, Titus
Muizelaar en Paul Koek, staat de
professor nog in de gang te oreren
en heft het plaatselijk koor onder de
trap opnieuw een lied aan, niet ver
van een kunstwerk van de
kunstenaar.
Veel taal, veel grappen, veel
onhandig gedoe, dubbelrollen,
meligheid en muziek. Mooie
ingrediënten kortom, maar in
Hoogwater voorheen Laagwater wil
het toch niet meer worden dan een
sympathiek samenraapsel. Waar
bijvoorbeeld Wuivend Graan (uit
2007, waarin Muizelaar voor het
eerst opdook als de geleerde Van
Woerdekom) en later ook Het
Laatste Nippertje wel slaagden als
even absurde als boeiende
theatervoorstellingen, ontbreekt het
hier aan een strakke regie, en is
ook het acteerwerk van de
negenkoppige cast soms wat
wisselvallig.
Er zijn zeker mooie en hilarische
momenten. Muizelaar is weer
ijzersterk als de morsige professor
die zich onder meer opwindt over
de tussen -n in pannenkoek. En
Van der Geest staat als de ijdele
organisator ook zijn mannetje. De
muziek is als altijd bij de
Veenfabriek in goede handen.
Maar de losse scènes zijn vaak
nogal wijdlopig, het optreden van
het koor is aardig maar niet meer
dan dat, en Schippers' vogelact met
het publiek duurt ook nogal. Het is
een klerezooi die hecht in elkaar
zit, aldus Schippers zelf in een
interview, en dat is het
onmiskenbaar. Maar het is ook wat
saai en voorspelbaar hier en daar.
Dat is jammer.
Veel herkenbaar materiaal dus, in
Hoogwater voorheen Laagwater,
waarin Wim T. Schippers (1942)
het middelpunt vormt. Hij schreef,
hij speelt, hij regisseerde ook
© de Volkskrant
vrijdag 09 januari 2015
Pagina 14 (1)

Download Report