Klik hie - Parkstad Limburg Theaters

de bond · 4 april 2014
34
 ’Bekdichtzitstil’ over ADHD en zoveel meer
De buitenbeentjes van onze samenleving
Muziek. Flitsende spots. Damien
houdt het niet meer. Hij pakt zijn
paintballgeweer en knalt het magazijn leeg op de muur voor hem. De
verf spat uiteen als protest tegen
het onrecht dat hem en zijn vrienden wordt aangedaan. François
zit bovenop de muur en steekt
vuurwerk aan. Damien holt naar
de spatten verf toe en veegt ze
uit tot drie slordige letters: BFF.
Best Friends Forever. Een knallend
levensmotto als rode draad doorheen de wervelende theatervoorstelling Bekdichtzitstil.
H
et uitgangspunt van Bekdichtzitstil
is de belevingswereld van kinderen
met ADHD, maar de voorstelling gaat
veel verder dan dat. Theatermaker Raven
Ruëll pakt uit met een krachtige, humoristische en ontroerende productie over
de buitenbeentjes van onze samenleving.
Het is een universeel verhaal over vriendschap, trouw en ’de schoonheid van
anders zijn’.
Klas 5f
Damien (sterk vertolkt door Jan Sobrie die
ook mee instond voor het schrijven van
de tekst) is boos en opstandig. Hij leeft in
een rijke fantasiewereld en weet met zijn
energie geen blijf. Hij krijgt de stempels
’lastig’ en ’onhandelbaar’. Zijn steun en
toeverlaat Rebecca – Becky voor de vrienden en gespeeld door Berdine Nusselder –
is zijn boezemvriendin en partner in
crime. Samen vormen zij een hecht duo.
Door wat wordt bestempeld als hun
’moeilijke karakter’ belanden zij in klas
5f, de vergaarbak voor probleemkinderen. De komst van François (schitterend
vertolkt door Sophie Warnant) verandert
alles. François is gevaarlijk, draagt lelijke
kleren en stinkt. Als kleine paria verhuisde hij keer op keer van school. De ouders
van de leerlingen van 5f zijn niet bepaald
opgezet met François’ komst, maar algauw ontstaat er tussen Damien, Becky
en de nieuwkomer een onafscheidelijke
band. Damien en Becky vinden François
immers helemaal niet gevaarlijk. Hij is
een rekenwonder en herkent zijn vaders
auto aan het geluid van de banden. En…
hij durft in te gaan tegen de pesters van
de klas. Dat alles maakt François ’cool’.
Samen beleeft het trio een verhaal waarin
overleven centraal staat.
Niet alle blokjes passen
even goed in de blokkendoos, maar zijn het
daarom foute blokjes?
Blokjes
Bekdichtzitstil is van de eerste tot de
laatste minuut boeiend en meeslepend.
Knappe acteerprestaties, een doordachte
tekst, dito dramaturgie en een slimme
scènezetting met oog voor detail. Op
een niet-belerende, creatieve manier worden pertinente vragen gesteld over de
foto: Kurt van der elst
”De nagel die eruit
steekt, wordt er ongenadig weer ingeklopt”
(Chinees spreekwoord)
waarden en normen van onze prestatiegerichte samenleving en over het nodeloos
inzetten van medicatie als remedie tegen
ontwikkelingsstoornissen. Of, zoals het
stuk wil meegeven: niet alle blokjes passen
even goed in de blokkendoos, maar zijn
het daarom foute blokjes? Het resultaat is
een ontroerende ode aan het leven.
Wim Geysen
 Bekdichtzitstil, vanaf 8 jaar.
Info en speellijst: www.antigone.be,
www.artemis.nl
Gezinsbond en ’kinderen met een etiketje’
A
fwijkend gedrag bij kinderen en jongeren wordt vandaag al snel als stoornis beschouwd. Daar wil een voorstelling
als Bekdichtzitstil tegenin gaan, en wel
door te zoeken naar de ’schoonheid van
het anders zijn’. (zie recensie hierboven)
Ook de Gezinsbond heeft in het verleden al zijn bezorgdheid geuit bij een
samenleving die almaar meer kinderen
labelt als ’gestoord’.
Met ’etiketjes’ als ADHD, autisme en
hoogbegaafdheid worden problemen
nu weliswaar sneller gedetecteerd en
bespreekbaar gemaakt. En dat is zeker
positief. Maar het toenemend aantal
diagnoses heeft ook een keerzijde.
Dikwijls wordt ook beschuldigend gewezen naar de falende rol van ouders
in de opvoeding, zonder rekening te
houden met hun ervaringen. Schuift
onze maatschappij daarmee niet een
belangrijk deel van haar verantwoordelijkheid af?
Meer weten?
Vanuit die vaststellingen heeft de
Gezinsbond een aantal jaren geleden
gepolst naar de beleving van ouders van
’speciale kinderen’. Wat betekent het
voor hen om een ’eigenaardig’ kind te
hebben? Hoe voelen zij en hun kinderen
zich bij het opgeplakte etiketje? Wat zijn
de gevolgen voor de school, de vrije
tijd, de familie? Over het belevingsonderzoek ’Opgroeien met een etiketje’
verscheen in 2011 een focusnummer
van de Studiedienst. Deze Focus op
kinderen met een etiketje is niet meer
in een papieren versie verkrijgbaar. Wil
je dit themanummer toch nog bestellen,
stuur dan een mailtje naar studiedienst@
gezinsbond.be met vermelding ’Focus
etiketjes’ of bel naar 02-507.88.77. Tegen
de kostprijs van 5 euro krijg je de pdf van
deze publicatie toegestuurd.
G.V.H.
Lokeren in hogere sferen
J
e moet het maar doen. Als bescheiden
provincieclub tweemaal in drie jaar de
beker van België winnen. Het is Lokeren
gelukt om in een sympathieke finale te
winnen tegen dat andere team dat de
topploegen het vuur aan de schenen legt,
Zulte Waregem.
Hoe komt het nu dat Lokeren al verscheidene jaren hoge toppen scheert?
Natuurlijk hebben ze met voorzitter Roger
Lambrecht – tachtigplusser en bandenmagnaat – iemand die regelmatig zijn duit
in het zakje doet. Hij leeft voor zijn club
en wil op zijn oude dag nog mooie resultaten behalen. Verder weet Lambrecht
ook perfect te delegeren en dan niet in het
minst wat betreft trainer Peter Maes.
Deze Limburger, die in een ver verleden
nog (invallers)doelman was bij Anderlecht,
kent de klappen van de zweep. Hij weet
zijn team perfect te coachen en kan zowel
slaan als zalven. De aan- en verkooppolitiek van Lokeren is trouwens ook
erg vernuftig. Lokeren trok indertijd de
nobele onbekende Jan Koller quasi gratis
034_DB_12345_14.indd 1
aan en kon hem een paar jaar later voor
een veelvoud van de prijs verkopen aan
Anderlecht.
Lokeren snuistert ook in tweede klasse.
Toen Hamdi Harbaoui topscorer was in
deze reeks bij OHL, was Lokeren er als
de kippen bij om hem aan te kopen. Dat
deze investering loont, blijkt vooral dit
seizoen. Harbaoui staat tweede in de
Gouden Stier, de lijst van de topscorers.
Bovendien maakte hij twee seizoenen
geleden een belangrijke goal in de toen
ook al gewonnen bekerfinale.
Dit jaar haalde Lokeren Hans Vanaken
bij tweedeklasser Lommel. Hans is de
zoon van Vital Vanaken die zelf nog het
mooie weer maakte bij Lommel en er toen
ploegmaat was van ene Peter Maes. Maes
heeft de jonge Hans nog in de armen gedragen toen die klein was. Hoe een cirkel
rond kan zijn. Deze Hans Vanaken is de
absolute ontdekking van het seizoen in de
Belgische eerste klasse. Hij speelt alsof hij
altijd op het hoogste niveau heeft geacteerd. Een topper in wording.
Nu wordt er natuurlijk van
alle kanten aan de mouwen getrokken van de spelers en trainer van Lokeren.
Anderlecht, dat het in de playoffs doet met interim-trainer Besnik
Hasi, is zodanig gecharmeerd door Maes,
dat er al voorafgaand gepolst zou zijn.
Anderlecht is echter niet meer de club die
zomaar elke goede speler of trainer in de
Belgische competitie naar zich toe kan
halen. Dit werd pijnlijk duidelijk tijdens
de Thorgan Hazardsaga.
Verder moeten we nog aanstippen dat
slagen bij een club die outsider is, niet
altijd betekent dat zo’n trainer ook slaagt
bij een topclub. Herinner u het mislukken
indertijd van Francky Dury bij AA Gent en
Bob Peeters bij diezelfde club. Dury en
Peeters hadden met respectievelijk Zulte
Waregem en Cercle Brugge hoge ogen
gegooid, maar wisten het niet te redden
bij een topclub. Intussen halen Dury en
Peeters weer mooie resultaten met Zulte
Waregem en Waasland Beveren.
Want het dient gezegd, een
finale is meestal een dubbeltje op zijn kant. Dury en
de zijnen hadden evengoed
aan het langste eind kunnen trekken: onder meer twee ballen op de
paal in de eerste helft.
Het doet ons vooral deugd dat ploegen
als Lokeren en Zulte voor extra pigment
zorgen. Bovendien zijn het blijvers. De
topploegen zakken niet zonder vrees af
naar Daknam en het Regenboogstadion.
Zij kunnen wel eens de ultieme scherprechters zijn in het titeldebat.
Als u dit leest, zijn de play-offs al van start
gegaan. Er zijn redenen om te denken dat
die play-offs een spannend slot breien aan
een reguliere competitie. Maar hoe lang
kun je een seizoen rekken? Als je ziet dat
Bergen en OHL maar liefst zes keer tegen
elkaar spelen en dat de winnaar dan
nog een nacompetitie met tweedeklassers
wacht, wordt het toch een beetje absurd.
Urbaan De Becker
1/04/2014 11:13:58

Download Report