Van de redactie - Doopsgezinde Gemeente Utrecht

Van de redactie
Het overkomt de redactie niet zo vaak maar nu wel: zoveel kopij dat we moesten gaan schrappen!
Het kon er niet eens allemaal in! Veel mensen wilden verslag uitbrengen van alle
jubileumactiviteiten die er zijn geweest. We hebben verder een dankwoord van Alex Noord, een
bericht van de kerkenraad en de beroepingscommissie, de belijdenis van Ciska Posthumus, een
inspirerend bericht van de Commissie Vieringen, oproepen, een interview met Renata Barnard, en
de vertrouwde rubrieken. En voor het eerst in de geschiedenis van de MennoSticht: een lipdub!!
Voor wie niet weet wat dat is, zie op het eind van dit nummer.
Van de predikante
"Ik voel de winden Gods vandaag"
Ik ga u iets vertellen wat ik deze week meemaakte. Ik was aanwezig bij twee studiedagen in het
broederschapshuis Fredeshiem, samen met nog zo'n twintig dominees. We bespraken een
vreemd fenomeen dat betiteld werd als "Doing Theology". Je moet echt wel een beetje
domineesbloed in je hebben om daar vol-ijverig twee keer 24 uur mee bezig te willen zijn. Maar
wat dat betreft zat het wel goed met de aanwezigen.
Onder leiding van onze bevlogen hoogleraar Fernando Enns discussieerden wij over vragen die
met ons beroep te maken hebben. 'Wat is theologie?' 'Wat is Doopsgezind in jouw theologie?'
'Hebben Doopsgezinden wel of niet een geloofsbelijdenis?' (dat was een doordenkertje). 'Zijn
Doopsgezinden een kerk of niet?' Wij dachten en zuchtten, we schreven en keken elkaar soms
wanhopig aan. We discussieerden zo intensief dat de gordijnen er van gingen wapperen. Tja,
'bezig zijn met theologie' is tenslotte ook iets wat in je hart, in je verstand en in je intuïtie zit, maar
breng het maar eens op een consistente manier naar buiten. Bovendien zijn dominees het
gewend dat er naar hèn wordt geluisterd, dus als je er 20 bij elkaar in één kamer zet ontstaat er
een heilig gekrakeel dat z'n weerga niet kent. Helemaal niet erg, het leek zelfs af en toe of het al
Pinksteren was, u weet wel: Handelingen 2, waar de discipelen op het marktplein in Jeruzalem in
alle talen dwars door elkaar praatten en van enthousiasme over hun eigen tong struikelden.
Wat ik u nu eigenlijk wil vertellen is iets vreemds en ontroerends. We waren beland in de vraag of
Doopsgezinden nou wel of niet een geloofsbelijdenis hebben. Nee, natuurlijk niet, zou u kunnen
denken, zijn we nou Dopers of zijn we dat niet.... Maar zo eenvoudig komen we hier niet van af.
Een vaste geschreven belijdenis die wij kunnen naslaan om te weten wat we geloven, die kennen
we niet, maar er is wel degelijk een bepaalde Doopsgezinde geloofsinhoud. Daar moet een ieder
die gedoopt werd of wordt een tocht vol zoeken en vragen voor afleggen, wat er eigenlijk op neer
komt dat de geloofsinhoud niet buiten jou blijft, op papier, maar door je heen is gegaan voordat
het op papier terecht komt. We kwamen tot de conclusie dat wij een persoonlijke belijdenis
hebben, die ook nodig is om überhaupt mee te kunnen praten in de wereld. Als je niet weet wie je
bent, kun je nergens je stem verheffen in het woelen der natiën.
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 1 van 18
We waren dus in die vraag beland, en terwijl we daar met z'n allen over nadachten begon één van
ons opeens het lied "Ik voel de winden Gods vandaag" te neuriën. Een ander neuriede mee, weer
een ander vond opeens ergens in z'n hoofd de tekst en voor we het wisten zongen we allemaal
samen uit ons hoofd het hele lied. "Ik voel de winden Gods vandaag, vandaag hijsch ik het zeil.
Gehavend is 't en zwaar van schuim, maar 'k hijsch 't en hoop op heil. Want Christus zelf, als stille
gast, reist in mijn scheepje mee. Op zijn bevel durf 'k uit te gaan op wilde, hooge zee. De tranen die
ik heb geweend, zijn door Gods wind gedroogd. Ik denk niet meer aan wat voorheen vergeefs ik
heb gepoogd. Maar met vernieuwde levensmoed neem ik een vast besluit: ik voel de winden Gods
vandaag en zeil de haven uit. O, laat mij nooit vergeten, Heer, hoe Gij uw liefde toont. Doe mij
bedenken, hoe Gij wreed met doornen werd gekroond. En, wijze Loods, als ik het waag en weer
mijn zeilen hijsch, nu 'k voel de winden Gods vandaag, leid Gij mij op mijn reis!". Daar zing je nogal
wat mee.... Wat een primair godsvertrouwen, wat een regelrecht vertrouwen op de aanwezigheid
van de opgestane Christus.... Wat een belijdenis met woorden die diep uit het hart komen....
Fernando, degene die de leiding had, komt uit Duitsland, keek stomverbaasd de kring rond. Hij
kende het lied niet, maar verstaat uitstekend Nederlands, en zei verrast: maar dit is het eigene
van de Doopsgezinden. Hoezo vrijzinnig en wars van belijdenissen? Wat betekent het dat jullie dit
allemaal zonder aarzelingen meezingen? Waarom rolt er hier en daar een traan uit jullie ogen? Hij
was de spiegel waarin wij onszelf konden bekijken. En wat wij zagen was een groep dominees die
soms moeten zuchten omdat er vrijwel elke week weer een preek uit hun mond moet rollen,
maar die tegelijkertijd niet anders kunnen dan getuigen van wat er allemaal aan christelijks in hun
hart verborgen zit.
Ds. Anneke van der Zijpp
Voortgang van de beroepingscommissie
Als beroepingscommissie begrijpen we dat jullie erg benieuwd zijn hoe de zoektocht naar onze
nieuwe voorganger verloopt. Uiteraard is het niet mogelijk om in detail te treden maar we kunnen
wel een in het kort de stand van zaken schetsen.
De afgelopen weken is een redelijk aantal brieven bij ons binnengekomen. We hebben de brieven
met elkaar besproken en in de komende week zal er een aantal gesprekken plaatsvinden met
mogelijke kandidaten. We hebben er goede hoop op dat we uit de huidige kandidaten een
geschikte opvolger van Alex Noord kunnen vinden. Ons streven is nog steeds om voor de
zomervakantie de procedure af te ronden en een geschikte kandidaat aan de kerkenraad voor te
leggen.
Rik Harmsen (voorzitter beroepingscommissie)
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 2 van 18
Van de Kerkenraad
In de periode van Pasen tot Pinksteren hebben we op allerlei wijzen aandacht geschonken aan het
jubileum DGU 375 jaar. Het planten van een boom in de voormalige Mennonietenwijk nabij het
station, het aanbrengen van het gedicht De Schuilkerk spreekt van Ingmar Heytze op de voorgevel
van de kerk en de opening van de Quilttentoonstelling van Anneke Schoone met daarbij de
dubbeltentoonstelling Doperse relikwieën in het Catharijne convent en in onze Doopsgezinde
kerk. Daarnaast de onthulling van de gedenksteen op de Neude en het jubileumconcert met het
muziekensemble Camerata Trajectina in combinatie met gedichten van Ingmar Heytze met de
titel En de duif kwam terug. Deze titel kreeg ook het mooie jubileumboekje met CD, waarin het
heden, het verleden en de toekomst worden beschreven. Als je het zo op een rijtje zet, is het heel
wat! Veel werk is er door vele mensen de afgelopen tijd besteed aan de totstandkoming, maar
ook aan de uitvoering van dit uitgebreide programma dat we nu met Pinksteren gaan afsluiten.
Het meer naar binnen gerichte deel van het programma op de zondagen vlak voor Pinksteren
heeft veel gespreksstof opgeleverd en ook weer aangetoond dat er enorm veel talent in onze
gemeente zit dat ons kan inspireren.
Wij zijn als Doopsgezinde Gemeente veelvuldig aangesproken op de interessante geschiedenis en
dito programma en ook, door mensen die onze doopsgezinde gemeente niet kenden, op het
warme en gastvrije gemeente zijn! We mogen uiterst gelukkig zijn met deze jubileumviering en
misschien ook een beetje trots!
Het is een tijd van afscheid nemen en weer beginnen; een indrukwekkend afscheid hebben we
genomen van Alex Noord. Op 1 juni werd hij bevestigd in de Verenigde Doopsgezinde Gemeente
Haarlem.
Op zondag 29 juni a.s. nemen we afscheid van Willy van Viegen die gaat genieten van haar
pensioen. Ze heeft ons ruim 9 jaar steeds weer geholpen om onze gemeente op de juiste
momenten van de gewenste informatie te voorzien en heeft ook de functie ven Kerkelijk
Bureaumedewerker ingevuld en een eigen gezicht gegeven. Hiervoor danken wij haar zeer
hartelijk.
De sollicitatiecommissie heeft voor de functie van medewerker van het Kerkelijk Bureau een
geschikte opvolger gevonden. Uit de kandidaten die op de advertenties reageerden is zr. Marga
Hofman-Visser gekozen. Zij zal na haar vakantie, op 18 augustus a.s., met haar werkzaamheden
beginnen. We wensen Marga veel succes en een prettige tijd in haar nieuwe functie.
De beroepingscommissie is druk bezig met haar werk, zie ook het stukje van Br. Rik Harmsen.
De vakanties van ds Anneke van der Zijpp en ds Ineke Reinhold overlappen, (ds Reinhold
assisteert in deze vacaturetijd ds van der Zijpp in het pastoraat en bij de huissamenkomsten)
daarom hebben we gevraagd of ds Corrie van Egmond van 26 mei tot 21 juni het pastoraat wil
waarnemen en ondersteunen. In bijzondere situaties kan ook gebruik worden gemaakt van
pastorale assistentie vanuit de doopsgezinde ringpredikanten U kunt Corrie van Egmond bereiken
via het kerkelijk bureau.
In de Kerkenraadsvergadering is verder gesproken over het gebruik van de studeerkamer. De
Kerkenraad heeft besloten, dat deze ruimte door de beide predikanten kan worden gebruikt als
een flex-werkplek. Daarnaast kunnen ook kringen met een beperkt aantal deelnemers gebruik
maken van deze ruimte. Suggesties voor een passende naam voor deze ruimte zijn welkom bij de
secretaris en degene met meest aansprekende naam zullen we op passende wijze daarvoor
bedanken.
De Kerkenraadsvergadering van juni hebben we in verband met een zeer beperkt aantal
aanwezige Kerkenraadsleden helaas moeten laten vallen, de volgende vergadering van de KR is op
8 juli a.s.
Namens de kerkenraad wens ik u een inspirerend Pinksteren en een mooie zomer toe.
Teije Bakker, voorzitter Kerkenraad
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 3 van 18
Kerkdiensten: aanvang 10.00 uur, tenzij anders aangegeven
Datum
Predikant
Bijzonderheden
Kom maar
in de kring
(0-6 jr)
Kinderdienst
(6-12 jr)
juni
8
ds. C. van Egmond
Pinksteren, Potlucklunch na de
dienst
nee
ja
zr. F.F. den Herder
mw. ds. C. Cornelissen
mw. ds. A. van der Zijpp
nee
nee
nee
nee
nee
nee
ds. Y. van der Goot
zr. H.V.A. van Dunné
mw. ds. A. van der Zijpp
ds. F. Kruyne
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee
nee
15
22
29
juli
6
13
20
27
augustus
3
ds. P. Korbee
10
ds. C. Schlette
17
ds. M. Trapman
gezamenlijke dienst met
Geertekerk in DGU
gezamenlijke dienst met
Geertekerk in DGU
gezamenlijke dienst in
Geertekerk; aanvang 10.30u
gezamenlijke dienst in
Geertekerk; aanvang 10.30u
24
ds. A. van der Zijpp
nee
nee
31
ds. H. Cuperus
nee
nee
Collecte doelen:
JUNI
1
ST.Omduw
Oecumenisch Diakonaal werk In de stad Utrecht
8
Pinksterinzameling voor projecten van de Doopsgezinde Zending
15 Zeilstichting Aeolus
Zeilkampen voor jongeren die om sociale, medische of
economische redenen niet op vakantie kunnen.
22 Biblionef
Deze stichting bevordert dat kinderen zich ontwikkelen door zelf
te lezen. St. geeft boeken aan kinderen in ontwikkelingslanden
29 Stichting Thuis Sterven
Hulp van vrijwilligers bij ondersteuning van de zorg voor mensen
Utrecht
in de laatste fase van hun leven.
JULI
6
ST.Omduw
Oecumenisch Diakonaal werk In de stad Utrecht
13 euMENnet, een project van het Internationaal MennoSimonsCentrum.
20 Stichting Spelende Wijs, Ondersteuning van de ontwikkeling van kansarme kinderen in
Peru
Cusco, door te zorgen dat ze kunnen spelen, leren, sporten en
studeren.
27 Nationale Stichting ter
De stichting zet zich in voor jonge vluchtelingen, kinderen en
Bevordering van
jongeren in asielzoekerscentra.
Vrolijkheid BV
AUGUSTUS
17 Pastoraal Diaconaal Fonds - bestemd voor de specifieke taken van de Broederschapshuizen
24 Sedidea
31 Stichting
Project: De strijd tegen huiselijk geweld en aids.
Vriendschapsband
Utrecht-León
(Nicaragua)
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 4 van 18
Kerktelefoon en uitzending van diensten via internet
De DGU is aangesloten op kerktelefoon. Hiermee kunnen zieke of oudere leden en vrienden die
de kerkdiensten niet kunnen bijwonen, deze thuis beluisteren via een kastje dat op de telefoonof internetverbinding wordt aangesloten. Intussen heeft de DGU tien luisterkastjes in haar bezit,
waar naar tevredenheid gebruik van wordt gemaakt. Mocht u ook geïnteresseerd zijn om thuis te
luisteren, laat dit dan weten aan het kerkelijk bureau.
Onze diensten kunnen ook via internet beluisterd worden. Gewoon met de computer dus. Surf
hiervoor naar http://www.kerkomroep.nl. Luisteren kan zowel live als achteraf, door maximaal
tien personen (lees: internetaansluitingen) tegelijk. 1Diensten blijven een paar maanden in het
archief en zijn ook te downloaden als mp3. Veel luisterplezier!
Agenda
juni 2014
Do
5
Zo
8
Zo
8
Wo
11
Do
12
Vr
13
Zo
15
Zo
15
Zo
29
juli 2014
Wo
2
Do
3
Zo
6
Di
8
Za
12
Zo
Praten&Proeven
12+groep
15+groep
Taizé aan de gracht
Startersgroep
Spraakmakend eten
Gidsenbijeenkomst Kerken Kijken
Repetitie Gemeentekoor
Afscheid Willy van Viegen
18.30
10.00
10.00
20.00
18.30
18.30
11.30
11.30
11.30
Start Kerken Kijken
12.00
Startersgroep
18.30
Repetitie Gemeentekoor
11.30
Vergadering Kerkenraad
19.30
CZ ontour: Culturele zaterdag met medewerking van Estampie en midda
Anton Visser
g
Repetitie Gemeentekoor
11.30
20
Spraakmakend eten – nieuwe datum 20 juni
Door organisatorische omstandigheden is Spraakmakend eten van 13 juni naar vrijdag 20 juni om
18.30 uur verplaatst. Het thema luidt:
Tijdens het WK
Denken wij na
Over winnen en verliezen
Potluck-lunch na de Pinksterdienst
Na de dienst op Pinksteren gaan we met ons allen eten. Het is de bedoeling dat iedereen iets
meeneemt voor het hele gezelschap. Opgeven graag bij kerkelijk bureau of op de lijst in de hal.
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 5 van 18
Dankwoord Alex Noord
Lieve zusters en broeders,
Op 27 april jongstleden vond in een volle kerk mijn afscheid plaats als predikant van de
Doopsgezinde Gemeente Utrecht. Deze dag heeft heel veel indruk op mij gemaakt. Ik was
overweldigd door de warme woorden die gesproken werden (de sketches), de teksten van de
liederen, de woorden van de collega’s Anneke en Renata, het spel van de kinderen en ga zo maar
door. Ik heb minstens veertien dagen nodig gehad om alles een plekje te kunnen geven.
Ik wil hier ook het herinneringsboek noemen. Het is heel ontroerend te lezen hoeveel dierbare
herinneringen er bewaard worden, teksten uit gedichten, gedachten uit preken, dingen die ik ooit
heb gedaan of iets wat ik heb betekend voor mensen. Je staat er niet iedere dag bij stil, maar hoe
kostbaar is het wanneer je het leven zo kunt delen!
En dan waren er de geschenken: boeken, prenten, een borduurwerk van een vredesduif. Eigenlijk
te veel om op te noemen. En dan was er nog een collectief cadeau waarvoor ik alle gevers heel
hartelijk dank zeg.
Ik bedank iedereen voor de warme aandacht, voor de zorgvuldig opgeschreven woorden, voor
alles wat we samen hebben kunnen delen.
Utrecht zal voor Lucian en mijzelf en de kinderen een belangrijke plaats blijven innemen in ons
leven. De Domtoren verdwijnt niet uit het hart! We dragen goede herinneringen met ons mee aan
lieve, dierbare mensen.
Nu is er het nieuwe avontuur in een nieuwe stad Haarlem. U bent van harte welkom om het
mooie kerkgebouw aldaar eens te komen bezichtigen. Maar ik hoop in ieder geval eens per jaar
ook nog in Utrecht te mogen komen preken.
Het ga u allen goed!
Met een hartelijke groet,
Lucian, Alex, Niels en Tijmen Noord
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 6 van 18
Van de COMMISSIE VIERINGEN (VieCie)
Ideeën, vragen, voorstellen en een oproep
Al enige tijd is de commissie (bestaande uit de volgende leden: Anke de Vries, Rik Harmsen, Jan
Niemantsverdriet, Janneke Leerink, Sandra van Slooten, Annemiek Burggraaf en Anneke van der
Zijpp) bezig met het doordenken van de zondagse vieringen in de DGU. Dat houdt niet in dat wij
van alles zouden willen veranderen, maar wel dat we nadenken over o.a. het zingen, de Open
Ruimte, meditatie, speelsheid en creativiteit in de vieringen. Daar zijn de volgende initiatieven uit
voortgekomen:
* Het lied van de maand. Om meer thuis te raken in de enorme hoeveelheid liederen die we in
het nieuwe liedboek vinden, stelt de commissie voor om gedurende één maand eenzelfde (nieuw)
lied te zingen. Dat lied komt in elke dienst terug, en zal ong. 2 keer per maand worden
'ingezongen''. We stellen voor om daar in september van dit jaar mee te beginnen.
* Daartoe zoeken wij laagdrempelige 'voor-oefenaars', dwz. mensen die op ontspannen wijze 10
minuten vóór de aanvang van de dienst het nieuwe lied met de aanwezigen doorzingen. Hoewel
dit zou kunnen lijken op een taak van het Koor dat deel uitmaakt van de DGU, vinden wij
niettemin dat dit meer een liturgische taak is, dan dat het een taak zou zijn die behoort bij het
zingen van mooie en bijzondere liederen, zoals het koor dat doet. Maar ook leden van het koor
zijn inbegrepen bij deze oproep dat laagdrempelige voor-oefenaars door ons worden gevraagd
zich te melden.
* we zoeken mensen die een muziekinstrument bespelen, en die ook bereid zijn om zo nu en
dan daarmee mee te doen in een kerkdienst. We hebben in het verleden goede ervaringen met
dergelijke muziek naast het orgel, het zou de dienst kunnen verlevendigen en het is weer eens
iets anders.
* we hebben het voornemen om 4 keer per jaar een nabespreking van de kerkdienst te
organiseren. We denken dat de kerkruimte daartoe de beste sfeer heeft. De dienst wordt dan iets
korter, het nabespreken zou dan maximaal 3 kwartier duren.
* we denken aan het experimenteren met kerkdiensten die een iets meditatiever karakter
hebben dan waaraan wij op dit moment gewend zijn. We zullen daartoe als Commissie Vieringen
zelf het initiatief nemen, en wel op 12 oktober van dit jaar. U wordt ruim van tevoren op de
hoogte gesteld van onze plannen.
* we hebben het fenomeen 'Open Ruimte' besproken en we zijn tot de volgende
vaststelling gekomen: het is een moment binnen de liturgie als geheel, waarin leden of vrienden
van de gemeente de gelegenheid hebben om iets te zeggen dat hen persoonlijk raakt of
bezighoudt. Het is nadrukkelijk niet de bedoeling dat er zakelijke dingen worden besproken,
mededingen worden gedaan, de preek wordt herhaald of de voorganger bekritiseerd.
* we hebben gesignaleerd dat de stilte vóór de dienst iets minder wordt gehandhaafd, maar
horen geluiden van mensen die deze rust voor het begin van de dienst toch wel zeer op prijs
stellen. Daarom stellen we voor om er met elkaar op toe te zien dat we vanaf 09.45 rust in de
kerkruimte bewaren en respecteren.
Dit zijn overwegingen en aandachtspunten van de Commissie die namens de Gemeente de
kerkdiensten doordenken op hun eigentijdse en liturgisch verantwoorde inhoud.
Mocht u vragen of opmerkingen hebben, dan stellen wij als leden van deze Commissie het zeer op
prijs dat u uw gedachten met ons deelt. U kunt daartoe contact opnemen met één van
bovengenoemde leden van de Commissie.
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 7 van 18
De vijf vragen aan: Bijbelkring Bilthoven
1. Kun je in vijf steekwoorden je groep omschrijven?
Vertrouwen, vrouwen, maandagmorgen, op leeftijd, delen
2. Waarom maak je deel uit van deze groep?
We vormen deze kring in Bilthoven en omstreken omdat het zo fijn is om met elkaar van
gedachten te wisselen over wat ons leven inhoudt en om daar in het licht van de bijbel naar te
kijken. We zitten allemaal in ongeveer dezelfde leeftijdsfase, we hebben heel veel meegemaakt
zowel in ons privéleven als in de gemeente. Daarom genieten we er altijd van om bij elkaar te zijn.
We kennen elkaar al heel lang, maar we hebben elkaar nog altijd veel te vertellen. Het voelt goed
om eens per maand op maandagmorgen onze kring te hebben. We komen altijd bij Mariet
Peddemors bijeen. Dat huis is soms net een zoete inval.
3. Wat is het leukste wat je de laatste tijd in de groep hebt meegemaakt?
Ik herinner mij een bijeenkomst waarin we niet echt een onderwerp hadden. De vorige keer
hadden we een boek afgesloten, nu was het tijd om iets nieuws te zoeken. Om de een of andere
reden waren we met weinig mensen, die ochtend. En toen hebben we die hele ochtend
gesproken over liefde. We zijn best een beetje op leeftijd, en dat betekent dat we heel wat
hebben meegemaakt in ons leven. Het was heel bijzonder om zoiets kwetsbaars als de liefde met
elkaar te delen. Opeens keek ik op mijn horloge en zag dat de tijd om was; over een nieuw
onderwerp hadden we nog niet eens nagedacht. Dat kwam overigens de keer daarna helemaal
goed. Het voelt heel bijzonder om een kring als deze te hebben, waar we ons lief en ons leed
kunnen bespreken in onderling vertrouwen.
4. Wat draagt je groep bij aan de DGU?
Wij zijn eigenlijk allemaal fervente kerkgangers, op een enkeling na, die wat verder weg woont en
daarom moeilijk naar de Oudegracht kan komen. Maar elke keer dat we op maandagmorgen bij
elkaar komen, bespreken we uitgebreid de kerkdienst van de zondag ervoor. Wie er wel was
vertelt, wie er niet was luistert aandachtig. Verder bespreken we graag de lopende zaken die in de
gemeente spelen. We dragen op deze manier bij aan de consistentie van de gemeente, denk ik.
5. Hoe bereiden jullie voor, hoe vinden jullie onderwerpen en vooral: hoe zien jullie ochtenden
eruit?
Meestal bereidt onze dominee een bijeenkomst voor door een praatpapier te maken. Dat kan
gaan over een bepaald boek dat we gedurende een seizoen bestuderen, of een bijzonder thema
waar we tegenaan zijn gelopen. Op dit moment zijn we al een aantal keren intensief bezig met
een boek dat door de Amerikaanse theologe Karen Armstrong is geschreven: Compassie. We zijn
van mening dat dit een vrij slecht geschreven boek is, erg Amerikaans en waarschijnlijk veel te
snel in elkaar gedraaid. Maar de schrijfster in kwestie weet wel heel erg veel, en, hoewel zeer
onevenwichtig, snijdt ze de meest interessante onderwerpen aan. Daarom maakt onze dominee
telkens een praatpapier van een hoofdstuk, door er de relevante en interessante thema's uit te
halen. Dat werkt zo erg goed, we houden nooit ons mond en de ochtend vliegt voorbij.
6. Aan wie geven jullie de muis door?
Aan de Ochtendbijbelgroep Utrecht. In hoeverre en op welke punten zijn jullie anders dan de
kring Bilthoven?
Namens de Bijbelkring Bilthoven, ds. Anneke van der Zijpp
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 8 van 18
Het lied dat me raakte
“Maar de tijd is nu daar, ’t is misschien een beetje raar,
’t gaat je goed dominee drink nog eens koffie met ons mee.”
Dit lied klonk tijdens de afscheidsdienst van Alex Noord. Gezongen door de kinderen van de DGU.
“Hij was 11 jaar in ons midden maakte alles met ons mee,
het geluk het verdriet,
elke zondag ging hij voor in het bidden
elke zondag ging hij ons voor in het lied.
Vandaag zal ik nog eens spreken en dit keer wordt het geen preek,
ik herhaal dus geen preek
aan mijn afscheidsrede schreef ik vier weken
ik zette gisteren de laatste pennenstreek
Wie staat straks na u op de kansel, wie wordt die man of die vrouw,
wie beslissen dat nou,
wij zijn treurig ja er valt zelfs een traantje,
want wie gaat het nieuwe tijdperk met ons aan.”
Ik herkende het lied. Het is één van de liederen die ik heb gezongen toen ik deelnam aan de
musical: “Van Kerkrat tot computermuis”. Een verbindende activiteit tussen veertig leden van de
Ringgemeenten: Amersfoort, Baarn Bussum Hilversum, Utrecht en Zeist.
Het zingen bij een kerkdienst geeft mij een gevoel van verbondenheid, verbroedering,
geloofsbeleving, Gods aanwezigheid. Het was voor mij ook bijzonder toen we de musical
opvoerden op de Landdag van de Doopsgezinden tijdens de Wereldconferentie op Mennorode
begin deze eeuw.
De musical begint met het afscheid van een dominee van zijn gemeente. Toespraken, mooie
woorden en goede wensen voor de toekomst. De dominee, die de verbindende factor is binnen
een Doopsgezinde gemeente. De Gemeente die een moment heeft van terugkijken, bepalen waar
het nu staat, en vooruitkijken naar de toekomst.
In de musical/het lied komen ook thema’s naar voren die mij aanspreken. Het gaat daarbij om
kracht, hoop, liefde, geloof, vertrouwen, herinnering, nieuwe kansen, samen delen.
De musical eindigt met het lied:
“Je kunt altijd opnieuw beginnen,
Loop je vast, kun je geen kant meer op…….
…..zeg dan ‘control alt delete’
en weg is je verdriet.
Maar als je graag wat wilt bewaren,
Druk dan heel gewoon op save,
Neem het mee door al je jaren,
En zeg: Dank je God, ik leef”
Tekst van de liederen: Dorien van Wessel Componisten: Sjoerd v.d. Laag & Jasper Stein
Bart Timmerman
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 9 van 18
Onthulling – verslag van de opening van het jubileum
door Peter Sierksma - schrijver en oud journalist van dagblad Trouw.
Lang heeft het geduurd voor ik door had dat het koopmanshuis met de dubbele voordeur aan de
Oude Gracht 270 een kerk was. Het gebouw hield zich net zo schuil als de ertegenover liggende
poptempel Tivoli, waarvan je ook maar net moet weten dat er achter die lange gang achter de
groene deuren een levendig theater verborgen ligt.
Het kwartje viel toen ik afgelopen zaterdag (12 april) Ingmar Heytze midden op de Oude Gracht
zijn op steen geschreven gedicht ‘de schuilkerk spreekt’ hoorde voordragen. Zoals hij daar stond,
midden op de brug, wijzend en gebarend - hier werden twee overzijden van welkom en verweer
met elkaar verbonden zonder dat ik precies wist waarom. Maar wonderlijk was het wel: nu de
alternatieve Utrechtse muziektent bijna het zwijgen is opgelegd, begint de stille eeuwenoude
schuilkerk plots te spreken.
Ik hoorde hoe de dichter niet alleen de twee overzijden van de gracht met elkaar verbond, maar
ook de woorden van zijn twee panelen:
Zo is mijn belijdenis. [deur] Wat mensen heilig is, toont zich louter in het juiste licht, als een lang
bewaard geheim
Om me vervolgens het gebouw in te nodigen (Kijk door de stenen ramen,/dan zie je mij, mijn deur
die open staat), al was het maar omdat zijn gedicht nieuwsgierig maakt.
Eenmaal binnen, was ik, zelf opgegroeid in een wat meer door dogma’s bepaalde kerkelijke
traditie, benieuwd naar iets van dat geheim achter die deuren van Oudegracht 270.
Ik vroeg het de mensen. Wat bindt jullie, dopersen, als alles kan en niets te dol is?
‘De doop’, zei de eerste. ‘Dat je als gelovige niet wordt opgezadeld met een gedwongen erfenis,
maar dat je uit vrije wil voor Christus kiest.’ Zelf ooit als kind gedoopt begreep ik dat wel. Eigenlijk
vallen hier doop en belijdenis mooi samen, dacht ik toen ik naar boven keek en onder het plafond
een papieren duif met een olijftak hangen zag.
‘Het tweede’, zei een tweede genodigde, ‘is het oprechte streven naar een wereld van vrede en
gerechtigheid. Dat proef ik, in deze kerk.’ En ondanks ‘des duivels strik’, die als een duveltje uit
een doosje om de hoek kwam kijken in het oude strijdlied in de onverzettelijke geest van Menno
Simons zelf dat niet lang daarna werd aangeheven, proefde ik het Pascal indachtig ook wel.
Een derde trek, vertelde Alex Noord, de scheidend predikant, valt samen met de eerste: het
belang van de gemeenschap. Dat lijkt in tegenspraak met die eerste opmerking over de vrije wil
en de voor ons zo kenmerkende persoonlijke belijdenis, maar is het niet: ‘de keus is vrij, maar
niet vrijblijvend. De onderlinge verbondenheid is dan ook groot.’ En die verbondenheid, zo
verklaarde hij nader, wordt in de praktijk meer omgezet in daden dan in woorden, meer gevoed
door het gevoel dan door het dogma.
De duif die ik als Noach zag, was dan ook meer dan een symbool alleen: hij was van papier-maché,
gemaakt door de kunstenaars met een handicap van Zizo, behorend tot de vele geziene buren in
deze stad.
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 10 van 18
Speciale dienst en onthulling gedenksteen voor de martelaren
Zondag 11 mei, ik haast me naar de kerk… iets te laat, want Alex is al begonnen, wurm ik me
achter in de trambanken. Het is behoorlijk druk, maar dat had ik ook verwacht … want vandaag is
een speciale dienst. We gaan vandaag 452 jaar terug in de tijd. En wel naar het jaar 1562, het jaar
waarin Hendrick Eemkens werd gearresteerd en op een brandstapel op het Neude de dood vond.
In de dienst wordt Alex bijgestaan door professor ds. Piet Visser (hoogleraar geschiedenis van het
doperdom). Ds. Visser vertelt tijdens de overdenking over de Doperse martelaren. Hoewel zijn
verhaal één van de redenen was om deze ochtend naar de dienst te komen, blijven er weinig
namen, jaartallen en plaatsnamen bij mij hangen. Maar ik kom deze dag ook met een andere
reden, namelijk voor de onthulling van de gedenksteen op het Neude. Aan het eind van de dienst
baal ik er een beetje van dat ik tijdens het verhaal van ds. Visser niet zo goed heb opgelet. Terwijl
we het ‘Amen’ zingen vraag ik me af: Wat gaan we nu eigenlijk gedenken? Wat heeft er zich nu
precies afgespeeld op het Neude?
Maar dan worden we verzocht nog even te blijven zitten. De rechter achterdeur van de kerk open
en Harke Hofman wordt geboeid de kerk binnen getrokken. Op de voet gevolgd door Kees van
den Berg met een bijbel in de hand en gekleed in een priesterlijk gewaad. Harke is Hendrick
Eemkens en samen met Kees van den Berg als katholieke priester en Marga Hofman als verteller
speelt hij de arrestatie en executie van Hendrick Eemkens na. Een fantastische korte voorstelling,
waardoor niet alleen voor mij, maar ook zeker voor de kinderen duidelijk is, voor welk stukje
geschiedenis de gedenksteen op het Neude is gelegd.
Na het schouwspel verzamelen we met een groep van zeker 40 man in de hal. We volgen
Hendrick Eemkens naar het Neude. Hoewel het regent, is het een gezellig tocht over de Oude
Gracht. Op het Neude aangekomen, wachten we onder het afdakje van het oude postkantoor op
de Burgemeester. Wanneer de kersverse burgemeester van Utrecht, Jan van Zanen arriveert,
verzamelen we rond een hoopje zand. Na een korte toespraak van onze voorzitter over de
aanleiding van deze gelegenheid, krijgt de burgemeester een bezem overhandigd en slaat hij aan
het vegen. De gedenksteen komt langzaam tevoorschijn. Op de steen staat de volgende tekst:
Er volgen enkele woorden van de burgemeester, de overhandiging van twee boekjes en een
gedicht, voorgedragen door Alex. Na een dankwoord van Teije en een paar afsluitende zinnen van
de burgemeester zingen we met elkaar Ubi Caritas. Alles bij elkaar een mooi ceremonieel moment
waarop we ons als leden van de DGU even heel nauw verbonden voelen met onze doperse
broeders en zusters die in die tijd niet vrijuit hun geloof konden belijden.
Sanne Weijers
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 11 van 18
Concert Camerata Trajectina
In het kader van 375 jaar DGU heeft de jubileumcommissie op vrijdag 16 mei een concert
georganiseerd met een optreden van Camerata Trajectina en de dichter Ingmar Heytze.
Camerata Trajectina trad op in een ensemble dat bestond uit een sopraan, een tenor en drie
musici die blokfluit, gamba en luit/citer bespelen. De kern van hun repertoire bestaat uit
Nederlandse liederen en liedjes uit de 16e en 17e eeuw, amoureuze liedekens (liefdes liedjes),
dans liedekens en geestelijke liederen.
De liederen die deze avond ten gehore werden gebracht, zijn geschreven en gecomponeerd
tussen pakweg 1550 en 1650. Zo luisterden we o.a. naar doperse liederen uit de martelarentijd,
rond 1550 en de Gouden Eeuw, rond 1650. Strijd- en spotliederen werden in dichtvorm gezet op
bestaande vrolijke melodieën opdat ze makkelijk mee te zingen waren tijdens bijeenkomsten;
voorbijgangers dachten dan eerder aan een drinkgelach dan aan een kerkdienst.
Maar ook moed en geloofsovertuiging werd bezongen. De tekst van enkele liederen deed je ook
nu weer indringend beseffen dat er onder de Dopersen volgelingen waren die zo’n sterk
persoonlijk geloof hadden, dat ze liever de dood verkozen boven de verloochening van hun
geloof.
Na ieder blok droeg Ingmar Heytze een gedicht voor dat qua sfeer zeer goed aansloot bij de
voorgaande teksten en je weer even terugbracht in deze tijd.
Ik denk dat ik namens de aanwezigen mag zeggen dat wij hebben genoten van een bijzondere
muziekavond.
Ciska Posthumus
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 12 van 18
Oproep
In de afgelopen weken hebben we de viering van het Jubileum DGU 375 in verschillende opmaten
kunnen meemaken. De programma onderdelen die voornamelijk tussen Pasen en Pinksteren
waren geprogrammeerd hebben we met een goed gevoel bijna afgesloten, de muzikale
Pinksterviering als besluit.
De uitgangspunten van de Jubileum commissie waren:
Een jubileum dat de Doopsgezinde Gemeente Utrecht in de stad Utrecht, maar ook in
Doopsgezind Nederland zichtbaar maakt.
Een jubileum waarin de geschiedenis en de toekomst van de DGU wordt besproken, gerealiseerd
in het Jubileumboek met CD.
Een jubileum dat daarnaast ook aantrekkelijk is voor de eigen gemeenteleden en vrienden.
We hebben dit gedaan met hulp van velen en we zijn uiterst dankbaar dat zo velen daaraan
hebben meegewerkt.
In het nieuwe seizoen zijn er nog een tweetal programmaonderdelen:
Het jubileumconcert rond ons Bätzorgel op 27 september a.s. en als besluit van het
jubileumjaar de voorstelling Mariamonologen van de Theatergroep de Kern in samenwerking met
de DG Zeist op 14 december a.s.
U begrijpt dat we voor dit alles ook aanzienlijke kosten hebben moeten maken! Voor een deel
hebben we dat in de begroting van de DGU voorzien, daarnaast zijn een aantal fondsen bereid
geweest om onderdelen van het programma te subsidiëren, maar toch blijft er nog een gat over…
We willen u vragen om indien mogelijk een financiële bijdrage specifiek voor het Jubileum over te
maken. Enkele leden/ vrienden zijn u daarin voor gegaan.
Bij voorbaat hartelijk dank.
Namens de Jubileum Commissie
Teije Bakker
Gemeentedag 2014
Na de zomervakantie zullen we de aftrap van het nieuwe seizoen gezamenlijk beleven tijdens de
gemeentedag op zondag 21 september in Mennorode. We gaan weer een boeiend programma
samenstellen, dit keer rond het thema 'Opstandig'. De bedoeling is om per bus naar Elspeet te
reizen. Meer info in de volgende Menno Sticht, maar zet de datum alvast in uw agenda!
Anke-Margreet, Annegreet, Anneke en Jan Fokke
Dak in het zonnetje
In de eerste Menno Sticht van dit jaar kondigden we al aan dat we in het kader van het jubileum
de mogelijkheden van zonnepanelen op het platte dak van de kerk wilden nagaan. Intussen zijn
we een aantal stappen verder, maar het duurt wat langer dan gedacht omdat voor monumenten
nu eenmaal aan bepaalde regels moet worden voldaan. Toch hebben we goede hoop dat er over
een tijdje panelen liggen die een groot deel van onze elektriciteit opwekken. Het zou geweldig zijn
als een flink aantal gemeenteleden hieraan wil bijdragen door een paneel te adopteren voor het
jubileumbedrag van EUR 375,-. Daarover meer in de volgende Menno Sticht!
Teije Bakker, Rik Harmsen en Jan Fokke Meirink
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 13 van 18
Interview met Renata Barnard
Als ik het huis van Renata binnenloop voor het interview, zie ik in de gang op een kastje een grote
schotel staan, met daarop allerlei blokjes hout. Renata vertelt dat iedere keer als zij de trap op
loopt (Renata woont in een huis met hoge kamers, dus de trappen zijn niet mis), ze een blokje in
de schaal legt. Dit is een tip van de fysiotherapeut. Op die manier kan je ’s avonds nagaan hoeveel
je gelopen hebt. En zoveel mogelijk bewegen is belangrijk voor Renata, om haar conditie te
verbeteren.
Want hoe gaat het nu met je?
Vergeleken met zes jaar geleden, toen ik ziek werd (een virus op mijn hart in combinatie met
astma, waardoor ik al bij lichte inspanning buiten adem raak), gaat het nu beter. Ik kan best veel
doen, mijn hoofd is gelukkig nog prima, maar ik moet het zeer rustig aan doen. Mijn
energieniveau lijkt soms op dat van een hoogbejaarde. Ik moet mezelf bijvoorbeeld dwingen
langzaam de trap op te lopen, want dan raak ik minder buiten adem. Ik moet ook elke dag rusten.
Kom je wel je huis uit?
Ja, ik ben wel meer thuis dan voor mijn ziekte maar gelukkig ben ik ook nog wel mobiel, ook
dankzij hulpmiddelen. Ik heb een scootmobiel, we hebben een tandem en nu ga ik een elektrische
fiets proberen. Als dat lukt, wordt mij actieradius weer groter. Ik kan er enorm van genieten zelf
ergens naar toe te gaan (eerder moest ik altijd gebracht worden) en door de natuur te fietsen.
Je bent in zekere zin met pensioen, zij het gedwongen. Wat doe je zoal?
Ik ben nog veel met mijn vak bezig en daar geniet ik erg van. Zo ben ik bezig met een Marcusproject. Dat is iets dat twee jaar geleden toevallig ontstaan is. Ik vertaal en bewerk het Marcusevangelie. Dit evangelie is het kortst en het oudst en heel interessant. Twee jaar geleden heb ik
een deel vertaald en bewerkt (de eerste dertien verzen van hoofdstuk 1) en dat is toen door Ko
Zwanenburg, de cantor-organist van de Nicolaaskerk, op muziek gezet. Het is vervolgens
tweestemmig in een dienst uitgevoerd. Ik heb er altijd van genoten tekst en muziek dienstbaar te
laten zijn aan een dienst. Het is fantastisch dat anderen jouw teksten door er mooie muziek bij te
bedenken, een heel nieuw leven kunnen geven.
Ik kreeg de smaak te pakken en ben nu bezig met de rest van het evangelie. Langzaamaan vertaal
en bewerk ik de teksten. Ko Zwanenburg heeft er nog twee componisten bij gevraagd. Nu hebben
we een commitment met elkaar en moet ik dus regelmatig wat leveren. Het is de bedoeling dat
we teksten en muziek hebben voor de zes zondagen van de 40-dagentijd in 2015, en de dagen in
de Stille Week. Het mooie is dat ik met m’n vak bezig kan zijn, samen met anderen, en dat het
leidt tot een optreden dat dienstbaar is aan het beleven in de kerk. Ik word er heel vrolijk en blij
van.
Verder zit ik een studiegroepje met een vakgenote waar we onder andere vanuit de joodse
traditie studeren, ik zit in een intervisiegroep met vrouwelijke predikanten en begeleid enkele
mensen die in opleiding zijn tot predikant. En ik zit in de redactie van het blad Open Deur, een
oecumenisch maandblad dat “mensen binnen en buiten de kerken inspireert na te denken over
leven en geloven”. Dit blad heeft iedere maand een thema, en ik schrijf er soms voor en lever
foto’s. Ik vind het heel fijn met fotograferen bezig te zijn. En heb dan ook een groot foto-archief
waar ik uit kan putten.
Een relatief nieuwe hobby is zingen. Ik kwam al vaak in de Oud-Katholieke Kerk, omdat mijn vader
daar de laatste jaren van zijn leven naar toe ging. Ik ging dan vaak met hem mee. Ik kan daar
genieten van de zorgvuldige liturgie, het is een hoog-lithurgische kerk. Ik zing nu mee in het koor
van de Oud-Katholieke kerk. Elke week repeteren en op zondag in de dienst en soms bij
begrafenissen en huwelijken zingen. Het mooie voor mij is dat ik kan zitten in het koor. Dat is ook
niet storend in de dienst omdat het koor bij het orgel staat. Relatief onzichtbaar.
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 14 van 18
Hoor je dan nu meer bij de Oud-Katholieke kerk dan bij de Doopsgezinde gemeente?
Nee dat kan ik niet zeggen. Ik voel me bij beide gemeentes thuis en voel me rijk met die twee
werelden. Bij de DGU geniet ik van de sobere diensten, en natuurlijk zijn de mensen me extra
dierbaar omdat ik de meeste zo goed ken. Het voelt dus heel vertrouwd en daardoor fijn, maar
ook altijd een beetje verdrietig. Want ik had het zo naar mijn zin als predikant, en het is dus
confronterend dat ik dat niet meer kan.
Kan je daar meer over vertellen?
Ik ben op late leeftijd predikant geworden, en had net goed mijn draai gevonden toen ik er mee
moest stoppen. Ik heb het daar heel moeilijk mee gehad. En nog steeds, ik mis alle facetten van
het werk: de betrokkenheid bij de mensen, de kringen, het voorgaan in de diensten, het actief zijn
in de stad met andere kerkelijke groeperingen. Het is zo’n mooi vak! Toen ik net was uitgevallen,
was ik niet in de gelegenheid hier bij stil te staan, ik was aan het overleven. Inmiddels gaat het
beter en kan ik er met meer afstand naar kijken. Het blijft jammer dat ik het niet meer kan doen.
Anderzijds, m’n nieuwe leven geeft me ook weer veel nieuwe kansen. Ik kan nu dingen doen waar
ik anders niet aan gedacht zou hebben of geen tijd voor gehad zou hebben. Zoals het Marcusproject. En: zoveel mensen hebben wat, een beperking op de een of andere manier vroeg of laat
in het leven. Ik kan veel niet, bijvoorbeeld een middag door Amsterdam lopen. Maar gelukkig had
ik een baan waarbij je zelf je tijd kon indelen en sowieso al veel thuis was. Daar was ik dus al aan
gewend en daar kon ik op voortbouwen. En gelukkig ben ik geen sportmens, ik houd veel van
lezen en studeren en praten. Allemaal dingen die ik nog steeds kan, zij het minder intensief.
Hoe kijk je terug op je predikantschap?
Ik ben begonnen met Tjitske Hiemstra te vervangen, in 1999. Eind 1999 ben ik beroepen, en in
september 2000 samen met Alex Noord bevestigd. Ik vormde een drieman/vrouwschap met Alex
Noord en Jaap Huibers; later kwam Willy van Viegen erbij. We waren een goed ingewerkt team.
Het is raar te bedenken dat we nu alle v weg zijn of gaan. Maar ik ben er van overtuigd dat deze
gemeente nieuwe vormen gaat vinden met nieuwe mensen. Er gaan nieuwe ramen open, en wie
weet wat we gaan meemaken! Ik blijf er samen met Teije nauw bij betrokken.
Laura van Rossum du Chattel
Domineesvrouw in deeltijd
Laura’s man werkt als predikant in Twente. Laura woont in Utrecht en is als domineesvrouw in het
weekend vaak in Twente. Als stadse geniet zij van het dorpsleven.
Ik fietste op weg naar de supermarkt langs het Maria-kapelletje
vlak bij huis. Daar stond een auto met de klep open. In de auto
allerlei planten en een jerrycan met water. De eigenaar van de
auto was bezig het kapelletje te verzorgen en wilde er graag over
vertellen. Zijn moeder had heel haar leven voor de kapel gezorgd,
tot ze op haar 93e overleed. De laatste jaren liep ze er met de
rollator naar toe. Zij woonden in hetzelfde huis, een boerderij op
zo’n 200 meter afstand.
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 15 van 18
Na het overlijden van zijn moeder ging deze man de kapel verzorgen. Vanuit een eerbetoon aan
zijn moeder, vanuit een godsbesef, een gevoel voor het katholieke geloof, en vanuit het idee dat
de kapel hoort bij het Twentse landschap en dat dat behouden moet blijven. Hij gaat er elke week
een of twee keer naar toe. Hij heeft de sleutel van het hek en verzorgt de bloemen. Ieder
weekend en op bijzondere dagen steekt hij een kaars aan. Dit is wat ik altijd noem een “kerkhofkaars” die het hele weekend brandt. Rond de kapel verzorgt hij de afvalbak, het groen en het gras.
In het gras plantte hij sneeuwklokjes. En naast dit alles fungeert hij als onbezoldigd buurtwerker.
Het was mij al eerder opgevallen dat er vaak een groepje jongens rondhangt bij de kapel. Zoals
jongeren altijd wel ergens rondhangen om met elkaar te praten. Daar heeft de man geen moeite
mee, zolang ze maar niets kapot maken. Maar dat doen ze nu net wel, in ieder geval soms. Zodra
hij de jongens in het oog krijgt, houdt hij ze vanuit zijn huis in de gaten (soms met een
verrekijker), en als hij het niet vertrouwt rijdt hij er even heen met zijn auto. (Hoewel de afstand
dus niet zo groot is, geloof ik niet dat hij ooit fietst of loopt; de auto is hier hét vervoermiddel.)
Een keer hadden ze staan springen op de bank en was een van de planken kapot gegaan. Hij was
de jongens achterna gereden en had gezien dat een van hen witte letters op de rug van zijn jack
had. Via via kwam hij achter de naam van de jongen en hij belde diens vader op. Met de vader
besprak hij dat hij niet naar de politie zou gaan, als de jongen de bank zou repareren. Dat
gebeurde. Een andere keer sprak hij de jongens er op aan dat ze met hun brommer door de
sneeuwklokjes waren gereden. Eerst ontkenden ze, maar na een tijdje gaven ze toe dat ze dat
gedaan hadden. “Sorry, was niet de bedoeling.” Deze man gaat steeds rustig het gesprek aan, hij
heeft begrip voor de jongens en voor overlast en kattenkwaad, maar stelt wel zijn grenzen. Was
iedereen maar zo betrokken bij de wereld!
Hij vertelde ook dat hij een hardloper sprak die langs de kapel rende. Iedere keer als de hardloper
langs de kapel rent, slaat hij even een kruisje. Weer een voorbeeld van de vermenging van het
katholicisme en de mensen hier. De enorme kerken zijn zowat leeg, maar het katholieke gevoel
leeft voort. En velen dragen daarop hun manier aan bij.
Zo ook bij het paasvuur. Grappig vond ik de optocht achter de fanfare aan, op eerste paasdag,
vanaf de katholieke kerk naar het paasvuur op een akker buiten het dorp. Alle kinderen liepen
met een lampion in hun hand. Maar omdat het nog licht was (half negen) had niemand zijn
lampion aan gedaan. Ik denk dat deze traditie stamt uit de tijd toen er nog geen zomertijd was en
dat dat de verklaring is voor de niet-brandende lampions.
Vorige week zondag was ik in een andere kerk. Daar maakte ik voor het eerst mee dat er evenveel
kinderen als volwassenen waren: ca 40 van elk. Een hele ervaring kan ik zeggen, en niet zonder
meer positief.
Laura
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 16 van 18
Seniorenweek op Fredeshiem 26 juli tot 2 augustus
De seniorenweek heeft dit jaar als thema: Kunst van Jan en Charley Toorop.
Er zullen twee excursies zijn. Op maandag 28 juli een boottocht en op donderdag 31 juli een
excursie naar een stad met een museum. De bus en boot zijn rolstoel- en rollator vriendelijk.
Woensdag 30 juli is er de mogelijkheid een orgelconcert in Steenwijk bij te wonen en daar de
markt te bezoeken.
Enkele keren is er deze week gelegenheid om mee te doen aan een ‘Werkplaats’. Er is dan -voor
wie dat leuk vindt- een mogelijkheid om te gaan schilderen. Er zijn doekjes en verf aanwezig.
Maar er kan ook eigen materiaal meegenomen worden. Ook aquarelleren is mogelijk. En niet te
vergeten: mozaïeken met papier. Verder zal Margreet Spijker in haar werkplaats de mogelijkheid
bieden voor het maken mandela’s met (kleur)potlood.
Voor wie er niet voor kiest aan een werkplaats te gaan meedoen is er de mogelijkheid tot
zwemmen, fietsen, wandelen, lezen, een spelletje doen of luieren. Het is tenslotte vakantie!
’s Avonds zijn er lezingen over leven en werken van Jan Toorop en Charley Toorop. In de
avondsluitingen worden verhalen gebruikt die in mozaïek zijn uitgebeeld.
De leiding is in handen van Ds. Ineke Reinhold, Margreet en Henk Spijker en Suzanne Krook.
De door Fredeshiem vastgestelde prijs, alles inclusief is: € 510- (tweepersoonskamer) en € 650,- (
eenpersoonskamer) per persoon. Mocht de prijs een bezwaar zijn bel dan met ds Ineke Reinhold:
0346 – 5 64 128, want daarvoor is er een vrijplaatsen fonds.
Opgave graag aan Fredeshiem per telefoon: 0521 535 100 (ma-zat van 8.30- 17.30 en zondag van
12.00 – 17.00 uur) of email [email protected].
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
blz. 17 van 18
Bericht van de Joco’s: lipdub
Omdat de DGU dit jaar 375 jaar bestaat leek het de JOCO’s (Jongeren
Coordinatoren*) een leuk idee om met alle kinderen en jongeren van
de gemeente een lipdub op te nemen. Een lipdub is een videoclip
waarin personen gefilmd worden die een liedje aan het meezingen of
playbacken zijn. Met een lipdub kan de wereld zien hoe onze kerk er
van binnen uitziet maar vooral hoe leuk het bij ons is! Veel tijd om te
oefenen was er niet, maar toch ging het opnemen heel erg goed. Wil
je weten hoe de lipdub geworden is, scan dan onderstaande QR code
met je smartphone:
Of kijk op internet bij de volgende link: http://goo.gl/UKJjJl
Voor de muziek van de lipdub hebben we het nummer Hey Brother (van Avicii) gekozen vanwege
het goede ritme, maar ook vanwege de mooie tekst:
Hey brother, do you still believe in one another?
Hey sister, do you still believe in love, I wonder?
Oh, if the sky comes falling down, for you
There's nothing in this world I wouldn't do
Hierbij willen we iedereen die met de lipdub heeft meegedaan bedanken voor hun enthousiasme!
*Liesbeth van Rooijen en Inge Smoorenburg (JOCO’s)
Deadlines en verschijningsdata van de komende Menno Stichten
Nummer
2014.4 - Nieuw seizoen
2014.5 - Herfst
2014.6 – Kerst
2015.1- Winter
2015.2- Pasen
2015.3- Pinksteren
2015.4- Nieuw seizoen
e
Menno Sticht XX jaargang 2014 nr. 3
Inleverdatum kopij
3 augustus 2014
21 september
9 november
4 januari 2015
1 maart
3 mei
2 augustus
Verschijningsdatum
16 augustus 2014
3 oktober
21 november
16 januari 2015
13 maart
15 mei
14 augustus
blz. 18 van 18

Download Report