GAZET LOKEREN - Algemeen Ziekenhuis Lokeren

GAZET LOKEREN
Afgiftekantoor Lokeren
P 608720 PB BC30131
IN DE KIJKER: LABO
NIEUWE MEDEWERKERS
PRAATCAFE
Mmmmmm...
taart!
Mmmmmm...
verpleegstertjes
Mmmmmm...
KURTJE!
ROPARUN
100-JARIGE
Verantwoordelijke uitgever : D. Van Vaerenberg. AZ Lokeren, Lepelstraat 2 , 9160 Lokeren
INFO UIT RAAD VAN BEHEER
Iedereen gelukkig na
bezoek van VTM
c
Filip en Linn - AZ lokeren
nieuw: Ziekenhuislabo AZL
Driemaandelijks tijdschrift (april - mei -juni 2014) Jaargang 8 - nummer 2
Beste lezer,
De proefdruk van ons vorig nummer was
net klaar toen op 18.12.2013 ‘Het Groot
Dictee der Nederlandse Taal’ plaatsvond, een begrip met hoofdletters.
Nieuwsanker Martine Tanghe straalde
naar mijn bescheiden mening net iets
meer dan de Nana Mouskouri-achtige
juryvoorzitster en advocaat Inez Weski.
Ik nam me die bewuste avond voor om
wat woordjes te noteren, gesproten uit
het brein van Kees Van Kooten. Tenzij er
ander wereldschokkend nieuws zou volgen, kon dit een invalshoek zijn voor de
nieuwe colofon. Ik ben niet te beroerd
om toe te geven dat ik de 8 zinnen niet
begrijp: te veel onbekende woorden
voor mij. Vlaming Dirk Bosmans verstond blijkbaar meer en werd winnaar
in de Eerste Kamer der Staten Generaal.
Als communicatiedeskundige in de
videogame-industrie is hij vermoedelijk heel veel met taal bezig, alvast meer
dan ondergetekende. Minstens zo belangrijk voor ons als modale Lokeraar
was de 3de plaats van de 21-jarige Emilie
Cardon uit onze stad, studente biomedische wetenschappen. Beiden waren
beter dan de beste ‘prominenten’ zoals
een poëzieperformer en een journaliste… Van harte proficiat!
ander tv-programma. Smaken verschillen dus duidelijk.
Smaken zijn soms ook gelijklopend. In
de wandelgangen hoorde ik unaniem
(van de vrouwen dan) wat een knappe
en vriendelijke man Kürt Rogiers is. Op
maandag 20 januari 2014 liep hij in ons
ziekenhuis rond met een taartendoos
met rode strik, naar aanleiding van het
25-jarig bestaan van VTM. Er is een leuk,
kort filmpje gemaakt voor het feestweekend van 1 februari. De vroedvrouwen,
die toevallig op de voorgestelde filmdag een werkoverleg hadden, werden
verrast. Ik zat een beetje in het complot,
maar vond dit helemaal niet erg. Verder
in dit nummer staan enkele sfeerfoto’s,
gespekt met alleen maar lachende
gezichten. Moet kunnen, naast al het
ernstige werk.
Onderwerpen voor ons volgend
nummer zijn van harte welkom. Teksten voor de volgende editie dienen
klaar te zijn tegen halfweg mei 2014:
[email protected] of rechtstreeks
bij de redactieleden.
Marleen Van Rijsselberghe
Colofon
Inhoud
REDACTIERAAD: D. VAN VAERENBERG,
M. VAN RIJSSELBERGHE, D. VAN WINCKEL,
G. VERNIERS, L. TORFS, A. VAN DAMME,
A. VAN DRIESSCHE, V. DE SCHOUWER
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
H. BRUYNEEL, N. VAN VLIERBERGHE
VORMGEVING: S. WULTEPUTTE, E. DE WAELE
FOTOGRAFIE: L. TORFS, A. VAN DRIESSCHE,
N. VAN VLIERBERGHE, ROPARUN
DRUKWERK: GEERS OFFSET N.V.
CONTACTPERSOON: L. TORFS, TEL: 09 340 83 88
E-MAIL: [email protected]
VU: D. VAN VAERENBERG, ALGEMEEN DIRECTEUR
AZ LOKEREN, LEPELSTRAAT 2, 9160 LOKEREN
Voorwoord
3
In de kijker: labo
4
2
Dankzij ‘Het Dictee’ weet ik nu dat er
przewalskipaarden zijn, die al eens
een przewalskipaardenmiddel nodig
hebben. Ik ken sinds december 2013
het woord phishing: dit is hengelen
naar gegevens om daarna iemand te
kunnen oplichten. Het woord Babels
imbroglio deed me aan de zangeres
Nathalie denken, maar dat is Imbruglia.
Imbroglio betekent verwarring. Dat iets
steeds overnieuw kan zijn wist ik evenmin. Krankjorum klonk bekend in mijn
oren, als adjectief bij de tekst van het
Koningslied werd dat dan ‘krankjorume’.
Laat me stellen dat ik veel respect heb
voor dit jaarlijks initiatief, maar het is
niet mijn ding. Geef mij maar de woordenschat in een ziekenhuis. Het vakjargon klinkt wellicht ook vreemd voor wie
er niet in thuis is.
En dan is er de woordenschat van ene
Michel Wuyts. Bij het verschijnen van
deze gAZet galmt zijn stem weer door
onze huiskamers tijdens de voorjaarsklassiekers. Het woord ‘verdapperen’
vind ik ronduit schitterend. Zijn woorden om landschappen, rennersbenen,
ploegtactieken te beschrijven hoor ik
graag. Toch zijn er mensen die bij zijn
stem in slaap vallen, vernam ik in één of
WWW.AZLOKEREN.BE
Praatcafé10
Roparun12
Verrassingsbezoek VTM
17
Personeelsdienst AZL 18
Anaïs Van der Aa, 100 jaar
19
Info uit de raad van beheer
20
Nieuwe medewerkers
22
Personalia23
Prijspuzzel24
Voorwoord
Voorwoord
Niet naar Rome, maar
alle wegen lijken wel
naar Brussel te leiden. De eerstvolgende
maanden zal men immers in Brussel moeten oordelen of twee
belangrijke dossiers al dan niet in het voordeel
van het AZ Lokeren zullen beslecht worden. De
beiden zijn van cruciaal belang.
Het eerste dossier betreft de NMR
(Nuclear
Magnetic
Resonance)-scanner
of MRI (Magnetic Resonance Imaging).
Er zullen opnieuw 12 bijkomende NMRscanners worden vrijgegeven.
De eerste die zich realiseerde dat met NMR
beelden van levend weefsel konden worden gemaakt, was de Amerikaanse biofysicus
Raymond Damadian, begin 1970. Tegen 1977
kon hij een eerste (enorm groot) prototype
laten zien. Daarna ging de ontwikkeling snel
en ieder jaar werden er verbeteringen in de
beeldvorming en verwerking aangebracht.
Of er goed 37 jaar na dit prototype ook een
NMR in Lokeren zal staan, is nog maar de
vraag, niettegenstaande de vrijgave van 12 bijkomende toestellen. Hoewel dit op het eerste
gezicht de logica zelve lijkt, zijn er kapers op
de kust. Sommige ziekenhuizen willen zich een
2de of soms zelfs een 3de toestel toe-eigenen.
De gemiddelde wachttijd voor patiënten voor
een NMR-scan is nog steeds een 6-tal weken.
Zo mogelijk nog belangrijker is het dossier
rond het ingediende ‘Zorg Strategisch Plan’.
Aan dit plan is jaren gewerkt en het werd eind
vorig jaar ontvankelijk verklaard, wat louter wil
zeggen dat het qua vorm voldoet aan de wet-
telijke
vereisten.
In de maand mei
zal een commissie
zich buigen over
de inhoud van dit
plan en het op zijn sterktes en zwaktes beoordelen. Die commissie zal op grond daarvan
een advies formuleren aan de Vlaamse minister. Mocht het plan goedgekeurd worden, dan
houdt dit in dat er een nieuw ziekenhuis zal
gebouwd worden in Lokeren. Wanneer weten
we dan nog niet, dat hangt onder meer af van
de financiële toestand van de Vlaamse overheid. Het zal in elk geval niet volgend jaar zijn,
het kan binnen 5 jaar zijn, binnen 10 of zelfs
nog langer... Wanneer is trouwens op dit moment niet het belangrijkste. De hamvraag lijkt
immers te zijn, om het te zeggen met de woorden van Shakespeare: “To be or not to be!!! ???”
Van de toekomst naar het heden: wat we zonder de medewerking van Brussel wel konden
realiseren, is het nieuwe labo, weliswaar vooralsnog als een activiteitencentrum van het labo
van het UZ Gent. Het labo startte op 1 januari
2014 en richtte zich aanvankelijk op de gehospitaliseerde patiënten. Thans bevindt het zich
op volle kruissnelheid, waarbij het zich vanaf
1 maart 2014 ook op ambulante patiënten
richt, met als nieuwe dienstverlening onder
andere een prikdienst aan huis en het ophalen
van stalen bij huisartsen.
De weg van Lokeren naar Brussel lijkt vaak lang
te zijn, maar er wordt voortdurend aan getimmerd!
Luc De Block
voorzitter raad van beheer AZL
3
4
Ziekenhuislabo AZL
uit de startblokken
Linn Torfs
Op 1 januari 2014 werd om 00.01 uur het startschot
gegeven voor het ziekenhuislabo AZL,
een satellietlabo van het UZ Gent.
Dr. Leen Sergooris (foto links) en
de directie konden letterlijk de
champagnefles ontkurken en
klinken op een goed begin. Zij
waren die nacht aanwezig om de opstart in goede
banen te leiden.
In het ziekenhuislabo AZL werken
10 laboranten, waarvan 1 hoofdlaborant en 1 kwaliteitscoördinator.
4 medewerkers zijn verantwoordelijk
voor het secretariaat. Verder wordt het team
versterkt door 3 klinisch-biologen onder leiding van
dr. Sergooris.
Samenwerking met het labo UZ Gent
Dr. Sergooris: “Wij werken als activiteitencentrum
van en onder het erkenningsnummer van het
UZ Gent, wat betekent dat wij de kwaliteitsnorm
ISO 15189 als streefdoel voor ogen houden. Het is
de bedoeling om kwaliteit op hoog niveau te leveren onder begeleiding en met de ondersteuning en
expertise van de kwaliteitsgroep van het UZ Gent.
Ons doel is om op korte termijn, een eigen erkenningsnummer te behalen.”
Modern labo waarbij automatisatie voorop
staat
Het ziekenhuislabo AZL bestaat uit drie afdelingen: het chemielabo, het labo microbiologie en
het labo andrologie (nog in ontwikkeling). De
stalen bereiken het labo op verschillende manieren: intern vanuit het ziekenhuis, extern via de
ophaalronde of de patiënt brengt zelf een staal binnen of biedt zich aan voor een bloedafname. Vanaf
1 maart is er elke dag, behalve op zondag, een prikdienst en één ophaalronde aan huis voorzien. In
het ziekenhuis gaat een van onze personeelsleden
drie keer per dag op de verschillende afdelingen
stalen ophalen. Indien er buiten deze ophaalrondes dringende stalen zijn, worden die door de verpleegkundigen naar het ziekenhuislabo gebracht.
Er is ook een plaats voorzien aan de receptie van
het ziekenhuis waar stalen afgegeven worden.
De ambulante patiënten moeten zich eerst inschrijven aan de centrale balie of aan de kiosk op het
Dr. Sergooris: “We zijn een activiteitencentrum,
een satellietlabo van het UZ Gent en ik
ben aangesteld als leidinggevend
klinisch-bioloog. De labodirecteur is
prof. dr. De Logi van het UZ Gent.
Mijn functie als leidinggevende
bestaat erin alles te superviseren:
het personeel, de toestellen, de
organisatie van het hele labogebeuren. Ik heb samen met Davy
De Geest, de hoofdlaborant, de
volledige opleiding van de software
gevolgd en heb zelf het volledige analysebestand dat bij ons kan aangevraagd
worden, opgesteld en ingevoerd in de software.
Dagelijks wordt dit nog steeds aangevuld en
geoptimaliseerd.”
gelijkvloers. Ze krijgen op dat moment een identificatieklever, die belangrijk is om de patiëntgegevens
te koppelen aan het patiëntendossier. Elke patiënt
heeft een uniek nummer, waardoor vergissingen
vermeden worden. Als bij het secretariaat een aanvraag binnenkomt, zowel van intern als extern,
wordt deze geregistreerd en worden de etiketten
met barcodes uitgeprint en op de buisjes gekleefd.
De automaten van de chemie-afdeling krijgen via
de labocomputer de orders binnen, de toestellen analyseren de stalen en sturen de resultaten
elektronisch terug naar de labocomputer. Deze
resultaten
worden
eerst
technisch
gevalideerd door de laboranten en daarna
medisch gevalideerd door de klinisch biologen.
De resultaten zitten automatisch in de labosoftware zodat de laboranten bijna niets meer
manueel moeten ingeven in de computer.
Zo vermijdt men tikfouten.
In het labo microbiologie (of bacteriologie)
gebeuren nog veel manuele testen, bijvoorbeeld
een urineonderzoek, een stoelgangonderzoek.
Hier gebeurt alles papierloos. Er is een stappenplan geconfigureerd in de computer waardoor de laborant exact weet welke de volgende stappen zijn die moeten uitgevoerd
worden in alle stadia van het bacteriologieonderzoek. De resultaten worden tweemaal
gevalideerd.
Alle resultaten komen automatisch in het patiëntendossier terecht waar (huis)artsen deze kunnen
opvragen.
5
Het ziekenhuislabo kan de resultaten van de routineanalyses dezelfde dag doorgeven. De microbiologieanalyses duren langer omdat een kweek 24 of 48
uur moet incuberen. Spoedstalen worden uiteraard
prioritair behandeld, de eerste resultaten zijn na 1 tot
1,5 uur beschikbaar.
Fouten vermijden met ‘checkers’
In het softwarepakket van het ziekenhuislabo zitten een
hoop beveiligingen waardoor er weinig kan mislopen.
Een voorbeeld: een test voor Hepatitis C is heel gevoelig.
Deze test moet ter controle nog doorgestuurd worden
naar een gespecialiseerd labo. Om de extra beveiliging
te garanderen en een menselijke fout te vermijden, is
er gekozen om gebruik te maken van ‘checkers’. Bij een
positief resultaat wordt onmiddellijk en automatisch
een bijkomende bevestigingstest gecreëerd en dit
verschijnt automatisch op de verzendlijst naar het
gespecialiseerde labo. Op die manier zijn er een heleboel
‘checkers’ op allerhande niveaus aangemaakt.
Bewaking kwaliteit apparatuur en reagentia
Voor alle toestellen wordt de periodiciteit van de kalibratie bepaald (bijvoorbeeld telkens wanneer een nieuw
lot reagens in gebruik wordt genomen en na technische
interventie). Elke nacht worden parameters gecontroleerd. Indien de controles afwijkende waarden geven,
worden de desbetreffende analyses opnieuw uitgevoerd. Pas als alle controles oké zijn, worden de routinestalen uitgevoerd. Periodiek gebeurt er een externe kwaliteitsevaluatie door het Wetenschappelijk Instituut van
Volksgezondheid en interne kwaliteitsevaluatie gebeurt
onder andere door een vergelijking van de analyseresultaten met stalen aangeleverd door externe firma’s en/of
labo’s.
Standaardisatie van de analytische procedures
Voor elke analyse wordt een procedure uitgeschreven
Kwaliteit op de eerste plaats
Annelies Braeckman werkt halftijds als laborant en
halftijds als kwaliteitscoördinator. Haar taak is om de
kwaliteit in het labo te monitoren, te documenteren
en te bewaken. Annelies: “Momenteel optimaliseer ik
het kwaliteitshandboek samen met alle onderliggende
analytische en logistieke procedures. Hierbij besteed
ik veel aandacht aan de logboeken, opleidingen van
collega’s, veiligheid en privacy. Tevens behandel ik
klachten en afwijkingen. Iedereen, labopersoneel,
patiënten en artsen, mag bij mij suggesties doen om
de werking te verbeteren. Als er een klacht is of er loopt
iets fout, dan documenteer ik dit met fiches. Dit volgen we op zodat we acties kunnen ondernemen om
herhaaldelijke fouten te vermijden. Ik wil op termijn
met enquêtes werken om zowel intern als extern
verbeteracties op punt te zetten. We proberen
op een constructieve manier onze werking
te verbeteren met het verzamelen van gegevens.
De samenwerking met het UZ Gent helpt ons
de kwaliteit hoog te houden. Gent zal regelmatig audits komen doen en intern plannen we er ook.
We leggen de lat alsmaar hoger.”
die uitlegt hoe een test dient uitgevoerd te worden van
begin tot einde (beschrijving van het klaarmaken van
het toestel of onderhoud, kalibratie, technisch valideren,
uitvoering van analyse).
Garanderen van snelle communicatie van levensbedreigende grenswaarden
Voor elke parameter heeft de klinisch-bioloog doorbellimieten gecreëerd. Dit zijn kritische, potentieel levensbedreigende grenswaarden waarvoor het onmiddellijk
en persoonlijk verwittigen van de aanvrager noodzakelijk geacht wordt. Het labo-informatiesysteem waarschuwt de aanwezige klinisch-bioloog of laborant van
zodra een analyse een doorbellimiet bereikt, die op zijn
beurt de aanvrager waarschuwt. Dit is mogelijk omdat
analyseresultaten automatisch geïmporteerd worden in
het softwarepakket.
Communicatie = superbelangrijk!
Dr. Sergooris: “Om de twee weken houden we een werkoverleg met iedereen. Overleg vind ik superbelangrijk.
Het is niet mijn bedoeling om op een autoritaire manier
dingen mee te delen, maar om ideeën uit te wisselen.
Het gaat hier vooral om communicatie en inbreng van
elke medewerker, dit is van essentieel belang. Alle medewerkers ervaren de werking van het ziekenhuislabo
als positief, kwaliteitsvol en betrouwbaar, mede dankzij
de goede communicatie en de beveiligingen die in de
software ingebouwd zijn.
6
We hebben een fantastische ploeg. Ik heb het gevoel
dat iedereen hier zeer graag werkt en enorm gemotiveerd is. Ik vind het belangrijk dat mensen graag komen
werken. De laboranten werken volgens een beurtrol op
alle verschillende afdelingen. Iedereen kent alles. Dat
maakt de job veel boeiender.”
7
Davy De Geest, hoofdlaborant:
“Als je nachtdienst hebt op de
5de verdieping en je ziet de zon
opkomen… da’s speciaal!”
vlnr. Annelies Braeckman, dr. Leen Sergooris, Davy De Geest
“Ik sta voornamelijk in voor het technisch beheer
van Corlabs, het informaticapakket van het labo.
Als een toestel de resultaten opstuurt naar de
computer, dan komt dat in Corlabs terecht zodat
we kunnen valideren. Daarna zendt Corlabs de
gevalideerde stalen door naar het patiëntendossier. In samenspraak met de dienst informatica
heb ik het programma geïmplementeerd. De hele
werking van het labo steunt hierop.
Mijn job bestaat uit halftijds laborant en halftijds
hoofd van de laboranten. Ik leid het team en doe
ook laborantenwerk, dus de shiften van vroege-,
late- en nachtdienst horen erbij. Ik vind dat niet
erg want als je hier op de 5de verdieping werkt,
heb je een zeer mooi uitzicht over Lokeren, en
zeker wanneer de zon ’s morgens opkomt.
Er komt op vlak van praktische organisatie heel
wat bij kijken. We hebben overlegd om de producten te bestellen, de indeling te maken, alle
opleidingen gepland. Alles is gelukkig goed verlopen. Nu we van start zijn gegaan, merken we
wel dat er hier en daar nog verbeteringen kunnen
gebeuren en daar werken we hard aan. Maar het
ziekenhuislabo draait momenteel vlot.
Ik heb al veel positieve reacties gehoord van huisartsen en verpleegkundigen. Vooral de connectie
met het patiëntendossier valt in de smaak.
Ik heb vroeger nog gewerkt in het AZ Lokeren,
toen het labo op de 1ste verdieping gelegen was,
zo’n 15 jaar geleden. Nu ben ik terug. Het is een
boeiende job met veel variatie. Ik heb een nieuwe
uitdaging gevonden, zeker als hoofdlaborant.
Alles is nieuw, van stoelen en bureaus tot de toestellen. Je kan niet beter zitten natuurlijk.”
8
Anne-Sophie, laborant:
“We mogen meedenken
en verbeteracties voorstellen.”
“Ik werk in het ziekenhuislabo sinds 1 januari 2014,
zoals iedereen hier. Elke shift
heeft zijn specifieke taken,
al hebben dringende stalen
altijd voorrang. ’s Nachts
verzorgen we steeds het onderhoud van de toestellen.
Deze zijn trouwens allemaal
nieuw. Ik kende de principes
daar wel van, want ik kom
uit een ander labo, maar
toch was een opleiding zinvol. Voor mij verliepen de
eerste weken vlot. Het is erg
leuk werken in het ziekenhuislabo. Het is een mooie
locatie en we vormen een
hechte groep. We helpen
elkaar waar het kan, we mogen meedenken en verbeteracties voorstellen. Echt tof.”
Els, medewerker administratie en prikdienst: “Ik
hou van de band met het
ziekenhuis.”
“Samen met drie andere collega’s ben ik verantwoordelijk voor het administratieve
gedeelte van het labo en
voor het prikken. Wij bereiden documenten voor, zetten de programma’s klaar,
voeren de stalen in en zorgen verder voor alle praktische zaken. Als er patiënten langskomen voor een
bloedstaal dan prikken wij.
Wij zijn daarvoor gekwalificeerd. Ook verzorgt één collega de prikdienst aan huis
en als ze afwezig is, dan vervangt iemand van de ploeg
haar. Ik vind het hier heel
rustgevend, iedereen helpt
elkaar en ik hou van de band
met het ziekenhuis.”
Praktisch
Voor artsen: raadpleging van de resultaten
• Het ziekenhuislabo van het AZ Lokeren is 24 uur op 24 open en dit gedurende 7 dagen op 7.
Het labo bevindt zich op de 5de verdieping van het ziekenhuis.
• De prikdienst voor ambulante patiënten is open op weekdagen van 7.30 – 18 uur en op zaterdag van 7.30 tot 13 uur.
• Patiënten dienen zich in te schrijven via de receptie van het AZ Lokeren of met de eID aan de kiosk (centrale hall) alvorens naar de 5de verdieping te gaan.
De resultaten van het ziekenhuislabo AZL worden verstuurd via
Medibridge. De resultaten zijn te consulteren onder volgende
webadressen:
Contact
• Secretariaat: 09 340 81 84
[email protected]
• dr. Leen Sergooris: 09 340 81 87
[email protected]
• Davy De Geest: 09 340 81 80
[email protected]
• Annelies Braeckman: 09 340 81 82
[email protected]
•
•
•
•
via https://ziekenhuislabo.azlokeren.be
via https://ziekenhuislabo.azlokeren.be/ConsultIT
via https://ssl.azlokeren.be
via http://www.cozo.be/zorgverstrekkers
Van alle patiënten die gekend zijn in het AZ Lokeren, kunnen
via het CPD (centraal patiëntendossier) de volgende zaken
geconsulteerd worden:
• laboresultaten
• medische beelden
• ontslagformulieren
• spoedverslagen
Indien je voor de bovengenoemde beveiligde websites een
login en paswoord wenst aan te vragen, kan je telefonisch
terecht bij de informaticadienst van het AZ Lokeren via
09 340 83 78 of per e-mail via [email protected]
Op 1 maart stelde dr. Sergooris het ziekenhuislabo voor aan de huisartsen, artsspecialisten van het AZL en prominenten
van andere ziekenhuizen in de buurt.
9
Viermaal per jaar organiseren Heidi Bruyneel, psychologe AZL, en een vrijwilliger van de
Vlaamse Liga tegen Kanker een praatcafé voor kankerpatiënten. Het praatcafé brengt mensen
samen in een ongedwongen sfeer om over hun ervaringen te praten. Deze keer was het thema
‘Basisverzorging huid en dagmake-up.’ Voornamelijk dames kwamen op deze gezellige namiddag langs om tips te krijgen van studenten van het CVO Leerstad Volwassenenonderwijs. Eén
heer was aanwezig, maar dan eerder voor de toffe babbel achteraf. Het was een geslaagde dag
waarbij iedereen heeft genoten!
Praatcafé 13 maart 2014:
‘Basisverzorging huid en dagmake-up’
10
Praatcafé 8 mei 2014
Lotgenotencontact voor
personen met kanker
In samenwerking met de Vlaamse Liga tegen Kanker
organiseert het AZ Lokeren een praatcafé voor kankerpatiënten.
Wat?
Bij een praatcafé komt men samen voor een activiteit waarna
er ruimte is om in een ongedwongen sfeer contact te leggen
met lotgenoten en ervaringen uit te wisselen.
Toegang is gratis.
Voor wie?
Mensen geconfronteerd met kanker. Ook familie en vrienden
zijn welkom.
Thema
‘Dr. Casneuf, arts-specialist van het oncologisch team AZL,
geeft antwoord op je vragen.’
Bij de confrontatie met kanker zit je met heel wat vragen: “Hoe
is zo’n kanker in mijn lichaam kunnen ontstaan? Hoe werkt
de behandeling? Kan ik iets doen om te voorkomen dat mijn
kanker terugkeert? …” Dr. Casneuf geeft in het eerste luik wat
meer uitleg omtrent darmkanker. In het tweede luik is er ruimte om vragen te stellen over kanker in het algemeen.
Wanneer?
Donderdag 8 mei 2014 om 14.00 uur
Waar?
AZ Lokeren, vergaderzaal 5de verdieping
Nadien is er ruimte voor een babbel met lotgenoten, de vrijwilligers van de Vlaamse Liga Tegen Kanker en het supportteam van het AZ Lokeren.
Meer info?
Heidi Bruyneel
[email protected]
tel. 09 340 83 94
11
Deelnemen aan de Roparun:
een avontuur voor het leven!
Marleen Van Rijsselberghe
Zele: 10 jaar een hart voor Roparun
Voor de gAZet heb ik een afspraak met Ginette Van den Bossche,
stagemonitrice verpleegkunde in ons ziekenhuis. Zelf denkt ze dat
het ongeveer 13 jaar is en ze komt nog steeds met heel veel plezier
in het AZL. Ginette laat zich op de afspraak vergezellen door Lieve
Van Cauteren, voorzitter van de Kloddelopers uit Zele. Lieve is een
leerkracht lichamelijke opvoeding in het OLVI – PiusX instituut.
Ze blijken twee echte spraakwatervallen te zijn en begeesterd tot en
met. Zij gaan prat op het feit dat ze lid zijn van het eerste Belgische
team ooit dat deelnam aan deze Nederlandse organisatie. In 2005
waren ze onderdeel van het lopend team, toen nog aangevuld
met een aantal Nederlanders. Hun ogen stralen van trots, in 2014
zullen de Kloddelopers voor de 10de keer meelopen. Inmiddels
nemen verschillende Belgische ploegen deel. Ze vullen bij het
interview elkaar zo vaak aan dat het moeilijk is de één of de ander
echt te citeren, ik probeer het toch af en toe.
12
Wat is Roparun?
De Roparun is een estafetteloop
van circa 530 kilometer van Parijs
en Hamburg (recente vertrekplaats)
naar Rotterdam. In teamverband
leveren mensen een sportieve
inspanning en prestatie om u tegen
te zeggen met als doel geld op te
halen voor personen met kanker. De
afstand dient te worden afgelegd in
maximaal 48 uur. Elk jaar opnieuw
heeft dit evenement plaats tijdens
het pinksterweekend.
Roparun is een afkorting van
Rotterdam-Parijs-Run. De Roparun
is de langste non-stop estafetteloop
ter wereld en liep tot 2003 van
Rotterdam naar Parijs. In 2004
is de loop omgedraaid en vindt
de finish plaats op de Coolsingel
in Rotterdam. Omdat het aantal
deelnemende teams te groot werd,
is er sinds een aantal jaren ook een
startplaats in Hamburg. Ongeveer
275 teams vertrekken in Parijs, een
80-tal in Hamburg. Doel is dat ze op
dezelfde namiddag aankomen in
Rotterdam.
Het motto van de Stichting Roparun
is: ‘Trachten leven toe te voegen aan
de dagen, waar geen dagen meer
kunnen worden toegevoegd aan het
leven’.
Hoe is Roparun ontstaan?
Bestemming van de opbrengst
Het begon allemaal in Rotterdam in 1992,
ontstaan vanuit een weddenschap om
te lopen van Rotterdam naar Parijs met
een team van 8 lopers. De lichtstad was
van 1992 tot en met 2003 de stad waar
de Roparun finishte. Er werd een route
uitgestippeld, spelregels uitgewerkt en
het idee ontstond om een goed doel
te koppelen aan de estafetteloop. In de
eerste editie namen 13 teams deel en
bedroeg de opbrengst 100 000 gulden
voor een ziekenhuis in Rotterdam. De
organisatie was in handen van een
20-tal vrijwilligers.
Er wordt geen geld aan medische
zorg of onderzoek besteed, wel
aan de zorg die zich richt op de
verbetering van de kwaliteit van het
leven. Het veraangenamen van de
behandel- en leefomstandigheden
van kankerpatiënten via vele projecten
is het doel. De steun van de Roparun
is uniek doordat de stichting geen
geld geeft, maar alle projecten zelf
beoordeelt en dan pas steunt, zodat de
besteding past in het hoger vermelde
motto. Sinds 2002 bestaat de Roparun
uit 2 aparte stichtingen nl. Roparun
evenementen en Roparun palliatieve
zorg. De gescheiden geldstromen zijn
bestemd voor het organiseren van het
evenement en voor de doelen.
Verdere groei van Roparun
Na een viertal jaren kleinschaligheid
kwam de snelle groei. De Roparun
kreeg meer publiciteit en bekendheid;
de organisatie werd groter en
professioneler. Het aantal deelnemende
teams nam toe, de opbrengst groeide,
meer verschillende doelen konden
ondersteund worden. Er ontstond een
kantoor met betaalde medewerkers, met
een zo klein mogelijk budget. Daarnaast
zijn er bij de stichting Roparun een 300tal vrijwilligers, waarvan een vaste kern
van 50 personen het hele jaar door tijd
en energie steekt in de organisatie van
dit evenement. Er zijn ook veel sponsors.
21 jaar na de eerste Roparun blijkt dat
er al € 57 miljoen is bijeengelopen.
De editie van 2013 bracht meer dan
€ 5,5 miljoen op.
Het sportieve deel
Marleen: Hoe begon het allemaal voor jullie?
“Atletiekclub Zele, waarvan we beiden lid waren,
vierde zijn 30-jarig bestaan. Hier kwam Roparun even
ter sprake: een estafette om geld in te zamelen voor
mensen met kanker. Zo een prachtig doel en als je
dit dan kunt combineren met je favoriete sport…
Beiden waren we er direct voor te vinden en gaven we
onmiddellijk ons ja-woord om deel te nemen, toen nog
volledig in het onbekende.”
Marleen: Je dient anderhalve marathon te lopen, hoe
slaag je er in dit te presteren?
“Er zijn 2 teams van 4 personen, die elk zo’n 60 à 70
kilometer lopen, goed voor een 4-tal uren. Het team
dat aan het lopen is, spreekt zelf af op welke afstand
ze aflossen. Bij ons is dat meestal na 1 kilometer. Dit
betekent dat je 1 kilometer loopt en dan 3 kilometer in
het begeleidend busje plaatsneemt. Dat is goed voor
10 à 12 minuten rust, net goed om niet af te koelen
voor je volgende kilometer. Bij de Kloddelopers vinden
we aflossen na 2 kilometer niet aan te raden. Wie in het
busje zit, is na 6 kilometer rusten te veel afgekoeld om
opnieuw te lopen. Soms mag er geen voertuig op het
parcours en dan moet iedereen op de fiets.”
Deelnemende teams
Een Roparunteam bestaat uit maximaal 8
lopers (verdeeld in 2 teams van 4 lopers)
die elk gemiddeld zo’n 65 kilometer
lopen, dit is meer dan anderhalve
marathon. Er zijn ook minimaal 2 fietsers
per loopteam. Daarnaast zijn er de
mensen in de begeleiding: chauffeurs,
verzorgers, cateraars en wegkapiteins.
Gemiddeld bestaat een team uit 25
personen. Deze teams leveren ook
inspanningen om geld op te halen door
acties te organiseren.
Marleen: Wat doe je als het 2de team loopt?
“Met het busje begeeft het rustende team zich naar
het volgende afgesproken wisselpunt. Er komt wat
extra rust aan bod, maar niet echt veel. Jezelf enigszins
verfrissen, iets eten, eventueel massage is vereist. Slaap
komt er vrijwel niet aan te pas in die 48 uur.”
Ginette: “Ik slaap eigenlijk totaal niet.”
Marleen: Hoe moet ik me zo’n start voorstellen?
“De deelnemers starten verspreid omdat het doel is
om zo dicht mogelijk bij elkaar te finishen. Hiervoor
dient elk team de gemiddelde snelheid door te geven
bij de inschrijving. Snellere teams starten later. Tussen
zaterdag in de loop van de dag en zondagochtend 3
uur starten alle teams. De Kloddelopers starten meestal
rond 21 à 22u op zaterdagavond. We zijn dus echt
wel bij de betere teams. Onze aankomst is meestal op
Pinkstermaandag rond 14 uur.”
Marleen: Hoe selecteer je deelnemers?
“Van kandidaat-lopers wordt geëist dat ze in goede
vorm zijn en zeker een halve marathon aankunnen.
Snelheid op zich speelt geen rol, er zijn zowel lopers die
10 km/uur halen als lopers van 16 km/uur.”
13
Marleen: Hoe oud zijn de
kandidaten?
“Echt heel jonge mensen zijn er
niet. De voorbije jaren schommelde
de leeftijd tussen 24 en 65 jaar.”
Marleen: Er zijn ook fietsers, welke
taak hebben zij?
“Er zijn 2 fietsers, één voor en
één achter de loper. Zij zijn
verantwoordelijk voor de juiste
route die wordt afgelezen van het
routedraaiboek. Soms is het traject
zeer donker, waardoor ze voor de
nodige verlichting moeten zorgen.
14
Alles gebeurt onder controle van
de Roparunorganisatie, regels
moeten in acht genomen worden.
In 2013 hebben we samen nog de
fietsbegeleiding gedaan.”
Ginette: “Voor mij was dat de 6de
keer als fietser.”
Lieve: “Ik deed dit toen voor het
eerst. Na die ene keer gelopen
te hebben, focuste ik vooral
op de organisatie in Zele als
gemeente waar de ganse karavaan
doorkomt, tussen 21 uur op
zondagavond en 4 uur in de nacht
op maandagochtend.”
Het grootste feest van het
jaar in Zele
De organisatie waarvan
Lieve voorzitter is
Marleen: Ik was er 3 jaar geleden: wat een
volksfeest in Zele in deze nacht!
“Tijdens het pinksterweekend willen wij dit jaar Zele
omtoveren in een bloemengemeente. Elk jaar wordt
er een thema gekozen, dit jaar is het ‘Zele in de
bloemetjes, met 10 jaar een hart voor Roparun’. Niet
enkel de markt, maar ook de 4 km lange route door
Zele brengt sfeer en ambiance. Van begin tot einde
staan er kaarsen langs de weg (de Nederlanders
noemen dit de vuurpotten). Alle bewoners langs het
parcours worden aangemoedigd om iets binnen het
thema te verwezenlijken. De animatie op de markt
wordt door de Kloddelopers zelf verzorgd, hier
staan verschillende tenten waar je iets kan nuttigen.
Elk team wordt persoonlijk verwelkomd terwijl ze
over een zelf gesjorde brug lopen en fietsen. Voor
de sfeer op het fonteinhof zorgt de brandweer. Ze
maken er elk jaar iets moois van: bijvoorbeeld een
reuzengrote Dodo of een windmolen waar de lopers
onder door lopen, een metershoge Meiboom, een
enorm grote rode waterval, het Ros brandweer met
de vier Zeelse kinderen erop… Niets is hun teveel.
Zo proberen we de bevolking te stimuleren om zich
samen in te zetten voor dit lovend doel en dat geeft
een grote voldoening.
Er wordt een geldprijs geschonken door de
organisatie aan het meeste sfeervolle dorp waar
Roparun doorkomt. Zele heeft al verschillende
malen de eerste prijs gewonnen omdat, dankzij de
onbaatzuchtige inzet van vele honderden Zelenaars,
wij er een waar volksfeest van maken. Wij bieden de
lopers een warm onthaal en moedigen hen aan op
de verdere tocht naar Rotterdam.”
De VZW de Kloddelopers is goed gestructureerd.
Lieve is sinds een 2-tal jaren de nieuwe voorzitter.
Er is een raad van beheer, algemene vergaderingen
en er zijn tal van werkgroepen. Lieve is al 10 jaar
actief als vrijwilliger voor Roparun en ze doet dit nog
steeds zeer graag. Iemand die straalt en bloost van
enthousiasme zit tegenover mij.
Marleen: Wie kiest de winnende Roparun-steden?
“Het zijn de ploegen zelf, die drie gemeenten mogen
nomineren. Het gaat erom de mooist versierde en
meest sfeervolle stad of gemeente te zijn. Eigenlijk
zijn we altijd 2de of 1ste geweest. Al 5 keren kaapten
we de eerste prijs weg en dat op 9 jaar. Zele is zo’n
gemeente waar veel teams met zijn allen willen door
lopen/fietsen en genieten. Die sfeer en ambiance
geeft zo’n boost als je deelneemt. Ik las ooit een
getuigenis van Phara Di Aguire, die dit zelf had
meegemaakt met het team van de lotgenoten.
Intussen ben je immers aan je 2de nachtelijke tocht
bezig en er zijn plaatsen tussenin waarin je het
zeer lastig krijgt. Het enthousiasme en de warmte
van de mensen geeft je vleugels. Ook in een aantal
Nederlandse steden is er veel warmte te merken.”
Marleen: Is het in Zele niet buiten proportie
geraakt?
“De organisatie in Zele is door de jaren heen
inderdaad immens gegroeid. Sinds 2008, met als
thema ‘Zele Afrikaans’, begonnen we hulp te krijgen
via de gemeente. Vooral naar veiligheid zijn we blij
met deze hulp. Er is een veiligheidscel operationeel
en er is eveneens een schepen van Roparun
aangesteld.”
Marleen: Jullie werven allerlei fondsen?
“Dat klopt. Met een team van 30 à 40 vrijwilligers,
soms nog aangevuld door partners en kinderen, doen
wij een aantal grote acties om geld in te zamelen.
Ook de brandweer is voor ons een zeer grote partner
geworden waar we heel wat steun van krijgen. Er
is een kaas- en wijnavond, een wafelverkoop, een
kerstmarkt. We organiseren de Ronde van Zele in
samenwerking met de brandweer en de gemeente
Zele. Het is een soort mini-Roparun, een estafette
langs de groene boorden van Zele met een team
van 4 lopers. We nodigen jullie ziekenhuis van harte
uit, met 1 of meerdere ploegen, om op zaterdag 19
april hieraan deel te nemen. Daarnaast hebben we
inkomsten uit de doortocht in het pinksterweekend.
Een laatste bron van inkomsten is sponsoring.”
Marleen: Gaat dit over een groot budget?
“Laat me stellen dat er momenteel een 400 teams
zijn, die in Parijs of Hamburg starten. Wij stonden
dit jaar op de 13de plaats met een bedrag van € 42
000 dat we hebben gestort naar Roparun Nederland.
Deze organisatie kan je vergelijken met ‘Kom op
tegen Kanker’ bij ons. Geld dat door Belgische
ploegen is verzameld gaat optimaal terug naar
Belgische projecten.”
Marleen: De Roparunsteden krijgen dan ook nog
een geldprijs?
“Er zijn 3 winnaars die respectievelijk € 50 000, € 25
000 en € 12 500 ontvangen. Dit budget wijzen we dan
zelf toe aan projecten. Ons eigen project is VaKlo. Dit
is de afkorting van Vakantie Kloddelopers. Gezinnen
kunnen hierdoor op vakantie naar de Vossemeren.
In 85% van deze gezinnen is een gezinslid palliatief.
Daarnaast schrijven we zelf ook de palliatieve
thuiszorg Waasland en Dendermonde aan en de
Vliet, de Haven, de Meander in Zele. De Meander
maakt op dit moment een voorzichtige opstart met
een soort inloophuis, zoals in Nederland al goed is
ingeburgerd. Een bepaald budget zou mogelijks
ook naar nachtopvang in de thuissituatie gaan. De
definitieve beslissingen moeten nog vallen. Jullie
ziekenhuis deed ook een aanvraag om praatcafés
met lotgenotencontact voor oncologische patiënten
te ondersteunen.
De bekendmaking van de projecten die we steunen
zal gebeuren op zondagavond om 19 uur op de
doortocht zelf. Dit wordt gecombineerd met het
‘uitlaten’ van het Ros Brandweer. Het is de bedoeling
dat er een afgevaardigde is van jullie ziekenhuis.”
15
Budget van € 8 700 nu al toegekend aan
het Algemeen Ziekenhuis Lokeren
Ginette meldde enkele weken geleden dat er reeds
een budget vanuit Nederland naar het AZ Lokeren
komt. Angie Van Peteghem, Brigitte De Ryck, Lynn
Parthoens en Linn Torfs deden enige tijd terug een
voorstel met motivatie aan Roparun om sets met
verzorgingsproducten in een verzorgingstas te kunnen
schenken aan patiënten. Dit project is nu goedgekeurd
en het budget stelt ons in staat om dit te doen voor 200
patiënten. Binnenkort kan dit gerealiseerd worden. Het
stemt ons zeer blij.
Om af te ronden
Marleen: Waar vinden we jullie bij de editie 2014?
“We zullen beiden te zien zijn in Zele, betrokken bij de
organisatie van de doortocht.”
Marleen Van Rijsselberghe in gesprek met Lieve Van Cauteren (links) en
Ginette Van den Bossche (rechts)
Ginette: “Bijzonder fier ben ik dat we een echotoestel
konden schenken aan de thuiszorg, zodanig dat een
palliatieve patiënt voor een ascitespunctie niet meer
moet opgenomen worden in het ziekenhuis. Ook
hebben we al heel wat pijnpompen kunnen schenken.”
Marleen: Wat betekent de naam Kloddelopers?
“We hebben deze naam zelf gekozen om Roparun
te linken aan Zele. Klodde betekent afval van vlas.
Kloddezak was de spotnaam van een Zelenaar en Zele
was bekend voor zijn vlasindustrie. We kunnen ons nog
herinneren hoe dergelijke zakken met munten vanuit
de kerktoren naar beneden werden gegooid, toen wij
kinderen waren.”
Reflectie
Anderhalf uur na de start van ons gesprek neem ik
afscheid van de beiden dames. Zelden kreeg ik de
kans om zo’n enthousiaste, begeesterde mensen
te interviewen: een voorrecht. Tijdens het
gesprek werd ik heel wat wijzer over
‘dé estafetteloop’, ik hoop dat dit
voor jou, beste lezer, niet
anders is.
16
Verrassingsbezoek VTM
aan vroedvrouwen AZL
Kürt Rogiers valt binnen op het werkoverleg
In 2014 bestaat VTM 25 jaar. Reden
genoeg voor de televisiezender om
mensen op de werkvloer te betrekken en te verrassen voor het maken
van een kort filmpje. Kürt Rogiers
en zijn cameraploeg speelden onder één hoedje met Marleen Van
Rijsselberghe, directeur verpleging,
en vielen onaangekondigd binnen bij
onze vroedvrouwen tijdens hun werkoverleg.
“Een redacteur, afkomstig uit Lokeren,
had me op voorhand gevraagd om
mee te werken en vooral ook om de
lippen op elkaar te houden”, vertelt
Marleen. “Na het verzinnen van een
smoes werd de vergaderplaats gewijzigd en kon de cameraploeg binnenvallen in de vergaderzaal op de 5de
verdieping. Gillende vrouwen bij het
binnenkomen van Kürt Rogiers… dat
is hij vast gewoon.”
Nathalie Van Vlierberghe was interim-fotograaf van dienst en volgde
de filmploeg van begin tot einde.
Nathalie: “Kürt zorgde voor een complete verrassing met taart en toverde
een glimlach op het gezicht van alle
vroedvrouwen die zeer enthousiast
meewerkten aan de opnames. Nadien is de filmploeg nog een kersverse
mama en papa gaan bezoeken met
een stukje taart. Spijtig genoeg is dat
niet te zien op het filmpje.”
“Het leven zoals het is: naast de kommer en kwel in een ziekenhuis is er
ook zeker ruimte voor het positieve”,
besluit Marleen.
Het filmpje van VTM is te bekijken
op de Facebookpagina van het AZ
Lokeren. En dankzij Nathalie kunnen
we hier enkele toffe foto’s tonen van de
‘making-of’.
17
Personeelsdienst vliegt over van OCMW naar AZL
Stellen dat het AZL over een nieuwe personeelsdienst beschikt, zou de waarheid enigszins geweld aandoen. We kennen
de mensen van de personeelsdienst, verantwoordelijk voor het AZL-personeel, al langer dan vandaag, onder andere
van de zeer plezante jaarlijkse quiz. Overgevlogen vanuit het OCMW, werkt de ‘nieuwe personeelsdienst’ exclusief
voor het AZ Lokeren. Zij zijn dan ook fysiek aanwezig in het ziekenhuis. We spreken dan eerder over een ‘verhuis’ dan
over een nieuwe dienst. Johan De Mey, Bob Bekaert, Nele Van Slycken en Jasper Smet waren voor de verhuis al onze
aanspreekpunten met betrekking tot personeelszaken.
Johan: “Het idee bestond al langer om de personeelsdienst af te splitsen van het OCMW, al sinds 2005 denk ik. In
het auditrapport van 2012, toen de personeelsdienst van het OCMW werd doorgelicht, stond geschreven dat de
verschillende werkwijzen niet gunstig waren voor het wel en wee van de dienst.”
“We werkten met verschillende rechtspositieregelingen, personeelsstatuten en doelstellingen. De fysieke afsplitsing
was dan ook een noodzakelijk gevolg”, vult Bob aan.
Digitalisering en klantvriendelijkheid
De verhuis zelf was op twee dagen rond. “We zijn nu verplicht om meer te digitaliseren omdat onze ruimte kleiner is
geworden en we niet zoveel meer kunnen archiveren”, legt Johan uit. “Dit is zeker geen negatief punt want digitaliseren
is een van onze doelstellingen. Ook klantvriendelijkheid hoort daarbij. Deze twee punten zijn heel belangrijk voor ons.”
Openingsuren
• langskomen (ma-vrij): 13 – 16 uur
• telefonisch bereikbaar (ma-vrij): 8.30-12 uur en 13 -16.30 uur
Locatie
De personeelsdienst is te vinden in de nieuwe locatie aan de voormalige kleedkamers (mannen), dicht bij de apotheek.
De personeelsdienst beschikt over nieuwe e-mailadressen, telefoonnummers en taken. De telefoonnummers kunnen
in verkorte vorm gebruikt worden.
Johan De Mey
Diensthoofd personeelszaken
(09 340 84 50 – [email protected])
Wat? Vragen over rechtspositieregeling, reglementen, personeelsformatie en
sociaalrechtelijke regelgeving.
Bob Bekaert
Loonadministratie
(09 340 84 51 – [email protected])
Wat? Vragen over het salaris, toelagen,
vergoedingen en arbeidsongevallen.
Jasper Smet
Tijdsregistratie/loonadministratie
(09 340 84 52 – [email protected])
Wat? Vragen over tijdsregistratie, salaris, toelagen
en vergoedingen.
Nele Van Slycken
Administratie
(09 340 84 53 - [email protected])
Wat? Vragen over verloven, afwezigheden,
wervingsprocedures, medisch onderzoek en
hospitalisatieverzekering.
Heb je een vraag die je niet onder bovenvermelde
onderwerpen kan brengen, stel ze dan via het algemeen
mailadres [email protected] en dan nemen wij
zo vlug mogelijk contact met jou op.
18
Vlnr. Jasper, Bob, Johan en Nele
Anaïs Van der Aa, ex-werkneemster AZL wordt 100 jaar!
Annick Van Driessche
“Elke ochtend lees ik nog de krant,
de sportpagina’s eerst.”
Op 20 december 2013 had de gAZet een
gesprek met mevrouw Anaïs Van der Aa en
haar dochter Anita. Mevrouw Van der Aa,
beter gekend als mevrouw Drossens, was
gedurende 10 jaar werkneemster in ons
ziekenhuis. Op 31 december 2013 vierde
ze haar 100ste verjaardag, en wij vonden dit
een unieke gelegenheid voor een babbel
met de nog steeds zeer kranige en lucide
dame.
Mevrouw Van der Aa werd geboren op
31 december 1913. Ze groeide op in
Oostakker en liep school in Eeklo. Ze zat
er op internaat, waar de lessen werden
gegeven in de Franse taal. Na al die jaren
spreekt, verstaat, leest en schrijft ze nog
steeds vloeiend Frans. Mevrouw Van der
Aa liep school tot haar 15de levensjaar
en behaalde zo het getuigschrift lager
secundair onderwijs, volledig conform
de toenmalige tijdsgeest.
In 1938 kwam ze in Lokeren wonen,
na haar huwelijk met een Lokeraar.
Sindsdien ging ze door het leven als
mevrouw Drossens. Na het overlijden van
haar echtgenoot – veel te vroeg – bleef
ze alleen achter met 3 kinderen, waarvan
de jongste op dat moment pas 13 jaar
oud was. Het gezin had net gebouwd in
de Poststraat. Een zware opdoffer, ook
financieel. Om het hoofd boven water
te houden en om haar kinderen de kans
te bieden te kunnen studeren (wat ook
voor haar echtgenoot een prioriteit was
geweest), ging ze op zoek naar werk. Niet
evident zonder voorgaande ervaring.
Fichenbak
Via een vriend van haar man kon ze aan
de slag in ons ziekenhuis, op dat moment
nog Stadskliniek Lokeren genaamd. Het
was toen mei 1965. Mevrouw Drossens
ging aan de slag aan het onthaal, ‘de
balie’, en werd al gauw een gekend en
geliefd persoon in het ziekenhuis. Haar
job was een mentale opkikker, een
bijkomend voordeel was dat ze veel
mensen uit Lokeren leerde kennen.
Tot haar takenpakket behoorden o.a.
het ronddelen van de correspondentie,
het inschrijven van de patiënten en het
bijhouden van hun gegevens – in een
fichenbak. Ook het doen en laten van
de artsen werd nauwlettend in het oog
gehouden: op een bord werd aangeduid,
door het in- en uitschuiven van kleinere
bordjes, welke artsen ‘in huis’ waren. Er
waren toen uiteraard minder artsen aan
het ziekenhuis verbonden dan nu.
Mevrouw Drossens stond alleen in voor
de goede werking van het onthaal - elke
dag tot 18 uur - ze had geen directe
collega’s. In een bureautje naast haar
waren wel enkele vrouwen aan het werk
op de dienst boekhouding.
In 1975 ging mevrouw Van der AaDrossens met pensioen, tegen haar zin
want ze deed haar werk ontzettend
graag. Maar ze was 62 jaar oud, en als
ambtenaar was ze toen verplicht een stap
opzij te zetten. Na haar pensioen kwam
ze nog regelmatig op bezoek in het
ziekenhuis, en ook aan de recepties (de
nieuwjaarsrecepties bijvoorbeeld) nam
ze nog deel. Ze stopte hier pas mee toen
ze merkte dat er bijna niemand meer
overbleef die ze nog kende van toen ze
zelf werkzaam was in het ziekenhuis.
Spaanse families
Echte anekdotes over haar periode in
het ziekenhuis heeft mevrouw Drossens
niet, het is ook al zo lang geleden. Wel is
er een moment dat haar bijzonder heeft
aangegrepen. In de jaren zestig woonden
er verschillende Spaanse families in
Lokeren, velen ervan zijn na een tijdje
weer naar Spanje teruggekeerd. Op een
bepaald moment werd een volledig
gezin – vader, moeder en 3 kinderen –
met de auto gegrepen door een trein. Het
hele gezin overleed, de lichamen werden
overgebracht naar de Stadskliniek.
En de patiënten toen? Die waren volgens
mevrouw Drossens ‘anders’… er waren
toen ook wel eens ‘moeilijke’ patiënten,
maar toch….
Na haar pensioen sloeg de verveling
niet echt toe, er kwam tijd vrij voor de
kinderen en kleinkinderen. Mevrouw
Drossens zorgde voor de kleinkinderen,
deed de strijk, deed veel naaiwerk ook.
En ze ging regelmatig op reis, vooral naar
Zwitserland om er te wandelen, rond te
trekken met de rugzak.
Geen soaps
Tot maart 2013 verbleef mevrouw
Drossens in haar eigen huisje. Nadien
woonde ze even in bij de kinderen.
In september werd ze ziek en volgde
er een ziekenhuisopname. Na een
periode in het kortverblijf kon ze op 16
december permanent terecht op de
1ste verdieping van het woonzorgcentrum
Ter Engelen. Sinds de ziekenhuisopname
stapt ze met een looprekje, maar voor
het overige is mevrouw Drossens fysiek
(enkel een beetje hardhorend) en
vooral mentaal (ze kent o.a. de namen
en verjaardagen van al haar kinderen,
kleinkinderen en achterkleinkinderen)
nog prima in orde. Het is wel even
wennen in het woonzorgcentrum voor
de zelfstandige dame, ze mist ook wel de
goede gesprekken die ze bijvoorbeeld
in het kortverblijf wel had, maar ze blijft
bezig. Elke ochtend leest ze de krant, de
sportpagina’s voorop - ze kijkt er elke
dag echt naar uit – en ze vult dagelijks de
kruiswoordraadsels in. Ook het dagblad
‘Dag Allemaal’ wordt gelezen, maar
waarschijnlijk schakelt ze binnenkort
over op ‘Story’, want mevrouw Drossens
volgt alles met betrekking tot ‘blauw
bloed’. Ook op televisie kijkt ze naar alle
programma’s rond de koninklijke families,
in het Nederlands en in het Frans. Andere
toppers zijn ‘Blokken’ en de programma’s
op Canvas, geen soaps.
In september vierde mevrouw Drossens
haar verjaardag al met de familie, maar
ook in Ter Engelen stond een feestje
gepland voor haar 100ste verjaardag. Zelf
vond ze het haar taak te trakteren die
dag!
19
Info
UIT DE RAAD VAN BEHEER
UITBREIDING STORAGE
In februari 2014 is de upgrade van de storage uitgevoerd voor een bedrag van € 64 221.
Het onderhoudscontract is verlengd voor 5 jaar ter waarde van € 16 837 en er is terug genoeg schijfruimte.
WAS- EN DESINFECTIETOESTEL (2731)
Alle flexibele scopen worden vóór gebruik gewassen en gedesinfecteerd in een daarvoor specifiek ontwikkeld
toestel. De moeilijkheidsgraad voor het wassen en desinfecteren van flexibele scopen wordt gegeneerd
doordat deze meerder fijne kanalen bevatten met een lengte van meer dan 1,5 meter. Een veilige procedure
noodzaakt vernietiging van alle pathogene bacteriën, maar ook verwijdering van alle lichaamsvreemde
eiwitten. In het toestel dat nu aangekocht werd, wordt gebruik gemaakt van perazijnzuur in plaats van
het vroegere gebruikte gluteraldehyde. De aankoopprijs van het was- en desinfectietoestel bedraagt
€ 38 720.
PH-METRIETOESTEL MET IMPEDANTIEMETER
Voor de afdeling pediatrie is een Ph-metrietoestel met impedantiemeter aangekocht ter waarde van
€ 6 000. Dit toestel dient om zure reflux én alkalische (galreflux) reflux bij kinderen op te sporen. Dankzij
de impedantiemeter is het vanaf nu mogelijk om alkalische reflux op te sporen. Voordien werd deze soort
reflux niet gedetecteerd. Een onderzoek gebeurt door middel van een sonde die via de neus in de slokdarm
geplaatst wordt. Na een verblijf van 24 uur op pediatrie is de uitslag gekend en zal de arts, bij een positief
resultaat, meteen een behandeling door middel van medicatie voorschrijven. Blijkt het onderzoek negatief
te zijn, dan zal er verder gezocht worden naar andere oorzaken van de klachten.
NIERSTEENVERBRIJZELAAR
Voor de afdeling urologie is een niersteenverbrijzelaar aangekocht ter waarde van € 187 000, ter vervanging
van de oude. Met een niersteenverbrijzelaar kan men met schokgolven, die door het lichaam op de
niersteen gemikt worden, de steen langzaam in kleinere stukjes breken.
DR. EVA SCHOLLAERT
Op 1 januari 2014 startte dr. Eva Schollaert als radioloog in het
AZ Lokeren.
Dr. Schollaert behaalde in 2013 haar erkenning in de radiologie
na een opleiding van coördinerend stagemeester Prof. R. Oyen in
UZ Leuven. Tijdens deze opleiding heeft ze een grondige algemene
kennis kunnen opbouwen in het UZ Leuven, het AZ Sint-Jan Brugge en
het UZ Gent, waarbij, onder meer door het volgen van bijkomende
cursussen, de meest actuele ontwikkelingen aan bod kwamen.
Dr. Schollaert heeft binnen de algemene radiologie een bijzondere
interesse in de musculoskeletale radiologie, waarin ze zich verder
subspecialiseert als deeltijds consulent in het UZ Leuven. In het AZ
Lokeren zal zij op de dienst radiologie samenwerken met dr. Paul Dossche,
dr. Alexander Louwaege en dr. Sarah Loyen.
20
DR. LUCIEN DE COCK
Dr. Lucien De Cock (°1948) is een geboren Lokeraar, net als zijn echtgenote
Helga Michiels uit Doorslaar. Hij liep in Lokeren kleuterschool in ‘den Tik Tak’,
lagere school bij de Broeders en humaniora bij de Paters in de Luikstraat.Hij
was leerling-assistent op de dienst histologie en promoveerde tot geneesheer
aan de RUG in 1973. Hij vervulde zijn militaire dienst als chef BOM (Bureau et
Ordonnance Medicale) bij het Hoofd van de Rijkswacht te Brussel. In die periode
begon en promoveerde hij later ook tot dokter in de sportgeneeskunde en tot
dokter in de arbeidsgeneeskunde. In 1979 kreeg hij de erkenning van internist
aan de Universiteit van Leuven.
Zijn grootste interesse was de geriatrie. Via zijn eerste inspanningen
hiervoor in Hilversum en bij de Joodse Wereldgemeenschap te Antwerpen,
kreeg hij in 1975 zijn grote voldoening: de eerste vijf universitaire bedden
geriatrie in België in de kelder van het Sint-Raphaëlziekenhuis van de
KUL te Leuven. In een tijdspanne van amper één jaar groeide dit uit tot een
dienst geriatrie met 180 bedden en werd de erkenning van de geriatrie in 1986
een feit. Zijn 40-jarige loopbaan stond volledig ten dienste van de geriatrie
waarin hij interesse toonde voor al de zo noodzakelijke aspecten hiervan: de wetenschappelijke onderbouw, de
dagelijkse klinische realiteit en het zo noodzakelijke sociale engagement. In verband met geriatrie publiceerde
hij onder andere meer dan 30 boeken (bekroond met literatuurprijzen), gaf hij honderden lezingen in binnen- en
buitenland en werkte hij mee aan meer dan 300 radio- en televisie-uitzendingen (waaronder die over ‘zijn’ Jeanne
Calmant die 122 jaar werd). Van 1973 tot 2010 was hij ook vast docent geriatrie en gerontologie aan de Artevelde
Hogeschool te Gent en gastdocent aan diverse andere voorzieningen.
Hoewel hij sinds 2004 ereburger van Laarne is, betekent het ziekenhuis van Lokeren een thuiskomen in de roots, die
steeds stevig zijn gebleven en bij de oudere bevolking van Lokeren en omstreken die hij zo goed kent. Als geriater
die er voor pleit om ouderen zo lang mogelijk actief te houden, is zijn aanstelling als seniorziekenhuisgeneesheer
op zijn vijfenzestigste dan ook de logica zelf.
IN MEMORIAM: DR. JAN LOOMANS (OVERLEDEN OP 18 FEBRUARI 2014)
Dokter Loomans werd geboren in Turnhout op 14 juli 1950. Hij studeerde
geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Gent (1975), gevolgd door een licentiaat
tandheelkunde aan de Vrije Universiteit Brussel (1977). Na drie jaar stage behaalde
hij zijn erkenning als stomatoloog op 1 november 1980, waarna hij onmiddellijk
aan de slag ging in de OCMW Stadskliniek Lokeren.
“Ik heb Jan leren kennen als een minzame en joviale collega, die steeds bereid was
om iedereen waar mogelijk een dienst te verlenen. Ik heb hem ook nooit kwaad
gezien als hij weer eens moest wachten omdat het operatieprogramma van de
vorige chirurg uitgelopen was. Het AZ Lokeren verliest een goede collega met wie
het aangenaam samenwerken was.”
Namens alle collega’s en directie bieden wij de familie onze innige deelneming aan.
dr. Dirk Van Winckel
21
Nieuwe medewerkers in het AZL
Bert Heye, biotechnische dienst:
“Mijn start hier in het AZ Lokeren geeft mij veel gevoel van nostalgie.”
“Mijn functie bestaat enerzijds uit alles
wat te maken heeft met de biotechniek
en anderzijds uit het uitvoeren van het
preventiebeleid, onder leiding van
Alex Van Eetvelde.
Als biotechnicus ben ik voornamelijk
bezig met de correcte werking van alle
medische apparatuur. In uitvoering van
die functie ben ik in eerste instantie het
aanspreekpunt indien er problemen
zijn met medische apparatuur. Ook
voor vernieuwingen van materiaal sta
ik in. Ik ben verantwoordelijk voor het
beheer van de onderhoudscontracten
van alle medische apparatuur en ik
tracht de contacten te onderhouden
met de firma’s die in het AZL toestellen
leveren. Ik zal dus op het vlak van
medische apparatuur voornamelijk de
hoofdverpleegkundigen bijstaan.
Tevens zal ik ook als preventieadviseur
taken uitvoeren in opdracht van
Alex Van Eetvelde. Hiervoor start ik
binnenkort met een opleiding als
preventieadviseur.
Aangezien ik nog maar gestart ben
op 6 januari 2014 heb ik nog niet de
kans gehad om met iedereen kennis
te maken en daarom wil ik me eventjes
voorstellen.
Ik ben 37 jaar, geboren hier in Lokeren,
getrouwd met Nathalie en we hebben
2 kindjes, Thorben en Finn. Mijn start
hier in het AZ Lokeren geeft mij ook
veel gevoel van nostalgie doordat mijn
vader Dirk Heye en mijn moeder Rachel
Raes (Rake voor de vrienden) hier hun
hele loopbaan gewerkt hebben. Ik
zal dan ook mijn uiterste best doen
om hen waardig op te volgen in mijn
functie.
Op sportief vlak ben ik gestopt met
voetbal en heb ik me voorgenomen
om meer te gaan mountainbiken of
om me meer bezig te houden met het
geven van voetbaltraining bij de jeugd
van FC Eksaarde.”
Pieter Ramaut, apotheker:
“Ik wil echt een verschil maken.”
“Jezelf voorstellen is niet eenvoudig,
beste collega’s. Twee aanmoedigingen
van de redactieraad en een leeg
blad dat me nu reeds minutenlang
uitdagend aanstaart, leerden me alvast
dat.
Amper één maand ver in het AZL en nu
al aan het bijleren!
Want wàt zouden mijn nieuwe collega’s
nu precies willen weten? Dat ik 27 ben,
uit het boerengat Sint-Katelijne-Waver
kom, en gepassioneerd ben door sport
(Alles! Basketbal! Zaalvoetbal! Ach,
zelfs curling als het moet)?
Of dat ik graag voor het AZ Lokeren koos
omwille van de laagdrempeligheid,
de mogelijkheid om alle collega’s bij
naam te kennen, en de kans om als
ziekenhuisapotheker echt een verschil
te maken?
Of vinden jullie het belangrijker te
weten dat ik momenteel in Gent woon?
Dat ik er van hou om ziekenhuisapotheker te zijn omwille van de
afwisseling in elke werkdag en de
nooit ophoudende stroom aan
uitdagingen in een snel veranderend
zorglandschap?
Of weten jullie liever dat jullie mij altijd
een plezier kunnen doen met reistips
en Italiaanse gelato? Ja, dàt, onthoud
vooral dàt!”
NAAM
DATUM
PLAATS
FUNCTIE
Annelies Braeckman
16.12.2013
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Melissa Tollenaere
16.12.2013
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Els Beernaert
26.12.2013
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Anne-Sophie Bontinck
01.01.2014
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Christine De Borger
01.01.2014
ziekenhuislabo AZL
laborant-technicus
Liesbeth De Geest
01.01.2014
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Hilde De Wilde
01.01.2014
ziekenhuislabo AZL
administratief medewerker
Annelies D’Hont
01.01.2014
ziekenhuislabo AZL
gediplomeerd verpleegkundige
Mieke Heirman
01.01.2014
medische beeldvorming
administratief medewerker
Ann Laenen
01.01.2014
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Pieter Ramaut
01.01.2014
apotheek
apotheker
Nancy Verlee
01.01.2014
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Lynn Van Poucke
02.01.2014
telefonie,onthaal en
patiëntenadministratie
administratief medewerker
Bert Heye
06.01.2014
technische dienst
biotechnicus
Ilse Van den Bosch
15.01.2014
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Daisy Van Eetvelde
27.01.2014
schoonmaak en linnen
huishoudhulp
Saskia van Steenland
10.02.2014
interne/midcare
gediplomeerd verpleegkundige
Stéphanie De Kegel
17.02.2014
interne/midcare
gediplomeerd verpleegkundige
Soraya Lernout
17.02.2014
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Personalia
hartelijk welkom aan onze nieuwkomers
WE FELICITEREN DE JONGE OUDERS MET DE GEBOORTE VAN HUN BABY !!
Sarah Ott, vroedvrouw kraamafdeling, is bevallen van Leon op 2 december 2013.
Lieselotte Stuer, ergotherapeut, is op 3 december 2013 mama geworden van een meisje, Marit.
Hanna De Bondt, verpleegkundige spoed, is op 8 januari 2014 bevallen van een meisje, Kato.
WE WUIVEN UIT
NAAM
DATUM
PLAATS
FUNCTIE
Nicole De Beule
31.12.2013
telefonie, onthaal en
patiëntenadministratie
administratief medewerker
Greta Smet
31.01.2014
MKG/MVG en
patiëntenarchief
administratief medewerker
innige deelneming bij het overlijden van
Mevr. Gabrielle De Schepper, moeder van Chris Blancquart (medewerker apotheek), overleed op 17 december 2013.
Dhr. Cyriel De Wilde, vader van Luc De Wilde (boekhouder), overleed op 30 december 2013.
Mevr. Mai Berckmans, schoonmoeder van dr. Verbeken (gynaecoloog), overleed op 8 januari 2014.
Mevr. Godelieve Landuyt, moeder van Mieke Bonné (verpleegkundige intensieve zorgen), overleed op 17 januari 2014.
Dokter Jan Loomans, stomatoloog in het AZ Lokeren, overleed op 18 februari 2014.
Mevr. Eliane Demeulenaere, schoonmoeder van Nancy Haerssens (logistieke medewerker interne/midcare), overleed op
17 februari 2014.
Mevr. Lisette Roels, schoonmoeder van Ira Blot (medewerker telesecretariaat), overleed op 19 februari 2014.
Dhr. Gustaaf De Gucht, schoonvader van Ann De Corte (verpleegkundige diabeteseducator), overleed op
23 februari 2014.
De redactieleden verontschuldigen zich indien bepaalde personalia niet opgenomen zijn in bovenstaande rubrieken omdat de melding ons niet
bereikte.
23
De prijspuzzel
OPGAVE: RAAD JE PLAATJE !
Waar is deze foto genomen? De inzet is
nog steeds twee tickets voor de cinema.
Antwoorden kunnen vóór 1 juni 2014
opgestuurd worden naar [email protected]
of via het postvakje van het directiesecretariaat.
Prijsvraag vorige editie
De oplossing van de puzzel van de gAZet editie januari 2014 was: het raampje boven de ingang
van het gebouw van de dialyse en de directie.
Kathleen Verstuyven (opnamedienst) is door een onschuldige hand als winnaar uit de bus
gekomen en mag op onze kosten met z’n tweeën een avondje naar de cinema.
Uitgebeeld
Mmmmmm...
taart!
Mmmmmm...
verpleegstertjes
Mmmmmm...
KURTJE!
Iedereen gelukkig na
bezoek van VTM
24
c
Filip en Linn - AZ lokeren