GAZET LOKEREN - Algemeen Ziekenhuis Lokeren

GAZET LOKEREN
Afgiftekantoor Lokeren
P 608720 PB BC30131
• ACCREDITATIE
• MEDISCH HOEKJE: BORSTKLINIEK
• NACHTINGANG
• RONDE VAN ZELE
• PIJN BIJ KINDEREN
• GOEDE DOELEN
Verantwoordelijke uitgever : D. Van Vaerenberg. AZ Lokeren, Lepelstraat 2 , 9160 Lokeren
• INFO UIT RAAD VAN BEHEER
Driemaandelijks tijdschrift (juli -augustus - september 2014) Jaargang 7 - nummer 3
Beste lezer,
Het was alweer een uitdaging
om na te denken over de
inhoud van dit rubriekje. Ik
probeer altijd een beetje
aansluiting te vinden met de
actualiteit. Toch mag je, beste
lezer, van mij niet verwachten
dat ik het zal hebben over
25 mei. Dat laat ik over aan
de deskundigen ter zake
en tegen de tijd dat je dit
leest, ligt die belangrijke dag
alweer achter ons.
Waar ik wel iets over kwijt kan,
is het Eurovisiesongfestival
dat net achter de rug is als ik
dit schrijf. Onze Axel Hirsoux
werd met zijn ‘Mother’ uit
de halve finale gebonjourd,
terwijl hij in ons landje netjes
de finale had gewonnen.
Waren we dan toch beter
af geweest met ‘She’s after
my piano’ van 2 Fabiola? Of
misschien beter nog met
Veerle Baetens en de titelsong
van ‘The broken circle
breakdown’? Volgens mij is
dit muzikaal de evenknie van
de Nederlandse inzending,
die zilver behaalde. En
dan is er de winna(a)r(es)
Conchitta Wurst, die eigenlijk
toch wel mooi zong naar
mijn bescheiden mening.
De heisa is intussen alweer
verdwenen en mijn songfestivalkoorts eveneens. Het
is een leuke gewoonte uit
mijn kindertijd om in dat
verhaal een eind mee te gaan.
Ook fijn om van op de zijlijn
mee te beleven, was de miniroparun op paaszaterdag 19
april, waarbij ons ziekenhuis
vertegenwoordigd was met 5
teams. Zij leverden stuk voor
stuk een fysieke inspanning
waarvan ze vrolijk werden.
Sfeerfoto’s
met
enkel
lachende gezichten werden
verspreid op onze portaal en
enkelen zijn in deze uitgave
opgenomen. Een initiatief
dat voor herhaling vatbaar
is, met dank aan Annick Van
Driessche om dit in goede
banen te leiden.
Graag doe ik een oproep
dat onderwerpen voor ons
volgend nummer van harte
welkom zijn. Iedereen kan
thema’ s aanbrengen, teksten
voor de volgende editie
dienen klaar te zijn tegen
halfweg augustus 2014:
bezorg ze aan linn.torfs@
azlokeren.be of rechtstreeks
bij de redactieleden.
Marleen Van Rijsselberghe
Inhoud
Voorwoord
3
Accreditatie
4
Nieuwe stafmedewerker
6
Medisch hoekje: borstkliniek
7
Gepensioneerden
9
Goede doelen
13
Ronde van Zele
14
Pijn bij kinderen
16
Info uit de Raad van Beheer
20
Nachtingang
21
Verwenweek
22
Avondsymposium
Personalia
23
Prijspuzzel
24
Colofon
REDACTIERAAD: D. VAN VAERENBERG, M. VAN RIJSSELBERGHE, D. VAN WINCKEL, G. VERNIERS, L. TORFS,
A. VAN DAMME, V. DE SCHOUWER, A. VAN DRIESSCHE
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER: H. BRUYNEEL, DR. A. GOOSSENS, DR. J. DECLOEDT, DR. L. FEDORA,
DR. L. GOOSSENS, K. HEYNDRIKX, L. PARTHOENS, W. VAN CAMPENHOUT
VORMGEVING: S. WULTEPUTTE, E. DE WAELE
FOTOGRAFIE: L. VAN NIEULAND, A. VAN DRIESSCHE, M. VAN RIJSSELBERGHE, EIGEN ARCHIEF
DRUKWERK: GEERS OFFSET N.V.
CONTACTPERSOON: L. TORFS, TEL: 09 340 83 88, E-MAIL: [email protected]
VU: D. VAN VAERENBERG, ALGEMEEN DIRECTEUR AZ LOKEREN, LEPELSTRAAT 2, 9160 LOKEREN
2
WWW.AZLOKEREN.BE
Voorwoord
Voorwoord
Op 13 mei jl. spoorden we naar Brussel
om er het zorgstrategisch plan te
verdedigen voor de Commissie Zorg,
die daarover een advies zal moeten
geven aan de bevoegde Vlaamse
Minister (wie dit ook zal mogen zijn in
de toekomst ?!?). Aan dit plan is met
een breed team, zelfs aangevuld met
externen, hard en lang (misschien zelfs
iets té lang) gewerkt.
De op het spel staande belangen zijn
bijzonder groot, want een eventuele
goedkeuring van het zorgstrategisch
plan is de moeilijkste en belangrijkste
stap in de toezegging van subsidie
voor de bouw van een nieuw
ziekenhuis. Nadien volgt weliswaar
nog het opstellen en goedkeuren van
een financieel technisch plan, maar
algemeen wordt aangenomen dat deze
klip wel te nemen is.
De Commissie liet ons inmiddels
weten dat alvorens een definitief
advies te kunnen verlenen, zij nog wat
bijkomende info wensen en daarom
midden juli een 2de zit(ting) voorzien.
Zonder het vel van de beer te verkopen
vooraleer hij geschoten is, lijkt mij deze
wending positief. Positief in elk geval
dat het geen ‘njet’ is van de eerste keer,
want we zijn daar op 13 mei toch met
wat twijfels buiten gestapt. Het vuur
werd ons vrij flink aan de schenen
gelegd.
Tijdens die 2de zit(ting) zal het vooral
gaan om medische kwesties.
De
commissie wil graag horen hoe we
het begrip ‘proximiteit’ met kwaliteit
willen verzoenen, hoe we de uitbouw
zien van de geriatrie en wat er uniek is
aan de samenwerking tussen AZL en
UZ Gent. Met betrekking tot dit laatste
willen ze op diezelfde zitting ook graag
een vertegenwoordiger zien van UZ
Gent om dit nader toe te lichten.
Dus medio juli : “cross your fingers”, zou
ik zeggen. En nogmaals, zonder het
vel van de beer te verkopen voor hij
geschoten is, maar mocht u mij daarna
een gat in het plafond zien springen,
weet dan dat we niet gek zijn geworden.
Ondertussen wil ik elk van u een prettige
vakantie toewensen. Of u nu vroeg, laat
of tijdens het hoogseizoen vertrekt;
dit doet in eigen tuin, in eigen land
of aan de andere kant van de wereld;
via low-budget, economy class of first
class; … hoe dan ook, geniet er van en
keer behouden terug !
Luc De Block
voorzitter raad van beheer AZL
3
Het AZ Lokeren gaat voor
een accreditatie op basis
van NIAZ-Qmentum
Door Geert Verniers
In het voorjaar van 2012 heeft de raad van beheer beslist om
een accreditatietraject voor het ziekenhuis op te starten. Ook
de medische raad heeft zich in december 2012 geëngageerd
om actief deel te nemen aan het verkrijgen van een
ziekenhuisaccreditatie, uiterlijk in 2017.
Na een informatievergadering met alle leidinggevenden en
artsen van het AZ Lokeren op 9 oktober 2013 werd definitief
gekozen voor NIAZ-Qmentum.
Op 9 mei 2014 kwam Tilly Postelmans (foto), senior adviseur
NIAZ-Qmentum, voor de opstart van het accreditatietraject
naar Lokeren. We hadden een gesprek met haar over
accreditatie en wat dit voor het AZ Lokeren betekent.
gAZet: Wat is een accreditatie? Hoe verhoudt de accreditatie
zich t.o.v. de zorginspectie?
Postelmans: Accreditatie is een vrijwillig engagement van
het ziekenhuis, de auditoren zijn ‘peers’, dit wil zeggen
‘gelijken’ die zelf nog met beide voeten in de zorg staan.
Bij een auditbezoek toetsen ze het ziekenhuisbreed
kwaliteitssysteem. Kwaliteit gaat vaak verloren in de
schakeling/overdracht tussen verpleegeenheden en
diensten. Vele projecten worden opgestart, maar weinige
worden geborgd met als gevolg dat ze verzanden en
bij een incident of inspectie terug moeten opgepoetst
worden. Bij accreditatie wordt verwacht dat het opvolgen
en verbeteren een continu proces is. De patiënt volgt een
proces over afdelingen heen en ervaart dit gebrek aan
kwaliteit en veiligheid in de samenwerking.
De zorginspectie is toezicht vanuit de overheid, de
4
auditoren zijn ambtenaren en ze toetsen de naleving van
het wettelijk kader. Het niet voldoen aan de vereisten kan
gevolgen hebben voor de erkenning van een ziekenhuis.
Er is een overlapping tussen de twee systemen. Sinds
kort is het toezicht van de overheid complementair aan
accreditatie. Ziekenhuizen die zich engageren om voor eind
2017 een accreditatie te behalen, worden vrijgesteld van
systeemtoezicht (de vroegere visitatie zoals laatst in 2012
in het AZL) en krijgen enkel nog nalevingstoezicht waarbij
de overheid een zorgtraject zoals chirurgisch zorgtraject,
internistisch zorgtraject enzovoort toetst. In het nieuwe
nalevingstoezichtsmodel is er geen gevolg meer voor de
erkenning.
Definitie van accreditatie
Accreditatie is het geheel van initiatieven die gericht zijn
op de externe evaluatie van een ziekenhuis tegen vooraf
gedefinieerde, expliciete en gepubliceerde standaarden
(norm is internationaal en volgt de ontwikkelingen in zorg)
met het oog op het bevorderen van continue verbetering
van de kwaliteit van de gezondheidszorg (in de zorg is men
al lang bezig met kwaliteit en veiligheid maar vaak ontbreekt
systematiek en borging).
gAZet: Wat is de organisatie ‘NIAZ’?
Postelmans: NIAZ is de afkorting van ‘Nederlands
Instituut voor Accreditatie in de Zorg’. De kernactiviteit
is ‘het bevorderen van de kwaliteitsverbetering en
kwaliteitsborging van de organisatie van de zorg in de
zorginstellingen’. Het NIAZ organiseert de externe evaluatie
door het samenstellen van een auditteam, de organisatie
van het auditbezoek en het afronden van de rapportage. Het
accreditatiebesluit wordt genomen door het College Voor
Kwaliteitsverklaringen (CKV). Het CKV is onafhankelijk van
het auditteam.
Andere activiteiten die het NIAZ onderneemt is
‘normontwikkeling’, ‘het verzorgen van opleidingen en
trainingen’, en ‘het bevorderen van de verspreiding van
kennis door middel van goede voorbeelden, netwerk- en
themabijeenkomsten’.
Het NIAZ wordt op zijn beurt om de 3 jaar geaccrediteerd
door het ISQUA (dit is een internationale organisatie die
de accreditatie-instituten accrediteert) op het vlak van de
organisatie, de opleidingen en de normontwikkeling.
NIAZ is een kleine organisatie van 8 senior adviseurs.
De grootste kracht van het NIAZ is de ploeg externe
auditoren (verpleegkundigen, artsen enz.), 250 in
totaal waaronder een vijftigtal Vlamingen. Zij worden
gemiddeld 1 keer per jaar ingezet voor het uitvoeren van een
externe audit in een zorgvoorziening.
gAZet: Wat is NIAZ-Qmentum?
Postelmans: NIAZ heeft in mei 2013 een samenwerkingsovereenkomst gesloten met Accreditation Canada
International (ACI). Door deze samenwerking kunnen de
voorzieningen aangesloten bij het NIAZ gebruik maken van
de Qmentum Portal. Qmentum staat voor een samenvoeging
van Quality en Momentum. De portal bevat de internationale
kwaliteitsnorm Zorginstellingen KZi 3.0 vertaald in
het Nederlands, de zelfevaluatievragenlijsten voor de
zorginstellingen, de profielen van de externe auditoren en alle
materiaal dat de externe auditoren nodig hebben voor een
goede voorbereiding van een externe audit.
gAZet: Wat houdt dit concreet in voor het AZ Lokeren?
Postelmans: Accreditatie kan maar behaald worden als
iedereen op zijn of haar plaats meewerkt om afspraken te
maken over de organisatie van de zorg. De norm bepaalt
‘wat’ gedaan moet worden maar niet ‘hoe’ het moet worden
uitgevoerd. Daarover kunnen betrokkenen zelf afspraken
maken zoals in onderstaand voorbeeld. De norm vraagt dat
er ontslag- en overplaatsingscriteria zijn maar zorgverleners
bepalen de inhoud van de criteria.
Qmentum ondersteunt het accreditatieproces en laat toe om
op een eenvoudige manier alle zorgprofessionals te betrekken
in de voorbereidingen op accreditatie.
• De voorziening moet geen dik zelfevaluatierapport
meer schrijven en indienen bij het NIAZ. Deze
zelfevaluatie geeft per dienst en op ziekenhuisniveau
een overzicht van de te ondernemen verbeteracties
om te kunnen slagen voor accreditatie.
• De normen zijn concreet uitgewerkt op dienstniveau.
Artsen en medewerkers herkennen er de eigen
praktijk in.
• De Qmentum-normen hebben drie niveaus namelijk
‘goud’, ‘platina’ en ‘diamant’ waardoor ze stapsgewijs
kunnen uitgewerkt worden.
5
gAZet: Kan je een voorbeeld geven van een norm binnen een
afdeling?
Postelmans: Een voorbeeld van een norm is: ‘Het team
bereidt cliënten en familieleden voor op overplaatsing en
ontslag’. Daarbij vraagt de norm o.a. dat het team criteria
heeft vastgesteld om ontslag en verwijzing van cliënten te
begeleiden en deze ook toepast. Tevens vraagt de norm dat
het team cliënten, familieleden en mantelzorgers tijdig op de
hoogte brengt van overdracht of ontslag zodat zij de nodige
voorbereidingen kunnen treffen. Hoe deze norm bereikt
wordt, kan het team zelf bepalen. Bij de accreditatie zullen de
auditoren ook vragen of deze werkwijze werkt of niet en wat
er gedaan wordt om dit nog te verbeteren.
In Vlaanderen heeft men nog niet de mentaliteit om de
eigen werking in vraag te stellen. De medewerkers in de
ziekenhuizen willen vooral voldoen aan de opgelegde
eisen, maar zij dienen te evolueren naar het opnemen
van verantwoordelijkheid voor de eigen werking en zelf
verbeterpunten ontwikkelen. Om dit te kunnen bereiken
moeten we op zoek naar voortrekkers!
Wim Van Campenhout, nieuwe stafmedewerker,
legt uit wat zijn taak zal zijn in zijn nieuwe functie:
“Elke voorziening die een overeenkomst sluit met het NIAZ
dient iemand aan te duiden die fungeert als contactpersoon
tussen de betrokken organisatie en de accrediteringsinstelling.
Bij het NIAZ spreekt men van een accreditatiecoördinator. In
het AZ Lokeren zal dit mijn belangrijkste verantwoordelijkheid
zijn als nieuwe stafmedewerker. Het takenpakket als
accreditatiecoördinator is heel divers en omvat onder meer
het volgende:
•
•
•
•
Ervoor zorgen dat iedereen binnen het ziekenhuis
op de hoogte is waarom, wanneer, hoe en wat er
dient te worden uitgevoerd.
De realisatietermijnen opstellen en bewaken.
Toelichting en verduidelijking bieden indien nodig.
(Logistieke) ondersteuning bieden.
Het is een langdurig project. Eerst wordt er gestart met een
zelfevaluatie. Dit houdt in dat elke ziekenhuismedewerker
een vragenlijst dient in te vullen. De bedoeling is dat we
met die zelfevaluatie kunnen zien hoever we staan (meting)
en waar dus nog moet worden aan gewerkt (actiepunten).
Nadien volgen er interne audits, waarbij (ziekenhuisbreed)
medewerkers op een andere dan de eigen afdeling/dienst
nazien of alles volgens de beschreven procedures verloopt.
Eventueel kunnen hierna nog verbeteracties volgen. Om
de definitieve accreditatie te bekomen, is tot slot nog een
externe audit nodig. Hierbij komen medewerkers van andere
ziekenhuizen de werking observeren en medewerkers
bevragen. Het proces om uiteindelijk tot de accreditatie te
komen omvat dus enkele jaren. Recent (april 2014) werd de
start gegeven met de ondertekening van de overeenkomst.
Zoals je hierboven misschien al kon opmaken is het zo dat
een accreditatieproject niet enkel het verpleegkundig en
medische aspect omvat, maar ook de administratie, de directie,
de facilitaire diensten enz. Kortom, ieder personeelslid zal van
ver of dichtbij, vroeg of laat, mee betrokken worden.”
6
Opstart
borstkliniek
AZ Lokeren
vlnr. Lynn Parthoens, dr. Jan Decloedt, Brigitte De Ryck, Heidi Bruyneel,
Kathleen Heyndrikx en dr. Annabel Goossens
Borstkanker is in Vlaanderen de meest voorkomende kanker bij
vrouwen. In 2011 waren er 6 103 vrouwen in Vlaanderen die de
diagnose borstkanker te horen kregen. Dit is in vergelijking met
de andere Europese landen de hoogste incidentiegraad. Voor
de regio Lokeren betekent dit dat er jaarlijks bij ongeveer 150
vrouwen borstkanker wordt vastgesteld.
Daarom werd besloten om in het AZ Lokeren een borstkliniek
uit te bouwen in samenwerking met de borstkliniek van het AZ
Sint-Blasius Dendermonde. Via een centraal telefoonnummer
(09 340 85 19) kunnen patiënten, huisartsen of anderen een
afspraak maken. Het is de bedoeling om de tijdspanne tussen
de eerste aanmelding en de diagnose zo kort mogelijk te
houden. De multidisciplinaire aanpak van borstkanker staat
centraal wat betekent dat verschillende disciplines betrokken
worden bij de diagnosestelling en begeleiding van de patiënt.
In de eerste plaats wordt beroep gedaan op de expertise van
de radiologen bij het beoordelen van de mammografie en
het uitvoeren van een punctie. Na het weefselonderzoek
wordt de patiënt gezien in een multidisciplinaire raadpleging
met een borstchirurg (dr. Annabel Goossens, eventueel
samen met dr. Jan Decloedt), de borstverpleegkundige (Lynn
Parthoens of Brigitte De Ryck) en/of de psycholoog (Kathleen
Heyndrikx of Heidi Bruyneel).
De volgende stap is nagaan hoever het kankerproces
gevorderd is aan de hand van bijkomende onderzoeken
waarna de ingreep de volgende week gepland wordt.
De operatie gebeurt door dr. Annabel Goossens samen met
dr. Jan Decloedt die een jarenlange ervaring en expertise
heeft met het uitvoeren van oncoplastische technieken.
Dit is een nieuwe evolutie in de borstkankerchirurgie
waarbij plastische technieken worden gebruikt om ook
voor grotere borsttumoren borstsparend te opereren
met behoud van esthetiek, zelfs na radiotherapie. Waar
mogelijk wordt in samenwerking met de dienst scintigrafie
de ‘sentinelkliertechniek’ uitgevoerd (dit is het opsporen
van het eerste lymfeklierstation in de oksel via een speciale
merker). Door een goede samenwerking met de dienst
anatomo-pathologie van het AZ Sint-Blasius kan onmiddellijk
nagegaan worden of deze klier al dan niet aangetast is en
wordt de operatietechniek hieraan aangepast.
Zowel voor als na de ingreep worden onze
borstverpleegkundigen en psychologen ingeschakeld om
de patiënt te informeren en te begeleiden. Het verblijf in het
ziekenhuis is zeer kort, 1 of 2 overnachtingen, afhankelijk van
de aard van de ingreep. 1 tot 2 weken na de ingreep wordt de
patiënt terug gezien om de nabehandeling te bespreken die
in een multidisciplinair team vastgelegd is.
Team Borstkliniek AZL
Borstchirurgie
Radiologie
Nucleaire geneeskunde
Pathologische
ontleedkunde
Medische oncologie
Borstverpleegkundigen
Psychologen
Sociaal verpleegkundigen
dr. J. Decloedt
dr. A. Goossens
dr. P. Dossche
dr. A. Louwaege
dr. S. Loyen
dr. E. Schollaert
dr. F. Van de Vyver
dr. R. Croes
dr. K. Wetzels
dr. S. Serry
dr. I. Bambust
dr. D. Van Brummelen
Lynn Parthoens
Brigitte De Ryck
Heidi Bruyneel
Kathleen Heyndrikx
Annick De Roep
Sylvie De Groote
Profiel van de borstverpleegkundige
in het AZ Lokeren
Lynn Parthoens: “Gedurende het traject dat de patiënt met
een borstpathologie doorloopt in de borstkliniek begeleiden
wij de patiënt op verschillende momenten. Dit kan al bij
de eerste aanmelding zijn (via het centrale nummer) of
later op de ‘stagingconsultatie’ bij dr. Annabel Goossens
of dr. Jan Decloedt. Indien de patiënt geopereerd dient te
worden, plannen we de preoperatieve onderzoeken, zorgen
we voor de eerste opvang van de patiënt en plannen de
zekerheidsconsultatie. Op de dag van de operatie proberen
we ook eens langs te gaan vooraleer de patiënt naar de
operatiekamer gebracht wordt. De dag na de operatie komen
we opnieuw langs om de patiënt verdere informatie te geven
omtrent prothesen en de eventuele verdere behandeling. 2 of
3 dagen na het ontslag komt de patiënt nog eens langs bij de
arts in het AZ Lokeren waarbij we assisteren bij het controleren
en verzorgen van de operatiewonde. Als laatste zijn we ook
aanwezig bij de consultatie waarop de verdere planning van
de nazorg wordt besproken. Dit is ter ondersteuning van de
patiënt en om eventueel een intakegesprek te regelen met
de oncoloog in Dendermonde waar de chemotherapie zal
doorgaan.
7
Gedurende het hele traject die een patiënt volgt in de
borstkliniek van het AZ Lokeren willen wij een blijvend
aanspreekpunt zijn indien patiënten vragen hebben of nood
hebben aan een ondersteunend gesprek.
De oncopsychologen maken deel uit van het vast
multidisciplinair team
De diagnose van borstkanker kan het dagelijkse leven grondig
verstoren en heel wat losmaken. Niet enkel voor de patiënt zelf,
maar ook voor de partner en het gezin kan dit een grote impact
hebben. De behandeling, fysieke klachten en bijwerkingen
maken het vaak noodzakelijk dat er aanpassingen gebeuren
aan het leven. De veranderingen in de rol binnen het gezin,
de kijk op het eigen lichaam, het omgaan met de medische
wereld en de onzekerheid, de reacties van een omgeving,
werkgever, partner of (klein)kinderen enz. maken dat er heel
wat op de patiënt afkomt.
Iedereen tracht hier op een eigen manier mee om te gaan.
Binnen het gezin kunnen er ook verschillen zijn om op de
veranderingen te reageren. Hoewel veel van de gevoelens
en de manieren om hiermee om te gaan gewone reacties zijn
8
binnen ongewone omstandigheden, kan het nuttig zijn om
hierbij steun te krijgen. Via gesprek helpen we patiënten en
familie om helderder naar hun eigen situatie te kijken en waar
nodig bieden we handvaten om de uitdagingen verder aan te
pakken.
De oncopsychologen van het ziekenhuis maken deel uit van
het vast multidisciplinair team bij een behandeling tegen
kanker. Zowel patiënten als kinderen en familie kunnen
bij ons terecht. We maken kennis met alle patiënten door
aanwezigheid bij een consultatie met de gynaecoloog. Op
deze manier trachten we ook de drempel te verlagen voor
verdere begeleiding.
Contact
Borstkliniek AZL: Borstverpleegkundigen: Psychologen: 09 340 85 19
09 340 85 19
09 340 83 84 – 83 94
Dankjewel aan allen die met
pensioen zijn vertrokken…
door Marleen Van Rijsselberghe
Facilitaire diensten
Nadine Smet ging officieel met pensioen
op 1 april 2014, na een loopbaan
die startte op 1 februari 1978. Zelf
herinner ik me Nadine als een rustige
medewerkster, ik denk zelfs nog een
tijdje op dezelfde dienst gewerkt te
hebben. Nochtans blijkt er ook een
andere Nadine te zijn, die op een
geanimeerde manier over vroeger
kon vertellen. Collega’s spreken over
leuke gesprekken aan tafel, waarbij
een kwinkslag nooit ver weg was. Het
was lachen geblazen, als ze al eens raar uit
de hoek kwam bij een maaltijd met worst, liet
Administratie
Tussen 1 juli 2013 en 1 juli 2014 verlieten alweer heel wat medewerkers ons ziekenhuis om aan een nieuwe, boeiende
levensfase te beginnen. Ik liet me informeren door hun respectievelijke collega’s en/of leidinggevenden bij het opstellen
van deze tekst.
ik me vertellen. In een carrière van iets meer dan
35 jaar poetsen in het ziekenhuis, gaf Nadine
het beste van zichzelf. Op het einde van
haar loopbaan leidde dit tot problemen
aan de pols, waarbij Nadine iets vroeger
dan verwacht uitviel. Zij stond altijd
klaar om anderen te helpen, niet alleen
op het werk, maar ook in gezins- en
familieverband. Opvallend was haar
nuchtere kijk door de jaren heen op de
snel veranderende wereld. Nadine heeft
nu zeker meer tijd, wellicht ook voor het
koken, het tuinieren en het verzinnen van
uitstappen.
Wie de naam Nicole De Beule uitspreekt, denkt aan
plakbriefjes blijkbaar. Op 25 augustus 2013 kon
je in de receptie niet naast de massa postit’s kijken. Want post-it’s kenmerkten
haar, na elke gewerkte shift waren
ze overal: met vragen voor wissels,
met vragen voor een dagje verlof
met daarbij direct de gevonden
oplossing. Een koffieklets, een
avondje scrabble, een fietstochtje, een reisje organiseren
was (en is nog steeds) haar leven. Typisch aan Nicole was dat
ze eerst alles regelde en dan pas
keek of ze moest werken. Als dit
het geval was, wisselde ze wel met
iemand. Op haar laatste werkdag werden de kastdeuren in de receptie dus
kleurrijk behangen. Iedereen die het wou had
een boodschap geschreven op de fluo roze, gele en
blauwe plakbriefjes. Nicole werkte bij ons sinds 1 februari
1975; ik kon het niet laten om ook even een boodschap
te kleven.
Nicole wisselde graag en veel ploegen,
ze was steeds beschikbaar om in te
springen. Achteraf had ‘ons’ Nicole
al die extra gewerkte dagen nog
tegoed. Haar laatste werkdag was
op 25 augustus terwijl ze officieel
maar op 1 januari 2014 met pensioen ging.
Een begrip dat in de receptie nog
regelmatig aan bod komt is ‘een
Nicoleken doen’. Nicole was een
echte krak in het organiseren van
alle boodschappen net voor of net
na haar shift: de fotograaf, de bloemenwinkel, de apotheek, de computerwinkel, een bezoekje aan het kerkhof enz.
Collega’s van de receptie typeren Nicole als
een dame met een gouden hart, die iedereen zich zal
blijven herinneren.
Greta Smet werd door haar collega’s omschreven als een
allround medewerkster, multifunctioneel. Haar diverse
tewerkstellingsplaatsen binnen het ziekenhuis zijn daar
getuige van. Greta verwoordde haar job blijkbaar zelf als een
vlinderfunctie binnen de administratie. Dat doet mij denken
aan collega’s uit het Brusselse Sint-Jan (Saint-Jean); daar spreken
ze van de ‘volante’, in mijn departement is dat de mobiele
equipe. Zelf herinner ik me Greta als steun en toeverlaat aan
de receptie van het ziekenhuis, toen ik als verpleegkundige
op intensieve zorgen werkte. Verkorte nummering naar de
artsen bestond nog niet, alle telefoonverkeer ging over de
centrale. Greta werkte later onder andere op de tarificatie,
toen gehuisvest in de huidige consultatieruimte van dr. De
Keukelaere, er was een tussendeur naar de receptie. Sociaal
contact was niet verboden en overleg kon rechtstreeks. Ook
de boekhouding was een tijd haar werkplek. Een terugkeer
naar de receptie kwam er nog aan en haar loopbaan
beëindigde Greta per 1 februari 2014 op de dienst MZG.
In het personeelspakket vond ik 20 oktober 1971 terug als
startdatum van haar tewerkstelling. Ik liet me vertellen door
collega’s dat Greta graag tips en trics over poezen doorgaf.
Haar verdere hobby’s zijn onder meer bakken, koken, fruit
plukken, huizen zoeken en voorlezen.
9
In de jaren stillekes was Christiane De Nul één van de
vijf gevestigde waarden op de medische
beeldvorming. Christiane startte in de
stadskliniek op 1 april 1985 op de
toenmalige RX als radiografieassistente. Bij haar afscheid in de
vergaderzaal van het ziekenhuis
waren haar 4 collega’s van toen
paraat (zie foto). De zorg voor de
patiënten verbond mij met haar
in de jaren tachtig. Zo midden in
een nachtdienst zag ik Christiane
meermaals opdagen om een
RX-opname te maken bij één van
mijn patiënten. Ik vond haar steeds
goed gehumeurd, een collega om
op te rekenen. Na 20 jaar dienst op RX
zocht ze een andere uitdaging op binnen
het ziekenhuis. Ik zag Christiane terug op
onze gang aan het telesecretariaat. Deze functie
was niet echt haar ding. Uiteindelijk kwam ze op de dienst
Verpleegkundig departement
Jacqueline Biltris is een fiere moeder. Zo mobiliseerde
ze meermaals heel wat geïnteresseerden van het
ziekenhuis om in het cultureel centrum Gino
Sancti te bekijken. Haar zoon Frank was
de helft van dit muzikaal en grappig duo.
Ze was terecht trots, ook op de prijzen
die Han en Frank in de wacht sleepten.
Uiteraard was ze blij met al haar kinderen
en kleinkinderen, ze praatte er graag
eens over.
Hopelijk ben ik goed geïnformeerd als ik
hier schrijf dat Jacqueline het ziekenhuis
binnen stapte als medewerker op 1 april
2001 en dat zij op 1 april 2014 de deur van
het lokaal met steriele materialen achter zich
sloot. Voordien had ze volgens mijn bron(nen)
10
Paulette Van Rumst had als schoolverlater een viertal jaren
gewerkt in Zele, toen ze door ons ziekenhuis werd aangeworven op 1 april 1980. Ze werkte tot november 1996 op
het operatiekwartier, waar ze een hele evolutie
meemaakte qua operatietechnieken en veel
nieuwe artsen zag starten. Intussen had
ze een gezin met 4 kinderen en volgens
de collega’s ontpopte ze zich simultaan
ook nog tot keukenprinses. Naast
deze voltijdse job ten huize Lanoye
werkte zij halftijds in ons ziekenhuis.
Sinds november 1996, bij een eerste
uitbreiding van de equipe op spoed,
koos Paulette ervoor om dat team
in de nachtdienst te versterken. Zij
rukte ook mee uit (vakjargon) met de
100, waarbij ze al haar kennis en kunde
kon gebruiken. Bij een oproep voor een
verkeersongeval in het holst van de nacht
werd Paulette zelf met de ambulance naar het
ziekenhuis terug gebracht door de collega ambulancier die sterk onder de indruk was. Tijdens het losmaken van
een deur bij een geklemde persoon door brandweermannen,
medisch archief terecht. Nadat ze was opgeleid door Geertrui
Willems, was ze klaargestoomd om de dossiers
op een welbepaalde gestructureerde manier
te ordenen en te laten vervolledigen
zodat ze gereed waren voor codering.
Verschillende collega’s passeerden bij
Christiane: Monique Verdurme, Ann
Blancquaert, Nancy Smet, Greta
Smet en tot op heden Kathleen
Heirbaut en Eline Wyngaerd. Deze
collega’s konden steeds voor de
volle 100% op Christiane rekenen.
Meer dan ze wellicht zelf kon
bijhouden heeft ze dezelfde uitleg
gegeven aan de nieuwelingen op het
archief.
Tijd om Christiane van harte nog vele
mooie jaren toe te wensen met echtgenoot
Fons, haar familie en niet te vergeten haar 2
kleine oogappels Leandro en Federico. Ze ging met
pensioen op 1 april 2014.
op de tarificatie en MZG gewerkt. Jacqueline
behoort tot de uitzonderingen die tot hun
65e levensjaar actief in het beroepsleven
staan. Logistieke medewerkers vonden
de weg naar haar kleine ‘bureel’ voor het
aanvullen van het steriel materiaal op
de afdelingen. Ik liet me vertellen dat
daar ook een chocoladeschuif was en
ik vertel geen geheim als ik zeg dat
Jacqueline al eens te vinden was buiten
met een sigaretje. Nu ze meer tijd heeft
kan ze verder fotoshoppen en nog
meer tijd besteden aan handwerk. Haar
reputatie als dierenvriend is gekend. Het
anders inrichten van haar nieuwe leven is
haar van harte gegund.
werd Paulette bijna gescalpeerd door een weggeslingerd
stuk van die autodeur. Een zeer nare ervaring was dat, zelfs na
de herstelperiode. Het deed ons allen beseffen dat zo’n werk
helemaal niet evident is. Toen de kans zich voordeed
om het team van het chirurgisch dagziekenhuis
te versterken was Paulette opnieuw bereid
om zich om te scholen. Het was op 6 januari 2010 dat zij de uitdaging aanging om
weer van alles onder de knie te krijgen,
niet vanzelfsprekend als halftijdse medewerker. Tijdens de afscheidsspeech
van haar hoofdverpleegkundige op
30 april 2014 werd Paulette in enkele
woorden omschreven als een verpleegkundige met veel inzet, verantwoordelijkheidsgevoel en collegialiteit.
Recht voor de raap, geen blad voor de
mond en gedreven heb ik ook gehoord. Op
sportief vlak vind je Paulette vaak al fietsend
langs Vlaamse wegen en wegen bij onze noorderburen. Op de dag van de arbeid (1 mei 2014) een punt zetten achter haar actieve loopbaan was passend.
Vroedvrouw Marie-José De Meester werkte, zolang
ik mij kan herinneren, in nachtdienst, onder andere om ook de zorg voor haar 3 zonen op
zich te nemen. Haar collega’s spraken over
haar als de ‘oma van de nacht’. Ze startte
haar loopbaan op 1 september 1974 om
39 jaar en één maand later met pensioen
te gaan. Officieel was 30 september 2013
haar laatste werknacht; met versieringen
in de kraamafdeling werd zij verwelkomd.
Haar verhalen van het ‘oud moederhuis’
werden doorverteld. Het was allemaal
anders bij de start van haar loopbaan, de
eenvoud van het bevallen evolueerde stilaan.
Haar collega’s beschreven het als volgt: ‘van dop-
Greta Van Bockstael verliet de afdeling intensieve zorgen op 1 oktober 2013. Toen in
1993 deze afdeling uitbreidde, gegroeid
vanuit het gelijkvloers, stapte Greet mee
in dit nieuwe avontuur. De patiënten van
inwendige geneeskunde in zalen van
vier tot zes patiënten hadden tot dan op
haar volledige toewijding kunnen rekenen. Greet was een stille en harde werker, die op gepaste tijden voor haar mening uitkwam. Ze was zowel bij de oudere
als jongere collega’s geliefd. Greet en haar
fiets waren/zijn onafscheidelijk. Volgens haar
hoofdverpleegkundige was het zelfs zo dat ze
De pediatrie zwaaide Anne Zaman uit op 1 december 2013, voor iedereen hoorde Anneken gewoon
bij onze kinderafdeling, bij de oude en ook bij de
nieuwe. Ze was superblij met de verhuis naar
de nieuwbouw einde 2012, ze had er zo naar
toegeleefd om in deze meer luxueuze omgeving te kunnen werken. Als 2de kind in een
gezin van 7 werd al snel duidelijk dat Anne
gemaakt was om voor kindjes te zorgen. Ik
liet me vertellen dat zij in 1971 startte op de
pediatrie ten tijde van dr. Henri Van Winckel
en dat zij een ‘brave’ was en ook onschuldig.
Dit zou, volgens haar collega’s, in de loop van
de jaren binnen de perken geëvolueerd zijn.
Anne is gedurende haar volledige loopbaan
op de kinderafdeling blijven werken, immer
enthousiast. Zij zag vele nieuwe jonge mensen
in het werkveld stappen, zowel artsen als verpleeg-
tone naar CTG-STAN monitor, van forceps naar
vacuüm, van stuitbevallingen naar sectio’. Ook
het uniform van de medewerkers wijzigde
van witte schort, kapje op het hoofd en
bruine nylons naar een praktisch broekpak. José straalde rust uit in het werk, ze
was attent en hulpvaardig. Ze troostte
huilende baby’s en had oog voor de
overbezorgde mama’s. Kortom een
vroedvrouw in hart en nieren. Daarnaast was zij een lieve collega, die heel
veel nieuwe vroedvrouwen zag komen
en nooit te beroerd was om haar ervaring
een stuk te delen.
‘een privéplaatsje’ had aan de achterdeur
van intensieve zorgen, ik denk dat een
fietsenstallingsplaats bedoeld wordt.
Greet wordt herinnerd als iemand die
aan haar gezondheid dacht, iedere
dag had ze haar portie fruit mee,
je zag haar nooit boterhammen of
warm eten. Samen met haar echtgenoot wandelde ze kilometers aan
een stuk. En indien de collega’s iets
wilden weten in verband met producten uit Holland was er slechts één adres:
bij Greet.
kundigen. Zij hielp hen mee op weg om hun draai
te vinden. Van Anne blijft me de vriendelijkheid
bij, de gemoedelijkheid en het mocht ook al
eens plezant zijn op de afdeling. Zelfs in tijden dat ze het op persoonlijk vlak moeilijk
had, bleven voor haar de kindjes en hun
familie op de eerste plaats komen. De
baby’s waren geboren uit ouders, die
ook nog door haar werden ‘gesoigneerd’.
Anne heeft ook andere kwaliteiten ten
dienste gesteld van het werk, onder andere het maken van fotocollages en de
zorg voor de vissen in het aquarium.
Haar droom was om ooit een reis te maken
naar Hawaï, een wens die ze symbolisch in
vervulling zag gaan bij haar afscheid met de
collega’s van de pediatrie.
11
Medisch departement
Bij de start van 2014 zette Dr. Verhoeven Jozef een punt
achter zijn werkzaamheden in het ziekenhuis. Zelf had
ik het genoegen om nauw met dr. Verhoeven samen te
werken in dag- en nachtsituaties, tijdens de week en
in het weekend. Het gebeurde wel eens dat ik
hem uit bed belde en met mij zullen wel
tientallen collega’s dat gedaan hebben
doorheen al die jaren. Ik herinner me
zijn correctheid en het gebruik van
het woord mevrouw, alhoewel hij
alle voornamen kende. Nieuwe
medewerkers moesten het
vertrouwen verdienen van dr.
Verhoeven en hem en zichzelf
dus wat tijd gunnen. Op de
verpleegafdelingen sprak hij
in eerste instantie altijd de
hoofdverpleegkundige aan, de
spilfiguur op de afdeling voor hem.
In de tijden vóór het elektronisch
dossier kon ik het geschrift van dr.
Verhoeven meestal wel ontrafelen
en de termen van een licht tot matig of
diffuus gestoord EEG zijn me niet vreemd.
Zijn patiënten waren niet altijd het meest evident om
te behandelen en te benaderen, agressie ‘avant la lettre’
kwam voor, vaak omwille van de pathologie. Opvallend bij
dr. Verhoeven vond ik zijn kennis van de Lokerse bevolking
en al hun familiebanden.
Dr. Van Winckel, sinds jaar en dag lid van de redactieraad,
voegde nog belangrijke informatie uit een andere hoek
toe: “Na zijn opleiding tot neuropsychiater
begon dr. Jef Verhoeven zijn carrière in de
toenmalige OCMW Stadskliniek in 1978.
Jarenlang stond hij 24 uur op 24 en 7
dagen op 7 in voor de opvang van de
neurologische patiënten. Daarnaast
heeft hij als lid van de medische
raad en lid en voorzitter van de
centrale inningsdienst ook zijn
steen bijgedragen aan de goede
werking van het ziekenhuis. We
kennen dr. Verhoeven allemaal als
de ietwat verstrooide professor, die
echter als neuroloog zeer bekwaam
was en zelden een diagnose miste.
Maar niet iedereen weet dat Jef ook
jurylid is bij nationale en internationale
zeilwedstrijden. Een hobby waar hij wat
meer tijd voor zal hebben, nu zijn klinische
activiteit stopgezet is in het ziekenhuis. Namens alle
collega’s en directie wil ik Jef bedanken voor de bewezen
diensten en wens hem nog veel gezonde jaren toe.”
Keuken
Opzoekingswerk in het personeelspakket leerde me dat
Marleen Stevens op 8 oktober 1979 in dienst kwam in de
toenmalige stadskliniek en op 1 januari 2005, net als iedereen op dat moment, een contract aanging met het nieuw
opgerichte AZ Lokeren. Op 1 augustus 2013 ging Marleen
met pensioen, nadat ze na een vrij lange ziekteperiode in
2005, aansluitend geen lange periodes meer kon werken
en ook het laatste deel van haar loopbaan in ziekteverlof
was. Haar laatste tewerkstellingsplaats was de centrale keuken. Collega’s verwezen naar haar periode op de kraamaf-
deling. Op deze afdeling vormde zij de ploeg samen met
Lieve Slabbaert, Agnes Staessens, Simonne Antheunis en
Rita Van Holle. De vorige hoofdvroedvrouw Lucie Dubourg
spreekt van een goed draaiend, zeg maar geolied team, dat
ervoor zorgde dat de kraamafdeling er altijd netjes bij lag.
Marleen was ook gekend voor het meebrengen van wijnen,
als ik goed ben ingelicht, uit Duitsland. Zij luistert graag
naar schlagermuziek en is een fan van het eerste uur van
Dana Winner.
Linda Bruyneel volgde het voorbeeld van Marleen op 1
april 2014. Zij heeft er een lange carrière opzitten in de
keuken, meer dan 30 jaar! Ze heeft dus heel wat veranderingen doorgemaakt in het ziekenhuis. Aanvankelijk was er
het bulksysteem, welke overging naar een geportioneerde
werkwijze. Later werd de centrale keuken de werkplek die
niet alleen instaat voor de maaltijden in het ziekenhuis,
maar ook voor de stedelijke basisscholen, het kinderdag-
verblijf en het woonzorgcentrum. Linda was iemand die
graag plezier maakte maar tevens goed werk afleverde.
Ze stond altijd klaar om anderen te helpen. En al kwam ze
soms eens wat kort over omdat ze zich concentreerde op
haar werk, ze was een graag geziene collega, die de handen uit de mouwen stak. Jammer dat ze moest afhaken om
gezondheidsredenen. Het keukenteam wenst hierbij Linda
te bedanken omdat het fijn samenwerken was met haar.
12
Goede doelen in het AZ Lokeren
Het AZ Lokeren heeft een hart voor de patiënt en is zeer blij dat nietpatiënten ook een hart hebben voor het AZ Lokeren. Regelmatig
ontvangt het ziekenhuis een aanzienlijke som om projecten voor
patiënten te realiseren om een opname of doktersbezoek zo
aangenaam mogelijk te maken.
Zo wordt er veel geschonken voor onze allerkleinste patiëntjes in de vorm
van gevoelenspopjes of een aquarium in de gang van pediatrie. Binnenkort
wordt de kinderhoek op de medische beeldvorming kindvriendelijk gemaakt
door een speelsysteem aan de muur te hangen. Het geheel wordt vrolijk
afgewerkt met een toffe stickerdecoratie. Hierbij danken we het CVO Leerstad
Volwassenenonderwijs om geld in het laatje te brengen met een koekjesactie.
Ook dank aan onze eigen medewerkers om hiervoor massaal koekjes te kopen.
Niet enkel voor de allerkleinsten
Na de diagnose van kanker zijn patiënten vaak ontredderd: alles komt op hen
af en een reeks ziekenhuisbezoeken dringt zich op. Onze verpleegkundigen
vangen hen zo goed mogelijk op volgens de filosofie van de missie van het AZ
Lokeren: ‘Wij wensen onze patiënten een gevoel van veiligheid, vertrouwen,
geborgenheid en genegenheid mee te geven.” Na verschillende chemokuren
ontstaat er vaak een vertrouwensrelatie tussen de verpleegkundige en de
patiënt. De verpleegkundigen merken op dat patiënten gevoelig zijn voor
kleine attenties, voor een persoonlijke toets aan hun verblijf. Elk jaar stuurt de
afdeling een kerstkaart naar alle chemopatiënten die het afgelopen jaar een
behandeling hebben gekregen. De appreciatie hiervoor is enorm.
In de lijn van onze missie en de kleine attenties die het verschil maken, wil het
AZ Lokeren het komende jaar alle oncologische patiënten een verwenpakket
mee naar huis geven. In het vorige nummer van de gAZet kondigden we aan
dat er door Roparun € 8 700 is toegekend aan het AZ Lokeren om sets met
verzorgingsproducten in een verzorgingstas en een kersenpitkussen te kunnen
schenken aan patiënten. Het budget stelt ons in staat om dit te doen voor 200
patiënten.
Praatcafé
Eveneens bij Roparun is er door Heidi Bruyneel en Linn Torfs een dossier
ingediend om de praatcafés voor oncopatiënten te laten sponsoren. Op 8 juni
ontving Heidi een cheque van € 2 193 op het jaarlijkse evenement van Roparun
in Zele (zie foto - Heidi staat derde van links).
Tijdens de behandeling worden patiënten omringd met de beste zorgen,
zowel op het fysieke als psychische vlak. Patiënten komen regelmatig naar het
ziekenhuis en weten waar ze terecht kunnen. De
ervaring leert ons echter dat, eens de patiënt
het ziekenhuis verlaten heeft, er weinig externe
ondersteuningsactiviteiten in regio Lokeren
beschikbaar zijn. Nochtans is de weg naar een
zo goed mogelijk fysiek en psychisch herstel nog
lang niet bereikt. De nood aan ondersteuning en
hulpverleners bij oncologische patiënten blijft
dan actueel, ook na de behandeling.
Om aan deze vraag tegemoet te komen zijn
we gestart met praatcafés voor oncologische
patiënten. Wij ondersteunen alle patiënten
uit de eigen regio, wat betekent dat ook
kankerpatiënten die elders een behandeling
krijgen, welkom zijn in het praatcafé. Zo
kunnen alle patiënten uit de brede Lokerse
omgeving ondersteuning en contact maken met
lotgenoten.
Op 6 juni overhandigden Luc De Block,
voorzitter van de raad van beheer AZL, en
Ginette Van Den Bossche, stagemonitrice
verpleegkunde in ons ziekenhuis en
vrijwilliger bij Roparun Zele, het eerste
verwenpakket aan Lutgard. Ze was erg blij
met het verwenpakket en klonk oprecht
gecharmeerd: “Ik vind het goed dat het
ziekenhuis met zulke attenties patiënten iets
extra’s aanbiedt. Ik ben echt content.”
De voorzitter vindt dit project bijzonder
omdat een organisatie uit Zele op lokaal vlak
iets kan terugdoen met het project Roparun.
“Meestal is het de pediatrie die van goede
doelen fondsen ontvangt, dus het is ook zeer
fijn dat we nu ook iets kunnen doen voor
oncopatiënten”, stelt hij.
Werkten mee aan dit project waarvoor onze
oprechte dank: Angie Van Peteghem, Lynn
Parthoens, Brigitte De Ryck en Linn Torfs.
Foto: Lieselotte Cowie - Het Nieuwsblad
13
Het AZ Lokeren loopt
De karavaan van Roparun trekt jaarlijks door Zele, een
artikel hierover verscheen reeds in de gAZet van april
2014. De gemeente is daardoor nauw betrokken bij het
evenement, en organiseert een eigen estafetteloop, de
‘Ronde van Zele’, om extra fondsen in te zamelen voor
Roparun en lokale initiatieven voor kankerpatiënten.
Hoofdorganisatoren zijn de Zeelse atletiekvereniging
‘Kloddelopers’ en de brandweer van Zele. In dit nummer
(pagina 13) wordt gesteld dat het AZ Lokeren een
mooi budget mag ontvangen van deze organisatie
om verzorgingssets aan te kopen voor oncologische
patiënten en om praatcafés te organiseren. Het leek dus
niet meer dan normaal dat het AZL met enkele lopers
vertegenwoordigd was op de ‘Ronde van Zele’, die dit jaar
doorging op zaterdag 19 april.
Het stramien is eenvoudig: teams van 4 personen lopen en
fietsen een traject van 35 km (of 70 km voor de ‘diehards’).
Terwijl één persoon loopt, begeleiden de drie anderen hem/
haar met de fiets, onderweg kan zoveel als nodig worden
gewisseld. Het parcours start aan de brandweerkazerne en
loopt dan voornamelijk langs de groene gordel rond Zele.
Begin maart werd besloten bereidwillige lopers te zoeken,
doel was met minstens één team aan de start te kunnen
komen. Al vrij snel bleek er veel interesse te zijn, en op 7
april konden niet minder dan 5 teams worden ingeschreven.
Medische beeldvorming en de afdeling spoed vaardigden
elk een volledig team af: Els, Jo, Rony en Simon schreven zich
samen in, net als Heidi, Jolien, Shanon en Bart. Johan, Bob en
Jasper van de personeelsdienst vormden een team met Filip
(telesecretariaat/OK).
Dr. Gunther Maudens bracht zijn echtgenote, zijn looppartner
en diens vrouw mee, terwijl Lynn (oncoverpleegkundige)
en ondergetekende konden samenlopen met Lissa Boone
14
(dochter van Ginette Van den Bossche, stagemonitrice in ons
ziekenhuis) en haar vriend Dominique.
Om er zeker van te zijn dat ook het publiek kon zien dat het
ziekenhuis aanwezig was, werd gezorgd voor loopshirtjes
met het logo van het AZL. De mensen van de aankoopdienst
deden hun uiterste best deze shirtjes nog op tijd aan de
teamleden te bezorgen.
Alle AZL-teams kwamen voltallig over de meet, en dit in
een zeer respectabele tijd!
Afspraak op 19 april was voorzien aan de brandweerkazerne
van Zele om 10.45 uur. Na het ophalen van de startnummers
en goodie-bags met daarin een t-shirt van ‘Kloddelopers’ als
souvenir aan deze 8ste editie van de ‘Ronde van Zele’, een
fluovestje en het roadbook ging de 35 km van start om 11.15
uur. Het weer zag er ’s ochtends niet te best uit, maar het
klaarde tegen de starttijd op: een schuchter zonnetje deed
een poging door te breken, op sommige plekken was er een
stevige wind maar al bij al was het prima loopweer.
De op sommige plaatsen talrijke toeschouwers langs het
parcours moedigden de lopers/fietsers luid aan, links en
rechts was er ook een bekend gezicht te zien, al dan niet met
fototoestel. Het maakte dat er al eens aan een iets vlugger
tempo werd gelopen. De sfeer was alleszins opperbest, niks
dan blije gezichten op en naast het parcours. Na aankomst
was er gelegenheid om te douchen en wie dat wou kon nog
een spaghetti en een drankje nuttigen in de grote tent.
Voor sommige deelnemers was deze estafetteloop een
gevolg van wekelijkse trainingen, en paste het binnen de
routine, anderen echter waren pas weer gestart met trainen
met de ‘Ronde van Zele’ voor ogen. Door de estafetteloop
hebben ze de draad weer opgenomen.
Langs deze weg wil ik de AZL-lopers danken voor hun inzet,
motivatie en enthousiasme.
voor het goede doel
Oproep - AZL Ekiden Team
Na de ‘Ronde van Zele’ werd door Jo Linthout het idee
geopperd het ‘AZL Ekiden Team’ op te richten, om op
regelmatige basis (dit is 3 tot 4 keer per jaar) aan estafettelopen te kunnen deelnemen. Hoe meer teamleden, hoe beter.
Er zullen immers steeds data zijn waarop één of meerdere
teamleden zich niet kunnen vrijmaken.
Wil je je graag opgeven voor het team, contacteer dan
Jo Linthout (medische beeldvorming/functioneel onderzoek).
Je zal dan verder op de hoogte worden gehouden over
mogelijke wedstrijden.
Voor wie zich afvraagt waar de naam van het team vandaan
komt: de ekiden is een onderdeel in de wegatletiek. Het is
een marathon in estafettevorm. De totale marathonafstand
van 42,195 km wordt door zes lopers afgelegd. De startloper
neemt de eerste 5 km voor zijn rekening. De volgende lopers
Annick Van Driessche
lopen resp. 10, 5, 10, 5 en 7,195 km. De lopers geven geen
estafettestokje door, maar een sjerp, de tasuki, die om het
lichaam gedragen kan worden.Deze marathonestafette is
afkomstig uit Japan. Vroeger werden in Japan belangrijke
documenten door estafettelopers bezorgd op de plaats
van bestemming. ‘Eki’ betekent station en ‘den’ betekent
bestemming.
Niet alle estafettelopen zullen zo verlopen, het kan ook zoals
in de ‘Ronde van Zele’, waarbij naar eigen goeddunken kan
gewisseld worden.
Marleen Van Rijsselberghe bezorgde ons volgende toffe foto’s.
Meer foto’s van de ‘Ronde Van Zele’ kan je vinden op onze
Facebookpagina
15
Het pediatrisch team strijdt samen
met het algologisch team
tegen pijn bij kinderen
Heidi Bruyneel, psycholoog
Ann De Veerman, hoofdverpleegkundige pediatrie
16
Vooraleer je pijn kunt bestrijden, moet je eerst en
vooral de pijn kunnen herkennen. Hiervoor heb je
objectieve meetinstrumenten nodig, aangepast
aan de leeftijd van het kind. De aanpak van pijn
is een plicht van elke gezondheidswerker en een
belangrijk onderdeel van de kwaliteit van de zorg.
Het meten van de pijn moet op een systematische
manier gebeuren, dient geëvalueerd te worden
en, waar nodig, bijgestuurd te worden. Pijn moet
steeds gezien worden als een signaal.
Er zijn een aantal misverstanden rond pijn bij kinderen:
•
•
•
•
•
Een kind heeft minder pijn dan een volwassene.
Hoe kleiner het kind, hoe sneller het de pijn
vergeet. Dit is een absolute onwaarheid nl. het
kind heeft een pijngeheugen. Hoe kleiner het
kind, hoe groter dit geheugen.
De behandeling van pijn maskeert een correcte
diagnosestelling.
Pijn is vaak ingebeeld.
Pijn hoort erbij.
Hoe pijn bestrijden bij kinderen?
Het gaat niet alleen om het geven van een suppo of
een siroopje, bij een kind gaat het om veel meer. De
manier waarop een kind voorbereid wordt op een
pijnlijke ervaring is van zeer groot belang en vraagt tijd
van de verpleegkundige. Het is uit den boze dat een
kind een pijnlijke actie moet ondergaan zonder enige
voorbereiding. Op niveau van het kind geven we uitleg
over wat er gaat gebeuren. De ouder krijgt altijd de
mogelijkheid om bij het kind aanwezig te zijn, dit in het
kader van ouderparticipatie.
We proberen een pijnlijke gebeurtenis niet te laten
doorgaan op de kamer, want dit is de veilige haven
van het kind. Behandelingen gebeuren steeds in de
onderzoekskamer, waar we proberen een rustige sfeer
te creëren in een kindvriendelijke omgeving. Een andere
dankbare techniek is het kindje afleiden van de plaats
van de pijn bijvoorbeeld door het te laten vertellen over
aangename zaken en de aandacht om te buigen naar de
prikmand: we motiveren hen reeds om hun geschenkje te
kiezen terwijl de arts prikt. Ook hier ligt een belangrijke
taak bij de speeljuf. Zij kan het kind bijstaan tijdens een
pijnlijke wondzorg, prikken van een infuus enz.
We gebruiken op de pediatrie verbandmateriaal dat
pijnloos verwijderbaar is. In de literatuur staat vermeld dat
de eerste wondzorg cruciaal is voor het verdere verloop
van de pijnbeleving. Dit wil zeggen dat wanneer het
hier fout loopt, het kind bij de volgende wondzorg veel
moeilijker te benaderen zal zijn en dus veel meer pijn zal
ervaren. We gebruiken eveneens babycalminedruppels ®,
emlazalf ® en rapydanpleister ®. Eén van deze producten
wordt, afhankelijk van de leeftijd, gebruikt bij elk kind
voor een bloedafname, prikken van een infuus enz.
Minder angst voor een prik
Prikken bij een meer ontspannen, minder angstig kind
is veel aangenamer dan een kind fixeren om hetzelfde
doel te bereiken. We ondervinden dat de prik zo goed als
pijnloos verloopt en dat kinderen veel minder angstig zijn
voor een volgende prik. Een pijnloze prik gevolgd door
een cadeautje, komt de vertrouwensrelatie ten goede. En
dit is toch van uiterste belang voor het verdere verloop
van de opname. Heb je vragen hierover, aarzel dan
niet om contact op te nemen met Klaar De Ruyte, onze
referentieverpleegkundige ‘Pijn’.
Het algologisch team, ook voor pijn bij kinderen
Sinds 1 juli 2013 bestaat er een algologisch team in ons
ziekenhuis. Naast chronische pijn bij volwassenen richt
deze werkgroep zich ook naar acute pijn bij kinderen.
In het kader van het blijvend bijsturen en updaten van
het reeds bestaande pijnbeleid op pediatrie, ging het
algologisch team op dinsdag 25 februari 2014 naar het UZ
Gent. ‘We’ dat zijn dr. Luc Goossens (verantwoordelijke arts
algologisch team), dr. Lubos Fedora (hoofdarts pediatrie),
Ann De Veerman (hoofdverpleegkundige pediatrie),
Natacha Van Driessche (pediatrisch verpleegkundige)
en Heidi Bruyneel (psycholoog algologisch team). We
spraken af in het kinderziekenhuis Sint-Elisabeth van het
UZ Gent met dr. Annick De Jaeger (pediatrisch intensiviste)
en Heidi De Coninck (pediatrisch pijnverpleegkundige).
Samen met hen en enkele collega’s van andere centra
wisselden we ideeën en werkwijzen uit om het pijnbeleid
nog meer te structureren en uit te bouwen. Er is een
samenwerkingsakkoord gesloten met het UZ Gent,
zodanig dat we met de externe partners twee keer per
jaar het pijnbeleid continu verder kunnen optimaliseren
en coördineren.
Wat is van belang bij het pijnbeleid bij kinderen?
We onthouden dat het allerbelangrijkste is om tijd te
nemen voor pijnlijke ingrepen en niet te snel over te
gaan tot actie. Het is slechts een minderheid waarbij er
met hoogdringendheid dient gehandeld te worden. We
maken gebruik van ondersteunende technieken zoals zalf
en pleisters om pijnloos een infuus of bloed te prikken
(lokale analgetica), spelbegeleiding, hypnosetechnieken,
gesprektopics, knuffels, dekentjes enz.
17
Dr. Luc Goossens: “Kinderen beperkt. Zo krijgen ze per os of rectaal hun premedicatie
zijn geen kleine volwassenen.” toegediend. Door deze medicatie zijn ze rustig voorafgaand aan
Dr. Goossens:
“De verantwoor-delijke arts van
het algologisch team is dr. Luc
Goossens, anesthesist in het
AZ Lokeren. Hij zorgt samen met
een team anes-thesisten onder
andere voor de pijnbestrijding
bij operatieve ingrepen, zowel
voor volwassenen als kinderen.
Aangezien het algologisch team
zich ook richt op acute pijn bij kinderen, interviewden we voor
de gAZet dr. Goossens over de aanpak van pijnbestrijding bij
kinderen tijdens en na een operatie in het AZ Lokeren.”
Gazet: Wat zijn de grootste verschillen tussen pijnbestrijding
bij kinderen en volwassenen?
Dr. Goossens:“Kinderen zijn geen‘kleine’volwassenen. Ze hebben
hun eigen anatomie, fysiologie en farmacologie. Bovendien dient
het pijnbeleid afgestemd te worden op de leeftijd van het kind,
bijvoorbeeld het pijnbeleid van een pasgeborene is verschillend
dan dat van een 14-jarige. Het gewicht of de lichaamsoppervlakte
dient in rekening gebracht te worden, net zoals het verschil in
het verwerken van de toegediende medicatie.”
Gazet: Hoe verloopt een operatie bij kinderen?
Dr. Goossens: “Het prikken bij kinderen wordt zoveel mogelijk
Dr. Lubos Fedora:
“Het
is
belangrijk
te
voorkomen dat kinderen
artsen en ziekenhuizen gaan
associëren met pijn.”
Aangezien acute pijn bij kinderen
behoort tot één van de domeinen
van het algologisch team, vonden
we het onontbeerlijk dat het
diensthoofd pediatrie, dr. Fedora,
bij het team betrokken werd. Ook
het UZ Gent was vol lof over deze
multidisciplinaire artsensamenwerking binnen ons team.
Op een dinsdagvoormiddag nadat de arts net naar de pediatrie
geroepen was om een baby’tje te prikken, ontvangt de arts ons
in zijn kabinet. Hierbij vertelt dr. Fedora dat de verpleegkundigen
hem telkens opbellen nadat de verdoving voldoende ingewerkt
is zodat hij het prikje kan zetten. Hij is dan ook heel fier te vertellen
dat bijna 100% van de infusen en bloedafnames bij kinderen met
een lokaal analgeticum (emla®/rapydan®) gebeuren. De angst
van de kinderen voorafgaand aan het prikje blijft aanwezig
maar ze trekken hun handje niet meer weg. Bovendien zijn de
verpleegkundigen en de ouders aangenaam verrast van het
effect van deze verdoving.
18
de operatie. Bij de inductie wordt het inhalatiegas via een masker
toegediend, waarbij de ouders aanwezig blijven tot de leeftijd
van 10 à 12 jaar. Bij kinderen ouder dan 12 jaar wordt het belang
van de ouderparticipatie kind per kind geëvalueerd. Nadat de
kinderen in slaap zijn, wordt de intraveneuze katheter geplaatst,
waarlangs alle nodige medicatie (pijnstilling, spierverslapper
enz.) tijdens de operatie kan toegediend worden.
Tijdens de narcose zelf probeert men soms ook al proactief
de postoperatieve pijn te bestrijden. Zo kan onder narcose
bijvoorbeeld een lokale verdoving aangebracht worden
(bijvoorbeeld bij een besnijdenis). Kinderen komen terecht in de
ontwaakzaal in een kindvriendelijke omgeving. Onmiddellijk na
de operatie worden de ouders toegelaten op de ontwaakzaal,
zodat de kinderen wakker worden met hun mama of papa
aan hun zijde. Hier wordt de pijnstilling toegediend via de
intraveneuze katheter, een smelttablet, een pilletje of siroop.
Omwille van de angst voor een prik die er heerst bij kinderen
wordt plaatselijke verdoving niet toegepast.”
Gazet: Hoe verloopt de pijnstilling postoperatief?
Dr. Goossens: “De meeste kinderen komen in dagopname op de
kinderafdeling voor een ingreep. Ze blijven dan ook niet lang in
het ziekenhuis. Via het operatieblad worden de postoperatieve
orders qua pijnbeleid doorgegeven. Hierbij staat ook een
telefoonnummer vermeld zodat de ouders kunnen bellen bij
vragen.”
De arts benadrukt dan ook het grote belang van preventief aan
pijnbestrijding te doen, door te zorgen voor een kindvriendelijke
omgeving waar het kind zich goed voelt via lachen, een
kindvriendelijke omgeving, speelgoed, goede pijnstilling bij
trauma en prik, glucose drinken bij kleine baby’s, warm badje
enz. Zo worden artsen en ziekenhuizen niet geassocieerd
met pijn en angst en wordt ‘moeilijk’ gedrag bij kinderen
zoals paniekaanvallen voorkomen. Ook een goede medische
uitleg kan preventief werken. Zo maakt men op de pediatrie
al enige tijd gebruik van een poppetje waarmee de arts en de
verpleegkundige het kind kunnen voorbereiden op wat er gaat
komen. Via dit poppetje kunnen kinderen ook hun ervaringen
tonen aan de hulpverleners.
Kortom: alle hulpverleners dienen samen te werken om te
zorgen dat het kind minimaal pijn heeft. Dit neemt ook de twijfel
bij de ouders weg wat nu effectief het beste en nodig is voor
hun kind. Zo weten ze dat het niet vanuit economisch oogpunt is
dat men deze lokale analgetica opstart en dat alle hulpverleners
hier echt voorstander van zijn. Dit zal hopelijk de mogelijke
barrières bij ouders om de stap te zetten tot verdoving voor een
prik overstijgen, zoals tijdgebrek (want deze medicatie dient in
te werken) en het financieel aspect.
19
Info
UIT DE RAAD VAN BEHEER
TOEWIJZING AANKOOP GIPS
Aankoop gips voor een periode van 3 jaar ter waarde van € 51 887 incl. btw. De toewijzing omvat: elastisch
steunverband, orthopedische watten, gipskousen, klassieke POP-gips, handschoenen om synthetische gips te
manipuleren, ortho-aluminium spalken, synthetische gipsspalken, gipsschoenen, synthetische gips, waterbestendige
gips en gipsdraagband (sling).
TOEWIJZING UPS
De UPS staat in voor de continue stroom naar het serverlokaal, alle datakasten en switchen. Het voorgestelde
onderhoudscontract is het servicecontract Power van Eaton voor 7 dagen op 7 en 24 uur op 24 service voor een
totaalbedrag van € 8 818 incl. btw/jaar.
AANKOOP PASSIEVE TILLIFT
Voor de afdeling geriatrie is een passieve tillift aangekocht ter waarde van € 9 046 incl. btw.
Een tillift is een mechanisch hulpmiddel dat gebruikt wordt in de zorg om fysiek beperkte mensen
te verplaatsen. Tilliften worden veelal elektrisch bestuurd. Ze zijn bedoeld om fysieke overbelasting
bij verzorgenden tegen te gaan. Voor geriatrie werd deze tillift aangekocht inclusief een weegunit.
VERVANGEN BESTAANDE OPROEPSIGNALISATIE 1STE, 2DE, 3DE EN 4DE VERDIEPING
Aangezien er voor de bestaande oproepsignalisatie van de 1ste tot en met de 4de verdieping (handsets) geen
componenten meer leverbaar zijn was het aangewezen om de oproepsignalisatie te vernieuwen. Naar aanleiding
van de globale aanpak in functie van deze vernieuwing zal er na uitvoering van de werken per handset één telefoon
(= aparte telefoonlijn) en één TV-bediening voorzien worden. Hierdoor verdwijnen de TV-kaarten en de zwarte
telefoontoestellen. Een bijkomend voordeel is dat alle patiëntenoproepen per verdieping zichtbaar zullen zijn op de
draagbare telefoontoestellen van de verpleekundigen.
Tevens zal de mogelijkheid bestaan om op alle afdelingen dwaaldetectie te gebruiken. Dwaaldetectie kan worden
ingezet ter bescherming van demente of gedesoriënteerde personen of alle gevallen waar moet belet worden dat
personen zich onbewust uit een gebouw of afdeling verwijderen. Deze hele operatie zal € 314 419 kosten.
AANKOOP VAN 8 VOLUMETRISCHE POMPEN
Een aankoop van 8 volumetrische pompen voor diverse diensten zal voorzien worden ter waarde van € 7 000 incl.
btw. Deze pompen worden gebruikt voor het geven van vocht of medicatie voor een korte of een langere periode.
De pompen worden gebruikt vanwege hun hoge nauwkeurigheid en veiligheid. De Optima PT NL dient tot op 5%
nauwkeurig de medicatie toe en is beveiligd met een luchtbeldetector en een drukbeveiliging waardoor de controle
op de patiëntveiligheid enorm verhoogd wordt. Deze pompen worden intensief gebruikt voor onder andere het
geven van chemokuren.
DR. NATALIE LOOMANS
Op 1 juni 2014 startte Natalie Loomans als Mond-Kaak-en Aangezichtschirurg (MKA-chirurg) in
het AZ Lokeren. Natalie Loomans is geboren en getogen in Lokeren.
Zij startte haar opleiding geneeskunde aan de KULAK en studeerde af als arts aan de KU
Leuven in 2003. In voorbereiding op de specialisatie MKA-chirurgie behaalde ze haar diploma
tandheelkunde in 2006. Zij begon de opleiding MKA-chirurgie in het UZ Leuven en zette deze
verder in het AZ Sint-Jan in Brugge waar zij zich voornamelijk toelegde op de orthognatische
en preprothetische chirurgie. Na de promotie tot MKA-chirurg in 2010 volgde zij een fellowship
esthetische aangezichtsheelkunde bij prof. Daniel Labbé aan het CHU in Caen. In december 2011
vervoegde zij de dienst MKA-chirurgie in het GZA ziekenhuis Sint-Augustinus te Antwerpen.
Zij zal in het AZ Lokeren de dienst MKA-chirurgie verder uitbouwen met collega dr. Piet
Aelterman.
DR. PIET AELTERMAN
Op 1 juni 2014 startte dr. Piet Aelterman als MKA-chirurg in het AZ Lokeren.
Dr. Aelterman behaalde zijn diploma als dokter in de genees-, heel- en verloskunde aan de KU
Leuven in 1990. Zijn diploma als licentiaat in de tandheelkunde behaalde hij in 1993 eveneens
aan de KU Leuven. Hij specialiseerde zich in de MKA-chirurgie aan de universiteiten van Marburg
en Lübeck in Duitsland en werd in 1997 erkend als MKA-chirurg. Aansluitend bekwaamde hij
zich in de plastische en reconstructieve chirurgie van het aangezicht.
Sinds 1998 is dr. Aelterman werkzaam als MKA-chirurg in het AZ Sint-Blasius te Dendermonde.
Om een ruimer zorgaanbod te kunnen aanbieden in de regio zal hij naast zijn activiteit in het
AZ Sint-Blasius ook een nieuwe dienst voor MKA-chirurgie in het AZ Lokeren uitbouwen samen
met dr. Natalie Loomans.
20
DR. JAN DECLOEDT
Op 1 mei 2014 is dr. Jan Decloedt gestart als borstchirurg in het AZ Lokeren. Hij
gaat zijn verworven expertise uit de borstkliniek Dendermonde in ons ziekenhuis
inzetten met de opstart van een borstkliniek AZ Lokeren. Voor hem staan een
multidisciplinaire aanpak van borstkanker en een intense samenwerking met elke
verwijzer centraal. Samen met de diensten medische beeldvorming, scintigrafie,
gynaecologie en patiëntenbegeleiding zal hij zich actief inzetten om in het
AZ Lokeren de patiënten met borstproblemen (man/vrouw, benigne en maligne) te
begeleiden en te behandelen bij diagnostiek, behandeling en opvolging.
Dr. Jan Decloedt studeerde gynaecologie-verloskunde aan de KUL met bijzondere
interesse in de gynaecologische oncologie en behaalde het Diplôme Universitaire de
Sénologie in Lille (France) in 1998. Hij begon zijn carrière als algemeen gynaecoloogverloskundige in Dendermonde (AZ Sint-Blasius) in 1998 en was daar samen met dr. Serry (radiotherapeut)
pionier bij het uitdenken van een multidisciplinaire aanpak van borstkanker. Vandaag staat de borstkliniek
Dendermonde, waarvan hij coördinator is, gekend bij de huisartsen en binnen het ziekenhuis voor haar
multidisciplinaire aanpak.
Enkele jaren terug ging dr. Jan Decloedt zich exclusief op senologie (borstpathologie) en gynaecologie
toeleggen en in 2013 volgde hij de opleiding oncoplastische borstchirurgie aan de ‘Université Paris XI’ om
esthetisch optimale resultaten te bereiken na borstkankerchirurgie en radiotherapie.
De triple diagnostiek (klinische evaluatie – beeldvorming – histologie (punctiebiopsie)) zorgt ervoor dat
de verwijzer (huisarts, gynaecoloog of arts borstkliniek) de werkdag na punctiebiopsie al resultaten heeft
bij punctie vóór de middag.
Om een vlotte samenwerking te garanderen en zo de onzekerheid voor de patiënt en de omgeving zo kort
mogelijk te houden, gebeurt het weefselonderzoek van puncties en operatiespecimens in Dendermonde.
Radiotherapie gebeurt preferentieel in het UZ Gent. Chemotherapie gebeurt in Dendermonde of op een
locatie volgens de keuze van de patiënt.
Nieuwe
nachtingang
AZ Lokeren van 22 tot
6 uur enkel te bereiken via
nachtingang
Wanneer je na 22 uur ’s avonds
en vóór 6 uur ’s morgens het
ziekenhuis wil bereiken, dan
dien je dit te doen via de
nachtingang. De nachtingang
is dezelfde ingang als van de
huidige spoedopname, gelegen
in de Zelestraat. ‘s Nachts zal de
hoofdingang in de Lepelstraat
steeds gesloten zijn.
21
AZL verwent personeel
De
verwenweek
voor
de
medewerkers van het AZL zit er weer
op. Van 13 tot 17 mei 2014 trakteerde
het ziekenhuis, naar aanleiding van
de 'Dag van de Verpleegkundige', ook dit jaar
haar personeelsleden op een massage, pedicure,
manicure, make-upadvies enz. Het AZ Lokeren
wenst bij deze alle cursisten en lesgevers van
het CVO Leerstad Volwassenenonderwijs te
bedanken voor de aangename samenwerking.
Avondsymposium “Toen ik dat zag, begon ik na te denken…”
Over keuzes aan het levenseinde.
Op 4 juni organiseerde het supportteam van AZ Lokeren
in samenwerking met dr. Serry van AZ Sint-Blasius een
avondsymposium rond levenseindekeuzes. We wensten een
genuanceerd beeld te brengen rond de brede waaier aan
mogelijke zorg bij het levenseinde. We mochten 48 huisartsen
en arts-specialisten verwelkomen om deze avond bij
te wonen.
De avond werd geopend met het thema van voorafgaande
zorgplanning. Er werd aandacht besteed aan het bredere
communicatieve proces met patiënt en familie rond wensen
en waarden aangaande zorgplanning voor de toekomst.
Hierbij kwamen zowel niet-behandelbeslissingen,
palliatieve
zorg
en
mogelijke
wilsverklaringen aan bod. Ook werden
specifieke
aandachtspunten
in gesprek met ouderen
belicht.
Kathleen Heyndrikx
22
Vervolgens werd de toepassing van palliatieve sedatie
geschetst in zijn context van doorgedreven palliatieve zorg en
werd aandacht besteed aan de keuze voor
euthanasie. Wettelijke voorwaarden, aandachtspunten in
begeleiding en medische aspecten werden verhelderd. De
avond werd afgesloten met een kaas- en wijnbuffet met de
mogelijkheid om met collega’s na te praten over dit gevoelige
onderwerp.
We danken iedereen voor de belangstelling.
NAAM
DATUM
PLAATS
FUNCTIE
Johan Bullaert
01.03.2014
intensieve zorgen
bachelor in de verpleegkunde
Marlène De Clercq
03.03.2014
interne/midcare
bachelor in de verpleegkunde
Brigitte Linthout
03.03.2014
ziekenhuislabo AZL
vervoer
Ilse Michiels
03.03.2014
ziekenhuislabo AZL
medisch laboratoriumtechnoloog
Edna Verlinde Galle
03.03.2014
schoonmaak en linnen
huishoudhulp
Ilse Tyncke
10.03.2014
keuken
huishoudhulp
Lieve Arens
17.03.2014
apotheek
apotheekassistente
Shane Beudeker
01.04.2014
keuken
huishoudhulp
Melanie Hamelink
01.04.2014
MKG/MVG en
patiëntenarchief
deskundige MKG/MVG en
patiëntenarchief
Silke Mertens
14.04.2014
dagziekenhuis
bachelor in de verpleegkunde
Katrien Famaey
05.05.2014
keuken
huishoudhulp
Chaïmaa Messaoudi
05.05.2014
keuken
huishoudhulp
Personalia
hartelijk welkom aan onze nieuwkomers
WE FELICITEREN DE JONGE OUDERS MET DE GEBOORTE VAN HUN BABY !!
Liesbeth Cottem (verpleegkundige heelkunde B) is mama geworden van een meisje Anisa op
02 maart 2014.
Sara Baert (verpleegkundige operatiekwartier) is op 25 april 2014 bevallen van een dochtertje Mila.
Tugba Yucesan (verpleegkundige heelkunde B) is op 17 mei 2014 bevallen van een jongen genaamd Alper.
WE WUIVEN UIT
NAAM
DATUM
PLAATS
FUNCTIE
Nadine Smet
31.03.2014
schoonmaak en linnen
huishoudhulp
Linda Bruyneel
31.03.2014
keuken
huishoudhulp
Christiane De Nul
31.03.2014
MKG/MVG en
patiëntenarchief
technische radiografieassistent
Jacqueline Biltris
31.03.2014
apotheek
administratief medewerker
Paulette Van Rumst
30.04.2014
dagziekenhuis
bachelor verpleegkundige
Anne Zaman (verpleeghulp pediatrie) vertrok op pensioen op 30.11.2013. Dit is tot op heden niet gepubliceerd in onze gAZet.
Onze excuses hiervoor.
innige deelneming bij het overlijden van
De heer Eddy De Munter, echtgenoot van dr. Carine Coppens (pediater), overleed op 10 maart 2014.
Mevr. Rosa Vervaet, moeder van Peter Van Bockstael (begeleidingsverpleegkundige), overleed op 20 maart 2014.
De heer Peter D’Haen, broer van Ann D’Haen (MKG/MVG en patiëntenarchief ), overleed op 22 maart 2014.
De heer Antoin Naudts, vader van Karin Naudts (telefonie, onthaal en patiëntenadministratie), overleed op 28 maart 2014.
De heer Wilson Bothuyne, levensgezel van Lieve Charels (verpleegkundige geriatrie), overleed op 22 april 2014.
De Heer Erik Rigelle, echtgenoot van gepensioneerd medewerker Chris Cassier, overleed op 4 mei 2014.
De redactieleden verontschuldigen zich indien bepaalde personalia niet opgenomen zijn in bovenstaande rubrieken omdat de melding ons niet
bereikte.
23
De prijspuzzel
OPGAVE: RAAD JE PLAATJE !
Waar is deze foto genomen (exacte plaats)?
De inzet is nog steeds twee tickets voor de
cinema.
Antwoorden kunnen vóór 1 september 2014
opgestuurd worden naar [email protected]
of via het postvakje van het directiesecretariaat.
Prijsvraag vorige editie
De oplossing van de puzzel van de gAZet editie april 2014 was: de passerelle
Uitgebeeld
Karien Van Hoecke (spoed)is door een onschuldige hand als winnaar uit de bus gekomen en mag
op onze kosten met z’n tweeën een avondje naar de cinema.
Nood aan pijnbestrijding bij artsen?
c
24
Filip en Linn - AZ lokeren

Download Report