download - Broeders van Liefde

07.11.2014
dienst communicatie
Het Journaal wijdde een onderwerp aan uitspraken mbt de zaak Jonathan Jacob.
Via deze link kan u het fragment herbekijken vanaf minuut 27:40.
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.36395
De reportage van vtm kan u via deze link herbekijken.
http://nieuws.vtm.be/binnenland/115051-11-man-vervolgd-zaak-jonathan-jacob
De reportage van ATV kan u via deze link herbekijken.
http://atv.be/nieuws/2014-11-06/elf-verdachten-naar-correctionele-rechtbank/#.VFyXqR3Tp1Y
Veldrijden
JOERI HOFMAN ZATERDAG MISSCHIEN
IN VCC IN ZELZATE
«Rug ene week goed,
andere week slecht»
Zaterdag wordt in Zelzate de achtste manche
van de Vlaamse Cyclocrosscup gereden.
Op de terreinen van het psychiatrisch centrum
St-Jan-Baptist zullen de deelnemers opnieuw
een lichtlopend en snel parcours vinden. De organisatoren van Rust Roest Zelzate proberen elk
jaar enkele kunstmatige hindernissen aan te
brengen. Om de moeilijkheidsgraad te verhogen.
Eliterenner zonder contract Joeri Hofman (22)
uit Opdorp-Buggenhout trekt naar alle waarschijnlijkheid naar Zelzate. De veldrijder van Corendon-Kwadro is een beetje op de sukkel. Begin
dit jaar onderging hij een operatie aan het been.
De problemen met de doorbloeding lijken opgelost. Maar door rugpijn kan Hofman zijn kansen
momenteel niet naar behoren verdedigen. Tijdens het Allerheiligenweekeinde bleef hij uit
competitie.
«Als ik komend weekend weer in actie kom, zal
het in Zelzate zijn», verduidelijkt Joeri Hofman.
«Het is niet zeker dat ik zal starten. Wat de oorzaak van die rugpijn is, weet ik niet goed. De ene
week ben ik goed, de andere week ben ik slecht.
Met mijn benen is alles, na die operatie, goed.
ZEDELGEM
BierFest ten voordele van OC Engelbewaarder
De ‘Ondernemers met een Hart’ organiseren op zaterdag 15 november een ‘BierFest’ ten voordele van het
OC Engelbewaarder in Aartrijke. Het evenement vindt plaats in de momenteel leegstaande gebouwen van
Drukkerij Moeyaert of Captains of Printing in de Snellegemsestraat in Zedelgem Dorp. ‘Die Original Dofmusikanten’, ‘De Vosjesvrienden’ en ‘The Soulbrothers’ zorgen voor de muzikale ambiance. In 2009 organiseerden de ‘Ondernemers met een Hart’ al een succesvolle actie ten voordele van Kom op tegen Kanker. De
Zedelgemse ondernemers zijn Stefaan Moeyaert, Chris Slabbinck, Francis Van Steelant, Stefaan Vanquathem en Hilde Dobbelaere. Tickets, te verkrijgen bij de organisatoren, kosten 15 euro in voorverkoop en 25
euro aan de deur. (DL-foto MVN)
I
I 10
Totaalspektakel herdenkt
Roeselare en de Groote Oorlog
DeMorgen. VRIJDAG 07/11/2014
Zaak-Jonathan Jacob:
elf verdachten naar rechter
In de zaak rond de dood van
Jonathan Jacob (26) heeft de
kamer van inbeschuldiging (KI)
elf verdachten naar de correctionele rechtbank verwezen. Het
gaat om de acht mensen van het
Bijzondere Bijstandsteam (BBT),
de commissaris, de toenmalige
directeur en een psychiater van
Broeders Alexianen in Boechout.
Jacob overleed in 2010 in een
politiecel in Mortsel na een tussenkomst van het BBT, ook de
‘bottinekes’ genoemd. Hij
belandde in die cel omdat het
psychiatrisch centrum Broeders
Alexianen in Boechout hem niet
wilde opnemen, omdat hij zich
agressief opstelde na het nemen
van amfetamines. De zaak
kwam aan het licht nadat vader
Jan Jacob de beelden vanuit de
ROESELARE
VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014
(RO11/1)
Jan Jacob:
‘Opgelucht
dat alle
verdachten
voor de
rechtbank
komen’
cel aan het programma Panorama bezorgde.
“Ik ben heel opgelucht dat de
KI beslist heeft dat alle verdachten zich voor de rechtbank moeten verantwoorden”, reageerde
vader Jan Jacob.
De zaak rond Jan Jacob is
intussen voor onbepaalde tijd
uitgesteld wegens ‘misbruik
van het inzagerecht in het strafdossier’ van de dood van zijn
zoon. (BELGA)
ROESELARE q Muziek,
beeld en poëzie, dat zijn
de ingrediënten van ‘Roeselare en de Groote Oorlog’, een totaalspektakel
rond de Eerste Wereldoorlog door de Stadsharmonie in samenwerking
met Folgazan en Yves
Bondue. Het concert
vindt plaats op zaterdag
15 november in cc De
Spil. “Naast alle kommer
en kwel hebben we ook
aandacht voor het vertier
van destijds”, volgens de
heren.
hij. “De burgers probeerden het
beste te maken van die moeilijke
periode en er was wel degelijk
heel wat vertier. Dat komt ook aan
bod.”
MEER BEZOEKERS
Peter Kiepe, Ignace Vanderschaeghe en Yves Bondue verwachten door het thema en de steun van stad Roeselare meer bezoekers dan ooit. (Foto SB)
DOOR MARLIES MADDENS
De sfeer en herinneringen oproepen van de Eerste Wereldoorlog,
dat is het doel van Roeselare en de
Groote Oorlog, een totaalspektakel van de Koninklijke Stadsharmonie in samenwerking met Folgazan en solo-zanger Yves Bondue onder leiding van dirigent Ignace
Vanderschaeghe.
Het
concert vindt plaats op zaterdag
15 november in cc De Spil. “Met
muziek en uniek beeldmateriaal
willen we de herinnering aan de
Eerste Wereldoorlog tot leven
brengen in een voorstelling van
ongeveer twee uur”, aldus Peter
Kiepe die de regie voor zich
neemt “Drama verdriet haat
angst, woede maar ook spanning,
humor en vreugde staan centraal.
We gingen zelf op zoek naar
uniek nog niet vertoond beeldmateriaal.” Leerlingen van BuSO
Sint-Idesbald fleuren het geheel
op met poppies.
NOODKLOKKEN
Om de voorstelling compleet te
maken, bundelen ze de krachten
met folkband Folgazan. “We
brengen tien nummers uit onze
producties ‘De kleine verwoeste
gewesten’ en ‘De Groote Oorlog
van de Kleine Belg’”, laat Yves
Bondue van Folgazan weten. Concreet staat Yves in voor de presentatie en het aaneen zingen van de
bindteksten bij de liederen. “Van
vier nummers werd de compositie
herschreven door dirigent Ignace
Vanderschaeghe van de Koninklijke Stadsharmonie. De Klokkengilde zal instaan voor het luiden van
“We twijfelen of
applaus wel gepast
is in deze context”
de noodklokken. “We twijfelen of
applaus wel gepast is in deze context. Het geheel haakt daarom
zonder pauzes in mekaar. Dat betekent dus dat er amper ruimte
zal zijn voor applaus en we denken dat dat het concert ten goede
zal komen”, aldus Yves.
I WAS A SPY
In het eerste deel komt de historiek en dramatiek van die wrede
oorlog aan bod: de inval van de
Duitsers, Schuwe Maandag, de
bezetting, het afscheid nemen van
dierbaren die moeten meestrijden, de angst... In het tweede deel
gaat het er iets luchtiger aan toe
met een ode aan de dappere krijgers. “De oorlog heeft vier jaar geduurd en het is niet zo dat er elke
dag overal gevochten werd. We
spitsen ons toe op Roeselare en de
situatie hier was niet te vergelijken met hoe het eraan toeging in
Passendale, Ieper en Wijtschate
bijvoorbeeld. Roeselare deed vooral dienst als centrum voor de aanvoer van munitie en als opvang
voor gewonde soldaten”, vertelt
Peter. “We gaan ook dieper in op
het verhaal van verpleegster, dienster en spionne Martha Cnockaert
en brengen een compilatie uit de
film I was a spy.”
“We gaan ook de iets luchtigere
problematieken aan zoals de luizenplaag en de gevolgen van de
lokale prostitutie in die periode.
Het is niet de bedoeling dat de
mensen depressief buiten wandelen na de voorstelling hé”, lacht
Peter is ervan overtuigd dat ze
meer bezoekers dan ooit mogen
verwelkomen. “Omwille van het
thema en de steun die we krijgen
van de stad.” Stad Roeselare zette
maar al te graag de schouders onder het project. “Zelf organiseren
we doorheen de herdenkingsjaren
diverse projecten, maar we ondersteunen ook verenigingen die een
herdenkingsactiviteit op poten
zetten. Dit doen we zowel inhoudelijk als financieel, de vereniging
kan een projectsubsidie aanvragen”, legt Ruben Lust van de
dienst Cultuur uit. “We sporen
aan om over de grenzen heen te
kijken en op zoek te gaan naar
unieke samenwerkingsverbanden
met andere Roeselaarse verenigingen. Deze samenwerkingsverbanden geven een enorme meerwaarde aan hun project en maakt
het ook uniek voor Roeselare.”
POËZIEWEDSTRIJD
Verder gaan ze ook de samenwerking aan met erfgoedcel BIE-Terf
en uitgeverij Bibliodroom. “En
niet te vergeten: de laureaten van
‘De Boodschap van de Vredesduif’. We lanceerden een poëziewedstrijd in enkele lagere scholen
en pikken daar drie laureaten uit
die hun werkjes mogen voorstellen aan het grote publiek. We kregen bijzonder veel inzendingen”,
klinkt het.
Kaarten in voorverkoop kosten 12
euro en zijn te verkrijgen via
www.despil.be of 0475 95 43 21.
Aan de deur betaal je 15 euro en
kinderen jonger dan twaalf mogen
gratis binnen.
WR
HET NIEUWS UIT UW STREEK
Heeft u nieuws?
Bel of mail
Martin Tytgat
0475 51 08 35
Roeselare-Tielt
Izegem
Uit de kansarmoedeindex van Kind en
Gezin blijkt dat steeds
meer kinderen in onze
regio opgroeien in
armoede. Vooral
Roeselare, Tielt en
Meulebeke scoren
bijzonder slecht.
bijvoorbeeld: [email protected]
ROESELARE/TIELT/MEULEBEKE/IZEGEM In Tielt
werden in 2013 meer dan
twaalf kinderen op honderd geboren in een kansarm gezin. In
2010 bedroeg dat percentage
7,6 procent. Ook Roeselare
deelt die negatieve evolutie en
stijgt van 8,7 naar 14,5 procent.
In de kleine landelijke gemeente Meulebeke verdubbelt het
aantal kinderen die opgroeien
in armoede naar 14,5 procent.
Ook in Izegem stijgen de cijfers, maar met 5,5 procent
scoort de stad opmerkelijk beter. Niet alleen de economische crisis is een verklaring
voor die stijging, vooral de origine van de moeder speelt een
grote rol. ‘Het zijn vooral de
migranten die de last dragen
van de stijgende armoede’, zegt
Michel Debruyne van de studiedienst van de christelijke
arbeidersbeweging Bewe-
I
Kansarmoede bij kinderen
10+ %
6 - 9,9 %
3 - 5,9 %
0 - 2,9%
Wingene
4,7%
Ruiselede
2,8%
Lichtervelde
5,4%
Pittem
7,1%
9,7%
Staden
ging.net.
Onbetaalde schoolrekeningen
Armoede bij kinderen wordt
goed gevoeld bij de scholen.
‘Vooral de schoolrekeningen
worden steeds vaker niet betaald’, zegt directeur Gerrit Demolder van het BuSo SintIdesbald in Roeselare. Die
trend merkt ook de Burgerschool op. ‘We voelen aan dat
het voor veel ouders moeilijker
wordt om de rekening te betalen en om hun kinderen te laten meedoen aan activiteiten’,
vertelt directeur Filip Santens.
Ook in de Tieltse scholen
merken ze de stijgende kinderarmoede op. ‘In onze school
hebben wij een toenemend
aantal migranten’, getuigt een
directeur anoniem. ‘Vaak is de
armoede daaraan gelinkt. Het
aantal niet-betaalde schoolfacturen stijgt en schooluitstapjes
worden maar om de twee jaar
meer georganiseerd in plaats
van jaarlijks.’
Maar het is soms schrijnender. ‘Zo herinner ik mij een
jongetje dat geen passende
winterkledij droeg en zijn er
ook leerlingen die geen lunchpakketje meebrengen naar
school’, aldus de directeur.
Dentergem
Meulebeke
Roeselare
14,5%
Moorslede
7,2%
,,
12,5%
Ardooie
7,2%
Ook de scholen stellen een stijgende
armoede bij de kinderen vast. Foto: sbr
Izegem
Ledegem
4,6%
14,5%
5,5%
Oostrozebeke
Ingelmunster 6,1%
Wielsbeke
5,2%
4,8%
Bron: Kind en Gezin
2,2%
Directeur Tieltse school
Vaak allochtonen
Er zijn leerlingen die
geen lunch mee
hebben naar school
Schepen van Armoedebestrijding Guido Mehuys (SP.A) uit
Tielt bond twee jaar geleden de
strijd aan met kinderarmoede.
‘Tegen het einde van deze legislatuur moeten die cijfers onder de tien procent zakken’,
zegt Mehuys. ‘Onlangs werd
Het Draagvlak opgericht dat
zich specifiek richt op kansar-
moede. Daar werken ook de
twee schoolgemeenschappen
aan mee.’
Kenmerkend voor Tielt is dat
het hier niet om plattelandsmaar om stadsarmoede gaat.
‘En dan kijken we natuurlijk
vooral naar de wijk Dierdonck,
de meest kansarme wijk van de
stad. Ook daar zijn we nu al een
Scholen zijn barometer voor
stijgende armoede bij kinderen
Uit de kansarmoede-index van
Kind en Gezin blijkt dat steeds
meer kinderen opgroeien in
armoede. Vooral Roeselare, Tielt
en Meulebeke scoren bijzonder
slecht. Niet alleen de
economische crisis is de
oorzaak.
Kansarmoede bij kinderen
10+ %
6 - 9,9 %
3 - 5,9 %
0 - 2,9%
tijdje bezig met buurtwerk.’
De cijfers zijn burgemeester
Dirk Verwilst (CD&V) van
Meulebeke niet bekend, maar
hij schrikt er niet van. ‘Wij
hebben in Meulebeke zeer veel
allochtonen. Vaak gebeurt het
dat zij met vijftien een woning
huren. Wij zullen de komende
jaren orde op zaken stellen,
niet enkel om die mensen te laten participeren in de samenleving, maar ook om bijvoorbeeld
de omstandigheden te verbeteren waarin die kinderen opgroeien. Ook onze scholen spelen in dit dossier een belangrijke rol.’
4,7%
2013 meer dan twaalf kinderen op
honderd geboren in een kansarm
gezin. In 2010 bedroeg dat percentage 7,6 procent. Ook Roeselare
kent een negatieve evolutie en stijgt
van 8,7 naar 14,5 procent. In de kleine landelijke gemeente Meulebeke
verdubbelt het aantal kinderen die
opgroeien in armoede naar
14,5 procent. Ook in Izegem stijgen
de cijfers, maar met 5,5 procent
scoort de stad opmerkelijk beter.
Niet alleen de economische crisis is
een verklaring voor die stijging,
vooral de origine van de moeder
speelt een grote rol. ‘Het zijn vooral
migranten die lijden onder de stijgende armoede’, zegt Michel Debruyne van de studiedienst van de
christelijke arbeidersbeweging Beweging.net.
Armoede bij kinderen is goed voelbaar in de scholen. ‘Vooral de
schoolrekeningen blijven steeds
vaker onbetaald’, zegt directeur
Gerrit Demolder van het BuSo SintIdesbald in Roeselare. Die trend
Pittem
9,7%
Staden
DRANKMISBRUIK
“Toen ik vader werd, heb ik tijdelijk de
horecawereld vaarwel gezegd. Ik wou mijn
twee dochters wat meer zien en vond werk
bij Stock Américain in De Blauwe Toren.
Maar ik betrapte in 2004 tot twee keer toe
mijn echtgenote met haar minnaar in bed
en zette een echtscheidingsprocedure in.
Uit pure miserie ben ik beginnen te drinken. Dat verbeterde niet toen ik zeven jaar
geleden een andere vrouw leerde kennen
en zij bij mij introk. Zij zette mij aan tot
nog meer drankmisbruik. Ik raakte in de
financiële problemen. Omdat ik op den
duur de huur niet meer kon betalen, liet de
eigenaar mij in 2007 uit mijn flat in de
Vincke-Dugardinstraat zetten.”
“Gelukkig kon ik toen een tijdje terug naar
mijn ouders. Maar ik gaf mijn toenmalige
vriendin nog een tweede kans. We vonden
in Moerbrugge een huisje, dat we aan een
schappelijke prijs konden huren. Aanvankelijk hadden wij enkel een matras en een
Dentergem
Meulebeke
7,2%
Roeselare
14,5%
Izegem
4,6%
14,5%
Oostrozebeke
5,5%
Ingelmunster 6,1%
Wielsbeke
5,2%
4,8%
Moorslede
7,2%
2,2%
merkt ook de Burgerschool op. ‘We
voelen aan dat veel ouders het
steeds moeilijker krijgen om de rekening te betalen, of om hun kinderen te laten meedoen aan activiteiten’, zegt directeur Filip Santens.
Ook in de Tieltse scholen merken ze
de stijgende kinderarmoede op. ‘In
onze school stijgt het aantal migranten’, getuigt een directeur anoniem. ‘Vaak is de armoede daaraan
te linken. Het aantal niet-betaalde
schoolfacturen stijgt en schooluitstapjes worden maar om de twee
jaar meer georganiseerd in plaats
I
Bron: Kind en Gezin
Ledegem
zakken’, zegt Mehuys. ‘Onlangs
werd Het Draagvlak opgericht dat
zich specifiek richt op kansarmoede. Daar werken ook de twee
schoolgemeenschappen aan mee.’
Kenmerkend voor Tielt is dat het
hier niet om plattelands- maar om
stadsarmoede gaat. ‘We denken
hierbij vooral aan wijk Dierdonck,
de meest kansarme wijk van de
stad. Ook daar zijn we al langer bezig met buurtwerk.’
Burgemeester
Dirk
Verwilst
(CD&V) van Meulebeke schrikt niet
van dergelijke cijfers. ‘Wij hebben
in Meulebeke veel allochtonen. Wij
zullen de komende jaren orde op
zaken stellen, niet enkel om die
mensen te laten participeren in de
samenleving, maar ook om de omstandigheden te verbeteren waarin
die kinderen opgroeien. Ook onze
scholen spelen in dit dossier een belangrijke rol.’ (kvi, sl)
van jaarlijks.’
Geen lunchpakket
Maar het is soms schrijnender. ‘Ik
herinner mij een jongetje dat geen
passende winterkledij droeg en
soms hebben leerlingen geen
lunchpakketje mee naar school’,
zegt de directeur.
Schepen van Armoedebestrijding
Guido Mehuys (SP.A) uit Tielt bond
twee jaar geleden de strijd aan tegen kinderarmoede. ‘Tegen het einde van deze bestuursperiode moeten die cijfers onder de tien procent
‘Ouders kunnen
schoolrekeningen
niet meer betalen
of hun kinderen
niet laten
meedoen aan
activiteiten’
FILIP SANTENS
Directeur Burgerschool Roeselare
ACTUEEL
VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014
(BH03/2)
“Na een tijdje kreeg ik een leefloon van het
OCMW en gedurende drie maanden kon ik
met mijn toenmalig lief in een doorgangshuis terecht. Na mijn breuk met mijn
vriendin werd ik opgevangen door mijn ouders. Maar ik was een wrak en ondernam
een zelfmoordpoging. Ik draaide een elektriciteitssnoer vier keer rond mijn hals en
wierp mezelf van de trap. Maar het snoer
brak. Voor mijn ouders was de maat vol, ze
dwongen mij om in therapie te gaan en een
ontwenningskuur te volgen. Ik heb mij laten opnemen in de Onze-Lieve-Vrouwekliniek in Brugge en Sint-Amandus in Beernem.”
“Pas toen ik een nieuwe vriendin leerde
kennen en mijn vorig lief definitief de bons
gaf, kon ik mij echt herpakken. Maar in
juni 2013 stond de politie aan mijn deur in
Rustenburg, waar ik begeleid woonde. Ik
werd onmiddellijk aangehouden. De reden ? Ik stond geseind sinds 2012, omdat ik
toen een van de voorwaarden van mijn straf
geschonden had. Dat jaar had ik immers als
dakloze geen vaste verblijfplaats. Ik moest
opnieuw voor de strafrechter verschijnen.
televisie. Met het uitvoeren van allerlei
klusjes en weekendwerk in de horeca raakte ik aan een inkomen. Maar ik dronk alles
op en had geregeld ruzie met mijn lief. Op
een dag sloeg ze zelfs de deur in met een
bijl. Ik belde zelf de politie, maar was dronken en gaf een agent een schop. Wat mij
uiteindelijk een correctionele veroordeling
opleverde.”
“Ik heb mijn leven eindelijk op de rails en krijg nu
het deksel op de neus”
OP STRAAT
“In september 2012 moest ik mijn huisje in
Moerbrugge uit. Mijn lief was op een ochtend opnieuw naar haar ouders in Antwerpen vertrokken, met al mijn cash geld. Ik
ontdekte dat zij nooit de huur betaald had.
Ik belandde op straat en heb zeven maanden als dakloze geleefd in Brugge. Een deel
van de tijd samen met die vriendin, die
terugkeerde naar Brugge. Ze had geen goede invloed op mij, maar ik had verlatingsangst en was ervan overtuigd dat ik als
alcoholicus geen andere levensgezellin zou
vinden.”
“In die periode dronk ik zes flessen wijn
per dag. En natuurlijk Kaiser en Cara, die
erg populair zijn bij daklozen : zo’n bierblikje kost amper 30 eurocent. Nog een
geluk dat ik een wijn- en bierdrinker was,
van zwaardere alcoholische dranken bleef
ik af. Behalve die ene keer dat ik een fles
Wodka in een uur leeg dronk.”
“Herinner je je nog de winter van 20122013 ? Die was erg hard, het sneeuwde in
december. Voor 5 euro per nacht en per
persoon konden daklozen terecht in een
opvanghuis van het OCMW. Maar je kon er
maar maximaal vijf achtereenvolgende
12,5%
Ardooie
BRUGGE/TIELT q “Ik sta perplex : het OCMW laat mij niet toe om
als vrijwilliger te helpen bij de opvang van daklozen in Brugge. Ik
ben nochtans ervaringsdeskundige : zeven maanden lang zwierf ik
als dakloze rond. Bovendien moet ik van de strafrechter vrijwilligerswerk verrichten, anders riskeer ik een gevangenisstraf.” Aan het
woord is Bruggeling Guy Bonneure, die onderdak vond bij een
nieuwe vriendin in Tielt. Hij vertelt ons zijn levensverhaal, nu hij
eindelijk opgeklommen is uit de hel van het drankmisbruik.
“Ik ben de jongste uit een Brugs gezin met
vijf kinderen”, vertelt Guy Bonneure (38).
“Mijn vader was arbeider bij Bus & Car,
maar de rest van mijn familie zit of zat in
de horeca. Mijn grootvader was maître
d’hotel in La Reserve in Knokke, mijn peter
Hervé Depoortere was de eigenaar van Hotel Portinari. Mijn zus is serveuse, twee
broers zijn kok en kelner. Zelf heb ik les
gevolgd in hotelschool Ter Groene Poorte,
mijn eerste job was met een leercontract in
een Brugs restaurant.”
Tielt
7,7%
7,1%
Ex-dakloze mag lotgenoten
niet helpen van OCMW
DOOR STEFAN VANKERKHOVEN
Ruiselede
2,8%
Hooglede
ROESELARE/TIELT/MEULEBEKE/IZEGEM | In Tielt werden in
I2
ACTUEEL
VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014
(BH03/1)
Wingene
Lichtervelde
5,4%
Tielt
7,7%
Hooglede
KIM VANDENBROUCKE
EN STEVEN LEENKNEGT
VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014
STEEDS MEER SIGNALEN VAN KINDERARMOEDE IN ROESELARE, TIELT EN MEULEBEKE
[email protected]
uw
Steeds meer kinderen
groeien op in arme gezinnen
Cijfers stijgen vooral in Roeselare, Tielt en Meulebeke
WEST-VLAA
DE STANDAARD
Die zag gelukkig in dat ik mijn leven eindelijk op de rails had en kende mij geen nieuwe straf toe.”
NIEUWE VRIENDIN
Ex-dakloze Guy Bonneure mag van het OCMW geen vrijwilligerswerk verrichten. (Foto TVH)
nachten verblijven. Wat deden we dan ? Ofwel een nachtje bij vrienden slapen ofwel in
het station. Maar het station in Brugge
wordt elke nacht enkele uurtjes afgesloten.
Op kerstnacht hebben we in een bushokje
overnacht. En van zodra de inkomhal van
het station weer open ging, trokken wij ernaartoe om ons wat op te warmen.”
“Onder de zowat twintig Brugse daklozen
heerst er heel wat solidariteit. Wie een bed
krijgt van het OCMW, laat er af en toe
stiekem ook anderen in slapen. Op straffe
van uitsluiting. Overdag trekken ook nu
nog veel Brugse daklozen naar de bibliotheek. Zeker in de wintermaanden, want
het is er lekker warm. En dan is er natuurlijk nog de drank om op te warmen. Ik keek
elke ochtend reikhalzend uit naar het openingsuur van mijn favoriete bakker. Niet
voor boterkoeken, maar omdat ik wist dat
hij ook wijn verkocht.”
“Overdag gingen wij vaak eten bij Poverello. Je kon er een goedkope maaltijd krijgen.
En wat even belangrijk is : je kunt er op de
poef eten en later je schuld betalen. Drie
keer heb ik met andere daklozen staan aanschuiven bij Starbucks en Panos aan het
station. Tegen sluitingstijd, in de hoop dat
ze ons de restjes van de dag zouden aanbieden. Bedelen heb ik nooit gedaan, daar was
ik te fier voor. Anderen deden dat wel.”
“Een van mijn dakloze vrienden, Paulo
(38), overleed in september. We hebben samen nog een ontwenningskuur gevolgd in
de Onze-Lieve-Vrouwekliniek. Hij was verslaafd aan alcohol en medicatie. Nochtans
was hij op de goede weg. Maar hij maakte
één kleine misstap en raakte zo opnieuw
verslaafd. Dat is hem fataal geworden. Hij
is in het water gesukkeld aan het Minnewaterpark, vermoedelijk zwaar verdoofd van
de straffe slaappil Seroquel. Die doet je
twee dagen onafgebroken slapen, zelfs eenmaal wakker ben je zo verdoofd dat je niet
beseft wat je doet...”
“Nu pendel ik tussen Brugge en Tielt, waar
de vrouw van mijn leven, mijn nieuwe
vriendin, woont. Ze kent mijn levensverhaal. Dankzij haar en door de ontwenningskuur in de kliniek heb ik al zes maanden
geen druppel alcohol meer aangeraakt.
Maar het doet mij pijn dat het OCMW mij
nu afwijst en niet toelaat om als ervaringsdeskundige vrijwilligerswerk te verrichten
voor de opvang van daklozen. Een van de
voorwaarden van mijn opschorting van
straf is nochtans – naast nuchter blijven en
een vaste woonplaats hebben – werk of vrijwilligerswerk zoeken. Aan vast werk ben ik
nog niet toe, want het enige waarin ik goed
ben en ervaring heb, is werk in de horeca.
Momenteel krijg ik een invaliditeitsvergoeding. Om mijn dagen zinvol te vullen, wil
ik als vrijwilliger aan de slag. Maar het
OCMW drukt mij nu het deksel op de neus.
Dat is frustrerend.”
I
I 47
GISTEL
VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014
(ZW61/1)
Henri Degroote, broeder en spion
“HIJ MOEST OP ZOEK NAAR HET
KANON LANGE MAX”
GISTEL q Henri Degroote werd op 16 oktober 1860
in Gistel geboren. Tijdens WO I deed hij dienst als
verpleger. Hij werd echter ook belast met spionageopdrachten in bezet gebied. Tijdens WO II werd hij gedeporteerd naar het concentratiekamp Dachau. Karel
Vanroose, echtgenoot van zijn nicht Maria Degroote,
vertelt zijn verhaal.
DOOR ARNOLD NAERT
Henri Degroote was ingetreden
bij de Broeders van Liefde en nam
de kloosternaam Edolard aan. Hij
studeerde af als germanist en zou
aan de slag gaan in het onderwijs.
“De oorlog verijdelde die plannen.
Samen met zijn twee broers werd
hij ingelijfd in het Belgische leger
en belandde aan het IJzerfront.
Zoals wel vaker gebeurde met
geestelijken, werd hij ingeschakeld in de verpleegdienst. Zo ontmoette hij meerdere keer koningin Elisabeth die zich het lot van
de gewonden zeer ter harte nam”,
start Karel Vanroose het verhaal.
LANGE MAX
van 18 centimeter en een reikwijdte van 50 kilometer. Daartoe
zou een spion in vijandelijk gebied moeten doordringen. De koningin, op de hoogte van het opzet, suggereerde koning Albert de
naam van broeder Edolard. Ze
voerde aan dat zijn integriteit,
zijn kennis van de streek en
zijn kennis van de Duitse
taal pluspunten waren.
En zo gebeurde het:
Henri Degroote werd
met die opdracht belast.”
hadden daar al een oplossing voor
gevonden. Ze plaatsten tussen de
elektrische draden een houten ton
zonder bodem of deksel en kropen er zo doorheen. Vernuftig en
doeltreffend. Zo deed ook broeder
Edolard“, aldus Karel Vanroose.
“Hij bereikte het klooster van de
Broeders van Liefde in Turnhout.
Daar kon hij het uniform van
Duits officier aantrekken. Hij
reisde, allicht per trein, naar
West-Vlaanderen, meer bepaald
naar Gistel waar hij zowaar logies
ging opeisen bij… zijn eigen moeder. Binnen de kortste keren kon
hij Lange Max lokaliseren. Het
stond opgesteld op het grensgebied
van
VERNUFTIG
Henri begon zijn tocht in
Duinkerke waar hij inscheepte voor Nederland.
Onze Noorderburen waren
immers niet bij de oorlog betrokken en pater Edolard zou
proberen de Nederlands-Belgische grens over te steken.
“Prikkeldraad onder elektrische spanning was
daarbij het probleem. Maar
de smokkelaars
“Op een gegeven moment wilde
het Belgische hoofdkwartier aan
de weet komen waar het superkanon stond dat Duinkerke, de bevoorradingshaven voor de Engelse
en Belgische troepen, beschoot.
Dat was uiteraard een vervelende
situatie voor de Engelsen en de
Belgen. Dat superkanon was de
legendarische Lange Max”, vertelt
Karel, ereschooldirecteur. “Het
kanon woog 350.000 kilo, was 18
meter lang, had een loopopening
Koekelare en Moere. Opdracht
volbracht dus. Bij het afscheid bedankte hij zijn moeder hartelijk
voor haar gastvrijheid. Later heeft
zij verklaard: “Nieware dat het niet
kan zijn, maar ik had gezworen dat
het onzen Henri was.”
WERELDOORLOG II
Tijdens het interbellum was Henri Degroote leraar in Nederbrakel,
toen nog een zelfstandige gemeente tussen Geraardsbergen
ven Oudenaarde en dicht bij de
provincie Henegouwen. Daar
hadden de broeders een bloeiende
middelbare school die tot op vandaag bestaat. “Maar tijdens de
Tweede Wereldoorlog raakte de
broeder opnieuw verzeild in een
bizar avontuur dat dit keer minder goed afliep. In het Nederbrakelse klooster vonden blijkbaar
activiteiten plaats die een doorn
waren in de ogen van de Duitse
bezetter. Vijf broeders werden in
verdenking gesteld. Om zijn medebroeders te sparen nam Edolard alle schuld op zich. Hij
werd opgepakt en naar Duitsland gedeporteerd waar hij terecht kwam in het beruchte
concentratiekamp van Dachau
in de nabijheid van München.
De omstandigheden waren er
even vreselijk als in Auschwitz.
Zijn kloostergemeenschap en
zijn familie waren lange tijd in
onwetendheid over zijn lot. Ze
leefden in de overtuiging dat hij
overleden was”, aldus Karel Vanroose.
WRAK
Een maand na de capitulatie echter kwam
een
verpleegster
van het Rode
Kruis aanbellen
bij Gustaaf Degroote. Dat was
Henri Degroote of broeder Edolard.
(GF)
een broer van broeder Edolard en
de vader van Maria, echtgenote
van Karel Vanroose. De verpleegster zei: “Ik heb iemand mee die
jullie goed kennen. Zouden jullie
hem verdere verzorging kunnen geven?” Die iemand was broeder
Edolard. Hij had alle ontberingen
en
vernederingen
overleefd.
“Maar Henri was dezelfde niet
meer. Hij was een wrak. Zijn
kloosteroverste had een wijze beslissing genomen: broeder Edolard kon bij zijn familie het best
opnieuw tot zichzelf komen. En zo
arriveerde hij in Gistel. Hij werd
er liefdevol verzorgd, onder meer
door mijn echtgenote Maria Degroote.” Over het concentratiekamp vertelde hij omzeggens
niets. Een bekend verschijnsel van
verdringing dat ook bij oud-strijders vaak voorkomt. “Na enkele
maanden vertrok hij naar een vestiging van de Broeders van Liefde
in Gent en vervolgens naar SintTruiden waar hij overleed en zijn
laatste rustplaats vond”, besluit
neef Karel Vanroose het verhaal
van Henri Degroote.
De thans 95-jarige ereschooldirecteur Karel
Vanroose zette, jaren geleden, het onwaarschijnlijke verhaal van Henri Degroote op papier.
(Foto AN)
OE
30 HET NIEUWS UIT UW STREEK
VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014 HET NIEUWSBLAD
[email protected]
UW
NIEUWSFOTO IN DE KRANT
Surf naar www.nieuwsblad.be/foto
ZELZATE
Beenhesp
ten voordele
van bosklassen
De leerlingen van het zesde
leerjaar Sint-Laurens bevolkten zaterdagavond het buffet.
Op het menu stonden warme
beenhesp en gehaktballetjes in
tomatensaus. ‘Elk jaar gaan we
met de zesdejaars op bosklassen’, zegt directeur Mieke
Smet. ‘De opbrengst van de
avond komt goed van pas.’
Leerlingen en leerkrachten
zorgden voor de tweehonderd
aanwezigen met onder andere
een reuzentombola. (kvw) Foto: kvw
VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014 11
LEOPOLDS
BURG
INGESTUURD VIA
WWW.HBVL.BE/LEOPOLDSBURG
LEOPOLDSBURG
OP
POLDSBURG
Scholen steunen Sint-Vincentius met voedselinzameling
>Ingestuurd door Jean Vanhaeren
De plaatselijke scholen in Leopoldsburg organiseerden een voedselinzameling ten voordele van Sint
Vincentius Leopoldsburg.
Naar jaarlijkse gewoonte organiseerde Sint Vincentius Leopoldsburg naar aanleiding van de
Werelddag van Verzet tegen Armoede een voedselinzameling in de plaatselijke scholen. Alle scholen
van Leopoldsburg steunden dit project. De scholen
van de Sint Michiel Campus en de lagere school
De Heppening organiseerden deze inzameling van
13 tot 17 oktober. In onderlinge afspraken werd
besloten dat het Gemeenschapsonderwijs deze inzameling op een later tijdstip zal laten plaatsvinden.
NOOD VERZACHTEN
Ook dit jaar kende de inzameling van voedsel-, onderhouds-, en toiletartikelen een groot succes. Met
de ingezamelde producten kan de Sint Vincentius
Conferentie de nood van de hulpvragende gezinnen
van Leopoldsburg alweer even verzachten. Het
onder de aandacht brengen van de armoede in
Leopoldsburg bij de leerkrachten en leerlingen was
een bijkomende doelstelling. Ook deze doelstelling is bereikt vermits een aantal klassen van de
lagere scholen al gevraagd hebben om een bezoek
te brengen aan de lokalen van de Sint Vincentius
Conferentie.
Hebt u vragen, hebt u kleding, speelgoed... of wenst u in contact
te komen met de Sint Vincentius Conferentie Leopoldsburg? Dan
kan dit via de telefoonnummers 011/34.27.67 of 0477/56.51.92 en
via het e-mailadres [email protected].
VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014 13
INGESTUURD VIA WWW.HBVL.BE/LEOPOLDSBURG
LEOPOLDSBURG
Inleefreis naar Tanzania zorgt voor straffe verhalen
> Ingestuurd door Anneleen Verheyen
Naar jaarlijkse gewoonte organiseert de
NGO Fracarita International (Ontwikkelingsorganisatie van de Broeders van Liefde)
een inleefreis naar het Maendeleocentrum
in Kigoma, Tanzania. Het is een centrum
dat opgericht werd door de Vlaamse broeder
Stan Goedschalckx.
Straatkinderen kunnen er terecht voor een
slaapplaats, twee maaltijden per dag en activiteiten. Er gelden in het centrum slechts
drie regels; 1) Iedereen is altijd welkom, 2)
Deel wat je hebt en 3) Wees dienstbaar.
Acht leerlingen van het vijfde of het zesde
jaar in de scholen van de Broeders van
Liefde hier in Vlaanderen krijgen de kans
om mee te gaan. Na een degelijke voorbereiding (twee voorbereidingsweekends
en voorbereidingsavonden) vertrekken ze
tijdens de zomervakantie naar Tanzania.
Deze voorbereiding en de begeleiding van
de reis gebeurden dit jaar door Luc Bemelmans (Leuven, Psychosociaal Centrum
en Papiermoleken) en Anneleen Verheyen
(Bovenbouw Sint-Michiel Leopoldsburg).
Veertien dagen deelden de deelnemers er lief
en leed met de jongeren van de Maendeleocentrum en de plaatselijke scouts. Opgroeien
in Vlaanderen is helemaal anders dan opgroeien in Afrika en dat zorgde tijdens de reis
voor heel wat emotionele maar ook mooie
momenten. We vonden een gastvrije thuis in
Maendeleo en in de verschillende projecten
die we bezochten.
Dat het geen vrijblijvende reis was, werd
woensdag 22 oktober duidelijk. Want naast
het feit dat de deelnemers hun reis volledig
zelf betalen, organiseerden ze ook een getuigenisavond in de kapel aan de middenschool
Sint-Michiel. Een tachtigtal mensen zakten
naar de kapel af om naar het verhaal te
luisteren van de Warafika wa Maendeleo
(vrienden van het Maendeleocentrum). De
opbrengst van deze avond gaat integraal
naar Maendeleo en de projecten die de
jongeren bezochten. Het werd een leuke en
gezellige avond die werd afgesloten met een
geanimeerde veiling van echte Tanzaniaanse
producten. Okke van Coillie (bovenbouw
Sint-Michiel) was de Limburgse deelnemer
van de editie van afgelopen zomer.
I
I 15
ERGO
VRIJDAG 7 NOVEMBER 2014
(W422/15)
“Wij zijn geen knutselaars”
Annemie Denolf:
“Ergotherapeuten
hebben als doel dagelijkse handelingen
mogelijk te maken.”
(Foto PH)
Elf verdachten naar
rechtbank in zaak rond
Jonathan Jacob
meerwaarde.”
VERTREKKEN VAN DE PATIËNT
ANTWERPEN - De Antwerpse
kamer van inbeschuldigingstelling
heeft donderdag elf verdachten
naar de correctionele rechtbank
verwezen in de
zaak rond het
overlijden van
Jonathan Jacob
(26, foto). Het
gaat om de acht
politiemensen van
het Bijzondere Bijstandsteam (BBT), FOTO HBVL
de commissaris die het BBT had
opgetrommeld en de toenmalige
directeur en een psychiater van de
Broeders Alexianen in Boechout.
Het psychiatrisch centrum wilde
Jonathan Jacob niet opnemen
na zijn arrestatie op 6 januari
2010, omdat hij amfetamines
had genomen en zich agressief
opstelde. Hij belandde in een
politiecel in Mortsel, en om hem
een kalmerend spuitje te kunnen
geven werd het BBT van de lokale
Antwerpse politie erbij gehaald.
Maar de tussenkomst liep slecht
af en Jonathan stierf. (b)
“Ergotherapeuten werden lange tijd aangezien
als de knutselaars die met hun patiënten stoelen vlochten of potten draaiden, maar dat klopt
al lang niet meer. Ergotherapie is in de loop vqn
de jaren sterk geëvolueerd. Er wordt nu gestart
vanuit de vraag van de klant en wat hij of zij
kan. Volgens de principes van het methodisch
handelen wordt vervolgens een stappenplan
uitgewerkt om de juiste interventies of therapie
te kunnen geven”, legt Annemie uit.
Samen met Jo Daems deelde ze het boek in
twee delen in. “In het eerste deel wordt de visie
op ergotherapie voor de verschillende doelgroepen – kinderen, adolescenten en volwassenen
met ontwikkelingsproblemen – ontrold. Daarna
volgt een praktisch deel over negen domeinen,
zoals communicatie, mobiliteit, zelfverzorging,
huishouden, tussenmenselijke interacties en
relaties...”
BEROEP PROMOTEN
WAARDAMME q – “Vroeger werden ergotherapeuten aangezien als
de knutselaars die met hun patiënten stoelen vlochten of potten draaiden om die dan te verkopen. Maar
ergotherapeuten werken nu helemaal
anders”, benadrukt Annemie Denolf.
De Waardamse pakt uit met een
boek rond ergotherapie.
BIO
Anne-Marie
Denolf
G Werd geboren op
11 maart 1962. Is
gehuwd met Eric
Denys (55) en heeft
drie kinderen:
Ewout (27), Reinout
(25) en Xanthe (21).
G Is gegradueerde
ergotherapie. Werkt
in het MPI Engelbewaarder (Aartrijke)
en bij de vzw Uniek
(Brugge). Doceert
ergotherapie in
Vives (Brugge)
sinds 1999.
Annemie Denolf stelde samen met Jo Daems
een boek rond ergotherapie en ontwikkelingsproblemen samen. “Het is een basisboek voor
kwalitatieve hulpverlening die voor jong en oud
oplossingen aanreikt vanuit het werkveld”, aldus
Annemie, die docent ergotherapie aan de Katholieke Hogeschool Vives is. Jo Daems is docent
aan de Thomas More-Hogeschool in Geel.
“Twee jaar hebben we aan het boek gewerkt.
Per thema brachten we een groep van ergotherapeuten en experts in dat thema samen. Op die
manier kregen we 25 mede-auteurs en 41 experten uit heel Vlaanderen die fungeerden als
klankbordgroep en regelmatig voor feedback
zorgden. Deze manier van werken bleek inspirerend en verrijkend. Het boek brengt op die
manier heel veel visies en therapieën samen.
Zowel voor studenten in opleiding als voor
mensen in de praktijk is dit een serieuze
‘Ergotherapie en ontwikkelingsproblemen’ kan besteld worden in de gewone boekhandel of op acco.be.
Info : [email protected]
Vrijdag 7 november 2014
.7
Zaak-Jonathan Jacob
Elf mensen staan terecht
Acht ‘bottinekes’ van
Bijzonder Bijstandsteam
Commissaris die
BBT optrommelde
I
ten verantwoorden voor de dood van
Jonathan Jacob.
Vader Jan Jacob is opgelucht. “Na
vijf jaar kunnen we eindelijk naar de
rechtbank gaan”, zegt hij. “We willen
weten wat er precies gebeurd is én
wie daar verantwoordelijkheid voor
draagt. Maar net zoals in een oorlog
zijn er in deze zaak enkel verliezers.”
In februari 2013 verwees de raadkamer de vroegere directeur en een
psychiater van Broeders Alexianen
al naar de rechtbank voor schuldig
verzuim. De verdachten en de familie van Jonathan gingen daartegen in
beroep, maar de KI handhaafde gisteren de verwijzing.
Vzw Provincialaat der Broeders van
Liefde, waaronder Broeders Alexianen
in Boechout ressorteert, betreurt die
beslissing. “Ze was te verwachten”,
zegt woordvoerder Lieven Claeys. “We
bereiden ons nu voor op de behandeling ten gronde en blijven achter onze
gewezen directeur en arts staan, in de
overtuiging dat ze allebei correct hebben gehandeld.”
Volgens advocaat Paul Quirynen,
die de gewezen directeur verdedigt,
valt Broeders Alexianen niets te verwijten. “Jonathan was geen psychiatrisch patiënt, maar iemand die drugs
had gebruikt”, zegt hij. “Hij was een
gevaar voor zichzelf en voor anderen
in de instelling. Ze hebben hun uiterste
best gedaan, maar het was écht onmogelijk om hem op te nemen.”
De raadkamer wilde aanvankelijk
n de zaak rond de dood
van Jonathan Jacob staan
elf mensen terecht: acht
politiemensen van het
Bijzonder Bijstandsteam (BBT),
de commissaris die het BBT had
opgetrommeld en de toenmalige
directeur en een psychiater
van Broeders Alexianen in
Boechout. “Opgelucht, maar net
zoals in een oorlog zijn er enkel
verliezers”, reageert vader Jacob.
6 januari 2010. Agenten treffen Jo-
nathan Jacob met ontbloot bovenlijf
aan op een kruispunt in Borsbeek. De
verwarde jongeman wordt van straat
geplukt en naar het politiekantoor in
Mortsel overgebracht. Jonathan heeft
amfetamines genomen, iets wat hij wel
vaker doet als bodybuilder. Hij is angstig en lijdt aan achtervolgingswaanzin.
Het Antwerpse parket oordeelt dat
Jonathan naar de psychiatrische kliniek Broeders Alexianen in Boechout
moet. Alles verloopt vlot, tot hij voor
de isoleercel in de instelling staat. Hij
zwaait en schopt. Het centrum beslist
daarop om hem, wegens onhandelbaar en een gevaar voor de omgeving,
te weigeren. De agenten moeten met
Jonathan terug naar het commissariaat. De parketmagistrate blijft erbij dat
hij opgenomen moet worden. Maar
ook de tweede keer willen ze hem niet.
Een halfuur later staan de agenten
met Jacob opnieuw in Mortsel. Volgens hen maakt de magistrate een
bevel om een arts hem te laten ‘platspuiten’. Om dat te vergemakkelijken,
wordt ook het Bijzonder Bijstandsteam (BBT) opgetrommeld. Acht
agenten van het BBT moeten Jacob in
bedwang houden zodat een dokter
een kalmeringsmiddel kan toedienen.
Onderzoek wijst uit dat hij al dood was
nog voor de dokter zijn inspuiting had
toegediend.
Bijzonder streng
De kamer van inbeschuldigingstelling (KI), die normaal alleen over
aanwijzingen van schuld oordeelt,
was gisteren bijzonder streng. Acht
politiemensen van het Bijzonder Bijstandsteam (BBT), de commissaris
die het BBT had opgetrommeld en de
toenmalige directeur en een psychiater van Broeders Alexianen in Boechout zullen zich in een proces moe-
Toenmalig directeur
van de Alexianen
Psychiater van de
Broeders Alexianen
“Na vijf jaar
kunnen we
eindelijk naar de
rechtbank gaan.”
JAN JACOB
VADER JONATHAN
slechts één BBT’er doorverwezen voor
de toegebrachte slagen die Jonathan
fataal werden. Maar na bijkomend
onderzoek vroeg het parket-generaal ook voor de andere leden van
het BBT de doorverwijzing. De KI is
daar gisteren op ingegaan. Ze vindt
dat de BBT’ers, die nog steeds schuilgaan onder de namen Scotia, Mexi-
co, Québec, Memphis, Vegas, Toronto
en Utah, ‘groepsgeweld’ hebben gepleegd. Er zouden ernstige aanwijzingen zijn dat ze overleg pleegden voor
ze zich op Jonathan hadden gestort.
Geen andere optie dan geweld
Mortsels politiecommissaris J.W.,
tot slot, zal zich voor de rechtbank
moeten verantwoorden voor de toegebrachte slagen. Volgens de KI heeft hij
nooit een ander optie dan het geweld
overwogen, voor hij het BBT-team optrommelde. “Ik begrijp de verwijzing
écht niet”, reageert J.W verontwaardigd.
Voor de familie Jacob was het gisteren een drukke dag. Na de zitting van
de KI in het hof van beroep moesten
ze zich naar het Vlinderpaleis reppen, waar Jan Jacob voor de raadkamer werd verwacht. Jan De Man, de
advocaat van de BBT’ers, had Jacob
aangeklaagd omdat hij de beelden van
de bewakingscamera in de cel aan het
reportageprogramma Panorama had
bezorgd. “Misbruik van inzagerecht”,
klonk het.
Het Antwerpse parket wil Jacob
echter niet vervolgen, omdat het onvoldoende bezwaren tegen hem ziet.
De Man vraagt bijkomend onderzoek. Het is nu aan de onderzoeksrechter om te beslissen of hij op die
vraag zal ingaan. De zaak werd daarom voor onbepaalde tijd uitgesteld.
JONATHAN BERNAERTS
*HQLHWQRJPHHUYDQGHNUDQW
LQMHQLHXZH]HWHO
Januari 2010: Jonathan Jacob
wordt door de leden van het
BBT bewerkt in zijn cel.
#
FOTO’S PANORAMA, BELGA EN GVA
Antwerps bedrijf verdacht
van invoer bloeddiamanten
De Verenigde Naties nemen Kar-
diam, een diamantbedrijf dat is
gevestigd in de Antwerpse Hoveniersstraat, in het vizier. Het bedrijf
wordt ervan verdacht een grote partij bloeddiamanten uit de Centraal
Afrikaanse Republiek te hebben ingevoerd. Omdat er in dat land een
bloedig conﬂict woedt, is de uitvoer
van diamanten momenteel verboden. De VN stelden het embargo op
de ‘conﬂictdiamant’ in om te voorkomen dat de strijdende milities de diamanthandel zouden gebruiken om
wapenaankopen te ﬁnancieren.
Kardiam, een dochteronderne-
ming van diamantbedrijf Badica uit
de CAR, zou een grote partij bloeddiamanten toch naar Antwerpen
hebben gesmokkeld. Om die smokkel mogelijk te maken, werd in Dubai vermoedelijk een vals Kimberley-certiﬁcaat afgeleverd bij de stenen. Op papier kwamen de stenen
uit andere Afrikaanse landen, maar
de FOD Financiën en het Antwerpse
parket vermoeden dat ze in werkelijkheid uit de CAR kwamen.
Kardiam beweert niet op de hoogte te zijn van de oorsprong van de
partij diamanten.
VDAA
3HUDDQNRRSVFKLMIYDQRSHHQ]HWHO
NULMJMHQXHHQZDDUGHERQYDQ
0HHULQIRRS,.($EH
,QWHU,.($6\VWHPV%9
ANNEMIE DENOLF STELT
BOEK OVER
ERGOTHERAPIE SAMEN
“Ik vind het goed dat het beroep van ergotherapeut eens in de kijker staat en gepromoot wordt
als een modern en dynamisch zorgberoep”,
benadrukt Annemie. “Zoals er zelfstandige
logopedisten en verplegers zijn, komen er in de
toekomst ongetwijfeld ook meer zelfstandige
ergotherapeuten. Met dit boek hoop ik mijn
steentje te kunnen bijdragen aan het beter bekendmaken van ergotherapie als een mogelijkheid om te zorgen voor een maximale afstemming tussen de mens, zijn omgeving en de
activiteiten die hij daarin uitoefent. Als ergotherapeuten moeten wij het ‘handelen’ mogelijk
maken in gelijk welke omstandigheden of leeftijdscategorie. Sommige problemen draagt men
een heel leven mee, maar ook in die situaties
kunnen wij zorgen voor meer comfort en meer
levenskwaliteit.” (Piet Himpens)

Download Report