Het verhaal

Dag allemaal dit wil ik jullie laten lezen, van een net afgestudeerde 20
jarige zuster niveau 3 IG
Dit is toch verschrikkelijk!
Dag werk.
Dit was het dan
Ik kan het niet beseffen.
Ik ben boos, verdrietig en machteloos
maar ik moet echt weg.
De bezuinigingen ze maken je kapot.
Ik dacht bij mezelf ik krijg er nooit mee te maken.
Ik ben net een jaar gediplomeerd.
Net een huis gekocht en nog maar 20 jaar.
Een hypotheek die ik moet betalen en andere rekeningen.
Dit was het dan ik zeg vaarwel
Vaarwel lieve bewoners, dag lieve collega's.
De pijn voel ik tot aan me ziel.
Me hart roept ik wil niet weg.
Ik wil blijven, ik kan het niet missen.
Wanneer stopt het?
Wanneer is het klaar met de bezuinigingen?
Dit is toch geen leven meer.
Wil je werken, wil je leren, word de kans je onmogelijk gemaakt.
Waar zijn we mee bezig?
Dat was het dan ik zeg vaarwel.
Vaarwel lieve bewoners, dag lieve collega's.
En nu verder ik weet het niet, solliciteren solliciteren en nog is
solliciteren ik wil niet kapot gaan van verdriet maar iedereen mag weten
dat het me raakt.
Ik hoop dat ik vlug ander werk vind, in de zorg daar ligt mijn hart.
Het is niet normaal dat er in de zorg bezuinigd moet worden.
Hieronder leiden bewoners, zorgvragers, cliënten en anderen.
Hun recht op fatsoenlijke zorg word onmogelijk gemaakt..
Schaam jullie !!!
En degene die de bezuinigingen hebben verzonnen in de zorg, hoe zou
u het vinden om later zo behandeld te worden. U wilt toch ook de zorg
waar u recht op heeft..
Maar ga vooral zo door met het verzieken van ouderen en werknemers
Bedankt lieve bewoners & collega's voor de leuke en minder leuke
tijden.
Ik heb heel graag in de blide gewerkt.
Dit bericht komt uit de grond van mijn hart
Liefs Samantha...