Seizoener Schoolkrant van Vrijeschool Hoeksche Waard Klein? Het is maandagochtend, tien uur en ik heb het licht aan. Dat moet ook wel omdat het buiten donker is en erg hard regent. Lekker weer om, net zoals onze kat, eens lekker te gaan slapen. Ik ga toch maar iets anders doen en ga surfen op het internet. Niet in het wilde weg maar heel gericht. Ik maak een wereldreis langs allerlei vrije/waldorf/steiner scholen. Wat heerlijk om te doen! Ik zie schooltjes op Hawaii en scholen in New York. In Finland, Japan en China. Overal is de boodschap hetzelfde, voor zover ik het tenminste kan lezen. Vreugde in het leren en het leven. Kinderen ontwikkelen, laten spelen, en leren. De jaarfeesten zie ik overal terug. Prachtig om te zien dat ze aan de andere kant van de wereld dezelfde impuls voelen en tot ontwikkeling brengen. Sommige scholen zijn in huizen gevestigd, andere hebben zeer jaloersmakende locaties en gebouwen. Inhoud 26 Klas 5 & 6: Aardrijkskunde 28 Klas 3 & 4: Geschiedenis 30 Op een dinsdagochtend in de kleuterklas 32 Opvoeden in een tijdperk van angst 34 Verbinding 36 Even voorstellen: Reinbert Sneep 37 Even voorstellen: Lea Zantige 38 Baby Dreumes Groep De Sterrenlichtjes 40 OOP? Dat doe ik effe voor je! 42 Voorleeswedstrijd Soms voelt de vrijeschoolbeweging klein aan. Zesennegentig scholen in Nederland, Rotterdam heeft er meer. Maar wat heb ik vanmorgen een kracht gezien. Klein? Wereldwijd een krachtige stroom! Met ouders die het belang- Colofon rijk vinden dat hun kinderen zich breed ontwikkelen, met leraren die op deze manier met kinderen willen werken. Ook zin gekregen om eens in de Redactie Marja Kommers wereld van de wereldwijde vrije/waldorf/steiner scholen te kijken? De reis is te maken via www.waldorfschule.info/de Advertenties Judith Triemstra Het regent nog steeds als ik dit stukje maak maar toch lijkt het veel lichter Vrijeschool Hoeksche Waard Jasmijnstraat 6, 3260 AD Oud-Beijerland T 0186 612142 E [email protected] om mij heen! Veel plezier met deze Seizoener, onderdeel van een veel grotere beweging! MARJA KOMMERS SEIZOENER 25 VRIJESCHOOL HOEKSCHE WAARD We steken ons licht op over aardrijkskunde! Voor juf is het een uitdaging om jaarklas 5 en 6 de juiste stof aan te bieden binnen het mooie nieuwe thema “licht”. In het vooroverleg met het college borrelen gelukkig al snel goede ideeën naar op: De aarde als planeet ten opzichte van de zon. Het afnemende licht in de herfst, zowel wat betreft kracht als duur. 26 SEIZOENER KLAS 5 & 6 Draaien Hoe zit dit allemaal concreet? Op de achtergrond speelt de gedachte, hoe het zomerlicht en warmte zich terugtrekt in de aarde (knollen en zaden) en de wereld zich klaar maakt voor de donkere tijd. Is dit wel het geval op de gehele aarde, of moeten we (vraag aan de kinderen in de klas) naar een bepaald deel van de aarde kijken (lees het Noordelijk halfrond)? En hoe zit het eigenlijk met de maan, schijnt de maan eigenlijk wel als de kinderen met hun Sint Maartensknolletje de huizen langs gaan? Waarom zien we dan weer een sikkel en dan weer een bol? Is de nacht helder, dan zien we vaak de maan duidelijk aan de hemel staan, maar staat deze er dan overdag ook nog? We komen uit op een heel gedraai van alle planeten, dat juf op een stoel voor probeert te doen met als middelpunt de lamp (ook rond) als zon. Wanneer de maan erbij komt, komt juf dan ook handen te kort. Aan het eind van alle informatie is het tijd voor een samenvatting: klein draait rond groot. Ezelsbruggen: Een jaar is lang, dat is voor de lange baan van de aarde om de zon. Een maand is korter, dat is voor de kleinere baan van de maan rond de aarde. Een etmaal is zo weer om, dat wil zeggen dat de aarde om haar eigen as draait. Maken Allemaal heel leuk zou je zo zeggen, maar is dit nu een vooruitblik op het vak sterrenkunde op de middelbare school? Nee, op de weg van één met de wereld om je heen (t/m klas 3), gaan de kinderen langzamerhand wakker worden aan, “hé, hoe werkt het dan die wereld?”. De abstracte denkers vinden het al heerlijk om zich dit proberen voor te stellen, of weten het al …. Voor de grote groep kinderen uit de klas zijn de uitvloeisels van de abstracte feiten in hun directe omgeving nu beter onderbouwd: Oh ja, veel uren met sterk zonlicht, maakt warmte en licht dus zomer! Ook komen we erachter, dat de zon het weer bepaalt en niet de maan of andere planeten. En door al dat gedraai en een scheve as hebben we lente en herfst, en de andere seizoenen. Zo komen we van weer op klimaatzones, de kinderen die elders leven met een ander klimaat, concreet op de werelddelen. Nu zijn de kinderen nog hun werkstukken over Europese (klas 5) en andere Wereld landen (klas 6) aan het afronden. Met informatie over het betreffende werelddeel. Nadat de klas en juf samen een skippybal hebben omgetoverd in een heuse wereldbol op schaal, zijn binnenkort de kinderen aan de beurt om hun werkstuk te presenteren. Zo komt de hele lagere school iets meer te weten over aardrijkskunde in de hogere klassen, dat nog steeds met veel beleving door de kinderen wordt ervaren. Hierna is het thema licht aan de beurt in meer bescheiden zin: we zullen in de adventtijd een taalperiode beleven aan het innerlijk licht. JUF EVELINE CAZEMIER KLAS 5 EN 6 SEIZOENER 27 Geschiedenis in klas 3/4 We konden het niet beter treffen want OudBeijerland bestaat dit jaar 450 jaar. En dat is in het dorp niet onopgemerkt voorbij gegaan. Geschiedenis kan dus springlevend zijn en wekelijks in de krant staan! En zo startte onze geschiedenisperiode, 450 jaar na de stichting van Oud-Beijerland. 28 SEIZOENER Vroeger Allereerst zijn we gaan kijken wat geschiedenis nou eigenlijk is. Er kwamen allerlei antwoorden die ook nog allemaal goed waren. De Romeinen, de Egyptenaren, de prehistorie, de tweede wereldoorlog en de middeleeuwen werden genoemd. Wel jammer dat we dat niet allemaal in periode van vier weken zouden kunnen behandelen! Want de kinderen wilden alles weten. In klas 3/4 wordt de geschiedenis behandeld van het eigen gebied. Dicht bij huis dus en we beginnen nog dichter bij huis. We zijn met onszelf begonnen en onze stamboom. Er moest een stamboom worden gemaakt en dat was een leuk en soms ingewikkeld werk. Want vroeger bleken de mensen veel namen te hebben en vaak waren ze ook nog lang. Sommige kinderen zijn vernoemd naar familieleden en vonden hun naam in de stamboom terug. Soms waren er praktische problemen, want hoe houd je je stamboom overzichtelijk als je acht broers en zussen van je vader moet opschrijven? De kinderen werden enthousiast over hun eigen stamboom en belden met opa’s en oma’s en ondervroegen hun ouders. Als volwassenen KLAS 3 & 4 merkten wij de vergankelijkheid van een familiegeschiedenis. Want wat weet je nog van je overgrootouders? Hun namen, geboorteplaatsen en beroepen? De kinderen merkten door hiermee bezig te zijn dat zij de volgende in een familielijn zijn en hun kinderen zullen weer een streepje verder staan. Er werden al namen bedacht voor het toekomstig kroost! Ontstaan Na dit stukje eigen geschiedenis, keken we naar het ontstaan van de Hoeksche Waard. De kinderen leerden over de eerste bewoners die dun voeten droog wilden houden en de hoogste plekjes zochten om te wonen. Ze leerden over de gorzen, de gebieden die droog vielen en bedijkt werden en zo land werden. De eerste dorpjes ontstonden in de Hoeksche Waard. De strijd tegen het water heeft in dit stukje van Nederland altijd centraal gestaan. De dijken moesten hoog en sterk genoeg zijn. De molens moesten malen om het water te lozen. De Sint Elizabethsvloed heeft de Hoeksche Waard geheel van vorm veranderd. Daarna ontstond pas het eiland in de vorm die het nu heeft. De Hoeksche Waard was een echt eiland waar je niet zomaar van af kon. Er waren nog niet zoveel mogelijkheden op dat gebied. Daarna kwam de geschiedenis van Oud-Beijerland zelf. Voor mij leuk om te vertellen omdat het echt een geschiedenisverhaal is. Voor de kinderen fantastisch om naar te luisteren. De hele vaderlandse geschiedenis komt om de hoek kijken. En natuurlijk maakten de tachtigjarige oorlog en de komst van Alva grote indruk. Lamoraal van Egmond noemde de polder naar zijn vrouw, Sabina van Beieren, en stichtte Beierland. wapen van Oud-Beijerland door Geert De komst van Alva leidde tot de arrestatie van Lamoraal. Hij werd gevangen gezet in Brussel en vervolgens ter dood veroordeeld. Daarop is Sabina bij Philips de Tweede (in Spanje) om genade gaan smeken. Dat mocht niet baten en Lamoraal werd onthoofd. Het verhaal maakte diepe indruk op de klas. Dat dat zomaar kon gebeuren! De dochter van Lamoraal en Sabina, Sabina van Egmond, erfde Beierland en werd ambachtsvrouwe. Zij heeft echt in Beierland gewoond, in een huis waar nu de Hema staat. Zij is in Beierland begraven, in de dorpskerk. De plaats waar zij haar laatste rustplaats heeft, heet het Gravinnenhuisje. Na haar dood erft haar broer dit gebied maar hij verkoopt het al snel aan de “provincie”. Ja, zo ging dat. Nu We zijn ook op zoek gegaan naar zichtbare sporen van het verleden. Zo blijkt de Schillemanshoeve vlak bij school te hebben gestaan. Alleen twee oude lei-linden zijn overgebleven. De hoeve zelf is in 1956 steen voor steen afgebroken en in het Openluchtmuseum te Arnhem weer opgebouwd. We hebben ook gekeken waar de tram (het Moordenaartje) heeft gereden, waar het veldwachtershuisje was en een bezoek gebracht aan het Oude Raadhuis. In het Raadhuis kregen we een film te zien uit 1954 waarin we een groepje Beijerlanders volgden die een dagje uit gingen. Alleen het filmapparaat was al fantastisch om te zien! De mevrouw van het Raadhuis legde ons ook de herkomst van de straatnamen uit. En dus weten de kinderen nu waarom Waterstal, Bijl, Peperstraat en Voorstraat zo heten. We hebben boeken met oude foto’s er in bekeken en daar viel van alles aan te beleven. De mensen droegen andere kleren, er waren geen auto’s in de straten, gebouwen zijn afgebroken en open plekken zijn bebouwd. Thema Het schoolbrede thema was Licht. Voor ons was het niet zo moeilijk om te bedenken wat we daar mee zouden doen. Het hanteerbaar maken van het licht in de loop van de eeuwen, dat hebben we bekeken. . We hebben gehoord dat er een lantaarnopsteker was die de straatlantaarns aandeed. Het kunnen gebruiken van licht zorgt voor een heel andere dagindeling dan wanneer je geen licht hebt. In de klas hebben we ’s ochtends het licht uitgelaten om te ervaren hoe veel of hoe weinig licht er is. In de volgende periode komt het innerlijke licht meer naar voren, mooi passend bij de adventtijd! Kortom, het werd een periode waarin de geschiedenis van het dorp Oud-Beijerland levendig werd. Tot slot kregen de kinderen nog het werkboekje “De geboorte van een dorp” , een boekje dat alle Beijerlandse kinderen ter gelegenheid van het 450-jarig bestaan hebben gekregen. MARJA KOMMERS LEERKRACHT KLAS 3/4 SEIZOENER 29 VRIJESCHOOL HOEKSCHE WAARD Op een dinsdagochtend in de kleuterklas 30 SEIZOENER KLEUTERS H et is duidelijk de boot van Sint Nicolaas die daar in de klas ligt. De Hoofdpiet houdt het overzicht en geeft de gewone Pieten aanwijzingen. Een pietenmuts valt af en wordt weer opgezet. “Het anker, het anker!”, wordt er geroepen. Het anker zit vast. Gelukkig durft de Hoofdpiet het koude water in te springen om het anker los te maken. “Ik pak het roer, het roer!”, roept een andere Piet. Sint Nicolaas beziet alles met grote ernst en schrijdt waardig door de klas. Er sjouwt ook nog een Piet met een heel zware zak. Het paard van Sint trappelt opgewonden en hinnikt. Niet alle kinderen zijn bij dit spel betrokken. Twee jongens zoeken, en vinden, een schat. Er wordt getekend en met het kralenplankje gewerkt. Tussen alle kinderen zit Meester. Hij bewaakt het spel en zet petten op, maakt strikken vast, schrijft namen op en nog veel meer van dat soort dingen. Wat de kinderen ook doen, ze doen het met veel aandacht en gaan helemaal in hun activiteit op. Wat heerlijk om hier even binnen te kijken, zodat de lezers van de Seizoener ook binnen kunnen kijken! MARJA KOMMERS SEIZOENER 31 Opvoeden in een tijdperk van angst Het lijkt wel alsof we met z’n allen bang zijn. Voor wat? Nou ja, dat kan van alles zijn. Ik ben niet zo’n bangerd maar voel me wel eens bang gemaakt. Hoe beïnvloedt dit ons, opvoeders? Of is er niets aan de hand en ben ik gewoon een beetje somber in een donkere, regenachtige week? H et begon me op te vallen met de griep, de Mexicaanse variant. Zouden we in de zomervakantie nou wel of niet naar Engeland gaan? Daar was de griep behoorlijk explosief aan het toenemen. En hij zou erg gevaarlijk zijn... Toch maar niet naar Engeland gegaan. In de krant verschenen bijna elke dag berichten over de ernst van de situatie. We moesten onze handen wassen, niet gewoon maar op een speciale, langdurige manier. Er moest een vaccin komen. Er moest opeens heel veel. En ik voelde me toch wel bang worden. Want ja, zo’n gemene griep waar kinderen aan sterven is natuurlijk niet echt prettig. Daarna voelde ik pas dat ik bang gemaakt was. Dat er zoveel informatie over me was uitgestort dat ik niet anders kon dan me zorgen maken. Ouders moeten zich natuurlijk ook wel zorgen maken over hun kroost. Er zijn veel dingen en omstandigheden die onze kinderen bedreigen. En wij willen graag dat onze kinderen onbekommerd en vrolijk opgroeien. Om daarvoor te zorgen ruimen wij, ouders, zoveel mogelijk uit de weg. Het lijkt wel curling, die enigszins vreemde sport, waarbij een ploeg een steen zover mogelijk over het ijs moet laten glijden. Eén deelnemer zorgt voor de afzet, de andere teamleden poetsen het ijs, steeds vlak voor de steen, om het zover mogelijk te laten glijden. Hoe hard poetsen wij het ijs voor onze kinderen? En waarom dan? En zouden ze dat eigenlijk niet zelf moeten doen? Zorg Natuurlijk omringen we onze kinderen met liefde en zorg. Maar hoe ver gaan we daar in? Wanneer wordt zorg-zaam be-zorgd-heid? Ik denk dat dat al eerder begint dan je zou denken. We leven in een tijd waarin er zoveel mogelijk controle wordt uitgeoefend op zoveel mogelijk gebieden. En het 32 SEIZOENER begint al vroeg: voor de zwangerschap kunnen aanstaande ouders al beter voor zichzelf gaan zorgen om fysiek beter voorbereid te zijn op het kind. Het gebruik van foliumzuur is daar een bekend voorbeeld van. Als je eenmaal zwanger bent worden er echo’s gemaakt. Na de geboorte is er het consultatiebureau waar je kindje wordt gewogen en gemeten en in een tabel wordt gezet. Het gaat om een goede zorg omtrent de gezondheid van moeder en kind en daar heb ik helemaal geen bezwaar tegen. Toch is juist het consultatiebureau een instelling waar moeders vaak met meer zorgen vandaan komen dan dat ze er naar toe gingen. Mijn kind groeit te hard, te weinig, kan nog niet lopen, zou brood moeten eten, enzovoort. Als een kind naar school gaat, neemt het tabel- en grafiekdenken alleen maar toe. Kan hij al: lezen, welke AVI, schrijven, aan elkaar? Weet je alle hoofdsteden en ga je naar de HAVO? Want als dat niet zo is, dan moet je er wel wat aan doen. Anders heb je een achterstand en dat wil natuurlijk helemaal niemand! Durf Tegenover angst ligt vertrouwen. En misschien zijn we wel bang omdat het eenvoudiger is om bang te zijn dan vertrouwen te hebben. Vertrouwen dat een kind op een dag gaat lopen. En gaat fietsen. En gaat logeren. Het lijkt er op dat we het vertrouwen hebben weggestopt en er angst voor hebben teruggekregen. Toen ik met deze gedachten een poosje had rondgelopen, vertelde ik collega’s hierover. Precies een dag later stond er een column in de krant van ACHTERGROND Vincent Bijlo getiteld “Nederland is een angstparadijs”. Hij noemde de angst een kankergezwel in onze samenleving. Behalve voor de griep moeten we ook bang zijn voor de PVV, de crisis en elkaar. Zonder deze ziekte zou Nederland een aardiger en vriendelijker land zijn. De remedie tegen angst is vertrouwen. Durven we dat te hebben? belangrijk wat we kunnen meten?” Goede vraag . Kunnen we daar een eerlijk antwoord op geven? Einstein zei het anders, maar toch ongeveer hetzelfde. Tijdens met schrijven van dit artikel en het lezen van bijbehorende literatuur vond ik deze uitspraak van hem: “Niet alles wat telbaar is telt en niet alles wat telt is telbaar”. We hechten belang aan gegevens die in tabellen staan en meetbaar zijn. De vraag is of we ons dat realiseren en het vervolgens in de juiste context plaatsen. En dan is het wel een fijn een heerlijk ontnuchterend boek te lezen. Een boek dat je onze maatschappij haarscherp laat zien. Ik doel op “Slow kids, nu zijn de kinderen aan de beurt” geschreven door Carl Honoré, de Nederlandse vertaling heeft de Engelse titel gehouden. In zijn betoog flitst hij over de wereld om voorbeelden te laten zien van onze samenleving en wat dat allemaal met kinderen doet. Deze voorbeelden zijn soms hilarisch, soms scherp. Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Al lezende vroeg ik me wel af hoe de vrije/waldorf/steiner-scholen er vanaf zouden komen…..Tot mijn plezier is de schrijver daar heel positief over! Overigens is dit boek een soort vervolg op het boek “Slow, een wereldwijde revolutie”. De schrijver, Carl Honoré gooide het roer om toen hij zijn zoontje ’s avonds One Minute Bedtime Stories ging voorlezen en zich toen afvroeg of hij daar echt maar één minuut tijd voor had. Dat boek ligt nog ongelezen op tafel en is als eerste aan de beurt als ik “De Paardenjongen” uit heb. Ik wil als opvoeder, en leerkracht, verzorgen en ondersteunen maar wel in vertrouwen. Ik wil die steun wel zijn die naast een nieuw boompje wordt gezet. Die wordt weggehaald als de boom stevig in de aarde geworteld is en zelf in de storm kan blijven staan. En ik ga me niet bang laten maken! Wie doet er mee? MARJA KOMMERS Op de Michaëlconferentie van dit jaar was er een spreker, meneer Gert Biesta, die zijn lezing “Goed onderwijs in de cultuur van het meten” had gegeven. Een vraag die hij ons stelde was “Meten we wat we belangrijk vinden of vinden we Verdere informatie: De column van Vincent Bijlo is na te lezen op zijn website www.vincentbijlo.com. De boeken van Carl Honoré zijn uitgegeven door Lemniscaat en heten “Slow kids, nu zijn kinderen aan de beurt” en “Slow, een wereldwijde revolutie”. Beide boeken zijn te vinden in de openbare bibliotheek van Oud-Beijerland. Het boek “De Paardenjongen” is geschreven door Rupert Isaacson en uitgegeven door De Bezige Bij (en gaat over een autistische jongen). Ook dit boek kun je in Oud-Beijerland lenen. Tekening: Rozemarijn SEIZOENER 33 VRIJESCHOOL HOEKSCHE WAARD Verbinding Wat een prachtig initiatief van Corine en Connie: Met een groepje mensen, die op verschillende manieren aan onze school verbonden zijn, een wandkleed maken. 34 SEIZOENER SCHOOL O p zaterdagmiddag 10 oktober zijn we bij elkaar gekomen: ouders van de Klinker, ouders van de Vrije School, begeleider van de BSO, peuter en babydreumes juffie leerkrachten van de Vrije School en twee leerlingen van De Klinker. Onder de bezielende leiding van Connie van de Hel gingen we op zoek naar de betekenis van verbondenheid: “Wat betekent ‘verbinding’ voor jou persoonlijk? Welke beelden, vormen, kleuren en bewegingen roept ‘verbinding’ bij je op?” Nadat iedereen voor zichzelf een beeld had gevormd, gingen we aan de slag met het thema. Iedereen maakte een persoonlijk werkstuk van vilt, zodat uiteindelijk de lapjes vilt een geheel kunnen vormen in een wandkleed. Het vilten is al een verbindingsproces op zich: Je begint met losse vezels. Door middel van ritmische bewegingen voeg je je eigen warmte en energie toe aan de wol. Met behulp van water en zeep vorm je een stevig geheel. Na een gezellige middag (door Corine verzorgd met koffie, thee en lekkers) zijn er mooie individuele werkstukken ontstaan. Op 16 november gingen we op zoek naar een mooie verbinding van deze ‘losse delen’ Daarbij gingen we uit van de ‘eenheid’. Dit bleek nog niet zo eenvoudig! Er zijn vele combinaties te maken, en oneindig veel mogelijkheden om een compositie te vormen. Dit proces van ‘een compositie maken’ staat symbool voor wat er in de school gebeurd. Contrasten tussen individuen kunnen positief werken en elkaar versterken! Uiteindelijk is er een prachtig geheel ontstaan, en hebben we het wandkleed in elkaar gezet door middel van de ‘ik-en-jij-steek’. Het was een bijzondere ervaring. Tijdens het werken is er binnen de groep veel met elkaar gedeeld en is er verbinding ontstaan. Het resultaat van deze verbinding is binnenkort in de hal te bewonderen! JUDITH DE GOEDE Moeder van Marijn en Anne-Sophie SEIZOENER 35 VRIJESCHOOL HOEKSCHE WAARD Hallo allemaal, Sinds 1 november werk ik voor twee dagen in de week op de vrijeschool Hoeksche Waard in de derde en vierde klas. Mij werd gevraagd me op deze manier voor te stellen. I k ben Reinbert Sneep en ben 27 jaar. In 2002 heb ik een halfjaar vrijwilligerswerk in Zuid-Afrika gedaan alwaar ik kennismaakte met lesgeven. Teruggekomen in Nederland ben ik begonnen aan de lerarenopleiding voor het vrijeschoolonderwijs in Zeist. Het eerste doel was het behalen van een propedeuse, om vervolgens iets anders te gaan studeren. De opleiding bleek echter te leuk om af te breken en ook het lesgeven lag me erg goed. Die studie heb ik dus afgerond. Naast mijn studie werkte ik in de fastfood-industrie alwaar de promoties elkaar in hoogtempo opvolgde. Toen ik afgestudeerde, ben ik daar gewoon blijven werken. Dat was meestal ’s avonds en overdag viel ik regelmatig in op vrijeschool Prinsenland in Rotterdam. Zelf heb ik ook in Prinsenland op school gezeten en ik voelde me verbonden met de school. Toen de volgende promotie zich aandiende, zette me dat aan het denken. Als assistent-restaurantmanager is het namelijk je verantwoordelijkheid dat er zo efficiënt mogelijk dode koeien op een grill worden gegooid. Die gedachte bleef, naast de gedachte dat ik geschoold ben om aan het leven te bouwen, door mijn hoofd spoken. In juli heb ik de knoop doorgehakt. Ik heb mijn baan opgezegd om op school te gaan werken. Ogenblikkelijk werd ik aangenomen als invalkracht voor de VSRR en kreeg twee weken later meteen het verzoek om in Oud-Beijerland aan de slag te gaan. Daar ben ik dan! Als invaller is er vijf dagen in de week werk aan de winkel. De ene dag op de ene school, de volgende dag op een andere. Ik hoop op deze manier veel kinderen te kunnen leren hoe het leven in elkaar zit en ze te laten ontdekken wat hun plaats daarin is. Tevens krijg ik een leuk kijkje in de keuken van andere scholen. Het beste van wat ik zie, hoop ik ook naar ons schooltje te kunnen halen… REINBERT SNEEP Leerkracht klas 3/4 36 SEIZOENER NIEUW Stagiaire! Sommigen hebben mij misschien al verwonderd aangekeken en vroegen zich af wat ik kom doen in de school. Daarom is het nu aan mij me even voor te stellen. Mijn naam is Lea Zantinge en kom als stagiaire tot en met eind januari iedere donderdag muzieklessen geven in de verschillende klassen. I k doe de ‘docent muziek opleiding’ aan de Hogeschool Helicon in Den Haag en zit nu in het tweede jaar. Ik vind het ontzettend leuk om zo veel met muziek bezig te zijn en met kinderen te musiceren. Ik heb in veel koren gezongen en momenteel heb ik zangles en zing in het Nationaal Jeugdkoor. Dwarsfluit heb ik ook gespeeld, maar dat ligt al weer een tijdje stil. Mijn eerste indruk van de school is erg leuk, ik vind het een mooi gebouw en er hangt een leuke sfeer. Ik vind het heel fijn dat de docenten, en ook de kinderen, mij warm hebben ontvangen! Fijn zingen met klassen, met instrumentjes werken en wie weet met de ijzeren klankstaven… Met veel zin, vreugde en enthousiasme kijk ik uit naar de tijd dat ik even in de school mag komen snuffelen! LEA ZANTINGE SEIZOENER 37 Baby Dreumes Groep De Sterrenlichtjes “Vanuit de geestelijke wereld is dit kind tot u neergedaald Gij zult zijn raadselen ontsluieren, van dag tot dag, van uur tot uur.” Zo beginnen wij samen de ochtend bij de baby-dreumesgroep. Hierna openen we de deuren en druppelen de ouders en kinderen (van 0 tot 3 jaar) binnen. O nder het genot van koffie of thee en fruit wachten we tot de groep compleet is, waarna het belletje aankondigt dat we naar het vertelhuis gaan. Hier speelt kabouter Pim een hoofdrol in liedjes en verhaaltjes, zijn persoonlijke ontmoeting met elk kind is zelfs voor de kleinste baby’s het hoogtepunt. Een echt moment van herkenning voor de kinderen, voor ons volwassenen een ontroerend moment. Als elk kind door de gouden poort is gelopen of gekropen begint het vrije spel. Voor de jongsten staat er een box gereed. Met een schuin oog kijken we dan naar de behoeften van de kleintjes terwijl de ouders werken aan een knutsel, liedjes zingen of praten over een opvoedkundig onderwerp. Ook is er dan ruimte voor persoonlijke uitwisseling. Voor we de ochtend samen afsluiten bij kabouter Pim in het vertelhuis, eten we gezamenlijk brood of, als we iets te vieren hebben, iets lekkers. 38 SEIZOENER BABY-DREUMES-GROEP Wie ben jij, wat wil jij en wat kan ik voor je doen om je daarbij te helpen? Onze belangrijkste taak is het voorwaarden scheppend bezig zijn, zodat het kind zich uit eigen kracht, in alle vrijheid kan ontwikkelen. Vanuit deze pedagogische visie proberen we kind en ouder te ondersteunen. Door met de groep de jaarfeesten in het klein te vieren, beleven we gezamenlijk het wisselen van de seizoenen en ervaren we het ritme van het jaar. Wij vinden het een cadeautje om in de nabijheid van zulke jonge kinderen en hun ouders te mogen zijn! Elke weer is het weer een genot de herkenning op de gezichtjes van die kleintjes te zien en hun ontwikkeling te mogen meemaken. CORINE ERKEN EN NATHALIE KNOWLES Leidsters van de baby-dreumesgroep SEIZOENER 39 VRIJESCHOOL HOEKSCHE WAARD OOP? Dat doe ik effe voor je! 40 SEIZOENER SCHOOL In het onderwijs wemelt het van de afkortingen en dit is er eentje. Het staat voor Onderwijs Ondersteunend Personeel. Ik heb het altijd een wonderlijke benaming voor een conciërge gevonden. Maar ja, dat was voordat ik in mijn onderwijs werd ondersteund. W ant sinds vorig schooljaar heeft meesterconciërge Chiel van Winden een ruimere taak kunnen krijgen. En zo was er opeens een conciërge in de school. Wat dat betekent?! Wij waren niet gewend aan het hebben van een pauze, thee en koffie die voor je wordt gezet, handdoeken in de klas zonder dat je daar zelf aan hoeft te denken, lampen die gerepareerd worden, stoelen die worden klaargezet en de telefoon die wordt opgenomen. Dat is al fantastisch, dat er voor ons wordt gezorgd. Maar onze Chiel doet veel meer. Vorig schooljaar wilde ik gaan figuurzagen met de klas. Toch maar even aan Chiel gevraagd of we daar eigenlijk wel voldoende zaagjes voor hadden. Vervolgens heeft hij alle figuurzagen gecontroleerd, zaagjes vervangen, triplex gekocht, aan mij gevraagd wat ik wilde maken en toen een ontwerp gemaakt. Aan het begin van de lessen was hij steeds aanwezig om even te kijken of alles nog goed ging en er extra hulp nodig was. Nog een voorbeeld, ook van vorig jaar: het vogelproject dat ik met de klas deed. Chiel heeft met groepjes kinderen voederplankjes gemaakt en opgehangen. In het voorjaar deed hij datzelfde met de nestkastjes. Dit schooljaar zijn de klassen 3, 4, 5 en 6 buiten met mergel gaan werken. Meester Chiel zoekt het gereedschap bij elkaar en zaagt de mergelblokken op de juiste grootte. Op die momenten merk ik dat ik niet alles zelf hoef te doen, dat ik daardoor meer kan doen. Kortom, dat ik in mijn onderwijs wordt ondersteund! En niet alleen ik, dit geldt precies zo voor mijn collega’s! Dus dat OOP is precies goed gekozen! Chiel, op nog heel veel jaren! MARJA KOMMERS EN ALLE ANDERE LEERKRACHTEN SEIZOENER 41 VRIJESCHOOL HOEKSCHE WAARD Voorleeswedstrijd klas 42 SEIZOENER KLAS 5 & 6 5/6 Op woensdag 18 november was de voorleeswedstrijd in de Vrije School Hoeksche Waard. De deelnemers waren: Max, Marjoleine, Noor, Nikita, Jessica en Joyce. Het was erg spannend en uiteindelijk zijn er twee winnaars uit gekomen. Die moesten nog tegen elkaar lezen. NOOR GRIMBERG Maandag 30 november was de finale tussen Marjoleine en Max. Het was heel spannend want het was telkens gelijk. Juffie was zo zenuwachtig dat ze krijtje uit haar handen liet vallen. Uiteindelijk heeft marjolein gewonnen met 9 stemmen. Marjoleine moet nu in de bibliotheek lezen tegen andere scholen uit Oud-Beijerland en als ze daar doorheen komt dan moet ze tegen de provincie en als ze daar doorheen komt moet ze tegen heel Nederland. We wensen haar veel succes! JESSICA DE RAAIJ Ik vond de voorleeswedstrijd wel leuk. Ik zat te denken aan een vervolg als ik door zou gaan. En als ik won zou ik super blij zijn, maar jammer genoeg ging ik niet door. Ik heb het wel leuk gehad. Marjoleine en Max (ik ben Max) liepen aan kop maar Marjoleine werd de winnaar van onze school. Jammer, maar zo is het leven soms. MAX VAN DIJK Hallo, ik ben Marjoleine. Ik heb deelgenomen aan de voorleeswedstrijd. Ik heb in de klas ongeveer zes keer geoefend. Daarna moest ik in de zaal tegen zes andere kinderen. Ze konden niet kiezen tussen mij en max. dus kwam er nog een ronde en die won ik. De kinderen uit de klas mochten zelf kiezen. De stemmen werden geteld. Ik had er negen en Max acht. MARJOLEINE DE KONING SEIZOENER 43 HIMALAJA natuurvoeding is verhuisd naar Beyerse Hof 23-25 Kom gauw eens kijken in onze prachtige nieuwe winkel! Het assortiment is fors uitgebreid en voortaan zijn we ook tussen de middag geopend!
© Copyright 2024 ExpyDoc
