Ouderkrant juni 2014

Ouderkrant
Sportdag
Juni 2014 (jaargang 34 nr 4)
Met onverholen tegenzin werden de laatste kinderen in het team opgenomen.
Uiteindelijk kregen ze toch geen bal.
G
ymlessen zijn niet meer de gymlessen van pakweg dertig jaar geleden. Hoe zag een gymles er vroeger ook
alweer uit?
Je begon vaak met een tikspel. De zwakste bewegers werden als eerst getikt
waarna ze op de bank plaatsnamen en
bleven zitten totdat de laatste getikt was.
Dat kon wel even duren… Hierna volgde vaak een turnoefening op het paard,
bok, rekstok of ringen. De oefening begon makkelijk en iedereen kon meedoen. Hierna ging het paard of de bok
hoger of werd de springplank verder
weg gezet. Gevolg: De zwakke bewegers konden niet of durfden niet. Zij
namen weer plaats op de bank. De moeilijkheidsgraad werd steeds opgeschroefd
waardoor er uiteindelijk nog twee jongens en één meisje overbleef. Deze werden luid aangemoedigd door de rest van
de klas. De bok nog één standje hoger!
Iedereen hield hun adem in. Zij waren
de helden. Zij krijgen een negen op hun
rapport! De pikorde in de gymzaal was
nu wel duidelijk. De twee beste jongens
mochten vervolgens partijtjes kiezen
voor het afsluitend potje voetbal of trefbal. De slechte bewegers wisten wat er
ging gebeuren. Zij bleven als laats over.
Het kiezen gaat snel en voorspoedig.
Bijna iedereen was gekozen. De
kiezers aarzelden. En ze hadden gelijk. De kinderen die nog over waren
maakten je team alleen maar slechter! De gymmeester greep in en verdeelde zelf de laatste paar kinderen.
Eemstraat 15, 2025 RD Haarlem
023-5378108
De goede sporters sportten dus het meest
en werden steeds beter. De slechte sporters bewogen het minst en werden continue met de neus op hun motorische beperkingen gedrukt.
De tijden zijn gelukkig veranderd. Ook
op de Sint Bavoschool. Alle spelletjes en
oefeningen worden zo aangeboden dat
iedereen op zijn of haar niveau kan meedoen. Iedereen doet mee!
Laatst mocht ik weer eens helpen op een
buitensportdag. De groepen 5 en 6 hadden geluk. Het was prachtig mooi weer.
Een zonnetje maar niet te warm. Eerst
een gezamenlijke warming up en daarna
naar de verschillende spelonderdelen.
Iedereen kan meedoen op zijn of haar
eigen niveau. De groepjes zijn van tevoren samengesteld. Eem- en Reviusstraat
door elkaar. Groep 5 en 6 door elkaar.
Jongens en meisjes door elkaar. Goede
en slechte bewegers door elkaar! Democratie ten top! Er zijn steeds twee teams
per spelonderdeel. Bij veel van de spelletjes nemen ze het tegen elkaar op. “Moet
ik nog bijhouden wie er heeft gewonnen” vroeg ik. “Nee hoor, dat hoeft
niet”. Er word druk gesport en af en toe
flink gestreden. Frrrrt. Fluitje! Wisselen!!
Eén van de andere hulpouders verzucht.
www.sintbavoschool.nl
Van de Redactie:
Alweer de laatste Ouderkrant van dit
schooljaar. En een heel bijzondere. Een
Ouderkrant in full colour geprint! Zo
nemen we op een gepaste wijze afscheid
van Amanda en Herman. Dank voor alle
mooie artikelen van jullie hand. Ze waren van hoog niveau. Soms prikkelend,
soms kritisch maar altijd vanuit een hoge betrokkenheid met de Sint Bavoschool. We zullen jullie missen.
De school neemt ook afscheid van juf
Ineke. In ingelijst staat zij nog één keer
in de picture.
Een fijne vakantie iedereen en tot volgend schooljaar!
De redactie
De redactie bestaat uit: Amanda Domingos dos Santos Jerónimo, Esther van
Waard, Leon Smits, Teti Verhoeff en
Herman Schrama.
Vroeger moesten we nog verspringen,
hoogspringen, sprinten etc. elk jaar weer
je records aanscherpen. Zou het school
record dit jaar sneuvelen? Hij (niet toevallig een hij) vindt het allemaal wel
heel vrijblijvend. Tja, tijden veranderen…
Leon Smits
Reviusstraat 1-3, 2026 SJ Haarlem
023-5376133
Avond
4
daagse
Vijftien jaar Sint Bavoschool
N
a vijftien jaar nemen wij,
Amanda en Herman, afscheid
van de Sint Bavoschool. In mei
1999 wisselden we van school. We hadden Amber ingeschreven op het Jonge
Duin in Velserbroek, en daar was ze ook
vol goede moed begonnen in groep 1,
maar doordat die school bij lange na niet
aan onze verwachtingen voldeed zochten we naar iets anders. Bij het eerste
oriënterende gesprek met Angeliek Carpentier klikte het, en met zijn drieën
besloten we dat het geen zin had het
eind van het schooljaar af te wachten, en
zo begon de carrière op de Sint Bavoschool.
Van alles hebben we gedaan: Amanda is
melkmoeder geweest, schoonmaakster,
klassenmoeder, begeleidster bij tal van
evenementen zoals zwemmen, expressiemiddagen. Schoolbibliotheek, thematafels. En Herman is lid van het bestuur
van de Oudervereniging geweest, als
vice-voorzitter en als voorzitter. Daarnaast menige donderdagavond op school
rondgelopen als animator en lid van het
Klussenteam. Ontzettende gezellige tijd
gehad met een handjevol andere ouders,
meestal vaders. Bussen verf weggeverfd
op beide locaties en natuurlijk heerlijk
nagepraat. Verder hebben we samen
vijftien jaar in de redactie van de Ouderkrant gezeten. Prachtige lange redactievergaderingen waar langdurige vriendschappen uit zijn voortgekomen, die
verder gaan dan elkaars verjaardagen
bezoeken.
De Ouderkrant heeft ontzettend veel
verbeteringen ondergaan. Eerst was het
een gestencild blaadje dat letterlijk met
knip- en plakwerk in elkaar werd gezet.
Later kwam de PC met opmaak in
Word. De ouderkrant werd toen gedrukt
op de kopiëermachines van school.
Meester Wim (wie kent hem nog!?)
deed daar veel werk in. De Ouderkrant
werd voorzien van naamstickers van het
oudste kind binnen het gezin en op de
uitgavedag gedistribueerd. Een hele logistieke operatie!
De inhoud veranderde: vaste rubrieken
deden hun intrede, zoals Ingelijst en de
Hekvader. Die laatste deed met zijn
prikkelende stukjes af en toe de gemoederen lekker opladen, tot het verbieden
door de directie aan toe.
Ook het uiterlijk veranderde: de ver-
spreiding is een tijdje via nieuwsbrieven
gegaan, doordat het drukken te duur
werd. Er werd gezocht naar alternatieven om toch een gedrukte versie te kunnen blijven maken. Nu wordt de Ouderkrant zowel digitaal als in druk verspreid. De opmaak is enorm verbeterd
sinds een professionele opmaker zich
ermee is gaan bemoeien.
De school zelf is natuurlijk enorm veranderd. Angeliek Carpentier ging weg,
Anneke de Wilde en Doke Roozen hebben we de leiding over de school zien
nemen en nu Brigitte Wisker en Caroline Erkens. De sfeer is veranderd. Steeds
meer toegenomen regelgeving, toezicht
houden en rapportageverplichtingen
hebben het karakter van de school veranderd naar een bijna zakelijke onderneming. Soms denken we dat de afstand
tot de ouders veel groter is geworden,
maar dat kan natuurlijk ook komen
doordat je kind steeds zelfstandiger
wordt en je als ouder gedurende de
schoolcarriërre langzamerhand een wat
kleinere rol gaan spelen.
En nu schrijven we voor de laatste keer
in de Ouderkrant. En nemen we met de
musical afscheid van de Sint Bavoschool. Met een beetje weemoed, en
ook terugkijkend op een gezellige tijd.
We hebben met veel mensen samengewerkt, met het team, met andere ouders.
Iedereen met wie we hebben samengewerkt: Hartstikke bedankt voor de intensieve en gezellige tijd!
Oh ja, in Ingelijst sloten we altijd af met
wat voor tip de geïnterviewde zou willen
meegeven.
Dat doen we nu ook: Communicéér!
Laat weten wat je gaat doen, laat weten
hoe iets is gegaan, ook als daar fouten in
gemaakt zijn. Leer van de dingen die
misgaan en profiteer van de dingen die
goed gaan. Peil onvrede en maak het
bespreekbaar.
Iedereen een fantastische zomervakantie
toegewenst. Voor degenen uit de groepen 8: veel plezier en succes met de volgende stap in jullie schooltijd en voor de
anderen: geniet van de tijd die jullie op
de Sint Bavoschool zitten, maak er
prachtige jaren van!
Amanda Domingos dos Santos Jerónimo
Herman Schrama
Dag Flip!
Lieve/geachte/beste Flip.
Deze column is voor jou. Heeft iemand wel eens iets VOOR je
geschreven, niet OVER je? Want man oh man, dat laatste is zeker gedaan, in dat roemruchte schriftje.
Soms zelfs zo uitgebreid en creatief dat
ik wel eens twijfel kreeg en fictie begon
te vermoeden. Maar hard maken kan ik
dat niet, dus een lekker punt hiermee
scoren ook niet.
Je bent een beer. Een TV-persoonlijkheid
ook wel. Toen ik je dan ook voor het
eerst in het ‘echt’ ontmoette vond ik dat
best een momentje. Tot op dat moment
had ik er geen idee van dat jij ook echt
bij dat hele kleuterschoolgebeuren hoorde. In dit geval werd fictie ineens werkelijkheid: De Logeerbeer bestond echt. Nu
ik er trouwens over nadenk... Zou Kabouter Plop ook in Haarlem-Noord wonen? Of Dipsy een baan hebben in het
onderwijs?
Maar goed, je bleek dus echt te bestaan,
Flip. En ook een soort van statussymbool
te zijn onder kleuters. Want wie Flip mee
krijgt, is The Bomb. Vol trots en met een glimmend gezichtje
loopt de bewuste kleuter dan het schoolplein op: IK-HEB-FLIP!
En vol afschuw en met een van gruwel vertrokken gezicht staart
de papa of mama naar dat tafereel: WIJ-HEBBEN-FLIP... ALWEER!
Je wordt vies gevonden Flip. Sorry. Iemand moet het een keer
tegen je zeggen. Laat ik het dan maar zijn. Vies, smerig, ranzig.
Heb je je wel eens afgevraagd waarom je toch altijd meteen in
een schuimige jacuzzi moet? Welnu, geen gezellige bruisbal erin,
maar Ariel op 60 graden. Nee, bij mij niet nee. Maar dat is eerder
uitzondering dan regel, heb ik begrepen. Noem het laks, naïef of
het tegenovergestelde van smetvrees, het kwam niet in me op. Wellicht ook omdat ik wel viezere dingen heb om me druk over te maken.
Poep bijvoorbeeld. Poep in luiers,
poep per ongeluk aan je handen bij
een verschoonsessie, poepresten in
de wc-pot (want een wc-borstel benutten blijkt voor mijn huisgenoten
rocket -science) en poepluchten
(daar wijd ik verder niet over uit).
Of plakhandjes, overal plakhandjes.
En wat dacht je van zand. Het is
weer zomer en strand daar houden
we van, maar dat verdomde zand...
Dat in broekranden, bilnaden, je haar
en tussen te tenen zit...bloedirritant!
Maar goed, dit moet geen klaag of
kokhals stukje worden, excuus. Wat
ik wil zeggen is: een teddybeer met bijbehorende bacteriën, prima te doen
Mijn dochter nam je logeerpartij altijd bloedserieus. Je at mee,
sliep mee, winkelde mee, keek menig Disneyfilm, werd drie keer
per dag verkleed en week, kortom, geen moment van haar zijde.
Maar dat is voorlopig voorbij. En ondanks dat ik je komst best
wel eens heb verzucht, ga ik je missen. Want dit markeert het
voorlopige einde van mijn eerste rondje kleutertijd. Pas over één
jaar mag ik me weer onderdompelen in de warmte van lieve kleuterjuffen (in mijn geval Marlies en Inge,
twee dikke vette kanjers), de lol van spelen in de klas, gewoon naar binnen mogen
in de school en de prachtige verwondering zien van kleine mensen die tot bloei
komen tijdens hun eerste twee schooljaren. Maar ik heb, net als mijn oudste
dochter, zin in groep 3. En al het nieuws
en spannends wat daarbij komt kijken.
Laten we het een ‘break’ noemen Flip,
een time-out. Scheiden gaan we nog niet.
Gewoon een kleutermoeder-beer pauze
van één jaar.
Geniet van je welverdiende vakantie deze
zomer. Het is niet zomaar een baan die je
hebt. Werken als pedagogisch medewerker in het onderwijs zal knap vermoeiend
zijn. Dus pak die rust. Wij gaan ook even
op standje ‘langzaamaan’, standje
‘slipperen’ en standje ‘weg met de schema’s, structuur en haast’.
“Life is better in flip flops”
Enjoy!
Esther van
Waard
Kinderen veilig vast in de auto.
Ik zal mij eerst even voorstellen. Ik heet Brygith Edam en ben de moeder van
Declan, zes jaar, (locatie Reviusstraat) en Ivy, bijna vier jaar. Ik ben werkzaam
als bedrijfsleidster bij Babyland Juniorland in Zaandam.
Sinds Declan op de basisschool zit rij ik, zoals meerdere ouders, zo nu en dan mee
naar schoolactiviteiten. Wat mij toen in de kleuterklas meteen al op viel is dat de
meeste kinderen in een niet juiste of minimaal veilige autostoel worden vervoerd.
Omdat ik op mijn werk vaak trainingen krijg over de eisen van kinderautostoelen en weet dat een goede autostoel bij een botsing écht het verschil kan maken,
schrok ik daar toch best wel van!
De meeste aanstaande ouders verdiepen
zich in een veilige autostoel voor hun
aankomende kindje. Dit is dan vanzelfsprekend, een baby moet goed beschermd worden. Een fout die je veel bij
ouders ziet is dat ze te snel naar een
volgende autostoel willen gaan. Een
pasgeboren baby kan in de meeste autostoeltjes van ongeveer 11 tot en met 13
maanden (groep 0). De regel is dat de
benen buiten het stoeltje mogen groeien,
maar het hoofdje mag niet boven de
rand uitkomen. De nieuwste ISIZE norm
adviseert met de nieuwste autostoeltjes
zelfs achterwaarts vervoer tot en met 15
maanden, als het kan tot en met 2 jaar en
zelfs het liefst tot en met 4 jaar.
Na de eerste autostoel komt de volgende
stap (groep 1). Deze stoel wordt ongeveer tot en met 4 jaar gebruikt. Hier
geldt eigenlijk dezelfde regel als bij
groep 0, maar met een extra regel. De
schoudergordel mag een afstand tot de
schouder hebben van 2 cm erboven of
eronder. Ook deze autostoel vinden de
meeste ouders vanzelfsprekend, maar er
wordt al wat makkelijker overgedacht.
Nu komt de autostoel van 4 jaar en ouder en daar wordt het vaak voor de ouders lastig, (groep2/3). In de wet staat
dat een kind tot een lengte van 135 cm
in een veilige autostoel vervoerd moet
worden. (Let op in sommige landen
geldt tot 150 cm!). Een veilige autostoel
herken je aan het keuringslabel. Dit label is oranje en er staat ECE/R44 op of
ISIZE. Een zitting verhoger/booster is
met een keurmerk dan ook een veilige
autostoel. Veel ouders schaffen dan ook
voor de derde autostoel een zitting verhoger/booster aan. Als je je kind vervoert op een zitting verhoger of booster,
dan is dit bekeuring technisch voldoende, maar veiligheid technisch kiezen
ouders dan voor het minimale. Bij een
botsing geeft een zitting verhoger/
booster heel weinig steun/bescherming.
Een kind van 4 jaar of ouder wordt veel
veiliger vervoert op een zitting verhoger
met rugleuning. De rugleuning leidt de
autogordel beter over de schouder en
geeft tevens comfort bij het zitten en
slapen.
Tegen Declan zeggen kinderen uit de
klas wel eens, “Declan zit in een babystoel!” Nee, Declan zit in een veilige
stoel!
Een jaar terug werd ik uit het niets in de
Velsertunnel aangereden door een grote
vrachtwagen. Jeetje, wat een impact had
die monstertruck! Auto totalloss! Daarna
de vraag van vele mensen, “Zaten de
kinderen in de auto?” Nee, gelukkig niet,
maar als ze erin zaten, zaten onze kinderen wel zo veilig mogelijk!
Ik hoop dat ouders die dit stukje lezen en
twijfelen over de veiligheid van hun
kind in de auto zich goed laten informeren. Je moet er toch niet aan denken dat
er iets onderweg gebeurt en je te makkelijk hebt gedacht of niet beter wist over
de veiligheid van je kind in de auto!
Klanten die bij Babyland Juniorland een
autostoel aanschaffen, kunnen bij vermelding van de Sint Bavoschool een
leuke extra attentie krijgen.
Ik wens iedereen een fijne en veilige
zomer toe!
Brygith Edam
Websites: www.veiligheid.nl/
autostoeltjes www.britax-roemer.nl
www.maxi-cosi.nl
Ingelijst
Op de Sint Bavoschool zijn veel ouders en leerkrachten behulpzaam bij de vele activiteiten.
De Ouderkrant wil u laten kennismaken met deze kanjers en stelt u deze keer voor aan:
Ineke Wessels
Wie ben je?
Ik ben Ineke Wessels en leerkracht bij
de kleuters op de Sint Bavoschool, locatie Reviusstraat.
Hoe lang werk je al op de Sint Bavoschool?
Ik werk bijna 25 jaar op de Sint Bavoschool!
Hoe ben je ooit in het onderwijs en op deze school
terecht gekomen?
Ongeveer 25 jaar geleden ben ik begonnen op de Sint
Bavoschool, op, toen nog de Godfried Bomansschool.
Mijn kinderen zaten hier op school die op dat moment
een terugval meemaakte in het leerlingenaantal. Ik was
toen werkzaam als hoofd van een peuterspeelzaal elders.
Ik werd gevraagd door het toenmalig hoofd van de
school of ik niet een peuterspeelzaal wilde opzetten in
de school. Zo is het begonnen. Ik heb de peuterspeelzaal
Wollewei (vernoemd naar een schilderij van Godfried
Bomans) opgericht. De speelzaal groeide heel snel, die
toen zat in het huidige natuurlokaal, dat toen leeg stond.
Ambitie om les te geven op de basisschool was er niet
echt op dat moment. De school groeide weer, wisseling
van directie en nieuwe leerkrachten. Met de komst van
Juf Anna (oud leerkracht), Ans Thissen was er al jaren,
werd er een andere weg ingeslagen in het onderwijs,
zoals wij nu werken bij de kleuters. De peuterspeelzaal
integreerde daarin, deed mee aan de open deuren en samen met de kleuterleidsters ging ik op onderzoek uit
naar dit soort onderwijs, door scholing, bezoeken in onder andere Zweden, kreeg voor mij het onderwijs aan
kinderen inhoud. Zo wilde ik met kinderen werken. de
fusie kwam en we werden de Sint Bavoschool, ik werd
coördinator van de twee peuterspeelzalen, waarvan één
aan de Eemstraat. Via de NT2 (Nederlands als tweede
taal) waar ik toen voor gevraagd werd, werd er een taalklas opgericht. Samen met Henriëtte Snelderwaard heb
ik daar met heel veel plezier les gegeven aan anderstalige kinderen binnen de school. De school groeide en
groeide en zo kwam er een derde kleuterklas. Daar wilde
ik wel werken en solliciteerde. Werd aangenomen en
werk tot op de dag van vandaag in de taalklas met heel
veel plezier.
Wat is er in al die jaren voornamelijk veranderd aan
het werken in het onderwijs?
Wat er voor mij veranderd is in het onderwijs is voornamelijk de hoeveelheid papier, computer en administratie.
Zijn de kinderen veranderd?
De kinderen zijn mondiger, staan meer in
de wereld, worden door de ouders ook
meer meegenomen in de wereld van vandaag. Maar gelukkig blijven het kinderen,
spontaan, open, op zoek. Kinderen die
verwonderen, die aandacht en liefde nodig hebben, op
zoek zijn naar.
Wat is er leuk aan werken voor de klas?
Dat is heel mooi van het onderwijs, dat je als leerkracht
een stukje, soms een stuk mag bijdragen aan de opvoeding en het welzijn van kinderen ze iets mag meegeven
voor de toekomst. Wat leuk is aan in de klas werken,
nou eigenlijk alles. Met de kinderen en door de kinderen
geïnspireerd worden, vanuit de kinderen werken, wat
hebben zij nodig wat willen ze en vooral wat kunnen ze
al en waar kun je aan bijdragen om de kleuter klaar te
maken voor groep drie. De wereld van de school. Ik besef dat je als kleuterjuf, ondanks alle administratie, wat
meer vrijheid hebt om tot leren te komen. Koken, taal,
rekenen, motoriek en sociale omgang, ik noem maar
wat.
Wat is er minder leuk aan?
Wat minder leuk is vind ik de vele vergaderingen en de
hele papierwinkel. Maar nodig is het wel, dat besef ik
ook wel weer.
Hoe zou jij de Sint Bavoschool typeren?
De Sint Bavoschool is voor mij een warm bad. ik heb
het geluk dat ik al die jaren met hele fijne, lieve collega's
heb gewerkt. Alles samen delen, de vreugde, verdriet,
belangstelling voor elkaar, altijd helpen daar waar nodig.
Mensen-Mensen zijn het. Dat is heel fijn en zorgt dat je
ook heel fijn kunt werken en er een schepje bovenop
kunt doen als dat nodig is.
Wat is de beste opvoedkundige tip die jij in al die jaren hebt mogen ervaren?
Als opvoedkundige tip zou ik willen adviseren KIJK
naar je kid, dan weet je wat er nodig is om het gelukkig
te maken.
Esther van Waard
hexsaflexagon
Een tip van de redactie voor een verregende vakantiedag. Vouw een hexaflexagon en versier
deze met de mooiste vormen! Je vriendjes en vriendinnen op de camping zullen versteld staan!
Een hexaflexagon is een heel apart ding. Het is een platte zeshoek. Het heeft een voorkant, een
achterkant en nog een kant. Hmmmm… Bijzonder. De derde kant komt tevoorschijn als je de
hexaflexagon binnenstebuiten “flipt” (“flext” eigenlijk, vanwege de flex in hexaflexagon).
Je vouwt een hexaflexagon van een strook papier die in driehoekjes is gevouwen. Het heeft iets
weg van origami en kinderen van 8 jaar oud kunnen het. Niks moeilijks aan, zou je zeggen.
Maar er is meer. De driehoekjes van een hexaflexagon draaien als ze geflipt worden. Dat draaien
zorgt er voor dat een tekening die gemaakt is op één kant van de hexaflexagon helemaal verdraait als je het ding flipt.
Een uitgebreide beschrijving vind ze op:
http://slimme-handen.nl/2013/02/
hexaflexagons-wiskunde-origami-vouwen/
Een demonstratiefilmpje kun je kijken op:
https://www.youtube.com/watch?
v=ngwuUqJZoxQ
SUCCES!!
Wat zullen we eens doen vandaag?
Uit in de zomervakantie; voor elk wat wils…
Op Avontuur in Amsterdam:
Rijd met de auto naar het kindvriendelijke café-restaurant de IJ-kantine in Amsterdam-Noord (www.IJkantine.nl ) en parkeer gratis op de MT. Ondinaweg bij het NDSM-terrein. Ga nog niet naar binnen, maar loop eerst naar het IJ en neem
het gratis pontje naar de overkant… en weer terug! We kunnen kiezen tussen de pont naar het Centraal Station of eentje
die meer richting het westen gaat, naar de oude Houthavens in de Spaarndammerbuurt. Vooral voor kleinere kinderen is
de vaart een belevenis. Teruggekomen smaakt een hapje en een drankje zoveel lekkerder. Bijvoorbeeld op de Pannenkoekenboot of bij de IJ-kantine, waar kinderen vrij mogen rondrennen, waar speelgoed ligt en er op zondag zelfs iemand
gratis de kleintjes helpt knutselwerkjes te maken in de kinderhoek. Natuurlijk kun je ook met de trein. Dan neem je de
pont naar de NDSM-werf vanaf de achterkant van het Centraal Station.
Of naar het oude Westergasfabriekterrein, met zijn spartelvijver met zonneheuvel, de kinderboerderij, en zijn mooie
houten speeltoestellen in de twee speeltuinen bij de voormalige Bazenwoningen. Daar vlakbij vind je ook de vijvers in de
onderkant van twee voormalige gashouders. Voor een hapje en een drankje gaan we naar het Westergasterras, of naar
de Bakkerswinkel of Pacific Park. Zin om te ravotten? Dan is de Buurtboerderij misschien een leuke plek voor koffie,
chocolademelk en taart. In de tuinen rondom de boerderij is het minder aangeharkt en kunnen de kinderen heerlijk rondstruinen. (Let wel even op de sloot.) En mocht het weer iets tegenzitten, ga dan lekker naar een film in het Ketelhuis
(www.ketelhuis.nl, zie afdeling jeugdzaken).
Aan de ‘achterkant’ van het Westerpark kun je bij de sportvelden van AVV-SDZ aan de Transformatorweg 10 met chipknip parkeren voor 10 cent per uur (max. 3 uur).
Mag het wat kosten? Dan is het misschien leuk om een elektrische sloep te huren (www.Amsterdamboothuren.nl ).
Rederijen die sloepen verhuren zonder schipper zijn: Boaty, Boeats4rent, Sloepdelen, Mokum, en Canal. Of je huurt een
waterfiets bij Canalbike (www.canal.nl).
Dingen doen in een museum:
Het Rijksmuseum (www.Rijksmuseum.nl) biedt weekendworkshops: bijvoorbeeld de workshop Etsen of |Jij & de Gouden Eeuw, waar je theater krijgt, zelf op onderzoek mag uitgaan, met de hele familie op expeditie kan naar het ijskoude
Nova Zembla, en kruipt in het hoofd van Rembrandt (minimum leeftijd zes jaar). Of je doet het familiespel van de Rijksmuseum-multimediatour. (Rijksmuseum, Museumstraat 1, Amsterdam.)
Bij Nemo Science Center aan het Oosterdok (www.e-nemo.nl kun je bij alle tentoonstellingen interactief altijd zelf iets
doen of uitproberen. Ook is er een werkplaats en een echt laboratorium, waar je –met een witte jas aan- zelf proefjes
mag doen. Op loopafstand van het Centraal Station.
Wat verder weg:
Een gouwe ouwe, maar altijd leuk: het Kröller-Müller
museum (www.kmm.nl) in het Nationaal Park De
Hoge Veluwe te Otterlo. Zet de auto op een parkeerplaats aan de rand van het park en neem een
gratis fiets richting museum. Er zijn grote en kleine
fietsen en ook fietsen met kinderzitjes. Het museum
zelf heeft, naast de wereldberoemde collectie 19 e en
20e eeuwse kunst altijd ook speurtochten voor de
kinderen en soms ook kindervoorstellingen (theater
Pluim). Vanaf eind juli Studio Seurat met dans, muziek en theater geïnspireerd op de tentoonstelling
over Seurat. En vergeet niet om de beeldentuin in te
gaan. Die is groot, groen en met veel hoogteverschillen. De kinderen gaan voorop op expeditie. Houtkampweg 6, Otterlo.
Sprookjeswonderland in Enkhuizen (sprookjeswonderland.nl). Een betaalbare combinatie van pretpark en sprookjesbos
(zes euro). Met aparte speeltoestellen in de speeltuinen en een mooie website om vooraf samen te bekijken. Kooizandweg 9, Enkhuizen.
Teti Verhoeff

Download Report