Opdracht: Herschrijf het verhaal vanuit 2 verschillende perspectieven. Perspectief politieman “Bob”: Bob was een gewone doorsnee politieman. Hij was geboren in een stadje in Groningen en is om de zoveel jaar met zijn ouders door het hele land verhuisd door de baan van zijn vader. Die had namelijk een hele drukke baan waarvoor ze steeds moesten verhuizen. Bob wilde al sinds hij jong was bij de politie. Boeven oppakken en mensen helpen, dat vond hij geweldig. Toen Bob klaar was met de middelbare school ging hij zich direct aanmelden aan de politie school. Dit ging allemaal perfect en binnen een paar jaar was Bob een echt politieman. Dat was allemaal in het verleden. Wat Bob vandaag had meegemaakt vond hij maar moeilijk om te bevatten. Het begon allemaal toen Bob en zijn partner Leroy aangekomen waren op de plaats van een ongeluk op de snelweg. Leroy: “Bob, ik krijg net te horen dat hier ergens een hond over de snelweg loopt. Die moet vast van de familie zijn die hier zojuist een ongeluk heeft veroorzaakt”. Bob: “Ooh man laten we kijken of het beest in orde is, ik hoop dat die maar niet de weg op loopt. Trouwens, heb jij toevalig vanmiddag mijn donuts opgegeten?” Leroy: “Uhm… nee.. uhm… Ooh hey kijk daar! Ik zie de hond daar in de verte lopen… Shit man hij staat midden op de snelweg wat moeten we doen?!” Bob stond voor een groot probleem. Hij wist dat als de hond geraakt zou worden door een auto er misschien nog meer slachtoffers zouden zijn. Bob dacht over alles na maar in bijna alle mogelijkheden zou de hond het niet overleven. Leroy: “Heb je trouwens gehoord dat de nieuwe Call Of Duty Ghosts een hond in de hoofdrol heeft? Ze zijn hem als een gek aan het marketen”. Dat was de druppel voor Bob. Hij haatte Call Of Duty. Hij was een hardcore Battlefield speler, had meer dan 8000 uur in Battlefield 3 gestopt en had zelfs zijn relatie op de klippen laten lopen om te kunnen spelen. Hij hield van Battlefield en haatte alles wat met Call Of Duty te maken had. Bob:”Hij moet dood”. Leroy:”Wat?” Bob:”De hond… moet… dooooooooood!!!” Bob duwde Leroy opzij, pakte zijn pistool en mikte het op de hond. Nog voordat Leroy iets kon doen, begon Bob als een gek te schreeuwen. Het enige wat Leroy nog hoorde was het geluid van Bob zijn stem, gevolgt door een harde knal… Bob had de hond dood geschoten, om naar eigen zeggen erger te voorkomen. Perspectief hond “Riley”: Wat had ik toch een mooi leven. Iedere dag lekker te eten krijgen en het enige wat ik hoefde te doen was lekker in de zon in slaap vallen. Het was echt geweldig en ik zal het echt gaan missen. Ik weet nog goed dat we in de auto zaten. De kinderen waren weer eens druk bezig en de grote baasjes waren druk met elkaar in het gesprek. Wat jammer dat ze niet op de weg keken, dat had allles zoveel beter gemaakt. Nu loop ik hier alleen, tussen allemaal grote auto’s. Ik weet niet hoe het met mijn baasjes is, maar ik weet dat ik snel hulp moet gaan halen. Ik vind het wel vervelend hoe die auto’s zoveel lawaai maken, altijd maar toeteren als ik langs loop. Ik vraag me wel af hoelang het zal duren voordat ik iemand tegen kom die de baasjes kan helpen… Een half uur lopen en nog niemand gevonden, ik moet wel op schieten want de baasjes zitten in de problemen. Hun auto, helemaal over de kop en overal lag rood water. Ooh hey, daar komt iemand aangelopen. Kijk zo stoer hij loopt, in zijn blauwe kleding en een mooie warme pet op. Hallo meneer, kunt u mij misschien he Dat was het moment waarop de politieman mij doodschoot… Ik snap het niet, ik deed toch niets verkeerd. Ik wilde alleen maar hulp halen voor mijn baasjes die in de problemen zaten.
© Copyright 2025 ExpyDoc
