Programmaflyer

deSingel
do 13, vr 14 nov 2014 | 20 uur
Theaterstudio
KVS (Brussel) & les ballets C de la B (Gent)
& A.M. Qattan Foundation (Ramallah)
Koen Augustijnen & Rosalba Torres
Guerrero & Hildegard De Vuyst
Badke
© Danny Willems
concept en creatie Koen Augustijnen, Rosalba Torres Guerrero & Hildegard De Vuyst gecreëerd met en
gedanst door F
adi Zmorrod, Ashtar Muallem, Farah Saleh, Yazan Eweidat, Salma Ataya, Ayman Safiah,
Samaa Wakeem, Mohammed Samahneh, Samer Samahneh, Maali Maali (ook gecreëerd met A
ta Khatab)
regie-assistentie Zina Zarour soundtrack N
aser Al-Faris bewerkt d
oor S
am Serruys kostuums Britt Angé lichtontwerp en –techniek R
alf Nonn klankregie S
teven Lorie tourneeleiding en coördinatie N
icole Petit uitvoerend producent KVS coproductie T
heater Spektakel (Zurich), Les Théâtres de la Ville de Luxembourg
De voorstelling duurt o
ngeveer 1 uur, zonder pauze.
Gelieve uw GSM
uit te schakelen.
De inleidingen kan u achteraf
beluisteren via www.desingel.be 
Selecteer hiervoor voorstelling/
concert/tentoonstelling van uw keuze.
Reageer en win
Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar,
appreciatie, … betreffende het programma van deSingel
met andere toeschouwers delen. Selecteer hiervoor
voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze.
Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om
tickets te winnen.
Grand café deSingel
open alle dagen 9 24 uur
informatie en reserveren
+32 (0)3 237 71 00
www.grandcafedesingel.be
drankjes / hapjes / snacks /
uitgebreid tafelen
Het trio Augustijnen, Torres Guerrero, De Vuyst
tekent samen voor de productie. Koen Augustijnen
was jarenlang één van de choreografen van les ballets
C de la B toen het nog een collectief was. Hij begon
er als performer bij Alain Platel maar maakt ondertussen al vijftien jaar zijn eigen werk. Tot zijn recente
werk behoort de solo ‘Gudirr Gudirr’ met Aboriginal
danseres Dalisa Pigram. Binnenkort gaat hij aan de
slag met het dansensemble van Oldenburg. Rosalba
Torres Guerrero is danseres met bijna negen jaar
Rosas op het palmares, het gezelschap van Anne
Teresa De Keersmaeker. Vervolgens werkte ze zeven
jaar met Alain Platel bij les ballets C de la B. In 2012
maakte ze haar eigen dans-videowerk ‘Pénombre’.
Zij werkte mee aan de operaproductie ‘Lulu’ in een
regie van Krzysztof Warlikowski en liet zich in het
Duits regisseren door Karin Beier van Schauspielhaus
Hamburg, samenwerkingen die zich in de toekomst
doorzetten. Hildegard De Vuyst is al twaalf jaar lid van
de artistieke staf van KVS en sinds 1995 dramaturg
van Alain Platel. Zij is de bezieler en coördinator van
PASS ofwel 'het Palestinatraject van KVS'. De basis
voor deze samenwerking werd al eerder gelegd.
Hildegard De Vuyst werkte als dramaturg mee aan het
eerste autonome werk van zowel Koen Augustijnen
(‘To crush Time’) als van Rosalba Torres Guerrero
(‘Pénombre’). Als trio werkten ze eerder samen in
Palestina in de zomer van 2009 voor ‘In the Park’.
Met ‘Badke’ staat ondertussen de derde productie
op de teller. De eerste, ‘In the Park’, was het uit
de kluiten gewassen resultaat van een vier weken
durende workshop in augustus 2009 met tien jonge
Palestijnen, dat in mei 2010 uitgenodigd werd op
het Ramallah Contemporary Dance Festival. De
tweede was het theaterproject ‘Keffiyeh/Made
in China’ onder leiding van Bart Danckaert en
Joris Vandenbrande, op basis van teksten van de
Palestijnse schrijfster Dalia Taha. Deze productie met
vijf Belgische en vijf Palestijnse spelers ging in maart
2012 in première in KVS en toerde door de Westbank
en langs de Arabische theaters in Israël.
‘Badke’ is het resultaat van een collaboratieve werkmethode. Het materiaal bestaat hoofdzakelijk uit
materiaal van de dansers, gecreëerd als antwoord op
vragen en voorstellen. In augustus 2012 werd reeds
een eerste maand gewerkt in Beit Jala (bij Bethlehem)
met vragen als: Wat betekent dabke voor je? Hoe
verhoud je je tot je eigen lichaam? Hoe verhoud je je
tot het lichaam van anderen? Wat betekent ‘mannelijkheid’? Na een repetitieperiode van drie maanden
- waarvan één in Ramallah en twee (mei en juni 2013)
in Brussel - keerden de dansers terug naar Brusssel
om af te monteren en in première te gaan in Zurich
(Theater Spektakel).
© Danny Willems
KVS en les ballets C de la B bundelden in 2007 hun
krachten om samen met de A.M. Qattan Foundation
(een private stichting die investeert in cultuur en
onderwijs in de bezette Palestijnse gebieden, met
afdelingen in Ramallah en Gaza) een traject uit te
tekenen. De drie organisaties organiseerden samen
workshops, multidisciplinair en over lange termijn,
met jonge potentiële Palestijnse podiumkunstenaars.
Het project kreeg de naam Performing Arts Summer
School (PASS) en heeft ertoe geleid dat verschillende jonge Palestijnen een professionele opleiding
kregen: Ahmad Tubassi als speler bij Nordic Black
in Oslo, Khaled Barghouti als danser aan Artesis
Hogeschool in Antwerpen, Rimah Jabr als maker aan
Rits in Brussel en Dalia Taha als theaterauteur aan het
dramadepartement van Brown University.
itbundig
U
Palestijns dansfeest
door Moos
van den Broek
anslust verplicht
D
tot politiek verzet
door Francine
van der Wiel
Tien Palestijnen dansen tot ze erbij neervallen
en combineren de volksdanspassen met hun
eigen hedendaagse dansstijlen. In ‘Badke’, een
omkering van dabke, draait alles om overleven en
het aanstekelijke plezier van dansen. De dabke
kent twee versies, een volkse en een academische, maar de voorstelling ‘Badke’ zet vooral de
volkse kwaliteit van deze dans in. Dat wordt nog
eens versterkt door de muziek van Naser al Faris,
veelgevraagd orkestleider op de trouwfeesten
van de Westbank. Zijn muziek is vergelijkbaar met
populaire volksmuzikanten als Frans Bauer. Volks
of niet, het aanstekelijke dansplezier van ‘Badke’,
dat ook afstraalt van de vrolijke gezichten van de
dansers, sleept het publiek gemakkelijk mee in
een aangename trance.
Het concept is eenvoudig, in een eindeloos
durende dans matten de dansers zich af.
Groepsdansen, solo’s en duetten, volgen elkaar
non stop op en het zweet gutst van de lijven. De
dabke, die traditioneel gezien gescheiden wordt
gedanst, is hier een gemengde dans die niet
alleen door mannen en vrouwen wordt uitgevoerd,
maar ook eindeloos veel variaties maakt omdat
dansers hun eigen skills inbrengen en de dabke
gemakkelijk mengen met andere stijlen zoals
acrobatiek, street, breakdans en moderne dans.
Het openbreken van de genderrollen gaat nog een
stapje verder als een van de mannen een buikdans
opvoert. En het moet gezegd, het is geen becommentariërende versie. Helemaal niet zelfs.
Dramaturgisch houdt het artistieke team, dat
bestaat uit dramaturg Hildegard De Vuyst (KVS)
en het choreografenteam Koen Augustijnen en
Rosalba Torres Guerrero (les Ballet C de la B)
het sober; met slechts enkele ingrepen wordt
er een politieke inhoud toegevoegd. De energie
wordt bruut onderbroken als licht en geluid plots
uitvallen, ongetwijfeld de realiteit van menig
Palestijns feestje. Na deze interruptie, die door de
dansers ondervangen word met zang en ritmische
drum op de watercooler, slaat de sfeer om.
Op elk uitbundig feestje loopt het wel eens uit
de hand. Het is geen dik aangezet drama, dat de
dansers van les Ballets C de la B hier laat zien.
Ernstige momenten duren dan ook niet lang en na
een dieptepunt wordt het dansfeest steeds weer
opnieuw ingezet. Maar het circulaire patroon dat
daardoor ontstaat creëert wel inhoud; het dansen
wordt een houvast, een ‘must’ en een manier
om te overleven. Het illustreert de leven in de
Palestijnse gebieden, maar laat ook zien wat de
dwingende kracht is van nationale rituelen.
Tien Palestijnen op een toneel – tien tegen een dat
er dan een politiek statement in de lucht hangt. En
inderdaad, de choreografie van ‘Badke’ heeft een
politieke lading, alleen begint die zich pas halverwege de voorstelling in het bewustzijn te nestelen,
en dat zonder gratuite verbeelding van de benarde
leefomstandigheden van het Palestijnse volk. Wie
niet op de hoogte is van de achtergrond van de
dansers zou zelfs kunnen denken getuige te zijn
van een willekeurige demonstratie van vitaliteit
en danslust, zonder al te dwingende dramaturgie.
Overal valt immers de elektriciteit wel eens uit,
toch? Geweld is van alle tijden, bang zijn we allemaal. Van goedkope slachtofferkunst is in ‘Badke’
dus geen sprake, waardoor de voorstelling paradoxaal genoeg alleen maar indrukwekkender
wordt. (…)
In ‘Badke’ hebben dansers en regisseurs op voet
van gelijkheid samengewerkt, benadrukt dramaturge Hildegard De Vuyst van KVS. “Wij hebben
de grote lijnen uitgezet, de dansers hebben het
bewegingsmateriaal aangedragen, waarbij ieder
zijn eigen specialiteit kon inbrengen.”
Dat verklaart het eclectische karakter van de
danstaal. In ‘Badke’ mengen invloeden van over
de hele wereld zich met folklore: Braziliaanse
capoeira, Amerikaanse hiphop, Europese hedendaagse dans, circustechnieken. Zo ontstaat juist
het tegenovergestelde van een specifiek etnische
dans – vandaar de omkering van de medeklinkers
in ‘Badke’. (…)
Vanaf het moment van de black-out, waarbij ook
de muziek abrupt stokt, krijgt de voorstelling een
andere lading, gaat de toeschouwer voorvallen
anders inkleuren en krijgt ook het feit dat iedereen
onafgebroken op het toneel blijft een navrante
betekenis. De Vuyst: “Je kunt als het ware in de
hoofden van de aanwezigen kijken, waardoor je
na verloop van tijd geen feest meer ziet waarop
iedereen danst, maar een moeten doorgaan,
gevangen op één plek, een dwang tot samenhorigheid en een verplichting tot verzet bieden, altijd
weer.”
Bron: www.theaterkrant.nl, 14 november 2013
Bron: fragmenten uit NRC Handelsblad, www.nrc.nl,
14 november 2013
adi Zmorrod, 3
F
2, mede-oprichter van en trainer bij de Palestijnse Circus School, volgde een opleiding bij de
Vertigo Circus School in Turijn en is gespecialiseerd in Chinese paal en Cyr-wiel.
shtar Muallem, 23, startte met theater bij Ashtar Theater in Ramallah en met dans bij de YWCA in Jeruzalem,
A
nadien sloot ze aan bij het Palestijns Circus en vervolmaakte zich in 'silks' aan het Centre National des Arts du
Cirque in Frankrijk.
Farah Saleh, 28, is lid van Sarriyet Ramallah, studeerde in Italië, heeft allerlei soorten dansinfo geabsorbeerd,
liep stage bij les ballets C de la B tijdens de creatie van ‘Out of Context’, kreeg een beurs voor Cité
Internationale in Parijs waar ze zich verdiepte in onder meer Feldenkreiss. Zij maakte haar eerste eigen creatie
bij Sarriyet Ramallah, ‘Ordinary Madness’.
azan Iwidat, 2
Y
2, is lid van Sarriyet Ramallah, maar ‘speelt’ even graag mee met het Palestijns Circus, danst
dabke en hedendaags, maar wil eigenlijk liefst van al een opleiding volgen als fysiek acteur.
alma Ataya, 22, is lid van Sarriyet Ramallah, begon als dabke danser maar leert momenteel vooral hedenS
daagse danstechnieken aan. Ze is in het bijzonder gefascineerd door release technique.
yman Safiah,22, studeerde af aan de Rambert school of Ballet and Contemporary Dance School in Londen.
A
Hij danste bij Rambert Dance Company en Royal Ballet London en deed mee in de West End musicals ‘Dear
World’ and ‘Cats’. Hij werd door BBC & CNN TV de eerste Palestijnse professionele balletdanser in het
Midden-Oosten genoemd.
ohammed Samahneh, 22, is autodidact en uitzonderlijk getalenteerd. Voor niets haalt hij de neus op, niet
M
voor dabke of hiphop, niet voor popping of locking.
amer Samahneh, 30, is Mohammeds oudere broer, en pleitbezorger van hiphop in zijn thuisbasis, Askar
S
Camp bij Nabloes, als expressiemogelijkheid van/voor jonge mensen die minder kansen hebben gekregen in
het leven.
aali Maali, 24, is mede-oprichter en trainer van een dansgroep in Ramallah, die zich richt op erg spectacuM
laire en acrobatische dans, met invloeden van capoeira, parcours en kungfu.
amaa Wakim, 26, is ‘professioneel’ danser met een danstraining die ze genoot als Palestijnse inwoner van
S
Israël. Ze volgde klassieke en moderne dans op de dansschool van de kibboets, maar richtte zich nadien op het
theater. Ze volgt drama aan de universiteit van Haifa. Ze maakt ook deel uit van Shiberhurr, het theatergezelschap van de Palestijnse regisseur Amir Nizar Zuabi in Haifa.
(ook gecreëerd met A
ta Khatab, 24, lid van El Funoun, de in Ramallah gevestigde dabkegroep met een internationale reputatie. Ata is een dabke fanaticus ‘pur et dur’, maar wil graag zijn eigen grenzen verleggen.)
mediasponsors
deSingel is een kunstinstelling
van de Vlaamse Overheid

Download Report