A magazine voor studenten en medewerkers van de han jrg 18 #10 22 januari 2014 in drie minuten alles in lichterlaaie op snsr.nl... Meer titels voor hbostudenten Geen extra reiskosten bij verliezen ov-chipkaart Mensen met een diploma aan een hogeschool mogen vaker een titel gebruiken. Sinds 1 januari is de regel, die meer in lijn is met internationale gebruiken, van kracht. Het gaat dus om titels die internationaal vaak gebruikt worden. Zoals bijvoorbeeld ‘Bachelor of Arts’, ‘Bachelor of Nursing’ of ‘Bachelor of Law’. Vooralsnog waren die titels altijd exclusief weggelegd voor universitaire studenten, maar daar heeft de politiek nu een einde aan gemaakt. De titels mogen gebruikt worden sinds 1 januari 2014, maar gelden niet met terugwerkende kracht. Studenten draaien sinds 1 januari niet meer op voor de reiskosten als hun OV-chipkaart kwijt, gestolen of defect is. Studenten die nog een geldig zogenoemd studentenreisproduct hadden, krijgen in dat soort gevallen een tijdelijke vervanging. Dagelijks gaat het om vier- tot vijfhonderd studenten die een nieuwe OV-chipkaart aanvragen omdat hun kaart defect, gestolen of kwijt is. De eerste negen werkdagen waarin ze wachten op de nieuwe kaart, moeten ze nu nog zelf opdraaien voor de reiskosten. Dit kan soms oplopen tot honderden euro’s. Studentenleven op de hak genomen Studentenleven: zuipen, lanterfanten, uitgaan en weinig geld hebben. Het zijn clichés, maar niet geheel onwaar… Op Facebook is nu een pagina genaamd ‘Students be like’, waarin zulke geestige en scherpe clichés voorbij komen. Na onder andere Tattas be Like (ander woord voor ‘Nederlanders’) en Surinamers be like, is het nu dus de beurt om studenten op de hak te nemen met typische vooroordelen. Voor diegenen die sloom van begrip zijn of slecht Engels kunnen: ‘be like’ betekent in deze context zoiets als: ‘Studenten doen dus van; ‘die afwas komt morgen wel….’. Het aantal HAN-studenten dat de dupe werd van de brand in het studentenhuis aan de Groesbeekseweg. Het oude klooster brandde met Oud & Nieuw af. 8 Het citaat ‘Ben ik nou zo slim of ben jij zo dom!?’ Jaja, niemand minder dan Louis van Gaal komt begin februari naar de HAN. Dit is één van zijn beroemde uitspraken. Nee, bescheiden is hij niet!’ Volg Sensor op www.snsr.nl of op Twitter (@snsr) 2 B Sensor is het redactioneel onafhankelijk magazine van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het magazine is gratis voor studenten en medewerkers. Het volgende nummer verschijnt op 5 februari 2014. REDACTIE-ADRES Nijmegen, Kapittelweg 33, Kamer A3.11 (024) 353 03 90 Arnhem, Ruitenberglaan 29, Kamer 3.19 (026) 369 12 40 www.snsr.nl, [email protected] POSTADRES Postbus 6960, 6503 GL Nijmegen REDACTIE Han Geurts, hoofdredacteur, (024) 353 03 88 Herman van Deutekom, plv. hoofdredacteur (026) 369 12 40 Renée Jenniskens, (024) 353 03 92 Olga Helmigh, (026) 369 12 16 Sander Arink (024) 353 03 89 Raïssa Soeter (024) 353 03 91 Els Sanders, redactie-assistente (024) 353 03 90 MEDEWERKERS Ruud Kroes Claudia Fitsch Mart Geurts Lotte Doomernik Veerle Verhoeven REDACTIERAAD B. Looten (voorzitter), W. Sips, P. Freriks, M. Nederhoed, E. Cuppen, M. van Koolwijk, M. Witjes FOTOGRAFIE Ralph Schmitz Coos Dam William Moore Maaike van Helmond Cover: Ralph Schmitz VORMGEVING EN PRODUCTIE Laura Foppen Ben Schot, Graphic Design bno ADVERTENTIES Bureau Nassau BV Achterom 100 C 1621 KW Hoorn [email protected], tel. 020-6230905 KOPIJ Kopij en reacties moeten voorzien zijn van naam en telefoonnummer. De redactie houdt zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren of in te korten. 14 25 32 Service Desk nu ook in arnhem Brand in studentenhuis alles in lichterlaaie Nachtburgemeester Doro Knol de grote stille maan Rubrieken Olga Oordeelt 13 Uitgehoord 38 Opgetekend 40 Mantelzorg Verder in dit nummer pagina 16 Nieuwbouw Doornroosje 10 Leergemeenschappen 30 Afscheid van Vilnius 39 Ontwikkeld de foto De medewerker en Wie: Mirjam Woortmeijer (36) Functie: Docent Creatieve Therapie Wat: In de tuin van het ouderlijk huis Waar: Dalfsen, Overijssel Wanneer: circa 1982 ‘E lke keer als ik naar deze foto kijk, word ik blij. Het is een liefdevol moment tussen mij en mijn moeder, in de tuin van het huis waar ik ben opgegroeid. Het staat symbool voor hoe ik mijn jeugd heb ervaren: met veel warmte en plezier. De opvoeding was ook typisch eind jaren zeventig/begin jaren tachtig: in het weekend mochten mijn broer en ik cola en chips, doordeweeks niet, en we keken amper televisie. Het voordeel daarvan is dat ik al vroeg leerde om echt te genieten van iets, juist omdat je het niet elke dag doet. Mijn ouders lieten gelukkig wel veel toe qua knutselen. Zo maakte ik vieze heksensoep met shampoo en bloem, of ik mocht aan tafel met een schort aan lekker verven en kliederen. Je zou denken dat ik daardoor terecht ben gekomen bij de opleiding Creatieve Therapie, maar dat was een hele andere route. Nadat ik klaar was op het vwo, ben ik een half jaar naar de kibboets in Israël gegaan. Dat was mijn moment om me los te maken van thuis. Niet omdat ik het daar slecht had, integendeel, maar ik had een enorme drang naar onafhankelijkheid. Mijn ouders mochten me zelfs niet uitzwaaien of opzoeken, haha! Toen ik terugkwam wist ik: ik wil studeren en op kamers. Ik koos voor Psychologie en verhuisde naar Nijmegen. Na mijn afstuderen wist ik niet goed wat ik wilde: werken met cliënten trok me niet, werken in groepen wel. Ik besloot eerst uitzendwerk te doen, om na te denken. Zodoende belandde ik achter de kassa in de kantine van de HAN. Gaandeweg raakte ik in contact met docent Dramatherapie Rita Binkhorst, aan wie ik vertelde wat mijn werkelijke achtergrond was. Zij bracht me in contact met de juiste mensen en zo is het balletje op de HAN voor mij gaan rollen. Ik geloof dan ook dat je niet te geforceerd bezig moet zijn met wat je uiteindelijk wilt worden. Je moet ook kijken wat er op je pad komt en daarin je mogelijkheden herkennen.’ ‘Of ik het kind op de foto nog in mezelf herken? Ja, vooral als ik de rust opzoek. Lekker een boek lezen, kopje thee erbij en tutten met mijn katten Polly en Stacey. Online vind ik mijn rust in ieder geval níet. Liever schilder en teken ik, maak ik mooie reizen en doe leuke dingen met leuke mensen.’ OH 4 Zelfbevlekking toeval Alsof het noodlot er mee speelde. Sensor liep een paar keer mee met de brandweer om te kijken in hoeverre studentenhuizen veilig zijn. Fietsen op de trap, zelfgeknutselde elektriciteit, kratten bier achter de voordeur, brandmelders? De inkt van het artikel kan nauwelijks droog geweest zijn (past die uitdrukking nog wel in het digitale tijdperk?) of het oude gebouw met studentenkamers in het voormalige Verpleegkunde gebouw in het oude Verpleegkundegebouw aan de Groesbeekseweg brandde af. Ik heb er jaren geleden vaak genoeg rondgelopen en vroeg me toen al af hoe de medewerkers boven in de afgetimmerde kamertjes op houten vloeren en onder balken en lambrisering ooit bij brand weg zouden kunnen. Gelukkig vielen er geen slachtoffers al moest menig bewoner met alleen een dekentje om de straat op. Waarna een immense actie op gang kwam om de gedupeerden te helpen. Hartverwarmend, dat dan weer wel. Han Geurts Ik geef het toe. Deemoedig buig ik het hoofd. En ik kom ook eerlijk uit voor het feit dat ik er nu liever zélf mee voor de dag kom in de wetenschap dat het College van Bestuur, het Service Bedrijf, de Medezeggenschapsraad en – worst of all - de hoofdredacteur mij op de hielen zitten. Het bewijs stapelt zich op en wellicht dat deze openbaring het oordeel over mij kan verlichten. Evenals de straf, natuurlijk. Want het is vanzelfsprekend een grof misdrijf, zelfplagiaat. Iets wat je ooit geschreven hebt telkens opnieuw gebruiken om maar de productie te verhogen. En – zonder mijzelf op de borst te willen kloppen - productie maak ik. Eens per twee weken komen mijn publicaties uit. Daar kunnen de Diederik Stapels en Peter Nijkamps van deze wereld nog een puntje aan zuigen. En die publicaties zijn van hoogwaardige kwaliteit. Bepaald geen overgeschreven broddelwerkjes. Ik heb mijn laatste serie columns nog een keer doorgespit en kwam tot schrikbarende ontdekkingen. De lidwoorden (de, het, een); hoe vaak die wel niet terugkomen. Een woordje als ‘natuurlijk’; soms wel tot vier keer in zes columns. Dat niemand dat is opgevallen. En woorden als ‘dus’ ,‘daarom’ of ‘dan’: niet te tellen. Ik heb mezelf gewoon jarenlang zitten over te schrijven. Pure zelfbevlekking. En de trouwe lezer kent natuurlijk ook de eigenschappen die daarbij horen. Zelfplagiatisten zijn joviaal, charmant flirterig, aimabel: HannaH ten voeten uit. Mea culpa, mea maxima culpa. Of zoals mijn lieve opa zaliger al zei: ‘Zelfplagiaat. Het komt in de beste families voor.’ En die had Alzheimer dus was alles wat hij zei twee minuten later al weer vergeten. Say no more. -x- HannaH sensor 10, jaargang 18 5 nieuws Lokaal ’99 in Nijmegen? Bureau International Office van de FEM heeft het afgelopen half jaar onderzoek laten doen naar het verbeteren van de verbinding tussen nationale en internationale studenten. De twee medewerkers, Edu van der Graaf en Dieuwke van Woensel, die voor dit onderzoek zijn aangesteld, hebben een rapport met aanbevelingen geschreven. Ze komen met een flinke lijst aan mogelijkheden, onderverdeeld in zaken als faciliteiten, communicatie en betrokkenheid van studenten. Zo lijkt het Edu en Dieuwke verstandig om kantoorruimtes beschikbaar te stellen aan studieverenigingen, liefst bij elkaar. Ook stellen ze voor om een ‘neutraal’ café te laten bouwen op de Nijmeegse campus, zoals Lokaal 99 in Arnhem, waar studenten van alle faculteiten en opleidingen zich welkom voelen en niet als ‘indringers’ worden gezien van ‘andere’ faculteitsgebouwen. Verder lijkt het hen slim om internationale studenten te informeren over de activiteiten en de mogelijkheden die er zijn, al voordat ze naar Nederland komen. De lijst met aanbevelingen is nog veel langer, maar Edu en Dieuwke benadrukken dat dit slechts hun conclusies en aanbevelingen zijn. Aan Jan Pouwels, directeur van International Office, om van deze informatie gebruik te maken. HvD Patiënt centraal in De Limonadefabriek Een theatervoorstelling bijwonen over zorgverleners in het ziekenhuis van de toekomst: daar hadden de meeste studenten IVS en IPS wel oren naar. Van 6 tot en met 9 januari bracht theatergroep Plezant de muzikale voorstelling ‘De Limonadefabriek’ speciaal voor deze studenten tien keer op de planken in het auditorium. Een confronterende voorstelling waarbij de patiënt centraal staat met als hoofdvraag: wie wil jij als zorgverlener eigenlijk zijn? ‘Een goede voorstelling’, 6 aldus eerstejaars Fysiotherapie Cliff Sie na afloop. ‘Behalve dat het verhaal echt bij me binnenkwam, vond ik ook dat het geheel mooi in elkaar zat, zowel muzikaal als qua techniek. Leerzaam ook. Er werd een beeld geschetst van hoe het er aan toe kan gaan in een ziekenhuis en hoe belangrijk het eigenlijk is om empathie te tonen richting de patiënt.’ En dat was precies de bedoeling van deze voorstelling. MvH Overval op Vorige week drongen vijf studenten van de Minor PR de redactielokalen van BNN binnen. Doel was om het bedrijf Undershirtshop onder de aandacht te brengen door middel van een fotoshoot met de Feuten cast. Vanaf diverse stations trokken de meiden al flyerend naar Hilversum, gekleed in een shirtje bedrukt met Undershirtshop.com, zwart kort rokje, huidkleurige panty en enorme hoge hakken. Receptioniste en beveiliging van BNN bleken niet bepaald ondersteboven van de actie, maar uiteindelijk kregen de studenten toch toestemming om met een redacteur te praten. Francine Bout, redacteur van de publieke omroep, kon het initiatief wel waarderen: ‘Het is nog nooit iemand gelukt om een redacteur naar beneden te krijgen.’ De cast van Feuten benaderen, bleek niet haalbaar maar de studenten slaagden er wel in te laten zien hoe veel kabaal, gegiechel en flink wat flyeren aardig wat aandacht kan opleveren. HG Nieuw! De minormarkt app De weg vinden op de minormarkt, naar de teksten van alle minors navigeren, plattegronden downloaden of je eigen programma samenstellen, presentaties als favoriet markeren en zien waar de minor gepresenteerd wordt. Dit alles is vanaf nu mogelijk met de gloednieuwe minor-app. Verdwalen op de minormarkt is dus niet meer mogelijk en zelfs als een minor niet op de markt vertegenwoordigd is, kun je zien waar de presentatie plaatsvindt. De app houdt je via twitter ook op de hoogte van presentaties die onverwacht niet doorgaan of van lokaalwijzigingen. De minormarkt is op 25 februari in Nijmegen en 27 februari in Arnhem. De markt begint om 14.30 uur, presentaties lopen door tot 16.00 uur. Maar download vóór die tijd alvast de app op je tablet of smartphone via www.han.nl/minormarkt. 7 nieuws FEM duikt 2014 in met gebak, muziek en strijdkracht lunchen met het Service Bedrijf Wie 1 januari vol frisse moed startte met een dieet, moest zich wel héél goed inhouden tijdens de nieuwjaarsreceptie van de Faculteit Economie en Management. De luxe gebakjes schreeuwden om opgegeten te worden, en ook na afloop van de ceremonie waren de versnaperingen niet van de lucht. ‘Ik voel me bevoorrecht om deel uit te maken van deze fantastische groep mensen, in een inspirerende sector’, speecht faculteitsdirecteur Theo Joosten, terwijl iedereen de gebakskruimels nog uit z’n mondhoeken likt. Na een lofzang over de geboekte successen van 2013, krijgen Vincent Cuppen en Hannelore Wagemakers, beiden FEM’ers, ruim baan om hun piano- en zangkunsten te vertonen. De klassieke stukken vullen het muisstille auditorium tot de nok, waarna daverend applaus volgt. Voormalig opperbevelhebber van de Strijdkrachten Peter van Uhm sluit af met een speech over ‘de jeugd van tegenwoordig’: ‘Doorgrond hun drijfveren in plaats van ze te zien als ‘anders’. Elke generatie denkt dat de jeugd ‘erger’ af is, terwijl ze gewoonweg in een andere tijdgeest opgroeien en niet beter weten.’ OH Verkiezingsdebat in Arnhem Voordat je het weet is het alweer 19 maart en moet er weer gestemd worden. Gemeenteraadsverkiezingen. Ook voor studenten is stemmen relevant, want zowel in Arnhem als in Nijmegen spelen belangrijke zaken. In Arnhem is er daarom op 28 januari een debat met studenten en politieke partijen. Arnhem studentenstad, maar is dat wel zo? is het thema. Zijn er in Arnhem wel voldoende studentenwoningen? Wordt het niet eens de hoogste tijd voor een rechtstreekse buslijn naar de HAN? De HAN wil zich profileren als een internationale hogeschool, maar is Arnhem wel zo gastvrij voor die 8 internationale studenten? En omdat er leven is ná de studie zal er ook gesproken worden over hoe aantrekkelijk Arnhem is voor afgestudeerde studenten en startende ondernemers. Het debat wordt georganiseerd door studentenvakbond AKKU, ondersteund door VSA, de Verenigde Studenten Arnhem. Tot nu toe hebben zes partijen toegezegd te komen, waaronder GroenLinks, VVD, PvdA en D66. De avond vindt plaats in het Njoycafé in de Bovenbeekstraat 5 en begint om half acht. Op Facebook is het evenement STUDENTENVERKIEZINGSDEBAT aangemaakt. RJ Veel animo voor health check op de campus Medewerkers van SENECA (het kennisknooppunt op het gebied van sport, bewegen en gezondheid) hebben vorige week bij een flink aantal medewerkers van de HAN in Arnhem een health check uitgevoerd. Dat deden ze met behulp van het mobiele Health & Performance Lab, een grote oplegger met daarin alles wat ze nodig hebben om onder meer vetpercentage, cholesterol, glucose en bloeddruk te meten. Bewegingswetenschapper Vincent Bastiaans was aangenaam verrast door de hoge opkomst: bijna honderd werknemers hebben zich laten onderzoeken. ‘Het onderzoek duurt ongeveer twintig minuten, zegt hij. Vooraf moet men al wel een vragenlijst hebben ingevuld.’ Aan het eind van het onderzoek krijgt de medewerker een advies mee. Dit wordt enkele weken later opgevolgd met een uitgebreide rapportage via mail. Deze week staat het Health & Performance Lab op de campus in Nijmegen. Mocht je in Arnhem of Nijmegen geen tijd hebben (gehad), dan krijg je nog een kans: in maart staat de opvallende oplegger weer op de campus in Arnhem, in april in Nijmegen. ‘Maar men kan zich ook op een ander moment laten onderzoeken’, zegt Bastiaans. Een telefoontje naar Seneca is voldoende. HvD Feestelijke afsluitingen op de FEM Tijd voor een feestje in het koffiecafé van de FEM: 15 januari vierden tweedejaars communicatiestudenten zowel de afsluiting van de Communicatie Game als de afsluiting van het Digital Magazine traject. Bij de Communicatie Game kregen studenten de opdracht om in drie dagen tijd een compleet bedrijfscommunicatieplan op te stellen voor de Koninklijke Marechaussee. Marlous Hazersloot en haar teamgenoten kwamen hierbij als winnaar uit de bus. ‘Geweldig dat we voor een echte opdrachtgever bezig zijn geweest met het zoeken naar een oplossing voor een daadwerkelijk bestaand probleem.’ Ook bij de studenten Digital Magazine was er een winnend team. ‘Onze taak was de opleiding communicatie neer te zetten als the place to be, en dat dan in de vorm van een digitaal magazine’, vertelt Tijn Dekkers uit dit winnende team. ‘Leuk en leerzaam dat we tijdens onze studie ook te maken krijgen met deze vorm van communicatie.’ MvH Het winnende team van Digital Mag azine kan zijn geluk niet op. 9 Hoogste punt nieuwbouw Doornroosje Van oude school naar state of the art De discussie of hij er moest komen duurde maar liefst 22 jaar, de eigenlijke bouw van poptempel Doornroosje in Nijmegen verloopt aanzienlijk sneller. Na een bouwtijd van nog geen twee jaar kregen de bouwvakkers begin januari hun zuurkool met worst en pannenbier. Net na de zomervakantie volgt de oplevering. Roosje verhuist dan van het oude graffiti-schoolgebouw naar de nieuwe locatie bij het Centraal Station. Han Geurts Directeur Toine Tax is zeer gelukkig met de nieuwbouw. ‘Het bouwproces verloopt tot nu toe zonder vertraging en blijft bovendien binnen het budget.’ Tax is niet alleen directeur, hij is ook de grote drijfveer achter de nieuwbouw. Jarenlang heeft hij zich met alle energie en enthousiasme ingezet om tegenstanders, politiek en twijfelaars over de streep te trekken. Tax: ‘Ik zou nu bijna zeggen: dat gaat vast goed komen.’ Zalen De grote zaal van het nieuwe gebouw biedt straks plaats aan 1100 bezoekers tegen 400 in het huidige oude gebouw. De zaal is groter maar oogt toch intiem, vooral doordat het balkon 250 staanplaatsen telt. Daarnaast is er een kleine zaal voor 400 man. Beide popzalen hebben een zogenaamde ‘doos in doos’ – constructie: ze staan feitelijk op rubber blokken, waardoor het geluid wordt geabsorbeerd. Tax: ‘Het gebouw – voor zover we het nu al kunnen beoordelen – voldoet prima aan onze wensen. De akoestiek en intimiteit van de zalen voelen goed en de logistiek van entree en backstage openbaart zich in al zijn simpelheid.’ Tijdens de rondleiding toont hij zijn tevredenheid over de akoestiek door de toehoorders te wijzen op het geluid van zijn handklappen. Ook de aanwezige wethouder Hannie Kunst toont zich tevreden over de nieuwbouw: ’De afgelopen jaren leek het vaak zo ver weg, maar nu staan we hier toch. Nijmegen verdient dit.’ Studentenkamers Boven op de nieuwe poptempel komt een aantal kantoren en 348 studentenkamers die eveneens op trillingsdempers staan waardoor overlast van muziek, studenten en treinverkeer wordt voorkomen. Om een achterstand weg te werken, hebben 10 de bouwvakkers het afgelopen half jaar zes dagen per week gedraaid om het 46 meter hoge complex op tijd af te kunnen bouwen. De tien verdiepingen bevatten 87 appartementen met ieder vier studentenkamers van 15 vierkante meter met douche, toilet en gemeenschappelijke woonkamer en keuken. En voor de extra luxe is er een ‘loggia’, een inpandig terras van 10 vierkante meter. Boven op de zalen van Doornroosje komt verder een grote daktuin met struiken, bomen en bankjes. Deze zomer nemen de eerste studenten – waaronder meer dan honderd buitenlandse – hun intrek in het complex. Een enquête onder studenten heeft inmiddels een naam voor het complex opgeleverd: Talia. Zo heette Doornroosje in de oorspronkelijke Italiaanse versie van het sprookje. sensor 10, jaargang 18 11 Fab apps To have Handige, leuke, flauwe en geniale applicaties die je volgens app-expert Raïssa op je smartphone móet zetten: Left2Cook Meer dan 500 recepten Geen tijd, zin of geld om naar de supermarkt te gaan? De Left2Cook app (0,89€) helpt je aan verrassende gerechten op basis van de ingrediënten die je in de koelkast hebt staan. Vul in wat je in huis hebt, en er rolt een recept uit van de Siciliaanse kok Giuseppe Semprevivo. Mediterraanse gerechten lenen zich immers uitstekend voor gerechten met een minimaal aantal ingrediënten. Goed voor de portemonnee, en om voedselverspilling tegen te gaan. Peter’s Zeurkalender 2014 Om je te bescheuren Altijd lachen met Peter van Straaten. Je moet er even wat voor neerleggen (4,49€), maar daar krijg je wel een meesterlijke dagkalender-app met hilarisch herkenbare situaties voor terug. De moeite waard! OV Delay Efteling Busje komt zo Wanten aan, muts op Sta je al een tijdje op bus of trein te wachten, en wil je weten hoe het ermee staat? Download de gratis OV Delay app. Voor 89 cent krijg je de app reclamevrij, en kun je gegevens van je OV chip inladen, zodat je onderweg weet of je een legaal ritje maakt. Heb je een dagje Efteling in winterse sferen gepland met je kinderen, download dan deze gratis app. Dat weet je vóór je het hele park doorgecrost hebt of er een twee uur lange rij staat bij Joris en de Draak, of hoe laat parkshow Raveleijn begint. Heb je een leuke tip voor in de appgids? 12 Stuur dan een mailtje naar [email protected] O lga ordeelt Sensor-redacteur Olga Helmigh zet het mes erin All is Lost muziek FILM boek eten Er zijn films die je jezelf echt ‘aandoet’. Dat je halverwege denkt: ‘wát een deprimerende ellende, zeg!’ Als je daar direct achteraan denkt ‘maar het is wél briljant’, dan is het ’t lijden waard. All is Lost past in die categorie. Je voelt je bijna een voyeur, toekijkend hoe Robert Redford een man speelt die verwoed probeert te overleven nadat zijn zeiljacht een flink lek heeft opgelopen door een botsing met een container. Het bijzondere is dat je als kijker NIKS over hem weet. Geen flashbacks, geen uitleg, geen enkele dialoog of monoloog en geen voice over (behalve aan het begin, waarin hij de brief die hij acht dagen later wanhopig zal schrijven, voorleest). Je kijkt alleen naar zijn worsteling om zijn hoofd –letterlijk- boven water te houden. in de drup raakt. Wanneer geef je op? Elke keer als je denkt dat hij beter zijn polsen door kan snijden, zich naar de bodem moet laten zinken of het moment is aangebroken dat hij kan gaan liggen om de dood af te wachten, dient een spurt hoop zich aan: een ‘laatste’ poging. Want wat als die nu wél werkt? Dat op zich is al een gekke situatie: de meeste films werken eerst aan de band tussen het personage en de kijker. Er moet een emotionele investering plaatsvinden, zodat je je het lot van het karakter aantrekt. In All is Lost ontbreekt die investering. Toch weet de overlevingsstrijd van Redford een snaar te raken. Je vraagt je af wat jij zou doen als je een gat in je boot had, dat gat met veel moeite weet te dichten, maar vervolgens in een monsterstorm terechtkomt en alsnog van de regen Hoe het afloopt, het ‘einde’ dus, zegt meer over de kijker dan de film. Wat ik hiermee bedoel, kan ik helaas niet met je delen. Wat ik wel met je kan delen, is dat het sowieso de moeite waard is om de inmiddels 77-jarige Redford (overigens genoemd als kanshebber voor een Oscar met deze rol) dialoogloos te zien rondtollen in een lekkende boot, klimmend in een wiebelige mast, hevig ploeterend in woelig water. Hij doet menig opa verbleken. Chapeau! All Is Lost draait nu in de bioscoop All is Lost speelt met dit gegeven. Wanneer is het genoeg? Wanneer weet je dat de dood je lot is? Of accepteer je dit niet, en blijkt daar je redding in te zitten? Vooral: hoe maak je zo’n keuze? Is het niet de aard van de mens om tóch te blijven proberen in leven te blijven, zelfs als alles erop wijst dat het niet meer goed komt? ServiceDesk na Nijmegen nu ook in Arnhem Pc kapot? Printer stuk? Lamp vervangen? Bel *666! De Nijmeegse HAN’ers hebben het al een tijdje mogen uitproberen, maar de Arnhemse medewerkers en studenten gaan het nu ook ervaren: er is voortaan één centraal punt waar je terecht kunt als je computer weer eens dienst weigert, je catering aan wilt vragen, de verwarming kapot is of een printer wilt laten vervangen. De ServiceDesk, sinds 1 januari ook op de Arnhemse campus, lost het voor je op. Olga helmigh Althans, daar streven ze naar. ‘Voorheen moest je voor elke vraag ergens anders heen’, aldus teamleider Norbert Breij. ‘ICT handelde alles af wat met je pc te maken had, en je toog naar de conciërge als er een lamp vervangen moest worden. Nu meld je dit bij de ServiceDesk, telefonisch, per mail of aan de balie, en zij delegeren de klus naar de juiste afdeling. Het voordeel is dat alles geregistreerd wordt op één centrale plek. Zo zien wij wat veel voorkomende problemen zijn. Dat stelt ons in staat om knelpunten te signaleren en preventieve maatregelen te nemen. Uiteindelijk hopen we daardoor nog betere service te verlenen. Vandaar ook ‘ServiceDesk’ in plaats van ‘HelpDesk’, het gaat om méér dan alleen hulp bieden.’ Spoed Een ander voordeel is dat er beter prioriteiten gesteld kunnen worden. ‘We merkten dat in Nijmegen efficiënter met tijd en energie wordt omgesprongen’, aldus Norbert. ‘Vroeger schoot je een conciërge of iemand van de ICT-afdeling aan. Zij gingen doorgaans meteen voor je aan de slag. Heel fijn natuurlijk, maar daardoor kon het zijn dat iemand anders met een veel 14 prangender probleem moest wachten. Nu zorgen we ervoor dat er na je melding eerst wordt gekeken naar de resterende meldingen, en de klus op volgorde van spoed wordt gezet.’ Melding Eerlijkheid gebiedt Norbert te zeggen dat dit principe voor ergernissen zorgt. ‘Logisch: je was gewend dat het allemaal binnen handbereik lag en sneller geregeld kon worden. Nu moet je eerst je melding plaatsen en vervolgens weet je niet wanneer de hulptroepen arriveren en je probleem opgelost wordt. We snappen dat dit vervelend kan zijn, maar daar tegenover staat dat je nu één duidelijk en herkenbaar meldpunt hebt, en we de service uiteindelijk alleen maar kunnen verbeteren door goed in kaart te hebben wat er reilt en zeilt op de HAN. Gelukkig krijgen we voornamelijk positieve reacties. Hopelijk ook over de gloednieuwe Arnhemse afdeling.’De ServiceDeskbalie is te vinden op de eerste verdieping van de Faculteit Economie en Management in Arnhem, kantoor B1.04. Je kunt hen ook bellen op (024) 353 16 66 (*666) of mailen naar [email protected]. Zowel medewerkers als studenten kunnen er terecht met hun vragen en problemen. website helpt bij teruggave ‘Studenten laten jaarlijks 80 miljoen liggen bij Belastingdienst’ Grote kans dat jij nog 1500 euro KRIJGT van de Belastingdienst, beste student. Daar zullen ze je uiteraard nooit zelf op attenderen, want jij bent nu eenmaal verantwoordelijk voor je eigen zaakjes (en zij maken het graag moeilijk voor je. Of ging die slogan nou anders?). Veel werkende studenten vragen geen belasting terug, en dat is zonde. Hoeveelkrijgjij.nl helpt je! Olga helmigh ‘Studenten laten jaarlijks zo’n 80 miljoen liggen, omdat ze hun belasting niet terugvragen’, aldus Frits Kok,oud-HAN-student en initiatiefnemer van Hoeveelkrijgjij.nl. ‘Terwijl juist studenten keihard werken tegen een minimumloon en dus elke cent die hen toebehoort, kunnen gebruiken. Je kunt over de afgelopen vijf jaar geld terug ontvangen. Kom dus in actie!’ of je recht hebt op teruggave. Je kunt het vanaf dan zelf regelen, maar we bieden je aan om het vóór je te fixen. Daar vragen we tien procent van je teruggaaf voor, met een max van 20 euro. Om een idee te geven: de meeste studenten krijgen zo’n 300 euro per belastbaar jaar terug. Vijf jaar terugvragen komt dus neer op 1500 euro.’ ‘Saaie boel’, hoop voordelen Dat de meeste jongeren gruwelen bij het woord ‘Belastingdienst’ snapt Frits. ‘Ik ben afgestudeerd in Fiscaal Recht, dus vind het boeiend, maar ik begrijp echt wel dat jij betere dingen te doen hebt dan je verdiepen in die saaie boel. Toch levert die ‘saaie boel’ je een hoop voordelen op als je beseft dat je juist in deze levensfase geld terúg kunt krijgen. Naarmate je meer gaat verdienen in je leven, is die mooie tijd voorbij en draag je voornamelijk geld áf aan de staat. Kop uit het zand Frits hoopt dat studenten zich bewuster worden van hun financiële toestand. ‘Vooral nu steeds meer afgestudeerden zelfstandig ondernemer worden. Je kunt je kop in het zand steken, maar het is slim om je geldzaken op orde te hebben. Mocht je nou echt koppijn krijgen van administratieve rompslomp, huur dan op z’n minst een boekhouder in als je een eigen bedrijf hebt. Er zijn hele slimme regelingen die je anders misloopt.’ Simpel Om het lastigste werk uit handen te nemen, heeft Frits de site Hoeveelkrijgjij.nl opgezet. ‘Het kan niet simpeler. Je hoeft alleen aan te vinken of je student bent (en onder de 30 jaar), of je minder hebt verdiend in één jaar dan 20.000 euro, en of je je jaaropgaaf bij de hand hebt. Vervolgens nemen we basisdingen door die je kunt aflezen op je jaaropgaaf, en zie je direct daarna GOUDEN TIP! Spek de staatskas zo min mogelijk: maak gebruik van aftrekposten. Je collegegeld, studiekosten en zorgkosten zijn aftrekbaar. Bewaar elke bon en afschrijving (wel van jouw eigen rekening, niet die van je ouders) in een envelop op je bureau. Dat gaat zeker van pas komen als die geldslurpers weer aan de bel trekken! sensor 10, jaargang 18 15 De mantelzorg der liefde Ongeveer 3,5 miljoen Nederlanders zorgen onbetaald en langdurig voor een chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevende partner of familielid. Ook op de HAN zijn veel medewerkers en studenten ‘mantelzorger’. En dan gaat het niet even om het doen van de boodschappen, maar het bieden van wekelijkse of zelfs dagelijkse zorg. In deze special delen studenten en medewerkers hun ervaringen. 16 Mantelzorg en Dementie, de keiharde cijfers 1 op de 5 Nederlanders krijgt een vorm van dementie In Nederland hebben ruim 250.000 mensen dementie. De verwachting is dat door de vergrijzing dit aantal in 2050 meer dan een half miljoen zal zijn Van de 250.000 mensen met dementie zijn er 12.000 jonger dan 65 jaar Ieder uur krijgen vier mensen in Nederland dementie 70% van de dementerenden woont thuis In Nederland zijn er ongeveer 300.000 mantelzorgers van mensen met dementie. Zij geven gemiddeld 20 uur per week zorg, gedurende vijf jaar De levensverwachting van mensen met dementie bedraagt gemiddeld 8 jaar, waarvan ze zo’n zes jaar thuis wonen (Bronnen: Zorgstandaard Dementie, Alzheimer Nederland) sensor 10, jaargang 18 17 Hulpdienst Nijmegen Vrijwilligersorganisatie die sinds 1959 praktische hulp biedt aan ouderen, langdurig zieken en gehandicapten. Vrijwilligers komen bij hen thuis en bieden onder meer ondersteuning in de vorm van bezoek, het doen van de boodschappen, samen wandelen en begeleiding naar het ziekenhuis. Belangrijk uitgangspunt is dat het niet gaat om ‘gratis hulp’, maar ‘ontmoeting tussen mensen in een ontspannen sfeer’, indien mogelijk gericht op een activiteit. De Hulpdienst is tevens gespecialiseerd in mantelzorgondersteuning. Zo neemt een vaste en deskundige vrijwilliger bijvoorbeeld één keer in de week de zorg even over, zodat de mantelzorger tijd voor zichzelf kan nemen. Meer info: www.hulpdienstnijmegen.nl 18 ‘Nu is op geen enkele manier te vergelijken met vroeger’ Vera van Ooijen is vierdejaars student Maatschappelijk Werk en Dienstverlening (deeltijd), en tevens coördinator bij vrijwilligersorganisatie Stichting Hulpdienst Nijmegen. Voor haar afstuderen combineerde ze studie en werk, en deed ze onderzoek naar ervaringen van mantelzorgers met een thuiswonende partner met dementie. Wat gebeurt er met iemand die dementie heeft? ‘Dementie is een syndroom waarbij de verwerking van informatie in de hersenen wordt verstoord. Bij de meeste vormen van dementie is er sprake van een geheugenstoornis, in combinatie met een (of meerdere) cognitieve stoornis. Er ontstaan veelal problemen met praten, herkennen en plannen. Vaak gaat dit gepaard met gedragsproblemen als angst, depressie en rusteloosheid. Het proces verschilt per persoon, maar er is helaas altijd sprake van achteruitgang. De levensverwachting van mensen met dementie bedraagt gemiddeld acht jaar, waarvan ze er zo’n zes thuis wonen.’ Hoe is je onderzoek tot stand gekomen? ‘Als coördinator van de Hulpdienst praat ik veel met mantelzorgers die hulp nodig hebben. Al deze persoonlijke verhalen brachten me op het idee. In samenspraak met de Hulpdienst heb ik onderzocht hoe mantelzorgers – naast vrijwilligershulp - ondersteund kunnen worden bij het vinden van balans in draagkracht en draaglast. Mantelzorgers zijn namelijk ontzettend belangrijk in het leven van mensen met dementie. Zonder hulp van partners, kinderen, familieleden en bekenden kunnen zij op een gegeven moment niet meer zelfstandig wonen.’ Wat versta je onder ‘draaglast’? ‘De draaglast is de ervaren belasting. Dementie zorgt voor ingrijpende veranderingen in zowel het leven van de persoon met dementie, als de omgeving van diegene. Ik heb voor dit onderzoek acht mantelzorgers geïnterviewd die zelfstandig wonen met een dementerende partner, en eigenlijk 24 uur per dag voor hen zorgen. Allen ontvangen thuiszorg (persoonlijke en huishoudelijke verzorging), vrijwilligersondersteuning vanuit de Hulpdienst, en een aantal krijgt zorgtrajectbegeleiding. Ondanks deze hulp vergt het fysiek en emotioneel veel van Vera van Ooijen: ‘Zonder mantelzorgers kunnen mensen met dementie niet zelfstandig blijven wonen’ iemand om zo langdurig en intensief voor iemand te zorgen. De zieke partner vormt het middelpunt van de dagelijkse gang van zaken. Naarmate het proces van dementie vordert, neemt de afhankelijkheid, en dus de draaglast toe.’ Wat zijn de voornaamste veranderingen voor mantelzorgers? ‘Mantelzorgers zijn veelal aan huis gebonden; soms kunnen ze zelfs binnenshuis niet te lang uit het zicht van de partner zijn. Ook moeten ze continu alert zijn op veiligheid in huis (bijvoorbeeld de gaskraan dichtdraaien en de deur op slot doen), alle huishoudelijke taken en de verzorging op zich nemen, én omgaan met gedragsveranderingen van de partner. Dit laatste lijkt het meest belastend. De interactie is niet meer gelijkwaardig en neemt af. Een veel genoemd voorbeeld is dat de dementerende steeds dezelfde verhalen vertelt, en dezelfde vragen stelt. Het moeten aanzien van wat dementie met de partner doet, gaat diep. Zo zei een respondent: ‘Ik heb eigenlijk al afscheid genomen van mijn vrouw. Ze is mijn vrouw niet meer.’ Wat zijn manieren om hier mee om te gaan? ‘Alle respondenten gaven aan dat het belangrijk is je neer te leggen bij de situatie. Het is een proces waarin ze meegaan, met vallen en opstaan. Ze proberen het vol te houden op de manier waarop ze het voorheen samen deden, maar dan aangepast. De liefde en belofte om er in voor- en tegenspoed voor elkaar te zijn, lijkt bij te dragen aan het begrip van de mantelzorger, dat de dementerende er niets aan kan doen. Ik merkte wel dat respondenten het lastig vinden om hulp te vragen, en eigenlijk continu zelf op zoek zijn naar oplossingen om het beter vol te kunnen houden. Ik ben op dit moment bezig deze te vertalen naar tips die andere mantelzorgers -die aan het begin van het proces staan- kunnen helpen.’ RS sensor 10, jaargang 18 19 MWD-student loopt stage bij Hulpdienst Nijmegen ‘Ik dein mee in haar belevingswereld’ Mayli is tweedejaars student Maatschappelijk Werk en Dienstverlening (februaristroom). Onlangs heeft ze haar stage bij Stichting Hulpdienst Nijmegen afgerond. Gedurende tien maanden bezocht ze drie hulpbehoevende Nijmegenaren, onder wie een vrouw met Frontotemporale Dementie. ‘Normaal krijg je tijdens zo’n stage twee cliënten toegewezen, maar omdat het qua uren zo uitkwam, bezocht ik drie adressen. Een man van 96, een vrouw van 103 en een echtpaar van in de 80 waarvan mevrouw dementerend is. Ik hield hen gezelschap, bood een luisterend oor en hielp soms met praktische dingen zoals het doen van de boodschappen. ‘Ze raakt zichzelf kwijt en is zich daarvan bewust. Dat is een rouwproces.’ Bij de eerste kennismaking is er een coördinator van de Hulpdienst meegegaan. Dat was prettig, want ik vond het wel spannend. Het is nogal wat om iemand zomaar in je huis te ontvangen - een student die jou komt helpen - vooral vanwege de kwetsbare situaties waarin deze mensen zich bevinden. Maar het klikte in alle gevallen goed, en ik merkte na een tijdje dat ze echt steun hadden aan mijn bezoek. Zo ook de partner van de dementerende vrouw. Hij kon als ik er was met een gerust hart de deur uit om even iets voor zichzelf te doen. Mevrouw raakt namelijk snel verward en kan niet meer alleen gelaten worden. Ik zorgde voor lucht in de situatie. Want daar waar mevrouw steeds meer geduld nodig heeft, raakt haar partners geduld een beetje op. Niet alleen zijn alle huishoudelijke en regeltaken op zijn bord terecht gekomen, ook moet hij haar verzorgen, in de gaten houden en omgaan met alle veranderingen. Hij doet dat met liefde. Hij wil haar thuis houden want die structuur is voor haar het beste, maar hij is ook heel moe. En dat kan ik me goed voorstellen. Ik heb er heel veel respect voor dat hij dit elke dag aangaat. Door er een 20 jaar over de vloer te komen, heb ik het ziekteproces van dichtbij meegekregen en gezien hoeveel impact het heeft. Het maakt mevrouw ontzettend verdrietig dat ze niet meer is wie ze was. Ze is zich er bewust van dat ze zichzelf kwijtraakt, maar heeft daar geen grip op. Het is echt een soort rouwproces. Ook voor meneer. Ik heb ingezien dat het ontzettend belangrijk is dat iemand zijn of haar verhaal kan doen. Ook al was er bij mevrouw soms geen touw aan vast te knopen, haar gevoelens zijn op dat moment wel echt. Ik ga er daarom niet tegen in, dat werkt alleen maar verwarrend. Ik dein eerder mee in haar belevingswereld, en help haar door er alleen te zijn, en te luisteren. Je hoeft niet altijd iets te zeggen of antwoord te geven, heb ik geleerd. De band is inmiddels dan ook zo vertrouwd, dat ze me zien als een kleinkind. Toch hoort het bij mijn vak om professionele afstand te bewaren, en ook afscheid te kunnen nemen aan het einde van de stage. Best moeilijk, want je raakt toch emotioneel betrokken. Voorheen ben ik overigens nooit met dementie in aanraking gekomen, dus in alle opzichten was het een leerzame stage. En wie weet bel ik nog eens aan als ik in de buurt ben, of stuur ik een kaartje.’ RS De zorg voor twee moeders ‘Zo lang mogelijk een stuk zelfstandigheid behouden’ Thijs Hanekamp werkt als conciërge (op Papendal en bij de faculteit Techniek), en is tevens mantelzorger voor zijn stiefmoeder en schoonmoeder. ‘Ik zorg voor twee moeders, mijn stiefmoeder en mijn schoonmoeder. Mijn vader is al een tijd geleden overleden. Mijn stiefmoeder heeft verder niemand en ik ben enig kind. Ze is inmiddels 87, woont in Arnhem in een verzorgingshuis en is erg vergeetachtig. Ze kan je precies vertellen hoe haar jeugdvriendinnetje eruit zag toen ze acht was, maar vraag haar niet wat ze gisteren heeft gegeten. Mijn schoonmoeder van 71 is een ander verhaal. Ze heeft al twintig jaar Parkinson en woont in een zogeheten inleunwoning. De woning maakt deel uit van een zorgcentrum. Daar kun je zo veel zorg bij inkopen als je wilt. En dat doet ze ook. Mijn vrouw, haar zus en ik verdelen de andere zorgtaken onder elkaar. Denk daarbij aan zaken als internetbankieren, afspraken met makelaars (haar huis staat nog steeds te koop) afspraken in het ziekenhuis. Helaas woont ze niet in de buurt, maar in Hoorn. Da’s 300 kilometer per bezoek. Ja, we hadden haar graag dichter bij huis gehad, maar dan haal je haar uit haar sociale omgeving, dan ziet ze haar vriendinnen niet meer. ‘In een verzorgingshuis heerst een andere werkelijkheid.’ Voor beide moeders merk ik dat ik moet uitkijken voor te pragmatische oplossingen. Als ik de zaken snel oplos, kost me dat minder tijd en ook minder ergernis, zeg ik eerlijk. Maar op die manier krijgen zij steeds minder prikkels om zelf dingen op te lossen. Dan ontneem je hen stukje bij beetje hun zelfstandigheid. Nu is dat bij mijn stiefmoeder sowieso al een stuk minder. In een verzorgingshuis heerst een andere werkelijkheid, eentje die niet meer uitdaagt. Ze hoeft niet meer te bedenken wat ze vanavond eens zal eten, ze hoeft geen boodschappen meer te doen. Er wordt voor haar gekookt, er wordt afgewassen, de was wordt opgehaald, haar kamer wordt schoongemaakt. Haar prikkels bestaan uit een avond in de week bingo en als wij een stukje met haar gaan rijden, meestal langs plekken van vroeger. We proberen beide moeders zo veel mogelijk hun eigen leven te laten leiden, of wat er nog van over is. We zijn er als het nodig is, zodat ze zo lang mogelijk een stuk zelfstandigheid kunnen behouden. Ik wil voorkomen dat ze al dood zijn voor het daadwerkelijk overlijden.’ HvD sensor 10, jaargang 18 21 Mantelzorg en de han Het Lectoraat Langdurige Zorg houdt zich onder meer bezig met mantelzorg. Lector Marian Adriaansen heeft een aantal jaar terug intensief onderzoek verricht naar het aantal mantelzorgers op de HAN en de mantelzorgvriendelijkheid van de organisatie. ‘We wilden weten hoe het er op de HAN voor stond wat betreft de mogelijkheden en ondersteuning voor werknemers die voor langere tijd zorgen voor een familielid of vriend’, aldus Adriaansen. ‘Met een terugtredende overheid die verwacht dat mensen langer doorwerken, maar tevens de zorg voor hulpbehoevende naasten op zich nemen, is een situatie ontstaan waarin met name oudere werknemers zwaar belast worden. Dit kan van invloed zijn op hun werk, gezondheid en toekomst. Het kan zijn dat men overweegt om ontplooiingskansen niet te benutten, of zelfs geheel te stoppen met werken. Dat is zonde en zorgwekkend.’ Drie criteria Van de 1060 respondenten (39,5 procent van alle medewerkers), werd data verzameld middels een vragenlijst. Vervolgens werden vier heterogene focusgroepen samengesteld. Adriaansen: ‘Middels gesprekken met hen wilden we drie criteria toetsen: dat de combinatie werk en mantelzorg bekend en bespreekbaar is, dat verlofregelingen bekend zijn en actief worden toegepast en dat leidinggevenden en medewerkers samen zoeken naar maatwerkoplossingen.’ De meeste respondenten waren van mening dat flexibele regelingen structureel aangeboden moesten worden. Voor leidinggevenden achtte men een actieve rol weggelegd bij het meedenken over maatwerkoplossingen. De meeste mantelzorgers ervoeren de ondersteuning door leidinggevenden en collega’s als voldoende tot goed, hoewel ondersteuning door de leidinggevende sterk uiteenlopend werd beoordeeld. Veel mantelzorgers bleken, 22 met uitzondering van de mogelijkheid parttime te werken, weinig op de hoogte van de bestaande CAO-regelingen. Al met al kwamen we tot de conclusie dat er verbetering nodig is op een aantal fronten.’ Herkend en erkend ‘De aanbeveling die wij deden naar aanleiding van de uitkomsten, was onder meer dat in R&O-gesprekken standaard de vraag wordt gesteld of de medewerker ook mantelzorger is. Velen herkennen zich niet als zodanig, omdat ze het als vanzelfsprekend ervaren om te zorgen voor een naaste, of beschouwen het als een privékwestie die ze uit schaamte, angst of ratio gescheiden willen houden van hun werk. Terwijl het in het belang is van zowel werkgever als werknemer dat mantelzorg herkend en erkend wordt. Verder pleiten we ervoor dat de CAO-regelingen op dit gebied meer bekend raken onder werknemers, en dat er meer ruimte is voor flexibiliteit. Zodat de werknemer in kwestie niet lijdt onder de druk om alles te bolwerken.’ Meer focus Inmiddels is een aantal van de aanbevelingen ter harte genomen, zoals het verduidelijken van de mogelijkheden binnen de CAO. ‘Toch hopen we op meer’, aldus Adriaansen. ‘Wellicht dat er in de toekomst meer focus komt op mantelzorg, gezien het in de maatschappij ook een grotere issue zal worden.’ OH Bestaande regelingen Na het verschijnen zijn de opstellers van het onderzoek uitgenodigd hun bevindingen door te spreken met de afdeling HR. Onderdeel van dat gesprek was het onder de aandacht brengen van bestaande regelingen die goed bruikbaar zijn voor mantelzorg . Daarin is afgesproken de aanbevelingen op te volgen om meer bekendheid te geven aan de mogelijkheden voor mantelzorgers van de bestaande regelingen. Er is een artikel over mantelzorg geplaatst in de Nieuwsbrief HR, zowel in de versie voor medewerkers als voor leidinggevenden. Het College van Bestuur kiest er voor om mantelzorg niet als een verplicht item op te nemen in het R&O-gesprek De belangrijkste punten voor medewerkers zijn als volgt vastgelegd: • Het is van belang om met je leidinggevende in gesprek te blijven over de combinatie werk en zorg als je deze als belastend ervaart. • De HAN heeft 2 verlofregelingen die noodzakelijke verzorging of verpleging van (stief-, pleeg-) ouders en -kinderen of partner mogelijk maken: de regeling ‘kortdurend zorgverlof’ en de regeling ‘langdurig zorgverlof’. • Wanneer je als medewerker behoefte hebt aan ondersteuning kun je in overleg met je leiding-gevende, coaching of begeleiding aanvragen ter voorkoming van uitval via de Coördinator re-integratie. Dit geldt ook voor mantelzorgers. HG sensor 10, jaargang 18 23 Thuiszorg? Daar kies ik voor! Tijdens én na je studie zit je bij ons helemaal op je plek! Lijkt het je wat? Heb jij passie voor de zorg en wil je elke dag met plezier aan de slag? Als vakantiekracht of gediplomeerd verpleegkundige, Vérian heeft volop werk in de thuiszorg! Kijk voor alle vacatures met een op werkenbijver ian.nl of bel ons: 088 - 126 32 32 www.verian.nl @ThuiszorgVerian @BijVerianWerken Voor het lekkerste brood ga je naar... Bakker Arend Lange Hezelstraat 31 • Nijmegen • T 024 322 06 52 Elke maandag, dinsdag en woensdag 1e Walstraat 18 Nijmegen (024) 360 11 81 EN. Dagelijks geopend van 17.00 tot 22.00 uur een 3-gangen pizza/pasta menu NERGENS TEGEN AAN LOP voor 11,95 JE ZIET MEER MET EEN GELEIDEHOND. GIRO 275400 Het levensbelang van brandpreventie ‘3 minuten en alles staat in lichterlaaie' Een brand meemaken is een ervaring die je je hele leven achtervolgt, als je het overleeft natuurlijk, en ook als je nadien gewoon nog al je spullen hebt. De Gemeente Nijmegen is daarom een campagne gestart: En nu weg!, waarbij samen met kamerbewoners naar de brandveiligheid van hun huis gekeken wordt. Op pagina 28 en 29 loopt Sensor met de brandweer mee. Hoe nuttig dat is, bewees de brand onlangs in Nijmegen, op de hoek van de Groesbeekseweg en de Heyendaalseweg. In dat pand, dat tientallen jaren is bevolkt door de opleiding Verpleegkunde van de HAN, woonden op dat moment een aantal kunstenaars en ongeveer vijftig huurders met een antikraakcontract. Acht bewoners studeren aan de HAN. Sensor sprak een van hen. Foto: Gerard Verschooten Renée Jenniskens sensor 10, jaargang 18 25 Studenten dakloos door brand 'Pas buiten zag ik hoe heftig het was' In de ochtend van 1 januari sloegen de vlammen uit het dak van het studentencomplex aan kruispunt GroesbeeksewegHeyendaalseweg. De brand was tot in de wijde omtrek te zien, de brandweer was tot ’s avonds aan het blussen. Vijftien kunstenaars en vijftig bewoners raakten hun stekkie kwijt. De uit Duitsland afkomstige Johann Winterhager (vierdejaars CMV) is een van de acht gedupeerde HAN-studenten. Hij woonde sinds anderhalf jaar op de eerste verdieping aan de kant die alleen waterschade heeft opgelopen. Hieronder doet Johann zijn verhaal. Zes brandweerwagens ‘Met Oud en Nieuw waren er drie feesten met meer dan honderd man. Het was één grote bende geworden, het ging door tot zes uur. Ik werd ‘s ochtends om half elf wakker van een rookmelder. Nou gaan die wel vaker, bijvoorbeeld als de batterij bijna leeg is. Ik ging er vanuit dat dat nu weer was. Maar toen hoorde ik geren en gebons op deuren. Ik keek naar buiten. Er stonden zes brandweerwagens. Toen had ik opeens heel veel adrenaline, ik deed mijn kleren aan, pakte mijn laptop en rende naar buiten. Daar zag ik pas hoe heftig de brand was. En dat terwijl ik niets had geroken! Buiten stonden mensen in badjassen, sommige in tranen, anderen flipten een beetje. Ikzelf moest lachen, van de stress, het was allemaal zó bizar. Ik zei: ‘Sorry jongens, dat ik lach, ik meen dit niet.’ Uren hebben we apathisch naar dat vuur staan kijken. De mensen in badjassen mochten naar een schuilbus. Later werden we in een sporthal opgevangen. Daar stonden oliebollen en zoetigheid. Daarna werden we met een busje naar een wijkcentrum gebracht. Van alles ging er door ons heen. Zijn mijn spullen intact, hoe kom ik aan nieuwe woonruimte? Dat soort dingen. Stroomdraden doorgeknipt In het wijkcentrum was ook een man van de verzekering. Die toonde veel begrip, maar cru gezegd zei hij: als je niet verzekerd bent dan krijg je niets. De meesten van ons hadden geen inboedelverzekering. Onze gegevens werden opgenomen, maar tot nu toe is er niks mee gebeurd. Dezelfde avond mochten we de belangrijkste spullen uit het pand gaan 26 halen. De hele begane grond stond vol met water, maar bij mij was zelfs geen waterschade. Het was stikdonker, de stroomdraden waren allemaal doorgeknipt, het was heel surreëel. De eerste nachten logeerde ik bij vrienden in de buurt. We werden van de ontwikkelingen op de hoogte gehouden door mailtjes van de verhuurder. Zo werd ons ook andere woonruimte aangeboden, maar dat was voor mij veel te duur. Onderling communiceerden we via een Whatsapp-groep en Facebook en dat doen we nog steeds. Een oud-bewoner is een benefietactie gestart. Heel veel buitenstaanders hebben spullen en geld gedoneerd. Er wordt binnenkort ook een groot benefietfeest georganiseerd. Zelf heb ik daar niet aan meegewerkt. Daar was ik niet toe in staat. ‘Uren hebben we buiten apathisch naar dat vuur staan kijken.’ Studievertraging Nu zit ik bij de Refter in Ubbergen in de logeerkamer, maar daar moet ik ook weer weg. Bij de SSHN kom ik niet in aanmerking voor urgentie, ook al sta ik al sinds 2011 ingeschreven. Ik zou in Lent terecht kunnen, maar dat complex wordt misschien in mei opgeheven. Meer dan driehonderd euro kan ik niet betalen. Ik krijg geen studiefinanciering, niet uit Duitsland en niet uit Nederland. Ik heb geen baan, ik leef van mijn ouders. Met mijn studie loop ik nu vertraging op. Ik moet mijn huidige stage nog afronden, het was allemaal al krap aan, maar ik had goede moed om het na de kerstvakantie af te ronden. Ik zou in februari met afstuderen gaan beginnen. Maar ik heb geen rust en ruimte in mijn hoofd. Ik ga me nu een paar maanden uitschrijven. Mijn ouders zeggen: ‘Het is niet het einde van de wereld. Ga maar gewoon door’. Ik hoef geen geld uit een noodfonds. Ik heb alles nog. Ik ben er goed vanaf gekomen. Ik heb een goede achterban. Maar als ik niet meteen een kamer vind, dan zal ik de komende weken een zwerfbestaan leiden.’ Uit de brand Na de brand kwam er in Nijmegen een hartverwarmende actie op gang. Van alle kanten werden kleren, meubilair en kantoorartikelen aangeboden. Vrijwilligers konden alles ophalen met bussen van bedrijven, die op die manier sponsorden. Er is een fonds opgericht waarin tot nu toe 2300 euro is gestort door particulieren. De Gemeente Nijmegen heeft ook 10.000 euro toegezegd. Klinkt mooi, maar er zijn bewoners die op dit moment werkelijk niets meer hebben. De RU stelde laptops beschikbaar voor RU-studenten. Ook de HAN heeft een noodfonds: gedupeerde studenten kunnen zich bij de decanen melden. In de Vasim in Nijmegen is van 24 tot 26 januari een verkooptentoonstelling van kunstwerken met brand- en waterschade van de kunstenaars uit de ateliers. Op 7 februari is er in een groot benefietfeest in de Lindenberg met een spetterende hoofdact. De organisatie kan het definitieve programma nog niet prijsgeven, maar Sensor heeft wel ergens de naam De Staat horen vallen. www.benefietactie-klooster-nijmegen.nl sensor 10, jaargang 18 27 Brandpreventie in studentenhuizen ‘Ik zeg: Rookmelders, rookmelders, rookmelders’ Even voorstellen: Harrie van der Werf en Ben Fintelman. Twee mannen van het type ideale schoonvader. Rustig, vriendelijk en serieus, mannen die het goed met je voorhebben. Precies de juiste personen om zich bij de brandweer bezig te houden met preventie en vergunningen. Zij werken mee met het project ‘En Nu Weg’, waarbij ze de brandveiligheid van kamerverhuurpanden inspecteren. Samen met de bewoners kijken ze naar blusmiddelen en vluchtroutes. In Nijmegen staan daarvoor maar liefst 250 kamerverhuurpanden (panden met meer dan vier bewoners) van particuliere verhuurders op hun lijstje. Op deze decembermiddag is de Tweede Oude Heselaan aan de beurt. Sensor loopt mee. Vluchtroute In het eerste huis is niemand thuis. Toevallig staat de huisbaas op de stoep. ‘Alles is hier in orde’, verzekert hij, ‘zal ik even de sleutel pakken?’ ‘Nee, we willen de bewoners spreken’, antwoorden de mannen, een verbouwereerde huisbaas achterlatend. Een paar deuren verder doet Pedagogiekstudent Imke open. Als Harrie uitlegt dat we voor de brandveiligheid komen, mogen we binnenkomen. In het huis, een eengezinswoning uit de jaren dertig, wonen zes mensen in kleine kamers. Samen delen ze een keuken. Alles lijkt in orde. Op de trappen liggen geen spullen die mee naar boven moeten en in de gangen zwerft nergens troep van voormalige huisgenoten. De twee bekijken het huis van boven naar beneden. ‘Dit is de vluchtroute van degene die op de zolderkamer woont’, zegt Imke. Ze wijst naar een met hout betimmerderde bergruimte. Daar hangt ook de cv-ketel met ernaast, tegen een muurtje, een logeermatras. ‘Dit is geen echte vluchtroute’, zegt Harrie. ‘En rond een cv-ketel mag 28 binnen een meter niets staan.’ Hij legt uit dat het tot 2012 voor kamerverhuurbedrijven verplicht was een tweede vluchtweg te hebben, maar dat dat, zeker voor monumentale panden niet realistisch bleek omdat bijvoorbeeld brandtrappen botsten met eisen van welstandscommissies. ‘Als er brand is: ga naar buiten. Het gaat meestal zó Razendsnel.’ Trek dicht die deur! ’Hebben jullie rookmelders op de kamers?’ Nee, maar die zijn wel beloofd’, zegt Imke. Op de zolderoverloop hangt er wel een. ‘Dit is een 230-volts rookmelder. Die is gekoppeld’, zegt Ben tevreden. ‘Als er ergens eentje afgaat, dan piepen ze allemaal. De pest van rookmelders op batterijen is dat ze ook afgaan als de batterijen bijna op zijn. Als je dan net voor een tentamen zit te studeren, dan heb je gemakkelijk de neiging om de batterij eruit te halen.’ Imke woont op de eerste verdieping. Zij heeft een speciale brandwerende deur in haar kamer. Die kan twintig minuten de brand binnenhouden. Verplicht in elk kamerverhuurpand, trouwens. ‘Als er brand is en je kunt hem niet meer blussen, dan is het wegwezen’, zegt Ben. En hij zegt er bij: ‘Doe dan wel de deur dicht!’ Op de gang hangt de rookmelder aan één draadje aan het plafond. En dat terwijl rookmelders zo belangrijk zijn. ‘Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Rookmelders, rookmelders, rookmelders’, zegt Harrie. Als het tot brand komt, dan heb je met een werkende rookmelder vier keer meer kans om een brand te overleven dan zonder, meldt de site van En Nu Weg. ‘Zo, nu nog even de blusmiddelen controleren.’ Op de trap beneden, een plek die niemand kan ontgaan, hangt een professionele brandslang. ‘Eens even kijken wanneer die voor het laatst gekeurd is.’ Dat blijkt ruim een jaar geleden voor het laatst gebeurd te zijn. Dat is net iets te lang geleden, slangen moeten elk jaar gekeurd worden, draagbare apparaten elke twee jaar. vlam vat, dan wil dat wel branden!’ Ben vraagt op de valreep nog aan Imke of ze het onderling wel eens over brand hebben gehad. ‘Ik heb er voor mezelf wel over nagedacht’, zegt zij. Als er brand is dan gooi ik het raam open en spring ik naar buiten. ‘Het is juist de bedoeling dat de gewone wegen begaanbaar blijven’, zegt Ben. ‘Als er brand is: ga naar buiten. Het gaat meestal zó razendsnel. Drie minuten en alles staat in lichterlaaie’. Geen slechte ervaring dus, dit huis. Als we verder lopen naar een huis aan de overkant zegt Harrie: ‘Ik vind dat een huisbaas elk jaar met de bewoners het huis zou moeten doorlopen om de brandveiligheid te controleren. Sterker nog: dat zou eigenlijk verplicht moeten zijn.’ www.ennuweg.nl Niet uit het raam Als laatste is de keuken beneden aan de beurt. ‘Wordt die afzuigkap wel eens schoongemaakt?’ vraagt Harrie bezorgd. Zo’n filter blijkt veel vet op te zuigen. ‘Als die verzadigd is en sensor 10, jaargang 18 29 Nachtburgemeester gaat er nog een jaar tegenaan Onder de grote stille maan Eenzame ouderen, kankerpatiënten, mantelzorgers, nachtwerkers en alle mensen die wat extra aandacht en liefde kunnen gebruiken. Voor hen is Doro Krol (midden op foto), de Nijmeegse nachtburgemeester, overdag maar vooral ´s nachts in touw. Samen met haar muzikanten, dichters en vrijwilligers bedenkt ze telkens nieuwe activiteiten waarbij liefde, humor, kunst en elkaar ontmoeten vaste ingrediënten zijn. In Doro’s grote hart passen ook studenten. ‘Ik heb nog een paar ideetjes.’ Ruud Kroes Het leven van nachtvlinder Doro is allesbehalve saai. Het oude jaar sloot ze in stijl af. ‘Ik kom tijdens mijn werk vaak mensen tegen van wie ik vermoed dat ze met het oude jaar alleen thuis zitten. Die nodig ik uit bij mij thuis, samen met wat vrienden.’ Na het vuurwerk ging ze uiteraard de stad in en ontmoette en passant een nieuwe liefde. Op nieuwjaarsdag was ze pas om half 8 ‘s ochtends thuis. ‘Na een paar uur slaap werd ik gebeld door de brandweer: het voormalige Verpleegkundegebouw waar ik mijn atelier heb, stond in brand. ‘Blijf maar thuis hoor, het is hier chaos’, kreeg ik te horen. Ik stond nog te tollen op mijn benen.’ Nachtommetjes Een week later is Doro nog steeds onder de indruk. ‘Het is geweldig om te zien hoe iedereen wil helpen.’ Ze heeft ook al een plan bedacht om de kunstenaars, die hun woning en atelier in rook zagen opgaan, 30 te helpen. ‘We gaan een Brand en Waterschade expo organiseren in de Vasim. De opbrengst is bedoeld om de gedupeerden te steunen.’ Bekend werd ze met de nacht van de ommetjes, waarbij in dertien Nijmeegse wijken meer dan duizend bewoners samen door hun eigen buurt wandelden. Verrassende avond vol zang, poëzie, kunst, vuurkorven, balkonscènes, chocomel en glühwein maar ook samen door het donker stommelen en lachen. BalKaFest Voor studenten organiseerde ze speedbootdating. De naam zegt het al, speeddaten op een boot aan de Waalkade. De eerste sessie was een daverend succes en leverde drie relaties op. ‘Af en toe kom ik een stelletje tegen en ja, het is nog steeds aan.’ Een tweede editie van speedbootdating mislukte vanwege een te lage opkomst. ‘Dat hoort er ook bij. Het gaat niet altijd goed.’ Gevraagd naar wat ze in Nachtburgemeester? Er zijn inmiddels zo’n twintig nachtburgemeesters in Nederland actief. Ze spelen vaak een belangrijke rol in het stimuleren van het nacht-en uitgaansleven en kunst en cultuur maar zijn ook overdag actief. Nachtburgemeester Doro Kroll in Nijmegen ziet het als haar taak om mensen met elkaar te verbinden. Voor horecaondernemers aan de Waalkade die het moeilijk hebben organiseert ze de Waalkade Diner Walk. Voor eenzame ouderen reed de Nijmeegse Zonnetrein samen met Doro en haar troubadours naar adressen als Jachtslot Mookerheide waar ouderen een lunch en optredens aangeboden kregen. Brand- en Waterschade Expo in de Vasim Expositie/veiling van werk van de gedupeerde kunstenaars die veel werk verloren bij de brand op nieuwjaarsdag op de Groesbeekseweg 152. Daarnaast is er muziek, drank en eten. Wanneer? 24 tot en met 26 januari, vrijdag van 16.00 tot 19.00 uur, zaterdag en zondag van 13.00 tot 17.00 uur en veiling zondag om 15.00 uur. de toekomst voor studenten wil organiseren, hoeft ze niet lang na te denken. ‘Het lijkt me gaaf om StuKaFest (Jaarlijks cultureel festival met intieme optredens in studentenkamers, red.) op balkons te organiseren. Dat je door de stad loopt en er overal iets te zien en te horen is. BalkaFest zeg maar.’ Een ander idee vraagt nog wat meedenken en doen. ‘Ik hoor altijd van Vierdaagselopers dat, als ze langs Universiteit en de HAN lopen, er niks gebeurt. Dat kan anders. En dat het ‘s ochtends vroeg is, hoeft geen probleem te zijn. Sommige studenten zijn dan nog wakker.’ Profiel Aan het eind van 2014 wil Doro na vier jaar nachtburgemeesterschap het stokje overdragen. ‘Het is fantastisch werk maar het vraagt wel veel van je. Ik denk zelf aan iemand tussen 30 en 40 jaar. Wat het profiel is? Je moet lef hebben, sociaal sterk zijn, een creatieve ondernemer met een flink netwerk, open staan en een heel groot hart hebben. En ja, het is vrijwilligerswerk. ’ Tot slot wil ze nog even kwijt dat ze net de Ambi-status gekregen heeft. ‘Iedereen die een gift doet om onze activiteiten te sponsoren kan dat aftrekken van de belasting. Dan moet je dus aantonen dat wat je doet vanuit het algemeen belang is. Het is niet eenvoudig om dat aan te tonen maar het is gelukt!’ Het allerbelangrijkst vindt ze dat we goed voor onszelf en de ander zorgen. De nacht speelt daarbij een cruciale rol.´Dat is de kracht van de nacht. Naast het werk dat ons dreigt op te slokken is er ‘s nachts tijd voor ontspanning, voor jezelf en de ander. Lekker genieten van muziek, kunst en elkaar en dan onder die grote stille maan weer naar huis fietsen…´ Zie ook www.nachtburgemeesternijmegen.nl sensor 10, jaargang 18 31 De onbekende vormen van Professionele Leergemeenschappen In talloze beleidsplannen duikt de term professionele leergemeenschappen (PLG) steeds vaker op. Maar wat wordt hier precies mee bedoeld? Binnen GGM is een werkgroep met voornamelijk lectoren en beleidsmakers op zoek naar de betekenis van deze nieuwe heilige graal. ‘Het is niet de bedoeling dat wij definiëren wat het is, we willen vooral samen met docenten, studenten en het werkveld onderzoeken wat voor vormen het kan aannemen.’ Ruud Kroes Tijdens een lunchbijeenkomst in december legt docent Fon Zeegers samen met studenten van de verpleegkundeminor ‘High Care volwassenen’ uit hoe een PLG eruit kan zien. ‘Studenten werken en leren over de acute zorg binnen complexe en uitdagende situaties. ‘ Twee aanwezige studenten illustreren zijn woorden en vertellen dat ze onlangs mochten meekijken met een open hart operatie. Kenmerkend voor deze minor is dat student, docent en werkveld gedreven zijn door gemeenschappelijk waarden en ‘regelarm onderwijs’. Zeegers: ‘Ik ben een avonturier in loondienst. De student is mijn visitekaartje, als die er een potje van maakt , heb ik meteen een probleem met het werkveld.’ Centraal leren Een ander kenmerk is het intensieve gebruik van ICT. ‘Omdat onze studenten door het hele land stage lopen, gebruiken we veel ICT zoals Skype, Whatsapp en blogs. Het bloggen wordt vooral gebruikt om studenten de mogelijkheid te geven indrukwekkende ervaringen te delen.’ Beleidsmedewerker Frits Roelofs van bovengenoemde werkgroep herkent een aantal belangrijke factoren in het verhaal van Zeegers. ‘Niet het onderwijs maar het leren moet centraal staan. Het gaat erom dat docent, student en werkveld een gezamenlijke maatschappelijke verantwoordelijkheid voelen en een resultaat willen behalen. Ook innoveren, experimenteren en persoonlijke ontwikkeling zijn onderdeel 32 van zo’n proces. Leren is veel meer dan alleen kennisoverdracht van docent naar student.’ Good Practice In 2014 wil de werkgroep waar Roelofs deel van uitmaakt nog drie lunchbijeenkomsten organiseren waarin good practices belicht worden. ‘We denken aan Seneca (het kennisknooppunt op het gebied van sport, bewegen en gezondheid, red.), de minor Creativiteitsontwikkeling en het Honourslab (honourstraject van één semester, waarin visie, durf en daadkracht centraal staan, red.). Die scoren allemaal hoog op studenttevredenheid.’ Daarnaast wil de werkgroep nog twee vervolgboeken uitbrengen die aansluiten op het eerder verschenen boek ‘Je moet ze raken’, waarin excellente docenten centraal staan. ‘In het traditionele onderwijs ligt de nadruk vaak op het vakmanschap van de docent. Maar wat verlangt het werkveld van ons en wat heeft de student nodig om zijn rol goed in te kunnen vullen? Daar is weinig over geschreven.’ Tot slot heeft Roelofs nog een wens. ‘Het lijkt mij geweldig om een keer een congres met Bad Practices te houden. Ik heb zelf het meest geleerd van wat mis ging in het verleden. Door schade en schande wijs worden, je onzekerheden koesteren en de twijfel toelaten. Wat is er mooier dan dat?’ Meer lezen en meedenken? Kijk op http://blog.han.nl/plg Arnhemse Studenten organiseren gratis buffet voor afnemers Voedselbank Boerenkool met worst voor de minder bedeelden Goeie actie: vijf tweedejaars studenten Bedrijfskunde hebben, als project voor hun opleiding, met hulp van leerlingen van ROC Rijn IJssel een nieuwjaarsbuffet georganiseerd. Gebruikers van de Voedselbank, uitgiftepunt Malburgen, konden gratis komen eten. Dat gold ook voor de groep vrijwilligers van die locatie, als dank voor weer een jaar onbetaald en onbetaalbaar werk. Herman van Deutekom ‘Welkom! U hebt gereserveerd?’ Twee studenten Bedrijfskunde staan bij de ingang van het monumentale, bijna honderd jaar oude schoolgebouw aan de Apeldoornseweg in Arnhem de gasten op te wachten, nemen hen mee naar binnen en wijzen hen een plek toe in het gezellig ingerichte piramidevormige restaurant. De jonge mannen maken deel uit van een groepje van vijf studenten die samen met zo’n twintig leerlingen van het ROC Rijn IJssel een gratis buffet hebben georganiseerd. Zuurkool met jus Meer dan honderd klanten van het uitgiftepunt in de Kruiskerk in Malburgen hebben zich ingeschreven voor het buffet. Wekelijks voorziet dit uitgiftepunt van de Voedselbank 85 Arnhemse gezinnen van voedselpakketten. Uiteindelijk weten zo’n vijfenzestig volwassen en kinderen de weg naar het stijlvolle schoolgebouw in Arnhem Noord te vinden. Op de ROC-locatie aan de Apeldoornseweg kunnen de aanwezigen kiezen uit diverse stamppotten als boerenkool, hutspot, zuurkool en naar believen rookworst, spek, jus, augurken en uitjes. Het diner is bereid en aangeboden door koks van de koksopleiding op het ROC. vakschool Wageningen, locatie Apeldoornseweg) alles voor handen is. De vakschool Wageningen leidt namelijk leerlingen op voor café restaurant, hotel en facilitaire zaken. De mboinstelling heeft de helft van het project gefinancierd. Het overige deel is door sponsors betaald. Bedrijfskundestudent Ramon Claver en zijn collega-studenten zijn tevreden met het resultaat. Zij willen door middel van de publiciteit bereiken dat Arnhemmers de weg naar de Voedselbank makkelijker weten te vinden. ‘Er heerst bij veel mensen een stuk schaamte. Dat willen we met deze actie wegnemen of in ieder geval verminderen. We hopen dat dat is gelukt.’ Sjouwen op locatie Misschien is dat de reden van de iets tegenvallende opkomst: de afstand van Arnhem-Zuid naar Noord. Toch is van tevoren bewust voor deze locatie gekozen. ‘Ons werd gevraagd of wij voor het stamppotbuffet wilden zorgen, herinnert ROC-leraar koken Dick Heuvelman zich. ‘Dat zou betekenen dat we met heel veel keukenspullen en tafels en stoelen zouden moeten gaan sjouwen om op locatie in Arnhem-Zuid te koken en het eten uit te serveren.’ En dat terwijl hier (R.O.C. Rijn IJssel, sensor 10, jaargang 18 33 Tikkertje met een degen Op zijn tiende ging Björn Blaas met zijn vader mee naar het schermen. Dat moment veranderde zijn leven, hij was vanaf het begin verslaafd. Dertien jaar later is zijn passie alleen maar toegenomen. ‘En schermers kunnen tot op late leeftijd aan de top blijven’, zegt hij met een glimlach. Herman van Deutekom Voorafgaand aan de IBMS-opleiding in Arnhem heeft Björn de CIOS gedaan. Speciaal voor hem is toen het keuzevak schermen gecreëerd. ‘Voor zover ik weet ben ik de enige CIOSgediplomeerde schermleraar in Nederland.’ Hij schermt bij Scaramouche in Arnhem, de grootste schermvereniging van Nederland. Naast trainen geeft hij er ook les. Les geven doet hij ook bij de Deventer Schermvereniging en hij is clinicleider bij sportbedrijf SOOLancelot. Je zou kunnen zeggen dat hij het schermen wel leuk vindt. Maar het is niet de enige sport die deze alleskunner beoefent. Sterker nog, ook al staat hij bij het degenschermen momenteel zevende op de nationale ranglijst, Björn heeft grotere successen gehaald bij andere sporten. De eerstejaars International Business and Management Studies is in 2011 en 2012 Nederlands kampioen biathlon (hardlopen en geweer schieten) geworden in de open klasse. Ook is hij tijdens een wereldbekerwedstrijd van de moderne vijfkamp derde geworden. Dit vraagt om enige uitleg. Lastig moment Björn begon zijn sportieve loopbaan als judoka. Via zijn vader, die militair is, kwam hij daarna bij de moderne vijfkamp terecht, een sport waarbij je vijf disciplines moet uitvoeren: schermen, zwemmen, paardrijden en hardlopen, de laatste in combinatie met pistoolschieten. Zo kwam Björn voor het eerst met schermen in aanraking. ‘Toen ik dat zag, was ik verkocht. Het zag er heel tof uit.’ Gaandeweg zijn jeugd werd Björn beter. Tot het punt kwam dat hij zijn vader versloeg. ‘Dat was wel een lastig moment. Het is voor hem natuurlijk niet leuk als zijn zoon beter is. Maar hij was heel trots op me, en dat is hij nog steeds. Hij heeft al vaker gezegd, met een glinstering in zijn ogen, dat er niets mooiers is dan iets samen te doen met zijn zoon.’ 34 Respect Toen een paar jaar later de vijfkamp werd opgeheven, was Björns keus snel gemaakt. ‘Wat me aanspreekt bij schermen is dat je, net als bij judo, een directe band hebt met je tegenstander. Je hebt een tegenstander nodig om deze sport te kunnen beoefenen. Wat ik ook mooi vind, is het belang van respect voor elkaar. Als je elkaar bij schermen na een wedstrijd geen hand geeft, krijg je de zwarte kaart. Dan ben je uitgeschakeld voor het toernooi waar je op dat moment aan meedoet en ben je twee maanden geschorst. Zo’n kaart krijg je ook als je je masker weggooit.’ Dat soort uitingen van frustratie komt nogal eens voor bij het schermen. Het is best opvallend hoe emotioneel schermers vaak reageren, of ze nu winnen of verliezen. De emotie is vaak groter dan bij andere sporters. Daar heeft Björn niet echt een verklaring voor. ‘Het zijn wel tien minuten van opperste concentratie. Na afloop ga je dan helemaal los. Het heeft misschien ook te maken met het masker. Je bent tijdens de wedstrijd anoniem, niemand kan je gezicht zien en dus ook geen gezichtsuitdrukkingen.’ Afbreken is het moeilijkst ‘Schermen is een denksport. Het is net schaken’, probeert Björn uit te leggen. Je denkt vaak vijf stappen vooruit. En als ergens in het proces van die vijf stappen iets niet gaat zoals jij wilt of verwacht, dan moet je het afbreken, want dan gaat het niet lukken. Dat afbreken is het moeilijkst in de schermsport. Een aanval gaat vaak te snel om goed te kunnen reageren. Het gaat meer om anticiperen. In het eerste deel van de wedstrijd test je je tegenstander uit om te weten te komen hoe hij reageert. Als je dat weet, kun je een strategie bedenken om punten te scoren. Dat is het mooie van deze sport, het is tactisch maar tegelijk ook heel spannend. Je bedrijft topsport met een wapen in je hand.’ PASSIE ‘schermen is een denksport. het is net schaken’ sensor 10, jaargang 18 35 Mededelingen Op zoek naar de agenda? kijk op www.snsr.nl In de rubriek Mededelingen is plaats De Nationale Studentenenquête 2014 voor aankondigingen die interessant Medio januari hebben alle HAN-studenten per mail een uitnodiging om deel te nemen aan de Nationale Studentenenquête (NSE) 2014. Hierin staat uitgelegd hoe deelname in zijn werk gaat en je maakt kans op een iPad Air, een iPhone 5 of een cadeaubon van bol.com. De NSE duurt tot en met 9 maart 2014. De Nationale Studentenenquête is een grootschalig landelijk onderzoek van Studiekeuze 123 waarvoor elk jaar alle ongeveer 650.000 studenten in Nederland worden uitgenodigd om hun mening te geven over verschillende aspecten van hun opleiding. Meer informatie over de verwerking van de gegevens en resultaten, vind je op studiekeuzeinformatie.nl. Heb je vragen over de NSE 2014? Neem dan contact op met Koen Willems, koen. [email protected] of [email protected]. zijn voor medewerkers en/of studenten. De redactie kan inzendingen weigeren of inkorten. Nummer 11 van jaargang 18 verschijnt op 5 februari; de deadline van dit nummer is 27 januari. Informatie voor de agenda of de mededelingen kan naar de redactie van Sensor, liefst per e-mail naar [email protected]. algemeen Projectweek Engineering Tijdens de Projectweek Engineering van 27 tot 31 januari gaan alle eerstejaars studenten van het instituut Engineering werken aan een multidisciplinaire opdracht. Dit zijn studenten van Werktuigbouwkunde, Technische Bedrijfskunde, Industrieel Product Ontwerpen , Embedded Systems Engineering en Elektrotechniek .Door verschillende bedrijven zijn er 25 bedrijfsopdrachten ingediend die de studenten tijdens de projectweek uit moeten voeren. Op de laatste dag worden de projecten gepresenteerd en door een jury beoordeeld. Voor de best beoordeelde projecten zijn er leuke prijzen te winnen. De projectweek wordt verder aangevuld met informatieve bijeenkomsten en workshops. Dreamfields 2014 start kaartverkoop! Dreamfields is inmiddels één van de populairste dancefestivals van Nederland en staat vooral bekend vanwege de gemoedelijke en sprookjesachtige sfeer. Zaterdag 21 juni wordt Dreamfields voor de vierde keer gehouden op recreatiegebied J. J. Cale Tribute De koning van het laid-back gitaarspel, de inspiratiebron van Eric Clapton, Americana avant la lettre: J.J. Cale. Afgelopen zomer overleed de man. Zijn muzikale erfenis was voldoende reden voor HAN-medewerker Philippe Poffé om een tribute te organiseren. Hij hield een belronde onder zijn muziekvrienden en binnen no time was de organisatie rond. Vier bands brengen op 16 februari een tribute aan J.J. Cale: Crazy Mama, Cajun Moon, Cocaine en het onsterfelijke Call Me The Breeze. Zondagmiddag 16 februari in The Shuffle, Berg en Dalseweg 200, Nijmegen. 36 Rhederlaag: een droomlocatie voor een droomfestival. Vanaf zaterdag 18 januari om 00:01 uur tot en met maandag 27 januari zijn de tickets voor Dreamfields 2014 te koop met 5 euro korting (ex fee)! Ga naar www.slamfm.nl en www.dreamfields.nl. en wees er snel bij want op=op! Dit jaar is de Nijmeegse studententennisvereniging N.S.L.T.C. Slow verantwoordelijk voor de organisatie van dit grootse evenement. Op 5 februari wordt de website gelanceerd evenals het programma en vanaf deze datum kun je je inschrijven voor het evenement. www.nsktennis.nl Kom improviseren bij theatersportgroep Binnenste Buiten Op maandag 27 januari, 3 Win kaarten voor de Olympische Spelen in Sotsji! en 10 februari 2014 organiseert theatersportgroep Binnenste Buiten van 20.00 - 22.00 uur avonden waarop je mee kunt trainen. Maak kennis met de groep en ervaar dat je improviseren kunt leren. Mee doen? Stuur een mailtje voor 25 januari naar [email protected]. Tot ziens in de Daalsehof in Nijmegen Oost. www.bibu-nijmegen.nl Behaal samen met je studiegenoot of collega de snelste tijd op de bobsleestartbaan op Papendal en kwalificeer je voor de finale op vrijdagavond 7 februari! De classificaties vinden ‘s avonds plaats van 21 t/m 24 januari 2014. De 10 snelste teams gaan door naar de grote finale. De winnaar van ‘Beat the time’ ontvangt een volledig verzorgde reis naar de Olympische Spelen in Sotsji. De prijs bestaat uit 2 toegangskaarten voor het onderdeel schaatsen, hotelovernachting en vliegtickets. Je vertrekt op zaterdag 15 of zondag 16 februari en bent weer thuis op dinsdag 18 of woensdag 19 februari. De deelname aan deze uitdaging kost € 15, - per persoon (inclusief gratis drankje). Meer informatie of inschrijven? www. papendal.nl sport Nederlands Studenten Kampioenschap Tennis 2014 Het Nederlands Studenten Kampioenschap (NSK) Tennis zal dit jaar voor het eerst in Nijmegen plaatsvinden op de tennisbanen van het Universitair Sportcentrum en wel van 30 april t/m 4 mei 2014. Het NSK Tennis wordt jaarlijks toegewezen door Studentensport Nederland aan een studententennisvereniging. Wanted trumpeters and trombonists ofwel gezocht: trompettist en trombonist! Big Band HAN zoekt versterking voor haar kopersecties. Er is nog plek voor 2 trombonisten en 2 trompettisten. Repeteren doen we op de zaterdagmorgen van 10u45-12u45 in het muzieklokaal van de PABO te Arnhem. Je bent van harte welkom. Meer info: www.bigbandhan.nl, www.facebook.com/bigbandhan sensor 10, jaargang 18 37 Uitgehoord Schijnbaar oppervlakkige vragen en veelzeggende antwoorden 38 Verhalen uit vilnius Koen Stokkel en Nik van Eck, 3ejaars International Business and Languages, hebben vier maanden van hun studie doorgebracht op de universiteit van Vilnius. Dit is hun laatste bijdrage. In het volgende nummer neemt Sander Geerts het stokje van Koen en Nik over. Hij bericht ons vanuit Nepal. Koen Nik Iki! (tot ziens) En daar was die dan, de laatste week in Vilnius. Na een verblijf van 4 maanden konden we weer naar huis, maar met gemengde gevoelens. Koen 4 maanden in Vilnius waren echt heel snel voorbij voor mij. Aan de ene kant vind ik het leuk om al mijn vrienden in Nederland weer te zien, maar toch ga ik zeker veel dingen missen uit mijn tijd in Litouwen. Ik heb daar echt een fantastische tijd gehad en veel dingen meegemaakt, mooie dingen gezien en gedaan en daarnaast echt vrienden voor het leven gemaakt. Daarom ga ik in Januari nog een weekje terug om nog even lekker feesten met mijn Erasmus kameraden! De laatste week van ons semester in Vilnius bestond dan ook vooral uit afscheid nemen van de meeste mensen, maar niet getreurd, in de toekomst heb ik al een aantal mooie vakantie adressen waar ik terecht kan! Ik ga in ieder geval met hele mooie ervaringen en herinneringen terug naar Nederland en ik kan het iedereen aanraden een keer naar Litouwen te gaan. Nik Het einde is dan eindelijk gekomen. Na 4 maanden in Vilnius te hebben gezeten ben ik nu terug in Nederland. Het kan zijn dat ik nog terug moet om mijn toetsen te herkansen maar dat is dan maar voor korte duur. Als ik nu terug blik op mijn tijd in Vilnius heb ik eigenlijk niet zo heel veel gedaan. Ik heb wel veel nieuwe mensen leren kennen en daar blijf ik contact mee houden via Facebook. Ook heb ik op school veel geleerd over psychologie, logistiek en investeringen. Deze vakken waren erg interessant en zijn een goeie aanvulling op mijn studie. Maar ik heb vooral geleerd dat ik een familieman ben die het liefst niet te lang van huis is. Tijdens mijn verblijf in Vilnius heb ik mijn familie en mijn vriendin heel erg gemist en ik ben erg blij dat ik weer terug ben. Wij hopen dat jullie allemaal hebben genoten van onze verhalen uit Vilnius, wij vonden het leuk om te doen en hopen dat we jullie als lezers iets hebben bijgebracht over dat onbekende landje Litouwen! sensor 10, jaargang 18 39 8 2 Opgetekend 2 Studenten en medewerkers tonen hun tatoeage(s) en vertellen het verhaal achter hun lichaamsversiering. Fabiola Juliana (22) Eerstejaars Maatschappelijk Werk en Dienstverlening ‘Als kind was ik verlegen en teruggetrokken. Eigenlijk is dat pas veranderd sinds ik SPW (MBO, niveau 4) studeerde op Curaçao, waar ik deels ben opgegroeid. Mijn diploma en de baan die ik vervolgens kreeg, gaven me zelfvertrouwen. Van mijn eerste salaris heb ik een sterretjestatoeage op mijn voet laten zetten. Het staat voor mij symbool voor mijn zelfstandigheid. Mijn moeder heeft mij alleen opgevoed en leerde me hoe belangrijk het was je eigen boontjes te doppen. En dat als je met de maatschappij mee wilt doen, je iets moet bereiken. Zelf was ze jong zwanger, waardoor ze niet alle mogelijkheden heeft gekregen. Ik wilde het voor mijzelf anders. ‘God gaf me troost, hoop en kracht’ Nadat ik een jaar als woonbegeleider heb gewerkt in een psychiatrische instelling op Curaçao, besloot ik toch weer een studie op te pakken. Ik was eigenlijk te jong om zo aan het werk te zijn. Voor Human Resource Management (FEM) ging ik naar Nijmegen, maar die studie bleek ‘te zakelijk’ voor mij. Ik hoor echt in de zorg thuis, dus werd het MWD. Daar waar SPW meer groepsgericht is, is MWD echt één op één met meer tijd en verantwoordelijkheid - dat spreekt me aan. Het was overigens geen makkelijke tijd; ik moest – uit mijn Curaçaose comfortzone - echt opnieuw beginnen in Nederland. Daar kwam bij dat ik gezondheidsproblemen kreeg, waardoor ik vertraging opliep op school. Even heb ik eraan gedacht om terug te gaan naar Curaçao, maar het voelde als een stap terug om met mijn studie te stoppen. Ik heb die periode veel steun gehad aan de kerk. God gaf me troost, hoop en kracht. En zowaar loste alles zich vanzelf op. Ik kreeg een goede kamer, een bijbaan en een regeling op school. Afgelopen zomer heb ik daarom ‘In God I trust’ op mijn borst laten zetten. Hoewel ik het, als ik ga solliciteren, misschien moet bedekken, ben ik er heel blij mee.’ RS 8
© Copyright 2024 ExpyDoc