A
magazine voor studenten
en medewerkers van de han
jrg 18 #10 22 januari 2014
in drie minuten
alles in
lichterlaaie
op snsr.nl...
Meer titels voor hbostudenten
Geen extra reiskosten bij
verliezen ov-chipkaart
Mensen met een diploma aan een hogeschool mogen
vaker een titel gebruiken. Sinds 1 januari is de regel, die
meer in lijn is met internationale gebruiken, van kracht.
Het gaat dus om titels die internationaal vaak gebruikt
worden. Zoals bijvoorbeeld ‘Bachelor of Arts’, ‘Bachelor
of Nursing’ of ‘Bachelor of Law’. Vooralsnog waren
die titels altijd exclusief weggelegd voor universitaire
studenten, maar daar heeft de politiek nu een einde
aan gemaakt. De titels mogen gebruikt worden sinds
1 januari 2014, maar gelden niet met terugwerkende
kracht.
Studenten draaien sinds 1 januari niet meer op voor
de reiskosten als hun OV-chipkaart kwijt, gestolen of
defect is. Studenten die nog een geldig zogenoemd
studentenreisproduct hadden, krijgen in dat soort gevallen
een tijdelijke vervanging. Dagelijks gaat het om vier- tot
vijfhonderd studenten die een nieuwe OV-chipkaart
aanvragen omdat hun kaart defect, gestolen of kwijt is. De
eerste negen werkdagen waarin ze wachten op de nieuwe
kaart, moeten ze nu nog zelf opdraaien voor de reiskosten.
Dit kan soms oplopen tot honderden euro’s.
Studentenleven op
de hak genomen
Studentenleven: zuipen, lanterfanten, uitgaan en weinig
geld hebben. Het zijn clichés, maar niet geheel onwaar…
Op Facebook is nu een pagina genaamd ‘Students be
like’, waarin zulke geestige en scherpe clichés voorbij
komen. Na onder andere Tattas be Like (ander woord voor
‘Nederlanders’) en Surinamers be like, is het nu dus de
beurt om studenten op de hak te nemen met typische
vooroordelen. Voor diegenen die sloom van begrip zijn of
slecht Engels kunnen: ‘be like’ betekent in deze context
zoiets als: ‘Studenten doen dus van; ‘die afwas komt
morgen wel….’.
Het aantal HAN-studenten dat de dupe
werd van de brand in het studentenhuis
aan de Groesbeekseweg. Het oude
klooster brandde met Oud & Nieuw af.
8
Het citaat
‘Ben ik nou zo slim of ben jij zo dom!?’
Jaja, niemand minder dan Louis van Gaal komt begin februari
naar de HAN. Dit is één van zijn beroemde uitspraken. Nee,
bescheiden is hij niet!’
Volg Sensor op www.snsr.nl of op Twitter (@snsr)
2
B
Sensor is het redactioneel onafhankelijk magazine van de Hogeschool van
Arnhem en Nijmegen. Het magazine is
gratis voor studenten en medewerkers.
Het volgende nummer verschijnt op 5
februari 2014.
REDACTIE-ADRES
Nijmegen, Kapittelweg 33,
Kamer A3.11 (024) 353 03 90
Arnhem, Ruitenberglaan 29,
Kamer 3.19 (026) 369 12 40
www.snsr.nl, [email protected]
POSTADRES
Postbus 6960, 6503 GL Nijmegen
REDACTIE
Han Geurts, hoofdredacteur,
(024) 353 03 88
Herman van Deutekom,
plv. hoofdredacteur
(026) 369 12 40
Renée Jenniskens,
(024) 353 03 92
Olga Helmigh,
(026) 369 12 16
Sander Arink
(024) 353 03 89
Raïssa Soeter
(024) 353 03 91
Els Sanders, redactie-assistente
(024) 353 03 90
MEDEWERKERS
Ruud Kroes
Claudia Fitsch
Mart Geurts
Lotte Doomernik
Veerle Verhoeven
REDACTIERAAD
B. Looten (voorzitter),
W. Sips, P. Freriks,
M. Nederhoed, E. Cuppen,
M. van Koolwijk,
M. Witjes
FOTOGRAFIE
Ralph Schmitz
Coos Dam
William Moore
Maaike van Helmond
Cover: Ralph Schmitz
VORMGEVING EN PRODUCTIE
Laura Foppen
Ben Schot, Graphic Design bno
ADVERTENTIES
Bureau Nassau BV
Achterom 100 C 1621 KW Hoorn
[email protected], tel. 020-6230905
KOPIJ
Kopij en reacties moeten voorzien zijn
van naam en telefoonnummer.
De redactie houdt zich het recht voor
ingezonden stukken te weigeren of
in te korten.
14
25
32
Service Desk
nu ook in arnhem
Brand in studentenhuis
alles in lichterlaaie
Nachtburgemeester Doro Knol
de grote stille maan
Rubrieken
Olga Oordeelt
13
Uitgehoord
38
Opgetekend
40
Mantelzorg
Verder in
dit nummer
pagina 16
Nieuwbouw Doornroosje 10
Leergemeenschappen
30
Afscheid van Vilnius
39
Ontwikkeld
de foto
De medewerker en
Wie: Mirjam Woortmeijer (36)
Functie: Docent Creatieve Therapie
Wat: In de tuin van het ouderlijk huis
Waar: Dalfsen, Overijssel
Wanneer: circa 1982
‘E
lke keer als ik naar deze foto kijk, word ik blij. Het is een
liefdevol moment tussen mij en mijn moeder, in de tuin
van het huis waar ik ben opgegroeid. Het staat symbool
voor hoe ik mijn jeugd heb ervaren: met veel warmte en
plezier. De opvoeding was ook typisch eind jaren
zeventig/begin jaren tachtig: in het weekend mochten
mijn broer en ik cola en chips, doordeweeks niet, en we
keken amper televisie. Het voordeel daarvan is dat ik al vroeg leerde om echt te
genieten van iets, juist omdat je het niet elke dag doet. Mijn ouders lieten gelukkig
wel veel toe qua knutselen. Zo maakte ik vieze heksensoep met shampoo en bloem,
of ik mocht aan tafel met een schort aan lekker verven en kliederen. Je zou denken
dat ik daardoor terecht ben gekomen bij de opleiding Creatieve Therapie, maar dat
was een hele andere route. Nadat ik klaar was op het vwo, ben ik een half jaar naar
de kibboets in Israël gegaan. Dat was mijn moment om me los te maken van thuis.
Niet omdat ik het daar slecht had, integendeel, maar ik had een enorme drang naar
onafhankelijkheid. Mijn ouders mochten me zelfs niet uitzwaaien of opzoeken, haha!
Toen ik terugkwam wist ik: ik wil studeren en op kamers. Ik koos voor Psychologie
en verhuisde naar Nijmegen. Na mijn afstuderen wist ik niet goed wat ik wilde:
werken met cliënten trok me niet, werken in groepen wel. Ik besloot eerst uitzendwerk
te doen, om na te denken. Zodoende belandde ik achter de kassa in de kantine van
de HAN. Gaandeweg raakte ik in contact met docent Dramatherapie Rita Binkhorst,
aan wie ik vertelde wat mijn werkelijke achtergrond was. Zij bracht me in contact met
de juiste mensen en zo is het balletje op de HAN voor mij gaan rollen. Ik geloof dan
ook dat je niet te geforceerd bezig moet zijn met wat je uiteindelijk wilt worden. Je
moet ook kijken wat er op je pad komt en daarin je mogelijkheden herkennen.’
‘Of ik het kind op de foto nog in mezelf herken? Ja, vooral als ik de rust opzoek.
Lekker een boek lezen, kopje thee erbij en tutten met mijn katten Polly en Stacey.
Online vind ik mijn rust in ieder geval níet. Liever schilder en teken ik, maak ik mooie
reizen en doe leuke dingen met leuke mensen.’ OH
4
Zelfbevlekking
toeval
Alsof het noodlot er mee speelde. Sensor liep een paar keer
mee met de brandweer om te kijken in hoeverre
studentenhuizen veilig zijn. Fietsen op de trap,
zelfgeknutselde elektriciteit, kratten bier achter de
voordeur, brandmelders? De inkt van het artikel kan
nauwelijks droog geweest zijn (past die uitdrukking nog wel
in het digitale tijdperk?) of het oude gebouw met
studentenkamers in het voormalige Verpleegkunde gebouw
in het oude Verpleegkundegebouw aan de Groesbeekseweg
brandde af. Ik heb er jaren geleden vaak genoeg
rondgelopen en vroeg me toen al af hoe de medewerkers
boven in de afgetimmerde kamertjes op houten vloeren en
onder balken en lambrisering ooit bij brand weg zouden
kunnen. Gelukkig vielen er geen slachtoffers al moest menig
bewoner met alleen een dekentje om de straat op. Waarna
een immense actie op gang kwam om de gedupeerden te
helpen. Hartverwarmend, dat dan weer wel.
Han Geurts
Ik geef het toe. Deemoedig buig ik het hoofd. En
ik kom ook eerlijk uit voor het feit dat ik er nu
liever zélf mee voor de dag kom in de
wetenschap dat het College van Bestuur, het
Service Bedrijf, de Medezeggenschapsraad en
– worst of all - de hoofdredacteur mij op de
hielen zitten. Het bewijs stapelt zich op en
wellicht dat deze openbaring het oordeel over
mij kan verlichten. Evenals de straf, natuurlijk.
Want het is vanzelfsprekend een grof misdrijf,
zelfplagiaat. Iets wat je ooit geschreven hebt
telkens opnieuw gebruiken om maar de
productie te verhogen. En – zonder mijzelf op de
borst te willen kloppen - productie maak ik.
Eens per twee weken komen mijn publicaties
uit. Daar kunnen de Diederik Stapels en Peter
Nijkamps van deze wereld nog een puntje aan
zuigen. En die publicaties zijn van
hoogwaardige kwaliteit. Bepaald geen
overgeschreven broddelwerkjes.
Ik heb mijn laatste serie columns nog een keer
doorgespit en kwam tot schrikbarende
ontdekkingen. De lidwoorden (de, het, een);
hoe vaak die wel niet terugkomen. Een woordje
als ‘natuurlijk’; soms wel tot vier keer in zes
columns. Dat niemand dat is opgevallen. En
woorden als ‘dus’ ,‘daarom’ of ‘dan’: niet te
tellen. Ik heb mezelf gewoon jarenlang zitten
over te schrijven. Pure zelfbevlekking. En de
trouwe lezer kent natuurlijk ook de
eigenschappen die daarbij horen.
Zelfplagiatisten zijn joviaal, charmant flirterig,
aimabel: HannaH ten voeten uit.
Mea culpa, mea maxima culpa. Of zoals mijn
lieve opa zaliger al zei: ‘Zelfplagiaat. Het komt
in de beste families voor.’ En die had Alzheimer
dus was alles wat hij zei twee minuten later al
weer vergeten. Say no more.
-x- HannaH
sensor 10, jaargang 18 5
nieuws
Lokaal ’99 in Nijmegen?
Bureau International Office van de FEM heeft het afgelopen half
jaar onderzoek laten doen naar het verbeteren van de verbinding
tussen nationale en internationale studenten. De twee
medewerkers, Edu van der Graaf en Dieuwke van Woensel, die
voor dit onderzoek zijn aangesteld, hebben een rapport met
aanbevelingen geschreven. Ze komen met een flinke lijst aan
mogelijkheden, onderverdeeld in zaken als faciliteiten,
communicatie en betrokkenheid van studenten. Zo lijkt het Edu en
Dieuwke verstandig om kantoorruimtes beschikbaar te stellen aan
studieverenigingen, liefst bij elkaar. Ook stellen ze voor om een
‘neutraal’ café te laten bouwen op de Nijmeegse campus, zoals
Lokaal 99 in Arnhem, waar studenten van alle faculteiten en
opleidingen zich welkom voelen en niet als ‘indringers’ worden
gezien van ‘andere’ faculteitsgebouwen. Verder lijkt het hen slim
om internationale studenten te informeren over de activiteiten en
de mogelijkheden die er zijn, al voordat ze naar Nederland komen.
De lijst met aanbevelingen is nog veel langer, maar Edu en
Dieuwke benadrukken dat dit slechts hun conclusies en
aanbevelingen zijn. Aan Jan Pouwels, directeur van International
Office, om van deze informatie gebruik te maken. HvD
Patiënt centraal
in De Limonadefabriek
Een theatervoorstelling bijwonen over zorgverleners in
het ziekenhuis van de toekomst: daar hadden de
meeste studenten IVS en IPS wel oren naar. Van 6 tot
en met 9 januari bracht theatergroep Plezant de
muzikale voorstelling ‘De Limonadefabriek’ speciaal
voor deze studenten tien keer op de planken in het
auditorium. Een confronterende voorstelling waarbij de
patiënt centraal staat met als hoofdvraag: wie wil jij als
zorgverlener eigenlijk zijn? ‘Een goede voorstelling’,
6
aldus eerstejaars Fysiotherapie Cliff Sie na afloop.
‘Behalve dat het verhaal echt bij me binnenkwam, vond
ik ook dat het geheel mooi in elkaar zat, zowel muzikaal
als qua techniek. Leerzaam ook. Er werd een beeld
geschetst van hoe het er aan toe kan gaan in een
ziekenhuis en hoe belangrijk het eigenlijk is om
empathie te tonen richting de patiënt.’ En dat was
precies de bedoeling van deze voorstelling. MvH
Overval
op
Vorige week drongen vijf studenten van de
Minor PR de redactielokalen van BNN binnen.
Doel was om het bedrijf Undershirtshop onder
de aandacht te brengen door middel van een
fotoshoot met de Feuten cast. Vanaf diverse
stations trokken de meiden al flyerend naar
Hilversum, gekleed in een shirtje bedrukt met
Undershirtshop.com, zwart kort rokje,
huidkleurige panty en enorme hoge hakken.
Receptioniste en beveiliging van BNN bleken
niet bepaald ondersteboven van de actie,
maar uiteindelijk kregen de studenten toch
toestemming om met een redacteur te praten.
Francine Bout, redacteur van de publieke
omroep, kon het initiatief wel waarderen: ‘Het
is nog nooit iemand gelukt om een redacteur
naar beneden te krijgen.’ De cast van Feuten
benaderen, bleek niet haalbaar maar de
studenten slaagden er wel in te laten zien hoe
veel kabaal, gegiechel en flink wat flyeren
aardig wat aandacht kan opleveren. HG
Nieuw!
De minormarkt app
De weg vinden op de minormarkt, naar de teksten van alle
minors navigeren, plattegronden downloaden of je eigen
programma samenstellen, presentaties als favoriet markeren
en zien waar de minor gepresenteerd wordt. Dit alles is
vanaf nu mogelijk met de gloednieuwe minor-app. Verdwalen
op de minormarkt is dus niet meer mogelijk en zelfs als een
minor niet op de markt vertegenwoordigd is, kun je zien waar
de presentatie plaatsvindt. De app houdt je via twitter ook op
de hoogte van presentaties die onverwacht niet doorgaan of
van lokaalwijzigingen. De minormarkt is op 25 februari in
Nijmegen en 27 februari in Arnhem. De markt begint om
14.30 uur, presentaties lopen door tot 16.00 uur. Maar
download vóór die tijd alvast de app op je tablet of
smartphone via www.han.nl/minormarkt.
7
nieuws
FEM duikt 2014 in
met gebak, muziek
en strijdkracht
lunchen met het
Service Bedrijf
Wie 1 januari vol frisse moed startte met een dieet, moest zich wel héél goed
inhouden tijdens de nieuwjaarsreceptie van de Faculteit Economie en Management. De luxe gebakjes schreeuwden om opgegeten te worden, en ook na afloop van de ceremonie waren de versnaperingen niet van de lucht. ‘Ik voel me
bevoorrecht om deel uit te maken van deze fantastische groep mensen, in een
inspirerende sector’, speecht faculteitsdirecteur Theo Joosten, terwijl iedereen
de gebakskruimels nog uit z’n mondhoeken likt. Na een lofzang over de geboekte successen van 2013, krijgen Vincent Cuppen en Hannelore Wagemakers, beiden FEM’ers, ruim baan om hun piano- en zangkunsten te vertonen. De
klassieke stukken vullen het muisstille auditorium tot de nok, waarna daverend
applaus volgt. Voormalig opperbevelhebber van de Strijdkrachten Peter van
Uhm sluit af met een speech over ‘de jeugd van tegenwoordig’: ‘Doorgrond hun
drijfveren in plaats van ze te zien als ‘anders’. Elke generatie denkt dat de jeugd
‘erger’ af is, terwijl ze gewoonweg in een andere tijdgeest opgroeien en niet beter
weten.’ OH
Verkiezingsdebat
in Arnhem
Voordat je het weet is het alweer 19 maart en moet er weer
gestemd worden. Gemeenteraadsverkiezingen. Ook voor
studenten is stemmen relevant, want zowel in Arnhem als in
Nijmegen spelen belangrijke zaken. In Arnhem is er daarom
op 28 januari een debat met studenten en politieke partijen.
Arnhem studentenstad, maar is dat wel zo? is het thema. Zijn
er in Arnhem wel voldoende studentenwoningen? Wordt het
niet eens de hoogste tijd voor een rechtstreekse buslijn naar
de HAN? De HAN wil zich profileren als een internationale
hogeschool, maar is Arnhem wel zo gastvrij voor die
8
internationale studenten? En omdat er leven is ná de studie
zal er ook gesproken worden over hoe aantrekkelijk Arnhem
is voor afgestudeerde studenten en startende ondernemers.
Het debat wordt georganiseerd door studentenvakbond
AKKU, ondersteund door VSA, de Verenigde Studenten
Arnhem. Tot nu toe hebben zes partijen toegezegd te komen,
waaronder GroenLinks, VVD, PvdA en D66. De avond vindt
plaats in het Njoycafé in de Bovenbeekstraat 5 en
begint om half acht. Op Facebook is het evenement
STUDENTENVERKIEZINGSDEBAT aangemaakt. RJ
Veel animo voor health check op de campus
Medewerkers van SENECA (het kennisknooppunt op het
gebied van sport, bewegen en gezondheid) hebben vorige
week bij een flink aantal medewerkers van de HAN in
Arnhem een health check uitgevoerd. Dat deden ze met
behulp van het mobiele Health & Performance Lab, een
grote oplegger met daarin alles wat ze nodig hebben om
onder meer vetpercentage, cholesterol, glucose en
bloeddruk te meten.
Bewegingswetenschapper
Vincent
Bastiaans
was
aangenaam verrast door de hoge opkomst: bijna honderd
werknemers hebben zich laten onderzoeken. ‘Het
onderzoek duurt ongeveer twintig minuten, zegt hij. Vooraf
moet men al wel een vragenlijst hebben ingevuld.’ Aan het
eind van het onderzoek krijgt de medewerker een advies
mee. Dit wordt enkele weken later opgevolgd met een
uitgebreide rapportage via mail.
Deze week staat het Health & Performance Lab op de
campus in Nijmegen. Mocht je in Arnhem of Nijmegen geen
tijd hebben (gehad), dan krijg je nog een kans: in maart
staat de opvallende oplegger weer op de campus in
Arnhem, in april in Nijmegen. ‘Maar men kan zich ook op
een ander moment laten onderzoeken’, zegt Bastiaans. Een
telefoontje naar Seneca is voldoende. HvD
Feestelijke
afsluitingen
op de FEM
Tijd voor een feestje in het koffiecafé van de FEM: 15 januari
vierden tweedejaars communicatiestudenten zowel de
afsluiting van de Communicatie Game als de afsluiting van
het Digital Magazine traject. Bij de Communicatie Game
kregen studenten de opdracht om in drie dagen tijd een
compleet bedrijfscommunicatieplan op te stellen voor de
Koninklijke Marechaussee. Marlous Hazersloot en haar
teamgenoten kwamen hierbij als winnaar uit de bus. ‘Geweldig
dat we voor een echte opdrachtgever bezig zijn geweest met
het zoeken naar een oplossing voor een daadwerkelijk
bestaand probleem.’ Ook bij de studenten Digital Magazine
was er een winnend team. ‘Onze taak was de opleiding
communicatie neer te zetten als the place to be, en dat dan in
de vorm van een digitaal magazine’, vertelt Tijn Dekkers uit dit
winnende team. ‘Leuk en leerzaam dat we tijdens onze studie
ook te maken krijgen met deze vorm van communicatie.’ MvH
Het winnende team van Digital Mag
azine kan zijn geluk niet op.
9
Hoogste punt nieuwbouw Doornroosje
Van oude school naar
state of the art
De discussie of hij er moest komen duurde maar liefst 22 jaar, de eigenlijke bouw van
poptempel Doornroosje in Nijmegen verloopt aanzienlijk sneller. Na een bouwtijd van nog
geen twee jaar kregen de bouwvakkers begin januari hun zuurkool met worst en pannenbier. Net na de zomervakantie volgt de oplevering. Roosje verhuist dan van het oude
graffiti-schoolgebouw naar de nieuwe locatie bij het Centraal Station.
Han Geurts
Directeur Toine Tax is zeer gelukkig met de nieuwbouw. ‘Het
bouwproces verloopt tot nu toe zonder vertraging en blijft
bovendien binnen het budget.’ Tax is niet alleen directeur, hij is
ook de grote drijfveer achter de nieuwbouw. Jarenlang heeft
hij zich met alle energie en enthousiasme ingezet om
tegenstanders, politiek en twijfelaars over de streep te trekken.
Tax: ‘Ik zou nu bijna zeggen: dat gaat vast goed komen.’
Zalen
De grote zaal van het nieuwe gebouw biedt straks plaats aan
1100 bezoekers tegen 400 in het huidige oude gebouw. De
zaal is groter maar oogt toch intiem, vooral doordat het balkon
250 staanplaatsen telt. Daarnaast is er een kleine zaal voor
400 man. Beide popzalen hebben een zogenaamde ‘doos in
doos’ – constructie: ze staan feitelijk op rubber blokken,
waardoor het geluid wordt geabsorbeerd. Tax: ‘Het gebouw –
voor zover we het nu al kunnen beoordelen – voldoet prima
aan onze wensen. De akoestiek en intimiteit van de zalen
voelen goed en de logistiek van entree en backstage openbaart
zich in al zijn simpelheid.’ Tijdens de rondleiding toont hij zijn
tevredenheid over de akoestiek door de toehoorders te wijzen
op het geluid van zijn handklappen. Ook de aanwezige
wethouder Hannie Kunst toont zich tevreden over de
nieuwbouw: ’De afgelopen jaren leek het vaak zo ver weg,
maar nu staan we hier toch. Nijmegen verdient dit.’
Studentenkamers
Boven op de nieuwe poptempel komt een aantal kantoren en
348 studentenkamers die eveneens op trillingsdempers staan
waardoor overlast van muziek, studenten en treinverkeer
wordt voorkomen. Om een achterstand weg te werken, hebben
10
de bouwvakkers het afgelopen half jaar zes dagen per week
gedraaid om het 46 meter hoge complex op tijd af te kunnen
bouwen. De tien verdiepingen bevatten 87 appartementen met
ieder vier studentenkamers van 15 vierkante meter met
douche, toilet en gemeenschappelijke woonkamer en keuken.
En voor de extra luxe is er een ‘loggia’, een inpandig terras van
10 vierkante meter. Boven op de zalen van Doornroosje komt
verder een grote daktuin met struiken, bomen en bankjes.
Deze zomer nemen de eerste studenten – waaronder meer
dan honderd buitenlandse – hun intrek in het complex.
Een enquête onder studenten heeft inmiddels een naam voor
het complex opgeleverd: Talia. Zo heette Doornroosje in de
oorspronkelijke Italiaanse versie van het sprookje.
sensor 10, jaargang 18 11
Fab
apps
To have
Handige, leuke, flauwe en geniale applicaties die je volgens app-expert
Raïssa op je smartphone móet zetten:
Left2Cook
Meer dan 500 recepten
Geen tijd, zin of geld om naar
de supermarkt te gaan? De
Left2Cook app (0,89€) helpt je
aan verrassende gerechten op
basis van de ingrediënten die
je in de koelkast hebt staan.
Vul in wat je in huis hebt, en er
rolt een recept uit van de
Siciliaanse kok Giuseppe
Semprevivo. Mediterraanse
gerechten lenen zich immers
uitstekend voor gerechten met
een minimaal aantal
ingrediënten. Goed voor de
portemonnee, en om
voedselverspilling tegen te
gaan.
Peter’s Zeurkalender 2014
Om je te bescheuren
Altijd lachen met Peter van Straaten. Je moet er even wat voor
neerleggen (4,49€), maar daar krijg je wel een meesterlijke
dagkalender-app met hilarisch herkenbare situaties voor terug.
De moeite waard!
OV Delay
Efteling
Busje komt zo
Wanten aan, muts op
Sta je al een tijdje op bus of trein te
wachten, en wil je weten hoe het
ermee staat? Download de gratis OV
Delay app. Voor 89 cent krijg je de
app reclamevrij, en kun je gegevens
van je OV chip inladen, zodat je
onderweg weet of je een legaal ritje
maakt.
Heb je een dagje Efteling in winterse
sferen gepland met je kinderen,
download dan deze gratis app. Dat
weet je vóór je het hele park
doorgecrost hebt of er een twee uur
lange rij staat bij Joris en de Draak, of
hoe laat parkshow Raveleijn begint.
Heb je een leuke tip voor in de appgids?
12
Stuur dan een mailtje naar [email protected]
O
lga
ordeelt
Sensor-redacteur Olga Helmigh zet het mes erin
All is Lost
muziek FILM boek eten
Er zijn films die je jezelf echt ‘aandoet’. Dat je
halverwege denkt: ‘wát een deprimerende ellende,
zeg!’ Als je daar direct achteraan denkt ‘maar het is
wél briljant’, dan is het ’t lijden waard. All is Lost
past in die categorie. Je voelt je bijna een voyeur,
toekijkend hoe Robert Redford een man speelt die
verwoed probeert te overleven nadat zijn zeiljacht
een flink lek heeft opgelopen door een botsing met
een container. Het bijzondere is dat je als kijker
NIKS over hem weet. Geen flashbacks, geen uitleg,
geen enkele dialoog of monoloog en geen voice
over (behalve aan het begin, waarin hij de brief die
hij acht dagen later wanhopig zal schrijven,
voorleest). Je kijkt alleen naar zijn worsteling om
zijn hoofd –letterlijk- boven water te houden.
in de drup raakt. Wanneer geef je op? Elke keer als
je denkt dat hij beter zijn polsen door kan snijden,
zich naar de bodem moet laten zinken of het
moment is aangebroken dat hij kan gaan liggen om
de dood af te wachten, dient een spurt hoop zich
aan: een ‘laatste’ poging. Want wat als die nu wél
werkt?
Dat op zich is al een gekke situatie: de meeste films
werken eerst aan de band tussen het personage
en de kijker. Er moet een emotionele investering
plaatsvinden, zodat je je het lot van het karakter
aantrekt. In All is Lost ontbreekt die investering.
Toch weet de overlevingsstrijd van Redford een
snaar te raken. Je vraagt je af wat jij zou doen als
je een gat in je boot had, dat gat met veel moeite
weet te dichten, maar vervolgens in een
monsterstorm terechtkomt en alsnog van de regen
Hoe het afloopt, het ‘einde’ dus, zegt meer over de
kijker dan de film. Wat ik hiermee bedoel, kan ik
helaas niet met je delen. Wat ik wel met je kan
delen, is dat het sowieso de moeite waard is om de
inmiddels 77-jarige Redford (overigens genoemd
als kanshebber voor een Oscar met deze rol)
dialoogloos te zien rondtollen in een lekkende
boot, klimmend in een wiebelige mast, hevig
ploeterend in woelig water. Hij doet menig opa
verbleken. Chapeau!
All Is Lost draait nu in de bioscoop
All is Lost speelt met dit gegeven. Wanneer is het
genoeg? Wanneer weet je dat de dood je lot is? Of
accepteer je dit niet, en blijkt daar je redding in te
zitten? Vooral: hoe maak je zo’n keuze? Is het niet
de aard van de mens om tóch te blijven proberen in
leven te blijven, zelfs als alles erop wijst dat het niet
meer goed komt?
ServiceDesk na Nijmegen nu ook in Arnhem
Pc kapot?
Printer stuk?
Lamp vervangen?
Bel *666!
De Nijmeegse HAN’ers hebben het al een tijdje mogen uitproberen, maar de Arnhemse
medewerkers en studenten gaan het nu ook ervaren: er is voortaan één centraal punt
waar je terecht kunt als je computer weer eens dienst weigert, je catering aan wilt
vragen, de verwarming kapot is of een printer wilt laten vervangen. De ServiceDesk,
sinds 1 januari ook op de Arnhemse campus, lost het voor je op.
Olga helmigh
Althans, daar streven ze naar. ‘Voorheen moest je voor elke
vraag ergens anders heen’, aldus teamleider Norbert Breij. ‘ICT
handelde alles af wat met je pc te maken had, en je toog naar
de conciërge als er een lamp vervangen moest worden. Nu
meld je dit bij de ServiceDesk, telefonisch, per mail of aan de
balie, en zij delegeren de klus naar de juiste afdeling. Het
voordeel is dat alles geregistreerd wordt op één centrale plek.
Zo zien wij wat veel voorkomende problemen zijn. Dat stelt ons
in staat om knelpunten te signaleren en preventieve maatregelen
te nemen. Uiteindelijk hopen we daardoor nog betere service te
verlenen. Vandaar ook ‘ServiceDesk’ in plaats van ‘HelpDesk’,
het gaat om méér dan alleen hulp bieden.’
Spoed
Een ander voordeel is dat er beter prioriteiten gesteld kunnen
worden. ‘We merkten dat in Nijmegen efficiënter met tijd en
energie wordt omgesprongen’, aldus Norbert. ‘Vroeger schoot
je een conciërge of iemand van de ICT-afdeling aan. Zij gingen
doorgaans meteen voor je aan de slag. Heel fijn natuurlijk,
maar daardoor kon het zijn dat iemand anders met een veel
14
prangender probleem moest wachten. Nu zorgen we ervoor dat
er na je melding eerst wordt gekeken naar de resterende
meldingen, en de klus op volgorde van spoed wordt gezet.’
Melding
Eerlijkheid gebiedt Norbert te zeggen dat dit principe voor
ergernissen zorgt. ‘Logisch: je was gewend dat het allemaal binnen
handbereik lag en sneller geregeld kon worden. Nu moet je eerst je
melding plaatsen en vervolgens weet je niet wanneer de
hulptroepen arriveren en je probleem opgelost wordt. We snappen
dat dit vervelend kan zijn, maar daar tegenover staat dat je nu één
duidelijk en herkenbaar meldpunt hebt, en we de service
uiteindelijk alleen maar kunnen verbeteren door goed in kaart te
hebben wat er reilt en zeilt op de HAN. Gelukkig krijgen we
voornamelijk positieve reacties. Hopelijk ook over de gloednieuwe
Arnhemse afdeling.’De ServiceDeskbalie is te vinden op de eerste
verdieping van de Faculteit Economie en Management in Arnhem,
kantoor B1.04. Je kunt hen ook bellen op (024) 353 16 66 (*666) of
mailen naar [email protected]. Zowel medewerkers als
studenten kunnen er terecht met hun vragen en problemen.
website helpt bij teruggave
‘Studenten
laten jaarlijks
80 miljoen
liggen bij
Belastingdienst’
Grote kans dat jij nog 1500 euro KRIJGT van de Belastingdienst, beste student. Daar zullen ze je uiteraard nooit zelf
op attenderen, want jij bent nu eenmaal verantwoordelijk
voor je eigen zaakjes (en zij maken het graag moeilijk voor
je. Of ging die slogan nou anders?). Veel werkende
studenten vragen geen belasting terug, en dat is zonde.
Hoeveelkrijgjij.nl helpt je!
Olga helmigh
‘Studenten laten jaarlijks zo’n 80 miljoen liggen, omdat ze hun
belasting niet terugvragen’, aldus Frits Kok,oud-HAN-student
en initiatiefnemer van Hoeveelkrijgjij.nl. ‘Terwijl juist studenten
keihard werken tegen een minimumloon en dus elke cent die
hen toebehoort, kunnen gebruiken. Je kunt over de afgelopen
vijf jaar geld terug ontvangen. Kom dus in actie!’
of je recht hebt op teruggave. Je kunt het vanaf dan zelf regelen,
maar we bieden je aan om het vóór je te fixen. Daar vragen we
tien procent van je teruggaaf voor, met een max van 20 euro.
Om een idee te geven: de meeste studenten krijgen zo’n 300
euro per belastbaar jaar terug. Vijf jaar terugvragen komt dus
neer op 1500 euro.’
‘Saaie boel’, hoop voordelen
Dat de meeste jongeren gruwelen bij het woord ‘Belastingdienst’
snapt Frits. ‘Ik ben afgestudeerd in Fiscaal Recht, dus vind het
boeiend, maar ik begrijp echt wel dat jij betere dingen te doen
hebt dan je verdiepen in die saaie boel. Toch levert die ‘saaie
boel’ je een hoop voordelen op als je beseft dat je juist in deze
levensfase geld terúg kunt krijgen. Naarmate je meer gaat
verdienen in je leven, is die mooie tijd voorbij en draag je
voornamelijk geld áf aan de staat.
Kop uit het zand
Frits hoopt dat studenten zich bewuster worden van hun
financiële toestand. ‘Vooral nu steeds meer afgestudeerden
zelfstandig ondernemer worden. Je kunt je kop in het zand
steken, maar het is slim om je geldzaken op orde te hebben.
Mocht je nou echt koppijn krijgen van administratieve
rompslomp, huur dan op z’n minst een boekhouder in als je een
eigen bedrijf hebt. Er zijn hele slimme regelingen die je anders
misloopt.’
Simpel
Om het lastigste werk uit handen te nemen, heeft Frits de site
Hoeveelkrijgjij.nl opgezet. ‘Het kan niet simpeler. Je hoeft
alleen aan te vinken of je student bent (en onder de 30 jaar), of
je minder hebt verdiend in één jaar dan 20.000 euro, en of je je
jaaropgaaf bij de hand hebt. Vervolgens nemen we basisdingen
door die je kunt aflezen op je jaaropgaaf, en zie je direct daarna
GOUDEN TIP!
Spek de staatskas zo min mogelijk: maak gebruik van
aftrekposten. Je collegegeld, studiekosten en zorgkosten zijn
aftrekbaar. Bewaar elke bon en afschrijving (wel van jouw eigen
rekening, niet die van je ouders) in een envelop op je bureau.
Dat gaat zeker van pas komen als die geldslurpers weer aan de
bel trekken!
sensor 10, jaargang 18 15
De mantelzorg
der liefde
Ongeveer 3,5 miljoen Nederlanders zorgen onbetaald en langdurig voor
een chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevende partner of
familielid. Ook op de HAN zijn veel medewerkers en studenten
‘mantelzorger’. En dan gaat het niet even om het doen van de
boodschappen, maar het bieden van wekelijkse of zelfs dagelijkse zorg.
In deze special delen studenten en medewerkers hun ervaringen.
16
Mantelzorg en Dementie,
de keiharde cijfers
1 op de 5
Nederlanders
krijgt een vorm van
dementie
In Nederland hebben ruim 250.000
mensen dementie. De verwachting is dat
door de vergrijzing dit aantal in 2050
meer dan een half miljoen zal zijn
Van de 250.000
mensen met dementie
zijn er 12.000 jonger
dan 65 jaar
Ieder uur krijgen vier mensen in
Nederland dementie
70% van de
dementerenden
woont thuis
In Nederland zijn er ongeveer 300.000
mantelzorgers van mensen met dementie.
Zij geven gemiddeld 20 uur per week
zorg, gedurende vijf jaar
De levensverwachting
van mensen met
dementie bedraagt
gemiddeld 8 jaar,
waarvan ze zo’n zes
jaar thuis wonen
(Bronnen: Zorgstandaard Dementie,
Alzheimer Nederland)
sensor 10, jaargang 18 17
Hulpdienst Nijmegen
Vrijwilligersorganisatie die sinds 1959 praktische hulp biedt
aan ouderen, langdurig zieken en gehandicapten. Vrijwilligers
komen bij hen thuis en bieden onder meer ondersteuning in de
vorm van bezoek, het doen van de boodschappen, samen
wandelen en begeleiding naar het ziekenhuis. Belangrijk
uitgangspunt is dat het niet gaat om ‘gratis hulp’, maar
‘ontmoeting tussen mensen in een ontspannen sfeer’, indien
mogelijk gericht op een activiteit. De Hulpdienst is tevens
gespecialiseerd in mantelzorgondersteuning. Zo neemt een
vaste en deskundige vrijwilliger bijvoorbeeld één keer in de
week de zorg even over, zodat de mantelzorger tijd voor zichzelf
kan nemen. Meer info: www.hulpdienstnijmegen.nl
18
‘Nu is op geen
enkele manier
te vergelijken
met vroeger’
Vera van Ooijen is vierdejaars student Maatschappelijk
Werk en Dienstverlening (deeltijd), en tevens coördinator
bij vrijwilligersorganisatie Stichting Hulpdienst Nijmegen.
Voor haar afstuderen combineerde ze studie en werk, en
deed ze onderzoek naar ervaringen van mantelzorgers met
een thuiswonende partner met dementie.
Wat gebeurt er met iemand die dementie heeft?
‘Dementie is een syndroom waarbij de verwerking van
informatie in de hersenen wordt verstoord. Bij de meeste
vormen van dementie is er sprake van een geheugenstoornis,
in combinatie met een (of meerdere) cognitieve stoornis. Er
ontstaan veelal problemen met praten, herkennen en plannen.
Vaak gaat dit gepaard met gedragsproblemen als angst,
depressie en rusteloosheid. Het proces verschilt per persoon,
maar er is helaas altijd sprake van achteruitgang. De
levensverwachting van mensen met dementie bedraagt
gemiddeld acht jaar, waarvan ze er zo’n zes thuis wonen.’
Hoe is je onderzoek tot stand gekomen?
‘Als coördinator van de Hulpdienst praat ik veel met
mantelzorgers die hulp nodig hebben. Al deze persoonlijke
verhalen brachten me op het idee. In samenspraak met de
Hulpdienst heb ik onderzocht hoe mantelzorgers – naast
vrijwilligershulp - ondersteund kunnen worden bij het vinden
van balans in draagkracht en draaglast. Mantelzorgers zijn
namelijk ontzettend belangrijk in het leven van mensen met
dementie. Zonder hulp van partners, kinderen, familieleden en
bekenden kunnen zij op een gegeven moment niet meer
zelfstandig wonen.’
Wat versta je onder ‘draaglast’?
‘De draaglast is de ervaren belasting. Dementie zorgt voor
ingrijpende veranderingen in zowel het leven van de persoon
met dementie, als de omgeving van diegene. Ik heb voor dit
onderzoek acht mantelzorgers geïnterviewd die zelfstandig
wonen met een dementerende partner, en eigenlijk 24 uur per
dag voor hen zorgen. Allen ontvangen thuiszorg (persoonlijke
en huishoudelijke verzorging), vrijwilligersondersteuning
vanuit de Hulpdienst, en een aantal krijgt zorgtrajectbegeleiding.
Ondanks deze hulp vergt het fysiek en emotioneel veel van
Vera van Ooijen:
‘Zonder mantelzorgers
kunnen mensen met
dementie niet
zelfstandig blijven
wonen’
iemand om zo langdurig en intensief voor iemand te zorgen. De
zieke partner vormt het middelpunt van de dagelijkse gang van
zaken. Naarmate het proces van dementie vordert, neemt de
afhankelijkheid, en dus de draaglast toe.’
Wat zijn de voornaamste veranderingen voor mantelzorgers?
‘Mantelzorgers zijn veelal aan huis gebonden; soms kunnen ze
zelfs binnenshuis niet te lang uit het zicht van de partner zijn.
Ook moeten ze continu alert zijn op veiligheid in huis
(bijvoorbeeld de gaskraan dichtdraaien en de deur op slot
doen), alle huishoudelijke taken en de verzorging op zich
nemen, én omgaan met gedragsveranderingen van de partner.
Dit laatste lijkt het meest belastend. De interactie is niet meer
gelijkwaardig en neemt af. Een veel genoemd voorbeeld is dat
de dementerende steeds dezelfde verhalen vertelt, en dezelfde
vragen stelt. Het moeten aanzien van wat dementie met de
partner doet, gaat diep. Zo zei een respondent: ‘Ik heb eigenlijk
al afscheid genomen van mijn vrouw. Ze is mijn vrouw niet
meer.’
Wat zijn manieren om hier mee om te gaan?
‘Alle respondenten gaven aan dat het belangrijk is je neer te
leggen bij de situatie. Het is een proces waarin ze meegaan,
met vallen en opstaan. Ze proberen het vol te houden op de
manier waarop ze het voorheen samen deden, maar dan
aangepast. De liefde en belofte om er in voor- en tegenspoed
voor elkaar te zijn, lijkt bij te dragen aan het begrip van de
mantelzorger, dat de dementerende er niets aan kan doen. Ik
merkte wel dat respondenten het lastig vinden om hulp te
vragen, en eigenlijk continu zelf op zoek zijn naar oplossingen
om het beter vol te kunnen houden. Ik ben op dit moment
bezig deze te vertalen naar tips die andere mantelzorgers -die
aan het begin van het proces staan- kunnen helpen.’ RS
sensor 10, jaargang 18 19
MWD-student loopt stage
bij Hulpdienst Nijmegen
‘Ik dein
mee in haar
belevingswereld’
Mayli is tweedejaars student Maatschappelijk Werk en
Dienstverlening (februaristroom). Onlangs heeft ze haar
stage bij Stichting Hulpdienst Nijmegen afgerond.
Gedurende tien maanden bezocht ze drie hulpbehoevende
Nijmegenaren, onder wie een vrouw met Frontotemporale
Dementie.
‘Normaal krijg je tijdens zo’n stage twee cliënten toegewezen,
maar omdat het qua uren zo uitkwam, bezocht ik drie adressen.
Een man van 96, een vrouw van 103 en een echtpaar van in de
80 waarvan mevrouw dementerend is. Ik hield hen gezelschap,
bood een luisterend oor en hielp soms met praktische dingen
zoals het doen van de boodschappen.
‘Ze raakt zichzelf kwijt en is
zich daarvan bewust. Dat is een
rouwproces.’
Bij de eerste kennismaking is er een coördinator van de
Hulpdienst meegegaan. Dat was prettig, want ik vond het wel
spannend. Het is nogal wat om iemand zomaar in je huis te
ontvangen - een student die jou komt helpen - vooral vanwege
de kwetsbare situaties waarin deze mensen zich bevinden.
Maar het klikte in alle gevallen goed, en ik merkte na een tijdje
dat ze echt steun hadden aan mijn bezoek. Zo ook de partner
van de dementerende vrouw. Hij kon als ik er was met een
gerust hart de deur uit om even iets voor zichzelf te doen.
Mevrouw raakt namelijk snel verward en kan niet meer alleen
gelaten worden. Ik zorgde voor lucht in de situatie. Want daar
waar mevrouw steeds meer geduld nodig heeft, raakt haar
partners geduld een beetje op. Niet alleen zijn alle
huishoudelijke en regeltaken op zijn bord terecht gekomen,
ook moet hij haar verzorgen, in de gaten houden en omgaan
met alle veranderingen. Hij doet dat met liefde. Hij wil haar
thuis houden want die structuur is voor haar het beste, maar hij
is ook heel moe. En dat kan ik me goed voorstellen. Ik heb er
heel veel respect voor dat hij dit elke dag aangaat. Door er een
20
jaar over de vloer te komen, heb ik het ziekteproces van dichtbij
meegekregen en gezien hoeveel impact het heeft. Het maakt
mevrouw ontzettend verdrietig dat ze niet meer is wie ze was.
Ze is zich er bewust van dat ze zichzelf kwijtraakt, maar heeft
daar geen grip op. Het is echt een soort rouwproces. Ook voor
meneer. Ik heb ingezien dat het ontzettend belangrijk is dat
iemand zijn of haar verhaal kan doen. Ook al was er bij mevrouw
soms geen touw aan vast te knopen, haar gevoelens zijn op dat
moment wel echt. Ik ga er daarom niet tegen in, dat werkt alleen
maar verwarrend. Ik dein eerder mee in haar belevingswereld,
en help haar door er alleen te zijn, en te luisteren. Je hoeft niet
altijd iets te zeggen of antwoord te geven, heb ik geleerd. De
band is inmiddels dan ook zo vertrouwd, dat ze me zien als een
kleinkind. Toch hoort het bij mijn vak om professionele afstand
te bewaren, en ook afscheid te kunnen nemen aan het einde
van de stage. Best moeilijk, want je raakt toch emotioneel
betrokken. Voorheen ben ik overigens nooit met dementie in
aanraking gekomen, dus in alle opzichten was het een leerzame
stage. En wie weet bel ik nog eens aan als ik in de buurt ben, of
stuur ik een kaartje.’ RS
De zorg voor twee moeders
‘Zo lang
mogelijk
een stuk
zelfstandigheid
behouden’
Thijs Hanekamp werkt als conciërge (op Papendal en bij
de faculteit Techniek), en is tevens mantelzorger voor zijn
stiefmoeder en schoonmoeder.
‘Ik zorg voor twee moeders, mijn stiefmoeder en mijn
schoonmoeder. Mijn vader is al een tijd geleden overleden.
Mijn stiefmoeder heeft verder niemand en ik ben enig kind. Ze
is inmiddels 87, woont in Arnhem in een verzorgingshuis en is
erg vergeetachtig. Ze kan je precies vertellen hoe haar
jeugdvriendinnetje eruit zag toen ze acht was, maar vraag
haar niet wat ze gisteren heeft gegeten.
Mijn schoonmoeder van 71 is een ander verhaal. Ze heeft al
twintig jaar Parkinson en woont in een zogeheten inleunwoning.
De woning maakt deel uit van een zorgcentrum. Daar kun je
zo veel zorg bij inkopen als je wilt. En dat doet ze ook. Mijn
vrouw, haar zus en ik verdelen de andere zorgtaken onder
elkaar. Denk daarbij aan zaken als internetbankieren,
afspraken met makelaars (haar huis staat nog steeds te koop)
afspraken in het ziekenhuis. Helaas woont ze niet in de buurt,
maar in Hoorn. Da’s 300 kilometer per bezoek. Ja, we hadden
haar graag dichter bij huis gehad, maar dan haal je haar uit
haar sociale omgeving, dan ziet ze haar vriendinnen niet
meer.
‘In een verzorgingshuis heerst
een andere werkelijkheid.’
Voor beide moeders merk ik dat ik moet uitkijken voor te
pragmatische oplossingen. Als ik de zaken snel oplos, kost me
dat minder tijd en ook minder ergernis, zeg ik eerlijk. Maar op
die manier krijgen zij steeds minder prikkels om zelf dingen op
te lossen. Dan ontneem je hen stukje bij beetje hun
zelfstandigheid. Nu is dat bij mijn stiefmoeder sowieso al een
stuk minder. In een verzorgingshuis heerst een andere
werkelijkheid, eentje die niet meer uitdaagt. Ze hoeft niet meer
te bedenken wat ze vanavond eens zal eten, ze hoeft geen
boodschappen meer te doen. Er wordt voor haar gekookt, er
wordt afgewassen, de was wordt opgehaald, haar kamer
wordt schoongemaakt. Haar prikkels bestaan uit een avond in
de week bingo en als wij een stukje met haar gaan rijden,
meestal langs plekken van vroeger. We proberen beide
moeders zo veel mogelijk hun eigen leven te laten leiden, of
wat er nog van over is. We zijn er als het nodig is, zodat ze zo
lang mogelijk een stuk zelfstandigheid kunnen behouden. Ik
wil voorkomen dat ze al dood zijn voor het daadwerkelijk
overlijden.’ HvD
sensor 10, jaargang 18 21
Mantelzorg
en de han
Het Lectoraat Langdurige Zorg houdt zich onder meer bezig met
mantelzorg. Lector Marian Adriaansen heeft een aantal jaar terug
intensief onderzoek verricht naar het aantal mantelzorgers op de HAN
en de mantelzorgvriendelijkheid van de organisatie.
‘We wilden weten hoe het er op de HAN voor stond wat betreft
de mogelijkheden en ondersteuning voor werknemers die
voor langere tijd zorgen voor een familielid of vriend’, aldus
Adriaansen. ‘Met een terugtredende overheid die verwacht
dat mensen langer doorwerken, maar tevens de zorg voor
hulpbehoevende naasten op zich nemen, is een situatie
ontstaan waarin met name oudere werknemers zwaar belast
worden. Dit kan van invloed zijn op hun werk, gezondheid en
toekomst. Het kan zijn dat men overweegt om
ontplooiingskansen niet te benutten, of zelfs geheel te stoppen
met werken. Dat is zonde en zorgwekkend.’
Drie criteria
Van de 1060 respondenten (39,5 procent van alle medewerkers),
werd data verzameld middels een vragenlijst. Vervolgens
werden vier heterogene focusgroepen samengesteld.
Adriaansen: ‘Middels gesprekken met hen wilden we drie
criteria toetsen: dat de combinatie werk en mantelzorg bekend
en bespreekbaar is, dat verlofregelingen bekend zijn en actief
worden toegepast en dat leidinggevenden en medewerkers
samen zoeken naar maatwerkoplossingen.’ De meeste
respondenten waren van mening dat flexibele regelingen
structureel aangeboden moesten worden. Voor leidinggevenden
achtte men een actieve rol weggelegd bij het meedenken over
maatwerkoplossingen. De meeste mantelzorgers ervoeren de
ondersteuning door leidinggevenden en collega’s als voldoende
tot goed, hoewel ondersteuning door de leidinggevende sterk
uiteenlopend werd beoordeeld. Veel mantelzorgers bleken,
22
met uitzondering van de mogelijkheid parttime te werken,
weinig op de hoogte van de bestaande CAO-regelingen. Al met
al kwamen we tot de conclusie dat er verbetering nodig is op
een aantal fronten.’
Herkend en erkend
‘De aanbeveling die wij deden naar aanleiding van de
uitkomsten, was onder meer dat in R&O-gesprekken standaard
de vraag wordt gesteld of de medewerker ook mantelzorger is.
Velen herkennen zich niet als zodanig, omdat ze het als
vanzelfsprekend ervaren om te zorgen voor een naaste, of
beschouwen het als een privékwestie die ze uit schaamte,
angst of ratio gescheiden willen houden van hun werk. Terwijl
het in het belang is van zowel werkgever als werknemer dat
mantelzorg herkend en erkend wordt. Verder pleiten we ervoor
dat de CAO-regelingen op dit gebied meer bekend raken
onder werknemers, en dat er meer ruimte is voor flexibiliteit.
Zodat de werknemer in kwestie niet lijdt onder de druk om
alles te bolwerken.’
Meer focus
Inmiddels is een aantal van de aanbevelingen ter harte
genomen, zoals het verduidelijken van de mogelijkheden
binnen de CAO. ‘Toch hopen we op meer’, aldus Adriaansen.
‘Wellicht dat er in de toekomst meer focus komt op mantelzorg,
gezien het in de maatschappij ook een grotere issue zal
worden.’ OH
Bestaande regelingen
Na het verschijnen zijn de opstellers van het onderzoek uitgenodigd
hun bevindingen door te spreken met de afdeling HR. Onderdeel van
dat gesprek was het onder de aandacht brengen van bestaande
regelingen die goed bruikbaar zijn voor mantelzorg . Daarin is
afgesproken de aanbevelingen op te volgen om meer bekendheid te
geven aan de mogelijkheden voor mantelzorgers van de bestaande
regelingen. Er is een artikel over mantelzorg geplaatst in de Nieuwsbrief
HR, zowel in de versie voor medewerkers als voor leidinggevenden. Het
College van Bestuur kiest er voor om mantelzorg niet als een verplicht
item op te nemen in het R&O-gesprek
De belangrijkste punten voor medewerkers zijn als volgt vastgelegd:
• Het is van belang om met je leidinggevende in gesprek te blijven
over de combinatie werk en zorg als je deze als belastend ervaart.
• De HAN heeft 2 verlofregelingen die noodzakelijke verzorging of
verpleging van (stief-, pleeg-) ouders en -kinderen of partner mogelijk
maken: de regeling ‘kortdurend zorgverlof’ en de regeling ‘langdurig
zorgverlof’.
• Wanneer je als medewerker behoefte hebt aan ondersteuning kun
je in overleg met je leiding-gevende, coaching of begeleiding
aanvragen ter voorkoming van uitval via de Coördinator re-integratie.
Dit geldt ook voor mantelzorgers. HG
sensor 10, jaargang 18 23
Thuiszorg?
Daar
kies ik
voor!
Tijdens én na je studie zit je
bij ons helemaal op je plek!
Lijkt
het je
wat?
Heb jij passie voor de zorg en wil je
elke dag met plezier aan de slag?
Als vakantiekracht of gediplomeerd
verpleegkundige, Vérian heeft volop
werk in de thuiszorg!
Kijk voor alle
vacatures met
een op
werkenbijver
ian.nl
of bel ons:
088 - 126 32
32
www.verian.nl
@ThuiszorgVerian
@BijVerianWerken
Voor het
lekkerste
brood
ga je naar...
Bakker Arend
Lange Hezelstraat 31 • Nijmegen • T 024 322 06 52
Elke maandag,
dinsdag
en woensdag
1e Walstraat 18
Nijmegen
(024) 360 11 81
EN.
Dagelijks geopend van
17.00 tot 22.00 uur
een
3-gangen
pizza/pasta
menu
NERGENS TEGEN AAN LOP
voor
11,95
JE ZIET MEER MET EEN GELEIDEHOND.
GIRO 275400
Het levensbelang van brandpreventie
‘3 minuten en
alles staat in
lichterlaaie'
Een brand meemaken is een ervaring die je je hele leven achtervolgt, als je het overleeft natuurlijk,
en ook als je nadien gewoon nog al je spullen hebt. De Gemeente Nijmegen is daarom een campagne gestart: En nu weg!, waarbij samen met kamerbewoners naar de brandveiligheid van hun
huis gekeken wordt. Op pagina 28 en 29 loopt Sensor met de brandweer mee. Hoe nuttig dat is,
bewees de brand onlangs in Nijmegen, op de hoek van de Groesbeekseweg en de Heyendaalseweg.
In dat pand, dat tientallen jaren is bevolkt door de opleiding Verpleegkunde van de HAN, woonden
op dat moment een aantal kunstenaars en ongeveer vijftig huurders met een antikraakcontract.
Acht bewoners studeren aan de HAN. Sensor sprak een van hen.
Foto: Gerard Verschooten
Renée Jenniskens
sensor 10, jaargang 18 25
Studenten
dakloos
door brand
'Pas buiten
zag ik hoe
heftig het was'
In de ochtend van 1 januari sloegen de vlammen uit het dak
van het studentencomplex aan kruispunt GroesbeeksewegHeyendaalseweg. De brand was tot in de wijde omtrek te zien,
de brandweer was tot ’s avonds aan het blussen. Vijftien
kunstenaars en vijftig bewoners raakten hun stekkie kwijt. De
uit Duitsland afkomstige Johann Winterhager (vierdejaars
CMV) is een van de acht gedupeerde HAN-studenten. Hij
woonde sinds anderhalf jaar op de eerste verdieping aan de
kant die alleen waterschade heeft opgelopen. Hieronder doet
Johann zijn verhaal.
Zes brandweerwagens
‘Met Oud en Nieuw waren er drie feesten met meer dan honderd
man. Het was één grote bende geworden, het ging door tot zes
uur. Ik werd ‘s ochtends om half elf wakker van een rookmelder.
Nou gaan die wel vaker, bijvoorbeeld als de batterij bijna leeg
is. Ik ging er vanuit dat dat nu weer was. Maar toen hoorde ik
geren en gebons op deuren. Ik keek naar buiten. Er stonden zes
brandweerwagens. Toen had ik opeens heel veel adrenaline, ik
deed mijn kleren aan, pakte mijn laptop en rende naar buiten.
Daar zag ik pas hoe heftig de brand was. En dat terwijl ik niets
had geroken! Buiten stonden mensen in badjassen, sommige in
tranen, anderen flipten een beetje. Ikzelf moest lachen, van de
stress, het was allemaal zó bizar. Ik zei: ‘Sorry jongens, dat ik
lach, ik meen dit niet.’
Uren hebben we apathisch naar dat vuur staan kijken. De
mensen in badjassen mochten naar een schuilbus. Later
werden we in een sporthal opgevangen. Daar stonden
oliebollen en zoetigheid. Daarna werden we met een busje
naar een wijkcentrum gebracht. Van alles ging er door ons
heen. Zijn mijn spullen intact, hoe kom ik aan nieuwe
woonruimte? Dat soort dingen.
Stroomdraden doorgeknipt
In het wijkcentrum was ook een man van de verzekering. Die
toonde veel begrip, maar cru gezegd zei hij: als je niet
verzekerd bent dan krijg je niets. De meesten van ons hadden
geen
inboedelverzekering.
Onze
gegevens
werden
opgenomen, maar tot nu toe is er niks mee gebeurd. Dezelfde
avond mochten we de belangrijkste spullen uit het pand gaan
26
halen. De hele begane grond stond vol met water, maar bij mij
was zelfs geen waterschade. Het was stikdonker, de
stroomdraden waren allemaal doorgeknipt, het was heel
surreëel. De eerste nachten logeerde ik bij vrienden in de
buurt. We werden van de ontwikkelingen op de hoogte
gehouden door mailtjes van de verhuurder. Zo werd ons ook
andere woonruimte aangeboden, maar dat was voor mij veel
te duur.
Onderling communiceerden we via een Whatsapp-groep en
Facebook en dat doen we nog steeds. Een oud-bewoner is
een benefietactie gestart. Heel veel buitenstaanders hebben
spullen en geld gedoneerd. Er wordt binnenkort ook een groot
benefietfeest georganiseerd. Zelf heb ik daar niet aan
meegewerkt. Daar was ik niet toe in staat.
‘Uren hebben we
buiten apathisch naar
dat vuur staan kijken.’
Studievertraging
Nu zit ik bij de Refter in Ubbergen in de logeerkamer, maar daar
moet ik ook weer weg. Bij de SSHN kom ik niet in aanmerking
voor urgentie, ook al sta ik al sinds 2011 ingeschreven. Ik zou in
Lent terecht kunnen, maar dat complex wordt misschien in mei
opgeheven. Meer dan driehonderd euro kan ik niet betalen. Ik
krijg geen studiefinanciering, niet uit Duitsland en niet uit
Nederland. Ik heb geen baan, ik leef van mijn ouders.
Met mijn studie loop ik nu vertraging op. Ik moet mijn huidige
stage nog afronden, het was allemaal al krap aan, maar ik had
goede moed om het na de kerstvakantie af te ronden. Ik zou in
februari met afstuderen gaan beginnen. Maar ik heb geen rust
en ruimte in mijn hoofd. Ik ga me nu een paar maanden
uitschrijven. Mijn ouders zeggen: ‘Het is niet het einde van de
wereld. Ga maar gewoon door’.
Ik hoef geen geld uit een noodfonds. Ik heb alles nog. Ik ben er
goed vanaf gekomen. Ik heb een goede achterban. Maar als ik
niet meteen een kamer vind, dan zal ik de komende weken een
zwerfbestaan leiden.’
Uit de brand
Na de brand kwam er in Nijmegen een hartverwarmende actie op gang. Van alle kanten werden
kleren, meubilair en kantoorartikelen aangeboden. Vrijwilligers konden alles ophalen met
bussen van bedrijven, die op die manier sponsorden. Er is een fonds opgericht waarin tot nu toe
2300 euro is gestort door particulieren. De Gemeente Nijmegen heeft ook 10.000 euro
toegezegd. Klinkt mooi, maar er zijn bewoners die op dit moment werkelijk niets meer hebben.
De RU stelde laptops beschikbaar voor RU-studenten. Ook de HAN heeft een noodfonds:
gedupeerde studenten kunnen zich bij de decanen melden. In de Vasim in Nijmegen is van 24
tot 26 januari een verkooptentoonstelling van kunstwerken met brand- en waterschade van de
kunstenaars uit de ateliers. Op 7 februari is er in een groot benefietfeest in de Lindenberg
met een spetterende hoofdact. De organisatie kan het definitieve programma nog niet
prijsgeven, maar Sensor heeft wel ergens de naam De Staat horen vallen.
www.benefietactie-klooster-nijmegen.nl
sensor 10, jaargang 18 27
Brandpreventie in studentenhuizen
‘Ik zeg:
Rookmelders,
rookmelders,
rookmelders’
Even voorstellen: Harrie van der Werf en Ben Fintelman. Twee
mannen van het type ideale schoonvader. Rustig, vriendelijk
en serieus, mannen die het goed met je voorhebben. Precies
de juiste personen om zich bij de brandweer bezig te houden
met preventie en vergunningen. Zij werken mee met het
project ‘En Nu Weg’, waarbij ze de brandveiligheid van
kamerverhuurpanden inspecteren. Samen met de bewoners
kijken ze naar blusmiddelen en vluchtroutes. In Nijmegen
staan daarvoor maar liefst 250 kamerverhuurpanden (panden
met meer dan vier bewoners) van particuliere verhuurders op
hun lijstje. Op deze decembermiddag is de Tweede Oude
Heselaan aan de beurt. Sensor loopt mee.
Vluchtroute
In het eerste huis is niemand thuis. Toevallig staat de huisbaas
op de stoep. ‘Alles is hier in orde’, verzekert hij, ‘zal ik even de
sleutel pakken?’ ‘Nee, we willen de bewoners spreken’,
antwoorden de mannen, een verbouwereerde huisbaas
achterlatend. Een paar deuren verder doet Pedagogiekstudent Imke open. Als Harrie uitlegt dat we voor de
brandveiligheid komen, mogen we binnenkomen. In het huis,
een eengezinswoning uit de jaren dertig, wonen zes mensen
in kleine kamers. Samen delen ze een keuken. Alles lijkt in
orde. Op de trappen liggen geen spullen die mee naar boven
moeten en in de gangen zwerft nergens troep van voormalige
huisgenoten. De twee bekijken het huis van boven naar
beneden. ‘Dit is de vluchtroute van degene die op de
zolderkamer woont’, zegt Imke. Ze wijst naar een met hout
betimmerderde bergruimte. Daar hangt ook de cv-ketel met
ernaast, tegen een muurtje, een logeermatras. ‘Dit is geen
echte vluchtroute’, zegt Harrie. ‘En rond een cv-ketel mag
28
binnen een meter niets staan.’ Hij legt uit dat het tot 2012 voor
kamerverhuurbedrijven verplicht was een tweede vluchtweg
te hebben, maar dat dat, zeker voor monumentale panden niet
realistisch bleek omdat bijvoorbeeld brandtrappen botsten
met eisen van welstandscommissies.
‘Als er brand is: ga naar buiten.
Het gaat meestal zó Razendsnel.’
Trek dicht die deur!
’Hebben jullie rookmelders op de kamers?’ Nee, maar die zijn
wel beloofd’, zegt Imke. Op de zolderoverloop hangt er wel
een. ‘Dit is een 230-volts rookmelder. Die is gekoppeld’, zegt
Ben tevreden. ‘Als er ergens eentje afgaat, dan piepen ze
allemaal. De pest van rookmelders op batterijen is dat ze ook
afgaan als de batterijen bijna op zijn. Als je dan net voor een
tentamen zit te studeren, dan heb je gemakkelijk de neiging
om de batterij eruit te halen.’ Imke woont op de eerste
verdieping. Zij heeft een speciale brandwerende deur in haar
kamer. Die kan twintig minuten de brand binnenhouden.
Verplicht in elk kamerverhuurpand, trouwens. ‘Als er brand is
en je kunt hem niet meer blussen, dan is het wegwezen’, zegt
Ben. En hij zegt er bij: ‘Doe dan wel de deur dicht!’
Op de gang hangt de rookmelder aan één draadje aan het
plafond. En dat terwijl rookmelders zo belangrijk zijn. ‘Ik kan
het niet vaak genoeg zeggen. Rookmelders, rookmelders,
rookmelders’, zegt Harrie. Als het tot brand komt, dan heb je
met een werkende rookmelder vier keer meer kans om een
brand te overleven dan zonder, meldt de site van En Nu Weg.
‘Zo, nu nog even de blusmiddelen controleren.’ Op de trap
beneden, een plek die niemand kan ontgaan, hangt een
professionele brandslang. ‘Eens even kijken wanneer die voor
het laatst gekeurd is.’ Dat blijkt ruim een jaar geleden voor het
laatst gebeurd te zijn. Dat is net iets te lang geleden, slangen
moeten elk jaar gekeurd worden, draagbare apparaten elke
twee jaar.
vlam vat, dan wil dat wel branden!’ Ben vraagt op de valreep
nog aan Imke of ze het onderling wel eens over brand hebben
gehad. ‘Ik heb er voor mezelf wel over nagedacht’, zegt zij. Als
er brand is dan gooi ik het raam open en spring ik naar buiten.
‘Het is juist de bedoeling dat de gewone wegen begaanbaar
blijven’, zegt Ben. ‘Als er brand is: ga naar buiten. Het gaat
meestal zó razendsnel. Drie minuten en alles staat in
lichterlaaie’.
Geen slechte ervaring dus, dit huis. Als we verder lopen naar
een huis aan de overkant zegt Harrie: ‘Ik vind dat een huisbaas
elk jaar met de bewoners het huis zou moeten doorlopen om
de brandveiligheid te controleren. Sterker nog: dat zou
eigenlijk verplicht moeten zijn.’
www.ennuweg.nl
Niet uit het raam
Als laatste is de keuken beneden aan de beurt. ‘Wordt die
afzuigkap wel eens schoongemaakt?’ vraagt Harrie bezorgd.
Zo’n filter blijkt veel vet op te zuigen. ‘Als die verzadigd is en
sensor 10, jaargang 18 29
Nachtburgemeester gaat er nog een jaar tegenaan
Onder
de grote
stille maan
Eenzame ouderen, kankerpatiënten, mantelzorgers, nachtwerkers en
alle mensen die wat extra aandacht en liefde kunnen gebruiken. Voor
hen is Doro Krol (midden op foto), de Nijmeegse nachtburgemeester,
overdag maar vooral ´s nachts in touw. Samen met haar muzikanten,
dichters en vrijwilligers bedenkt ze telkens nieuwe activiteiten waarbij
liefde, humor, kunst en elkaar ontmoeten vaste ingrediënten zijn. In
Doro’s grote hart passen ook studenten. ‘Ik heb nog een paar ideetjes.’
Ruud Kroes
Het leven van nachtvlinder Doro is allesbehalve saai. Het oude
jaar sloot ze in stijl af. ‘Ik kom tijdens mijn werk vaak mensen tegen
van wie ik vermoed dat ze met het oude jaar alleen thuis zitten. Die
nodig ik uit bij mij thuis, samen met wat vrienden.’
Na het vuurwerk ging ze uiteraard de stad in en ontmoette en
passant een nieuwe liefde. Op nieuwjaarsdag was ze pas om half
8 ‘s ochtends thuis. ‘Na een paar uur slaap werd ik gebeld door de
brandweer: het voormalige Verpleegkundegebouw waar ik mijn
atelier heb, stond in brand. ‘Blijf maar thuis hoor, het is hier chaos’,
kreeg ik te horen. Ik stond nog te tollen op mijn benen.’
Nachtommetjes
Een week later is Doro nog steeds onder de indruk. ‘Het is geweldig
om te zien hoe iedereen wil helpen.’ Ze heeft ook al een plan bedacht
om de kunstenaars, die hun woning en atelier in rook zagen opgaan,
30
te helpen. ‘We gaan een Brand en Waterschade expo organiseren in
de Vasim. De opbrengst is bedoeld om de gedupeerden te steunen.’
Bekend werd ze met de nacht van de ommetjes, waarbij in dertien
Nijmeegse wijken meer dan duizend bewoners samen door hun
eigen buurt wandelden. Verrassende avond vol zang, poëzie, kunst,
vuurkorven, balkonscènes, chocomel en glühwein maar ook samen
door het donker stommelen en lachen.
BalKaFest
Voor studenten organiseerde ze speedbootdating. De naam zegt het
al, speeddaten op een boot aan de Waalkade. De eerste sessie was
een daverend succes en leverde drie relaties op. ‘Af en toe kom ik
een stelletje tegen en ja, het is nog steeds aan.’ Een tweede editie
van speedbootdating mislukte vanwege een te lage opkomst. ‘Dat
hoort er ook bij. Het gaat niet altijd goed.’ Gevraagd naar wat ze in
Nachtburgemeester?
Er zijn inmiddels zo’n twintig
nachtburgemeesters in Nederland
actief. Ze spelen vaak een belangrijke
rol in het stimuleren van het nacht-en
uitgaansleven en kunst en cultuur maar
zijn ook overdag actief.
Nachtburgemeester Doro Kroll in
Nijmegen ziet het als haar taak om
mensen met elkaar te verbinden. Voor
horecaondernemers aan de Waalkade
die het moeilijk hebben organiseert ze
de Waalkade Diner Walk. Voor
eenzame ouderen reed de Nijmeegse
Zonnetrein samen met Doro en haar
troubadours naar adressen als
Jachtslot Mookerheide waar ouderen
een lunch en optredens aangeboden
kregen.
Brand- en Waterschade
Expo in de Vasim
Expositie/veiling van werk van de
gedupeerde kunstenaars die veel werk
verloren bij de brand op nieuwjaarsdag
op de Groesbeekseweg 152.
Daarnaast is er muziek, drank en eten.
Wanneer? 24 tot en met 26 januari,
vrijdag van 16.00 tot 19.00 uur,
zaterdag en zondag van 13.00 tot 17.00
uur en veiling zondag om 15.00 uur.
de toekomst voor studenten wil organiseren, hoeft ze niet lang na te
denken. ‘Het lijkt me gaaf om StuKaFest (Jaarlijks cultureel festival
met intieme optredens in studentenkamers, red.) op balkons te
organiseren. Dat je door de stad loopt en er overal iets te zien en te
horen is. BalkaFest zeg maar.’ Een ander idee vraagt nog wat
meedenken en doen. ‘Ik hoor altijd van Vierdaagselopers dat, als ze
langs Universiteit en de HAN lopen, er niks gebeurt. Dat kan
anders. En dat het ‘s ochtends vroeg is, hoeft geen probleem te zijn.
Sommige studenten zijn dan nog wakker.’
Profiel
Aan het eind van 2014 wil Doro na vier jaar nachtburgemeesterschap
het stokje overdragen. ‘Het is fantastisch werk maar het vraagt
wel veel van je. Ik denk zelf aan iemand tussen 30 en 40 jaar. Wat
het profiel is? Je moet lef hebben, sociaal sterk zijn, een creatieve
ondernemer met een flink netwerk, open staan en een heel groot
hart hebben. En ja, het is vrijwilligerswerk. ’ Tot slot wil ze nog even
kwijt dat ze net de Ambi-status gekregen heeft. ‘Iedereen die een
gift doet om onze activiteiten te sponsoren kan dat aftrekken van de
belasting. Dan moet je dus aantonen dat wat je doet vanuit het
algemeen belang is. Het is niet eenvoudig om dat aan te tonen maar
het is gelukt!’ Het allerbelangrijkst vindt ze dat we goed voor
onszelf en de ander zorgen. De nacht speelt daarbij een cruciale
rol.´Dat is de kracht van de nacht. Naast het werk dat ons dreigt op
te slokken is er ‘s nachts tijd voor ontspanning, voor jezelf en de
ander. Lekker genieten van muziek, kunst en elkaar en dan onder
die grote stille maan weer naar huis fietsen…´
Zie ook www.nachtburgemeesternijmegen.nl
sensor 10, jaargang 18 31
De onbekende vormen van
Professionele
Leergemeenschappen
In talloze beleidsplannen duikt de term professionele leergemeenschappen (PLG) steeds vaker
op. Maar wat wordt hier precies mee bedoeld? Binnen GGM is een werkgroep met
voornamelijk lectoren en beleidsmakers op zoek naar de betekenis van deze nieuwe heilige
graal. ‘Het is niet de bedoeling dat wij definiëren wat het is, we willen vooral samen met
docenten, studenten en het werkveld onderzoeken wat voor vormen het kan aannemen.’
Ruud Kroes
Tijdens een lunchbijeenkomst in december legt docent Fon
Zeegers samen met studenten van de verpleegkundeminor ‘High
Care volwassenen’ uit hoe een PLG eruit kan zien. ‘Studenten
werken en leren over de acute zorg binnen complexe en
uitdagende situaties. ‘ Twee aanwezige studenten illustreren zijn
woorden en vertellen dat ze onlangs mochten meekijken met een
open hart operatie. Kenmerkend voor deze minor is dat student,
docent en werkveld gedreven zijn door gemeenschappelijk
waarden en ‘regelarm onderwijs’. Zeegers: ‘Ik ben een avonturier
in loondienst. De student is mijn visitekaartje, als die er een potje
van maakt , heb ik meteen een probleem met het werkveld.’
Centraal leren
Een ander kenmerk is het intensieve gebruik van ICT. ‘Omdat
onze studenten door het hele land stage lopen, gebruiken we
veel ICT zoals Skype, Whatsapp en blogs. Het bloggen wordt
vooral gebruikt om studenten de mogelijkheid te geven
indrukwekkende ervaringen te delen.’
Beleidsmedewerker Frits Roelofs van bovengenoemde
werkgroep herkent een aantal belangrijke factoren in het
verhaal van Zeegers. ‘Niet het onderwijs maar het leren moet
centraal staan. Het gaat erom dat docent, student en werkveld
een gezamenlijke maatschappelijke verantwoordelijkheid
voelen en een resultaat willen behalen. Ook innoveren,
experimenteren en persoonlijke ontwikkeling zijn onderdeel
32
van zo’n proces. Leren is veel meer dan alleen kennisoverdracht
van docent naar student.’
Good Practice
In 2014 wil de werkgroep waar Roelofs deel van uitmaakt nog
drie lunchbijeenkomsten organiseren waarin good practices
belicht worden. ‘We denken aan Seneca (het kennisknooppunt
op het gebied van sport, bewegen en gezondheid, red.), de
minor
Creativiteitsontwikkeling
en
het
Honourslab
(honourstraject van één semester, waarin visie, durf en
daadkracht centraal staan, red.). Die scoren allemaal hoog op
studenttevredenheid.’ Daarnaast wil de werkgroep nog twee
vervolgboeken uitbrengen die aansluiten op het eerder
verschenen boek ‘Je moet ze raken’, waarin excellente docenten
centraal staan. ‘In het traditionele onderwijs ligt de nadruk vaak
op het vakmanschap van de docent. Maar wat verlangt het
werkveld van ons en wat heeft de student nodig om zijn rol goed
in te kunnen vullen? Daar is weinig over geschreven.’
Tot slot heeft Roelofs nog een wens. ‘Het lijkt mij geweldig om
een keer een congres met Bad Practices te houden. Ik heb zelf
het meest geleerd van wat mis ging in het verleden. Door
schade en schande wijs worden, je onzekerheden koesteren
en de twijfel toelaten. Wat is er mooier dan dat?’
Meer lezen en meedenken? Kijk op http://blog.han.nl/plg
Arnhemse Studenten organiseren gratis buffet voor afnemers Voedselbank
Boerenkool met worst
voor de minder bedeelden
Goeie actie: vijf tweedejaars studenten Bedrijfskunde hebben, als project
voor hun opleiding, met hulp van leerlingen van ROC Rijn IJssel een
nieuwjaarsbuffet georganiseerd. Gebruikers van de Voedselbank,
uitgiftepunt Malburgen, konden gratis komen eten. Dat gold ook voor de
groep vrijwilligers van die locatie, als dank voor weer een jaar onbetaald
en onbetaalbaar werk.
Herman van Deutekom
‘Welkom! U hebt gereserveerd?’ Twee studenten Bedrijfskunde
staan bij de ingang van het monumentale, bijna honderd jaar
oude schoolgebouw aan de Apeldoornseweg in Arnhem de
gasten op te wachten, nemen hen mee naar binnen en wijzen
hen een plek toe in het gezellig ingerichte piramidevormige
restaurant. De jonge mannen maken deel uit van een groepje
van vijf studenten die samen met zo’n twintig leerlingen van
het ROC Rijn IJssel een gratis buffet hebben georganiseerd.
Zuurkool met jus
Meer dan honderd klanten van het uitgiftepunt in de Kruiskerk
in Malburgen hebben zich ingeschreven voor het buffet.
Wekelijks voorziet dit uitgiftepunt van de Voedselbank 85
Arnhemse gezinnen van voedselpakketten. Uiteindelijk weten
zo’n vijfenzestig volwassen en kinderen de weg naar het
stijlvolle schoolgebouw in Arnhem Noord te vinden. Op de
ROC-locatie aan de Apeldoornseweg kunnen de aanwezigen
kiezen uit diverse stamppotten als boerenkool, hutspot,
zuurkool en naar believen rookworst, spek, jus, augurken en
uitjes. Het diner is bereid en aangeboden door koks van de
koksopleiding op het ROC.
vakschool Wageningen, locatie Apeldoornseweg) alles voor
handen is. De vakschool Wageningen leidt namelijk leerlingen
op voor café restaurant, hotel en facilitaire zaken. De mboinstelling heeft de helft van het project gefinancierd. Het
overige deel is door sponsors betaald. Bedrijfskundestudent
Ramon Claver en zijn collega-studenten zijn tevreden met het
resultaat. Zij willen door middel van de publiciteit bereiken dat
Arnhemmers de weg naar de Voedselbank makkelijker weten
te vinden. ‘Er heerst bij veel mensen een stuk schaamte. Dat
willen we met deze actie wegnemen of in ieder geval
verminderen. We hopen dat dat is gelukt.’
Sjouwen op locatie
Misschien is dat de reden van de iets tegenvallende opkomst:
de afstand van Arnhem-Zuid naar Noord. Toch is van tevoren
bewust voor deze locatie gekozen. ‘Ons werd gevraagd of wij
voor het stamppotbuffet wilden zorgen, herinnert ROC-leraar
koken Dick Heuvelman zich. ‘Dat zou betekenen dat we met
heel veel keukenspullen en tafels en stoelen zouden moeten
gaan sjouwen om op locatie in Arnhem-Zuid te koken en het
eten uit te serveren.’ En dat terwijl hier (R.O.C. Rijn IJssel,
sensor 10, jaargang 18 33
Tikkertje met een degen
Op zijn tiende ging Björn Blaas met zijn vader mee naar het schermen. Dat moment veranderde zijn leven,
hij was vanaf het begin verslaafd. Dertien jaar later is zijn passie alleen maar toegenomen. ‘En schermers
kunnen tot op late leeftijd aan de top blijven’, zegt hij met een glimlach.
Herman van Deutekom
Voorafgaand aan de IBMS-opleiding in Arnhem heeft Björn de
CIOS gedaan. Speciaal voor hem is toen het keuzevak schermen
gecreëerd. ‘Voor zover ik weet ben ik de enige CIOSgediplomeerde schermleraar in Nederland.’ Hij schermt bij
Scaramouche in Arnhem, de grootste schermvereniging van
Nederland. Naast trainen geeft hij er ook les. Les geven doet hij
ook bij de Deventer Schermvereniging en hij is clinicleider bij
sportbedrijf SOOLancelot. Je zou kunnen zeggen dat hij het
schermen wel leuk vindt. Maar het is niet de enige sport die deze
alleskunner beoefent. Sterker nog, ook al staat hij bij het
degenschermen momenteel zevende op de nationale ranglijst,
Björn heeft grotere successen gehaald bij andere sporten. De
eerstejaars International Business and Management Studies is in
2011 en 2012 Nederlands kampioen biathlon (hardlopen en
geweer schieten) geworden in de open klasse. Ook is hij tijdens
een wereldbekerwedstrijd van de moderne vijfkamp derde
geworden. Dit vraagt om enige uitleg.
Lastig moment
Björn begon zijn sportieve loopbaan als judoka. Via zijn vader, die
militair is, kwam hij daarna bij de moderne vijfkamp terecht, een
sport waarbij je vijf disciplines moet uitvoeren: schermen,
zwemmen, paardrijden en hardlopen, de laatste in combinatie
met pistoolschieten. Zo kwam Björn voor het eerst met schermen
in aanraking. ‘Toen ik dat zag, was ik verkocht. Het zag er heel tof
uit.’ Gaandeweg zijn jeugd werd Björn beter. Tot het punt kwam
dat hij zijn vader versloeg. ‘Dat was wel een lastig moment. Het is
voor hem natuurlijk niet leuk als zijn zoon beter is. Maar hij was
heel trots op me, en dat is hij nog steeds. Hij heeft al vaker gezegd,
met een glinstering in zijn ogen, dat er niets mooiers is dan iets
samen te doen met zijn zoon.’
34
Respect
Toen een paar jaar later de vijfkamp werd opgeheven, was Björns
keus snel gemaakt. ‘Wat me aanspreekt bij schermen is dat je, net
als bij judo, een directe band hebt met je tegenstander. Je hebt een
tegenstander nodig om deze sport te kunnen beoefenen. Wat ik ook
mooi vind, is het belang van respect voor elkaar. Als je elkaar bij
schermen na een wedstrijd geen hand geeft, krijg je de zwarte
kaart. Dan ben je uitgeschakeld voor het toernooi waar je op dat
moment aan meedoet en ben je twee maanden geschorst. Zo’n
kaart krijg je ook als je je masker weggooit.’
Dat soort uitingen van frustratie komt nogal eens voor bij het
schermen. Het is best opvallend hoe emotioneel schermers vaak
reageren, of ze nu winnen of verliezen. De emotie is vaak groter
dan bij andere sporters. Daar heeft Björn niet echt een verklaring
voor. ‘Het zijn wel tien minuten van opperste concentratie. Na
afloop ga je dan helemaal los. Het heeft misschien ook te maken
met het masker. Je bent tijdens de wedstrijd anoniem, niemand
kan je gezicht zien en dus ook geen gezichtsuitdrukkingen.’
Afbreken is het moeilijkst
‘Schermen is een denksport. Het is net schaken’, probeert Björn uit
te leggen. Je denkt vaak vijf stappen vooruit. En als ergens in het
proces van die vijf stappen iets niet gaat zoals jij wilt of verwacht,
dan moet je het afbreken, want dan gaat het niet lukken. Dat
afbreken is het moeilijkst in de schermsport. Een aanval gaat vaak
te snel om goed te kunnen reageren. Het gaat meer om anticiperen.
In het eerste deel van de wedstrijd test je je tegenstander uit om te
weten te komen hoe hij reageert. Als je dat weet, kun je een strategie
bedenken om punten te scoren. Dat is het mooie van deze sport, het
is tactisch maar tegelijk ook heel spannend. Je bedrijft topsport met
een wapen in je hand.’
PASSIE
‘schermen is een denksport.
het is net schaken’
sensor 10, jaargang 18 35
Mededelingen
Op zoek naar de agenda? kijk op www.snsr.nl
In de rubriek Mededelingen is plaats
De Nationale Studentenenquête 2014
voor aankondigingen die interessant
Medio januari hebben alle HAN-studenten
per mail een uitnodiging om deel te nemen
aan de Nationale Studentenenquête (NSE)
2014. Hierin staat uitgelegd hoe deelname
in zijn werk gaat en je maakt kans op een
iPad Air, een iPhone 5 of een cadeaubon van
bol.com. De NSE duurt tot en met 9 maart
2014. De Nationale Studentenenquête is
een grootschalig landelijk onderzoek van
Studiekeuze 123 waarvoor elk jaar alle
ongeveer 650.000 studenten in Nederland
worden uitgenodigd om hun mening te
geven over verschillende aspecten van
hun opleiding. Meer informatie over de
verwerking van de gegevens en resultaten,
vind je op studiekeuzeinformatie.nl.
Heb je vragen over de NSE 2014? Neem
dan contact op met Koen Willems, koen.
[email protected] of
[email protected].
zijn voor medewerkers en/of studenten.
De redactie kan inzendingen weigeren
of inkorten. Nummer 11 van jaargang 18
verschijnt op 5 februari; de deadline van
dit nummer is 27 januari. Informatie
voor de agenda of de mededelingen kan
naar de redactie van Sensor, liefst per
e-mail naar [email protected].
algemeen
Projectweek Engineering
Tijdens de Projectweek Engineering van 27 tot
31 januari gaan alle eerstejaars studenten van
het instituut Engineering werken aan een
multidisciplinaire opdracht. Dit zijn studenten
van Werktuigbouwkunde, Technische
Bedrijfskunde, Industrieel Product Ontwerpen ,
Embedded Systems Engineering en
Elektrotechniek .Door verschillende bedrijven
zijn er 25 bedrijfsopdrachten ingediend die de
studenten tijdens de projectweek uit moeten
voeren. Op de laatste dag worden de projecten
gepresenteerd en door een jury beoordeeld.
Voor de best beoordeelde projecten zijn er
leuke prijzen te winnen. De projectweek wordt
verder aangevuld met informatieve
bijeenkomsten en workshops.
Dreamfields 2014 start
kaartverkoop!
Dreamfields is inmiddels één van de
populairste dancefestivals van
Nederland en staat vooral bekend
vanwege de gemoedelijke en sprookjesachtige
sfeer. Zaterdag 21 juni wordt Dreamfields voor
de vierde keer gehouden op recreatiegebied
J. J. Cale Tribute
De koning van het laid-back gitaarspel, de inspiratiebron van Eric Clapton, Americana avant la lettre:
J.J. Cale. Afgelopen zomer overleed de man. Zijn muzikale erfenis was voldoende reden voor
HAN-medewerker Philippe Poffé om een tribute te organiseren. Hij hield een belronde onder zijn
muziekvrienden en binnen no time was de organisatie rond. Vier bands brengen op 16 februari een
tribute aan J.J. Cale: Crazy Mama, Cajun Moon, Cocaine en het onsterfelijke Call Me The Breeze.
Zondagmiddag 16 februari in The Shuffle, Berg en Dalseweg 200, Nijmegen.
36
Rhederlaag: een droomlocatie voor een
droomfestival. Vanaf zaterdag 18 januari om
00:01 uur tot en met maandag 27 januari zijn de
tickets voor Dreamfields 2014 te koop met 5
euro korting (ex fee)! Ga naar www.slamfm.nl
en www.dreamfields.nl. en wees er snel bij
want op=op!
Dit jaar is de Nijmeegse
studententennisvereniging N.S.L.T.C. Slow
verantwoordelijk voor de organisatie van dit
grootse evenement. Op 5 februari wordt de
website gelanceerd evenals het programma en
vanaf deze datum kun je je inschrijven voor het
evenement. www.nsktennis.nl
Kom improviseren bij theatersportgroep
Binnenste Buiten Op maandag 27 januari, 3
Win kaarten voor de Olympische
Spelen in Sotsji!
en 10 februari 2014 organiseert
theatersportgroep Binnenste Buiten van 20.00
- 22.00 uur avonden waarop je mee kunt
trainen. Maak kennis met de groep en ervaar
dat je improviseren kunt leren. Mee doen? Stuur
een mailtje voor 25 januari naar [email protected]. Tot ziens in de
Daalsehof in Nijmegen Oost.
www.bibu-nijmegen.nl
Behaal samen met je studiegenoot of collega
de snelste tijd op de bobsleestartbaan op
Papendal en kwalificeer je voor de finale op
vrijdagavond 7 februari! De classificaties
vinden ‘s avonds plaats van 21 t/m 24 januari
2014. De 10 snelste teams gaan door naar de
grote finale. De winnaar van ‘Beat the time’
ontvangt een volledig verzorgde reis naar de
Olympische Spelen in Sotsji. De prijs bestaat
uit 2 toegangskaarten voor het onderdeel
schaatsen, hotelovernachting en vliegtickets.
Je vertrekt op zaterdag 15 of zondag 16 februari
en bent weer thuis op dinsdag 18 of woensdag
19 februari. De deelname aan deze uitdaging
kost € 15, - per persoon (inclusief gratis
drankje). Meer informatie of inschrijven? www.
papendal.nl
sport
Nederlands Studenten Kampioenschap
Tennis 2014
Het Nederlands Studenten Kampioenschap
(NSK) Tennis zal dit jaar voor het eerst in
Nijmegen plaatsvinden op de tennisbanen
van het Universitair Sportcentrum en wel van
30 april t/m 4 mei 2014. Het NSK Tennis wordt
jaarlijks toegewezen door Studentensport
Nederland aan een studententennisvereniging.
Wanted
trumpeters and
trombonists ofwel
gezocht: trompettist
en trombonist!
Big Band HAN zoekt versterking voor haar kopersecties. Er is nog
plek voor 2 trombonisten en 2 trompettisten.
Repeteren doen we op de zaterdagmorgen van 10u45-12u45 in
het muzieklokaal van de PABO te Arnhem.
Je bent van harte welkom.
Meer info: www.bigbandhan.nl,
www.facebook.com/bigbandhan
sensor 10, jaargang 18 37
Uitgehoord
Schijnbaar oppervlakkige vragen en veelzeggende antwoorden
38
Verhalen
uit vilnius
Koen Stokkel en Nik van Eck, 3ejaars International
Business and Languages, hebben vier maanden van hun
studie doorgebracht op de universiteit van Vilnius. Dit is
hun laatste bijdrage. In het volgende nummer neemt
Sander Geerts het stokje van Koen en Nik over. Hij bericht
ons vanuit Nepal.
Koen
Nik
Iki! (tot ziens)
En daar was die dan, de laatste week in Vilnius. Na een verblijf
van 4 maanden konden we weer naar huis, maar met
gemengde gevoelens.
Koen
4 maanden in Vilnius waren echt heel snel voorbij voor mij. Aan
de ene kant vind ik het leuk om al mijn vrienden in Nederland
weer te zien, maar toch ga ik zeker veel dingen missen uit mijn
tijd in Litouwen. Ik heb daar echt een fantastische tijd gehad
en veel dingen meegemaakt, mooie dingen gezien en gedaan
en daarnaast echt vrienden voor het leven gemaakt. Daarom
ga ik in Januari nog een weekje terug om nog even lekker
feesten met mijn Erasmus kameraden!
De laatste week van ons semester in Vilnius bestond dan ook
vooral uit afscheid nemen van de meeste mensen, maar niet
getreurd, in de toekomst heb ik al een aantal mooie vakantie
adressen waar ik terecht kan! Ik ga in ieder geval met hele
mooie ervaringen en herinneringen terug naar Nederland en
ik kan het iedereen aanraden een keer naar Litouwen te gaan.
Nik
Het einde is dan eindelijk gekomen. Na 4 maanden in Vilnius te
hebben gezeten ben ik nu terug in Nederland. Het kan zijn dat
ik nog terug moet om mijn toetsen te herkansen maar dat is
dan maar voor korte duur.
Als ik nu terug blik op mijn tijd in Vilnius heb ik eigenlijk niet zo
heel veel gedaan. Ik heb wel veel nieuwe mensen leren
kennen en daar blijf ik contact mee houden via Facebook.
Ook heb ik op school veel geleerd over psychologie, logistiek
en investeringen. Deze vakken waren erg interessant en zijn
een goeie aanvulling op mijn studie.
Maar ik heb vooral geleerd dat ik een familieman ben die het
liefst niet te lang van huis is. Tijdens mijn verblijf in Vilnius heb
ik mijn familie en mijn vriendin heel erg gemist en ik ben erg
blij dat ik weer terug ben.
Wij hopen dat jullie allemaal hebben genoten van onze
verhalen uit Vilnius, wij vonden het leuk om te doen en hopen
dat we jullie als lezers iets hebben bijgebracht over dat
onbekende landje Litouwen!
sensor 10, jaargang 18 39
8
2
Opgetekend
2
Studenten en medewerkers tonen hun tatoeage(s) en vertellen
het verhaal achter hun lichaamsversiering.
Fabiola Juliana (22)
Eerstejaars Maatschappelijk Werk en Dienstverlening
‘Als kind was ik verlegen en teruggetrokken. Eigenlijk is dat
pas veranderd sinds ik SPW (MBO, niveau 4) studeerde op
Curaçao, waar ik deels ben opgegroeid. Mijn diploma en de
baan die ik vervolgens kreeg, gaven me zelfvertrouwen. Van
mijn eerste salaris heb ik een sterretjestatoeage op mijn voet
laten zetten. Het staat voor mij symbool voor mijn
zelfstandigheid. Mijn moeder heeft mij alleen opgevoed en
leerde me hoe belangrijk het was je eigen boontjes te doppen.
En dat als je met de maatschappij mee wilt doen, je iets moet
bereiken. Zelf was ze jong zwanger, waardoor ze niet alle
mogelijkheden heeft gekregen. Ik wilde het voor mijzelf anders.
‘God gaf me troost, hoop en kracht’
Nadat ik een jaar als woonbegeleider heb gewerkt in een
psychiatrische instelling op Curaçao, besloot ik toch weer een
studie op te pakken. Ik was eigenlijk te jong om zo aan het werk
te zijn. Voor Human Resource Management (FEM) ging ik naar
Nijmegen, maar die studie bleek ‘te zakelijk’ voor mij. Ik hoor
echt in de zorg thuis, dus werd het MWD. Daar waar SPW meer
groepsgericht is, is MWD echt één op één met meer tijd en
verantwoordelijkheid - dat spreekt me aan. Het was overigens
geen makkelijke tijd; ik moest – uit mijn Curaçaose comfortzone
- echt opnieuw beginnen in Nederland. Daar kwam bij dat ik
gezondheidsproblemen kreeg, waardoor ik vertraging opliep
op school. Even heb ik eraan gedacht om terug te gaan naar
Curaçao, maar het voelde als een stap terug om met mijn studie
te stoppen. Ik heb die periode veel steun gehad aan de kerk.
God gaf me troost, hoop en kracht. En zowaar loste alles zich
vanzelf op. Ik kreeg een goede kamer, een bijbaan en een
regeling op school. Afgelopen zomer heb ik daarom ‘In God I
trust’ op mijn borst laten zetten. Hoewel ik het, als ik ga
solliciteren, misschien moet bedekken, ben ik er heel blij mee.’
RS
8

Lijst met vragen voor op een Open Dag

REGIONAAL VAKANTIEROOSTER NIJMEGEN E.O. 2015

lees verder - RGF Maasvallei

Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed mw. J. Schreurs Postbus 1600

Scholen en instellingen, lid van het Platform VO-HO

Onderwerp: Elektrifikatie Maaslijn (Nijmegen

UITNO DIGIN G - LEC Regio Nijmegen

Uitnodiging ouderavond decanaat VH

ing. C. (Kees) Stunnenberg MRE MRICS Hoofd vastgoed en