Ruchika - Thomas voor India Steunende werkgroep voor Ruchika Social Service Organisation April 2014 Ruchika ? Ruchika Social Service Organisation is een Indische NGO die via schooltjes en projecten in de sloppenwijken van de Indische stad Bhubaneswar ongeveer 6000 slumkinderen en hun gezinnen en familie bereikt. Dr. Herman Kuppers is intensief betrokken in de planning en werking van Ruchika, en gaat 2 x per jaar werken in de slums van Bhubaneswar, samen met kinesist Valentin Schroyen. Voorwoord 2014 is al even lopend, en nu pas onze nieuwsbrief …! Eindelijk, na al die tijd …maar dat betekent ook dat het erg druk was in Ruchika, zowel hier als in India. Maar nu dan toch die nieuwsbrief, dubbeldik ! Er is een verslag van de inleefreis van een vriendengroep, een artikel over de IndiaDag op 22 september 2013, een interview met Prof. Ashok Gladston Xavier en er is nieuws over de Fairtrade Toffee. En ondertussen is al de volgende paramedische groep in actie in Bhubaneswar, met 2 kinestudenten, 2 ergostudenten en Mil Desmedt, die als sociaal werker de Shelterwerking gaat observeren en adviseren. Een dubbeldikke nieuwsbrief, ook omdat we forse steun hebben gekregen: Jef Lingier gaat de redactie op zich nemen, en Saskia blijft de samenstelling en layout verzorgen. Voor ons een verlichting, voor de nieuwsbrief een stevige versterking. Dus opnieuw een mooie nieuwsbrief, vind ik, waarvoor dank aan Jef & Saskia. Dr. Herman Kuppers Hartverwarmende solidariteit op Indiadag op 22 september 2013 De tweejaarlijkse IndiaDag lokte zondag 22 september meer dan 300 sympathisanten naar het Casino voor het benefietbuffet ten voordele van het project Ruchika. Opbrengst: het mooie bedrag van 4600 EUR. Onder leiding van chef-kok Gilbert Claes kookten vrijwilligers van de Wereldwinkel een copieuze Oosterse maaltijd. Na het eten gaven drie lokale projectverantwoordelijken uit India uitleg over hun werk in de stad Bhubaneshwar. Programmadirecteur Benudhar Senapatti: “Ons project telt 311 medewerkers die zich allemaal met hart en ziel inzetten voor het welzijn van de kinderen uit de sloppenwijken. Wij luisteren naar de stem van deze kinderen. We proberen tegemoet te komen aan hun roep, aan hun noden.” Zo zijn er niet alleen slumschooltjes waarmee het project in 1985 ooit startte. In de slums werken ook gezondheidswerkers aan de integratie van gehandicapte kinderen. In India wordt een gehandicapte nog vaak gezien als een straf voor een zonde uit een vorig leven. Deze kinderen worden daarom dikwijls aan hun lot overgelaten. Dankzij in de sloppenwijk opgeleide gezondheidswerkers krijgen deze kin- deren kinesitherapie en worden de ouders en de school nauw betrokken bij hun integratie. Benudhar Senapatti dankte in naam van de kinderen Dr. Herman Kuppers en zijn team die al vele jaren actief zijn in dit project, alsook de milde schenkers voor hun financiële steun en de vrijwilligers die het lekker eten klaarmaakten. Hij besloot met de poëtische woorden: “We blijven rekenen op jullie raad en daad opdat we onze kinderen een glimlach en een droom kunnen blijven schenken.” Contact: Keverstraat 7A – 3530 Houthalen (Belgie) Email: [email protected] 1/7 Prof. Ashok Gladston Xavier: “fair trade is gedoemd om lokaal te zijn” Professor Ashok Gladston Xavier, decaan aan het Loyola College, zeg maar de katholieke universiteit van Chennai, was voor enkele gastcolleges in ons land. We konden hem strikken voor een interview en stelden maar één vraag : hoe fair is fair trade? “Laat mij beginnen met de positieve effecten van fair trade. Fair trade probeert de uitbuiting te stoppen. Dat is zeker een goede zaak. Het is bovendien een eerste stap naar betere handelsrelaties waarbij de rijke landen participeren aan de economische ontwikkeling van de arme landen. Ook dat is positief. Anderzijds is er een paradox: consumenten willen genieten van goedkope producten zonder schade aan te richten aan de producenten. Beide aspiraties zijn moeilijk te verzoenen. Bovendien kan in ons economisch systeem massaproductie nooit fair trade zijn. Massaproductie vereist massaconsumptie. En dit kan maar door het creëren van een artificiële vraag. Massaproductie gebeurt door enkele grote spelers op de markt die elkaar beconcurreren. Deze meedogenloze concurrentie zet dusdanige druk op de productie dat het onmogelijk nog fair trade kan zijn. Fair trade is dus gedoemd om lokaal te zijn, marginaal dus.” Focus op basisproducten “Tot nu is fair trade eerder een business voor middenklasse mensen. Dit heeft te maken met de keuze van de producten en met de relatief dure prijs voor deze producten. Jullie zijn tot op heden vooral bezig met het verkopen van een ideologie en niet met het drijven van eerlijke handel. Om meer in die richting op te schuiven zouden organisaties als Oxfam zich meer moeten focussen op de vraag en minder op het aanbod. Wat hebben gewone mensen nodig? Geen artisanaat, geen luxe producten, wél basisproducten aan een betaalbare prijs. Daarvoor hoef je geen vliegtuig naar India te sturen. Basisproducten moeten lokaal geproduceerd worden tegen fairtrade standaarden. Zorg ervoor dat jullie boeren en bakkers een eerlijke prijs krijgen. Wij in India moeten er voor zorgen dat onze boeren een eerlijke prijs krijgen. Fair trade moet zich richten op de productie van dagelijkse levensbehoeften van de gewone man, en niet op artificiële noden van de happy few. Nu vragen jullie aan onze boeren om ecologisch te werk te gaan. Maar jullie importeren hun producten met een vervuilend vliegtuig! Stop daarmee.” Er klopt ook iets niet met de verdeling van de winst, naar mijn gevoel. Het valt hoe dan ook niet te verdedigen dat een groot deel van de koek in België of Europa zou blijven. “Maar laat me eindigen met een positieve noot. Gooi het kind niet met het badwater uit. Verbeter de praktijk. En doe dit pragmatisch. Dit kan niet in een handomdraai. Fair trade is een proces van lange adem.” Prof. Gladston Xavier en Dr. Herman Kuppers Gladston heeft voor een groot deel gelijk. Vooral omdat hij spreekt vanuit zijn volk, de lokale producenten die verdrukt dreigen te geraken tussen de grote internationals. Hetzelfde verhaal in Belgie, overigens. Toch heeft een organisatie als TARA - zie de producten in onze WereldWinkel - een grote invloed in India én in Europa. In India door het propageren van eerlijke handel en het organiseren van de individuele handarbeiders in coöperatieven, waardoor ze machtiger staan, niet meer elkaars concurrenten zijn, én een vast inkomen hebben. Met als gunstig surplus dat de coöperatieven winst kunnen maken, waarmee ze educatie voor hun kinderen en voor de volwassenen kunnen organiseren. In Europa heeft TARA meegewerkt aan de mentaliteitsverandering over ontwikkelingshulp en over Fair Trade. En door hun coalities met andere organisaties hebben ze een relatief sterk forum kunnen vormen, nationaal maar ook Internationaal, zoals Emmaus, Fair Trade koepels, enz. Door onze nauwe contacten met Gladston beïnvloeden we natuurlijk elkaars denken, en weet hij dat we ook hier in België bezig zijn met het overdenken van de waarde van Fair Trade, zowel op economisch als ethisch domein. Zo denken we eraan om in de nabije toekomst lokale kleinschalige initiatieven te incorporeren in onze Wereldwinkelwerking. Daarom hebben we vorig jaar met onze Indische vrienden meerdere lokale initiatieven bezocht, zoals De Wroeter, een Bio Boerderij en Werkende Handen, hadden we contacten met Bioforum, Hartenboer, maar ook bij Industria en recyclage-initiatieven zijn we op bezoek gegaan. Zowel hier als in India zijn we dus bezig met verder filosoferen én werken aan een eerlijke “Fair Trade”. Wordt dus zeker vervolgd! Herman Kuppers 2/7 “Fairtrade Toffee” Op de website van Provincie Limburg verscheen dit nieuwsbericht over het uitreiken van de “Fair Trade Toffee” : (http://www.limburg.be/Limburg/limburgindewereld/Limburg-in-de-wereld-Europa-Nieuws/ Winnaar-FairtradeLimburg-toffee.html) “Voor de FairtradeLimburg-toffee 2014 werden 14 personen, bedrijven of organisaties genomineerd. Vrijdag 14 februari ontvingen in Genk vier winnaars deze prijs, waaronder één hoofdprijswinnaar. Het echtpaar Dokter Herman Kuppers en mevrouw Berte Ketelslegers winnen in de categorie individuele fairtradeambassadeurs de FairtradeLimburg-toffee 2014. Hun persoonlijke en jarenlange inzet liet de jury niet onberoerd. In de categorie vernieuwende fairtradeambassadeur ontvangt Jacques Vanderstraeten van de Bakkerijschool in Hasselt de prijs. Als baanbreker voor fairtradechocolade is het mede dankzij hem dat chocoladereus Barry Callebaut een reeks fairtradechocolades voor chocolatiers en (banket)bakkers op de markt bracht. In de categorie structureel werkende fairtradeambassadeurs ontvangt de Stichting Ommersteyn de prijs. Zij verwerken fairtradeproducten en bouwen hun eigen werking uit volgens dezelfde principes als die van fair trade. En de Limburgse pionier inzake fair trade, Oxfam-Wereldwinkel Hasselt, ontvangt de hoofdprijs. Het is de jury opgevallen dat Oxfam-Wereldwinkel Hasselt, succesvol, gedreven en volgehouden werk maakt van alle criteria die een rol spelen om de FairtradeLimburg toffee.te winnen.” Herman en Berte krijgen reuze “Fairtrade Toffee” De Limburgse Fairtrade Toffee ging dit jaar naar niemand minder dan ... onze eigen Herman Kuppers en Berte Ketelslegers! Zoals jullie weten verblijft Herman een groot deel van zijn vakanties in India, waar hij als dokter werkzaam is in Ruchika (Bubaneshwar), in OfERR (Chennai) en in Tara, een Fair-trade partner van Oxfam-Wereldwinkels in New Delhi. (Delhi). Elk jaar neemt hij studenten en vrijwilligers mee op sleeptouw en brengt hen in contact met deze werkprojecten. Hij nodigt ook mensen van deze projecten uit naar Limburg waar ze kennis maken met onze eigen sociale projecten. Zo waren Vikas en Prakech van Tara nog onlangs te gast in de Wereldwinkel van Houthalen. Ook Benudhar, Tripti en Prof Rao van Ruchika bezochten vorig jaar een hele reeks van boeiende projecten hier bij ons (hierover verder meer in dit nummer). Het is deze uitwisseling op basis van gelijkwaardigheid tussen Noord en Zuid die de jury van de Limburgse Fairtrade Trofee overtuigde om de prijs aan Herman en Berte toe te kennen. Berte is één van de trekkers van de Wereldwinkel en lid van de gemeentelijke Werkgroep Ontwikkelingssamenwerking. “We waren totaal verrast,” vertelt Berte. “Ik viel bijna van mijn stoel toen ik onze namen hoorde. We waren allebei ontroerd door deze t(r)offee. Mede dankzij het project in de slums leerden we het belang van Fair Trade nog sterker appreciëren en brachten we mensen van hier naar India, en ook andersom kwamen mensen van daar naar hier. Herman ligt ook aan de basis van de oprichting van Wereldwinkel Hasselt 40 jaar geleden, de eerste Wereldwinkel in onze provincie., die nu de hoofdprijs fairtrade toffee wint. Waar is de tijd dat hij straattoneel schreef voor de PHIV-actiegroep over de uitbuiting in de Derde Wereld? De tijd van “Wereldscholen” en “Gemeenschap & Ontwikkeling.” Die pionierstijd zijn Berte en Herman altijd trouw gebleven. Proficiat allebei!! Ruchika- Thomas voor India vzw Sponsoren kan via de rekening van de Salvatoriaanse Hulpactie BE24 4531 0183 5138 en BIC KREDBEBB met de mededeling “Ruchika - Thomas voor India” - fiscaal attest vanaf 40 EUR 3/7 Indrukken van Indiareizigers, deelnemers aan “Social Tourism” van de Ruchika-werkgroep “Het project Ruchika maakte grote indruk op mij,” vertelt Jef Lingier die 2 jaar geleden met Dr Herman Kuppers meeging naar India. “Wat mij het diepst getroffen heeft, was het klasje op het perron van het station. ‘Als de kinderen niet naar school gaan, dan brengen wij de school naar hen,’ zei één van de onderwijzeressen. Tranen overmanden mij toen ik de kinderen en de schooljuf op het perron zag zingen en dansen, kinderen op blote voeten die vodden rapen om te kunnen overleven. De juffrouw die hen elke morgen op het perron leert lezen en schrijven, danste en lachte. Op de puinhoop van chaos en ellende bloeiden plots bloemen die dansten in een wind van liefde en mededogen. Dat raakte mij tot in mijn diepste vezels. Treinen reden ondertussen af en aan en voortdurend weergalmden de luidsprekers met aankondigingen voor de reizigers. De trein van het leven leek voor de kinderen van spoor 1 heel even stil te staan. Het le- ven lachte hen weer toe, eventjes dan toch. ‘Wij schenken hen hun kindertijd terug, de kindertijd die hen eerst was ontnomen’ glimlachte de juf naar mij met een lach die mij helemaal dooreen schudde.” Vorig jaar waren dokters Sis Luyckx en Edith Coenegrachts twee van de gelukkigen die mee reisden naar “Incredible India”. Ze vertellen ons over hun bezoek aan de slum, waar ze op visite gingen bij enkele gehandicapte patiëntjes. “Gehandicapte kinderen werden voordien weggestopt, verwaarloosd, uitgebuit ook, en zelfs misbruikt, want ze werden beschouwd als onwaardige wezens, als de incarnatie van zielen die in een vorig leven waarschijnlijk iets mispeuterd hadden. Herman slaagde erin om ze zichtbaar te maken en vatbaar voor behandeling en ze zo misschien weg te houden van misbruik en nog meer ellende. Bij elk patiëntje werd er uitvoerig ingegaan op de aard en de evolutie van zijn handicap, hoe zijn familie het er afbracht in de afgesproken zorg en hoe de medewerkers van Ruchika de verdere begeleiding zouden opnemen. Maar ook kwamen er mensen naar Herman om een tweede opinie te vragen over misgelopen behandelingen of begeleidingen die ze eerder al van Indische hulpverleners hadden gekregen. Zo kregen we een zicht op de omstandigheden waarin deze mensen met hun kind wonen en leven in hun huis in de slum.” Eenmaal per jaar organiseren we een inleefreis, “Social Tourism” met een beperkte groep naar de projecten waarin Valentin Schroyen en Dr.Herman Kuppers actief zijn. In september 2014 vertrekt een volgende groep naar “Incredible India”, met bezoeken aan Delhi, met Tara-Projects, aan Chennai, met OfERR en vooral naar Bhubaneswar, waar de groep zal verblijven in het Ruchika-project. Deelnemers inleefreis India in juli 2013 Redactie: Jef Lingier Samenstelling en layout: Saskia Schepers Supervisie: Herman Kuppers 4/7 Ruchika in het kort “The Ruchika Social Service Organisation” is een sociale organisatie in Bhubaneswar, een Indische stad waar veel mensen uit het nabije rurale gebied naartoe vluchten in de hoop hun levenskansen te verhogen. De meesten leven in een van de 150 slums aan de stadsrand. Dit leven in marginale omstandigheden heeft tot gevolg dat er duizenden kinderen op straat leven, op zoek naar voedsel. De eerste activiteiten van The Ruchika Social Service Organisation werden georganiseerd in de omgeving van spoorwegstations, omdat dit een plaats is, naast tempels en busstations, waar de meeste kinderen zich spontaan verzamelen. In 1985 werd er gestart met 11 kinderen. Vandaag is de organisatie in contact met meer dan 8000 kinderen, die opgevangen worden in kleine schooltjes in de slums en in het treinstation. Hier leren de kinderen sociale vaardigheden, rekenen, lezen en schrijven. De slumschooltjes worden steeds met de steun en inspraak van de slumgemeenschap gebouwd. In aansluiting met het onderricht en de opvoeding van de kinderen wordt ook voorzien in het verstrekken van voeding, medicatie, vaccinatie en medische zorg. Door de schooltjes in het station, op straat en in de slums krijgen deze kinderen kansen om toch deel te nemen aan het reguliere onderwijs, waarbij Ruchika dan instaat voor sponsoring, waarin naast het schoolgeld ook uniformen, schooltassen, tekstboeken en oefenboeken zijn inbegrepen. En elke avond is er “remedial teaching” met huiswerkklasjes en bijlesmogelijkheid, zodat de slumkinderen maximale slaagkansen hebben in de overheidsscholen. Met “Community Based Education” wordt door Ruchika de hele gemeenschap gemobiliseerd in de strijd tegen kinderarbeid en kindermisbruik, drugsgebruik en prostitutie, en worden de gezinnen in de slums gestimuleerd én begeleid in het installeren van waterpompen, sanitaire installaties, moestuintjes, compostverwerking, enz. Maar Ruchika is ook verantwoordelijk voor een 24u op 24u permanentie voor “Childline”, een opvangdienst voor kinderen in nood, en “Helpline”, een opvangdienst voor vrouwen in nood. In de provincie Orissa verzorgt Ruchika bewustmakingsprogramma’s rond kinderrechten, gezondheid & hygiëne, AIDS- preventie. In 2004 werd een deelproject opgestart, “Inclusive education – Empowering the Differently Abled Children”, waarbij gezocht wordt naar mogelijkheden om ook de gehandicapte kinderen uit de slums mee te betrekken in de educatieve werking van Ruchika via “Community Based Rehabilitation” Het doel van dit deelproject is het gehandicapte kind door rehabilitatie, medische hulp, educatie en socialisatie te integreren in het normale onderwijs en in de maatschappij. Hierbij moeten heel wat hindernissen genomen worden, waaronder het taboe dat rust op een handicap. Met onze fondsen steunen we Ruchika o.a. in de verwezenlijking van dit belangrijke deelproject. Twee maal per jaar gaat Dr. Herman Kuppers samen met kinesist Valentin Schroyen naar Bhubaneswar voor onderzoek, opleiding en ondersteuning. Telkens worden ze vergezeld door vrijwilligers die hun eigen expertise en kennis mee integreren in de Ruchika werking. Op onze website kan je het Ruchikaproject in al zijn onderdelen ontdekken: www.ruchika-project.be Wat doet Ruchika? 5/7 Lezingen over leven en werken in India Jaarlijks reizen dr. Herman Kuppers en kinesitherapeut Valentin Schroyen naar Bhubaneswar in India. Ze werken er in het Ruchika-Project, een plaatselijke ngo die educatie voor straat-, en slumkinderen organiseert. Met Community Based Programs wordt er met de slumgemeenschap aandacht besteed aan leefbare oplossingen voor de slums. Met het deel-project “Inclusive Education’ en via sociaal-educatief werk worden ook de gehandicapte slumkinderen en hun rehabilitatie bereikt. (voor meer info zie: www.ruchikaproject.be). Dr. Kuppers & kinesist Schroyen zijn beiden verbonden aan de UHasselt, en elk jaar nemen ze enkele studenten uit de opleiding Revalidatiewetenschappen en Kinesitherapie mee op stage in het Ruchika-Project. Ter voorbereiding van deze reis en het werk aldaar worden de studenten voorbereid op de confrontatie met een “andere wereld”. Leven en werken in India is niet altijd eenvoudig en met deze voorbereiding zijn de studenten wat gewapend tegen de cultuurschok die ze zeker in de slums zullen tegenkomen. Ook het begrijpen van de context wordt wat gemakkelijker als je verstaat waarom mensen soms anders reageren dan we verwachten, of waarom sommige dingen niet kunnen, en andere dan weer wel. Daarom organiseren we twee lezingen, met ruime mogelijkheid tot vragenstelling. Elke lezing wordt geïllustreerd met foto’s en filmfragmenten. Lezing 1: Een Geschiedenis van India: de Indusvallei - geschriften en epische verhalen - Goden: Brahma, Vishnu, Shiva en een schets van het “Godenrijk” met de meest bekende: Ganesh - Hindoeïsme, Jains en Boeddhisme – het Kastesysteem - Geschiedenis-tijdslijn. (had plaats op 11 maart) Lezing 2: Het Kastesysteem: de 4 kastes en Outcast, Dalits, Tribes, Backward Caste - Mahatma Gandhi, Dr. Babasaheb Ambedkar en Vallabhbhai Patel - Quota systeem & positieve discriminatie - Laws to protect Dalits - Vrouw in India. (had plaats op 18 maart) Wie interesse heeft om in de toekomst deze lezingen bij te wonen, kan via [email protected] zijn naam doorgeven. Je wordt dan verwittigd wanneer de volgende sessies plaatsvinden. Zaterdag 22 maart is weer een groep studenten vertrokken naar Bubaneswar, om er stage te lopen in het Ruchika-project. Lidia Caponi en Judith Franssen, kinestudenten aan UHasselt werken tot 23 april in de slums waar ze het paramedisch programma voor gehandicapte kinderen opvolgen en verder uitwerken. Ook gaan ze meewerken in de opleiding van de lokale “Health Workers” die deze kinderen verder zullen verzorgen en begeleiden in hun kineprogramma. Merel Thijs en Laura Farber zijn twee laatstejaarsstudenten Ergotherapie aan PXL-Hogeschool, die hun stage in Ruchika opstarten onder begeleiding van Els Oosterbosch, lector PXL. Hun opdracht is dubbel. In de shelter gaan ze, samen met de kinderen het dakterras aanpassen tot een kindvriendelijke en veilige speelomgeving, en gaan ze een “slumtuintje opzetten, naar voorbeeld van de tuintjes in de slums. Het tweede deel van hun opdracht situeert zich in de “contactpoints” in de slums. Dit zijn plaatsen waar kinderen worden opgevangen die van huis zijn weggelopen, mishandeld werden of om andere redenen niet naar school willen/kunnen gaan. Het opzet in het contactpunt is niet zozeer om individuele hulp te verlenen, dan wel zoveel als mogelijk voeling te krijgen met de slumkinderen (persoon-context-occupation) en kennis te verwerven over hun problematiek om dan iets trachten te ondernemen ism alle betrokkenen, oa door ook de ouders te betrekken. Zowel voor de kinestudenten, als voor de Ergostudenten een hele opdracht ! Ondertussen hebben ze al twee weken achter de rug, en weten we dat ze het voortreffelijk doen, daarginds in India. En ze staan in de lokale krant, zoals je kan Je kan de studenten volgen via deze blogs: http://laurafarber.blogspot.in/ http://onmywaytoindiamerel.weebly.com/ http://indialidiajudith.waarbenjij.nu/reisverslag 6/7 Interview Mil De Smedt: “ik ga daar erg nederig naartoe”. Liesbeth Croughs: “Wij staan in de file, zij niet”. “Liesbeth Croughs en Mil De Smedt waren vorig jaar drie weken in India met “Social Tourism”. We vroegen hen naar hun indrukken. En aan Mil, die over enkele dagen al weer vertrekt, vroegen we wat hem bezielde om al weer naar daar te vliegen. Mil: “Een indruk die is blijven hangen is hoe veel mensen en organisaties daar bezig zijn om iets te doen aan de armoede ginder. Elk op hun eigen manier. Deze gedrevenheid compenseert voor mij de ellende en de miserie van de slums.” Liesbeth: “Dat hangt natuurlijk samen met de aard van de reis die we meemaakten. Het was een inleefreis, geen toeristische uitstap… Wat mij bijblijft is de enorme chaos als je daar aankomt. En dan zie je hoe die mensen in het leven staan, anders dan wij. Wij willen alles netjes op een rijtje, gepland en gekamd. Maar wij staan stil in de file en zij niet. Is dat geen mooie metafoor? Improviseren dat kunnen zij als de beste. Wat mij ook trof is de herontdekking van het basiswerk, het werken van onderuit. Wereldscholen revisited.” Welk mooi beeld roept India voor jullie op? Liesbeth: “Het beeld van de oranje kransen die we rond onze hals kregen bij aankomst in Tara.” Mil: “Voor mij is dat een van de klasjes in de slum. Het regende toen heel hard. De kinderen zaten binnen in een lokaaltje, leerlingen van alle leeftijden kriskras door mekaar. Mij trof ook hoe gedreven de leerkrachten met die kinderen aan de slag gingen! Wonderbaarlijk. Wij kunnen nog iets leren van hun inzet om met ieder kind individueel bezig te zijn, telkens op maat van het kind. En toch ingebed in de groep. Mil, je gaat over drie dagen terug naar India. Wat ga je daar doen? Mil: “Met een groot woord: ik ga de Shelter van het Ruchika-Project participerend observeren op vraag van dr. Herman Kuppers. Ik ben maatschappelijk werker, werkte 18 jaar in het PMS met ouders en 20 jaar in de thuisbegeleiding in de Wiekslag, een sociale instelling voor kinderen. In de Shelter is er ook een vorm van bijzondere jeugdzorg. Het is ook een soort Wiekslag. De leefomstandigheden zijn er wel gigantisch verschillend. Maar de kinderen reageren er krek hetzelfde. Hun houding is dezelfde als bij onze kinderen. Ik merkte een onverzadigbare hunkering naar aandacht. ‘Raak mij aan, hier ben ik’. Ik heb natuurlijk mijn eigen ervaring en betrokkenheid waaruit ik kan putten. De omstandigheden zijn totaal verschillend. De vraag is of de afstand tot hun cultuur niet te groot is. Zal ik hen begrijpen? Zullen zij iets aan mij hebben? Dat weet ik niet, maar ik weet zeker dat ik iets aan hen zal hebben. Ik ga daar erg nederig naartoe.” In volgende nieuwsbrief - en op de website volgt een verslag van Mil zijn bezoek aan Ruchika. Het levensverhaal van Benudhar Senapatti Tijdens de inleefreis van de Wereldwinkel naar India was de groep erg onder de indruk van het levensverhaal van Benudhar Senapatti. Benudhar is de hoofdmanager van het Ruchika-project. Zijn echtgenote is directrice van de school in hun dorp Seulasahi. Hij vertelde zijn verhaal toen we een bezoek brachten aan zijn dorp, Seulasahi. Benudhar is de charismatische leider van Ruchika, een Indiase NGO die zich richt op onderwijs voor slumkinderen in de stad Bubaneshwar. Dit volledige verhaal kan je lezen op onze website: www.ruchika-project.be/Benudhar.pdf 7/7
© Copyright 2024 ExpyDoc
